zondag 28 maart 2010

De waarde van een handtekening

‘Lijsttrekker Jan Peter Balkenende moet schriftelijk verklaren dat hij bereid is na de verkiezingen voor de gehele vier jaar plaats te nemen in de Tweede Kamer.’

Dat heeft NRC Handelsblad uitgevist. De krant citeert  een woordvoerder van het CDA-partijbestuur: ‘Die eis geldt ook voor de demissionaire premier. Dat moeten alle kandidaten, dus ook de lijsttrekker.’

Er is een uitzondering:’Tenzij het partijbestuur ontheffing verleent.’

Zou dat nog een addertje onder het gras kunnen zijn? Zou me niet verbazen. Immers, aanvankelijk zei Balkie dat-ie ‘alleen voor goud’ (door iedereen opgevat als het premierschap) zou gaan. Later zwakte hij dat af met ‘Mijn opmerking moet staan voor de ambitie dat het CDA een goed resultaat boekt.’ Maar hij zei er volgens NRC niet bij dat hij daadwerkelijk in de Kamer zou plaats vinden.

Die ontheffingsmogelijkheid zit me niet lekker. In het midden gelaten of het belangrijk is dat Balkenende in de toekomst nog een belangrijke rol in de politiek speelt, het maakt elke handtekening minder waard.

zaterdag 27 maart 2010

Doe da es effe nie

klokgebouw
Hoogst serieus, dus ‘zeker geen 1 aprilgrap’, zo omschrijft Adriaan Geuze, stedenbouwkundig supervisor van het industrieel-cultureel project Strijp S zijn idee op het befaamde Klokgebouw, ooit icoon van de firma Philips, ‘n kleurtje te geven.

Om een indruk te krijgen van de mogelijkheden, heeft de goede Adriaan ff wat zitten photoshoppen: toverstaf, klik, selecteer het oorspronkelijke wit, kies nieuwe achtergrondkleur, verwijder de oude et voilà.

Gevaarlijk gereedschap, die pc, dat vinden reguliere artsen ook, vooral als het over internet gaat; te makkelijk, zelfs voor de eerste de beste leek. Het resultaat van Adriaans huisvlijt is vandaag te zien in het ED. Op de voorpagina nog wel.

Onze supervisor vindt dat, nu het Klokgebouw een andere bestemming heeft – er zitten architecten, niet nader omschreven starters, muziekstudio’s en congresruimten in – je dat aan de buitenkant moet kunnen waarnemen. ‘Je moet kunnen zien of voelen wat er binnen gebeurt.’

De eigenaar van het gebouw heeft inmiddels een vergunning aangevraagd om het grijs te laten schilderen, maar zegt ‘geprikkeld’ te zijn door het idee van Geuze.

Geprikkeld, dat ben ik ook, maar dan in die zin dat ik zeg: Doe da es effe nie. Ik weet niet of dat Klokgebouw officieel de monumentale status heeft, maar het staat buiten kijf dat het een ‘monument van bedrijf en techniek’ is, zoals de Van Nellefabriek in Rotterdam en Bata in Best. Het doet denken aan de Bauhaus-architectuur, aan De Stijl en Rietveld – stromingen en genres uit de eerste helft van de vorige eeuw – de tijd waarin Philips in Eindhoven op verbluffende manier expandeerde.

Dus niks kekke kleurtjes. Niet meedoen met de gekte, waarvan we ook een ‘sterke’ uiting zien in Zaandam, waar een  felblauw geschilderd hotel is verrezen, bestaande uit een opeenstapeling van klassieke Zaanse geveltjes. Daarvan is terecht gezegd dat het in een pretpark thuishoort en niet aan de Zaan.

(Niet alleen) wielrenners opgelet! Dank U

Karin Spaink, een weblogger van het eerste uur – wie kent haar niet – legde dezer dagen een liefdesverklaring af tegenover haar Canta.

De Canta, dat is zo’n door een Nederlands bedrijf ontwikkeld 45 km-autootje, waarmee je zonder rijbewijs bijna alles mag, tot op de stoep parkeren toe.

Spaink is gehandicapt, dus ik kan me haar liefde levendig voorstellen. Ik citeer maar ‘n stukje: ‘Mijn actieradius wordt er enorm door vergroot. Geen gehannes meer met dure taxi’s, niet doodmoe worden van het wachten op bus of tram en daarna alsnog honderden meters moeten lopen met inmiddels onwillige benen of knikkende knieën. Ook heb ik door dat autootje aanzienlijk minder last van de kou, die anders tot urenlang verstijfde en tegenstribbelende ledematen had geleid.’

Jaren geleden vernam ik van een wat oudere vrouw, die ook zo’n ding had – of een bekende variant, de brommobiel – dat ze daar heerlijk vanuit Best, over 80 km-wegen en fietspaden mee naar Tiel reed. Sindsdien waarschuwen wij elkaar: ’Kijk uit, daar is er weer een op weg naar Tiel.’

Een ouwewijven-imago, zoals indertijd het DAFje, nadat een van de eerste exemplaren cadeau was gedaan aan de eerste vrouwelijke burgemeester van Nederland? Nou, dat moet je niet direct zeggen. Deze week zag ik nog een  meid met haar bromfietsrijbewijs tuffen in zo’n brommobiel. Het voertuigje geniet behoorlijk wat populariteit onder jongeren.

Maar helaas voor Karin en die van hun comfort genietende jongeren, ik beschouw de verkeersreglementaire souplesse, waarmee de Canta en aanverwanten tegemoet worden getreden te vergaand en voor zowel de inzittenden als andere weggebruikers levensgevaarlijk. Dat gevaar zit hem vooral in het snelheidsverschil. En op fietspaden is 45 km weer te hard.

Een bezitter van zo’n karretje heeft dat begrepen dan wel ervaren, gezien de tekst die hij/zij op de achterkant heeft gezet: ‘Wielrenners, opgelet! Dank u.’  Is dat nou een waarschuwing of een terechtwijzing achteraf?

donderdag 25 maart 2010

De schuld van...

Een oude stelling van mij is dat een journalist op z'n minst 'n beetje gek moet zijn. Een 'normaal' mens heeft te weinig oog voor het afwijkende. En alleen het afwijkende (Man bijt hond) is nieuws. Zo simpel is dat.

Hans van Mierlo (altijd journalist en opiniemaker gebleven) was er zo een. Van hem is dezer dagen in De Rode Hoed 'met bulderend gelach' afscheid genomen. Vanwege de anecdotes over iemand die het zich kon permitteren, 'n beetje gek te doen en toch - om met Jos Kessels te spreken - zijn stijl te bewaren. Hij kon dus rustig zijn overhemd uittrekken terwijl hij op het terras van Huis ter Duin met Els Borst asperges zat te eten.

Bij deze verklaar ik mijzelf ook 'n beetje gek. Al was het alleen maar, omdat ik bij voorbeeld vandaag de neiging heb, iedereen van alles de schuld te geven. Zo is het de schuld van de bieb, dat ik vanmorgen op het terras van 't Blauw Boerke een sigaartje opstak en zo gek was 1,70 euro neer te tellen voor een simpele kop koffie (In Isla Plana, Zuid-Spanje, betaalde ik nog geen maand geleden bij minstens zo sterke lentezon voor het zelfde één euro.) Ergens had ik vernomen dat de bieb, waar ik tot verbazing van sommigen dagelijks heen loop om Trouw te lezen, op donderdag gesloten zou zijn vanwege het jaarlijjkse personeelsuitje. Alleen...ik had een andere datum in het hoofd. Zo kwam het dat ik met (druppelsgewijs) tientallen anderen een papiertje op de gesloten deur stond te lezen, dat informatie verschafte over de openingstijden rond Pasen, maar niet over de actuele situatie. En,aangezien 5 kilometer lopen zonder rustpauze op mijn leeftijd ietsje teveel is, betrad ik dus 't Blauw Boerke (dat overigens zijn naam ontleent aan een roodharige eerste eigenaar).

Aan mijn linkerhand stond een truck met enorme oplegger van DHLte lossen, die een complete weghelft van de met boombakken versmalde Hoofdstraat in beslag nam. 'Op welke uren is dit toegestaan,' vroeg ik de kastelein die mij m'n koffie bracht. 'De hele dag!' Dus gaf ik de gemeente Best de schuld van deze blokkade. Op mijn tafeltje lag De Telegraaf, die weer geen grotere kopletter had kunnen vinden om te melden dat het wel 2011 wordt voordat de laatste Nederlandse soldaat uit Uruzgan is vertrokken en dat de kosten van die repatriëring, begroot op 115 miljoen euro, inmiddels is opgelopen tot het dubbele: 229 miljoen. Wie kan ik daar anders de schuld van geven dan het demissionaire kabinet?

Op de terugweg naar huis, weerstond ik de verleiding een ijsje te kopen bij Roma, omdat ik zo gauw niet kon bedenken, wie ik dáár de schuld van zou kunnen geven. Of toch...vijf jongeren kwamen mij al fietsende op het trottoir tegemoet, terwijl ik allerminst zin had om uit te wijken.

Omdat de lentedag in volle glorie voortduurde, besloot ik dit stukje te gaan tikken op een notebook op het balkon, ook al omdat ik zin had in nog een, zelfs grotere sigaar. Maar notebookschermpjes kunnen qua helderheid niet tegen lentelijk daglicht op, zodat ik mij gedwongen voel daar weer iets of iemand de schuld van te geven, namelijk de computerfabrikant.

En nu moet ik opschieten, wil ik mijn belofte waarmaken, het huis voor thuiskomst van Levensmaatje, te stofzuigen. Want bij falen op dat punt ontkom ik er niet aan daarvan de schuld te geven aan m'n eigen gekte.



(Terug)naar hhBest.nl

Verkiezingsstank

‘Meer lucht voor varkenshouders’, kopt het Eindhovens Dagblad vandaag. Verkiezingsstank zul je bedoelen.

Koud hebben Provinciale Staten van Noord-Brabant besloten, de bouw van megastallen drastisch te beperken, of daar haalt de demissionaire Minister van Landbouw (controversioneel of niet) een streep door een aantal strenge regels waaraan de varkenshouderij met ingang van 2013 (!) zou moeten voldoen.

Onze Gerda zal dit varkentje wel eens even wassen, nu haar CDA in het zuiden een flink deel van zijn traditionele agrarische aanhang dreigt te verliezen.

Of het zal helpen, staat trouwens nog te bezien. De Brabantse boer weet onderhand door de ontelbare al dan niet doorgehaalde regels niet meer waar hij aan toe is.  Daar zijn duizenden pagina’s mee te vullen, zij het dat het geen stuff is voor een glossy met Gerda in een kek rokje op de cover.

Een beladen term

Adrianus kardinaal Simonis is 78 jaar, dus hij hád het moeten weten. De uitdrukking Wir haben es nich gewusst is niet in de eerste plaats een  beladen term omdat ze verband houdt met de jodenvervolging, maar vooral omdat ze symbolisch is voor het ‘de andere kant op kijken’ door de Duitse burger tussen 1933 en 1945.

Dit is zo goed als het eerste verhaal dat wij, door de Duitse bezetting en de daarmee gepaard gaande excessen mede-slachtoffers van het nazidom, hoorden toen uiteindelijk in Berlijn de geallieerde valbijl z’n werk deed.

Simonis wekt dus, door deze uitdrukking te gebruiken de indruk dat het Nederlandse episcopaat bij het massale sexuele misbruik in kloosters, internaten en andere verbanden de andere kant uit keek, oftewel ‘het niet heeft willen weten’ .

Daarmee bevindt de kardinaal zich in het gezelschap van de opperbisschop in Rome, die volgens The New York Times destijds als kardinaal Ratzinger zijn collega’s in de VS volledig in de steek liet, toen zij hem wanhopig vroegen, wat te doen met misbruikgevallen in hun diocesen.

Dit bevestigt het gevoel dat Ratzinger voornoemd, met dat slappe briefje van hem aan de Ierse katholieken niet wegkomt. Hem dient op z’n minst de titel Zijne Heiligheid te worden ontnomen. Over de pauselijke onfeilbaarheid zullen we het verder maar niet hebben.

Zie ook SanteLOGie

dinsdag 23 maart 2010

Flexibel naar de armoe

‘n Week of wat geleden,nodigde FemkeHalsema enkele mannelijke volgers op Twitter uit, ajb op de unfollowknop te klikken, omdat ze haar te kennen hadden gegeven, maar beter op vrijdagmiddag naar huis te gaan om haar tweeling op te vangen. Met andere woorden: wegwezen. Femke hoeft natuurlijk niet op een volgertje te kijken. Je kunt zo’n reactie als die van haar als een symptoom van arrogantie van de macht beschouwen.

Ik heb die vermaledijde tweets niet bij de hand, maar ik ga ervan uit dat hier een staaltje ironie is weggegeven, dat door FH niet als zodanig is onderkend. Tja, moet je maar niet Femke Halsema heten, steeds mooier worden (volgens Hanneke Groenteman, die daar onmiddellijk op liet volgen dat het er niks toe deed, ‘maar toch’) en hard werkende politica zijn.

GroenLinks behoorde tot vandaag tot de Tien Kleine Negertjes, waarmee ik bedoel dat de partij voor mij persoonlijk wel eens in aanmerking zou kunnen komen om op te stemmen. Er zijn geloof ik op 9 juni, als ik de tel niet kwijt ben, 163 partijen en partijtjes, waaruit een keuze kan worden gemaakt. Kwestie van wegstrepen dus. Het zal duidelijk zijn dat dit de tactiek is van een zwevende kiezer en ik ben er zo eentje. Maar het zijn er minder dan tien, die het in mijn ogen enigszin verdienen, serieus te worden genomen.

De PVV niet dus. De PvdA van Cohen? Mwah… De boel bij mekaar kunnen houden is nog niet het vermogen, de boel vooruit te helpen. D66? Mag nog even op het lijstje blijven staan. VVD ook. SP? Roemer zal haar in de peilingen flink moeten optrekken, wil een stem op die partij geen verloren stem worden.  GroenLinks sta ik op het punt, weg te strepen, al was het alleen maar om de kop op haar website over het verkiezingsprogramma: ‘GL maakt AOW sociaal en flexibel’. Flexibel naar de armoe zeker. De AOW hoeft niet sociaal gemaakt te worden; die is sinds Drees en Suurhoff sociaal en voor iedereen.

Toen ik vanmorgen het Eindhovens Dagblad,  open sloeg, kon ik m’n ogen niet geloven: ‘GroenLinks: Geen AOW voor huisvrouw’. Uit het bericht bleek dat dit het gevolg is van het plan van GL, de oudedagsvoorziening expliciet te koppelen aan een arbeidsverleden. En een ‘niet werkende huisvrouw’ creëert geen arbeidsverleden. Aangezien andere kranten deze nuance kennelijk niet zagen, voor alle zekerheid toch maar even naar de tekst van het GL-verkiezingsprogramma op de website gekeken. Daar staat onder meer:

groenlinkstxt

Aan de interpretatie van de Wegener kranten (waartoe het ED behoort) valt duidelijk niet te twijfelen.

Flexibel naar de armoe. Wat een elitair grachtengordeliaans uitgangspunt. Nog wel bedacht door een partij, waarin vrouwen (Halsema, Buitenweg) het voor het zeggen hebben.

Dit is een regelrechte diskwalificatie van ‘de huisvrouw’ en haar maatschappelijke betekenis. Want daar gaat het natuurlijk om. Als krakkemikkig figurerende huisman kan ik verklaren dat ‘huisvrouw’ een vak is, en nog eens ‘n moeilijk vak ook. Bij een adequate uitoefening van dat vak, wordt de partner in staat gesteld, zijn wel door GL erkende werk naar behoren te doen, worden kinderen deugdelijk voorbereid op volwassenheid en op een volwaardige plaats in de maatschappij, al dan niet werkend voor de kost, al dan niet werkend als huisvrouw en/of ouder.

GroenLinks, ik streep je af.

En toen waren er nog negen, of zoiets.

vrijdag 19 maart 2010

Bureaucratisch geleuter rond dorpsmonument

Zelden viel er zoveel bureaucratisch geleuter te beluisteren als rond de restauratie of niet-restauratie van een dorpsmonument in Sint-Oedenrode.

gouden_leeuw
De Gouden Leeuw in september 2007.

Het gaat om het voormalige Huis ter Plaatse De Gouden Leeuw aan de Markt. Ooit middelpunt van sociaal-culturele activiteiten, maar al jaren geleden door de laatste exploitanten verlaten en sindsdien in steeds sterkere mate in verkommerende staat. Inmiddels is een begin gemaakt met, laat ik het conserverende maatregelen noemen. Dat wil zeggen er is het een en ander afgebroken, met de bedoeling het weer op te bouwen. Maar intussen is er enorm politiek gekrakeel ontstaan over de vraag, hoe ver je met slopen mag gaan, wil je, zelfs na wederopbouw met dezelfde stenen,  nog van restauratie èn van een monument kunnen spreken. Intussen ligt natuurlijk alles stil, al máánden alweer.

Ik vind dit een volslagen non-discussie. Immers het zal iedereen – nou ja iedereen, ‘n enkele zeurpiet uitgezonderd – worst wezen, hoe ‘oorspronkelijk’ de vernieuwbouw is, als het monumentale aanzien van zo’n pand maar intact blijft.

Neem nou de herbouw-initiatieven, die na de verwoestingen in de oorlog zijn genomen. Zoals die tot het laten herrijzen van het Middelburgse Stadhuis, toevalllig van dezelfde architectenhand als Kerk en stadhuis in het Belgisch-Kempische Hoogstraten, Rombout Keldermans (ca. 1500). En dat zijn nog grootse monumenten, die volledig konden worden herbouwd omdat de bouwtekeningen nog voorhanden waren.

Hou es gauw op met die poppenkast rond een dorpshotelleke.

dinsdag 16 maart 2010

Internet jaagt traditionele media op

Een voorbeeld van hoe het internet de traditionele media opjaagt. Het meest belachelijke verhaal van de afgelopen week is ongetwijfeld dat over de 61-jarige James Sikes die met zijn Toyota Prius over de snelweg bij San Diego reed, toen de auto zonder dat hij daar iets aan kon doen, opeens harder ging rijden, tot meer dan 150 km per uur. Bijna iedereen heeft op de tv kunnen zien, hoe die Prius tot stilstand werd gebracht tegen de bumper van een politieauto. Het zoveelste incident met een Toyota.

De media, opgejaagd door weblogs, krijgen er maar geen genoeg van. Zo ontleent de Volkskrant aan internet, dat Sikes z'n verhaal wel eens kon hebben verzonnen, om een claim in te kunnen dienen. Bewezen is dat echter allerminst en de politieman die Sikes heeft geholpen gelooft er ook niks van. Waarom schrijft de krant zoiets over vraag je je dan af, anders dan wegens hijgerige hyperigheid.

Het lachwekkende van deze affaire krijgt nog wat extra nadruk, als je uit hetzelfde verhaaltje verneemt dat de politie de onfortuinlijke Priusrijder onderweg zou hebben getipt, de motor af te zetten en de handrem aan te trekken. Heeft die Sikes soms geen rijbewijs en bij het lessen daarvoor niet geleerd dat dat in noodgevallen altijd de oplossing is? Behalve als je met een auto bergafwaarts gaat, natuurlijk.

Coalitievorming in Best

Omdat ik toe was aan het maandelijkse verhaaltje voor Radio Best, overzag ik virtueel de gemeente. Wat is er actueel? Waar zullen we het nu eens over hebben? De verkiezingsuitslag? De collegevorming? Merkwaardig, over de ontwikkelingen in buurgemeenten komt het nieuws van alle kanten, zoals ze op Radio 1 zeggen, maar tot dinsdagmorgen doodse stilte over Best.

Gisteren stond er dus in het Eindhovens Dagblad eindelijk een stukje, waaruit bleek dat er alweer sprake is van enig geharrewar. De twee grootste partijen, het CDA en D66, hadden een praatstuk (nog geen programma) opgesteld en willen daarover onder mekaar met mogelijke kleinere coalitiepartners als BestOpen en de eeuwig jong blijvende JO babbelen. Dat was volgens de Jongerenpartij tegen een eerder gemaakte afspraak. Die luidde dat een en ander in het openbaar zou gebeuren.

Dit schiet dus niet echt op. Van het praatstuk, voor zover door de krant weergegeven, was ik niet zo onder de indruk. Er werden nogal wat open deuren ingetrapt, zoals het 'als de wiedeweerga' afwerken en uitvoeren van bestemmingsplannen en de wens naar toenemende participatie van de burgers. Waar heb ik dat laatste vaker gehoord? Laat ik het zó zeggen: ik zal al heel blij zijn als er in Best beter naar de inwoners wordt geluisterd. Een zin als 'bebouwing van Aarle komt pas als laatste optie in beeld' stelt niet echt gerust, immers de bewoners van Aarle hebben een en andermaal sterk beargumenteerd aangegeven dat ze die bebouwing helemaal niet willen, in elk geval aan zeer sterke grenzen gebonden willen zien. Duidelijkheid graag!

Ik mag  als burger hopen op een luisterend oor, als ik nog even iets zeg over de centrumontwikkeling:

Het doorgaand verkeer is een van de meest krikkele zaken die de opwaardering van het centrum van Best in de weg staat.

Nu Best Architecten een stem in het kapittel lijkt te krijgen bij het ontwikkelen van ‘realistischer’ plannen voor dat centrum, verschijnt eenrichtingsverkeer opeens als dé oplossing voor het weren van dat doorgaand verkeer.

Gelukkig wil men met eenrichtingsverkeer eerst uitgebreid proeven nemen, want ik denk dat het zonder meer niet de oplossing zal bieden die men voor ogen heeft.

Ik heb in de krant zitten turen naar de richtingpijltjes die op schetsen zijn aangebracht in de Hoofdstraat en de Nazarethstraat, maar ben daar niet echt wijzer van geworden.

In de visie van Best Architecten, die werken in opdracht van de door de gemeente inmiddels omarmde Stichting Ons Centrum, zijn immers ook de Nieuwstraat en d’Ekker als onderdeel van het verkeerscirculatieplan genoemd. Ik mag er toch wel van uit gaan dat dáár de richting zodanig wordt bepaald, dat het ‘t autoverkeer onmogelijk wordt gemaakt recht-toe-recht-aan door Hoofdstraat én Nieuwstraat te rijden? Welke kant je ook op moet, de kruising met de Oranjestraat en de Raadhuisstraat moet als middelpunt van een 8-structuur ‘struikelblok’ zijn. Zoiets.

Maar afgezien daarvan, blijft het voor mij een open vraag, of je met eenrichtingsverkeer in het centrum ‘de’ oplossing voor het doorgaand verkeer hebt gevonden. In ander verband heb ik al eens betoogd dat Best op den duur niet ontkomt aan een behoorlijke afronding van zijn ringweg aan de Sons-Rooise kant.

Deze column voor Omroep Best (17.03.10, 18:10 uur) is gedeeltelijk een bewerking van een op 3 maart op Manieren geplaatst stuk.

maandag 15 maart 2010

Te wapen tegen de proletisering!

dekroon Ooit was De Kroon in Breda een grand hotel, hét huis ter plaatse, gevestigd aan de Boschstraat. Eerder heette het La Couronne. Staat dat niet meer met de kroon-zelve in tekst bovenaan de imposante gevel? Een chique hotel, dat vanzelfsprekend zijn gasten per rijtuig van het station liet halen. Sint Nicolaas placht er zijn paard te stallen en in de duurste suite zijn intrek te nemen. De Kroon vertegenwoordigde een stuk Bredase historie.

Is niet meer, althans heet partycentrum.

Nu bericht BN/DeStem op haar website:
‘Partycentrum De Kroon gaat vandaag open onder de naam Zenza. Het horecacomplex is de afgelopen drie jaar ingrijpend verbouwd. In de zaal aan de straatkant en op de eerste verdieping is een mediterraans restaurant gevestigd. De zaal aan de achterkant is beschikbaar voor feesten en andere bijeenkomsten. Elaoussine Diba is een van de drie nieuwe eigenaren. Zenza moet de allure krijgen die De Kroon vijftien jaar geleden had, legt hij uit.  De ondernemers wilden de zaak aanvankelijk eerder heropenen, maar de bouwkundige staat van het pand was veel slechter dan gedacht.’

’n Wat rammelend bericht, dat vragen oproept. Voor het antwoord erop moet je zeker de papieren krant kopen. Echt niet.

Maar vooral die nieuwe naam: Partycentrum Zenza. Hoe komen ze erbij. Vinden ze dat zenzationeel of zo, die horecaffers? Zenza, voor al uw feesten en partijen.  Hoe zal dit nog allure kunnen krijgen? En hoe kwalificeer je zoiets? Proletisering? Geschiedkundige kring d’Oranjeboom, te wapen!

donderdag 11 maart 2010

Verkiezingsstunt Camieleke

Na de verkiezingsstunts ten koste van de belastingbetaler  van Gerda Verburg (glossy) en Eimert van Middelkoop (reis in demissionaire status naar Afghanistan voor propagandistische toespraak), hebben we nu Camieleke, die kennelijk niet genoeg heeft aan een ‘verleidingsoffensief om 15.000 krasse knarren in de trein te krijgen’.

Het is voor het CDA ronduit verontrustend, hoe aftaaiende bewindslieden er in slagen, zich van hun achterban -  met name die in het zuiden – te vervreemden.

Nu is het dus Camiel Eurlings, die tot verbazing van de burgemeester  opeens laat weten dat die intercitystops in Best vanaf april echt van de baan zijn. Geen geld. De verbazing des burgemeesters valt te verklaren uit een recente belofte van een hoge ambtenaar van Eurlings’ ministerie dat er aan de regionale wens tot behoud van die intercitystops gewerkt gaat worden. Maar Camieleke, op de schopstoel en het idee kroonprins te zijn, ver van zich afwerpend (pas op, in de politiek moet je alles altijd omdraaien)  weet het dus beter.

Temidden van de geuren en kleuren vanmorgen  in het Eindhovens Dagblad tref ik trouwens weer iets aan dat mij de wenkbrauwen doet fronsen: Er komt ‘n groot station in of nabij het Eindhovense voorstadje Acht, dat mede zou gaan fungeren voor de opvang van reizigers naar en van Eindhoven Airport. Dáár zou ik nou echt wel es wat meer over willen weten, in relatie tot de rol die overblijft voor het, inclusief parkeren, uitstekend geaccommodeerde station in Best. Maar dan wel uit betrouwbare bron graag. Dus niet uit de mond van Camieleke.

woensdag 10 maart 2010

Vergeet de jeugdbeweging niet

Van Deetman en consorten, die het sexueel misbruik binnen de
r.-k. kerk in Nederland gaan onderzoeken is gezegd: ‘ga d’r maar aan staan’.

Ik kan dit niet genoeg onderstrepen. Want – m’n kop eraf als zich niet het zijpad naar de protestantse catechesatie aandient – en vergeet vooral ook de jeugdbeweging niet.

Daarbij denk ik niet eens in de eerste plaats aan de geestelijkheid, aan de brave kapelaan die het jongensjeugdwerk onder z’n hoede had en wiens grootste ‘zonde’ volgens mij bestond uit een donderpreek voor de verkenners, die eindigde met de woorden: ‘Gullie zijt…gullie zijt lullen!’ (Wat hebben we gegniffeld.)

En ook niet aan de broodmagere weleerwaarde heer, die het meisjesjeugdwerk als geestelijk adviseur in wezen bestierde en van wie later, in zijn pastoorstijd werd gezegd dat-ie ‘erger was dan bisschop Gijsen’ (in conservatisme, wel te verstaan). Diens grootste zonde moet hebben bestaan uit het zich voor de pastoorsmeiden in de keuken opvouwen tot een pakketje. (Hij was niet voor niks g.a. van de meisjesgymnastiekvereniging Sint Lidwina.)  Nochtans werd er schaand van gesproken.

Maar laten we het eens over de leken-leiders hebben. De vaandrigs, de akela’s. Eén hunner, een onmetelijk populaire hopman, die in gesprekken met ouders altijd  Absoluut als stopwoord gebruikte en nog op middelbare leeftijd bij moeder thuis woonde,  is op een gegeven moment ‘geruisloos’ verdwenen. Naar verluidt wegens geknoei met jongens. De brave kapelaan heeft er zeker van geweten. Maar zo ging dat.

Ik heb al heel vroeg geweten, wat het woord taboe betekent: verboden! Het was namelijk de benaming voor de leiderskamer, waar je dus als welp of verkenner niet zomaar naar binnen mocht. Jaaaaa, er waren bevoorrechten, zoals mijn twee jaar jonger broertje dat bij de akela, een notarisdochter, in de taboe op schoot mocht zitten, om door haar te worden geknuffeld, waarbij ze zeker rode konen kreeg en waarschijnlijk een natte broek.

Ach, heel veel was er tamelijk onschuldig. Hoewel…tegenwoordig wordt er weer anders tegenaan gekeken. Je kind een oorvijg geven is immers een vorm van mishandeling.

Uithuilen met Eimert

Kan Uruzgan nog even controversieel verklaard worden. Is dat al gebeurd? Heb ik niks gezegd. Maar ik ga uit van niet – en dan zijn er minder belangrijke dingen om in de  Haagse ijskast te zetten.

Eimert van Middelkoop is namelijk vergeten dat-ie als minister van defensie  demissionair  is. Hij is bij de soldaten in Afghanistan gaan uithuilen over de val van het kabinet en het definitieve besluit de boel daar te ontruimen.

Dagblad Trouw deed er verslag van en noteerde dat Van Middelkoop het ginds had over ‘een frustrerende boodschap’. Volgde het overbekende geouwehoer over de aldaar door Onze Jongens  geleverde prestaties: ‘Jullie hebben keihard gewerkt. Ver van huis en haard, in opdracht van de Nederlandse politiek. En dan valt het kabinet over gedoe op het Binnenkof.’ enz. enz.

Koren op de molen natuurlijk van figuren als generaal b.d. Dick Berlijn en van generaal-in-volle-dienst Van der Meer, vertegenwoordiger van de huidige commandant der strijdkrachten, die volgens de krant ‘zijn ergernis over de Haagse politieke besluitvorming niet onder stoelen of banken’ stak. Ook al ‘n vent die buiten de familiekring gewoon z’n mond moet houden. Over embedded journalistiek gesproken, trouwens.

Mag ik hier vaststellen, dat de politicus Van Middelkoop (Christen Unie) op rijkskosten naar Afganistan is gereisd om zijn voormalige ondergeschikten daar een politieke boodschap te brengen,  die wellicht van invloed zal zijn op hun stemgedrag d.d. 9 juni 2010?

En mag ik tevens vaststellen, dat dit minstens zo kwalijk, zo niet kwalijker is, dan een verheerlijkende glossy op rijkskosten ter eer en glorie van de eveneens demissionaire Gerda Verburg?

dinsdag 9 maart 2010

Goed kunnende tellen

Gevraagd, te Helmond, Maastricht, Cappelle aan den IJssel, Geldrop-Mierlo, Neder-Betuwe, Druten, Lelystad en Lopik voor woensdag 9 juni 2010: Leden van het Stembureau. Goed kunnende tellen. Hoge score Citotoets strekt tot aanbeveling, evenals aantoonbare stressbestendigheid.

In geval van kleurenblindheid gelieve men niet te solliciteren. Voor nadere informatie onder meer over rode potloden en het vasthouden daarvan wende men zich tot het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat kan ook per computer via de website http://www.minbzk.nl/ - http niet vergeten svp.

Bij computerproblemen kan men gratis een beroep doen op Fons Jacobs, burgemeester van Helmond, http://www.helmond.nl/ Die heeft namelijk meer verstand van computers dan van potloden.

Nieuwe Nederlanders (NN) krijgen voorrang. Liever geen BN-ers, omdat die meestal niet tot tien kunnen tellen.

Sollicitaties, geschreven met blauw potlood op wit papier en voorzien van een geldige pasfoto, vóór 1 mei 2010 te richten aan Ministerie van BZK t.a.v. Centraal Informatiepunt Burgercontacten Postbus 20011, 2500 EA Den Haag.

maandag 8 maart 2010

‘De Troon’ tamelijk vervelend

In mijn omgeving vindt men dat ik voor mijn oordeel het tweede deel nog even moet afwachten, maar waarom? Ik vond het eerste deel van het zogeheten kostuumdrama De Troon tamelijk vervelend en wel hierom...

Eerst even een apocrief verhaal (voordat men mij erop wijst dat ik de leugen weer eens laat regeren) over de prinsessen Beatrix en Irene, rond 1960 afgeluisterd bij het winkelen in Amsterdam: 'Godverdomme, koop je dat?'
Is dit beschuldigend of zo? Welnee, het verhaal, waar of niet, wil alleen maar illustreren dat het gewone mensen zijn zoals jij en ik.

De Troon_18

Anna Paulovna (gespeeld door Catherine ten Bruggencate vanaf 45 jaar) en Koning Willem II (gespeeld door Jeroen Willems vanaf 45 jaar).  Foto AVRO/Marton Vizkety

Die gewoonheid heeft Ger Beukenkamp kennelijk tot uitdrukking willen brengen in het scenario voor De Troon, gebaseerd op de documentaire over de drie negentiende-eeuwse Oranjevorsten Willem I, II en III van Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra: Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren.

In het persbericht van de AVRO (zich afficherende als 'dé omroep van kunst en cultuur en dus ook van dramaseries') wordt terloops melding gemaakt van 'huiselijk gekneuter'. Ach natuurlijk, zo moeten we het zien, maar ik denk toch dat de familiale omgangsvormen in de negentiende eeuw 'n tikkeltje anders waren en dat de wrijvingen tussen bij voorbeeld de eerste koning Willem Frederik en de voortdurend Guillaume genoemde kroonprins (de latere Willem II) volgens een ander, veel subtieler patroon verliepen. Lees de brieven maar, voor zover geciteerd in het boek van Hermans-Hooghiemstra. Waarom kon ik me anders niet onttrekken aan de gedachte aan dialoogvormen à la Goede Tijden Slechte Tijden? Enfin, zoiets is dodelijk voor de genietbaarheid. En je maakt me niet wijs dat een wat verfijndere, minder anachronistisch aandoende aanpak bij de dialoogvorming tot saaiheid of zoiets zou hebben geleid. Integendeel.

Zodoende heb ik de neiging, de spelkwaliteiten maar in het midden te laten. Laat ik het zo zeggen: de tekst geeft hun de kans niet. Treurig maar waar.

De casting op zich bevalt me helemaal niet. Als het over de mannen gaat: dit zijn geen Oranjes, zelfs niet als je ze vergelijkt met de koningen zoals die - ongetwijfeld geflatteerd - in hun tijd zijn geschilderd. Over de haarkleur wil ik het niet eens hebben - die was bij hen zeker niet donkerblond - maar er is geen enkele moeite gedaan, de destijds geldende coiffures toe te passen. Hier is een knieval gedaan voor de glamour en de glans, met hetzelfde gemak waarmee men verderop (zo heb ik gelezen) de historische werkelijkheid naar z'n hand zal zetten.

Ik beloof er op terug te komen, als ik van gedachten verander.

zaterdag 6 maart 2010

De broer van Jan: Proost!

Volgens Kirsten Verdel,  een jonge vrouw die sinds ze deel heeft uit gemaakt van het campagneteam van Obama en daarover een boekje heeft geschreven, door Nederlandse media als een politieke goeroe wordt geraadpleegd, moet het CDA zich onverwijld van Balkenende als lijsttrekker ontdoen, wil die club er op 9 juni nog iets van bakken.

De ontwikkelingen volgen elkaar zoals men weet de laatste dagen weer snel op. Agnes Kant weg. Er is het een en ander gezegd over de treurigheid en de totale verslagenheid die de foto van de persconfererende Agnes uitstraalde. Eerlijk gezegd was ik meer getroffen door de foto die na afloop van haar werd gemaakt, toen ze naar buiten kwam in die pjeedepoelachtige jas, met zwarte sjaal nonchalant omgeslagen, die grijze broek en dito laarsjes. Een meisje als Kirsten Verdel, zal ik maar zeggen, zij het iets kwetsbaarder.

Het gaat nu ook in de Nederlandse politiek helemaal niet meer om de partijen, maar om de poppetjes. Vandaar ook de aandrang van onderop bij het CDA, eerst maar eens even die Balk uit eigen oog te verwijderen. Verdel zei: Drie van de vier keer met je kabinet mislukken kan echt niet. Dat moeten ze toch inzien.

En toen was daar vrijdagavond opeens Emile Roemer als gedoodverfde lijsttrekker van de SP. Als de broer van Jan Marijnissen (die na de tranen over Agnes nu duidelijk zijn geluk  niet op kon).

Nu ik, toch met namen aan het spelen ben: Emile Roemer. Hiermee is de Bourgondiër getekend. Zelf dikten hij en zijn Boxmeerse aanhang dat imago in Netwerk en bij P&W nog wat aan. Vandaar dat een Hollander opmerkte dat hij misschien te weinig charisma heeft. 

Nou, samenhang met een al dan niet te verwijderen Balk of niet, ik voorzie een massale Brabantse stem op deze prins, zelfs al zou hem om wat voor reden dan ook de hostie worden geweigerd. Er begint langzamerhand weer een stemming te ontstaan als in de PvdA onder Den Uyl: de SP teruggedrongen in de marge? Dat zal niet gebeuren!

Voor alle duidelijkheid: Wat ik op 9 juni doe? Ik weet het nog niet. Daarvoor volgen de ontwikkelingen zich te snel op en we hebben nog 100 dagen te gaan.

vrijdag 5 maart 2010

Met het dorpse van Best is niks mis

Zijn de gemeenteraadsverkiezingen overal door de landelijke politiek bepaald? Natuurlijk niet. Dat zie je aan de groei van de plaatselijke partijen. Dat zie je ook aan de uitslag in Maastricht, waar PvdA en SP duidelijk zijn gestraft voor het wegsturen van burgemeester Leers. Het CDA is - in weerwil van de landelijke trend - daar weer de grootste partij.

Van mijn woonplaats Best meen ik ook de politieke achtergronden te kennen. Vandaag zijn daar de onderhandelingen begonnen over de coalitievorming, waarbij het initiatief - in weerwil van de landelijke trend - helemaal bij het CDA ligt. Zweite im Bunde is D66, dat door voormalige coalitiepartners als BestOpen en VVD, met scheve ogen wordt bekeken vanwege haar felle oppositie in afgelopen raadsperiode.

Ik dank je de koekoek. De kiezer (En wie is die kiezer? De helft van het aantal kiesgerechtigden, de crême de la crême van plaatselijk politiek bewust Best!) heeft het allemaal prima doorzien. Hij/zij heeft in discussies en ingezonden stukken in het plaatselijk weekblad meermalen te kennen geven, dat men baalde van die oude coalitie, die overigens - de eerlijkheid gebied dat te zeggen - veel tegenwind heeft ondervonden, niet in het minst van de economische crisis.

Kernvraagstuk in Best vormden de mislukkingen rond het ontwikkelen van een nieuw dorpshart. Met name D66 heeft daarin van begin af aan een glasheldere kritische, oppositionele, tegenstemmende positie ingenomen.

Het nu aftredende college van B en W was een weinig coherente club, wat tot uiting kwam in rare voorvallen als het plaatsen van een gedenkplaat na reconstructie van de Nieuwstraat door een wethouder die daar nauwelijks iets mee te maken had, terwijl de andere wethouders om onduidelijke redenen schitterden door afwezigheid.  Intussen had er ook nog een burgemeesterswisseling plaats in,  laat ik zeggen, een wat bedompte atmosfeer met verziekte verhoudingen binnen het ambtelijk apparaat.

Er wordt vaak gezegd: Best is een dorp en moet een dorp blijven. Nou, met het dorpsche van Best is niks mis.

woensdag 3 maart 2010

Eenrichtingsverkeer als panacee

Het doorgaand verkeer  is een van de meest krikkele zaken die de opwaardering van het centrum van Best in de weg staat.

Nu Best Architecten  (Harold van de Ven en Hans van Houtum) een stem in het kapittel lijken te krijgen bij het ontwikkelen van ‘realistischer’ plannen voor dat centrum, verschijnt eenrichtingsverkeer opeens als de panacee (= een mythisch geneesmiddel) voor het weren van dat doorgaand verkeer.

Gelukkig wil men met eenrichtingsverkeer eerst  uitgebreid proeven  nemen, want ik denk dat het zonder meer niet de oplossing zal bieden die men voor ogen heeft.

Ik heb in de krant zitten turen naar de richtingpijltjes die op schetsen zijn aangebracht in de Hoofdstraat en de Nazarethstraat, maar ben daar niet echt wijzer van geworden.

In de visie van Best Architecten, die werken in opdracht van de door de gemeente inmiddels omarmde Stichting Ons Centrum, zijn immers ook de Nieuwstraat en d’Ekker als onderdeel van het verkeerscirculatieplan genoemd. Ik mag er toch wel van uit gaan dat dáár de richting zodanig wordt bepaald, dat het ‘t verkeer onmogelijk wordt gemaakt recht-toe-recht-aan door Hoofdstraat én Nieuwstraat te rijden? Welke kant je ook op moet, de kruising met de Oranjestraat en de Raadhuisstraat moet als middelpunt van een 8-structuur ‘struikelblok’ zijn. Zoiets.

Maar afgezien daarvan, blijft het voor mij een open vraag, of je met eenrichtingsverkeer in het centrum ‘de’ oplossing voor het doorgaand verkeer hebt gevonden. In ander verband heb ik al eens betoogd dat Best op den duur niet ontkomt aan een behoorlijke afronding van zijn ringweg aan de Sons-Rooise kant.

donderdag 25 februari 2010

Wilders weet al hoe overwinning ruikt

M.Breedveld twittert, dat Geert Wilders zou hebben gezegd: 'Er hangt de geur van overwinning in Almere.'

DE geur van overwinning, niet EEN (onbestemde) geur.

Wilders zou dus zeker weten, hoe overwinning ruikt.

Naar bier, zoals op die amateurkiek van de eerste overwinning van D66 in 1967? Naar zweet? Nee dat zweemt naar angst en verlies. Rozen? Te veel PvdA. Zoet? Nee dat ook niet, is eerder een smaak.

Ik kom er niet uit. Alleen Wilders weet hoe overwinning ruikt. Hij heeft er kennelijk een neus voor.

Als het maar niet de geur van verrotting is. Verrotting van de democratie.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 23 februari 2010

Gelukkig hoeft Jan B. geen kind te krijgen

Zou Jan Blokker,82 en een halve mensenleeftijd eerste columnist van de Volkskrant, zich veroordeeld voelen, nu hij nog 'slechts' nrc.next tot podium heeft?

Die vraag kan hij alleen zelf beantwoorden. Maar ik ben er wel nieuwsgierig naar, nu columniste Aaf Brandt Corstius, voornamelijk geafficheerd als 'de dochter van', haar ruil van nrc.next tegen de Volkskrant op de showpagina van dat blad als volgt motiveert: ‘Ik vind het heel leuk om voor nrc.next te schrijven, maar ik kreeg het gevoel dat ik ouder werd dan de doelgroep; dat dit eindig was. Toen ik begon was ik 30, nu ben ik bijna 35, ben ik moeder geworden en heb ik een huis gekocht. Dat past misschien allemaal niet zo goed bij next.’

Gelukkig hoeft Jan Blokker zijn comptabiliteit met nrc.next niet te bewijzen door een verjongingskuur laat staan door een kind te krijgen.

(Terug)naar hhBest.nl

zondag 21 februari 2010

Niks gatenkaas

Het Eindhovens Dagblad hoeft een publicatie over het gedwongen ontslag van een werkneemster van de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) niet uit zijn digitale archief te verwijderen.

Dat heeft de voorzieningenrechter in Amsterdam in kort geding bepaald. Het ED had er volgens het door de vrouw gestelde verzoek ook voor moeten zorgen dat Google dat bericht niet meer zou kunnen vinden. Ze vreesde de nadelen bij sollicitaties.

De hoofdredactie van het ED natuurlijk blij: 'Als de eis was toegewe­zen, was het hek van de dam ge­weest. Dan zouden digitale archie­ven verworden tot gatenkaasarchie­ven.'

Het is goed dat deze gerechtelijke procedure er was, want het gaat natuurlijk om het principe. Maar heeft de uitspraak van de rechter ook praktische waarde? Ik denk het niet. De ex-werkneemster had haar eis net zo goed achterwege kunnen laten. Wat eenmaal op het internet staat, op welke plaats dan ook, is daarvan niet meer te verwijderen en zal altijd weer, waar dan ook, door Google (trouwens niet de enige zoekmachine) worden gevonden.

Trouwens, ook de papieren krant is 'eeuwig' in die zin dat ze ter raadpleging door het nageslacht in de Koninklijke Bibliotheek wordt opgeslagen en is het niet daar dan wel elders (in regionale archieven) op microfiche gezet en/of gedigitaliseerd.

Niks gatenkaas maar een kort geding voor de vaak.

(Terug)naar hhBest.nl

zaterdag 20 februari 2010

Complete afgang Publieke Omroep

Toen ik vanmorgen de radio aanzette hoorde ik 'Lekker Weg' en tegelijkertijd las ik op het internet de volgende Tweets:

Andries Knevel (EO): 'O wat baal ik.'

Maurice de Hond: 'Jij denkt dat je baalt. Wat denk je dan van Pauw & Witteman?'

Dit slaat natuurlijk op het 'nog net missen' van het, om het maar eens grondwettelijk te zeggen, moment suprême ofwel het finest hour van Balkenende.

Maar was de Publieke Omroep gisteravond wel alert geweest?
Nee. De winnaars waren Twitter, in samenwerking met Frits Wester en zijn RTL4 en in een bepaald stadium BNR. Wester beloofde op een gegeven moment: 'Als ik iets weet, krijgen jullie het als eerste'.

Golven van kritiek kreeg de P.O. op Twitter over zich heen. Op (alweer) de hegemonie van de sport op Radio 1, op de saai pratende hoofden van NOVA over de dreiging, zonder dat ook maar één keer (zegt men, want ik was in het buitenland aangewezen op zogenaamde streaming media) de camera te richten op de plek waar het zich afspeelde en waar de parlementaire journalisten stonden te kleumen, het Binnenhof. Van 'Het Oog' moesten we het ook niet hebben, laat staan van de NCRV na middernacht, waar iemand zijn hobby Casa Luna ging uitoefenen.

De woede op Twitter, waar heel wat mensen samen komen die er toe doen (dat heb je bij de inrichting van je account zelf in de hand), was algemeen. Uiteindelijk voldeed RTL4 aan het verzoek, de berichtgeving van Wester te gaan streamen. Helaas kon mijn bandbreedte dat niet aan, maar chapeau!

Het functioneren van de Publieke Omroep kan het eerste belangrijke item zijn van de nieuwe Minister van Cultuur.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 19 februari 2010

Ulicoten

Brabants Dagblad (website) heden:
De nationale recherche heeft drie mannen (33, 43 en 59) uit Tilburg gearresteerd toen ze een drugslaboratorium ontdekte in Ulicoten vlak bij de grens met België.
Ulicoten. Het laatste dorpje in Nederland dat zijn onschuld heeft verloren.
Kent u Ulicoten? Hoogst twijfelachtig, ik bedoel dat u het kent. Het is een zogenaamd kerkdorp van Baarle-Nassau en ligt vlak bij waar de rijksgrens 'n soort teen vormt in België. Een teen die wijst richting Meerle, tegenwoordig gemeente Hoogstraten. Als je het grensweggetje vanuit Ulicoten berijdt, kom je langs het Merkske, zijriviertje van de Mark als ik het goed heb, en de kern van een liefelijk grensoverschrijdend Brabants landschap. Eigenlijk moet ik hier niet over schrijven, want dat zou volkaantrekkend kunnen werken en dat is niet goed voor de rust in dat gebiedje, buiten de grensbewoners hoogstens bekend bij een enkele hengelaar.
Maar Ulicoten. Niet moeilijk om die naam zogenaamd komisch te verbasteren, dus dat laat ik aan de fantasie van de lezer over.
In mijn adolescentietijd was ik, afkomstig uit de contreien van Breda, één keer in Ulicoten. Op een doordeweekse winterdag ging ik met vrienden het café tegenover de kerk binnen. M'n kop eraf als dat geen Kerkzicht heette. In dat café was de kachel niet aan. Het binnenvallende noorderlicht maakte het daar nóg killer. Tegen de tapkast (zo werd de bar toen nog genoemd) stond een fiets.
We gingen zitten. De deur naar de huiskamer van de uitbater ging open. De kasteleinse. Ze ging achter de tapkast staan, wreef zich de armen en merkte volledigheidshalve op: 't Is zo maar kouw-ee?
Dit is dus mijn herinnering aan Ulicoten, toen het nog 'n onschuldig dorp was.
Update, 25.10.11
’Inbraak in horecagelegenheid’

donderdag 18 februari 2010

Camieleke probeert zich op de rails te houden

Weer fraai staaltje van onnieuws in de Volkskrant: 'Met een verleidingsoffensief wil verkeersminister Camiel Eurlings 15 duizend senioren op de rails krijgen. "Krasse knarren zijn te onbekend met de trein", zei hij.'

Camieleke toch. Staat hij zelf wel goed op de rails en zo ja verdient het geen aanbeveling, dat zo te houden, zeker nu het Eindhovens Dagblad vanmorgen kopt: 'Val kabinet dreigt'. Voor C. is dat zeker een dreiging, hoewel in Valkenburg zal-ie tzt wel weer 'n heleboel voorkeurstemmen krijgen.

Voorop gesteld: Ik behoor tot Camielekes zogenaamde doelgroep, maar wens niet door hem tot krasse knar te worden verheven, laat staan met allerlei lokkertjes op de rails te worden gezet. Dat gaat allemaal ten koste van de opbrengst van de kilometerheffing, wat betekent dat C. bezig is het paard achter zijn karretje te spannen. Bovendien zijn C's plannen een kwestie van 'geldopmakerij' en dat kan hij maar beter in bijna demissionaire positie achterwege laten.

Hoezo? 'Twee jaar terug reserveerde de minister 200 miljoen euro om autominnend Nederland in de trein krijgen. Er zijn sindsdien meer treinen gaan rijden, maar er is ook geïnvesteerd in parkeerplaatsen voor de auto en fiets bij het station, warmtezuilen op het perron en informatievoorzieningen. Hoewel al zijn plannen zijn gerealiseerd, houdt Eurlings 62,6 miljoen euro over.' Daarmee wil-ie dus de krasse knarren mee de trein in gaan lokken.

Hoe staat het eigenlijk met de modernisering van de seinen en de wissels, die werkend Nederland in staat moet stellen, ook bij winterweer ongestoord te reizen? Laat Camieleke nog maar eens goed naar z'n prioriteiten kijken en anders de ministerraad bij diens onvermijdelijke heroverweging van de uitgaven. Mits dat kabinet er nog de tijd voor krijgt natuurlijk.

(Terug)naar hhBest.nl

woensdag 17 februari 2010

Intercitystop regionaal belang


Het Eindhovens Dagblad bevat vandaag gelukkig ook nog wat anders dan de stuiptrekkingen van carnaval. Zoals het bericht dat de gemeente Best alle registers open trekt om te bereiken dat de intercity's naar en van de randstad daar twee keer per uur blijven stoppen. Tijdens de ombouw van het wegenvierkant rond Eindhoven was hiervoor een tijdelijke regeling getroffen, waarbij de gemeente voor 'n paar honderd extra parkeerplaatsen rond het station had gezorgd. Het middenperron van het Bestse station werd ervoor verlengd. Het heeft allemaal prima gewerkt. Dat was alleen al aan de aantallen geparkeerde auto's te zien.

Volgens de krant voert niet alleen het dagelijks bestuur van de gemeente Best (B en W) actie, om de intercitystops te behouden. Politieke partijen met landelijke bindingen roeren zich en proberen hun 'Haagse vrienden' voor het geval te interesseren. Ook op provinciaal niveau zijn de Bestse belangen aangekaart.

Bestse belangen? Ik denk dat hier sprake is van een letterlijk verstrekkend regionaal belang. Te denken valt immers aan treinreizigers uit onder meer Son en Breugel (9 km), Oirschot (4 km) en Eindhoven-Noord (7 km), die uit onder meer logistieke overwegingen de voorkeur zullen geven aan in- en uitstappen in Best boven het voor hen veel moeilijker bereikbare Eindhoven Centraal met z'n betaald parkeren. Niks P+R daar. Dus is de intercitystop in Best een fraaie testcase voor intergemeentelijke samenwerking via de SRE én op bilateraal niveau. Een onderwerp dat gezien de ambities van Eindhovens burgemeester Rob van Gijzel - die door wijlen de Bestse wethouder Ad van Geffen onomwonden annexionist zou zijn genoemd - hoogst actueel is.

Wat men bij de argumentatie aan het adres van de NS, ProRail en minister Eurlings ook zou kunnen gebruiken, is de ambivalente manier waarmee de spoorweginstanties landelijk omspringen met het verschijnsel intercitystop. Zijn er, met name in de Randstad, niet tal van 'voorsteden' aan te wijzen, waar het stoppen van de trein de gewoonste zaak van de wereld is? Best is ook zo'n voorstad en wil dat vooral blijven, in volle zelfstandigheid.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 16 februari 2010

Homo? Geen hostie!

De pastoor van Reusel, heeft de carnavalsprins ter plaatse tijdens de carnavalsmis de hostie (volgens het roomse geloof 'het lichaam van Christus in de gedaante van brood') geweigerd.

De jonge, uit België afkomstige pastoor wordt in het Brabantse grensdorp beschreven als 'joviaal maar uiterst conservatief'. De prins is katholiek gedoopt, heeft zijn eerste communie gedaan en heeft het sacrament van het vormsel ontvangen. Maar hij is ook homosexueel. En dat is volgens de pastoor de reden dat hij niet op de hostie hoefde te rekenen.

Nadat het homo zijn van de prins in geuren en (rose) kleuren in de krant was geëtaleerd, heeft de pastoor de prins opgebeld om hem dit mee te delen. Volgde een gesprek van een half uur, waarin de prins kon praten als pater Brugman en daarbij vermelden dat we niet meer in de veertiende eeuw leven, maar waarin de pastoor niet thuis bleef geven. Niet thuis was-ie ook achteraf trouwens, toen de krant de zeer eerwaarde probeerde te interpelleren.

Niet alleen in de veertiende, maar zelfs tot diep in de twintigste eeuw heeft de rooms-katholieke Kerk de sacramenten geweigerd aan notoire verstokte zondaars. Tijdens Wereldoorlog 2 is zelfs officieel bekend gemaakt dat NSB-ers daaronder vielen. Vandaar dat hun groet Houzee kameraad, soms achter de hand werd begroet met Hou Pasen, kameraad. (Pasen houden was het destijds voor r.-k. verplichte jaarlijkse biechten en ter communie gaan.)

Tegenwoordig valt eigenlijk niets meer te bedenken, op grond waarvan iemand een zondaar kan worden genoemd, behalve volgens met name paus Benedictus, praktiserende homosexuelen. Behoorden bij voorbeeld ongehuwd samenwonenden ('hokkende personen') tot die categorie, dan konden de nonnekes in Sint-Michielsgestel hun hostiebakkerij wel sluiten, als ze dat nog niet mochten hebben gedaan.

Nou ja, die Reuselse pastoor snapt er helemaal niks van. Als-ie consequent zou zijn, zou hij nooit een speciale mis organiseren voor die zuipende (onmatigheid is een zonde!) en overspelige carnavallers, laat staan dat-ie z'n preek zou hebben laten voorlezen - wat is gebeurd - door hun hoofdman.

De geaardheid van de Reuselse prins is door de dorpsgemeenschap volledig geaccepteerd. Wat jammer dat ze die pastoor met z'n carnavalsmis niet massaal in z'n vet (reuzel!) hebben laten gaar smoren.


(Terug)naar hhBest.nl

maandag 15 februari 2010

EHBS 2


Nog twee weken en we gaan weer stemmen voor de gemeenteraad. Dezer dagen kreeg ik op hhBest een reactie van een redelijk prominente Bestenaar, die mij meedeelde dat-ie het niet wist. De plaatselijke politiek had er volgens hem in de afgelopen vier jaar een potje van gemaakt. Hij had geen idee, op wie hij nu weer zou moeten stemmen. Wat koop je bij voorbeeld voor een partij, die als deel van de coalitie verantwoordelijk is voor de krakkemikkige ombouw van de Hoofdstraat en zich nu op de borst slaat dat daar vervolgens door haar toedoen de voetgangersoversteekplaatsen weer zijn teruggelegd?

Ik denk dat de onzekerheid in meer gemeenten speelt: Op 11 februari lanceerde het Eindhovens Dagblad op internet een variant op de Stemwijzer, Eerste Hulp Bij Stemmen, kortweg EHBS geheten. Scheelt maar een letter met EHBO. Daar kun je dan je mening over een tiental hete hangijzers die in jouw gemeente aan de orde zijn toetsen aan die van de lijsttrekkers van de - in Best zijn er dat acht - groeperingen. Als het goed is, rolt er aan het eind een staafdiagram uit, waarvan de langste balk de partij aangeeft die het dichtst bij jouw opvattingen over het gewenste gemeentebeleid staat.

Ik was er als de kippen bij om dit verkiezingsspelletje te spelen. Al gauw bleek dat ik in het gezelschap was van 35.000 anderen in Zuid-Oost Brabant, zodat de speciaal hiervoor gemaakte website vastliep. 'n Paar uur later lukte het wel.

Er waren dus tien vragen of stellingen, waarop iedere lijsttrekker zijn reactie had gegeven. Je kon zodoende telkens een of meer antwoorden uit acht reacties kiezen. Na lang aarzelen, besloot ik, uit elk antwoord er één te kiezen dat mij het meest aansprak. Je kunt ook zeggen het minst tegenstond. Waarom die beperkte keuze? Omdat er tussen de antwoorden slechts nuanceverschillen waren. Er waren er ook teveel die een slag om de arm hielden - vis noch vlees. De beruchte wolligheid.

Niet dat dat per se hoeft, maar slechts met één reactie kon je een partij identificeren. Ik denk dat het programma niet op die zuinige keuze van mij had gerekend, want toen ik de uitslag kreeg voorgeschoteld, ontbraken er drie partijen, waaronder D66. Ik kreeg ook als winnaar een groepering, waarop ik zeker niet zal stemmen. Nadat ik een en ander op mijn website had gemeld, kreeg ik per omgaand een reactie van een Bestenaar, die wel een compleet overzicht als resultaat had gekregen. Vervolgens ging mijn levensmaatje aan de slag. Nou, dat heb ik geweten. Ze struikelde al direct over de eerste vraag: Moet de gemeente Best rond de herontwikkeling van recreatiegebied De Vleut een leidende rol vervullen, of die overlaten aan marktpartijen en waarom?

Hiermee dringt zich de belangrijkste vraag op: Moet je als kiezer slimmer zijn dan de gemiddelde politicus? Ik wens u bij het stemmen veel tegenwoordigheid van geest.

Gesproken column Omroep Best, 17.02.2010, 18:10 uur


EHBS 1

(Terug)naar hhBest.nl

zaterdag 13 februari 2010

Karikatuur

Volgens de ex-minister van Buitenlandse Zaken en oud-Secretaris-Generaal van de NAVO Jaap de Hoop Scheffer, schetst de commissie Davids 'een karikatuur van de werkelijkheid', waar die beweert dat hij 'in het kielzog van zijn ambtenaren, op een achternamiddag in 2002 besloot de VS hoe dan ook te volgen, om vervolgens niet meer af te wijken van die lijn totdat de oorlog in 2003 uitbrak'. Dit staat vandaag op pagina 1 van de Volkskrant.
In kringen van de Leidse Universiteit, waar De Hoop momenteel een leerstoel mag bezetten, is hem dezer dagen enig gebrek aan wetenschappelijkheid verweten, reden waarom hij daar zou moeten opkrassen. Dat zijn dingen die buiten mijn competentie vallen. Wel heb ik even gekeken naar de etymologische betekenis van het woord karikatuur. Nu eens niet bij Van Dale (die ik trouwens momenteel niet bij de hand heb), maar op Wikipedia. Ik citeer maar even: Een karikatuur (...) is een humoristische illustratie, waarbij de meest kenmerkende trekken van een persoon of zaak sterk overdreven worden. Ze kunnen ter amusement of ter belediging getekend worden.
Daar kan ik vanuit eigen hersenpan aan toevoegen, dat je het woord karikatuur natuurlijk ook in overdrachtelijke zin kunt gebruiken, zodat een tekst karikaturaal kan zijn. Essentieel is dat de werkelijkheid wordt overdreven. De Hoop Scheffer komt dus in zijn verdediging (om niet te zeggen: aanklacht) niet verder dan het verwijt dat de commissie Davids overdrijft. Tamelijk zwak. De Wanhoop Keffer snapt z'n eigen karikatuur niet.

Bijgaand: karikatuur van een 'onsterfelijk beroemde' Nederlander, de zeeheld Michiel Adriaansz. de Ruyter. Gevonden op www.historischcafe.nl


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 12 februari 2010

EHBS 1

EHBS staat voor Eerste Hulp Bij Stemmen - een variant van het Kieskompas en de Stemwijzer, ontwikkeld voor de Wegener dagbladen, waaronder het Eindhovens Dagblad (ED).

Prima initiatief in deze tijd voor een regionale krant, die natuurlijk over de nodige specialiteiten en faciliteiten beschikt om zo'n kieswijzer per gemeente in te richten.

Zoiets slaat aan, dat bleek al direct op donderdagmorgen 11 februari, toen de EHBS online stond. De website was overbelast door, zoals de krant later meldde, 35.000 pogingen.

Ik was onder die 35.000 en ben 's middags aan het vraag- en antwoordspel over het reilen en zeilen van de gemeente Best begonnen. In een later stadium zal ik daar uitvoerig verslag van doen. Voor op het moment wil ik volstaan met 'de uitslag', die van mij een VVD-er maakt. Daar bestaat een mooie Franse uitdrukking voor: Bien étonné de se trouver ensemble, wat betekent: Rare combinatie VVD en Guido.

Maar nog meer verbaast mij, dat in die grafisch weergegeven 'uitslag' drie van de acht Bestse politieke groeperingen, waaronder D66, totaal 'afwezig' zijn.

Hier klopt iets niet.

Tot ziens over de EHBS van het ED. Misschien neem ik nog es 'n proefje, maar beloven doe ik dat niet want je bent er toch wel even mee bezig.

EHBS 2

zaterdag 6 februari 2010

Grote broek


De Brabantse CDA-gedeputeerde Ruud van Heugten heeft wel een heel grote broek aangetrokken, toen hij ontsnapte aan een bevel (motie) van Provinciale Staten, om een met 74 euro netto per maand betaalde nevenfunctie als lid van de Raad van Toezicht van het Helmondse Elcerliecziekenhuis neer te leggen. 'Alleen als het niet betaalt mag een bijbaan wel. Maar ik doe in mijn vrije tijd wat ik wil,' schamperde hij volgens de Wegener kranten.

Het gaat natuurlijk om het principe. Bij het aantreden van de nieuwe Commissaris der Koningin hebben de Staten namelijk afgesproken dat betaalde nevenfuncties niet mogen. De nieuw benoemde ambtsdrager legde toen zijn bestuurslidmaatschap van een Tilburgs ziekenhuis neer.

De Staten hadden de opmerking achteraf van Van Heugten eigenlijk op z'n minst moeten corrigeren in de zin van 'Hoho, zo zijn we niet getrouwd'.




(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 1 februari 2010

Ver(r)assing


Jos Kessels doet in zijn ED-column vandaag enkele suggesties voor begrafenismuziek: 'De ouverture van Lohengrin van Wagner dat als geen ander het leven symboliseert en iel begint, dan aanzwelt naar het hoogtepunt halverwege, en dan langzaam wegsterft, tot het stille begin, dat dan einde is. En het hartstochtelijke en dramati­sche Intermezzo uit Cavalleria Rusticana van Mascagni.' Ook wel geschikt lijkt hem ‘He Stopped loving her to­day’ van George Jones de juiste lijkkleur, of ‘ I’ll never get out of this world alive’ van Ol’ Hank.

Wie denkt daar nooit eens aan, aan wat er bij z'n eigen uitvaart gespeeld moet worden; alles behalve die eeuwige (inderdaad onsterfelijke) air van Bach. Moet er trouwens wel een lijkkleur aan zitten - somberheid als het somberste zwart dat, op dat bij de begrafenissen van de maffia na, is afgeschaft? Koningin Wilhelmina (+1962) koos al voor wit.

Persoonlijk ben ik ook meer voor de Lachende Kerk. Als het droevig zou moeten klinken, dan zou mijn voorkeur uitgaan naar het langzame deel uit het klarinetconcert van Mozart, een van zijn laatste instrumentale werken. Bij een wat feestelijker karakter past diens menuet uit de Jupiter-symfonie. Klinkt als een belofte.

Moeten we het nog over de as hebben? Daar hebben wij een bijzondere bestemming voor, maar die verraad ik niet. Houd van verrassingen met twee r's.


(Terug)naar hhBest.nl

zaterdag 30 januari 2010

Dunglish en Hollançais


Dit stukje gaat 'n beetje op gratis reclame voor een garage annex een automerk lijken, maar dat is het niet. Zal gauw genoeg blijken. Het gaat trouwens niet over Saab of Spyker (spreek uit Spijker), want daar is al genoeg over geleuterd.

Mijn vijfde auto (na twee Simca's 1000 en twee dito 1100) was een Citroën GS, zeg maar de DS voor de gewone man. Ik woonde toen in Waalre 'dus' kocht ik die kar, die net als de Snoek 'n beetje omhoog kwam als je 'm startte, bij Dereumaux, Citroënagent sinds 1925 of daaromtrent. Zag je in die tijd (jaren zeventig) 'n eend of 'n Diane in de regio Eindhoven, dan kwam-ie in acht van de tien gevallen van Dereumaux. Stond wat chiquer dan Janus van der Meulen. Mijn hoofdredacteur reed een DS van Janus; had met zijn positie in de stad Eindhoven te maken, vertrouwde hij mij eens toe.

Vanzelfsprekend deed Dereumaux niet mee aan die ordinaire stickers als 'Alweer een auto van...' waarmee VW goede sier dacht te maken. Wel hadden ze een radioreclame, waarin de telefoniste van Citroën in Parijs 'monsieur Dereumaux' begroette als een hoog gewaardeerde oude bekende. Dat klonk bijzonder goed.

Ik moest aan deze radiospot terugdenken, toen ik op Radio 1 in de STER-reclame een soortgelijke truc hoorde toepassen, wederom namens Citroën. Dat spotje eindigt steevast met een onverstaanbare slogan, in een zelfs voor mij als enigszins in de taal onderlegde persoon, volstrekt onverstaanbaar Frans. Een miezerig vrouwenstemmetje dat iets lispelt van 'technologie'.

Om dit stukje te kunnen schrijven, mailde ik mijn broer, die zeer goed is in Frans en wiens vriendin zelfs docente in die taal is geweest. Zij luisterde nog eens goed en ving op: 'Citroën champion de la technologie'

Wat wilde ik nu eigenlijk zeggen? Als je vindt dat je in Nederland reclame moet maken in een vreemde taal, doe het dan goed. Dit geldt trouwens even goed voor al die teksten in Dunglish, waar BNR mee strooit.

Aanvulling 02.02.10: Mijn bronnen melden mij hedenmorgen enigszins ontsteld, dat de slagzin bij nader horen luidt: Citroën creatif en technique. Kan je nagaan, hoe slecht verstaanbaar.



(Terug)naar hhBest.nl

vrijdag 29 januari 2010

Zakenmensen

Lunchtijd in Cartagena. Ononderbroken zon. Terras vol. Veel senioren, maar ook jongeren. Blokfluiter laat zich door cd-speler begeleiden in een walsje van Strauss, waardoorheen hij af en toe een eigen noot vlecht.

Gesprek in het Nederlands naast ons is van a tot z te volgen, dus dit is gedwongen afgeluisterd:

'Geef mij maar een camping. Zit je in een appartement dan heb je helemaal geen aanspraak'

(Wij wisselen een blik van verstandhouding: blij dat we niet op een camping zitten en vooral niet op die camping.)

Fluitist heeft plaats gemaakt voor accordeonist, wiens instrument helemaal niet klinkt als een accordeon. Playbackt-ie stiekum? Hij 'speelt' de eerste twintig maten van de veertigste symfonie van Mozart. Toemaar!

Het gesprek bij de buren gaat verder: 'Als-ie maar niet denkt dat we iets geven. We hebben die ander al gegeven en zijn tenslotte zakenmensen.'

(Op de foto staat niet het afgeluisterde gezelschap.)



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Den Bosch veiliger


Bericht in de Wegener dagbladen: 'De Bossche kermis moet het dit jaar doen zonder bots­auto’s. De gemeente wil de attrac­tie niet op de kermis omdat dat be­ter zou zijn voor de veiligheid. (...) De afgelopen jaren waren de boks­bal en kop van jut al van de kermis verbannen.'

Den Bosch blijft vanaf nu het hele jaar door Den Bosch, ook wel 's-Hertogenbosch genoemd. Hoezo? Er komt geen periode meer dat er sprake is van Oeteldonk. Het carnaval wordt er afgeschaft. Beter voor de veiligheid.

Ook voetbal, zowel op het niveau van de eredivisie, de eerste divisie als bij de amateurs is op het grondgebied van Den Bosch voortaan verboden. Beter voor de veiligheid. Hockey, tennis en korfbal staan op de nominatie. Kwestie van veiligheid.

Voor het voortbestaan van het tiendaagse theaterevenement De Boulevard in Den Bosch wordt gevreesd. Ook dat gaat de boksbal de kop van jut en de botsautootjes op de kermis achterna. Beter voor de veiligheid.

Het is van nu af aan hoogst ongewenst dat u in de buurt van Den Bosch komt. De inwoners aldaar willen in alle rust, zonder enig gevoel van onveiligheid, een kaarsje kunnen opsteken bij hun Zoete Lieve Gerritje. Voor zo lang als dat tenminste nog is toegestaan, in verband met de veiligheid.

Ik ga een boksbal kopen om af te reageren.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 27 januari 2010

Bladvulling

Zijn we nou wat wijzer geworden van dat onderzoek door de Belgische politocoloog Herman Matthijs naar de kosten van de Europese monarchieën? Niet echt, geeft hij zelf toe met de mededeling dat-ie appels met peren heeft vergeleken.

Het is rond de koningshuizen eerder een wedstrijd in het ondoorzichtig houden van de paleizen met matglazen ramen, als variant van regerende leugens. Dan krijg je van die huishoudelijke benaderingen als 'Koningin goedkoper geworden' (de Volkskrant) en pogingen van politici om de aandacht te krijgen van, respechtievelijk te wedijveren met gerenommeerd geachte cabaretiers: Femke Halsema al twitterende naar Dolf Jansen: 'Waarom kunnen wij nou nooit eens ergens eerste in worden?'

Na Blauwe Maandag de onnozelste bladvulling van de eerste maand van het jaar.

Leve de Republiek!


(Terug)naar hhBest.nl

zondag 24 januari 2010

Een hoofdredacteur

Door een overlijdensbericht over de zoon, die ik nauwelijks heb gekend, kwam ik in de grijze cellen weer de vader tegen: J.J.H.A. Bruna. Jan mocht je natuurlijk niet zeggen, want hij was na de oorlog zoals toen gebruikelijk, bij afwezigheid van een redactiestatuut of iets dergelijks, gedropped als hoofdredacteur van De Stem, gedrukt op de persen van het foute Dagblad van Noord-Brabant in Breda.

Bruna senior was, wat ze toen in Brabant 'een bekeerling' noemden, anders had hij ook geen hoofdredacteur van de onder een bisschoppelijke censor opererende regionale krant kunnen worden. Voordien was hij verbonden geweest aan het in Helmond uitgegeven r.-k. weekblad De Nieuwe Eeuw.

Ik heb een jaar als leerling-journalist onder zijn bewind gewerkt, in het sombere redactielokaal, ergens achterin boven van het gebouw Reigerstraat 16. Het behang dreigde er bij vellen van de muren te vallen, totdat de hoofdaandeelhoudsters van de N.V. Uitgeversmij Neerlandia te Utrecht, twee gierige kwezels met haarknoeten, bij hun jaarlijkse visitatie vaststelden dat 'er onderhand wel wat nieuws op geplakt mocht worden'. Bruna had er zowaar een eigen kamer, door een matglazen deur gescheiden van dat lokaal. Elke morgen, stipt om 9 uur zag je, als je ochtenddienst had, door die deur zijn silhouet met hoed voor zijn bureau. Dan nam-ie de krant door en in acht van de tien gevallen, kwam-ie met het wijd open gevouwen exemplaar het lokaal binnengelopen omdat-ie weer een of andere ongerechtigheid had ontdekt. Dat kon ook een advertentie van scheermesjes zijn, waarin door een streek van de machinezetter sprake was van gebruikte meisjes, die in een gratis bijgeleverde cassette konden worden opgeborgen. De rooms geworden, puriteinse calvinist Bruna kon daar de grap niet van inzien.

Een uiterst plichtsgetrouwe man, die zich ook onvoorwaardelijk onderwierp aan het geestelijk en wereldlijk gezag. Zijn nauwelijks gelezen hoofdredactionele commentaren waren daarvan de volmaakte afspiegeling: visch noch vleesch.

Bruna verzuimde niet, in zijn lispelende timbre van het mesjes-meisjes-schandaal te gewagen tijdens de redactievergadering, die één keer per jaar in het aanpalende etablissement De Graanbeurs werd gehouden en steevast werd besloten met een aangeklede Wiener Schnitzel.

Dit was J.J.H.A. Bruna. Meer weet ik niet van hem, helaas.

De zoon Maarten (64) was een op z'n zachtst gezegd wat onvoordelige afspiegeling van de vader. Niet moeders mooiste, merkt Robert Eksteen op in een In Memoriam op de website De Dwarse Man. Maar wel een heel lieve collega.


(Terug)naar hhBest.nl

zaterdag 23 januari 2010

Zo pas je niet op de kleintjes

Er is een hoop gedonder over het door minister Koenders verdubbelen van giften op 555 (voor Haïti). Gaat het om partikuliere giften, dan is het tot daar aan toe dat er nog 'wat' belastinggeld tegenaan wordt gegooid. Maar de pijn zit 'm vooral in het feit dat openbare lichamen als provincies en gemeenten menen ook hun steentje te moeten bijdragen. Gangmaker is de gemeente Best die met 30.000 euro over de brug kwam, relatief veel, als je in aanmerking neemt dat Breda 85.000 overweegt. Best riep andere gemeenten op ook zoiets te doen, waardoor 16,5 miljoen euro voor Haïti zou worden ingezameld, inclusief de verdubeling door Koenders 33 miljoen.
Het klinkt allemaal heel mooi, maar ik hoop toch dat de gemeente Best hier niet willens en wetens aan het stunten is, teneinde zich nu eens goed op de kaart te zetten. Want als puntje bij paaltje komt, vind ik dat het geen taak is van een overheidsorgaan, uit de gemeenschappelijke middelen, giften te doen aan welk goed doel dan ook. Het werkt nog averechts ook, want de inwoners zullen denken: ik heb al gegeven, via de gemeente. Een gemeente die trouwens in het geval Best heel goed op de kleintjes dient te passen.


(Terug)naar hhBest.nl

vrijdag 22 januari 2010

Bij Mutsaers botst alles met de conventies

Koetsier Herfst hilarisch boek

Min of meer tegen beter weten in denk je dat de olifant met de lange snuit al is langs gekomen, maar dan lees je nog dit:

'In C&A bots ik bijna op tegen een vrouw die een donkerblauwe handschoen van de vloer raapt. Ze inspecteert hem en legt hem dan in een bak met sokken. Niet verstandig. Zo gaat hij teloor tussen de andere kleuren en zal de onfortuinlijke verliezer hem nooit meer terugvinden. Ik pak de handschoen op en gooi hem weer op de grond.
Er komt een andere eerlijke vindster langs. Ook zij raapt de handschoen van de vloer en legt hem tussen de sokken. Weer pak ik hem eruit en weer werp ik hem terug op de plaats waar hij oorspronkelijk lag.
Deze vrouw heeft me echter in de gaten en zegt ontsteld: "Wat doet u nou!"
(...)
Een volgende vrouw bukt zich al voorover.
Ik ben haar voor en zeg nu ook maar eens: "Wat doet u nou!"
En zo gaat dit door. Er is geen houden meer aan.
(...)
Maar dan komt er ineens zo'n man van de Security (...) Of we zo vriendelijk willen zijn om te verdwijnen. De vloer van C&A is geen zitplaats.
Terwijl hij het zegt, bukt hij zich, pakt de handsschoen op, voelt of er iets in zit en (...).'

Waarom dit uitgebreide geciteer?
Omdat de scène zo typerend is voor de roman Koetsier Herfst van Charlotte Mutsaers. Op 14 december 2009 schreef ik op deze plaats, naar aanleiding van de toekenning van de PC-Hooftprijs aan Mutsaers, voornemens te zijn zo gauw mogelijk iets van haar te lezen. Aangespoord door de originaliteit van haar geest, zoals ik die had geproefd uit gesprekken met haar en artikelen over haar werk.

Koetsier Herfst dus. De titel is ontleend aan een gedicht uit de gedachtenwereld van Do, alias Adolphe Klein, alias Dora Dhont. Dat is de tegenspeler van de ik-figuur (inderdaad, het boek is uitgesproken filmisch), de schrijver Maurice Maillot.
De originaliteit van Mutsaers concentreert zich rond elk denkbare vorm van nonconformisme. Oftewel: alles is bij haar net even anders, botst met de conventies, kritiseert, ironiseert. Niet hard of genadeloos, eerder grinnikend, met een virtuoos taalgebruik als voertuig - koets, zou ik bijna schrijven.

De ruimschoots aanwezige erotiek is van hetzelfde laken, de fantasie van de auteur is dermate onbegrensd dat ook hier de valkuil van versleten metaforen niet eens in de buurt komt.

De vereenzaamde en daardoor als schrijver geblokkeerde Maurice Maillot komt, dankzij een in het Vondelpark gevonden mobieltje (met zebrahoesje) in contact met een dierenactiviste, gespecialseerd in het in internationaal verband bevrijden van kreeften. Het duo kiest uitgerekend in de vreetmaand december domicilie in een sleets hotel in Oostende en daar ontwikkelt zich een partnerschap van aantrekken en afstoten in een wereld van ongebreideld consumentisme, met als enig alternatief de veganistische hap van de McDonalds.

Het is een van begin tot eind hilarisch boek, geplaatst in het door scherpe observaties gevormde decor van de Belgische badplaats (trouwens een van de woonplaatsen van Mutsaers). Schitterend geportretteerd en als wezenlijk ervaren door Maillot: 'Zo heerlijk als Oostende zich bij aankomst opendeed, zo treurig gaat het bij mijn afscheid dicht. Mijn geluk heeft nog geen twee maanden geduurd.'


(Terug)naar hhBest.nl

Carnavalspolitie

Controleurs van de Voedsel- en Warenautoriteit gaan zich tijdens carnaval weer verkleed onder de feestvierders begeven, om scherp te controleren op drinkende jongeren onder de zestien en ondertussen ook op de naleving van het rookverbod in de grote en kleine cafe's.

Carnavalspolitie. Wie wil nu zulk werk doen? Je moet ervoor van boven de rivieren komen, denk ik, althans van elk benul verstoken zijn, aangaande het wezen van carnaval. Verraders! Dit is trouwens vrágen om moeilijkheden. En nu niet zeggen dat ik hier bedreigende taal uitsla, maar erkennen dat je gewoon vals spel speelt.

Als het om de bescherming van onze kinderen tegen alcoholisme en hersenaantasting gaat, sta ik achter elk initiatief van de actie Vroeg op Stap tot De Tent in Best, waar jongeren met een toegangspas vier dagen veilig kunnen carnavallen. Maar niet dit soort undercovergedoe.

Trouwens, als het over roken gaat, zijn we in dit land en sinds 1 januari ook in België compleet doorgeslagen. Ik las hierover een prachtig stukje op het door mij gefrequenteerde Brusselse stadsblog:

'Stel u voor dat ik het gezelschap zou weigeren van zware drinkers, automobilisten, cannabisgebruikers, liefhebbers van rock-concerten, vleeseters en junkfooders, slagroom- en chocoladeliefhebbers, pijnstillersgebruikers en obesitaslijders.
Allemaal risicopatiënten die de Volksgezondheid in het gedrang brengen. Mijn vriendenkring zou fors inkrimpen. Ik weet wel, rokers besmetten ook andere mensen (zoals óók automobilisten).' En - het begint op diefstal van content te lijken, maar het is te mooi en te duidelijk om ook dit niet te citeren: 'Op café zitten met koffie, citroenjenever of een geueze gaat bij mij onvermijdelijk gepaard met het genoegen van een fijne cigarillo. Ik lees en schrijf graag, gezeten aan een klein tafeltje, terwijl het buiten regent in langgerekte strepen – zonder wat beschaafde rook gaat veel concentratie en inspiratie verloren, een deel van mijzelf wordt afgesneden.'

Ik kan er alleen maar uit concluderen: rokers hebben ook recht op leven.


(Terug)naar hhBest.nl

zondag 17 januari 2010

Houdoe Toon


Een goede collega is er niet meer. Toon Kloet, een werkzaam leven redacteur van het dagblad De Stem (tegenwoordig BN-De Stem) in Breda, is op 9 januari overleden. Hij werd toch nog 81 jaar, hoewel hij al meer dan twintig jaar te kampen had met een longaandoening.

Bij Toon, die ik sinds 1953 kende, zal ik blijven denken aan eigenschappen als groot verstand, sociaal gevoel, humor, bescheidenheid en een geweldig relativeringsvermogen.

Hij was een man van de regionale journalistiek, wat onder meer inhield dat hij heel dicht bij zijn streekgenoten stond. In de jaren zeventig van de vorige eeuw interviewde hij enkele tientallen oudere West-Brabanders, wat uitmondde in boeiende verhalen die vervolgens zijn gebundeld onder de titel 'Het Brabant van toen'. (Bij Brabants Dagblad deed Jo Wouters dat onder dezelfde titel maar dan in oostelijk Brabant.)

Toon Kloet was ook een aantal jaren verslaggever bij Provinciale Staten, waardoor ik veel met hem te maken kreeg. Ik herinner me nog een telefoongesprek met hem over een of andere kwestie, dat hij meende te moeten besluiten met: 'Zeg Guido, 't is morgen wel carnaval hé?'

Zijn laatste jaren bij De Stem verzorgde hij een columnrubriek genaamd Ondertoon. Vorig jaar moest Toon met zijn Gonnie vanuit hun gezellige bungalow met fraaie patiotuin in de Haagse Beemden verhuizen naar een verzorgingsflat. Ik heb hem toen nog een brief geschreven, waarop - niks voor Toon - geen antwoord kwam. Nu begrijp ik dat beter.

Toon was een gelovig mens, hij deed vrijwilligerswerk in zijn parochie en had een levensstijl, waarin hij geneigd was zichzelf weg te cijferen. Een buitengewoon goede mens, die mij altijd bij zal blijven. Schrijnend dat hij op de website van BN-De Stem onvindbaar is.

Hem kennende, zal hij dit misschien allemaal wat overdreven vinden. Het zij zo. Houdoe Toon.

(Terug)naar hhBest.nl

Geruisloze auto's


In een rubriek van NRC-Handelsblad, die Expertdiscussie heet (alles bij de NRC klinkt altijd zo pretentieus) schrijft Joost Smiers - dat is iemand die verbonden is aan de Hoge School voor de Kunsten in Utrecht - over 'het fijne van elektrische auto's'. En dat is, dat ze geen lawaai maken. Zulks naar aanleiding van het voornemen van Europa, aan die geruisloosheid, terwille van de verkeersveiligheid, een einde te maken.

Smiers verwoordt wat bijna iedereen denkt: potverdikke, doe dat nou niet. Kijk nou eerst eens naar de mensen, die allergisch zijn voor allerlei vormen van zwerflawaai. En ontwerp een plan om weggebruikers te trainen in het rekening houden met het gevaar van geruisloos verkeer.

Tja, hoe houden we Europa tegen?

Toch mis ik nog één aspect, namelijk dat verkeerslawaai niet in de laatste plaats wordt veroorzaakt door het rollen van autobanden, in samenhang met de structuur van het wegdek. Ik ben geen liefhebber van asfalt en gehecht aan de in Nederland veel toegepaste klinkerbestrating. Daarmee oogsten we inderdaad de bewondering van buitenlanders. Maar die stenen en kinderkopjes zijn natuurlijk archaïsch materiaal, dat in de eerste plaats tegemoet komt aan onze gevoelens voor esthetiek en nostalgie. Een 'verkeersstraat' geplaveid met klinkers, veroorzaakt aanzienlijk meer lawaai dan asfalt.

Moet ik dit eigenlijk wel opschrijven? Straks gaat Europa asfalt ook nog verplicht stellen.

(Terug)naar hhBest.nl

woensdag 13 januari 2010

Niet aannemelijk

De Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, meent te hebben vastgesteld dat door het Kabinet der Koningin navraag is gedaan naar de werkzaamheden van Edwin de Roy van Zuydewyn, ex van prinses Margarita, naar diens werkzaamheden bij projectontwikkelaar Bouwfonds. Maar Brenninkmeijer vindt het volgens NRC 'niet aannemelijk' dat het Bouwfonds zich onder druk voelde staan om de relatie met De Roy te verbreken'.

Het ontslag bij het Bouwfonds was mede aanleiding voor De Roy, om zich bij de ombudsman te beklagen over 'overheidsinmenging in zijn privéleven', waardoor hij financieel zou zijn geschaad.

Blijft nog één vraag open: Heeft de ombudsman ook aan Bouwfonds gevraagd, of zij zich al dan niet onder druk gezet voelde? Het antwoord op die vraag had een stelliger verklaring dan 'niet aannemelijk' kunnen opleveren.




(Terug)naar hhBest.nl

zondag 10 januari 2010

Sneeuwwinter


Dit is dus een sneeuwwinter. In pakweg 'n halve eeuw niet meegemaakt. Je hebt sneeuwwinters, ijzelwinters en geen winters. Het eerste decennium waren het voornamelijk geen winters en af en toe een ijzelwinter.

Met ijzel gaat het nog wel.Ze kondigt meestal dikke dooi aan. Maar sneeuw kan de voortzetting betekenen van een fikse winter. Met dagenlang zware sneeuwval weten we ons in dit land geen raad. We hebben er niet voor geleerd. Winterbanden uitverkocht. Zout op.

In NRC las ik over een vrouw, die nog geen drie minuten buiten stond en al haar pols had gebroken. Dat is nog niks. 'n Vitale vriend van mij, die er moeite mee heeft te erkennen dat-ie inmiddels 76 is, heeft na 'n valpartij elf hechtingen in z'n hoofd. Die zit nu letterlijk achter de geraniums. Het PvdA-kamerlid meilivos meldde zondag op Twitter:
blauw oog. niet door vriend maar fietsglijpartij. Wat me het meest boeit is de mogelijkheid dat Vos wŠl eens een blauw oog is geslagen door haar vriend. Terecht reageerde een andere Twitteraar met: een vriend die je een blauw oog slaat is geen vriend.
Zelf wankelde ik daags voor Kerstmis voor een winkel in de Hoofdstraat, waar de vastgekoekte sneeuw had plaats gemaakt voor bevroren water. 'n Laagje glazuur, zogezegd. Toen ik daarvan in de winkel iets durfde te zeggen, kreeg ik 'n grote bek van de meid achter de kassa.

De man van de wormen en paarden, Balkenende riep vorige week het Nederlandse volk op, z'n stoepje schoon te vegen. Is-ie zelf zeer bedreven in, in het schoonvegen van z'n stoepje. Op Twitter, alweer ik kom daar dagelijks ondanks Beatrix, vroeg een Omroep Brabant-man zich af, of de gemeentelijke verplichting nog ergens bestond om dat stoepvegen voor je eigen huis te doen. Ik twitterde terug dat dat een mooi onderwerp was voor de Omroep om uit te zoeken.

Mijn woorden waren nog niet koud, of het ANP meldde: Tot enkele jaren geleden was het sneeuwvrij houden van de eigen stoep verplicht: het stond in de model-APV (Algemene Plaatselijke Verordening) van de Vereniging Nederlandse Gemeenten,die door vrijwel alle gemeenten wordt overgenomen. Inmiddels is deze bepaling eruit gehaald. Omdat-ie niet te handhaven is. Stel dat iemand niet thuis is, of slecht ter been. Die kun je een ongeveegde stoep niet aanrekenen. Mag ik dit K.U.T.-smoesjes noemen?

De gemeente Breda heeft intussen lering getrokken uit deze sneeuwwinter en voert de verplichting weer in. Ze zullen daar gedacht hebben, als de politie de tijd heeft, kinderen te bekeuren wegens het afbreken van een sneeuwpop dan kunnen ze deze handhaving ook wel aan.

(Dit is een gesproken column voor Omroep Best, 13 januari 2010, 18:10 uur)


Zie ook: Balkenende houdt zelf z'n stoep niet sneeuwvrij.

(Terug)naar hhBest.nl

maandag 4 januari 2010

Zwavel en pek

'Waarschijnlijk is het geweld rond de jaarwisseling wel toegenomen, maar ook vroeger was het vaak onrustig. De sacrale en sociale werelden boden echter een kader, waarin burgers geloofden het individu te kunnen begrenzen en de wereld te verbeteren, waardoor zij met een zeker optimisme naar de toekomst keken.' Schrijft Peter Giesen vandaag in de Volkskrant. Lijkt me een goeie redenering, evenals de toevoeging dat de moderne burger een hekel heeft aan grenzen. Met sacrale werelden bedoelt hij kortweg gezegd de dominee en de pastoor, respectievelijk de missiepredikers die vanaf het daarvoor bestemde gestoelte andere koek aankondigden dan dat ordinaire vuurwerk: hel en verdoemenis, zwavel en pek. Nog één aspect lijkt me relevant, namelijk de (al dan niet relatieve) welvaart, die van ons verwende kinderen heeft gemaakt. De armoe waarmee wij uit de oorlog kwamen, stond ons in de nieuwjaarsnacht niet meer toe dan een 'sterretje' en 'n enkel rotje plus hooguit nog een gillende keukenmeid.


(Terug)naar hhBest.nl

Drie Sinten in Spanje

Sint Nicolaas kan dan wel bisschop van Myra in Turkije zijn geweest, dat men hem sinds het eind van de negentiende eeuw uit Spanje laat komen, hoeft wat mij betreft niet langer verbazing te wekken. Hier vieren ze namelijk Driekoningen met precies de toeters en bellen als bij ons dat Sinterklaasfeest.

Jezus 'vertoonde' zich volgens de bijbel na zijn geboorte eerst aan een stel arme herders en vervolgens aan de drie wijzen, die uit het oosten kwamen, 'Want wij zijn de ster van de nieuwe koning gevolgd en willen hem aanbidden', zeiden ze tegen jodenkoning Herodes, die, de concurrentie vrezend, zijn soldaten naar Betlehem stuurde om daar alle baby's te vermoorden.(Jozef, Maria en het kind konden op het nippertje via de Gazastrook de wijk nemen naar Egypte.)

Het feest van de drie koningen, die naar de legende wil, Caspar, Balthazar en Melchior heetten en van wie er één zwart was, staat in de roomse kerkelijke kalender op 6 januari, maar in Spanje wordt het de avond tevoren gevierd. In veel plaatsen, zoals in Puerto de Mazarrón (foto) gaat dat gepaard met een optocht. De kinderen schrijven de koningen (alledrie of een van hun voorkeur) een briefje, waarin ze hun wensen kenbaar maken en zetten hun schoen, met snoepjes voor de hoge bezoekers en voer voor de kameel, het paard en de olifant. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is steenkolen, een strafmaatregel die trouwens net zo weinig meer wordt toegepast als bij ons de roe.

En dan is er nog, de bij ons ook bekende Driekoningenkoek (Roscon de Rey), waarin een boon èn 'n cadeautje zijn verborgen. Wie de boon treft, mag met een kartonnen kroon op z'n koppie de hele dag koning zijn.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 3 januari 2010

Meedoen in digitale wereld geen garantie voor voortbestaan papieren krant


Je zult als krant 'maar' 250 jaar bestaan en mee moeten in het digitale tijdperk. Toch is juist het aanpassingsvermogen dat de Leeuwarder Courant erin deed slagen die 2,5 eeuw te overbruggen. De LC bleef evenwel bij dat aanpassen toch steeds aan de voorzichtige kant. Zo behield zij, als ik het goed heb, tot op heden het klassieke formaat en staat het ´hoofdartikel´ nog steeds, gemerkt met slechts één initiaal van de hoofdredactie, dagelijks in gestrekte kolom op de voorpagina.

Onlangs opende de directie van de LC, in verband met winterse bezorgproblemen de mogelijkheid voor abonnees en niet-abonnees (ter kennismaking!) de mogelijkheid, de krant enkele dagen online te lezen. Zodoende kwam ik aan de weet, dat er nog minstens twee rubrieken zijn, die al meer dan vijftig jaar bestaan. Een halve eeuw geleden al, nam de LC een vooraanstaande plaats in, in de rijen van regionale kranten in den lande, een indrukwekkende inventiviteit aan de dag leggend waar het ging om vernieuwende journalistiek dicht bij huis en uitblinkend (toen al) in een superieure fotojournalistiek.

De onlinekranten gaven me de indruk, dat de Ljouwerter niet is bezweken voor de verleiding tot populariseren, althans vast is blijven houden aan een aantal stringente principes, waarop sinds jaar en dag haar betrouwbaarheid en haar gezag zijn gebaseerd. En dit terwijl ze toch in 2007 een - al is het dan maar 'n klein - stukje van haar onafhankelijkheid heeft moeten prijsgeven door 'samenvoeging' met het 'aartsvijandige' Nieuwsblad van het Noorden in Groningen ('Grins')tot de Noordelijke Dagblad Combinatie. De vergelijking met de Zeeuwse tegenhanger, de Provinciale Zeeuwse Courant, dringt zich op: die is volledig opgenomen in de eenheidsworst van de door een Britse investeerder uitgemolken Wegener tabloids.

Nu is er dan de 'nieuwjaarsbrief' van de nieuwe LC-hoofdredacteur Hans Snijders. Hij schrijft onder meer:
'LC is bezig met het ontwikkelen van een nieuwe website en werkt aan nieuwe toepassingen voor mobiele telefoons, e-readers en andere beeldschermen.'

En: 'De Leeuwarder Courant is echter meer dan alleen een doorgeefluik van informatie. De LC biedt analyse en is bereid discussie los te maken door in haar columns, hoofdredactionele commentaren en in haar keuzes stelling te nemen. Ze zet zaken op de agenda. De krant wil nadrukkelijker het maatschappelijke debat in Friesland inhoud geven. Dat omvat een breed scala aan onderwerpen: van onderwijs tot leefbaarheid en van werkgelegenheid tot cultuuraanbod. Dáár laat zich de toegevoegde waarde van de redactie zien, dáár verschillen we van alle nieuwssites en dáár zit de legitimiteit dat we niet gratis zijn.'

Met andere woorden (zo concludeer ik), er is niet echt nieuws onder de zon: de LC blijft wat ze altijd geweest is. Een goeie krant, waarvoor betaald wordt. De toekomst zal leren hoelang dat nog zal kunnen. Dat de bereidheid tot het lezen van dagbladen ook in Friesland onder druk staat, is een reëel gegeven waaraan de hoofdredactie in haar boodschap voorbij gaat. Werken 'aan nieuwe toepassingen voor mobiele telefoons, e-readers en andere beeldschermen' biedt nog geen garantie voor het voortbestaan van de papieren krant. Zomin als die krant in haar oervorm nog langer het enige middel is om 'inhoud te geven aan het maatschappelijk debat'. Meedoen door de LC aan 'de nieuwe ontwikkelingen' ontneemt (gelukkig) anderen niet de kans, van dezelfde technieken gebruik te maken en daar op wat voor manier dan ook, inkomsten uit te genereren. De door Snijders geuite bewering over het verschil van zijn krant met 'alle nieuwssites' is op z'n zachtst gezegd aan de boude kant.

(Terug)naar hhBest.nl