‘De Troon’ tamelijk vervelend

In mijn omgeving vindt men dat ik voor mijn oordeel het tweede deel nog even moet afwachten, maar waarom? Ik vond het eerste deel van het zogeheten kostuumdrama De Troon tamelijk vervelend en wel hierom...

Eerst even een apocrief verhaal (voordat men mij erop wijst dat ik de leugen weer eens laat regeren) over de prinsessen Beatrix en Irene, rond 1960 afgeluisterd bij het winkelen in Amsterdam: 'Godverdomme, koop je dat?'
Is dit beschuldigend of zo? Welnee, het verhaal, waar of niet, wil alleen maar illustreren dat het gewone mensen zijn zoals jij en ik.

Anna Paulovna (gespeeld door Catherine ten Bruggencate vanaf 45 jaar) en Koning Willem II (gespeeld door Jeroen Willems vanaf 45 jaar).  Foto AVRO/Marton Vizkety

Die gewoonheid heeft Ger Beukenkamp kennelijk tot uitdrukking willen brengen in het scenario voor De Troon, gebaseerd op de documentaire over de drie negentiende-eeuwse Oranjevorsten Willem I, II en III van Dorine Hermans en Daniela Hooghiemstra: Voor de troon wordt men niet ongestraft geboren.

In het persbericht van de AVRO (zich afficherende als 'dé omroep van kunst en cultuur en dus ook van dramaseries') wordt terloops melding gemaakt van 'huiselijk gekneuter'. Ach natuurlijk, zo moeten we het zien, maar ik denk toch dat de familiale omgangsvormen in de negentiende eeuw 'n tikkeltje anders waren en dat de wrijvingen tussen bij voorbeeld de eerste koning Willem Frederik en de voortdurend Guillaume genoemde kroonprins (de latere Willem II) volgens een ander, veel subtieler patroon verliepen. Lees de brieven maar, voor zover geciteerd in het boek van Hermans-Hooghiemstra. Waarom kon ik me anders niet onttrekken aan de gedachte aan dialoogvormen à la Goede Tijden Slechte Tijden? Enfin, zoiets is dodelijk voor de genietbaarheid. En je maakt me niet wijs dat een wat verfijndere, minder anachronistisch aandoende aanpak bij de dialoogvorming tot saaiheid of zoiets zou hebben geleid. Integendeel.

Zodoende heb ik de neiging, de spelkwaliteiten maar in het midden te laten. Laat ik het zo zeggen: de tekst geeft hun de kans niet. Treurig maar waar.

De casting op zich bevalt me helemaal niet. Als het over de mannen gaat: dit zijn geen Oranjes, zelfs niet als je ze vergelijkt met de koningen zoals die - ongetwijfeld geflatteerd - in hun tijd zijn geschilderd. Over de haarkleur wil ik het niet eens hebben - die was bij hen zeker niet donkerblond - maar er is geen enkele moeite gedaan, de destijds geldende coiffures toe te passen. Hier is een knieval gedaan voor de glamour en de glans, met hetzelfde gemak waarmee men verderop (zo heb ik gelezen) de historische werkelijkheid naar z'n hand zal zetten.

Ik beloof er op terug te komen, als ik van gedachten verander.