donderdag 30 oktober 2008

Vriendschap

Wat je als medium (ik geloof dat je tegenwoordig altijd media moet schrijven) al niet kunt uitzoeken en in een infografiek zetten. Zeker als je het weer over geld wilt hebben – want zonder geld geen onderwerp.

Neem nou de vraag, hoeveel gemeentelijke overheden kwijt zijn aan het onderhouden van internationale vriendschapsbanden. Van die jumelages waarvan je geacht wordt kennis te nemen bij het passeren van het bebouwde-kom-bord: ‘In vriendschap verbonden met....’ Met wie? Met wat? Ik ben alweer honderd meter verder en het zal me ook worst wezen. De inwoners waarschijnlijk eveneens.

De vraag. Het Eindhovens Dagblad heeft daar wat Zuidoost-Brabant betreft het antwoord op gevonden. Er is al gauw ’n slordige vier ton mee gemoeid, waarbij Eindhoven en Deurne de kroon spannen met respectievelijk 248.000 en 84.000 euro. Sommige gemeenten hebben een * (sterretje) gekregen, wat ‘geen structurele kosten’ betekent. Die kunnen dus meer in IJsland parkeren als ze daar nog zinnen in hebben.
Je hebt of had wat die vriendschapsbanden betreft de merkwaardig-
ste combinaties, die vaak zijn voortgevloeid uit persoonlijke interesses van plaatselijke bestuurders of politici. Zo had de gemeente Geldrop ooit verkering met Saint Cyr l’Ecole, een stadje in de periferie van Parijs, waar de koninklijke militaire academie – zal ik maar zeggen – is gevestigd. Tot indrukwekkende manifestaties, meer dan het uitwisselen van tafelvlaggetjes, is het tijdens deze vriendschap niet gekomen. Intussen heeft de gemeente Geldrop zich letterlijk verenigd met Mierlo en hebben ze daar kennelijk gezegd: ‘Nu even niet.’

Ik denk dat in deze regio Eindhoven de oudste traditie heeft met internationale contacten. Dat heeft met de bevrijding in 1944 te maken. Sindsdien wordt het bevrijdingsvuur (nog steeds?) jaarlijks door marathonlopers gehaald uit de Normandische stad Caen. Verder is het doodstil rond deze relatie.

’n Jaar of vijftien geleden heb ik als lid van een amateur-simfonieorkest nog eens deelgenomen aan een concertreisje naar Caen, waar we een uitvoering gaven in de kathedraal (akoestisch een ramp). Na een vermoeiende busreis van 600 km werden we in een salle des fêtes ontvangen met bakken chips. Tijdens het concert schreef iemand in een gastenboek: ‘La cathédrale est magnifique, l ‘orchestre un bruit terrible.’ (Schitterende kathedraal, jammer van het orkestlawaai.)

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 29 oktober 2008

Stoere taal van Rijkman

Rijkman Groenink (toen ik het onlangs over voornamen had dacht ik even niet aan de ouderlijke pedanterie van hen die
de man die naam gegeven hebben) meneer Groenink dus, wil terug naar ABN Amro, sinds kort zoals bekend in staatshanden. Tegenover het financiële persbureau Bloomberg zou hij volgens het ANP hebben verklaard: 'Er is niemand anders in Nederland met zo veel ervaring in het bankwezen en specifieke kennis van ABN Amro als ik'.

Maar ja, Rijkman is (nog) niet gevraagd.

Onder zijn bewind werd ABN Amro gekocht en opgesplitst door Royal Bank of Scotland, Banco Santander en Fortis. Groenink vertrok in november vorig jaar. De overname leverde hem 26 miljoen euro op door de verzilvering van aandelen en opties.

Groenink nu op verongelijkte toon: 'Ik had het geld niet nodig en ik wilde het ook niet. Maar het publiek denkt dat ik een graaier ben en dat ik de bank verkwanseld heb.'

Heeft hij dat geld nu aangenomen of niet, als hij het niet wilde en niet nodig had?
Zo ja, dan zou-ie best bij Bos kunnen solliciteren, met het aanbod dat kapitaaltje even in de staatskas te storten. Trouwens hij zou het ook kunnen teruggeven zonder sollicitatie. Wat kopen wij anders voor dit soort stoere taal?


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Coffeeshops

Waarom moeten hete hangijzers in dit land nu steeds onderwerp zijn van diepgaande onenigheid onder politici en bestuurders?

Neem nou het gedoogbeleid rond de coffeeshops waarvan de een de buik vol heeft en de ander constateert dat het veel beter werkt dan het zogenaamde zero-tolerance-beleid in bij voorbeeld Frankrijk. Het enige wat we zeker weten dat er nog nergens een beleid is ontwikkeld, dat de criminaliteit buiten spel zet.

In de recente discussie, aangejaagd door de burgemeesters van Bergen op Zoom en Roosendaal (weg met die coffeeshops) heb ik maar één verstandig geluid gehoord, namelijk dat van Leers in Maastricht: ‘Laten we nou es gauw landelijk om de tafel gaan zittenn.’ De Maastrichtse burgervader weet in elk geval waar-ie het over heeft: flinke stad met veel drugsproblemen, praktisch gelegen op een drielandenpunt.

In Zuidoost Brabant heeft de zich natuurlijk graag profilerende, kersverse burgemeester van Eindhoven, Rob van Gijzel, overigens gesteund door zijn Helmondse collega Jacobs, het vuur flink opgestookt door te opperen dat de coffeeshops daar maar eens over de stad en haar randgemeenten moeten worden gespreid. Nou, de burgemeesters van die randgemeenten zitten daar natuurlijk niet op te wachten. Laat staan de inwoners van die voorstadjes.

Opnieuw blijkt hier uit, dat je deze klus niet op regionaal of provinciaal niveau kunt klaren. Haagse politiek, kom eens in actie.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 27 oktober 2008

Jan Decleir is ook Nederlander

In de VPRO GIDS wordt enigszins omstandig uitgelegd, waarom als voice over onder meer de stem van ‘de Belg = buitenlander’ Jan Decleir wordt gebruikt in de ambitieus genoemde televisieserie Verleden van Nederland.

De acteur Decleir is gekozen, ‘omdat-ie de mooiste stem heeft’, zo luidt de verklaring. Later is die van Elsie de Brauw toegevoegd, ‘omdat er een vrouw bij moest’.
Ten eerste is Jan Decleir een Vlaming.

Ten tweede is Jan Decleir – historisch gezien – een Zuid-Nederlander.

Als één ding in televisieseries over het verleden van Nederland duidelijk moet worden, dan is dat de geschiedenis van noord en zuid onverbrekelijk met elkaar zijn verbonden, zó zelfs dat je van één geschiedenis zou moeten spreken. En dat niet alleen vanwege die korte periode van het (verenigde) Koninkrijk der NederlanDEN tot 1830. Eerder ondanks die ongelukkige periode.

Lees anders Het Geuzenboek van Louis-Paul Boon maar eens, al is dat geen sinecure. Daaruit komt Willem van Oranje overigens heel anders naar voren – meer als de Zwijger, zal ik maar zeggen – dan in Verleden van Nederland. Wat dat betreft lijkt de televisieserie wel de ouderwetse Hollandse geschiedenisboekjes te volgen. We hebben lang op een Vlaming (Boon) moeten wachten aleer een en ander werd recht gezet. En nu lijkt de Nederlandse televisie de klok weer terug te draaien.

Wat wel een reden is tot tevredenheid over de VPRO-uitleg is, dat door ’t Gooi eindelijk wordt toegegeven dat een Zuid-Nederlandse stem mooi kan zijn.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Autoweg 200x zo duur als in 1961

In een column over het gezeik aangaande een stukje A4 in Midden-Delfland, rekent Bert Wagendorp ons in de Volkskrant voor dat een stuk weg (we hebben het hier over een tweebaans autosnelweg) in 2000 ongeveer 60 miljoen euro per kilometer kostte en nu 100 miljoen.
Dat geredekavel in Zuid-Holland duurt al sinds 1953 en de eerste plannen zouden van 1959 zijn. Toevallig weet ik, hoeveel een kilometer autoweg in 1961 kostte. Die wetenschap ontleen ik aan het eerste artikeltje dat ik maakte voor de Eindhovense krant, waar ik dat jaar in dienst trad. Dat artikeltje ging over de promotie van de N2 tussen Best en Boxtel tot A2 (tweemaal 2 rijstroken).
Ik herinner me nog goed, hoe ik op 17 september in een heerlijk nazomer-zonnetje van Eindhoven naar Best fietste, om een en ander te onderzoeken. Kostte dus 1 miljoen per kilometer. Guldens hè? Ga even na, de kosten zijn dus intussen meer dan vertweehonderdvoudigd. Bijna een onderwerp voor een parlementaire enquete.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 26 oktober 2008

Het populisme van Maria

De CDA-minister van Economische Zaken, Maria van der Hoeven, werd onlangs in een evaluatie door de Wegener kranten beschreven als 'n tikkeltje té ambitieus.
In die typering kan ik me redelijk vinden. In het toontje van de minister tref ik trouwens ook een flinke dosis zelfvoldaanheid aan. Misschien komt dat toch door dat zuidelijke nonnetjesaccent. Tenenkrommend, zelfs voor een streekgenoot.

Van der Hoeven wil nu ook haar steentje bijdragen in het opschonen van onze economie, in die zin dat ze heeft geroepen dat het maar eens afgelopen moet zijn met 'die idiote salarissen'. Begrijp me goed, het gaat haar niet alleen om het gegraai in het bank- en verzekeringswezen en bij semi-overheidsbedrijven. Nee, ook in het particuliere bedrijfsleven moeten exorbitante beloningen worden aangepakt. Desnoods moet daar maar het vennootschapsrecht voor worden aangepast.

Maria is dus bezig het kabinet, waarvan zij deel uit maakt, mogelijk aaangemoedigd door het succes van Bos, links te passeren; althans doet pogingen in die richting. Dat ze het zelf gelooft...

Naar aanleiding van de geldcrisis is door menigeen al (de wens is de vader van de gedachte) geopperd dat die wel eens het einde van het kapitalistische stelsel zou kunnen betekenen. Nou, vergeet het maar. En de kans dat Maria van der Hoeven een kamermeerderheid zal vinden voor haar plannen tot het knechten van het autonome privébedrijf lijkt me in de schaal van onze ex-onderwijsjuf niet hoger dan 2.
Het komt me voor, dat Van der Hoevens ambities voornamelijk worden gevoed door een flinke scheut populisme.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zaterdag 25 oktober 2008

De lege wieg

In NRC staat vandaag een verhaal over de droevige belevenissen van een zogenaamd geestelijk beperkt ouderpaar in Geldermalsen, dat twee weken na de geboorte van zijn zoontje, in een lege wieg moet kijken. De basis-informatie staat gelukkig ook op de website van de krant.
We hebben hier te maken met een casestory over een probleem, waarover in dit land al jaren wordt gediscussieerd. ‘De overheid is voor ontmoediging van het ouderschap in het geval van mensen die structureel zeer afhankelijk zijn van hulpverlening,’ zo vat NRC het samen. Maandag hoort de kinderrechter de Raad voor de Kinderbescherming en de ouders. Daarna volgt een definitieve beslissing. De ouders hebben geen advocaat. De rechtsbijstandsverzekering (via de vakbond van het paar, dat op de Sociale Werkplaats werkt) wees de zaak af onder het motief ‘kansloos’. Wat een grauwe klets.

De redeneringen van de ‘zorginstanties en begeleidingsdiensten’ staan in dit geval lijnrecht tegenover die van de ouders (‘Denken ze dat we met ons kindje gaan gooien?’) en hun omgeving. Uit de situatie blijkt dat het vrijwel onmogelijk moet zijn algemene criteria te formuleren, op grond waarvan je kunt beslissen of mensen in staat zijn, hun kind op te voeden of niet. Daarom denk ik dat sommigen terecht vinden dat deze mensen op z’n minst ‘een kans moeten krijgen’.

Instanties als de Kinderbescherming weigeren de krant elk commentaar met een verwijzing naar ‘privacybescherming’. In aanmerking genomen wat ánderen wel los laten, is dat een regelrechte dooddoener.

Fragment van een foto in NRC


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 24 oktober 2008

It giet oan – it giet net troch – oan – net troch...

Dit stukje begint met een voetnoot: Van 1956 tot halverwege 1961 woonde en werkte ik in Friesland, trouwde er en kreeg er mijn oudste dochter, exact 50 jaar geleden. Ik maakte er de Elfstedentocht mee en kan dat bewijzen, hoewel niet met een kruisje.

Door klimaatverandering is de kans op een Elfstedentocht afgenomen tot gemiddeld eens in de 18 jaar. Dit hebben wetenschappers laten weten.

Waarom heb ik het gevoel dat ik dit niet wil weten? Waarschijnlijk omdat je het met je al dan niet met stro gevuld klompen al jarenlang kon aanvoelen.

Toch is het een interessant bericht, dat van die wetenschappers. Je moet namelijk op de nuances letten. Bemoedigend is bij voorbeeld weer dat – als je rekening houdt met grote fluctuaties – de ondergrens eens in de zeven jaar is en bovengrens eens in de 64 jaar (een mensenleeftijd).
En dan al die zogenaamde complexe factoren. Hoe zit het met het open water als gevolg van stroming onder de bruggen, wat mede een gevolg kan zijn – en dat vis ik dan weer uit mijn Friese hersenhelft; voetnoot – van het te laat stoppen met lozen vanaf de Friese boezem. De opdracht tot het stilleggen van het gemaal te Lemmer door het provinciaal bestuur was altijd een cruciaal moment, bijna even belangrijk als het gegeven dat het bestuur van de Elfstedenclub zich (uiteraard achter gesloten deuren) bezig was te beraden. Zo van It giet oan of It giet net troch.

Een beetje dom staat het noemen van een organisatorische factor als onvoldoende kluunplaatsen. Dat heeft namelijk helemaal niks met klimaatverandering te maken. Kluunplaatsen zijn lapmiddelen, om een tocht te kunnen laten doorgaan, die eigenlijk niet kan doorgaan. Helemaal schoppen de wetenschappers hun redenering in de war als zij er op wijzen dat als alleen op de ijsdikte (15 cm is de standaard) zou zijn afgegaan, de Elfstedentocht in de vorige eeuw vier keer vaker zou zijn verreden, negentien, in plaats van vijftien keer, namelijk ook in 1939, ’79, ’87 en ’96.

Zo weet ik er nog wel een: Als de Vereniging De Friesche Elfsteden de bovengrens van het aantal deelnemers op 10.000 zou stellen, dan kon je de hele wetenschappelijke berekening regelrecht in de prullenbak gooien.

Foto: Beeld van De Elfstedenrijder in Leeuwarden.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Amsterdam

Amsterdam, die grote stad,.
met hoeveel letters schrijf je dat?


Raadseltje uit m’n jeugd, waarbij je – voor de vraag te beantwoorden - eerst heel goed moest nadenken. Maar het zal wel veel ouder zijn. Minstens negentiende eeuw.

Zoals Amsterdam volgens historisch geograaf Chris de Bont, die binnenkort in Wageningen promoveert op onderzoek naar de ontginning en bewoning van West-Nederlandse veengebieden, ouder zou zijn dan tot dusver is aangenomen.

Ja, wat is oud, de christelijke jaartelling even buiten beschouwing gelaten – laat ik aan zelfs de poging tot beantwoording van deze vraag maar niet beginnen.

De oudste vermelding van Amsterdam op papier heeft te maken met – ja met wie anders? – Floris V en is gedateerd 1275.

Boeren en ’n paar vissers. Daaraan moet je dan denken. In die tijd was Antwerpen al een metropool.

Grappig dat de Volkskrant nu vaststelt dat ‘de canon van Amsterdam’ (zeg maar gewoon de geschiedenis) alweer moet worden herschreven. Want de ‘de hoofdstad is aanmerkelijk ouder’. Wat is aanmerkelijk? ‘Zeker tweehonderd jaar’, volgens De Bont voornoemd

Goh.

Amsterdam heeft altijd ’n beetje op m’n lachspieren gewerkt. Of ik bedoel eigenlijk, het gedoe rond Amsterdam en zijn bewoners, die chauvinistischer zijn dan pakweg de Friezen. Die vergelijking is minder gek dan je denkt, want de Amsterdamse trambestuurders waren vroeger beroemd om hun humor, maar het is de vraag of die wagenvoerders niet eerder Friezen dan Amsterdammers waren. Migratie is niks nieuws.

Ik herinner mij een destijds zeer bekende Vlaamse acteur – hij speelde Lapointe in een Maigret-serie - die door Mies Bouwman, die trouwens uit Best kwam, werd geïnterviewd en van haar de vraag kreeg voorgelegd, wat hij vond van Amsterdam.

Ach, zei Lapointe, wel aardig, maar toch niet meer dan het Efteling van Europa.

Mies not amused.

Toch fijn voor Amsterdam en de Volkskrant dat de stad ’n paar honderd jaar ouder is.

Wij kunnen nog steeds de zon heel goed in de Amstel zien schijnen.

Foto: Tas van de Amsterdamse PizzaCourier


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 22 oktober 2008

Groene derrie

NRC komt mij vanavond per openingsverhaal vertellen dat de Energiesector, waaronder mijn leverancier Essent, de
fiscus 280 miljoen euro moet terugbetalen wegens ten onrechte genoten belastingvoordeel. Van de zogenaamd geleverde groene stroom was eenvijfde niet groen, meent de fiscus te weten.
De wet heeft weer eens geleid tot 'verschillen in interpretatie', zei Nuon tegen de krant. Essent, 'de grootste producent van groene stroom in Nederland'- jaja - heeft alsnog 10 miljoen aan de fiscus betaald, zegt een woordvoerder. Altijd weer die woordvoerder.
Getverderriese groene derrie. Altijd al geweten dat we getild zouden worden, daar dus feestelijk voor bedankt en nu natuurlijk meeboeten, al zal je van dit gesjoemel straks geen cent verantwoord zien in je specificatie. Tenzij als 'onvoorziene kostenstijgingen'of zoiets.
Krijgt Essent-voorzitter Michiel Boersma straks toch zijn dikke bonus? Of zou wanprestatie eindelijk ook eens gaan meetellen en naar rato tot een korting op het salaris leiden?


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Oude man in lange regenjas

Heb ik niet nog ergens een lange regenjas hangen?
Jazeker, beneden in de berging.
Als ik die aantrek ben ik een oude man in een regenjas
Kom ik dan in het wetenschapsmuseum Nemo in Amsterdam (nóóit van gehoord, toch es naar googlen) dan gaan daar de alarmbellen rinkelen, zogezegd.
Dat heeft dagblad Trouw vernomen van een woordvoerder.
Altijd weer die woordvoerder.
De man of vrouw zei: Onze toezichthouders, die bezoekers blijven volgen na binnenkomst (Prettig idee, M.) kijken naar mensen die niet helemaal voldoen aan het profiel van de gemiddelde bezoeker. Een bezoeker die volledig uit de toon valt, wordt extra in de gaten gehouden. Daarbij zou je kunnen denken aan het stereotype van ‘de oude man in een lange regenjas die alleen naar het museum komt’, terwijl hier vooral kinderen en jongeren komen.
Jaja, Nederlandse musea en pretparken hebben de laatste jaren ‘zedensuppoosten’ aangesteld die slachtoffers en hun ouders moeten opvangen, weet Trouw, sinds afgelopen weekeinde in een toilet van het Militaire Luchtvaartmuseum te Soesterberg een vijfjarig jongetje is aangerand.
Dierentuinen, Eftelingen enzovoorts, ze hebben vrijwel allemaal hun eigen protocollen en preventieve maatregelen.
Alleen, dat wetenschapsmuseum, zal dat protocol toch nog eens kritisch onder de loep moeten nemen, want welke oude man in een lange regenjas gaat daar nou naar toe. Ik in elk geval niet. Zelfs niet zonder jas.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 20 oktober 2008

Vette bek

Er zijn van die woorden en uitdrukkingen die naar mijn smaak het liefst subiet het Nederlandse taalgebied dienen te verlaten, maar - helaas - hardnekkig standhouden. Fluitje van een cent, is er een van. Ik verdenk vakbondsjongens en/of Haagse hurken ervan dit te hebben uitgevonden.
Nog erger: ophoesten, opgenomen in het vocabulaire van schrijvers in plaatselijke (kunnen ook zijn: Amsterdamse) krantjes. Meest recent is de term vette bek, gebruikt in verband met cafetaria's en snackbars. Aanvankelijk verdacht ik Snackkoerier, vakblad uitgegeven door Misset Horeca, van het auteurschap, maar nu twijfel ik tussen het anp en het regionale Overijsselse dagblad De Stentor (vreselijke titel trouwens, bedacht door het uitgeversconcern Wegener).
Ik lees namelijk op de website van De Stentor: 'ZOETERMEER (ANP) – Liefhebbers van frituursnacks kunnen hun ‘vette bek’ het beste gaan halen bij Snack-plaza Willem de Boer in Urk. Blijkt dat  deze tent bovenaan prijkt in een nieuwe top 100 van de beste cafetaria’s van het vakblad Snackkoerier. Op de tweede plaats staat cafetaria Het Smulthuis te Brunssum; de derde positie is weggelegd voor Vork Fastfood Stadshagen in Zwolle. De winnaar van vorig jaar, Eetplezier De Bestse Snackbar in Best, heeft een plek in de eregalerij gekregen.'
Ik wil best nog wel eens een frietje gaan halen bij Eetplezier aan de Bestse Nieuwstraat, mits ik er maar geen vette bek van krijg. Ter nadere toelichting diene nog, dat ik ten onzent meestal het bakken van de frieten op het balkon van ons appartement (loggia in makelaarstermen) voor mijn rekening neem. Ik word dan regelmatig vanuit het keukenkwartier toegeroepen: 'Niet vet, maar krokant hè?!'


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zaterdag 18 oktober 2008

Gesodemieter

Leventje heeft die man, sinds-ie geen eerste kievitseieren meer hoeft aan te nemen als Commissaris der Koningin in Friesland.

Ed Nijpels.

Zit daar lekker met een gekoeld wit wijntje op het balkon van het appartement van zijn aldaar werkende vrouw in Kuala Lumpur; ver beneden gonst het verkeer.

Kan alles voortaan met een glimlach bekijken.

‘Als ik in een ander land ben, koop ik onmiddellijk de lokale Engelstalige kranten. In vier of vijf dagen ben je dan op de hoogte en begrijp je wat er aan de hand is in een land’, zei hij tegen de Volkskrant. ‘In Maleisië is nu een politiek spektakel aan de gang. De premier gaat weg en de opppositieleider zit in de gevangenis voor sodomie.’

Geweldig zo, ver van het echte gesodemieter.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 17 oktober 2008

Pindakaas

Kijk, de Calvéfabriek in Delft kan dan wel zijn gesloten, maar op het 60-jarige merk moet je niet afdingen. Unilever voert een oorlogje met Albert Heijn, dat bezig is onder meer dit A-merk te vervangen door het goedkopere huismerk. Ach, en dan gaat er natuurlijk niks boven de smaak en de smeuiigheid van echte Calvé nietwaar?

Moet even aan mijn overleden broer denken die de laatste 40 jaar van z'n leven in Frankrijk woonde. Bij bezoek bracht ik dan altijd pindakaas mee - géén Calvé, want ik vond die van de Aldi (!) toevallig lekkerder, omdat die donkerder was. Eenzelfde voorkeur als voor het donkerste en grofste tarwebrood. Maar op een gegeven moment kreeg ik wel vanuit Frankrijk een voorzichtige hint: Liever Calvé.
Pure nostalgie, volgens mij.
Grappige advertentie trouwens, van Unilever.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Onderzoek

Het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) gaat de naoorlogse positie onderzoeken van NSB-ers, SS-ers en hun vrouwen en kinderen. Interessant idee, als je in aanmerking neemt dat tot voor kort over 'goed' en 'fout' in de oorlog tamelijk zwart-wit werd gedacht. Een wetenschappelijk instituut als het NIOD dient de nuance te zoeken.

Mijn eerste reactie op het vernemen van het onderzoeksplan was dan ook: het wordt tijd. Maar nog even doordenkend, kwam ik tot de conclusie: het is domweg te laat. Als het NIOD opschiet kan ze nog net de kinderen van foute ouders ondervragen. Misschien zijn er van hen die in 1945 niet ouder waren dan 'n jaar of tien, nog enkelen in leven. En hopelijk niet dementerend, hardhorend of anderszins geestelijk en/of mentaal gebrekkig.

Ik wens het NIOD veel sterkte.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 16 oktober 2008

Bekkers

Ik blijf nog even dooremmeren over het roomse Brabant. Geschiedenis, verleden tijd.
Tijdens mijn periodieke wandeling door Sint-Oedenrode (Rooi, spreekuit Roj), monumentaal dorp in het groen van de Meijerij van ’s-Hertogenbosch, ontmoette ik op het kerkplein monseigneur Wilhelmus Marinus (voor intimi Rinus) Bekkers. In brons wel te verstaan, voordat men denkt dat hij uit zijn Rooise graf, waarin hij sinds 1966 vertoeft, is opgestaan.

Ik lees dat Bekkers in april van dit jaar 100 zou zijn geworden. Zou aanleiding tot het oprichten van het beeld van deze Grote Zoon van Sint-Oedenrode kunnen zijn geweest, maar het standbeeld staat er al zes jaar. Op dat kerkplein, dat tevens winkelplein is, zodat je kunt zeggen dat de legendarische televisiebisschop (want dat was-ie) nog steeds ‘midden in het leven’ staat.

Dat beeld.

Tja, wat zal ik ervan zeggen. Om te beginnen zie ik een inconsequentie in de uitmonstering van de bisschop. Hij staat in z’n soutane met paarse sjerp en kalotje, dus zonder mijter en de purper-zijden mantel die hij zo graag met zwier (een zekere mate van ijdelheid kon hem niet worden ontzegd) droeg, maar weer wel met de bisschopsstaf .

Zijn dit de opvallendste kenmerken van het standbeeld? Neen! Op de palm van zijn rechterhand draagt de bisschop een symbool. Op zich niet vreemd, zij het dat dit soort toevoegingen eigenlijk is voorbehouden aan afbeeldingen van heiligen en martelaren (een palm, de maquette van een kerk, een rooster, zoals bij Laurentius die boven een vuurtje werd geroosterd), terwijl voor Bekkers nog niet eens een zaligverklaring in het verschiet ligt. Zal ook niet gebeuren, want daarvoor heeft de Brabantse bisschop teveel voor zijn beurt gesproken, de opvattingen van laatste pausen, inclusief Benedictus XVI, in aanmerking genomen.

Waaraan dankt Bekkers zijn bekendheid? Aan de rigoureuze wijze, waarop hij op de televisie afrekende met de wurgende roomse huwelijksmoraal van weleer. Het komt erop neer, dat hij de hem toevertrouwde kudde – en daaronder rekenden zich maar al te graag alle Nederlandstalige katholieken – te kennen gaf, dat sex binnen het huwelijk niet primair het verwekken van kinderen ten doel behoefde te hebben.

Een bisschop met een knipoog naar weliswaar niet de vrije, maar toch maar naar de huwelijkssex, en dat was in de eerste helft van de jaren zestig van de vorige eeuw heel wat.

We zijn aangeland bij het symbool op de palm des bisschops hand: een echtpaar, staand, in innige omhelzing. De knipoog is nog net niet te zien, maar de verdienste van het verder nogal conservatief aandoende beeld is in elk geval dat Bekkers is uitgebeeld met de hem kenmerkende lach.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 15 oktober 2008

De Krausweg van Johan Biemans

Toen ik dezer dagen een podcast maakte met de Brabantse schrijver-entertainer Johan Biemans in Bergeijk, gaf-ie mij ’n boekje met ‘n hartelijke opdracht mee.

Nou, als zo’n boekske niks zou zijn, of als je er als auteur ervan niet trots op was, dan deed je zoiets niet.

Het boekje heet De Krausweg – De Kruisweg. De dubbele titel verraadt al dat het om (in dit geval het Kempisch-Brabantse) dialect gaat en dat we de hertaling erbij krijgen. Ik denk dat Johan Biemans met zijn verhaal in twee versies heeft willen aantonen, dat het uitdrukkingspalet van het dialect rijker is dan dat van het ABN. Hij beweert dat namelijk ook in het hierboven aangeduide interview.

Welnu, ik ben meer overtuigd dan ooit. Bovendien illustreert dit juweeltje – want dat is het – wat Biemans feitelijk als zijn levenstaak beschouwt: mét dat dialect, dat naar zijn zeggen van straat tot straat verschilt, niet alleen de spraak van de Kempische mens documenteren, maar vooral ook diens denken en doen. De mens in zijn geboortestreek zoals die was in zijn jeugd, 65 jaar geleden.

Het duidelijk autobiografische 'De Krausweg – De Kruisweg' gaat over dorpskinderen die een konijn een katholieke uitvaart geven, nadat het is bezweken aan ‘verkeerd voeren’ door een stads nieuwkomertje. Gevat in de structuur van de veertien staties van de roomse kruisweg staat daar in zinnetjes als geaquarelleerd het minidrama, dat eindigt in een scene die evenzeer anti-climax als point kan worden beschouwd.

Hier val niets aan toe te voegen of op af te dingen, behalve dan wat de Vlaams-Kempense kunstenaar Wim van Petegem heeft gedaan: de veertien staties voorzien van schitterende lino’s.
Statie VII

Hertaling van bovenstaande tekst:
Onze Jan liep voorop met een kruis dat hij van twee boonstaken aan elkaar gespijkerd had. Onze Harrie mocht het konijn in dat kistje op de kruiwagen naar het kippenhok (gebruikt als ‘kapel’ met misaltaar, red.) rijden. Een blauwe lap van ons moeders oude schort hing over die margarinedoos, die we ook nog mooi ondergestopt hadden met een handvol gladde jolen en lulletjes-van-dalen. In een lange rij liepen we over ons tuinpad naar de kippenkapel en alle meisjes die meeliepen moesten hardop wenen.
Biemans heeft er van afgezien ‘vur de `skônneghè’ te vertalen in ‘voor de schoonheid’ of iets dergelijks. Deze uitdrukking is gewoonweg onvertaalbaar, gaat dus in het ABN verloren. Zo zijn er wel meer details, die het vertaald niet doen. Is grutje trouwens niet opoe of grootmoeder?



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 13 oktober 2008

Beroemd per tweetrapsraket

Vraag aan een kind in deze tijd wat-ie wil worden en in pakweg acht van de tien gevallen krijg je als antwoord: beroemd! Dat komt volgens mij door de talloze mogelijkheden die er zijn om in enkele weken tijd binnenslands wereldroem te verwerven, zoals door miljoenen gevolgde tv-competities als Idols en Op zoek naar Joseph. Wie iets van deze tijd wil begrijpen, moet daar eens naar kijken. Ik weet dat deze tip enigszins pedant klinkt, maar ik heb op mijn website vorige week ’n hele discussie gehad, waarin programma’s als Joseph zonder meer werden gediskwalificeerd.

Zondagavond maakte Willem Nijholt, een theaterkunstenaar die ik tamelijk hoog heb, in zo’n aflevering van Joseph een behartenswaardige opmerking. Nijholt zit daar in zo’n barokke voorleesstoel van de bieb als ’n soort erejurylid dat inderdaad aan zijn positie beantwoordt door nét die opmerking over de prestaties van de deelnemers te maken, die de officiële juryleden niet te binnen schiet. Wat hem nogal dwars zit is het feit dat het per mobiel en sms stemmen door het kijkerspubliek wel eens zou kunnen leiden tot een uitverkiezing van De Ware Joseph, die niet stoelt op de artistieke kwaliteiten van de kandidaten, maar op oneigenlijke factoren. Vandaar dat Nijholt zondagavond uitriep: ‘Let toch in de eerste plaats op eventueel talent. Niet kiezen, omdat het zo’n lekker ding is.’

Waarmee weer eens is aangetoond, dat roem een betrekkelijk begrip is, grotendeels afhankelijk van toeval of manipulatie. Media spelen daarbij een belangrijke, soms ook bedenkelijke rol.
Roem kun je ook verwerven tegen wil en dank, als met een tweetrapsraket. Neem nu Jos Kessels. In de regio Zuidoost-Brabant behoeft deze naam geen nadere toelichting, want Jos is sinds jaren dé columnist van het Eindhovens Dagblad. Bewonderd en verguisd, zoals het hoort. Want Kessels schrijft wat in zijn hoofd opkomt en dat is lang niet altijd wat de doorsnee lezer welgevallig is. De man is van nature tegendraads, anti-autoritair en met overgave lijdend aan een vorm van Weltschmerz, waarvan zijn vrijwel dagelijks getuigen enigszins kokette vormen aanneemt. Hij is bovendien ijzersterk in onliners als ‘Mijn kennis van bankzaken beperkt zich tot het op de bank liggen roken.’ Kenmerkend voor Jos is ook zijn uitdagend gebruik van tabak en drank. Een flinke dosis inspiratie doet hij op in de walmen van het ondergrondse rookhok op de krant. Kessels is een begenadigd schrijver, die ook vertedering oproept met de observaties van zijn dochtertje en van zijn helaas inmiddels gestorven hondje.

Nochtans is Jos Kessels niet beroemd, want niet schrijvend voor een randstedelijk medium en naar mijn indruk principieel tegenstander van het zich scharen onder de boekenschrijvers. En toch komt die beroemdheid eraan. Hij wordt, zo deelde zijn krant vorige week mee, hoofdpersonage in een nieuwe roman van zijn al echt beroemde vriend P.F. Thomése. Zijn naam wordt zelfs in de titel opgenomen, want die zal luiden: J. Kessels, the novel. Het boek is al klaar en zal in april volgend jaar bij Contact verschijnen als een op Amerikaanse leest geschoeide hard boiled misdaadroman. Een boek van Thomése, waarin duidelijk de hand van Kessels te herkennen zal zijn.

Kessels, om een reactie gevraagd, zei: ‘Thomése mag mij gerust opvoeren als moordenaar’.

Hiemee is zijn roem voor mij al definitief .

(Radiocolumn. Omroep Best, 15 oktober 2008, 18:10 uur.)

Foto ED: Jos Kessels



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 12 oktober 2008

Triomf van de Leugen

Dat werd even een flauwe discussie in De leugen regeert, vrijdagavond. De nrc-columnist Ilja Leonard Pfeijffer, op afstand, want verkerend op een tropisch eiland (zelden heb ik iemand ijdeler zien kijken als deze dichter-publicist op de foto van Kristian de Leeuw), die zich moest verdedigen tegen Lenie ’t Hart van het Zeehondencentrum Pieterburen.
Ilja Leonard Pfeijffer schreef vorige week onder de kop Om te huilen onder meer: 'Het meest schrijnende voorbeeld van commercialisering hoorde ik van een medewerker van de zeehondencrèche in Pieterburen. De crèche trekt busladingen toeristen. Niet alleen de crèche maar heel het dorp is financieel afhankelijk van de inkomsten die de bezoekers brengen.' (Wat 'n erbarmelijk stukje tekst, trouwens.) ‘Maar soms gebeurt het dat er geen zielige zeehondjes te bezichtigen zijn, omdat ze er niet zijn. Dat kan natuurlijk niet. De toeristen komen voor de zeehondjes. De medewerkers van de crèche trekken er dus op uit met speedboten en scheuren vlak langs de zandbanken waar de zeehondenfamilies zitten. Meestal zijn er dan in alle paniek wel vanzelf een paar huilertjes die hun moeder zijn kwijtgeraakt. Die nemen ze dan mee naar Pieterburen om liefdevol te verzorgen.'

Lenie ’t Hart in de studio bij Felix Meurders: ‘Van voor tot achter gelogen. We hebben niet eens speedboten.’

Ilja Leonard Pfeijffer: ‘Ik heb als columnist het recht zoiets te verzinnen.’
Je zult helemaal uit Pieterburen naar Hilversum zijn gekomen om dit te vernemen. Ik vond ernaar kijken en luisteren al verloren tijd. Maar de leugen triomfeerde, dat wel.

Fotomontage Pfeijffer en 't Hart: tv-beelden VARA



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 9 oktober 2008

Kies je god en kom op tv

Wil je op het podium van het Concertgebouw en – nog fijner – op tv? Kies dan je god en alles komt goed.
God als aandachttrekker. Eerder zagen we al om volstrekt onduidelijke redenen een communie uitreikende priester, ergens tussen STER en omroepreclame, nu zijn het de VARA en het Nederlands Blazersensemble die god inzetten als aandachttrekker. En niet expliciet de joods-christelijke God met hoofdletter, maar een god, te kiezen uit een scala, van Allah tot en met Cupido, Madonna en Johan Cruyff. Zou je er niet uitkomen, dan staan de natuur, MySpace (of Hyves) en – vooruit – het Universum reserve.
Waar draait het uiteindelijk om? ‘Doe mee met de compositiewedstrijd van het Nederlands Blazers Ensemble en de VARA voor iedereen tm 18 jaar’ (Wie ouder is, is waarschijnlijk totaal van god los.) ‘Laat je inspireren door een hogere macht (naar keuze) en maak je eigen goddelijke muziek. (...) Wie weet sta jij op 1 januari 2009 met het Nederlands Blazers Ensembke op het podium van het Concertgebouw en kom je op tv.’

mijngod.vara.nl

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 8 oktober 2008

Dé Nederlander bestaat niet. Of toch wel?

Dat mensen met een onnederlandse achternaam, al dan niet tegen betaling bereid zijn, te verklaren dat de Nederlander niet bestaat, is natuurlijk puur toeval.
Eerst Máxima Zorreguieta, in welk verband weet ik niet meer en ik heb geen zin om daar nu ook weer naar te googlen. En nu Paul Schnabel, tijdens een lezing in Rotterdam, meldt de Volkskrant.
De directeur van het Sociaal Cultureel Plan-
bureau geeft Máxima gelijk en niet zo’n beetje ook, verklaart de krant in een modisch zinnetje.
Ik kan het niet onderdrukken: Hou je Schnabel. Die solliciteert naar een lintje, met de bijzonder geleerd klinkende adstructie: ‘Het concept Nederlandse identiteit rust primair op emotionele beleving en mythologisering van het verleden’. Althans, zo citeert de verslaggever de directeur van het SCP, die waarschijnlijk niet rust maar berust heeft gezegd. Ja, ik leg hier de vinger op, omdat de taal niet ‘van gans een volk’ is, zoals een inmiddels overleden staatssecretaris van cultuur het eens zei, maar ‘gans een volk’. Zonder van dus. En deze negentiende eeuwse uitdrukking betekende niet meer en niet minder dan ‘als er een taal is, heb je een volk’. Ziedaar één van de fundamenten van de volksidentiteit. Een andere is, het merkwaardige gegeven dat wij Nederlanders elkaar in het buitenland vanaf een kilometer afstand herkennen. Al is het maar aan de korte broek, de sokken en de sandalen.
Ach, wat ’n onzin allemaal. Zo kunnen we nog wel uren doorgaan. Dé Amsterdammer bestaat niet, dé Brabander bestaat niet, dé Bestenaar bestaat niet. Als je er nu eens van uit zou gaan dat Nederland eigenlijk een geamputeerde natie is, een feit waaraan we bij herhaling worden herinnerd, als sprake is van de titel Koningin der Nederlanden. Schnabel grijpt daar eigenlijk op zijn manier ook op terug als hij memoreert dat koningin Wilhelmina als zij het over Mijn Volk had onderscheid maakte tussen Nederlanders en Papen. Klopt helemaal. Uit mondelinge overlevering weet deze Brabander, dus paap van origine, hoe er bij een of andere plechtigheid in zijn geboortedorp ‘Weg met de koningin’ werd geroepen.
Noord- en Zuid-Nederlanders, ze bestaan, boven en onder de open riolen, zoals de Zuid-Nederlander Johan Biemans, zojuist begiftigd met een prijs voor zijn verhalen in dialect, het pleegt uit te drukken. Dus hebben ze een identiteit en eenieder mag zelf bepalen wat die precies inhoudt, zonder zich te hoeven storen aan het gebabbel van een prinses of een planoloog. Ook al zegt laatstgenoemde in feite hetzelfde met zijn ‘emotionele beleving’ als ondergetekende.

Foto www.deloodsboot.nl: Wilhelmina in Friese klederdracht. De Friezen beschouwen zichzelf trouwens ook als Nederlanders.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 7 oktober 2008

Photoon
















Ga voor meer Photoons naar hhBest.nl

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Nieuw beleggingsplan

Vanuit Frankrijk bereikt mij een 'brochure' van een degelijk beleggingsplan, voor als de Crisis en de onvermijdelijke Recessie voorbij zijn.
Aangezien er in Nederland nauwelijks meer mensen zijn die nog Frans kunnen lezen (ooit was dat in het voortgezet onderwijs een verplicht vak), zal ik het maar (vrij) vertalen, hoewel ik vrees dat dan de ware geest(tigheid) wel eens verloren zou kunnen gaan.

SJ

Dat staat niet voor de Sociëteit van Jezus, oftewel de Jezuïetenorde, maar voor Spaarplan Jupiler.

Als je bij de opening van de Kanaaltunnel voor 1000 euro aandelen zou hebben gekocht, dan zou je daar nu nog 27 euro van over hebben.

Als je voor 1000 euro aandelen France Télécom zou hebben gekocht, dan zou daar nu nog 159 euro van over zijn.

Stel dat je voor 1000 euro stukken Alcatel (telefoonfabriek) zou hebben aangeschaft, dan telde je nu nog maar 170 euro.

Maarrrrr....

Als je vorig jaar voor 1000 euro kratten Jupiler, zou hebben ingeslagen en alles zou hebben opgedronken, dan had je nu altijd nog 380 euro aan statiegeld.

Kijk eens aan: het hoogste rendement!!! En vloeibaar dividend!

(Op een Nederlandse website zouden hier twintig !! hebben gestaan, maar de Fransen doen het wat dat betreft wat kalmer aan.)

Foto: Een deel van de hoogst rendabele investering.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zaterdag 4 oktober 2008

Tijdelijke nationalisatie

Toch een gek idee, een Rijkspostspaarbank, die is geprivatiseerd (Postbank, ING) en nu een privébank, die wordt genationaliseerd, waarbij een socialistische (of moet ik schrijven sociaal-democratische?) minister met ’t zweet op z’n voorhoofd en wallen onder z’n ogen roept, dat er weer zo gauw mogelijk geprivatiseerd zal worden.

Het zal allemaal wel moeten, maar ik hou vol dat we met z’n allen geen steek wijzer zijn geworden van de privatisering van overheidsbedrijven als daar zijn, de post, de telefoon, de trein, het gas, het water en de elektriciteit. Om nog maar te zwijgen van wat ik, in navolging van een inmiddels zwaar gedementeerde Margaret Thatcher (ooit op dit gebied de grote gangmaker in Europa) wellicht vergeten ben.

Het is als na 9/11. Van nu af is alles anders. Kan alleen maar beter worden, als je in aanmerking neemt dat zelfs die Amerikaanse stommelingen tot de conclusie zijn gekomen dat ze tientallen jaren verkeerd bezig zijn geweest, met hun uitzichtloze oorlogen en met hun in vrije tijd ‘in hypotheken’ handelende hotdogverkopers, aan de keukentafel van mr en mrs Jones, die in verhouding geen nagel hadden om hun gat te krabben.

Worden we nu ook verlost van de drogreden die zo populair is bij multinationals en andere al dan niet geprivatiseerde grootbedrijven, namelijk dat hun toplieden naar de VS verkassen als hun de exorbitant hoge extra beloningen worden onthouden? Bos aanhoord hebbende, ben ik er niet echt gerust op. Tijdelijke nationalisatie is nog geen deprivatisering.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 3 oktober 2008

Essent laat 'n ballonnetje op

Het energiebedrijf Essent, ja dat bedrijf waarvan Michiel Boersma, die zo goed kan cashen, voorzitter is, heeft een ballonnetje opgelaten.
Dat prikken we even door. Essent schrijft potentiële klanten - al dan niet reeds met een contract voor stroomlevering - : 'In 1858 werden de eerste gasleidingen gelegd door de grondleggers van wat later Essent zou worden.' Ja, die leidingen werden in de grond gelegd, maar wel voornamelijk door gemeentelijke bedrijven, die het gas onttrokken aan in Limburg opgediepte kolen. Later kregen die bedrijven rechtstreeks mijngas en in de jaren zestig van de vorige eeuw werd de gasbel in Slochteren ontdekt, waarna nogmaals die bedrijven de hoofdrol werden toebedeeld in het massaal ombouwen, respectievelijk vernieuwen van huishoudelijke gastoestellen, terwijl de gasfabrieken werden gelikwideerd en - niet te vergeten - de sterk vervuilde gronden gesaneerd. Inmiddels schrijft Essent in haar foldertje, waarop een feest-
ballonnetje is geplakt: 'Dit jaar leveren we precies 150 jaar in Brabant!'
Ja dááág. Dat Essent is in 1999 ontstaan uit onder meer de provinciale elektriciteitsbedrijven van Brabant en Limburg. Mogelijk zitten er enkele (opgeslokte) bedrijfjes is, zoals het Nutsbedrijf van Maastricht, die zich in een ver verleden met het maken, respectievelijk distribueren van gas hebben bezig gehouden, maar ik vind het van Essent toch 'n beetje pronken met andermans veren. Een leuk balonnetje, dat wel.
Onderste beeld: de gashouder van de gemeente Breda in 1957. Foto Schreurs. Stadsarchief Breda.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 1 oktober 2008

Beleefde bazen

Met de Benelux heeft Fortis 'n stelletje beleefde bazen in huis gehaald. Volgens een bericht in de Wegener kranten heeft de Belgische premier Leterme gisteren tegen de directie van de ternauwernood aan faillissement ontsnapte bank gezegd 'dat hij het niet zou waarderen als de ontslagvergoeding aan de vertrekkende topman Herman Verwilst wordt uitgekeerd'. Voor alle duidelijkheid: die vertrekpremie kan oplopen tot 5 miljoen. Leterme voegde eraan toe dat Fortis 'zeer zorgvuldig' naar hem heeft geluisterd.

Heeft Bos het hier eigenlijk ook al met Fortis over gehad? En betekent 'slechts' 49% van de overheidszeggenschap dat het ongeregeld zootje bij Fortis nog steeds kan doen waar het zin in heeft? Terug die 11,5 miljard!


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl