Het stukje Oud kiekje (1) komt zo ongeveer op losse schroeven te staan, als gevolg van mijn vorderingen met de negatiefscanner. Ik ben hierbij chattenderwijs bij de hand genomen door de firma Epson, afdeling Benelux. Nu de ganzen die dezelfde dag in 1953 voor mij op de loop gingen, aan de Mark. Op de achtergrond zie je het toenmalige gebouw van de Vereeniging IJsvermaak.
vrijdag 26 april 2013
Oud kiekje (2)
donderdag 25 april 2013
Sjoemelen en de grenzen opzoeken
Ik sprak deze week een ZZP-er van diep in de veertig, die met pijn en moeite van de ene opdracht naar de andere hopt. In mei is het voor hem weer even afgelopen. Zijn visie op het hedendaagse kantoorleven is weinig opwekkend. Het is ieder voor zich en god voor ons allen. Een ratrace, waarbij je ogen op je rug moet hebben, teneinde te voorkomen dat je een oor aan genaaid wordt. Wie denkt, het met normaal, integer opereren te redden, trekt onherroepelijk aan het kortste eind.
Slim zijn is dus de boodschap maar sommigen verwarren dit met de boel regelrecht belazeren. Op de economiepagina van het ED lees ik vandaag een verhaal over een accountant die door de curator van een failliet bedrijf wordt verdacht van paulianeus handelen. Dit woord is gefabriceerd vanuit een latijns-juridische term (actio pauliana) en die kan wellicht het best worden vertaald in ‘frauduleus handelen met voorkennis’. De accountant zou vlak voor het faillissement bijna zes ton naar ‘een veilige plek’ hebben weggesluisd. Dat zit hem niet glad want de curator is natuurlijk van plan dat geld terug te halen.
Net goed. Zie de beginzin van dit stukje. Wie denkt, de zaak ongestraft te kunnen tillen, verdient een lesje. Wat zeg ik? Een douw.
Maar lijkt dit een duidelijk geval van fraude, er zijn er ook die denken binnen te raken, door de grenzen van wat mag en niet mag op te zoeken. Zij hebben geen boodschap aan welke ethiek dan ook en zijn bereid grijnzend voor microfoon of camera te roepen dat ze brandschoon zijn, terwijl ze met hun gedrag op z’n minst vragen oproepen.
Zo’n geval van ‘wie doet me wat’ is Jeroen Pauw, een journalist met een bv, die met behulp van het hem ter beschikking staande medium plus redactionele organisatie een onvoorstelbaar machtige positie inneemt, ministers doet opdraven, BN-ers maakt en breekt en dat ook nog eens doet op een kwajongensachtige manier. Zo’n man is zo hoog gevallen, dat hij er geen been in ziet, mensen als Bram Moszkowicz (ook zo iemand, trouwens die grenzen opzoekt én overschrijdt) en Femke Halsema van professioneel advies te dienen en de volgende dag voor de zoveelste keer aan zijn tafel te ontvangen. Over het gemeenschapsgeld dat de man hiervoor maandelijks toucheert, wil ik het verder niet hebben. Vakwerk moet goed betaald worden.
Vakwerk? Professioneel? ‘Kunt u ze dan nog wel kritisch interviewen,’ werd Pauw deze week in het radioprogramma Lunch gevraagd.
‘Natuurlijk wel.’
‘O. Dank u, dat u ons even te woord hebt willen staan.’
Een oud kiekje
Dit fotootje, nauwelijks meer dan ‘n kiekje zoals we dat toen noemden, schoot ik vanuit het slaapkamer-raam van mijn ouders, in – ik maak een redelijk nauwkeurige schatting – 1953. Men ziet rechts de noordelijke zijbeuk van de Ginnekense (Ned. Herv.) Laurentiuskerk en nog net iets van het Chassémonument. Op de voorgrond de Duivelsbruglaan, met twee fietsers midden op de glibberige rijweg. Verderop de zijgevel van café De Vrachtwagen van de familie Verschuren, dat met de voorkant naar de Ginnekenmarkt is gekeerd.
Ik was een beginnend fotograaf en dat is te zien ook. De linker bovenhoek is overbelicht. Er zit daar iets in de lucht dat op rook lijkt, maar geloof dat maar niet. Voor de geïnteresseerden: De foto is gemaakt met een Agfa Isolette III, zo’n ding met een inklapbaar zeemlederen harmonica-balgje. Pas in 1958 zou ik over een Rolleiflex beschikken.
In de analoge doka zou ik wellicht nog iets aan de kwaliteit van de foto hebben kunnen verbeteren (‘doordrukken’ met afscherming van het wel goed belichte gedeelte), maar al photoshoppend kom ik er zo gauw nog niet uit.
Eindelijk heb ik nu een scanner die 6 x 6 negatieven aankan, zodat ik een begin kon maken met ‘schatgraven’. Het gaat er nu in de eerste plaats om dat ding en zijn software te doorgronden. Als ik iets vind dat de moeite waard is, zal ik het laten zien.
donderdag 18 april 2013
Kabouterland
Chouffe voert een hop plukkende kabouter op klompen met slobkousen als beeldmerk, Vandaar. Maar de Ardennen ontlenen hun aantrekkelijkheid niet in de laatste plaats aan het knusse landschap, waar je je al mountainbikend onder de modder kunt laten spuiten, waar op de rommelmarktjes nog de merkwaardigste spullen zijn te vinden en waar je – mits goed uit kijkend – erg lekker kunt eten. Wat ons betreft pakte dat laatste wat minder goed uit. Een voorgerecht met pasta en een nagerecht met bleke pannekoekskes vormen nu niet direct een combinatie waar wij op zitten te wachten. Maar we hadden dan ook een arrangement van de krant en dat heeft ons geleerd dat je beter via het internet een hotel kunt boeken en het verder zelf uitzoeken. Ook de kamer van Du Commerce (oorspronkelijk een familiehotel voor handelsreizigers, nu onderdeel van een keten) was wat minder riant dan de plaatjes hadden doen vermoeden. En het (gratis) wifisignaal was zwak.
Maar over het personeel niets dan goeds. En – in tegenstelling tot dat in Namen en Dinant – ook nog eens tweetalig. Er was trouwens een Tilburgse bij, die zei haar dialect in vier maanden te zijn kwijt geraakt. Op de gang hing een foto van een vrachtauto die ooit het hotel was binnengereden. In de Ardennen is geen plaats voor rondwegen, dus de verhalen over rust in de reviews op het web zijn op z’n zachtst gezegd overdreven. Hollanders zijn trouwens nogal gauw tevreden over het eten, maar dat weet ik al sinds ik bij een chinees aan de Lijnbaan in Rotterdam de smerigste gerechten met smaak naar binnen heb zien werken.
Van die vrachtauto zei de jonge kelner: ‘Toen was ik nog niet geboren.’ Het was ook niet het enige incident geweest, vertelde hij. Ooit had een oplegger met boomstammen het complete terras weggevaagd. De enige daar zittende persoon ontkwam ternauwernood aan scalpering.
Dit deed me weer denken aan Saint Hubert, waar ik eens zo’n houttransport moeizaam door het centrum zag manoeuvreren. Hoe zou het nu met dat stadje zijn? Destijds veel verlaten restaurants, neergelaten rolluiken en netten tegen vallend puin onder de gewelven van de kerk.
Ach, inmiddels zitten we allemaal in de crisis, behalve de nieuwe koning.
W.A. bedreef politiek
Willem-Alexander bedreef natuurlijk politiek, toen hij tijdens dat onnoemelijk saaie interview (iemand twitterde ‘waar is Sven Kockelman?’) tegenover een eventuele salarisvermindering stelde dat dit banen zou gaan kosten. Een constitutioneel-monarchale doodzonde.
Want het gaat de republikeinen uiteraard niet in de eerste plaats om de kosten van instandhouding van het sprookje (ook een president kost het nodige) maar om het persoonlijk inkomen van de Koning. Dat staat volkomen los van de kosten van de hofhouding, equipages (gouden koets) en wat dies meer zei. Een politieke uitspraak dus en ook nog eens demagogie van de ergste soort.
De indruk bestaat dat dit interview sterk door de Rijksvoorlichtingsdienst was geregisseerd, zoals elke stap die leden van het koningshuis in het openbaar zetten. Was W.A. ook deze reactie ingegeven? Nog erger. De zich Oranjegezind noemenden – niet zelden gevoed door opportunisme, ijdelheid en oud-Hollandse ondernemingszin – hebben zich hiermee behoorlijk in de kaart laten kijken.
Ook de ‘resolute’ afwijzing door de nieuwbakken koning van een duobaan met Máxima, door sommige onnozelen tot voorpaginanieuws verheven, slaat nergens op. Máxima had hier beter het woord kunnen voeren en kunnen zeggen: Ik wil een voorbeeld nemen aan wijlen mijn schoonvader.
woensdag 17 april 2013
Katholieke opvoeding
Soms denk ik, verwaand, dat ik beter katholiek ben opgevoed dan Rob Mutsaerts, omhoog gevallen naar het ambt van hulpbisschop. Dat heeft niks met het seminarie of welke theologische studie dan ook te maken, maar alles met wat ook in Mutsaerts' jeugd nog de katholieke lagere school heette. Ik verdenk het onderwijs van de jaren zestig van de vorige eeuw al van afglijden naar het niets, met als gevolg dat 'R.K.' uiteindelijk een loze toevoeging is geworden.
Onze onderwijzers, zoals ze toen nog mochten heten, vertelden gewoon over het katholieke geloof, zodat je als kind snapte wat er in de kerk gebeurde. Een voorbeeldje. Op vrijdag werd een ingelijste prent van klas naar klas gedragen, waarop een scène uit het evangelie van de komende zondag was weergegeven. Daar hoorde een verhaal bij, zoals Jezus dat vertelde. Het mocht dan soms wat vreemd klinken, zoals: 'Een zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien', want wat zou een zaaier anders moeten doen? Maar de uitleg was glashelder. Viel dat zaad op vruchtbare grond, dan kwam er koren uit voort. Viel het op rotsige bodem dan werd het natuurlijk niks.
Bij Mutsaerts kon het zaad wel eens verkeerd gevallen zijn. Hij lijkt de theorie van paus Johannes Paulus II in praktijk te brengen: beter een kleine kerk dan een kerk die niet doet wat wij zeggen. En hij mag wat dat betreft van zijn directe baas, de aardige maar zwijgzame bisschop Hurkmans, z'n gang gaan.
Je zult er, zoals de Antoniusparochie in Best, maar aan zijn overgeleverd. Welke Antonius trouwens, die van Padua, met het kindje Jezus of de woestijnkluizenaar, ook wel Antonius met het varken genoemd? Ik zag die twee vandaag nog door Jos Kessels onderling verwisseld. Hij herinnerde zich van thuis nog de Antonius die er voor zorgde dat zoekgeraakte zaken weer te voorschijn kwamen: 'Heilige Antonius, beste vrind, zorg dat ik mijn contactlens terug vind.' en meende dat deze Franciscaanse minderbroeder ook aan hevige bekoringen was blootgesteld. Maar dat was dan weer de abt in de woestijn.
Hindert niet, moet allemaal kunnen volgens het katholieke geloof waar Rob Mutsaerts niets van snapt. Want ik betwijfel of hij het Nieuwe Testament wel goed heeft gelezen en begrepen. Daarin staat ook de volgende uitspraak van Jezus: 'Waar twee mensen in mijn naam bij elkaar zijn, daar ben ik in hun midden.' Lijkt me 'n hele troost voor de mensen van Sint Antonius, die met het kindje Jezus of die met het varken.
(Omroep Best, 17.04.13)
donderdag 11 april 2013
Vleselijk
‘AMSTERDAM. Er is 50 miljoen kilo rundvlees via een Nederlands bedrijf op de markt gekomen, waarin mogelijk paardenvlees is vermengd.’ Zo begint, in erbarmelijk Nederlands, een bericht in de NRC.
Fijn voor de Partij voor de Dieren om weer op de achterste poten te gaan staan. Maar ik zou toch wel eens willen weten, hoe je paardenvlees door rundvlees kunt mengen, tenzij sprake is van vleeswaren.
De boel besodemieteren met vlees kan natuurlijk gevaarlijk zijn, maar zolang het blijft bij het stiekem toevoegen van andersoortig vlees dan dat de klant denkt te kopen – paardenvlees is geen equivalent voor strychnine of zo, - is er niet genoeg aan de hand om aan de Voedsel- en Warenautoriteit te vragen of de volksgezondheid ook in gevaar is. Het kan nog gekker. Eindhovens Dagblad: ‘Rundvlees van groothandel uit Oss is mogelijk vervuild met paardenvlees.’ Gelukkig weet het paard van niks.
Trouwens, wist je dat het rattengif strychnine tegen spotprijzen (ja letterlijk) via het internet te koop is. Zie www.beste-prijzen.net. Stel daar maar eens ‘n onderzoek naar in.
dinsdag 9 april 2013
Meneer Frits
Het Eindhovens Dagblad heeft de door een Bestenaar aangekaarte actie overgenomen tot verplaatsing van het bronzen standbeeld van Frits Philips van de Markt naar de voet van de Lichttoren. Die plek is vrijgekomen, nu het Lampenmaakstertje naar het nieuwe Philipsmuseum is verplaatst (volgens sommigen verbannen).
Aan dit Belangrijke Onderwerp zijn al heel wat, al dan niet hoofdredactionele, tekstregels plus beeldmateriaal besteed en, zoals het in dit digitale tijdperk betaamt, zijn op het internet lezersreacties uitgelokt, die volgens de krant een ruime meerderheid voor uitvoering van dit plan hebben opgeleverd. (Het is nog niet zo eenvoudig, op een intuïtieve manier, bij voorbeeld door intikken van de zoekstring ‘Mijnheer Frits’ op ED.nl achter de feiten te komen.) Politiek en bestuur stellen zich echter nogal ambivalent op, al wordt het plan natuurlijk sowieso niet onsympathiek genoemd.
Over de kwaliteit van het reusachtige beeld van Kees Verkade, dat op de Eindhovense Markt in de verdrukking staat, lopen de meningen uiteen, maar vast staat dat (oud-)werknemers er hun geliefde baas van weleer in herkennen. Iemand uit, ik meen, Deurne schreef: ‘Ik wil hem kunnen begroeten als ik ‘s zondags van het station naar PSV loop.’
De aarzeling van het gemeentebestuur is begrijpelijk, want als er één vraag in dit tijdsgewricht die bij iedereen voor in de mond ligt, dan is dat – op z’n Brabants – Witte wat da kost? Het ED licht daarover vandaag onder de veelzeggende kop ‘Meneer Frits zonder hijspunt is ‘n dure klant’ een tipje van de sluier op en dat biedt geen gunstig perspectief, temeer daar aan de voorlopige calculatie van de eventuele aannemer de nodige onzekerheidsmarges worden gekoppeld.
Een adviseur zegt onheilspellend aan het slot van het ED-artikeltje: ‘Het beeld van Pim Fortuyn werd bijna onthoofd, toen het het tijdens het transport tegen de rand van een viaduct botste.’
Ik vrees dat we op z’n minst even in een tijd leven zonder ‘leuke dingen voor de mensen’.
maandag 8 april 2013
Een uitdaging aan de republikeinen
Zit je op Twitter en gebruik je daarbij een avatar (een icoontje met een foto van jezelf of een symbool als <- dit)? Dan kun je dat gratis, ja gratis ‘versieren’ met een vlaggetje’-> beschikbaar gesteld door de superlakeien van de Rijksvoorlichtingsdienst. Om je ‘trouw aan de monarchie’ te betuigen, zonder daarvoor nu direct twee vingers in de lucht te steken. Zo’n ding heet een twibbon en het wordt op de website info.nl allemaal haarfijn uitgelegd. Let wel, het is een bloedserieuze zaak, waaraan de goedkeuring van het kabinet te pas is gekomen.
Omdat ik dit een uitdaging aan de republikeinen is, ben ik gaan googlen naar een ‘republikeins symbool’ en kwam natuurlijk terecht bij de olifanten van de Amerikaanse Republikeinse Partij. Dan maar de frygische muts geprobeerd, het door de Jakobijnen ingevoerde symbool van de Franse revolutie, sindsdien trouwens ook van de Republique Française, veelvuldig getoond op onder meer postzegels.
En waarachtig, daardoor vond ik een Nederlandse republikein, zich noemende Leo Brabanticus, die op de website prorepublica.org zijn idealen onder het motto ‘Wat weet wat deert’ uitdraagt. En daar dus ook het <- alternatieve symbool.
Maak je keuze. Ikzelf laat naar goede Nederlandse traditie de huik naar de wind hangen.
zaterdag 6 april 2013
Toeritdosering?
Mededeling ING vanmorgen om 9:15 uur: U kunt uw gegevens tijdelijk niet bekijken. Probeert u het later nog een keer. Onze excuses voor het ongemak. Meer informatie
De link werkt niet. Merkwaardig, als ik daarna uitlog, kom ik bij mijn spaargegevens. Ga je vervolgens naar de tab betaalrekeningen dan kom je weer in het inlogscherm. Althans zo ging het bij mij de eerste keer. De tweede keer logde ik, zoals het hoort, weer geheel uit.
Volgens hen die het weten kunnen, zijn ING, ABN-Amro en eerder deze week
Lees ook dit artikel op techzine.nl, waaraan het plaatje is ontleend.
ook Amerikaanse banken, niet voor het eerst, slachtoffer van een DDoS-aanval. Dat is dus iets heel anders, dan de storing bij ING, die Nederland woensdag op z’n kop zette. Toen ik voor het eerst van DDoS hoorde, dacht ik aan DOS, Disk Operating System, dat onschuldige vroege computer-besturingssysteem dus, waarvan zelfs ik nog opdrachtcodes heb ingetikt en dat, al dan niet uit nostalgie, nog steeds door sommige computeraars wordt gekoesterd en gebruikt. DOS is trouwens nog in Windows vertegenwoordigd, althans zeker tot in versie 7. Daar is door de liefhebbers nogal eens lacherig over gedaan. Dit allemaal terzijde, want:
DDos staat voor Distributed denial of service, vrij vertaald: Massaal veroorzaakte dienstweigering. Aangestuurd door de meestal onvindbare boosdoener, beginnen duizenden computers, verspreid over de hele wereld, op een bank of andere webdienst in te loggen, waardoor een onafzienbare file ontstaat. Wie denkt dat hier wel eens politiek achter zouden kunnen zitten, is helemaal niet dom. Maar, helaas, we weten het (nog) niet. En cybercriminaliteit is het zeker.
Wat zou je er tegen kunnen doen, behalve spoorzoeken naar de boze genius? Zelf ‘toeritdosering’ toepassen? Het zou de files op de aanvoerwegen alleen maar verlengen.
Het is nu ‘n uur later. Om dit stukje af te ronden, pas ik deze aanwijzing toe: Probeert u het later nog een keer.
Ja! File opgelost, En mijn ingeplande verzekeringspremie is betaald.
En, o ja, de storing bij het betalingssysteem IDeal houdt natuurlijk rechtstreeks verband met de cyberaanval op de banken.
vrijdag 5 april 2013
Uitgangspunt
In mei en juni maken de nieuwe koning en zijn gemalin een tournee door Nederland, waarbij zij per dag twee provincies zullen bezoeken.
De Rijksvoorlichtingsdienst deelt mee: ‘Uitgangspunt is dat zoveel mogelijk mensen de gelegenheid krijgen om de koning en de koningin te zien en te ontmoeten.’
Is dat laatste nu echt het uitgangspunt, of is dat ‘het even bezoeken van twee provincies per dag’?
Benieuwd met welke provincies de qua oppervlakte niet te onderschatten gewesten Noord-Brabant en Gelderland zullen worden gecombineerd.
Was in 1980 verslaggever bij wandeling Beatrix door Den Bosch. Herinner me geen aanwezigheid prins gemaal. ‘Koningin’ hoger? Mini Maxi.
donderdag 4 april 2013
Hou de robot tegen
Vooropgesteld: naamgrappen zijn dus nooit leuk. Ze mogen dan wel goedkoop zijn, ze gaan ten koste van de naamdrager en zijn meestal zeer voorspelbaar. Ik ben dus geneigd, de krant die haar voorpagina vult met het oranje leeuw-logo plus de (grafische) woordspeling MISREKENING onmiddellijk naar de prullenmand te verwijzen. Dit valt onder het hoofdstuk debilisering waarover Sante Brun het vandaag heeft.
Maar toegegeven, nrc.next probeert dan wel zich te onderscheiden, de manier waarop de meeste media op de digitale crash van de ING-bank zijn gesprongen, draagt in overtreffende trap de kenmerken van de hype. Paniek is het trefwoord.
Paniek? Hoe zo? Van de ongerustheid die de bankstoring bij de MKB-sector heeft opgeroepen – stel dat zoiets op zaterdag, of daags voor Kerstmis gebeurt – kan ik me nog iets voorstellen. Een wat men noemt significant aantal transacties kon niet doorgaan, maar ‘morgen komt er weer een dag’. De rekeninghouder met enig verstand ging hoogstens even kijken hoe de vlag er voor hem bij stond, verder vertrouwend op het backupsysteem van de bank. Als die backup had ontbroken, dán pas was Leiden en niet alleen deze stad in last geweest.
Toevallig had ik eergisteren wat zitten bankieren, zodat ik m’n saldo en de geplande overboekingen uit m’n hoofd kende. Welnu, dat zag ik vanmorgen allemaal keurig terug. De media die op Twitter afgingen, ter vaststelling van ‘de paniek’ volgen daar misschien de sukkels.
Deze sein- en wisselstoring was inherent aan de automatisering die de mondiale maatschappij doordrenkt. De omvang ervan was ongekend groot, maar noem mij de bank, die er nog nooit mee te maken heeft gehad. De les die uit dit soort calamiteiten geleerd kan worden is wellicht dat de automatisering haar grenzen kent en dat het verstandig zou kunnen zijn, die te temporiseren en wat meer mensen van vlees en bloed aan de knoppen te laten. Laten we dictatoriale robot de pas afsnijden.
woensdag 3 april 2013
Willem streepje Alexander is toevoeging
‘Dat koppelteken staat er niet voor niets’, zou Willem-Alexander hebben gezegd, om zijn keuze voor deze ‘koningsnaam’ in plaats van Willem IV te onderbouwen. Maar de kroonprins (1967) is echt gedoopt als Willem Alexander Claus George Ferdinand en naar Willem Alexander (zonder streepje) zijn ook scholen en straten genoemd (niet vernoemd, zoals menigeen tegenwoordig schrijft). Jarenlang heeft de ‘troonopvolger in rechte’ ook gesuggereerd dat hij zich Koning Willem IV zou noemen, tot voor kort dus.
Nadat Beatrix haar abdicatie bekend had gemaakt, kwam PostNL met zegelontwerpen, waarin het streepje opdook. Het bedrijf verklaarde dat aan de website van het Koninklijk Huis te hebben ontleend. De de Volkskrant meldde vanmorgen, dat er nu bovenaan de troon in de Ridderzaal WA komt te staan. Zonder koppelteken uiteraard.
What is in a name? ‘n Heleboel vindt de WA blijkbaar. En hij is vrij in de koningsnaamkeuze. Hij zou ook als Franciscus op de troon kunnen gaan zitten.
dinsdag 2 april 2013
Plukken maar, Rutte
Kreeg de jaarlijkse nota van de all risks autoverzekering. Opnieuw een verhoging, om precies te zijn van 712 naar 756 euro. Met de bekende motivering: steeds meer schades. Hoewel ik niet inzie, waarom ook ik met nog geen 20.000 seniorenkilometers per jaar voor de horkerij van anderen, op zomer- of winterbanden, moet opdraaien, kan ik hier gezien het beperkte verschil vrede mee hebben. (Hoewel, vorig jaar steeg de premie ook al met 7%.)
De tussenpersoon, over wie ik door de jaren heen best tevreden ben, biedt aan, desgewenst ‘te overleggen over een mogelijk alternatief’, maar als ik nog eens goed naar de nota kijk, dan verwacht ik daar niet veel uit te halen. De misselijk makende boosdoener is namelijk niet de verzekeraar maar Rutte en consorten. Want ‘wegens regeringsmaatregelen is de assurantiebelasting per 1 januari 2013 verhoogd van 9,7 naar 21%’. Dat leidt bij mij tot een netto stijging van 782 naar 917 euro.
Plukken maar, jongens. Daarmee verleen je legitimiteit aan het onverzekerd rondrijden. Die lui willen daarmee wel ‘n taakstraf of enkelband riskeren.