dinsdag 30 augustus 2011

O ja, het kleine grut

Sante Brun, die niet en wel met vakantie is (‘wij zijn altijd met vakantie, wij schrijven steeds maar door’) heeft het over Hitte en klein grut op zijn Italiaanse camping. En maait daarmee het gras voor mijn voeten weg, voor zover dat al niet is verschroeid.

Meldde ik al op Twitter de vondst van een Duitser, zijn grut auf Marktplatz te zetten, nu is er nog alle tijd, jonge Franse ouders en hun kroost te bestuderen. Die hebben het al even moeilijk met de anti-autoritaire opvoeding als onze debutanten. Begint er een baby op het lommerrijke terras tegenover de landelijke auberge – speciaal bestemd voor de lunch – te jengelen, dan verdwijnt de moeder gegeneerd met het kind al wiegend op de arm  naar gebieden buiten gehoorsafstand. Een echtpaar met een soortgelijk ‘probleem’ lost elkaar bij het wiegen af, zodat de een na de ander z’n hap naar binnen kan werken. Blijkbaar zijn die Franse baby’s op geen enkele andere manier stil te krijgen.

Het kan erger. Een vermoedelijk gescheiden, en in elk geval tot over z’n nek gefrusteerde vader, kennelijk met zijn twee dochtertjes ‘op vakantie’ gestuurd, schreeuwt aanhoudend Ecoutez bien à moi. Het is daar een en al ellende en verdriet rond die tent.

Nee dan toch maar die familie uit Zwolle, met een pas van een klusjesbedrijf  gekochte bestelbus met opzichtige belettering: Het leukste tafereel is het naar schatting 14-jarige dochtertje dat de jongste in een hangmat de fles geeft. En dan nog de buren, van duidelijk Noord-Afrikaanse herkomst: een en al lol rond een met een lichtslang versierde combinatie van tenten. Zulke mensen zijn, evenals die Zwollenaren, voor ‘n paar dagen  je vrienden, zodat er bij het vertrek hevig wordt (uit)gezwaaid.

vrijdag 19 augustus 2011

Poten af van de populier

Poten af van de populier. Kappen mag, als er de rot in komt, maar daarna weer poten. Op dit weblog, immers een zijstraat van hhBest.nl, hoort de benaming populier trouwens niet thuis. Te Best spreekt men van oudsher over de Kanidas. Ze staat hier als cultuurhistorisch object  in zo hoog aanzien, de Canadese populier, dat er zelfs een zorgcentrum naar is genoemd.kanidassen_960x1280
Populieren (Kanidassen) langs de laatste zandweg van de buurtschap Aarle (Best)

Is de populier dan bedreigd? Ja. Hoezo? Economische onwaarde, nu er nauwelijks meer klompen en zeker geen lucifers meer van worden gemaakt. Het middeleeuwse voorpootrecht, waardoor de boeren kanidassen in de openbare wegberm voor hun erf mochten planten is in Best in de jaren zestig van de vorige eeuw afgeschaft. Als leverancier van productiehout heeft de boom afgedaan.

Maar het populierenlandschap is karakteristiek voor de Meierij van ‘s-Hertogenbosch. Wie de A2 volgt, kan er links of rechts kijkend, van genieten. Vandaar dat er zelfs een Stichting Populier bestaat, die de ontwikkelingen met argusogen volgt. De populier heeft namelijk ook uitgesproken tegenstanders, die het maar een saaie boom vinden. De nrc.next, tuk op trendgevoeliige zaken, wijdde er zellfs een coverstory aan, onder de bij die krant blijkbaar onvermijdelijke Dungelse kop Live fast, die young. Waarmee het kleinkind van NRC Handelsblad wil zeggen dat de populier een snelgroeier is, die na ‘n jaar of vijftig aan het eind van z’n  latijn is.

Het verhaal komt erop neer dat de populier als siergewas uit is. Daar wordt een aantal oorzaken van opgesomd, zoals het al te kwistig planten van de slanke soort op ongezellige plaatsen als industrieterreinen en benzinestations. Maar ach, wat nu uit is, raakt straks weer in. En de populier saai? Laat me niet lachen. De manier waarop de krant het beroemde gedicht van Marsman Denkend aan Holland interpreteert, is ronduit een lachertje: ‘Rijen ondenkbaar/ ijle populieren/ als hooge pluimen/ aan den einder staan’. De dichter roept niet direct het beeld op van een machtige woudreus, schrijft ene Jaap Proost. Moet dat dan? Marsman zou de boom eerder neerzetten ‘als een stel kleurloze kantoorklerken’ bij een bushalte. Hij draait zich om in z’n graf.

Voor alle zekerheid nog even José de Bresser gebeld, bewaakster van het cultuurhistorisch erfgoed Aarle. Vraag: Heeft de gemeente Best vorig jaar na het kappen van die kanidassen aan de Kapelweg, nieuwe geplant? José: Jazeker! Alleen waar straks een woonwijkje moet komen, hebben ze ook eiken en essen gepoot.

Oké. Zijn we gerustgesteld. Voorlopig.

Zie ook de podcast ‘De Verhalen bij de Stenen’

maandag 15 augustus 2011

De auteursrechtensoap

De worsteling tussen Apple en haar concurrenten om de patentrechten op specificaties van de I-padiPad draagt meer en meer de kenmerken van een soap. Het is alleen te hopen dat de consument er beter van wordt en daar ziet het, althans op de zeer korte termijn, nog niet naar uit. Er zijn namelijk nogal wat ondernemingen – niet in de laatste plaats kranten als de NRC -  die zich met huid en haar aan de monopolist Steve Jacobs hebben overgeleverd en schaamteloos aan koppelverkoop doen: gratis iPad bij een abonnement. Bezint voor gij begint, oftewel reken en vergelijk voordat je er in trapt. Daarbij komt het merkwaardige kuddegedrag van de consument, die om redenen van hyperige aard niet met iets anders in de hand wil worden gezien dan met een iPad. Ik wil daar niet bij horen. Een markteider – en dat is Apple momenteel op haar terrein – krijgt al gauw de onhebbelijkheden van een dictator. De duvel schijt altijd op de grootste hoop (in dit geval op het grootste beursgenoteerde bedrijf ter wereld), maar ik ben de duvel niet.

Op de Belgische website Datanews las ik een uitleg van de advocaat Paul Maeyaert, gespecialiseerd in intellectueel eigendom, waar het bij het gekissebis tussen Apple en Samsung over de gelijkenis tussen de iPad en de Galaxy Tab 10.1 om gaat. Om de algemene indruk. Lijkt de Samsung qua vormgeving teveel op de Apple of niet? Een Duitse rechter vindt van wel en heeft de Samsung daarom voor de hele Europese Unie ‘verboden’, behalve voor Nederland want daar vechten de twee fabrikanten hun ruzie nog eens apart uit.

Uit het verhaal van Maeyaert had ik begrepen, dat het zogenaamde ‘modelrecht’ in de Europese Unie nog geen tien jaar bestaat. Met verbazing las ik dan ook in de NRC, dat de Amsterdamse diamantair Joseph Asscher al in 1902 zijn achthoekige manier van slijpen liet patenteren: de zogenaamde Royal Asscher Cut. Met dat modelrecht lijkt de EU dus het wiel opnieuw te hebben uitgevonden. Maar dit even terzijde.

Is Apple trouwens niet op weg naar een Pyrrhusoverwinning? Dat zou je gaan denken, als je ziet, hoe de concurrentie – en niet alleen Samsung – op de tabletmarkt in de weer is. Tablets, dat zijn dus van die dunne computertjes, waarmee je op de bank of op het strand e-books en digitale versies van kranten kunt lezen, mailen, bellen, ja wat eigenlijk niet? Computerbladen houden de ontwikkelingen nauwlettend in de gaten en laten niet na, de kwaliteiten van de nieuwkomers met die van de I-Pad te vergelijken. De wedloop is nog in volle gang, waarbij Apple de hete adem in de nek voelt van…. Google’s open source besturingssysteem Android. asus_eeepad_transformer_495x392_523x480Zo kwam het, dat een recent nummer van Computer!Totaal de 
iPad weliswaar nog als koploper kwalificeerde, maar de EEE-pad Transformer van Asus (Android!) als uitstekend alternatief tipte. Die Asus lijkt weer sterk op de Samsung, met dit verschil – ook met de iPad – dat ze voor dezelfde prijs leverbaar is met een los toetsenbord, waar het aanraakschermpje simpel in geklikt kan worden. Daardoor wordt het het apparaat getransformeerd tot een mini-notebook. Dat toetsenbord heeft ook nog eens ‘n eigen accu.

Je raadt het al: ik heb dat ding gekocht, in de wetenschap dat er voor Android nog minder apps (kleine, maar soms belangrijke programmaatjes) zijn dan voor de iPad. En ook in het besef, daardoor meer in de greep te komen van Google. Voelt dat niet onprettig? Ach, of je nu door de kat of door d hond gebeten wordt, en het belangrijkste voor mij is, dat ik met die EEE-pad uitstekend uit de voeten kan. Bovendien zei een vriend, die zich nog steeds ‘oriënteert’ op een  tablet, dat hij Asus altijd als een B-merk had beschouwd. Dat was, in het licht van al het voorgaande, een extra stimulans.

Zie ook: Vals spel van Apple?

donderdag 11 augustus 2011

Kijken, niet kopen en ook niet aankomen

Als de patiënt om tien voor elf bij de Chinese acupuncturist binnenstapt (ondanks dat voor het raam het bordje ‘open’ nog niet is omgedraaid), beantwoordt de prof  zijn goeiemorgen en zegt: ‘kamer 2’.

Zijn collega en vriend, ten onzent doorgaans aangeduid als Brillemans, is er nog niet. Die sloft altijd om vijf voor elf binnen. De profs groeten elkaar niet; misschien zagen ze elkaar al eerder, of wonen ze in hetzelfde huis. Morgengroet onder Chinezen niet gebruikelijk? Zou ook kunnen. Kletsen kunnen ze trouwens als de besten.

Brillemans heeft zijn eigen ritueel, dat nooit door zijn collega wordt overgenomen. Hij draait het bordje om (tenzij hij dat vergeet en er door een wachtende patiënt op wordt geattendeerd) en zet de reclamestandaard op de stoep: deur open, trap met linkerbeen om voortijdig dichtvallen te voorkomen. Tenzij hem ‘het recept’ wordt voorgelegd voor het afwegen van porties kruiden, begint B. aan de Metro, zijn dagelijkse portie Nederlands. Of hij ondervraagt bij wijze van alternatief een wachtende patiënt over diens auto, het merk, hoeveel die heeft gekost. Er groeit in de loop van enkele weken een soort van verstandhouding. De ‘Hollandse’ mentaliteit wordt uit de doeken gedaan: wel kijken, niet kopen. En als er een mooie jonge vrouw binnenstapt, leert B. ook het verschil met ‘alleen maar naar kijken, maar aankomen niet’.

Voor de patient is het behoorlijk inspannend, want valt niet mee van het Nederlands van B. chocola te maken.

Aan het einde van het gesprek zegt B.: ’Weer heel veel geleerd vanmorgen.’

En de mooie vrouw, die iets van het gesprek heeft opgevangen, is merkbaar ook blij.

(Radiocolumn Omroep Best, 17.08.11, 18:10 uur)

maandag 8 augustus 2011

Gelazer

De nrc.next opent vandaag met de kop ‘Amerika van zijn troon gelazerd’. Dat vindt opa NRC niet goed, want opa is destijds geleerd dat woorden als lazeren, belazeren etc.zijn afgeleid van de bijbelse melaatse Lazarus, die door de Here uit de dood is opgewekt. Pas in de tweede helft van de vorig eeuw, toen opa zo’n beetje de jaren des verstands had bereikt, zei een deftige politicus met bekakte stem ‘We zijn grotelijks belèzerd’ en toen mocht er qua manier van uitdrukken opeens van alles. Maar met lazeren de krant openen? Toch nog ‘n beetje foei!

Niet dat ik me nog ergens over verbaas hoor, zelfs niet over het feit dat je in Boekel op de kermis niet meer met de botsautootjes mag botsen, want als je dat toch doet, dan wordt je bij het verlaten van het kermisterrein in elkaar geslagen. Daders: vier jongeren. Maar er zitten jongelui (is dat niet een typisch opa NRC-woord?) vast voor zwaardere vergrijpen. Zó zwaar, dat staatssecretaris Teeven van Justitie overweegt, het jeugdstrafrecht nog maar weer eens ‘n beetje aan te scherpen. Voor de gevangeniscapaciteit hoeft-ie het niet te laten. Sante Brun stelde vorige week nog vast, dat in Veenhuizen, afgezien van de roemruchte strafkolonie, laatstelijk bekend als afkickoord voor drankrijders uit het mediapark (avant la lettre) te Hilversum, een complete gevangenis staat te verpieteren. Des gewenst wordt je er, onder het inspirerende motto ‘Veenhuizen boeit’, rondgeleid.

Nee, verbazen doet opa zich niet meer. In Eindhoven heb je een rotonde, waarvan het midden bestaat uit een behoorlijk diepe kuil met betonnen wand, ‘n soort Steile Wand om in kermissfeer te blijven. Afgelopen weekeinde leverde een automobilist het kunststukje, in die Berenkuil te duiken. Dit gebeurde volgens het ED ‘voor de vierde keer in afzienbare tijd’. Waarmee de krant weer eens bewees, in staat te zijn, een flink eind in de toekomst te kijken.

woensdag 3 augustus 2011

Niks te komkommeren

Los van de kwade reuk, die in het voorjaar een tijdje aan de komkommers bleef hangen, valt er tijdens deze zomermaanden sowieso niks te komkommeren. Het is zelfs zo, dat de media zich bezinnen over het al dan niet met vakantie laten gaan van de journalisten, omdat de toevloed van het nieuws uit binnen- en buitenland, de onderbezetting van de redacties doet voelen.

Vroeger ging je als loonslaaf gewoon en accepteerde je na terugkomst de afstraffing met stapels onbehandelde zaken. Maar nu valt er tijdens de vakantie een lamp in de operatiekamer van een ziekenhuis op een patiënt, wordt iemand die uit de gevangenis komt, op bloemen onthaald en door de journaals geïnterviewd (‘Het ergste was de eenzaamheid’, ach so), experimenteren gemeenten met skaeve woningen, wat volgens de Denen ‘rare’ woningen zijn. Ik zou zeggen scheef, maar waar bemoei ik me mee. Als u het weten wil: het zijn woningen voor aso’s, die liefst op ‘n eenzaam plekje worden neergezet, als er tenminste in dit land nog ‘n eenzaam plekje te vinden is.

Woont u in Son? Dan duurt dat niet lang meer, want in de gemeentelijke administratie wordt die dorpsnaam onverbrekelijk gekoppeld aan Breugel. Dus, je woont te Son en Breugel, of je bent nergens. Best, Veghel of Liempde kan natuurlijk ook, maar dan kan het zijn dat je tegelijkertijd inwoner bent van de gemeente Sint-Oedenrode. Geloof je het niet? Kan ik me voorstellen. In de vorige eeuw zeiden de boeren ‘De krant brengt de leugens in het land’ en voegden de daad bij het woord door hun abonnement gedurende de voor hen drukke zomermaanden te annuleren.

Heb ik het nog niet over de diverse aanslagen, revoluties en crisissen gehad? De volgende keer dan, als ik tijd heb.

dinsdag 2 augustus 2011

Alkemade

Een verslaggeefster van dagblad De Pers (dankzij een tablet, alternatief voor I-Pad, waarover later wellicht meer, lees ik dat tegenwoordig thuis op de bank), die verslaggeefster dus, ging terug naar haar geboortedorp Oude Ade. Dat is een dorp in het Groene Hart van Holland, waar nog op de boerderij Boeren Leidse, oftewel komijnekaas, alias pitjeskaas wordt gemaakt.

Oude Ade maakte ooit deel uit van de gemeente Alkemade en als ik zoiets lees, dan denk ik aan mijn moeder, want die is geboren in Roelofarendsveen, gemeente Alkemade. Dat kon je nog min of meer opmaken uit de manier waarop ze, hoewel al als klein kind verhuisd, Brabants probeerde te praten. Roelofarendsveen was tussen haakjes ooit ‘n soort Giethoorn, wat wil zeggen meer water dan straat.

Maar goed, gemeente Alkemade. Nou, die bestaat dus niet meer. Is van de kaart geveegd, schrijft onze Persmuskiet. In 2009 is een nieuwe fusiegemeente gevormd met de ook nogal waterig klinkende naam Kaag en Braassem. En wat de verslaggeefster nou zo gek vindt, is dat desondanks in 2010 in haar paspoort als plaats van geboorte is opgenomen: Oude Ade, gemeente Alkemade.

Meid, dat moet je leuk vinden, dat is een kwestie van historisch besef. Je bent nu eenmaal niet in de gemeente Kaag etc. geboren, maar in Alkemade. Daar valt niets aan te veranderen, ook niet door een regeringsbesluit of handtekening van Beatrix. Ik kijk naar mezelf. Ik ben geboren in de gemeente Ginneken en Bavel. Dat staat in mijn paspoort en dat vind ik leuk. Ginneken c.a. werd in 1943 (onder de Duitsers!) door Breda geannexeerd, maar als ik die vermelding zie staan, dan denk ik: ha, je bent niet weg te branden.

maandag 1 augustus 2011

Wie controleert en stuurt Novec?

‘Iedereen kan ons nu wel weer normaal ontvangen.’ dacht Radio 1 Journaal-presentator Marcel Oosten vrijdagmorgen. Niet dus, twitterde ik terug, met een verwijzing naar dit op 18 juli geplaatste stukje. Niet dat ik een tegenreactie verwachtte, want die lui hebben bijna 29.000 volgers en het verder veel te druk met zichzelf. Maar ik wilde het andermaal gezegd hebben, al was het alleen maar om nu te kunnen vaststellen dat de reguliere media, nu pas wakker worden als het gaat over het disfunctioneren van de beheerder van zendmasten als die in Lopik, Novec, zich presenterend als ‘onafhankelijk en betrouwbaar’.

Jaja. De de Volkskrant vanmorgen eindelijk: ‘De radio-ontvangst in grote delen van West- en Zuid-Nederland blijft de komende maanden (cursivering van mij, tSs.) slecht. (…) Beheerder Novec wil de zendcapaciteit van Lopik pas herstellen als een onderzoek is  afgerond naar de oorzaak van de kleine brand die daar op 15 juli woedde.’

Genoeg geciteerd. Dus nog maanden klooien met een draadje aan de staafantenne van de transistor die ik als alternatief voor de wekkerradio op mijn nachtkastje heb staan; als ik me in bed omdraai begint het te ruisen, zodat ik in arren moede maar overschakel naar BNR, een commerciële zender, die het ongestoord  doet. Dan  maar geen Oog op morgen of journaal.

Hoe zo onafhankelijk? Monopolistisch zul je bedoelen, zoals op een haar na de NS. Als die het laat afweten, schreeuwt de politiek tenminste nog moord en brand. Waarom zou die Novec in z’n eigenwijze luiheid, gewoon zonder méér controle dan van de media voort kunnen doen (wat iets anders is dan voortmaken). Hupsakee, d’r achteraan en er bovenop. Ik wil mijn publieke omroep, zo lang ze nog bestaat, duidelijk horen.