Wansmakelijk gedoe rond dakloze

Weer eens wat anders dan publieke aandachttrekkerij rond vermeend hongerende dieren in de Oostvaardersplassen. Een Eindhovense vrouw die wegens vervuiling uit haar woning wordt gezet en die er voor kiest verder te leven op een bankje in de openlucht, haar urine en ontlasting – zoals destijds thuis – de vrije loop latend. Volstrekte machteloosheid bij de verantwoordelijke instanties, aangezien de vrouw zoals dat heet niet wilsonbekwaam wordt geacht.

Alle voorstellen tot haar opvang slaat ze in de wind, met als voornaamste motief dat ze haar hondjes niet bij zich mag houden. Tot gisteren, begrijp ik uit de berichtgeving van het Eindhovens Dagblad. Verslaggeving die nieuwe vragen oproept: ‘de dakloze vrouw heeft het bankje verlaten, waarheen is niet bekend’. Vermist? In een vervolgartikel staat echter dat zij in een taxi naar een ziekenhuis is gebracht. Punt.

Het allerergste: aan het vertrek van de vrouw en het van gemeentewege opruimen van haar spullen, inclusief een door derden over het bankje geplaatste tent uit de kringloopwinkel, gaat een chaotische, deels digitale bemoeienis van sommige elementen uit het publiek vooraf. Dag en nacht gaat het ‘ramptoerisme’ door en een verhuurfirma solliciteert naar de massale aandacht door een pleetje te plaatsen. Het is een komen en gaan van auto’s, wier eigenaren duidelijk alleen maar uit zijn op het scoren van filmpjes en foto’s ter plaatsing op sociale media. Wansmaak ten top.

Luidkeels geruzie. Een echtpaar dat elke nacht even de situatie komt inspecteren krijgt volgens de krant het verwijt ‘dat doen jullie alleen maar om jezelf een goed gevoel te geven’. Een nieuw dieptepunt in de zogenaamde burger journalistiek, waarbij het fotograferen van verkeersslachtoffers langs de autoweg qua gedroomde impact in het niet valt.

Ik ben trouwens benieuwd naar de eerstvolgende aflevering van de hoofdredactionele rubriek Beste Lezer in het ED. Want uit reacties op eerdere publicaties van de krant valt af te leiden, dat heel wat abonnees de voorkeur geven aan een wat meer ingehouden nieuwsbehandeling.

Intelligentie en kennis

De  baas van Philips Nederland, die van het in Amsterdam gevestigde wereldconcern nog steeds in het Eindhovense mag zetelen, maakt zich – geïnterviewd door het ED – zorgen over het dreigende tekort aan specialisten op het gebied van kunstmatige intelligentie. Die robots kunnen van alles, behalve opleiden.
Maar hoe staat  het eigenlijk met de gewone intelligentie, niet te verwarren met kennis en kunde, al dacht een vader de lage inschaling van zijn dochter voor het voortgezet onderwijs opwaarts te kunnen corrigeren met een intelligentietest.
Nog één opmerking over intelligentie en dan ga ik over op kennis en kunde. Wij hadden ooit een interieurverzorgster, een schat van een vrouw die het consequent over intellent had, maar die het verder allerminst ontbrak aan kunde en vaardigheden. Ik bedoel maar.
Interieurverzorgster heette voorheen gewoon poetsvrouw, zoals de meester op de  lagere school zich onderscheidde van de leraar op het lyceum  met de aanduiding onderwijzer. Tussen haakjes: juf bleef gewoon juf en er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dat wijten aan een stagnerende emancipatie van de vrouw.
What is in a name? Meer tekenend lijkt mij het onlangs opgedoken gegeven dat adspirant lesgevenden de toegang tot de PABO (voorheen Kweekschool) wordt geweigerd wegens tekort aan rekenkunde. Het komt me voor dat we in een vicieuze cirkel zijn beland en dat is ‘n jaar of veertig geleden begonnen met de situatie waarin basisschool-leerlingen hun ouders confronteerden met de wijsheid, dat het niet meer 1 + 2 = 3 was, maar 1 erbij 2 is 3.. Een gruwel die pa en ma demotiveerde tot verdere hulp aan hun kind, zeker na een gesprek met de leerkracht dat uitmondde in een totale spraakverwarring.
Zou ik bijna het taalonderwijs over het hoofd zien. Lezen en schrijven in het verdomhoekje, ten faveure van de kromme tekstjes op de displays van het elektronische godsgeschenk dat digitale vooruitgang heet. Een Tilburgse professor die het over ‘zich beseffen’ heeft. Universiteitsstudenten die vanwege overmatige belangstelling moeten loten om het lidmaatschap van de bierclub, maar die maar niet uit de worsteling raken met de uitgangen t, d en dt. Om de beschuldiging azijnpisser te ontlopen, bied ik op mijn website een kunstje aan om voor eens en voor altijd van dat probleem af te komen.

Antivirusperikelen

Het verbaast mij wel eens, hoe weinig in de media bij alarmerende berichten over cybercriminaliteit en malware (gevaarlijke mails en bestanden) wordt gewezen op het belang van een goede virusscanner. Wat ‘n wonder dat het gros van de internetters het hooguit laat bij een gratis versie van zo’n programma, terwijl een betaalde beschermer voor pakweg 50 euro per jaar de kwalijke ontwikkelingen constant in de gaten houdt en jouw programma op meer dan een apparaat dagelijks automatisch bijwerkt.

Zorgeloos zwaaien en zwieren dus op het wereldwijde web? Nou, dat ook weer niet. De kwaliteit van websites van onder anderen de overheid en de banken laat ik hier nu maar even buiten beschouwing, volstaand met de simpele constatering: diep treurig, Maar op de manier waarmee sommige digitale beveiligers met hun klanten omgaan heb ik ook wel het een en ander aan te merken.

Al jaren gebruik ik een gerenommeerde scanner: Kaspersky. Ja, ik weet dat de Nederlandse overheid dat bedrijf de rug heeft toegekeerd, omdat het van Russische origine is. Een vorm van paranoia wil ik dit niet noemen; houd het er maar op, dat ik mijn schrik voor Poetin-spionage voorlopig op een laag pitje heb gezet, al heeft K. niet de moeite genomen, mij op de een of andere manier geruststellend te benaderen.

Dezer dagen was mijn licentie bij K. aan vernieuwing toe. Nou, dat heb ik geweten. Je zou zeggen: simpel toch? Een bankoverschrijving zoals in voorgaande jaren en het is gepiept? Niet dus. Opeens beperkten de betaalmogelijkheden zich tot de creditkaart. Heb ik niet meer, dus de zogenaamde klantenservice hierover benaderd. Het werd een communicatieve hel, online en telefonisch. Ik ga dat vermoeiende en tijdrovende proces niet uit te doeken doen. Laat ik volstaan met de mededeling dat alle reacties van K. op mijn klachten/verzoeken als een tang op een varken sloegen. Weg ermee.

Ben nu overgestapt op een proefversie van McAfee. Dat ging trouwens ook niet van een leien dakje, voornamelijk doordat bestanden van Kapersky op mijn harde schijf de boel frustreerden. Maar McAfee heeft een prima helpdesk. Met de medewerkers kun je in het Nederlands chatten etc. Bovendien bieden ze bescherming op tot 10 apparaten voor minder geld.

Ik hoop nu voor jou en mij het beste.

Detoxen van WiFi?

Columniste Nynke de Jong (AD/r Nieuwsmedia) denkt dat mensen op vakantie doen aan detoxen, ontgiften van het digitale mediagebruik. Het lijkt me zoiets als de wens die de vader is van de gedachte, want De Jong doet daar de komende weken zelf aan.

Maar  is het waar? Ik denk het niet, getuige de klaagzangen over WiFi op campings in binnen- en buitenland. Afstand nemen van het tablet- of telefoonschermpje moet je willen en ik denk dat de meesten daar niet aan toe zijn. Zelfs los van het veelvuldig fotootjes sturen naar vrienden en magen.

Ik heb daarvoor aanwijzingen. Vorige week kreeg ik op verschillende dagen van de digitale krantenkiosk Topics – landelijke en regionale Nederlandse en Belgische dagbladen van De Persgroep - herhaaldelijk Oeps! ‘Onze servers hebben het even moeilijk.’ Dat gebeurt buiten vakantietijd bijna nooit. Het komt me voor dat de vakantievierders regelmatig even naar nieuws aan het thuisfront willen snuffelen.

En in vorige zomers liep het aantal bezoekers van mijn website altijd wat terug, terwijl daar nu (dank u!) niets van valt te merken.

Echte sportiviteit

Wat mij zo aantrekt in de Tour, jongste aflevering, is de sportiviteit, de afwezigheid van ego’s en machogedrag, de vriendschappen, de schalkse slimheid die letterlijk op het laatste moment bepalend kan zijn.

Ik ben helemaal geen sportkijker en als het over de grote wegwedstrijden gaat ook tamelijk slordig. Daarvoor heb ik Levensmaatje, die zich veel beter verdiept in de achtergronden. Bij WK- of EK-voetbal wil een beslissende eindfase nog wel eens mijn interesse wekken, maar daarmee houdt het wel zo ongeveer op.

En als het over de TdF gaat, speelt mijn francofiele misvorming natuurlijk een woordje mee. Het eerste wat me gisteravond opviel waren de ‘nieuwe groothoeken’ waarmee Parijs deze keer bijna letterlijk onder de loep werden genomen. Waarom trouwens zo laat op de dag? Het tegenlicht van de dalende zon was echt hinderlijk. Het zal wel met de eraan voorafgaande reis vanuit de Alpen te maken hebben.

Natuurlijk speelt geld ook een belangrijke rol in de Tour.  De bonte reclames zeggen al genoeg, maar – gek – ik feliciteer de onvermijdelijke sponsoren met de successen van hun rennersstal. Er zijn trouwens ook ploegen die helemaal niks verdienen, weet ik van L. Het doet bij het slotakkoord niets af aan hun snelheid.

Nederlandse coryfeeën verschijnen vanavond aan de startstreep in Boxmeer; een financieel extraatje.  Anderen gaan als vrienden nog even  lekker ‘n potje recreatief fietsen in de bergen.
Vraag je je, als eenvoudige snelfietser af, hoe ze het toch allemaal flikken en wil je ook harder, hoger en verder? De KNWU-trainingsapp Fondo schijnt je op weg te helpen.

Overvleugeld

Nog 'n paar weken en het feest barst echt los: 200 jaar gemeente Best. Dat 'gemeente' moet je er eigenlijk wel voor zetten, want Best bestaat natuurlijk al veel langer. Het heeft zijn eigen heilige, genaamd Odulphus, die rond 800 zou zijn geboren; ze wijzen de vermoedelijke plek aan in de buurt van de aan hem toegewijde kerk. En Jeroen Bosch (tweede helft vijftiende eeuw) vond in Best zijn echtgenote; de schilder hield daar nog een flink stuk grond in de buurtschap Aarle aan over.

De van wijk naar wijk reizende tentoonstelling, samengesteld door de geschiedkundige clubs, deed ook moedergemeente Oirschot aan. De goede buur die beter is dan een verre vriend, zoals de burgemeester van die plaats het zei bij de officiële start van de festiviteiten. Ja, de tijd dat bij de bebouwde-kom-borden van Best teksten werden geplaatst in de geest van 'u nadert nu een betere gemeente' is al even geleden.

De Oirschottenaren zullen met enige reserve hebben kennis genomen van de tekst in de expositie, die vermeldt dat Best in de negentiende eeuw Oirschot 'overvleugelde' door de aanleg van de keiweg Den Bosch – Eindhoven en verder, plus de totstandkoming van de spoorlijn met natuurlijk een eigen station.

Ik ga nu over op de anekdotische toer. Dat is de lol van de columnist hè? Men moet weten, dat herbergen en hotels van enige importantie zo rond 1900 hun gasten de service aanboden van een koetsje, dat hen van de trein haalde en ook weer terugbracht naar het station. Hotel De Zwaan aan de Oirschotse Markt – nu alleen restaurant - dat sinds kort zijn naam heeft uitgebreid met het eerbiedwaardige stichtingsjaar 1643, moet ook zo'n rijtuigje hebben gehad. Ik heb dit uit de eerste hand, namelijk van mijn vader (geboren in 1877). Die was voordrachtkunstenaar, standup comedian, zeggen ze tegenwoordig, en reisde het hele land door, natuurlijk met de trein. Het kon hem buitenuit ook overkomen, dat hij door zo'n boeren hoogkar – tegenwoordig in het landbouwmuseum – werd opgehaald. 'Zedde gij de kemiekeling? Stap maar op.'

Maar we hadden het over Oirschot. De volgende dag moest het natuurlijk retour Best. Vertrekt het rijtuigje en rijdt om te beginnen drie keer de Markt rond. Toen de passagier aan de koetsier vroeg, wat er aan de hand was, legde deze uit: 'Dit paard moet elke morgen even wennen; het is namelijk een voormalig circuspaard.'

Neem het rustig voor wat het is. Het is me 'voor waar' verteld.

Status

De auto is allang geen statussymbool meer, wel een middel tot identificatie. Zie de patserbakken die voor de pliesie wel eens aanleiding zijn tot nadere inspectie. Maar misschien had ik in de verleden tijd moeten schrijven: was, want de scheidslijn tussen straatarm en schatrijk tekent zich de laatste tijd steeds scherper af door hen die zich, al dan niet via lease, een elektrische auto kunnen veroorloven en zij die toch maar (moeten) besluiten hun ouwe brik op te rijden – niet in de laatste plaats door allerlei onzekerheden rond klimaatakkoorden.

Een veel door de reclamemaffia toegepaste truc is het zinspelen op jouw ‘slimheid’, mits je dit of dat doet. ‘Verzekering voor hoger opgeleiden.’ Ik geloof dat de stommelingen die dat bedacht hebben, intussen hebben ingezien dat ze daarmee een omvangrijke groep potentiële klanten van zich afstoten.

Autoweek meldde dit voorjaar: ‘Nederlandse prijzen Tesla enorm gedaald’.  Goh. Es kijken. De nieuwe instapprijs voor een Tesla Model S bedraagt € 86.000. Voorheen lag die prijs € 3.100 hoger. De huidige vanafprijs van een Model X duikt onder een ton (€ 94.800), terwijl dat pakweg een week geleden € 116.800 was. Ook Tesla’s nieuwste telg, de Model 3, is iets in prijs gedaald. De vanafprijs van € 58.800 bedraagt nu € 55.600. De prijzen zijn exclusief de standaard € 1.020 afleverkosten.

Sorry, ik duik weg. Mijn vrijwel renteloos, maar wel zwaar belast vermogentje staat dat niet toe. Tweedehandsje? Reken dan ook maar op een halve ton.

Meest recente bericht: zo’n 10.000 Nederlandse leaserijders proberen hun elektrisch model nog voor het einde van het jaar geleverd te krijgen, omdat de bijtelling dan van 4 naar 8 procent gaat.

Nou ja, laat maar. Ik ken zo’n zelfbenoemde slimmerik die dagelijks zijn zoon met zijn Tesla naar de basisschool (nog geen kilometer veilige looproute) brengt. Doet-ie dat voor z’n zoon of om z’n status te benadrukken?

Witwasserij?

Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) zorgt regelmatig voor een nieuwsbericht. Zoals nu, de mededeling dat het aantal gokhallen in Nederland in de loop van tien jaar met ongeveer 10 procent is gedaald. Behalve in Brabant.

In deze provincie gebeurde juist het omgekeerde: een toename van het aantal ‘gokpaleizen’ met maar liefst 6 procent.

Wat zit hier achter?

Een doordenkertje. Die gokmachines lijken mij een ideaal middel om langs criminele weg verkregen geld wit te wassen; baat het niet, het schaadt maar ‘n beetje, want de winsten uit met name drugsactiviteiten klotsen tegen de Brabantse plinten.

De Commissaris van de Koning in deze provincie heeft onlangs het deficit van politie en justitie gehekeld in de strijd tegen drugs gerelateerde misdaden. Zoals te verwachten viel, was dat behoorlijk tegen het zere been.

Laat ik het opsporend deel van de natie eens ‘n tip geven: ga eens wat vaker in zo’n gokhal kijken. En kom me nu niet weer aan met die privacy-wetgeving.