Poes

 Waarom doet de Netflixserie Clark me aan De Poes denken? Nee, niet wat je denkt, al wordt er in die serie aan de lopende band geneukt, gepijpt en gebeft. Clark gaat over een Zweedse knul die opgroeit in een asociaal milieu en zich waarschijnlijk mede daardoor (hij begint al te vechten tijdens de bevalling) ontwikkelt tot ‘de meest gezochte crimineel’ van Zweden.

Je zou de serie immoreel kunnen noemen, want is het gemiddelde puberbrein wel bestand tegen het ‘voorbeeld’ van Clark, die een geraffineerd spel speelt met de maatschappij, de politie te slim af is en – zo niet – telkens weer uit de gevangenis weet te ontsnappen enz. Best grappig, al ga ik tussendoor gerust even buiten  ‘n sigaartje roken, maar de puber denkt: dat wil ik ook.

Maar nu die Poes. Dat was in de jaren vijftig/zestig een kroniekschrijver van de Harlinger Courant. Zijn stukjes bevatten waarnemingen in  het Friese havenstadje, waarvan de lezer placht op te veren. Als dat weekblad kwam, was de rubriek van De Poes het eerste wat men opsloeg. En dan las je dus bij voorbeeld over twee vrouwen, die wegens ontbreken van hun sleutel bij zichzelf door een raam naar binnen klimmen, lachend tegen elkaar: ‘Als de Poes dit meer niet ziet.’

Ik kom tot de kern. Zweedse vrouwen stonden in de beschreven tijd erom bekend dat ze ‘meer dan willig’ waren. Volkomen vergelijkbaar met de types in Clark. Ik laat de volgende waarneming volledig voor rekening van De Poes: Man wil met zijn auto over de Afsluitdijk van Friesland naar Holland. Bij Kornwerderzand pikt hij twee Zweedse liftsters op. Halverwege, op een parkeerplaats, kleden de Zweedse dames de man helemaal uit. Enzovoorts.

Goede Doelen Dwang

Het gaat niet zo goed met de zogenaamde Goede Doelen. Het aantal vrijwilligers dat bereid is met een collectebus de straat op te gaan neemt af en – wat wellicht nog vervelender is – hetzelfde geldt voor het vertrouwen van de potentiële gever in de besteding van de gelden. Weliswaar bestaat er tegenwoordig een Centraal Bureaau Fondsenwerving, dat toetst of goede doelen aan 'strenge kwaliteitseisen' voldoen, maar kennelijk acht men dat niet voldoende. Ter bestrijding van de malaise heeft men nu het volgende gevonden: De Goede Doelen Week, waaraan tal van gemeenten (ook Best) deelnemen. Voortaan komt er jaarlijks nog maar één collectant aan de deur, ten behoeve van maar liefst 21 landelijke doelen. Tegen deze methode valt evenwel het een en ander in te brengen.

Het grootste probleem rond de goede doelen is naar mijn idee het gebrek aan transparantie, voor de burger wel te verstaan. De beruchte strijkstok en de honorering van de initiatiefnemers/organisatoren. Een ander probleem is dat van de in bepaalde periodes tot veler ergernis kwistig herhaalde tv-reclames, waarin met broodmagere zwartjes – sorry – op het gemoed van de kijker wordt gewerkt. Tv-acties, als enkele jaren geleden die voor het door een ramp geteisterde Haïti, die vooral BN-ers in de gelegenheid stellen zich weer eens lekker op de voorgrond te plaatsen en waarvan de opbrengst in de mist is verdwenen, dragen ook niet bij aan het vertrouwen.

De huis-aan-huis bezorgde folder 'Goede Doelen Week' biedt in een bijlage tal van mogelijkheden een of meer van de 21 instanties van de gevraagde steun te voorzien. Maar helaas, het heeft allemaal iets dwangmatigs. Het spijt mij, vooral voor de mensen die zich hiervoor inzetten, maar ik doe hier, mede naar aanleiding van kwalijke ervaringen met een op Afrikaanse jongeren gerichte actie, niet mee. Ik zet ook mijn vraagtekens bij de toepassing van de privacyregels. De retourenvelop is namelijk voorzien van een handgeschreven nummer wat tot identificatie zou kunnen leiden.

Verkeershysterie

Columnist en amateurwielrenner Thijs Zonneveld gaat in de DPG-kranten tekeer over de behandeling van wielrenners door andere weggebruikers, naar aanleiding van de val van zijn fiets door oud-minister Sander Dekker. De valpartij zou zijn veroorzaakt door een zich aan hem ergerende,  wandelende vrouw. 'Geen groep krijgt zoveel haat over zich heen,.' aldus Zonneveld.
Zonneveld mag  dat, hij kan het weten. Maar  ik vraag me wel af, of er momenteel, vooral sinds corona  (in het midden gelaten of je wel van 'sinds' kunt spreken) geen sprake is van een algemene verkeershysterie. 

Ik gebruik het woord hysterie naar aanleiding van recente ervaringen als automobilist. Voeg er coor de volledigheid aan toe dat we helaas nogal eens op de auto ben aangewezen. Eerder schreef ik al over de toenemende verkeersdrukte en het massale wangedrag op de autosnelwegen, met als gevolg vele ongelukken en filevorming tot regelmatig 600 km landelijk die daarvan het gevolg is. Maar vorig weekend nam ik, op weg van Best naar Roosendaal, m'n bekomst hebbend van die hel, wat binnenwegen. Helaas de betrekkelijke rust die ik daar gewend ben was er ook ver te zoeken. Alsof iedereen voor hetzelfde alternatief had gekozen. 

Door de pandemie zijn we er in de bovenkamer niet op vooruit gegaan. Getoeter als je er niet gauw genoeg van overtuigd bent dat rotonderijders afslaan en het geduld van de achterligger opraakt.. Getoeter als je met de clignoteur zelf aangeeft dat je het verkeersplein verlaat. Volgens mij bestaan er wat dat betreft voor rotondes geen duidelijke regels. Een kleinzoon, bedachtzame rijder, hoorde van zijn instructeur dat je bij voorbeeld  bij 'driekwart' de linker knipperaar moet aanzetten. Wie het weet mag het zeggen. De logica vertelt mij dat wie zich op een rotonde bevindt, geacht wordt op een doorgaande weg te rijden. In de praktijk lijken velen die pas richting aan geven als ze afslaan er zo over te denken.

Uitdagend getoeter, andermaal, tijdens inhalen over een doorgetrokken middenstreep, terwijl je noodgedwongen achter een landbouwtrekker hangt. En zo verder. Ikke ikke.

Ligt het aan mijn ouwe kop, vraag ik me soms af. Of aan onze auto die niet direct de uitstraling van het racetype heeft. 'Nee hoor,' reageert de mevrouw die af en toe bij ons komt poetsen. 'Het is een en al hufterigheid op de weg.'

Bank wil van je als spaarder af

Van economie weet ik geen bal. Je zou me een alpha kunnen noemen. Economen spreken elkaar trouwens geregeld tegen. De enige van wie ik wel eens wat denk op te steken is de heldere econoom Bouman van Nieuwsuur. Hoe ik destijds op het Bredase Onze Lieve Vrouwelyceum (tegenwoordig OLV) na de tweede klas op de afdeling hbs b terecht ben gekomen, is me een raadsel; ik bakte er uiteindelijk weinig van. Wat me nog het best is bijgebleven, zijn de lessen latijn (uiteraard op hbs geen examenvak) van de leraar klassieke talen dr. P.C. Pouleyn die geweldig kon vertellen over de oude geschiedenis en daarmee de basis legde voor onze 'algemene ontwikkeling'.

Maar, helaas, de economie dus. Dezer dagen ontvingen wij een 'belangrijke mededeling' van de SNS-bank. Ooit gingen wij daar wegens aantrekkelijke rente heen als kleine spaarder. Iedereen weet wat er inmiddels is gebeurd. Die rente is, al denkt de Belastingdienst anders, nauwelijks meer positief. De bankmededeling houdt in dat we onze spaarrekening moeten omzetten in een zogenaamde basisrekening, dwz inclusief betaalrekening, en dat betekent maandelijks 2,55 euro betalen. Niet mee eens? 'Hier kun je de spaarrekening opheffen'. Precies de bedoeling, zegt pientere kleinzoon, die verder oppert dat-ie wel eens 'n belegging voor ons wil regelen. Niet doen, waarschuwt zoon, financieel evenmin van gisteren. Nou ja, dan maar vóór 1 juli terug naar de hoofdbank, zal ik maar zeggen. Daar zijn we immers al betalende klant.

Mijn beperkte economische kennis zegt mij dus dat het stallen van geld bij de Europese Centrale Bank (ECB) de Nederlandse banken geld kost. Vandaar. Intussen zijn de hypotheekrentes stijgende en vindt onder anderen Klaas Knot van De Nederlandsche Bank (DNB) als ik het goed heb al minstens een jaar dat de spaarrente omhoog moet. Zit ik ernaast? Zie het eerder gemaakte voorbehoud.

Waar is de tijd gebleven, dat mijn vader een boekje voor me regelde bij de Rijkspostspaarbank.

Snap je het ook niet meer? Geven we mekaar 'n hand. En ja, kijk toch maar uit met beleggen Blijf ook verre van de bitcoin. Laat het cryptogeld maar over aan die overbetaalde en losgeslagen voetballers.

Levensgevaarlijk gesnuif

Sommige grappen kun je niet maken omdat ze al te zeer voor de hand liggen. Zoals om te janken bij het verhaal in de krant (kennelijk geënsceneerde foto van weggegooide ballonnetjes in het gras) dat de regering er niet in slaagt vóór 2023 een landelijk verbod op lachgas in te voeren. Levensgevaarlijk volgens dokters en andere deskundigen van onder meer het Trimbos Instituut. Jongeren hebben daar geen benul van dus gaan ze los, zoals dat modisch heet.

Een argument voor de voortdurende vertraging van de invoering van dat verbod missen we node, althans meer dan de mededeling 'we zien de urgentie'. Het lijkt wel op van die Belgische staatssecretaris 'ik houd het in het oog',  onmiddellijk door de oppositie afgestraft met de vraag 'doet u ook nog wat anders'.

Ook een voorlichtingscampagne zit er blijkbaar niet in.

Deze week reed ik weer eens over de A58. Wat 'n bende. Het zal, afgezien van het getelefoneer, wel niet allemaal lachgas zijn maar de helft van wat zich daar links, rechts, voor en achter voortbeweegt lijkt wel rijp voor een inrichting. En maar doorgaan met die filemeldingen 'als gevolg van een ongeluk', zonder dat we ooit te weten komen wat de achtergrond daarvan is. 

O ja, sommige gemeenten hebben intussen een plaatselijk lachgasverbod ingesteld. Het trefwoord levert op de website van  de gemeente Best niets op.

Onzekerheid in drievoud

In Best heerst nogal wat onzekerheid. Allereerst over het nieuwe gemeentebestuur. Sinds de raadsverkiezing is het oorverdovend stil rond de vorming van een nieuw college van Burgemeester en Wethouders. Ze praten, ja, maar binnenskamers. Er komt niets naar buiten. Is er 'n soort formateur? We weten het niet. Welke partijen gaan een wethouder leveren? Joost mag het weten, al kan de burger aan de hand van de verkiezingsuitslag wel zo ongeveer ruiken welke kant het opgaat.

Intussen heerst er ook onzekerheid over de bestemming van een aantal zogenaamde schoolwoningen aan de Wildheuvel. Statushouders? Vluchtelingen? De Oekraïners, uitgeweken voor een uitzichtloze oorlog in hun land, kunnen niet eeuwig in een voormalige school gehuisvest blijven. Ze krijgen al 'leefgeld' van de gemeente. De communicatie met de omgeving was niet optimaal, zegt een op vertrekkende staande wethouder, na klachten van de buren.

Drie keer is scheepsrecht: onzekerheid over de toekomst van de Spoorzone. De gemeente heeft weliswaar het eerste recht van koop op de nog benodigde panden en gronden in dat gebied, maar heeft een overeenkomst afgesloten met een grote projectontwikkelaar. Wat is daarbij afgesproken? Kan die onderneming straks gewoon z'n gang gaan? D66 heeft het zittende college daarover schriftelijk bevraagd en het raadslid Sjoerd Vrijburg schreef in Groeiend Best een helder artikel onder de kop 'Transformatie stationsgebied uit handen gegeven?' Hopelijk is dit de start van de gezonde oppositie, waarom ik in een eerder stukje vroeg.

Zo'n oppositie zou er wellicht ook toe kunnen bijdragen dat de bestuurscultuur in Best wat minder wordt beheerst door achterkamertjesgedoe en daarna spijt betuigen.

Anti-Moederdagknop

Een Engels bedrijf in reukwatertjes haalt de kranten met de mededeling dat het een anti-Moederdagknop heeft. Wad'n klets zeggen ze in Brabant. Ik durf dit best fakenews te noemen, want wie niet gediend is van reclame op laptop of telefoon, heeft daarvoor tal van mogelijkheden. Toegestuurde rommel in je mailbox als spam diskwalificeren en het cookiemonster instellen op 'alleen het strikt nodige' bij voorbeeld.

Als je niet op tijd de uitknop van radio of tv – desnoods alleen maar die van het geluid – indrukt, leef je niet maar wordt je geleefd. Nou ja, beschouw reclame maar als een onuitroeibaar noodzakelijk economisch kwaad.

Als we de krant mogen geloven dan is de zogenaamde actie van de Engelse onderneming, blijkbaar helemaal gek geworden van de Brexit, het begin van het einde van de Moederdagreclame. Ik herinner mij van mijn jeugd dat de bloemisten de uitvinders zijn. Sindsdien is de exploitatie van 'feesten' door vrijwel alle winkelbranches met verve doorgezet. Let op, nog drie maanden en de pepernoten liggen alweer in de winkels. Maar wat moet je met Moederdag als je gewild of ongewild geen kinderen hebt? Discriminatie! Weg er mee, even ouderwets als huisje-boompje-beestje, citeert de krant een tegenstandster die als ik het goed begrijp al jaren tegen het verschijnsel tekeer gaat. Alweer iemand die ons leven denkt te kunnen regelen, bijna even erg als de reclamemakers en de verlekkerde media.

Dit soort 'acties' is over één kam te scheren met die van de lui die vinden dat je niet meer over slaven mag spreken, maar over tot slaaf gemaakten.