Verraad

 Een notaris, tijdens de oorlog lid van de Joodse Raad in Amsterdam, zou voor 85 procent zeker schuldig zijn (geweest) aan het verraad van de familie Frank in het Achterhuis, dus tevens debet zijn aan de dood van de 15-jarige Anne, over de hele wereld bekend van haar dagboek. De notaris zou dit hebben gedaan om zichzelf en zijn gezin tegen de Duitsers te beschermen. (Wit voetje halen, zo heet dat volgens een vergeten uitdrukking.) Vijf en tachtig procent bewijs; geen rechter die dat als wettig en overtuigend zou accepteren. Deze vrucht van een onderzoek door een internationaal team is dan ook onmiddellijk in twijfel getrokken.

De enige tastbare aanwijzing voor dit verraad zou bestaan uit een door vader Otto Frank overgetypt anoniem briefje. Frank heeft dat na de oorlog gelaten voor wat het was.

De media zijn daar deze week opgesprongen want ja, de media willen wel. Na deze gratis publiciteit zien we op de voorpagina van de dagbladen een advertentie voor het boek Het verraad van Anne Frank. Kassa! Ook tegen de titel zou je – hoewel formeel niet onjuist – bedenkingen kunnen hebben. Google maar eens op ‘het verraad van’. Je ziet dan dat de formulering even goed zou kunnen betekenen dat Anne verraad heeft gepleegd.

Het is een door uitgevers geliefde methode, eerst de massale publiciteit, vervolgens de uitgebreide reclame in welke vorm dan ook. Zo hoor je dezer dagen Claudia de Breij dagelijks verwijzen naar het boekske dat zij heeft gemaakt na haar gereguleerde interview dat zij vorig jaar had met de toen aankomende kroonprinses Amalia. Een en al lof natuurlijk voor het (wettelijk, dat klopt) als volwassen bestempelde meisje. Jammer alleen, dat de prinses zich bij haar ontvangst door de Raad van State bediende van op z’n zachtst gezegd onvolwassen taalgebruik: ‘Ik besef me’. Nog meer te betreuren: kennelijk heeft Amalia vader Willem-Alexander niet gevraagd, of het wel slim was, in coronatijd 21 mensen uit te nodigen op de viering van haar achttiende verjaardag. (WA heeft daar achteraf zelf van gezegd dat het anders had gemoeten.)

Claudia de Breij put zich in de radioreclame voor haar boek intussen uit. de bijzondere eigenschappen van de kroonprinses te benadrukken. Ze desavoueert zichzelf daarmee als cabaretier, althans in de sfeer die het cabaret oorspronkelijk had: doortrokken van spot en aanklacht. Ook een vorm van verraad, maar dan aan zichzelf.

Belastingdienst maakt er 'n potje van

Het jaar is nauwelijks begonnen en, ja hoor, daar is-ie al, de eerste voorlopige aanslag over het belastingjaar 2022. Het regeerakkoord en de daarin opgenomen 'begrotingen' in aanmerking genomen, kan ik me daar iets bij voorstellen. Maar mijn relatie met de Belastingdienst hangt wel van voorlopige aanslagen aan elkaar: 2020 en 2021, die van 2020 overeenkomstig het bedrag onder de streep van mijn aangifte. Ook daarbij weer de ietwat onheilspellende mededeling dat aan het document 'geen rechten kunnen worden ontleend'. Dus ook niet 'ik heb toch al keurig betaald?' 

De laatste maanden van 2021 heb ik - voor het eerst - met verlangen uitgekeken naar een blauwe envelop met de definitieve aanslag over 2020, met naar ik verwacht als eindbedrsg 0. Nogmaals, ik heb toch al betaald? Die envelop kwam wel, maar zie voor de inhoud de eerste zin van dit stukje. 

Wat valt er uit deze gang van zaken anders te concluderen dan dat de Belastingdienst er 'n potje van maakt? 

Met de klachtenprocedures van de Belastingdienst wil ik de lezer niet vermoeien, mede omdat ik ook nog eens worstel met printerproblemen, die me zojuist een vracht aan verkeerd bedrukt papier hebben gekost. Maar één van de aanbevolen mogelijkheden is gebruikmaking van onder meer Twitter.. Doen we dat maar.

Het onbespreekbare besproken

De gemeenteraadsverkiezingen komen er aan (16 maart) en dat is al merkbaar, ook in Best. Druppelsgewijs presenteren de partijen hun kandidatenlijsten en/of proberen op verschillende manieren de aandacht op zich te vestigen. De website PleinBest wil daarbij een handje helpen en bereidt interviews voor over actuele Bestse onderwerpen. Alle politieke groeperingen hebben de uitnodiging daartoe aanvaard. Ik begrijp dat het (Corona!) een online-gebeuren wordt. De interviews worden op film vastgelegd.

Het ziet er naar uit dat ook het tot dusver onbespreekbare wordt besproken. Vraag 4 van het door PleinBest gepubliceerde lijstje luidt namelijk: 'Moet Best zelfstandig blijven of is het misschien beter een wijk van Eindhoven te worden?'

Deze vraag stellen is haar beantwoorden: 'Ja, Best moet zelfstandig blijven.' Althans, dit is standaard de reactie in vrijwel alle gemeenten, waarvoor herindeling door wie dan ook aan de orde wordt gesteld, in elk geval ook in Best. Het idee alleen al, leidt tot allergische reacties. Er is in deze gemeente slechts één oppositiepartij, namelijk D66, die vorig jaar de mogelijkheid van een gemeentelijke herindeling durfde te opperen, namelijk toen in de raad de vervanging van het gemeentehuis aan de orde was. Helemaal niet zo gek, als je in aanmerking neemt dat de financiële draagkracht van een gemeente, mede gezien de haar in toenemende mate opgelegde taken, voor een groot deel afhankelijk is van haar inwonertal. Best telt ongeveer 30.000 inwoners, terwijl als minimaal aantal steeds vaker 40.000 wordt genoemd. Lang is gedacht dat intergemeentelijke samenwerking hét alternatief zou zijn, maar in de praktijk is die in het algemeen weinig hoopgevend.

En dan: 'een wijk van Eindhoven'? Best begrijpelijk dat PleinBest zijn vraag zo inkleedt. Op 10 december schreef oud-wethouder van Best en regiobestuurder Jan van Beerendonk op de opiniepagina van het Eindhovens Dagblad een artikel onder de kop 'In kleine stapjes wordt Best een voorstad van Eindhoven'. (Mogelijk dat de ED-redactie die kop heeft bedacht, want strikt genomen IS Best al een voorstad.) Maar de strekking van het verhaal liegt er niet om. Er zijn door de gemeente Best richting Eindhoven de laatste tijd nogal wat toegevingen gedaan, die Van Beerendonk beschouwt als 'het begin van het einde'.

Maar betekent een eventuele gemeentelijke herindeling in deze regio als automatisch samensmelting van Eindhoven en Best? Dat lijkt me niet. Er zijn – als het dan toch moet – meer oplossingen denkbaar, al vergt het nogal wat gepuzzel. Best-Oirschot bij voorbeeld, met de naam Heerbeek om het gebakkelei voor te zijn. Terug naar de natuur, de geschiedenis in aanmerking genomen. Alles goed, als het qua naam maar niet zo megalomaan wordt als Meierijstad.

En, het is al met als bij de klimaatdiscussie, steek de kop niet in het zand.

Ondeskundig oog

 Met mijn ondeskundig oog – hoewel, hoeveel deskundigheid is daar voor nodig – zat ik zondagmiddag voor de tv om MiniMaxi Nederlands Wereldkampioen te zien worden. Niet om dat later aan mijn kleinkinderen te kunnen vertellen, want die doen dat natuurlijk aan de húnne. Ze hadden trouwens een afvaardiging hutje mutje op de Oranje tribune (hup Corona) in Abu Dhabi zitten.

Na 'n tijdje zag het er niet best uit: maar liefst elf seconden achterstand op aartsrivaal Hamilton en de verslaggevers opperden al somber dat de champagne wel onder de kurk zou blijven. Ik keerde dus maar terug naar een boeiend artikel in de weekendbijlage van de krant over de roemruchte Raymond Westerling, die tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd in de jaren veertig, naar verluidt met goedkeuring van de Nederlandse regering standrechtelijke executies heeft toegepast op al dan niet vermeende terroristen in Zuid Celebes. Andere koek

Totdat ik via het scherm attent werd gemaakt op enig tumult. Er verscheen een tekst 'Incident' en we zagen een personenauto die de hele racende meute in bedwang hield. Sorry, maar ik snapte er niks van (toch een kwestie van ondeskundigheid?), toen ik zag en hoorde dat Max zijn concurrent toch weer op de hielen zat. Hoe was dit mogelijk? Een gecrashte deelnemer op de baan en iets met de banden van Hamilton, maar dat hoorde ik weer achteraf.

Wat iedereen in Nederland voorspelde (maar dat gebeurt bij voetbal ook altijd) werd deze keer bewaarheid. Max werd wereldkampioen en ik heb uit de commentaren begrepen dat dit van Grote Betekenis is, niet alleen voor de autoracerij maar voor de Nederlandse sport in het algemeen.

Niet één maar meer voorspellingen komen uit. Verstappen, die op 17-jarige leeftijd in zijn sport debuteerde, was van meet af aan al een grote belofte. Zo stellig werd dat verkondigd dat ik me, toegegeven, daarover wel eens relativerende opmerkingen heb veroorloofd. Hoe precies, dat is me zoals gezegd ontgaan, maar hij heeft het 'm gelapt.

De sores van het internetbankieren

Dit is wellicht iets voor Seniorweb, dat onder meer bij CultuurSpoor Best regelmatig workshops verzorgt en via het plaatselijk weekblad gratis computertips geeft aan ouderen. Over internetbankieren bij voorbeeld. Het blijft voor veel mensen geen sinecure, vooral omdat er telkens, overal en door iedereen van uit wordt gegaan, dat je een smartphone hebt. De ING Bank doet dat bij voorbeeld. Mensen die net enigszins vertrouwd zijn met een Windowscomputer (nog altijd aanzienlijk goedkoper dan een Apple) merken al gauw dat maar weinig instanties daar op inspelen.

Laten we eens even bij de ING blijven, toevallig de bank waar ik ooit als oud-Postbankaanhanger terecht ben gekomen. Ik bankier dus van oudsher via Windows. Mijn telefoontje is een prepaid, dat ik vrijwel uitsluitend gebruik voor het ontvangen inlogcodes via SMS. Bij voorbeeld ook voor het inloggen bij de belastingdienst en de zorgverzekering. Onmisbaar op dat punt, kun je wel zeggen.

De bank maakt voor het inloggen gebruik van een kleurenscanner. Als je de vereiste gegevens (gebruikersnaam en wachtwoord) hebt ingevuld, verschijnt er op je computerscherm een kleurrijke afbeelding, die wel iets weg heeft van de QR-code, die bij de viruscontrole wordt gebruikt. Je richt je scanner op die code en dan krijg je de mogelijkheid om verder te gaan. Ik zal je maar niet vermoeien met allerlei details.

We hebben hier in huis diverse rekeningen/gebruikers, met evenzovele kleurenscanners. Nu deed zich dezer dagen het merkwaardige geval voor dat beide scanners niet meer werkten. Ze werden niet meer herkend.

Mijn zoektocht naar een oplossing van dit probleem leidde naar een landelijk telefoonnummer (020, dus Amsterdam), waar je als eerste te horen krijgt: 'Het is erg druk.' Maakt niet uit of je in de week of in het weekeinde belt. Het is altijd druk, ook als daarop bij voorbeeld op zaterdag de mededeling volgt dat de telefonische hulp niet actief is,

Nochtans is ons probleem met één van de twee kleurenscanners inmiddels opgelost. Ze moest opnieuw worden geactiveerd, een behoorlijk ingewikkelde actie voor de gemiddelde gebruiker, laat staan voor de oudere mens die, ik herhaal, over een smartphone moet beschikken.

En dit is dan alleen nog maar de ING Bank, die het dag en nacht, door de week en in het weekeinde erg druk heeft.

Oppepper

Derde prik gehad. Zaterdagmiddag 27/11, 16:35 uur, vijf minuten later dan gepland. In Veghel aan De Hamert, ergens achter het centrale magazijn van de Jumbo. Niks booster, de zoveelste 'internationale' term die opduikt en die burgemeesters in de veiligheidsregio blijkbaar stimuleert statements af te leggen in plaats van verklaringen. Ik beshouw de derde prik maar als oppepper en het zou best kunnen dat Hugo de Jonge deze vertaling al eens heeft gebruikt.

'Rij voorzichtig,' maande Levensmaatje ten overvloede, met het oog op de 15 km A50 in het (schemer)donker. Minstens een kwart houdt zich daar niet aan de 100 km.

Als het goed is krijgt L. die van 1945 is, dezer dagen ook een uitnodiging begrijpen we uit diverse telefoontjes.

Ik behoorde tot de minderheid zonder begeleiding daar bij de GGD Hart voor Brabant.

Gaat het goed met ons mam?'

'Ja hoor'

'War zegt-ie?'

'Hij vraagt of het goed met je gaat.'

We worden via een met nylon linten afgebakend zigzagpad naar de administratie geleid, zoals dat gaat op luchthavens. Maar wat een rust. Nauwelijks hoorbaar geklets, laat staan geschreeuw. En de rij blijft in beweging, wat het wachten draaglijk maakt. Anderhalve meter afstand is vanzelfsprekend.

Deze generatie is opgegroeid met het gezegde 'Geduld is een schone zaak en geeft het mensdom veel vermaak.'

Wat er toe doet en wat niet

Drie tieners kwamen om het leven bij een ongeluk in Helmond. een vierde jongen werd zwaar gewond. Dit drama hield de media het afgelopen weekeinde uiteraard bezig, maar er rezen daarbij enkele onbeantwoorde vragen. De bestuurder van de auto was onbevoegd en bij de auto waarin ze reden, toen ze frontaal op een ambulance botsten, werd een cilinderfles lachgas aangetroffen. Van wie was de auto en hoe kwamen ze eraan? Mijn hoop op beantwoording van onder meer deze vragen was gevestigd op de regionale krant. Die hoop is ijdel gebleken. 

In eerste instantie zijn er dus vooral 'ongeloof en verdriet' en die zijn dan ook het 'thema' van de berichtgeving in het Eindhovens Dagblad, dat zijn 'beschouwing;  besluit met: 'Natuurlijk waren de jongens te jong om al achter het stuur te zitten, werd er misschien te hard gereden en lag er een fles lachgas in de auto. Het doet er deze middag niet toe.' (Cursivering van mij, G.).  

Wanneer doet het er dan wel toe? Heeft de politie nog niks kunnen of willen zeggen over de via het kenteken te achterhalen eigenaar van de auto? Is er al onderzoek gedaan naar eventueel lachgasgebruik? Zijn 'Ongeloof en verdriet' twee dagen na het gebeurde nog steeds elementen die zo'n drama in een taboesfeer trekken, een gevoel dat gedegen journalistiek niet in de weg mag staan?