Overal druk

De Zeeuwse en West-Brabantse kranten melden het voor de volledigheid: het wordt steeds drukker en onveiliger op de plattelandswegen. Als ik zoiets lees, denk ik: waar niet?

Ga eens op een doordeweekse middag in het centrum van Best bij de Odulphuskerk staan en zie het allemaal eens aan. Een 30 km-zone, jaja. Wreekt zich hier, met name in de spits, een incomplete ringweg? Zou kunnen.

Nog niet zo bij stil gestaan, maar ‘zo leidt de groei van het toerisme tot meer verkeer op het platteland. Dat geldt ook voor relatief nieuwe vormen van bedrijvigheid, zoals boerderijwinkels, zorgboerderijen en theetuinen,’ schrijft bij voorbeeld de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant).

Toevallig werd ik in het weekeinde met dat buitenuit toeren geconfronteerd toen we door familie naar een wandelgebied in de buurt van Oisterwijk werden geloodst. (Ja, driewerf schande, vier personen in twee auto’s.)  Het was ter plaatse best moeilijk ergens in te parkeren. Elders lees ik over vrachtauto’s die verbodsborden negeren en de smalle straten in de binnenstad van Bergen op Zoom, zeg maar gerust terroriseren.

Kortom overal druk en overal CO2-uitstoot. Waar zijn we met z’n allen mee bezig?

Telefoontjesliefde

Ik begin deze column met het citeren van een versje dat ik eerder deze week op mijn website heb gezet:

de tiener had een meisje

en vroeg haar voor 'n ijsje

maar de liefde was niet gewoon

liep slechts via de telefoon

weg was opeens het meisje

Ik hoop dat het overkomt. Zo niet, dan heb ik nog wel wat meer aanwijzingen achter de hand, dat het leven van miljoenen mensen weliswaar wordt beheerst door het onophoudelijk gebruik van de smartphone (eventueel op een onverlichte fiets in het duister) maar dat dit niet het echte leven is. Een van de redenen om te hopen dat aan die verslaving aan het mini toetsenbord ooit een einde zal komen.

Ach, zo'n mislukte virtuele kalverliefde, we weten allemaal dat het overkomelijk is en dat die jongen ooit wel – maar dan op levensechte manier - de ware zal tegen komen. Echter, ik ken een vrouw van 28, die buitengewoon rap-rap-rap is met dat scherm-toetsenbordje. Nu heeft die vrouw als kind van gescheiden ouders en gezegend met enkele zogenaamde halfzusjes een best wel moeilijke jeugd gehad. Min of meer verguisd door haar moeder, haar stiefvader en die zusjes. De laatste werden bij voorbeeld door Sinterklaas bedacht met luxe cadeaus, terwijl de vrouw over wie ik het heb werd afgescheept met iets onnozels. Ik noem dat hartverscheurend.

Het ligt echt niet aan die versmade dochter. Ze is ook niet rancuneus. Dus deed ze via WhatsApp een poging tot toenadering richting die halfzusjes. 'Zullen we het contact herstellen?' Iets in die geest. Benieuwd naar het resultaat? Tik-tik-tik, een botte afwijzing via het telefoontje/ Einde verhaal. Voorlopig, mag ik hopen. Want ik zat tijdens een kerstbrunch toevallig naast die gesmade jonge vrouw en zei terloops en in het algemeen tegen haar: telefoontjes zijn een slecht communicatiemiddel voor essentiële zaken van het leven.

Of het is overgekomen, zal de toekomst wellicht uitwijzen.

Lekker doortuffen tijdens de feestdagen

Daags na kerstmis jubelde autoliefhebber Bas van Werven op BNR Nieuwsradio dat het wel lekker doortuffen zou zijn op de Nederlandse wegen. Mwah. Familie, op weg vanuit Goes naar het ziekenhuis in Eindhoven, ontmoette op de A58 desondanks heel wat gedoe.

Maar ok, ikzelf, doorgaans gevrijwaard van spitsellende, moest ook dagelijks twee keer op en neer naar dat ziekenhuis. Dank u, het ging wel, al viel af en toe van de december-vakantie weinig te merken.

En natuurlijk waren er bumperklevers, hardrijders, massa’s onverlichte fietsen en mensen voor wie rood licht niet bestond. Nergens flitsers juichte BNR opnieuw. Op de Boschdijk in Eindhoven (70 km) waar ik naar de linker rijbaan ging omdat er rechts iets aan de hand leek, werd ik rechts (+70) gepasseerd.

Dieptepunt was een onverlicht afzettingshekje op de as van de Sportlaan in Best, een veel gebruikte route richting Eindhoven, omdat het twee sets verkeerslichten scheelt. Ik maakte – kwaad – daarvan melding op Twitter en op de buurtapp. Iemand reageerde met: vandalisme? Klopte waarschijnlijk, maar het achterlaten van dat hekje in de berm na werkzaamheden ter plaatse is natuurlijk de kat op het spek binden. Het staat daar nog steeds.

En, o ja, waarom houden bestuurders voor een stoplicht zo vaak hun voet op het rempedaal?

Laat je niet opjagen

De Brabantse kranten citeren vandaag de eigenaar van drie supermarkten in Oss, die zijn personeel in elk geval op eerste kerstdag vrijaf geeft. Mooi meegenomen. Zijn motivatie: ‘Volgens mij heeft de consument voldoende gelegenheid om de boodschappen te doen. Er moet ook eens een rustmoment zijn .’

Wanneer heb ik dat vaker gehoord, zij het niet van ondernemerskant? Juist, toen in 2013 op aansturing  van de namaak-liberalen van D66 de winkelvrijheid werd ingevoerd en het jagen en jakkeren voortaan op zondag voortaan ‘gewoon’ doorging.  Tot schade van de kleine winkelier die, de een na de ander, het loodje legt.

Ik pleit voor een koopstaking, al ben ik natuurlijk een roepende in de decemberwoestijn. Verwacht niet teveel van 2020, want de greep van het Amerikanisme op onze samenleving is met verschijnselen als Black Friday nog maar net begonnen. Het heet dat ‘s werelds grootste webwinkel Amazon zijn pijlen nu op West-Europa gaat richten, niet bepaald tot genoegen van onze ondernemers.

Geen koopstaking dus. Maar wel een goedbedoeld advies aan de consument: laat je niet opjagen.

Trucs om overheidsdiefstal te voorkomen

Mijn hypotheekgever wil van me weten, hoe ik aan het geld kom, dat ik in september heb overgemaakt ter extra aflossing. Prima. IK heb niks te verbergen en de vraag om informatie heeft natuurlijk te maken met de witwasserij, die aan de attentie c.q. het gebrek daaraan bij ING en ABN-Amro is ontsnapt.

De herkomst van die 20.000 euro – mag je best weten – is doodsimpel: onze spaarrekening. Bij wie, vertel ik lekker niet. De hypotheekbank is niet van gisteren, dus ze wil dan ook weten, wat de ‘bewegingen’ op de spaarrekening zijn in de drie voorafgaande maanden. Ook geen probleem.

De reden van die extra aflossing wil ik ook nog wel aan de openbaarheid prijs geven, al vragen bank noch overheid daar om. Je krijgt nagenoeg niks voor het stallen van je spaarcenten, sterker nog, je mag blij zijn als je daar niet voor hoeft te betalen. Hebben we te danken aan de Europese Centrale Bank, kortom het is weer eens de schuld van het kapitaal. En de Belastingdienst gaat maar door met innen op grond van fictief rendement. Ik noem dat gewoon diefstal. Sleep me maar voor de rechter.

Tips: 1. Je kunst doen zoals ik, òf je laat een nieuwe keuken en/of badkamer aanrukken, zoals tallozen in mijn omgeving momenteel doen – het is een heel gezaag, getimmer en geboor. 2. Is je spaarsaldo voldoende en betaal je de ziektekostenpremie ad dik 3000 euro in één keer? Doe dat dan voor 31 december; scheelt in voornoemde diefstal.

Ongrijpbare smeerlappen op het web

‘Ja, wat doen wij hiermede,’ zegt de collega ter redactie op de hem kenmerkende, opzettelijk archaïsche manier. Vuige, ongrijpbare internet-taal op het randje van laster aan het adres van Paul Depla, burgemeester van Breda, daarvoor Heerlen, daarvoor wethouder in Nijmegen.

Als journalist kun je er moeilijk omheen, want de anonieme daders stuurden  de aan duidelijkheid niets te wensen overlatende naam van de website achter een vliegtuigje de lucht in boven de stad. Beschuldigingen? Privé-gedragingen van Depla, zo ongeveer twaalf jaar geleden. Domme fouten? Zo ongeveer, maar het heeft met zijn politiek en bestuurlijk leven niets te maken. Terecht klonk het eerder: ‘geen commentaar’.

BN-DeStem moest het uiteraard wel melden, zusterblad ED nam een klein bericht, diapositief afgedrukt mee. Depla zou hebben verwezen naar ‘mensen in Spanje’, met wie hij eens (twaalf jaar geleden of daaromtrent) een conflict had.  De Nieuws BV, lunch-radioprogramma van VARA/BNN, piepte ook even en daarbij werd – juist – verwezen naar Nijmegen. Maar – onjuist – gerept van een NL-domein.

Met anonimiteit wordt je als journalist geacht niets te doen, tenzij…onderzoek! In die richting ben ik bezig geweest en dat heeft niets opgeleverd. Want valt tegen uitglijders op een NL-site en social media als Facebook of Twitter wel iets te ondernemen, dat geldt niet voor huppelepup.com. Ik kwam niet dichterbij uit dan in Panama!

Voor het slachtoffer en de gemiddelde internetter hebben we hier te maken met een stelletje vooralsnog ongrijpbare smeerlappen, die het natuurlijk niks kan schelen dat ze op de reactie-pagina door Bredanaars de mantel worden uitgeveegd.

Depla is in Breda aan z’n tweede termijn toe. Niets staat dat in de weg.

De lachende derde

Opening regiokatern van het ED vandaag: Minister belooft Brabant hulp. Precisering: ‘Hoekstra bezorgd om drugsindustrie in Noord-Brabant’.

De eerste gedachte die zich bij het lezen van deze koppen opdringt: de verkiezingen zijn pas in 2021, maar voor een charme-offensief van het CDA is het nooit te vroeg.

Want wat heeft Wopke Hoekstra, Minister van Financiën, in dit geval te beloven? Niet veel. Hij verwees, op werkbezoek aan deze provincie, naar de primaire verantwoordelijke in het kabinet, minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. En we weten wat die hoog in het vaandel heeft geschreven: afpakken die drugswinst. Waarmee hij inderdaad raakt aan de bevoegdheden van Hoekstra met zijn Belastingdienst,  Fiscale Opsporingsdienst (FIOD) en douane.

Nieuws? Ik denk het niet. Er blijft in Brabant een hard lachende derde, zoals de Commissaris van de Koning andermaal tegenover Hoekstra benadrukte. De kleine en grote criminaliteit, die maar één ding hoeven te vrezen: meer mensen en middelen om hun wandaden, inclusief de ondergraving van de bovenwereld, op te sporen.

Het wachten is op de volgende dooie mus. Of eigenlijk liever niet. Spijkers met koppen.

Toen Nederland nog knus was

De oude vergaderzaal van de Tweede Kamer krijgt weer zijn historische vorm. Op Een Vandaag zag ik gisteren de totale verwording: een kleurrijke vloer van tapijttegels, die aan de oubolligheid van Heugafelt doen denken; rare variaties op het thema kroonluchter, voortbrengsel van designgekte. Kortom weg ermee. Dit had nooit mogen gebeuren.

Herstel van de groene bankjes, het dito gordijn waarachter volgens Jan Hoedeman – die het heeft meegemaakt - werd gerookt, de rode vloerbedekking enzovoorts. Bijna tweehonderd jaar heeft het er zo uitgezien en al die tijd werd er met ups en downs het leven van de Nederlanders gestuurd. We waren, oké boomer, nog een knus land zonder echte dreigingen.

Geestverschijningen: de over zijn leesbrilletje kijkende premier Piet(je) de Jong, Anne Vondeling, boer Koekoek, die over ‘ome’ Joop den Uyl zong ‘doet in z’n broek’, gladde teckel (volgens Wim Kan) Norbert Schmelzer en, niet te vergeten, ‘de freule’, voluit Jkvr.Mr. Ch.W.I. (Bob) Wttewaall van Stoetwegen van de Christelijk Historische Unie (CHU), die tot de intimi behoorde van koningin Juliana, ooit door de vpro afgebeeld als spruitjes schoonmakende Hollandse huisvrouw. Was het tijdens een mediadebat dat des Kamers troeteldier vertwijfeld uitriep: ‘Dit is gekkenwerk’?

Gauw terug naar vroeger? Nou ja, dat interieur in elk geval.