Zeurland

 'n Tijdje geleden ging het over de vraag of Nederland een kutland is of niet. Ik vind dat voortdurend gebruik van kut maar discriminerend en dus heel dom als vrouwen daar ook aan meedoen. Als het dan moet, zoiets, zeg dan voor mijn part zeurland.

Als er weer zo'n persconferentie is geweest - ik kijk niet meer want het is allemaal toch al eerder gelekt en de samenvatting van een van de journaals is me meer dan genoeg - krijgt met name Hugo de Jonge het allemaal weer op z'n brood. Het is nooit goed. Hij mag bij voorbeeld niet zeggen dat mensen zonder telefoontje maar een print van de QR-code (toegangsbewijs horeca etc.) moeten maken. Want digibeten hebben natuurlijk ook geen printer. 

Bestaat er geen (mantel)zorg meer in deze wereld, hetzij van kinderen, andere familieleden of buren? 'Och pa, dat doe'k wel even.' Trouwens, afgezien van dat digibetisme, mag je ook gewoon een hekel hebben aan computers, al was het alleen maar om de dwang van banken, overheids- en andere instanties die er achter zit en die het dagelijks leven saaier om niet te zeggen onleefbaar maakt? 

Zelf had ik al een pc, toen Microsoft zijn Windows nog niet van Apple had afgekeken (DOS voor de meer ingewijden) en ik heb ook 'n oud telefoontje, dat ik alleen gebruik voor controledoeleinden via mijn DigiD. En, ja, ik kan afdrukken, dus wie in mijn omgeving problemen heeft met z'n QR-code is welkom.

(Speciaal voor inwoners van Best: klik hier voor hulp bij verkrijgen van corona-toegangsbewijs.)

‘Wat deed je op 9/11?’

De enigszins bedenkelijke jubilea van schokkende wereldgebeurtenissen geven sommige media nogal eens aanleiding tot vragen als ‘wat was je toen aan het doen’. De moord op Kennedy op 22 november 1963. Ik zat – niet relevant - te werken aan mijn bureautje in de huiskamer. Het nieuws kwam door in de loop van de avond. Wat ik me nog goed herinner is de totale paniek bij het toenmalige, befaamde actualiteitenprogramma Brandpunt van de KRO (de details zijn me niet bijgebleven). Het herinneringsverzoek kwam nu weer jegens 9/11, dat alweer twintig jaar geleden is en onterecht aanleiding gaf tot de Amerikaanse inval in Afghanistan.

De aanslagen op de Twin Towers in New York, twintig jaar geleden, waren vanmorgen tussen vijf en zes uur onderwerp van de BNN-VARA-rubriek Gaan. Gewone Nederlanders mogen daar, bellend of chattend hun zegje doen. Vaak zijn dat dezelfden, die er – vooral als dat vrouwen zijn – de indruk proberen te wekken, op enigszins vertrouwelijke voet te staan met de presentatoren. ‘Dag lieverd.’ Zo kun je wellicht ook BN-er worden.

In gevallen als 9/11 komen de reacties niet veel verder als ‘totaal verbijsterd’ en ‘ik dacht dat de derde wereldoorlog was uitgebroken’.  Er was ook een man, die verklaarde dat hij stoïcijns voor de tv had gezeten. Hij bedoelde waarschijnlijk het omgekeerde, want stoïcijns betekent zoiets als onaangedaan/onverschillig. 

Toch leverde de vraag deze keer nog iets belangwekkends op. Een vrouw vertelde dat haar zoon ondernemer was in New York en dezelfde dag een afspraak had in een van de kantoortorens. Uiteraard dodelijk ongerust, probeerde ze hem te bellen, wat in de totale chaos natuurlijk niet lukte. Later bleek, dat de zakenpartner de afspraak, aanvankelijk ‘tot woede van mijn zoon’, had afgezegd. Oef!

Met de trein

 In de krant stond een foto van studenten met mondkapjes samengepakt voor de deur van een trein, op het punt van opengaan. Gelukkig stond ik er niet tussen. Had mijn vuurdoop sinds anderhalf jaar (een korte trip naar Eindhoven daargelaten) al achter de rug. Op zondag. Alles goed voorbereid en dat is geen overbodige luxe, want ook bij de NS verandert er voortdurend wat.

Het schijnt (ik heb dit uit de tweede hand en niet beproefd) dat je tegenwoordig niet meer je reis aan de automaat hoeft te regelen, maar net als in de bus met je OV-chipkaart gewoon kunt in- en uitchecken. Aan de automaat kun je nu een kaartje kopen, maar volgens L. is dat 1 euro duurder. Je kunt ook online een door jezelf af te drukken ticket verwerven en dat is dan weer 1 euro goedkoper. We worden nog schatrijk

Maar over veranderingen gesproken: we moesten die zondag van Best naar Leiden vv. Het door NS verstrekte overzicht vermeldde: sprinter (=stoptrein) tot Den Bosch en daar één keer overstappen op de intercity richting…Dordrecht op spoor 7. Dordrecht? Dat is toch precies de andere kant uit? Het overzicht verschafte in zoverre opheldering, dat de omschreven route ging over Utrecht, Schiphol en Amsterdam-Zuid. Ik begreep ondanks mijn gevorderde leeftijd dat er een lus wordt gemaakt via Leiden en dan zuidwaarts tot Dordt. Maar nu komt het:

Op spoor 7 in Den Bosch (5 minuten overstaptijd) stond een trein gereed naar…Roosendaal en niets wees op de nadering van de voor ons bedoelde trein. Puzzelen op de gelukkig nog steeds aanwezige gele tabellen op het perron voor de eerstvolgende trein richting Utrecht, want dan zouden we ook goed zitten. En we zaten ook goed. Utrecht heeft immers een rechtstreekse lijn naar Leiden.

Ruimte zat in de coupé. Tegenover ons zaten vier twintigers, van wie er één het hoogste woord voerde, sporadisch beantwoord door zijn maten. Niks aan de hand, totdat de omroepstem vlak voor Utrecht de mogelijke aansluitingen aldaar begon op te sommen. De woordvoerder had evenwel niet het benul zich in te houden, zodat de aanwijzingen niet waren te volgen. L. zei daar iets van. Resultaat: grote bek. ‘Moet je maar ergens anders gaan zitten.’

Nou ja, de reistijd bleek uiteindelijk maar zeven minuten langer dan via de beschreven lus. Wel frappant: de poging via die route terug te reizen mislukte ook. Die trein werd uit dienst genomen wegens ‘aanrijding met een persoon’ van een voorganger.

Ontgroening

Vindicat, wat betekent dat?

Vind die kat.

Steek je kop in die ton om je gymnasiumwijsheid op te frissen.

Voor het eerst in twee jaar zijn de ontgroeningen weer los gegaan. Coronaproof, wie zal het zeggen.

De jongen is op het moment niet bereikbaar; telefoontje uitgeschakeld of ingeleverd, alles kan. Niet in Eindhoven, want teveel onverstaanbare Limburgers daar. Maar in Delft. Benieuwd naar zijn ervaringen. Blijft het met in z’n blote kont dansen op een podium? Welnee, dat was iets voor feuten in de vorige eeuw. Stond-ie daar met z’n hand voor z’n kruis, roepend: ‘Niks aangenaam, niks aangenaam’.

Echt veel zin had-ie er niet in, die aankomende student. ‘n Tikkeltje aan de bedeesde kant. De vader voorzag hem van nuttige wenken: Als ze iets van je eisen dat je niet pikt, dan zeg je gewoon: dat doe ik niet.

Euh? En dan?

Dan sla je ze op hun bek, krijgen ze meteen respect voor je.

We wachten af. 

Journalisten als showgirls

In de nachtelijke discussierubriek Gaan van BNN-Vara ging het over het al dan niet afzweren van vlees. Natuurlijk lopen de meningen daarover uiteen, in het bijzonder als het gaat om de voedingswaarde van vlees tegenover die van vleesvervangers. Wat deze keer opviel, was de partijdigheid van de presentator, een veganiste. Het bedierf de vrije gedachtewisseling.

We hebben uitstekende vrouwelijke presentatoren, al beveel ik sommigen een consult van een logopedist aan vanwege een stemgeluid dat door sommige critici als ‘gekakel’ wordt omschreven.

Een ander aspect waaraan ik mij stoor, is het feit dat sommigen – mede met het oog op een verhoopte uitnodiging van een talkshow? – menen zich het uiterlijk te moeten aanmeten van een showgirl. Presentatoren, journalisten, artsen, kortom beroepsbeoefenaren die pretenderen zich onafhankelijk op te stellen, dienen daartegen te waken. Dus ook (historisch) als huisarts niet in een naveltruitje in de spreekkamer, laat staan een prostaat behandelen met aangeplakte nagels.

Harrie met de deftige naam

 M’n kop eraf als die niet uit Reusel komt, was mijn reactie bij de tweede gouden plak voor baanwielrenner Harrie Lavreysen. Goed dat gesprekspartner Levensmaatje mij niet aan mijn woord houdt, want Harrie komt oorspronkelijk uit Luyksgestel – woont tegenwoordig, god betere ‘t – in…Apeldoorn. Mogelijk heet hij trouwens, als de speculatie van het ED werkelijk wordt Hattrick Harrie. Voorlopig is hij voor mij Harrie met de deftige naam. Ik zal dat uitleggen.

Lavrijs(s)en is een in Reusel zo’n wijdverbreide naam, dat men zich daar sinds jaar en dag gedwongen ziet tot het toepassen van tal van bijnamen. De voorbeelden schieten me helaas, ‘n jaar of vijftig na mijn verslaggeverschap in die regio, niet meer te binnen.* Iemand heeft daar eens ‘n verhaal over geschreven, dat zich in het regionaal historisch archief in Eindhoven bevindt, maar online niet te raadplegen is.

Die deftige naam? zit ‘m in de e in Lavreysen. De aanduiding pik ik van een inmiddels ook gepensioneerde stadsredacteur van het Brabants Dagblad. Je had toen in Den Bosch namelijk collega Wim Klaassen, toevallig dezer dagen op 85-jarige leeftijd overleden, en de baas van het theaterfestival Boulevard, Wim Claessen. Zodoende.

Ondanks Apeldoorn, bereidt Luyksgestel een huldiging van Harrie met twee of drie gouden medailles voor.

---

*Wotjeneel? Kan trouwens ook de bijnaam zijn van een Reuselnaar met een andere naam.

Dit stukje lees ik op woensdag 18 augustus, in enigszins aangepaste vorm, voor bij Omroep Best.

Het grootste gelijk van de wereld

Veel bijval op Twitter voor oud-kamervoorzitter en VVD-er Frans Weisglas, die in de Volkskrant betoogt dat als er begin oktober geen nieuwe regering is, er niets anders op zit dan nieuwe verkiezingen uit te schrijven. De commentaren komen erop neer dat hij het grootste gelijk van de wereld heeft. 

Weisglas roept niet zomaar wat. Hij analyseert de gang van zaken sinds de val van het kabinet, inmiddels meer dan een halfjaar geleden en haalt de gesel over 'een vergiftigde politieke sfeer' die een normale gang van zaken sinds de kamerverkiezingen van maart blokkeert: 'Halsstarrig blijven partijen die al lang hadden moeten onderhandelen over een regeerakkoord elkaar op allerlei manieren uitsluiten. VVD en CDA willen niet met zowel PvdA als Groen Links praten. D66 wil niet met de ChristenUnie (door Kaag een roestige auto genoemd). De ChristenUnie wil eigenlijk niet weer in een kabinet onder leiding van Rutte. En PvdA en GroenLinks klampen zich aan elkaar vast als een Siamese tweeling.'

De VVD-er schuwt de kritiek op het kabinet, onder leiding van zijn partijgenoot Rutte niet: 'Intussen benoemt het demissionaire kabinet rustig vier nieuwe bewindslieden en neemt, ook buiten het coronabeleid, de ene beslissing na de andere.'

Er blijft natuurlijk wel één belangrijke vraag over: wat zal het resultaat zijn van nieuwe verkiezingen? Even los van 'zie de peilingen', op BNR Nieuwsradio hoorde ik Pieter Lakeman, ondanks zijn tachtig jaren onvermoeibaar jager op misstanden in het bedrijfsleven, zeggen (ik geef de strekking van zijn woorden weer): politici worden niet afgerekend op hun daden, zomin als bij voorbeeld gijzelnemers.