woensdag 19 augustus 2009

Mozarts einde dat niet zijn slot was

Een theorie die wel een paar decennia meegaat, zei oogarts Richard Zegers tegen de krant, over zijn conclusie dat Mozart stierf aan een streptokokkeninfectie.

Ik weet niet, of ik nu verontrust of gerustgesteld ben. Maar altijd valt er rond de berichtgeving over dit soort zaken wel wat te grinniken.

Neem Nou het Radio 1 Journaal, dat tijdens het gesprek met Zegers vanmorgen de laatste maten (dona ei requiem aeternam - geef hem de eeuwige rust) van Mozarts dodenmis op de achtergrond draaide. Dat slot is namelijk niet door Mozart-zelf gecomponeerd. Hij werkte op zijn sterfbed nog aan het Requiem, maar kreeg het niet meer af. Het stuk is door zijn leerling Süssmayer voltooid.

Dit is geen theorie, maar een feit. Geeft niks hoor. Het klonk heel mooi, vooral dat langgerekte Aaaaaa-men.

zaterdag 15 augustus 2009

Vlaamse en mosselse twisten

Als variant op de Hoekse en Kabeljouwse Twisten (wel zowat 500 jaar geleden hoor) zou je de ruzie tussen Nederland en België, pardon Vlaanderen over de gemankeerde uitdieping van de Westerschelde (zie in dit verband ook zeker de politieke prent van Marijn, zoals die vandaag in onder meer het Eindhovens Dagblad staat),Vlaamse en Mosselse Twisten kunnen noemen.
Het Vlaamse parlementslid Annick de Ridder heeft immers de wens uitgesproken, dat de Antwerpse restaurants de Zeeuwse mosselen ‘n tijdje gaan boycotten. De Ridder is des duivels, zoals blijkt uit een opiniestuk (*.pdf) dat ze samen met federale volksvertegenwoordiger en partijgenoot Ludo van Campenhout heeft geschreven: ‘Vlaanderen kan niet samen met Nederland de organisatie van het WK voetbal in 2018 nastreven en toelaten dat diezelfde partner haar in een ander dossier het mes in de rug steekt,’ zo staat er in geharnaste taal.

Of de Antwerpse restaurants het idee tot boycot van de Zeeuwse mossel, metterdaad zullen uitvoeren, staat nog te bezien, gezien de verknochtheid van de Vlamingen aan deze zeevrucht, waarvan vanuit Zeeland dan ook de beste en grootste exemplaren worden geïmporteerd. Bovendien rijden de Sinjoren met plezier naar Frituur Stas in Tongeren, waar de beste mosselvariaties van België worden geserveerd. Ik kan het weten, want ik kom daar ook al meer dan dertig jaar.

(De foto zag ik staan bij een interessant artikel op BrusselBlogt over Binnenwippers in de Beenhouwersstraat. Dat zijn mensen, die voorbijgangers in een van de achttien (!) restaurants proberen te lokken.  Voor de gemiddelde toerist: Dat zogenaamde gratis drankje is alléén voor jou, niet voor je partner en eventuele andere leden van je gezelschap. Brusselaars hebben zodoende een bloedhekel aan de Beenhouwersstraat gekregen.)

donderdag 13 augustus 2009

Mooi koninklijk foto-onderwerp

Koning Albert van België is met zijn echtgenote, Paola, gesignaleerd op een 27 meter lang jacht. Het blijkt een nieuwe aanwinst (de koning had al een 'bootje', dat door kenners de Ferrari van de zee werd genoemd), waarvoor Albert 4,6 miljoen euro heeft betaald. De permanente bemanning bestaat uit vijf militairen die door het Belgische ministerie van defensie worden betaald, zo meldt NRC op gezag van het weekblad Le Soir Magazine.

albert Foto's van Le Roi Joyeux op zijn nieuw jacht? Geen foto's. Mediacode? Geen mediacode. Zouden media enig risico lopen bij publicatie van zo'n foto? Neen. want in het algemeen belang om de hypocrisie van de Belgische vorst te illustreren. Immers,  tijdens zijn tv-toespraak op 21 juli, de nationale feestdag in België, haalde Albert II nog fel uit naar het „toenemend materialisme in de samenleving” en hield hij een gloedvol pleidooi voor „meer ethiek op economisch en financieel vlak”.

Let op de openstaande deur achter de koning, tijdens zijn recente tv-toespraak. Die is om des te sneller naar zijn nieuwe jacht te kunnen rennen - zo snel als zijn oude benen dat toelaten.

dinsdag 11 augustus 2009

Orgel

Deze week weer even verkenner geweest. Verkenners (tegenwoordig scouts genoemd) moesten dagelijks een Goede Daad verrichten. Als voorbeeld werd genoemd, het helpen oversteken van een oud vrouwtje. Welnu, ik heb een bejaarde mevrouw de Oirschotseweg helpen oversteken. Dat was bij de uitmonding van de Prins Bernhardlaan. Daar is wel een zebrapad, maar dat gaat niet over de veel drukkere Oirschotseweg. Het is géén 30 km-zone daar (niet dat dat er nu zoveel toe doet), maar er ontbreekt toch een voetgangersoversteekplaats. Hulde aan de automobilisten. Ze reageerden prima op mij als gelegenheidsklaarover. Het woord is verder aan de gemeente, om een einde te maken aan de oversteekchaos in Best. 

Dit allemaal even vooraf, want ik wil het vandaag eigenlijk over iets heel anders hebben: De restauratie van het Vollebregtorgel in de Bestse Sint-Odulphuskerk, wordt mogelijk twee keer zo duur als begroot, dat wil zeggen dat het misschien wel 160.000 euro gaat kosten. Zaterdag stond hierover een verhaal in het Eindhovens Dagblad, dat ik met toenemende kromming van tenen heb gelezen.

Het orgel is een belangrijk onderdeel van het interieur van de Odulphus, die een rijksmonument is. Hoe de financiering van de eerste 80.000 euro precies geregeld is, weet ik niet. Ik weet wel dat er al twaalf jaar actie wordt gevoerd voor de orgelrestauratie en dat er bijna wekelijks een oproep in Groeiend Best staat, om je steentje aan die restauratie bij te dragen.

En nu luidt het kerkbestuur van de Odulphus opeens de noodklok vanwege een kostenstijging, die qua relatieve omvang – immers een verdubbeling - doet denken aan die van grote infrastructurele projecten als de Noord-Zuidlijn in Amsterdam. Hoe kan dat nou? Wel, de vicevoorzitter van het kerkbestuur, de heer Van der Looij, heeft dat de krant uitgelegd.

De belangrijkste oorzaak van de kostenoverschrijding is de uitbreiding van het orgel met extra pijpen, waardoor het beter zou gaan klinken. Wat zegt u? Wilt u iets beters dan bouwer Johannes Vollebregt in 1852 heeft nagestreefd? Het wordt uit het krantenverhaal niet helemaal duidelijk. Wel gaat me een licht op, als ik kennis neem van een artikel van Henk Rooijackers op de website van de Odulphuskerk. Ik citeer maar even: 'Wat het orgel in de Bestse kerk uniek maakt is het feit, dat het (...) een overgangsperiode vormt in het werk van Vollebregt.(...) Helaas is er van het oorspronkelijke orgel door oorlogsschade veel pijpwerk van Vollebregt uit verdwenen. Een restauratie kan dat verlies natuurlijk niet meer goedmaken, maar we kunnen wel weer terug naar een orgel dat met de oorspronkelijke uitgangspunten van Vollebregt goed verenigbaar is en qua klank ook prima in de Sint Odulphuskerk zal voldoen.' Einde van dit enigszins aangepaste citaat.

Moeten we uit dit verhaal afleiden, dat het herstel, zoals door Rooijackers bepleit, de oorzaak is van het duurder worden van de restauratie? Dan blijft er nog maar één vraag over: Sinds wanneer weet men dat? Met andere woorden, is er een begrotingsfout gemaakt of niet?

Goed, het antwoord hierop zal wel komen, voordat de gemeente Best een beslissing neemt over eventuele financiering van het tekort. Want, voor zover ik het verhaal in het ED wèl begrijp, is die gemeentelijke bijdrage nog niet zo vanzelfsprekend, ondanks een mondelinge toezegging van waarnemend burgemeester Ivo Kortmann. Burgemeesters mogen niet meer toezeggen, dan 'Ik zal m 'n best doen', dit even terzijde.

Kortmanns voorganger, mevrouw Demmers, zou bij bespreking van de problemen op de scheiding van kerk en staat hebben gewezen. Dat zou ik een flauwe opmerking vinden, gezien de cultuur-historische betekenis van de Odulphus en zijn orgel voor Best. Als zoiets nu in Oirschot zou zijn gezegd, toen de pastoor daar de nieuwe brandweerauto zegende, dan zou ik daar meer begrip voor hebben gehad.

Er is volop reden, het kerkbestuur van Odulphus veel succes te wensen, bij het verwerven van de nodige fondsen, maar dan moeten we wel kunnen kunnen rekenen op een duidelijker motivering, dan in dat verhaaltje van het ED. Ook de partikuliere contribuanten hebben daar recht op.


NB 06.11.2009 Anonieme reacties worden in principe door dit weblog geweigerd. De eerste 'reactie' onder dit stuk valt daarbuiten, want is door mij geplaatst. Guido.

(Gesproken column Omroep Best, 12 augustus 2009)

maandag 10 augustus 2009

FYN

Jort Kelder, journalist en presentator, schreef zaterdag op de opiniepagina van de NRC een lang stuk, dat in de kop inderdaad goed is samengevat: 'Kan het gezeur over andermans geld nou eindelijk eens ophouden?'
Aardig onderwerp voor een chat op zondagmorgen:

Sante: Tjees, ik ben het op de meeste punten niet met hem eens, maar wat een verhaal om je tanden op stuk te bijten... En de uitsmijter doet de deur dicht, zoals het hoort.
Guido: Ja, de vent kan wel schrijven.
Sante: Nou, de tekst is ook wel een combinatie van cabaret en standwerker.
Guido: Ja van het soort, wat kan het mij schelen. Hartstikke brutaal.
Sante:  Kelder blijft natuurlijk een rechtse bal met een veel te grote bek en zoals zo vaak bij rechts, politiek inzicht nul komma niks.

Ik heb het verhaal uitgeprint. Mooi is dat. Zo 'n printversie van de papieren NRC, wordt keurig, inclusief illustraties in A4-model afgeleverd. Wel een leesbril of 'n vergrootglas gebruiken.

Maar na lezing, denk ik voornamelijk: Het is een goedgeschreven kankerstuk van een bozigheid à la Wilders. Om na lezing ervan over te gaan tot de orde van de dag.

O ja, die uitsmijter, die de deur dicht deed?
'Laten we ons vastklampen aan de wijze woorden van Het Gezicht van Vereniging Arbeiders Radio Amateurs: "Ik ben niet voor de Balkenendenorm," sprak Paul de Leeuw plagerig, "maar de Beatrixnorm". Goed zo Paul, da's twee miljoen netto. En morgen gezond weer op!' 

Laat Kelder maar een politieke beweging oprichten. Fuck You Netherlands (FYN).

Het stuk staat ook online: Zwijg, volk! Het is nu aan de elite

vrijdag 7 augustus 2009

Statistisch gezien ben ik aan de beurt

NCRV-man Gerard van den Berg is nu ook al dood. Zes en zeventig. 'Precies volgens de statistiek, zeker als je meetelt dat hij journalist was (sterven iets eerder)' chat Sante Brun.
Met andere woorden, ik ben nu ook aan de beurt?
Sante: Statistisch gezien wel ja.

Daar eddet al.

Vandeweek op 'n middag, te voet op weg naar de bieb, meende ik al iets verdachts te voelen. Onder m'n schedeldak. Zal toch niet...als Michael Zeeman? Fraaiste omschrijving van diens heengaan kwam alweer van Sante: Zomaar opeens uitgewist. Maar nee, daarvoor heb ik vergeleken met hem te weinig hersens.

Maar ik zat er maar mooi mee.

Het was geen constante pijn, zoals bij een migraine. 's Avonds voor de tv kwam het om het uur terug. Maar ik kwam de nacht goed door (zoals ook nu valt te constateren) en de volgende dag heb ik het geloof ik nog één keer even gevoeld, nadat ik mezelf had toegesproken met: Komt ammel goed. Ook gedacht aan een mij bekende boer, die tot lijfspreuk (letterlijk) heeft gekozen: Wat vanzelf komt, gaat vanzelf weer weg.

Ik had ooit een hoofdredacteur die placht te zeggen: 'Niemand is onmisbaar'. Maar laat mijn gevoel van onmisbaarheid mij nu juist op de been houden. Wat 'n pretenties, wat 'n illusies. Het zij zo.

En: de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Trouwens, als dit stukje maar niet zoiets is als de goden verzoeken. Nou, dat zien we dan wel.

Scheermesjes 2

 

Je moet het natuurlijk zelf weten, maar ik raad je aan eerst even kennis te nemen van Scheermesjes 1, een stukje uit november 2006, dat ik gemakshalve even naar Manieren heb gecopieerd.

Overslaan kan ook hoor.

Het gaat over de vernieuwing van scheermesjesfabricage, ter stimulering van de omzet. Doodgewone handel.

Wie een enkelvoudig mesje heeft, is natuurlijk al heel lang achterlijk. Tweevoudig is al een stuk beter, maar wie enigszins bij de tijd wil zijn zorgt dat drie mesjes tegelijkertijd over de huid glijden. Maar dan moet hij (of zij die wat dan ook wil ontharen) wel een nieuw houdertje kopen.

Ik heb me dus zo lang mogelijk tegen drievoudige mesjes verzet; heb nu eenmaal ‘n hekel aan koopwaar, die mij op agressieve toon wordt aangeprezen. Goed is goed etc.

Totdat mijn laatste steun en toeverlaat op dat punt, de HEMA in Best, het ook liet afweten. ‘O…., die hebben we allang niet meer.’ Jaja.

Dus, al voorbereid op gedwongen winkelnering, passeerden we vanmorgen toevallig Citycentrum Veldhoven. (Ik weet nog dat de gemeenteraad aldaar in de jaren zestig van de vorige eeuw discussieerde over de realisering van dit winkelconglomeraat, zo oud ben ik al. Citycentrum was een modieuze stedebouwkundige term, die door die dorpsraad klakkeloos is overgenomen en nu zitten we met de gevolgen.)

Daar was dus ook een HEMA en wat denk je? Mijn dubbele mesjes. Volop.  De kassadame  was een okézegger. Ik merkte op, dat zij iets hadden wat in Best ‘allang’ niet meer te koop was, waarop zij reageerde met: OK! Eigenlijk is het niet OK had ik nog willen zeggen, maar ach, het kwam er niet van. De uiteindelijke verklaring moest toch weer uit de vestiging in Best komen: ‘O, in Veldhoven? Daar zit een franchisenemer.’ Schijnt een heel verschil te zijn, met een gewoon filiaal.

Heb voor de zekerheid maar ‘n flink voorraadje mesjes  ingeslagen. Wie daarna leeft, die dan zorgt.

maandag 3 augustus 2009

Gewicht

Ooit, tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw, gaven dagbladcommentaren de opvatting van De Hoofdredacteur, ex cathedra, weer. En hij (zij was toen ondenkbaar) werd geacht de mening van de krant te vertolken. Dat is dus allang niet meer zo. Bij NRC Handelsblad en nrc.next (bijna één pot nat, trouwens, alleen de omvang en de vorm verschillen) formuleren ze het zo:

'Commentaren geven het standpunt van de krant, op basis van discussies tussen de hoofdredactie en commentatoren.'

Een vaste mededeling die onder de rubriek nrc.commentaar staat.

Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Een discussie tussen minstens twee van deze personen: Birgit Donker, hoofdredacteur, Sjoerd de Jong, plv. hoofdredacteur, Bas Blokker, Marcella Breedeveld, Titia Ketelaar, Hans Steketee, een naar mijn smaak nogal stevig gezelschap adjunct hoofdredacteuren, en: Folkert Jensma, John Kroon, Joyce Roodnat, Maarten Schinkel, Hubert Smeets, commentatoren.

Het doet gewichtig aan, maar dat is nu eenmaal ook het air van NRC. Je zou ook van topzwaarte kunnen spreken. De tijd zal saneren, verwacht ik zo. De eigendomsstructuur van de Nederlandse dagbladen wacht een nieuwe herschikking. De Vlaamse De Persgroep lijkt daarbij een steeds dominantere rol te gaan spelen. De ironie wil, dat uit die hoek dezer dagen de opmerking viel te beluisteren: 'Nederland heeft betere journalisten, maar wij hebben betere krantenmakers.' Daarbij werd de vormgeving nrc.next als negatief voorbeeld genoemd. Succesvol of niet, als er echt iets gebeurt, kunnen ze met die sjablonen. geen kant uit, zo preciseerde de geciteerde Belg zijn kritiek.

Bij het gewicht van de nrc-redacteuren zouden trouwens ook best vraagtekens kunnen worden gezet. Omdat de taalbeheersing van sommige scribenten, die 'het standpunt van (...) op basis van' verwoorden daaraan omgekeerd evenredig is. De krant ontsnapt niet aan de taalmalaise die de onderwijsvernieuwingen in het laatste kwart van de twintigste eeuw ons hebben opgeleverd. Een citaat: 'Het Tweede Kamerlid Van Raak van de SP, die (sic!) een initiatiefvoorstel naar zijn collega's stuurde (...)' Commentaar in nrc.next van 3 augustus 2009.

Bij andere teksten zijn ook nog wel kanttekeningen te plaatsen, zoals bij de zinsnede in de geciteerde preambule: 'commentaren die het standpunt van de krant geven', waar weergeven meer voor de hand zou liggen. En 'Tweede Kamerlid' zou een fraaie instinker voor het Groot Dictee kunnen zijn, omdat deze spelling zonder liggend streepje (Tweede Kamer-lid) de mogelijkheid van een derde en desnoods tiende Kamerlid open laat. Maar ja, over dit soort zaken plegen wij Nederlandstaligen eindeloos te discussiëren. Dat is evenwel niet mogelijk over het woordgeslacht van kamerlid, dat immers onzijdig is.

Bij NRC-Handelsblad noemen ze het commentaar trouwens nog steeds hoofdartikel.

Vakantie-broddelwerk

Radio 1 Journaal blijft moeite houden met de Brabantse topografie. Hoorden we enkele weken geleden Ojsterwijk, vanmorgen had Catrien Straatman het over Loon Op het Zand. Jammer, die vrouw heeft zo'n mooie radiostem. Om verliefd op te worden.

Het journaal doet ook aan vakantiewerk, met onder meer de rubriek Radio Route. Telkens een andere verslaggever toert door het land en praat, meestal na een nacht in een Bed & Breakfast op de vroege morgen met de mensen over wat hen zoal bezig houdt. Vorige week waren we in Zeeuws Vlaanderen en vanmorgen met Marc Hamer dus bij een boer met B&B in Biezenmortel, gemeente Haaren. Wat het enkele keren genoemde Loon op Zand daar mee te maken had, werd niet recht duidelijk. Het ligt er vlakbij, dat wel.

Gesprekspartner: een adjunct-hoofdredacteur van het Brabants Dagblad, van wie je kunt verwachten dat-ie begiftigd is met een flinke portie kennis over zijn verspreidingsgebied en de kans om Brabant eens even flink uit te venten, met beide handen aan zal grijpen.

Niks van dit alles. Veel verder dan de mededeling dat West-Brabant vooral polderland is, dat er meer oostelijk een Meierij van 's-Hertogenbosch ('heel mooi') is, dat je in Midden-Brabant nog rust kunt vinden en dat agrariërs tegenwoordig gedwongen zijn 'er wat bij te doen', zoals B&B, kwam de man niet. Niks over de Loonse en Drunense Duinen, een zeldzaam stuifzandgebied, niks over de aaneengesloten landgoederen van Midden-Brabant, waardoor je zonder amper een auto te zien door het groen van Oirschot naar Breda kunt fietsen, niks over de spectaculaire initiatieven met de cultuurlandschappen binnen de stedendriehoek Den Bosch-Tilburg-Eindhoven, Het Groene Woud , en ook niks over de zorgelijke situatie rond de Landbouw Ontwikkelingsgebieden, met de dreiging van megastallen.

Was er trouwens wel een voorgesprek? De verslaggever had dan lont kunnen ruiken en in positieve zin kunnen bijsturen. Nu werd vakantiewerk helaas broddelwerk.

(Foto: Biezenmortel, www.haaren.nl)