vrijdag 31 maart 2023

Zielige jongeren

'Schoolmaaltijd niet in trek in Zuidoost-Brabant' kopt het Eindhovens Dagblad en vlak daaronder staat nog een verhaal 'Woning- en klimaatcrisis zorgt voor stress bij jongeren'. Het eerste stuk is de vrucht van een rondgang langs het basis- en voortgezet onderwijs. Het resultaat is wat genuanceerder dan de kop doet vermoeden, maar toch, de schrijver noteert ergens:: pubers gaan niet met een bammetje in een hoek met armoedzaaiers zitten.

Het tweede verhaal mag dan het zoveelste zijn met hetzelfde onderwerp, het is toch maar gebaseerd op een onderzoek (alweer een) van de GGD. En opnieuw duikt het op: drugsgebruik. Wat dat laatste betreft bereiken mij ook vanuit West-Brabant verontrustende berichten. Experimenteren is des pubers eigen, maar helaas is het gevolg dat het vaak volkomen uit de hand loopt. Ernstige, duidelijk waarneembare hersenbeschadiging is het gevolg.

Wat ik nooit vanuit de reguliere media lees of hoor – durven ze niet, wordt het als te schadelijk beschouwd voor de kijk-, luister- en leescijfers? – dat jongeren verwend zijn en teveel in de watten worden gelegd. Dat opvoeding en educatie op school een veel belangrijkere rol zouden kunnen spelen. De koppeling aan een goed verstand laat ik achterwege, want dat is nu eenmaal niet iedereen gegeven. Ik ken er ook die de letterlijk giftige festivals mijden als de pest en hun vrienden zorgvuldig kiezen. Maar in het algemeen: onvoltooide hersenen. Ook het verlagen van de leeftijd voor het kiesrecht was een grote fout.

De GGD heeft het tevens over geldzorgen onder de jongeren. Ben niet onder de indruk, constaterend dat na schooltijd massa's zielepoten zich met gezwinde spoed naar de supermarkt begeven, chips en snoep trots betalen door hun telefoontje langs de scanner te halen. Om daarna de plastic verpakking op de stoep te flikkeren. Stoerdoenerij hoort er nu eenmaal bij. En de steeds hoger geprijsde supers? Die willen wel.

maandag 27 maart 2023

Sprookjesgeloof

Voor de monarchie is nog voldoende draagvlak, zegt Sigrid Kaag in reactie op een oekaze van haar D66-voorganger Alexander Pechtold. Een knuppel in het hoenderhok was het niet eens, diens verkondiging dat de tijd is aangebroken voor studie en discussie over het al dan niet voortbestaan van de Nederlandse monarchie na Willem Alexander.

Wat is draagvlak? Het sprookje, koningin Máxima en wat ze 'nu weer aan heeft' in het bijzonder. WA is 'n beetje een door haar vaak zichtbaar ondersteunde stuntelaar. Al vergeet ze dat op cruciale momenten, zoals bij de omstreden vakantie naar Griekenland tijdens de coronacrisis. Ze zei niet 'dat gaan we niet doen'. Over het verre verleden van het verzet door Willem van Nassau, die Oranje kleurde door het erven van een prinsdommetje in Frankrijk, zullen we het verder maar niet hebben, laat staan over de afstamming, die naar de originele maatstaven geen afstamming is.

Het is steeds weer hetzelfde liedje als de (gedragingen van) het koningshuis politiek aan de orde is. Zo wordt Rutte ooit nog eens Minister van Staat. Niet weinigen zitten daar trouwens op te kijken.

Het wachten is op een politieke constellatie, die het nuchtere idee van Pechtold een eerlijke kans geeft. Dit kan nog wel even duren, want het geloof in sprookjes is sterker dan de overtuiging dat erfopvolging volkomen uit de tijd is.

dinsdag 21 maart 2023

Leef volgens je gezond boerenverstand

Columnist Aaf Brandt Corstius deed haar duit in het zakje bij het verketteren van BBB-er Caroline omdat die op verkiezingsdag met haar zoon ging eten in een vleesrestaurant. Een beperkt opiniepeilingkje op Twitter wees uit dat 83% vindt dat niemand daar iets mee te maken heeft. Lifestile is een geliefd onderwerp in het onnieuws van de media, maar ik sla dat allemaal over. Het zal wel met mijn hoge leeftijd te maken hebben. Je mag zoiets tegenwoordig misschien niet meer zeggen, maar leef volgens je gezond boerenverstand. Dat geldt ook voor de aan de orde zijnde keuze tussen een vast of een variabel contract bij je energiemaatschappij.

Ik geef toe dat ik het online nog even heb gecheckt, maar dat nuchtere verstand zei me dat ik dat energiecontract lekker variabel moest houden en wel hierom: we wonen in een goed geïsoleerd nog geen 25 jaar oud appartement en ons verbruik van gas en elektra zit dik onder het plafond, om het zo maar uit te drukken. De thermostaat staat op 19 en dat houdt bij een zachte winter in, dat de cv-ketel hooguit 's morgens even aanslaat. De laatste dagen zelfs helemaal niet meer. Het aantal (korte) douchebeurten per week is sterk gereduceerd want, zoals zwager Jan opmerkte, 'je kunt je toch heel goed aan de wastafel wassen'.

O ja, we doen de gordijnen nooit dicht, behalve als de glazenwasser langskomt.

donderdag 16 maart 2023

Verhoog desnoods de prijs maar verkoop geen smoesjes

Ooit, toen de bomen nog tot in de hemel groeiden, kreeg ik als redacteur van onder meer het Eindhovens Dagblad  vanzelfsprekend de krant gratis in de bus. Sterker nog: ook de abonnementen op twee zogenaamd landelijke (lees randstedelijke) dagbladen werden door de baas betaald. Het was in dezelfde tijd, toen Brabantse kranten nog werden uitgegeven door de VNU, dat journalisten van de regionale uitgaven voor hun werk wereldreizen mochten maken. Het verhaal gaat zelfs (maar dat kan ik niet bewijzen) dat een aspirant hoofdredacteur bereid was, toe treden op voorwaarde dat hij op gezette tijden naar het buitenland mocht. 

Het valt buiten het bestek van dit stukje, de ontwikkelingen sindsdien in Nederlands krantenland te beschrijven. Om het kort te houden, de Nederlandse dagbladen zijn inmiddels zo goed als in Belgische (Vlaamse) handen en het is een schande dat wij (inclusief de overheid) dat hebben laten gebeuren. 

We weten ook allemaal dat de wereld een proces van ingrijpende veranderingen doormaakt, dat de ene crisis op de andere volgt met momenteel een gigantische inflatie (geldontwaarding) als hoogtepunt. In de loop van deze processen, was het voorspelbaar, dat ik als gepensioneerde op een gegeven moment te horen kreeg dat een gratis abonnement (zoals tot dan ook voor oud-medewerkers gebruikelijk) niet langer mogelijk was. Of ik genoegen wilde nemen met enige korting op de abonnementsprijs. Ach ja, het viel te verwachten. Alles werd en wordt immers duurder. Bij de uitgave van dagbladen hoef je alleen maar te denken aan de prijs van papier, om te begrijpen dat de traditionele krant in de brievenbus een kwestie van beperkte tijd is. Sommige journalisten wagen het er op, onder meer in columns, daarop te wijzen.

Nu krijg ik van mijn krant een mededeling over 'abonnementswijziging' van – kortweg – de volgende inhoud: 'Door een technische fout heeft u afgelopen jaren onterecht van een hoge korting kunnen genieten. De fout is inmiddels opgelost dus wij bieden deze korting niet langer aan.'  Dit slaat natuurlijk nergens op en ik heb de betrokken afdeling daar uiteraard op gewezen. Met als resultaat een half jaar uitstel van executie. Een – goedkoper – digitaal abonnement (zonder papier dus) lijkt de toekomst, maar door privéomstandigheden ligt dat bij ons nu niet voor de hand.

Moraal van het verhaal: verhoog desnoods de prijs, maar verkoop geen smoesjes. 

zaterdag 4 maart 2023

Nooit op zondag

De voetbalclub van Spakenburg loopt kans Nederlands kampioen te worden, maar 'nooit op zondag'. Dat staat zelfs in het verenigingsreglement. Een enkele psycholoog vindt aanleiding, te pleiten voor herinvoering van de zondagsrust; anderen voelen mee, maar vinden dat momenten van rust niet aan De Zevende Dag gebonden moeten zijn. Wijzen erop dat de beste ideeën vaak geboren worden tijdens bij voorbeeld een wandeling.

Hoe lang zijn de winkels in het merendeel van Nederland al op zondag open? Twintig jaar? In het in naam katholieke België is dat nog steeds niet het geval. Daar adverteren sommige ondernemingen met 'bij uitzondering zondag open'.

Laat ik maar weer eens teruggaan naar mijn jeugd in het roomse Brabant. De zondagen waren van een onnoemelijke saaiheid. Er waren evenementen, ja, maar niet vóór 's middags twaalf uur, het tijdstip waarop de hoogmis was afgelopen. Hoe vaak zou ik 's middags achter het tuinhek hebben gestaan, kijkend naar de passerende auto's. Vooral Belgen in hun Amerikaanse wagens, waarvan werd gezegd dat ze een automaat hadden, waarin af en toe 'n paar franken moesten worden gestopt om ze aan de praat te houden. Die Belgen kwamen naar Breda om te eten, omdat het daar toen veel goedkoper was dan in Antwerpen of Turnhout.

Of er passeerden ijsjes likkende Bredanaars, van de bushalte op weg naar het Mastbosch. Of stelletjes, altijd gearmd om te demonstreren dat ze bij mekaar hoorden. 'Hotel de warme klauw,' zei m'n vader dan. Saai! Soms nam mijn moeder me mee naar het lof, een middagdienst bij de clarissen aan de Poolseweg (zo genoemd omdat de bevrijders daarlangs de stad waren binnengeslopen). Na thuiskomst bakte ze dan balkenbrei.

Toch ben ik anno nu tegen de openstelling van winkels op zondag. Ongeveer op grond van de redenering van de hierboven aangeduide psycholoog: even geen gejaag en gejakker. Dat kan verder nog de hele week.