woensdag 31 oktober 2012

Roomse bijscholing

Het zou grappig zijn, als het niet zo droevig was. Droevig, althans voor hen die nog deel uit maken van de r.-k. geloofsgemeenschap, òf iets met die Kerk hebben vanuit hun jeugd. Ik bedoel de manier waarop de moderne media ondanks de ontkerkelijking menen, over bepaalde ontwikkelingen te moeten berichten, zonder over de broodnodige achtergrondkennis te beschikken. 

Ja, natuurlijk waren en zijn die Kerk en haar rituelen, beter aangeduid als liturgie, een tamelijk complex geheel. Je moest je ook er echt in verdiepen om er wat aan te hebben. Laat ik in de verleden tijd verder gaan, want de veranderingen van de afgelopen decennia zijn zo ingrijpend dat je niet weet, wat nog geldt en wat niet.

Liturgische kleuren bij voorbeeld: wit voor de hoogfeesten (als Kerstmis, nee geen rood daar, dat is de kleur van de martelaren, en Pasen), paars voor de tijd van boete, vasten en stille verwachting (Advent = komst), groen voor de tijd die gekenmerkt werd door de hoop: Pinksteren, de komst van de H.Geest, de beloofde vertrooster; en de weken daarna.

En blauw, is dat niet de kleur van Maria? Inderdaad, maar het was geen liturgische kleur en het gebruik ervan was dus verboden.

Zo zijn er nog tal van détails te noemen, waarvan je enig benul moet hebben, wil je er effectief over kunnen berichten. Hoe was de rolverdeling bij een ‘mis met drie heren’? Als er sprake was van een presbyter assistens, hoeveel priesters waren dan bij die plechtigheid betrokken? Wat is een absoute? Quizvragen. Maar dit waren wel gegevens die ooit in krantenverslagen niet mochten ontbreken. Je hebt ze nu niet meer nodig, maar als je een bericht maakt over de carnavalsmis (overigens een fenomeen dat mede de afgang van het ‘waarachtige roomse geloof’ heeft bevorderd), dan moet je weten dat er zich nooit iemand op het altaar bevindt Tenzij er sprake is van een zwarte mis, maar dat valt buiten dit bestek. Overigens was het zwart ook liturgisch, namelijk gebruikt bij de dodenmis. Dat is, zijnde te somber, vervangen door het paars. Lees eventueel op Wikipedia over het gregoriaanse gezang Dies irae (Dag der wrake!), dat ook niet meer ‘passend’ wordt beschouwd voor tijdens de uitvaart. Die banvloek geldt gelukkig niet het In Paradisum (Laat de engelen u naar de hemel geleiden), dat bij het verlaten van de kerk werd gezongen. Beluister het desgewenst op YouTube. Maar ik ben ernstig afgedwaald, wat trouwens in deze context ook letterlijk geldt.

Het altaar is een offertafel. Ooit bevond het zich op een verhoging (Introitus ad altarem Dei – ik zal opgaan naar het altaar van God) achterin de absis, de ‘kop’ van de kerk, en verrichtte de priester daar de bij de mis behorende handelingen met de rug naar het kerkvolk. In de jaren zestig werd het, als de avondmaalstafel bij de protestanten, een echte tafel die meters naar voren werd geplaatst. Een van de weinige veranderingen die ook echt een verbetering waren, al heb ik gelovigen gekend die afhaakten toen ‘de pastoor zich omkeerde’. 

Als in het Eindhovens Dagblad staat dat de carnavalsprins noch vrouwen zich ‘op het altaar’ mogen bevinden (een kwestie van toenemende orthodoxie in het bisdom Den Bosch, begrijp ik) dan lees ik dat dus – zie mijn inleiding – als een misplaatste grap. Men bedoelt eigenlijk de ruimte rond het altaar, in oudere kerken de absis of het priesterkoor.

Ik herinner mij uit mijn jeugd maar één situatie, waarin iemand op het altaar sprong. Dat was de koster als-ie op ‘n bepaald moment in de Goede Week de paarse doeken van het retabel (met beeldreliëfs) moest verwijderen. Dat ervoeren wij grinnikend als een changement de décor à vue. Over die koster is dan ook later een boekje verschenen: ‘Grinniken in Ginneken’.

Zei ik niet dat het een complex ritueel was? Ja, en vermakelijk en inspirerend, want die paarse doeken waren aangebracht om voor de gelovige alles te verbergen wat hem kon afleiden van het lijden van Jezus.

Het klinkt paradoxaal, maar geloven is vaak ook een kwestie van weten.

dinsdag 30 oktober 2012

De rest is gepruttel

Zoals in Den Haag oppositie-figuren als Geert Wilders alleen nog maar kunnen pruttelen – we groeien toch toe naar een twee-partijenstelsel – zo pruttelt het ook in de plaatselijke politiek.

Helmond laat ik verder rusten. Een punt (achter burgemeester Jacobs) blijft een punt. De rest is nakaarten. Ook dat over het kennelijke feit dat de oppositie niks heeft gemerkt van de crisis waartoe de doodsbedreiging richting Jacobs vorig jaar in het college van B en W heeft geleid.

In Best geldt eigenlijk hetzelfde. De vacature, ontstaan door het vertrek van een D66-wethouder is opgevuld en natuurlijk gaat dat niet gepaard met een nieuw ‘regeerakkoord’, waarvoor de oppositie (waaronder nu dus ook D66) op de knieën valt.

De mooiste opmerking komt (alweer) van D66-er Jan Willem Slijper, die vond dat de partijen te weinig tijd was gegund om over dat (weinig zeggende) akkoord met de achterban te overleggen. Alsof dat iets had uit gemaakt. Superdemocraat Slijper moet de gemeentewet er nog maar eens over nalezen, maar raadsleden behoren te beslissen ‘zonder last of ruggenspraak’.

Zei ik het al niet? Gepruttel.

zondag 28 oktober 2012

‘Responsabilisering van de pensioenen’

In België heerst ook ongerustheid over de staatsfinanciën. Met name het Waalse gewest zou zijn zaakjes niet in orde hebben.

Volgens federale minister Didier Reynders (door de krant De Morgen ‘MR-vicepremier’ genoemd) ‘geven de cijfers niet de indruk dat men beweegt richting de 300 miljoen euro die de federale regering heeft ingeschreven voor de usurperende bevoegdheden en de 89 miljoen euro voor de responsabilisering van de pensioenen van de gewestelijke ambtenaren’. Aldus De Morgen, die als bron het persbureau Belga noemt.

De vraag is, of de gemiddelde Vlaming hier nog een touw aan vast kan knopen. Gelukkig gaat het niet over de Nederlandse pensioenen.

zaterdag 27 oktober 2012

Een dikke punt achter burgemeester Jacobs

Achter burgemeester Fons Jacobs van Helmond is dezer dagen een dikke punt gezet.

Niet zomaar een afscheid, al leek dat wel even zo bij lezing van het verslag in het Eindhovens Dagblad van de buitengewone raadsvergadering, waarin de scheidende ambtsdrager het ereburgerschap van de stad werd aangeboden. De gedachte aan hypocrisie heeft zich bij zo’n gelegenheid nog nooit zo sterk opgedrongen. Immers Jacobs was als burgemeester op z’n zachtst gezegd niet onomstreden en er waren zelfs omstandigheden, waarin de wethouders achter zijn rug stappen ondernamen om hem voortijdig te laten vertrekken. Datzelfde ED laat niet na dat, nota bene op  dezelfde pagina, onder de koppen ‘Kleurrijk en controversieel’ en ‘Jacobs weigerde te wijken’ uit de doeken te doen. Inclusief het gegeven dat hij ‘wel degelijk zijn verdiensten’ voor de stad had.

Een merkwaardige combinatie dus van min of meer opzienbarende zaken en de obligate afwikkeling van het ontslag. Is dat de heer Jacobs ‘eervol’ verleend, zoals in doorsnee gebruikelijk? Daarover valt nergens iets te lezen. Eén ding is wel zeker: de burgemeester is ooit door de koningin (‘U spreekt met Beatrix’) gebeld en door hare majesteit hartelijk bejegend. Dat was in de langdurige periode dat hij met zijn gezin onder de miljoenen kostende bewaking stond van de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB) en tot twee keer toe in het buitenland moest onderduiken. Voor wie? Voor wat? Dat weet niemand. Zelfs de Hoofdofficier van Justitie in Den Bosch niet, die in maart 2011 nog grote woorden gebruikte: ‘Als ik er  achter kom wie dit heeft geïnitieerd, grijp ik hem in zijn magere kippennek en is hij niet jarig. 

Het hele drama, dat ook tot een crisis heeft geleid binnen het Helmondse college van B en W, lijkt dus voor niets te zijn geweest. Men is blijven steken met de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, dat de bedreigingen tegen Jacobs te maken hadden met de sluiting van een coffeeshop en onderlinge strijd binnen het drugscircuit, Punt (zei ik reeds, geloof ik.)

Wat rest is het script voor een soapserie, namelijk de vrucht van – samengevat – onderzoekjournalistiek door Peter de Knegt, in samenwerking met Jacobs. Aanvankelijk heette het dat een en ander zou leiden tot een boek, te verschijnen bij uitgeverij SDU, maar daar zag Jacobs uiteindelijk van af. De Knegt ging echter door en het ED mocht het resultaat in verkorte vorm op vier pagina’s publiceren: ‘ED-productie over Jacobs’ heet het parmantig.

Er blijft maar één vraag (nou eigenlijk zijn het er twee) over: Wat is er in dit land nodig, om die beveiligingsmachinerie van de DKDB op gang te brengen en wanneer is het ‘verantwoord’ daar een punt achter te zetten? Want wat in de hele story opvalt is, hoe snel de ministers Opstelten (veiligheid) en Donner (Binnenlandse Zaken) hun interesse verloren en Jacobs gewoon lieten vallen. Gelukkig was er toen Beatrix nog.

Film om van weg te lopen

Weggelopen van de Nederlandse film Tirza (naar het mooie boek van Arnon Grunberg). Was te zien op Canvas.

Die zogenaamd flitsende, korte scènes, waarvan de betekenis je ontgaat.

Die al even flitsend bedoelde dialogen van telkens enkele gemompelde en daardoor onverstaanbare woorden. Kortom dat modieuze, grachtengegorgel.

Op de Vlaamse tv pleegt men nogal eens te ondertitelen. Het is me daarom al helemaal een raadsel waarom dat nu niet gebeurde.

Trouwens ook discussie gehad over de uitspraak van Tirza. De ene keer met de i van blik, de andere als Tierza.

Levensmaatje heeft de film wel uitgekeken. En? ‘Aardig maar niet te verstaan.’

Weten Nederlandse filmmakers eigenlijk wel wat ze willen?

Ik weet wel wat ik wil: dit niet.

dinsdag 23 oktober 2012

Geintjes in de kerk

In het EO-radioprogramma Dit is de dag ging het over grappen over het geloof. Welk geloof? Dat maakt nogal wat uit. We ondervinden om de haverklap dat de Islam wat dat betreft niets tolereert. Bij de gristenen is ook weinig aanvaardbaar. Daar voeren ze alles terug op wat de bijbel zegt over het in beeld brengen van God: Gij zult u geen gesneden beeld maken. Een deelnemer aan het EO-gesprek legde dat uit als 'elke vorm van uitbeelding' ook met het woord. De  vraag is verder: is het beledigend, of alleen maar 'n geintje.

De columnist Theodor Holman heeft eens de inhoud van giertonnen over zich heen gekregen, omdat hij de overigens tamelijk antieke scheldterm christenhonden had gebruikt. Ik raad geïnteresseerde masochisten aan, eens op vrijdagavond naar het Human-radioprogramma OBA Live op Radio 5 te luisteren. Daar zit een rubriek Ketter en Geest in, gepresenteerd door Max Pam, dat helemaal is gebaseerd op 'rare capriolen' van gelovige mensen. Grappig en zouteloos door elkaar. Het doel - geloof alleen in het leven voor de dood - heiligt de middelen.

Bij de EO kreeg de cabaretier Hans Teeuwen (roomse roots) de gunst van de tolerantie, omdat hij werkelijk grappig is in zijn rol van imbeciel die allerlei gegevens uit de bijbel dooreenhaspelt.

Katholieken, zeker die in het 'Bourgondische' zuiden,  hebben nooit echt moeite gehad met wat relativerende humor, over wat er in de kerk gebeurde. Uit mijn jeugd herinner ik me het mopje over de drie T' s: Turgel, Taltaar en Touwhoer op de preekstoel. Historisch is het voorval met de pastoor die boos uitriep: 'Je kunt slapen bij wie je wil, maar niet bij mij.'

In de jaren zestig van de vorige eeuw trok Fons Jansen met zijn programma De Lachende Kerk de laatste meer naar orthodoxie neigende, want in de diaspora boven de rivieren levende katholieken over de streep. Hoewel, hij ontlokte aan hen aanvankelijk eerder besmuikte oh's dan onbevangen geschater. Sindsdien kon alles.

Had Jezus gevoel voor humor? Nergens blijkt van niet. En hij veranderde volgens het Nieuwe Testament wel water in wijn. Dat wijst op een grote vindingrijkheid.

In de Brabantse kranten stond deze week een 'zorgelijk' interview met bisschop Hurkmans van Den Bosch. Ik begrijp er andermaal uit dat de rooms-katholieke Kerk wel weer eens aan iets grappigs toe is.

(Gesproken column Omroep Best 24.10.12)

zondag 21 oktober 2012

Klokgelui

Vanmorgen beluisterde ik in bed een podcast van het geschiedenisprogramma OVT, waarin Nelleke Noordervliet vanuit het Prinsenhof in Delft een van haar mooie columns voorlas. Aan het slot hoorde je, heel toepasselijk, een klok luiden, kennelijk van de kerk waarin de Oranjes begraven liggen.

In een vooraankondiging op Radio 1 laat een presentator van Vroege Vogels zich ontvallen, dat-ie geen idee heeft, wat voor weer het wordt. Beetje raar voor ‘n natuurprogramma, zeker als iedereen bezig is, zich te verbazen over, en te verheugen op uitzonderlijk hoge temperaturen voor eind oktober.

‘n Uurtje later sta ik op het balkon. De wind is naar het noordoosten gedraaid. Het is grijs en nevelig. Een buurman rijdt met zijn autootje door de straat en vergeet dat het daar 30 km/u is. De pastoor van de Odulphuskerk heeft op de knoppen gedrukt, waardoor alle drie de klokken gaan luiden. Alsof het ‘n hoogfeest is. De klanken verschuiven volgens een patroon, waarin een regelmaat zit, die je bij hand geluide klokken nooit zou horen.

Dit werpt mij terug in de tijd, naar toen ik een soortgelijk patroon waarnam vanuit mijn bed in het ouderlijk huis. Sommige dingen vergeet je nooit.

zaterdag 20 oktober 2012

Wie brandschoon is werpe de eerste steen

gedeukt_fietswiel ‘Wij betalen de rekening voor wat er in het verleden in de wielersport is gebeurd,’ moet Raborenner Robert Gesink als commentaar hebben gegeven op het zich terugtrekken van de bank als sponsor.

Gesink heeft gelijk, als het waar is dat zijn generatie wèl zuiver op de graad is. Eerst zien en dan geloven. Als ik het goed begrijp is het juist de uitzichtloosheid op dit punt, die de hoofdsponsor heeft doen besluiten, na 17 jaar als zodanig te hebben geschitterd, definitief af te haken. Men wenst zich niet langer met  deze vergiftigde manier van sportbeoefening te encanailleren.

arrmstrong_tvbeeld_NOS Het sympathieke van de wielrennerij vond ik altijd, de wijze waarop ´de mannen´ zich voor een schamel loontje uit de naad werkten, zichtbaar voor iedereen zwoegden op genadeloze berghellingen en even onbarmhartige, glibberige kasseistroken. Met het onweerlegbare bewijs, dat Lance Armstrong (-> tv-beeld NOS) en trawanten ons jarenlang een rad voor de ogen hebben gedraaid, zijn we vanuit een heldencircus op een kouwe kermis beland.

Overigens kan niet genoeg worden benadrukt, dat moeilijk een ´topsport´ kan worden gevonden, waarvan het vast staat dat die voor honderd procent brandschoon is. Ga toch fietsen. Zodra het om het grote geld gaat, is er plaats voor een gepast wantrouwen. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.

woensdag 17 oktober 2012

Altijd prijs

Als je in omroepland maar lang genoeg op dezelfde stoel blijft zitten, krijg je vanzelf een prijs. Wat die moet toch ergens naar toe.

Twan Huys was indertijd als correspondent in de VS een belofte. Daarna, bij Nieuwsuur, begon hij geleidelijk aan wat tegen te vallen, met als absoluut dieptepunt, het tegenover zich in een draaistoel zetten van Willem Holleeder.clairy_polak_foto_avro Clairy Polak heb ik altijd beter gevonden op de radio. Ze heeft op de een of andere manier haar fysionomie niet mee. Die bewegelijke handjes. In de rol van presentator (->foto AVRO) bij De Klassieken op radio 4 is ze weer helemaal terug, zoals ik haar graag hoor.

Mariëlle Tweebeeke (prijs!)  verstaat de kunst, haar gesprekspartner op het moment suprême te onderbreken. Bij haar word ik trouwens steeds afgeleid  door haar houding aan het hoofd van de tafel, het best te omschrijven als diagonaal.

Sommige media, zoals de Volkskrant, hebben de goede gewoonte, hun mensen in een bepaalde functie aan een termijn te binden. Om de frisse wind te garanderen. Niet gek.

Wie te te lang blijft zitten, loopt onherroepelijk tegen het moment aan, dat hij/zij irritant wordt. Al was alleen maar door een air van zelfgenoegzaamheid en betweterigheid dat kennelijk niet te vermijden is. Dat bespeur ik bij voorbeeld bij het duo Lara Rense en Marcel Oosten dat op werkdagen ‘s morgens tussen 6 en half 10 het Radio 1 Journaal presenteert. Ik wil geen mensen tegen elkaar uitspelen, maar het mag toch niet zo zijn, dat je op zaterdagmorgen denkt: ‘Ha, wat een verfrissing, Bert van Slooten.’

In het ‘recenseren’ van Jeroen, Paul en Matthijs heb ik nu even geen zin, maar voor hen op m’n knieën gaan liggen, doe ik in geen geval.
Wat niet wegneemt, dat ik ze allemaal een prijs gun.

dinsdag 16 oktober 2012

Bestse raad poetst imago wat bij

Het is tot de gemeenteraad van Best doorgedrongen, dat hij tijdens de meer dan drie maanden durende bestuurscrisis nogal wat imagoschade heeft opgelopen. Van die averij heeft de raad zich maandagavond proberen te herstellen door te erkennen dat tijdens de informatie- en formatieperiode ‘er wel het een en ander is misgegaan’. Zo is het volgens verschillende partijen wel degelijk een vraag of het niet verstandiger was geweest in eerste instantie een onafhankelijke informateur te benoemen, in plaats van de voorzitter van het plaatselijke CDA. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd, zo kwamen de fracties overeen.

Er komt dus tegen het eind van deze maand een nieuwe ‘meerderheidscoalitie’ aan, van CDA, VVD, Gemeentebelangen plus als gedogende partij Jongerenpartij JO. Maar wellicht had PvdA’s Marja van Leeuwen iets meer dan ‘n beetje gelijk, toen zij opperde dat het eerder een minderheidscoalitie is. JO heeft zich van enkele zaken verzekerd, alvorens de handtekening te zetten onder het voorlopig ‘koopcontract’. Dat zijn de onschendbaarheid van het jongerenwerk en de vernieuwing van de accommodatie van de voetbalclub Wilhelmina Boys. En dan nog behoudt oudere jongere Jo van den Bogaard wat slagen om de arm, zodat op de volle publieke tribune werd gefluisterd: ‘Hij kan de zaak zomaar weer laten springen.’

Men was opvallend lief voor elkaar. Geen onvertogen woord, zoals wel tegenover de krant gebezigd: vriendjespolitiek en achterkamertjesgedoe. Het scherpst was nog D66-er Slijper (scherpslijper ;-) toen die de gedroomde ‘cultuurwethouder’, Wout Gloudemans, onder de neus wreef dat die destijds de cultuurnota van zijn voorgangster (D66) ‘prutswerk’ had genoemd.

De bijzondere raadsvergadering had een enigszins nerveus en rommelig verloop, wat door de aankomend voorzitter, burgemeester Anton van Aert, naar hij aan het slot zei, voor een keer werd gedoogd. Of dat ook geldt voor het gedrag van een deel van de publieke tribune, dat herhaaldelijk meende te moeten applaudisseren, zal de toekomst uitwijzen. Een tamelijk onzekere toekomst van 400 dagen tot de volgende verkiezingen, zo neem ik, zonder rekenmachientje, voetstoots aan van een van de hoofdrolspelers, Leo Bisschops.

woensdag 10 oktober 2012

Wanneer komt er 'n einde aan dat politieke gezeur?

Als het over de bestuurscrisis in Best gaat, dan dringt zich nu vooral de vraag op: wanneer kom er eens  een einde aan het politieke gezeur?  Tijdens een aan het onderwerp te wijden raadsvergadering op 15 oktober, op instigatie van de  'formateurs' van CDA en VVD?  We zullen zien, in de veronderstelling dat een en ander zich in de openbaarheid zal afspelen.

De status quo: Een coalitie met de plaatselijke partij Best Open is mislukt. D66, dat een wethouder zag sneven, wenst  niet verder mee te doen. De PvdA heeft zich ook buiten beeld geplaatst. Resteert de optie van een minderheidscoalitie (van CDA en VVD dus).

Politiek gezeur? Eerder haakte Best Open af, omdat aanvoerder Leo Bisschops zich in zijn persoonlijke ambities zag gedwarsboomd. Nu heet het weer dat Bisschops het initiatief tot een raadsvergadering van de formateurs  'niet sjiek' vindt, omdat de oppositie al eerder op dat idee zou zijn gekomen. Is dat niet  'n beetje kinderachtig, in aanmerking genomen dat die formateurs gewoon bezig zijn met hun werk? Volgens mij zet Best Open zich hiermee definitief buiten spel. Ze heeft de sfeer voor een vruchtbaar overleg bedorven. Laat ze maar fijn oppositie blijven voeren, opdat de kiezer bij de eerstvolgende gelegenheid (helaas kan dat nu niet) zijn oordeel kan vellen.

Intussen is er in Best van alles aan de hand, dat een krachtdadig bestuur vergt. Ik bedoel hier vooral het voortbestaan van enkele buurthuizen, dat door wegvallen van gemeentelijke financiering vanaf 2013 niet langer gewaarborgd is. Ik veroorloof me de boosaardige opmerking: zo kan ik ook een sluitende begroting presenteren.

D66 probeert nu via het plaatselijk weekblad te 'regeren'. Opnieuw schandaliseert fractieleider Jan Willem Slijper het cultuurbeleid,  door de financiering van de restauratie van het restant van wat officieel erkend is als 'de oudste boerderij van Nederland' (door hem denigrerend 'een stal' genoemd} als het ware in te ruilen voor die van de buurthuizen. De hemel beware er ons voor dat dit D66 ooit nog wat in het dagelijks bestuur van Best te zeggen krijgt.

Laat Nationale Ombudsman gerust politiek dier zijn


Het aankomende VVD-talent in de Tweede Kamer Pieter Litjens gaat er vandaag in zijn maidenspeech meteen tegenaan. Hij wil de Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, de les lezen omdat die 'te politiek' in de weer zou zijn. Litjens heeft alvast een voorschotje genomen via een gesprek met de Haagse redactie van de GPD, die er melding van doet in onder meer de Wegener dagbladen. Jaja, nieuwkomer Litjens heeft z'n selfpromotion alvast goed voor mekaar.

Het Nederlandse volk heeft de afgelopen jaren kunnen constateren, dat het mikpunt van de VVD (naam ooit afgeleid van Vrijheid en Democratie) het niet gewoon is, een blad voor de mond te nemen. Brenninkmeijer - door de Tweede Kamer onlangs weer voor zes jaren benoemd - is er de man niet naar, het spreekwoord Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt op zichzelf van toepassing te verklaren. Benoemen is hier niet hetzelfde als inpakken.

Een criticus van de overheid, en dat behoort een ombudsman te zijn, kan niet om de politiek heen. Sterker nog, hij dient zich bij voorbaat te wapenen tegen de machinaties en de leugenachtigheid van de politiek, die de machteloosheid van de burger, eenmaal de verkiezingen achter de rug, mede bepalen. Het moet niet zo zijn dat die 'overheid', immers gedragen door de dames en heren  politici, op dat punt onkwetsbaar is.

Brenninkmeijer mag dan in de ogen van Litjens (teveel) een politiek dier zijn, het nieuwbakken kamerlid heeft wat dat betreft en aangaande het functioneren van de democratie nog heel wat te leren.

De vergelijking met de controlerende functie van de vrije pers dringt zich op. Die heet al gauw 'links' of 'niet objectief' als haar kritisch functioneren niet in de kraam van 'de politiek' past. Moet de Nationale Ombudsman zich van de VVD soms gedragen overeenkomstig de bij haar zo geliefde Telegraaf?

Gelukkig is de VVD nog steeds niet de hele Kamer. Laat die toch vooral de strikte onafhankelijkheid van de ombudsman bevestigen en niet luisteren naar het geraaskal van ene Pieter Litjens.

maandag 8 oktober 2012

Je moet wat over hebben voor 'n sterk internetsignaal


Dit verhaaltje wordt misschien wat technisch, maar het onderwerp moet de gemiddelde internetter interesseren. Het gaat namelijk over de sterkte van het signaal dat je op je laptop-tablet-smartphone krijgt, binnen- en buitenshuis.

Ik las, waarschijnlijk in de Vlaamse krant De Standaard (kon het helaas niet meer terugvinden) een enthousiast verhaal over het versterken van elk signaal (hotspot of een ander min of meer openbaar netwerk, bij voorbeeld van hotels of campings òf dat van je thuis) via de D-link. Dat is een dingske, iets groter dan een luciferdoosje, dat je op een zo strategisch mogelijke plaats in een contactdoos moet steken. Na het inregelen, met behulp van pc of laptop, die je daarvoor tijdelijk met een ethernetkabel op het doosje moet aansluiten, geeft het 't signaal dat van het modem van je provider of van je eigen router komt draadloos en versterkt door aan al je apparaten (computer, internetradio, telefoons, tablets enz.).  Zoiets heet een repeater. Steek het in je jaszak en je kunt het ook op je hotelkamer voor alle apparaten gebruiken, aldus de krant.

Laat ik zeggen, waarom ik dat apparaatje ben gaan halen. Als ik bij de reguliere stand van zaken met mijn tablet (alternatief voor de I-pad) naar mijn balkon ga en de deur sluit, dan kan ik mijn internet wel vergeten. Het signaal zwakt af en valt soms zelfs helemaal weg. De internetradio op mijn nachtkastje 'streamt' trouwens sowieso niet naar behoren. Aan het experimenteren dáármee ben ik niet eens toegekomen want de D-link werkt niet en de producent heeft mijn conclusie daarom bevestigd, dat ik het maar naar de winkel moet terugbrengen.

Het gepiel met die repeater heeft me twee dagdelen en ettelijke telefoontjes (10 cent/min, zeer slechte verbindingen) gekoppeld aan aanwijzingen per email van de helpdesk, gekost. Daarbij moest ook nieuwe, zogenaamde firmware naar het apparaat worden geupload. Blijkbaar was de oude software al eerder inadequaat gebleken.

In het slotstadium constateerde de hulpvaardige Vlaamse technicus dat het voor mekaar was, maar mijn wantrouwen werd gewekt door de indruk dat ik mijn signaal nog steeds rechtstreeks van mijn gewone Sitecom-router ontving en niet versterkt door de repeater. De aap kwam definitief uit de mouw, toen ik met mijn tablet naar buiten ging. Die moest volgens de technicus zonder verandering in de instellingen op het signaal van D-link moeten werken. Niet dus.

Einde verhaal.

Behalve dat ik nog even melding wil maken van een andere 'versterkingsmogelijkheid', die echter vooralsnog alleen is toe te passen op een apparaat met usb-aansluiting, zoals een laptop. Dat is geen repeater maar een losse ethernetadapter met antenne van 2Com.nl, die ik dankzij de tip van een veel reizende buurman enkele jaren geleden heb aangeschaft. Zit je bij voorbeeld op een camping met al dan niet gratis draadloos internet, dan ontvang je dat via de WLAN USB van 2com dramatisch beter dan via de ingebouwde adapter van de computer. Daar kan ik nog aan toevoegen, dat de leverancier altijd onmidddellijk voor je klaar staat als er iets mis zou zijn, zelfs 's avonds. Momenteel haalt Windows (7) trouwens de geschikte driver automatisch op, als je de adapter in de usb-poort steekt.

zaterdag 6 oktober 2012

Stoppen voortrekken Apple (2)

Het exclusief gebruik van de I-pad van Apple door officiële instanties, zoals de overheid en het onderwijs, is steeds meer omstreden.  Zo doet het VVD-raadslid Arno Flapper uit principiële overwegingen niet mee aan het papierloos vergaderen met de iPad in de gemeenteraad van Son en Breugel. Flapper is het niet eens met de keuze van alleen Appleproducten.

Ik voel met de heer Flapper mee. Lees desgewenst even de column Stoppen met voortrekken Apple,  die ik op 15 februari van dit jaar plaatste. Samengevat komen mijn bezwaren hierop neer: De productiemethodes van Apple in ontwikkelingslanden, inclusief kinderarbeid. Het kunstmatig hoog houden van de prijzen. De vergaande bemoeienis met wat je met het door jou gekochte apparaat mag doen en wat niet.

De I-pad is een uitstekend product, maar niet de enige mini-computer die over de eigenschappen beschikt, nodig voor communicatie (via het internet) en educatie. Het aanbieden van apps exclusief voor de I-pad is een vorm van discriminatie van door anderen op een niet minder innovatieve manier gefabriceerde tablets, gebaseerd op een ander besturingssysteem (Android van Google).  Het is ook strijdig met de vrije-markt-economie. Aan het gebakkelei tussen Apple en concurrenten als  Samsung over auteursrechten hebben we als consumenten dan ook geen enkele boodschap.

ED-app op een Android-scherm.
In Son en Breugel blijkt de voorkeur voor Apple verband te houden met een door haar ontwikkeld softwareprogramma, Notu-bis. Burgemeester Hans Gaillard tegenover het Eindhovens Dagblad:  "We hebben nadrukkelijk gekozen voor kwaliteit. Toevallig is Apple het verst met de ontwikkeling daarvan. Dat Apple extreem lage lonen betaalt in fabrieken, heeft ons niet tegengehouden. Binnenkort is het pakket ook beschikbaar voor Android-tablets." Daarmee spreekt Gaillard zichzelf 'n beetje tegen. Want binnenkort komt die onmisbare Notu-bis-app kennelijk ook voor andere tablets beschikbaar. Ik heb nog even gezocht naar, hoe in Oirschot is afgelopen met een tablet-proef in het najaar van 2011, maar kwam er niet uit. In elk geval werd daarbij het merk tablet in het midden gelaten.

Nu het toch hierover gaat, de dagbladen zijn volgens mij ook 'verkeerd bezig'. Zo stelt (of stelde) NRC onder bepaalde voorwaarden een I-pad gratis beschikbaar. De Wegener Nieuwsmedia, waaronder het ED, begonnen met een  I-pad-app, maar kwamen na de nodige kritiek toch ook maar  met een versie voor Android-tablets. Niet perfect overigens, want het programma draait niet met de stand van het schermpje mee (zie foto).


donderdag 4 oktober 2012

Bestse politiek, voor leken verklaard

De Bestse CDA-wethouder Theo Reijnders, die onder meer wijkontwikkeling in zijn portefeuille heeft, is zich rot geschrokken en als-ie zou zeggen dat het niet zo is dan jokt-ie.

Want, terwijl het gemeentebestuur sinds 22 juni (!) in een crisis verkeert door het opstappen van de D66-wethouder en de onderhandelingen over een reconstructie van de coalitie kort geleden weer zijn vastgelopen op de verdeling van taken, staat Best op z'n kop door de aankondiging dat een nog geen drie jaar oud, goed geoutilleerd en met enthousiasme gebruikt buurthuis ten dienste van de wijken Heuveleind en Heivelden op slot gaat. Komt dat even slecht uit.

De Stichting Welzijn Best-Oirschot, die het buurthuis Vlinderhei de eerste jaren met financiële steun van de gemeente exploiteerde, denkt wat dit betreft niet op eigen benen te kunnen staan en heeft de gebruikers 'netjes medegedeeld' (aldus een verklaring namens wethouder Reijnders) dat het per 1 januari uit en over is.

Alweer herrie in de tent. Want, 'dit kan natuurlijk niet'. Een gebruiker: Waar moeten we nu met ons kostbare, van het Oranjefonds gekregen biljart naar toe? Waarom zouden andere wijken wèl hun buurthuis mogen behouden en wij niet? Stuur als gemeente maar eens zo'n dure externe adviseur de laan uit en je hebt het geld om de zaak overeind te houden.

Dus, wat zegt wethouder Reijnders nu? Ho ho, wacht even, we proberen nog een oplossing te vinden, dus het is nog niet definitief dat het buurthuis straks leeg komt te staan.

Als ik aan het hoofd stond van de Stichting Welzijn, dan zou ik nu aan de wethouder vragen: Had je dat niet eerder kunnen zeggen?

Nee, want de heer Reijnders moest eerst even opgeschrikt worden door de commotie die over deze affaire is ontstaan. (Zo zie je maar weer dat je als inwoners niet zomaar alles voor zoete koek moet slikken.) En hij heeft het als 'poppetje' in de over de vakantie heen getilde coalitiebesprekingen even druk als Rutte en Samsom in Den Haag.

En hiermee zijn we aangeland, bij wat steeds meer op een tragi-comedie begint te lijken. In juni knapte namelijk de D66-wethouder af op het dossier Tejaterke, een voormalige kerk, waarvan de broodnodige renovatie en de daarmee verbonden exploitatie voor de gemeente 'ontbetaalbaar' zou zijn. Krijgen we daarvan een reprise? De ironie wil bovendien dat het buurthuis Vlinderhei destijds officieel is geopend door wethouder Reijnders' voorganger Leo Bisschops (Best Open), de man die het vervolgens als oppositieleider in de raad niet kon laten, de portefeuillehouder welzijn (Reijnders dus) regelmatig in de haren te vliegen en nu weer uit de onderhandelingen is gestapt omdat het er niet naar uit zag dat hij 'zijn ding' weer zou mogen gaan doen. Door de 'formateurs' is dat eufemistisch 'vastlopen op de poppetjes' genoemd.

Kijk, zo grijpt in de plaatselijke politiek uiteindelijk alles in elkaar. Helaas niet tot heil van de gemeenschap.