vrijdag 30 september 2016

Manipulaties rond Zwarte Piet gaan maar door

Niets is de belagers van Zwarte Piet in zijn originele gedaante te dol. Als het over de ene boeg niet lukt, dan maar over de andere. Ik doel op de valse brief (‘valsheid in geschrifte') die de Nijmeegse middenstand heeft ontvangen, zogenaamd namens de gemeente. Pas ZP aan, zoiets. Nog kwalijker vind ik het inschakelen van de Kinderombudsman.

Zwarte Piet zou aanleiding geven tot het pesten van donkerkleurige kinderen. Denk je nou echt, dat zoiets niet zou gebeuren als Piet paars was? Het voortdurend koppelen van ZP aan het slavernijverleden is nonsens. Dat is een en andermaal aangetoond. ZP is – en hoeft helemaal niet te zijn – een minderwaardige figuur. Integendeel, het is een koud kunstje, hem slimmer te doen zijn als zijn blanke baas. En zo is het ook een koud kunstje, kinderen te manipuleren, zodat ze met protestborden tegen ZP de straat op gaan, of naar de Kinderombudsman stappen. Laatstgenoemde zou daar niet in moeten trappen.

Weet je wat, beschouw protesteerders tegen ZP ‘gewoon’ als verwarde personen. Dat etiket wordt immers toch geplakt op iedereen die ‘vreemd’ doet.

Welkom straks, als vanouds, Zwarte Piet.

Uw automobiel nevens de Vertrekhal

Het honderdjarige Schiphol probeert zijn enigszins rafelig imago, ver verwijderd van de tijd waarin Albert Plesman zijn Koninklijke Luchtvaart Maatschappij naar de toppen des hemels voerde, wat op te krikken met een als antiek bedoelde radioreclame. Daarin verschijnt ook een automobiel ten tonele.

Het idee is briljant. Men neme een stem die verbluffend lijkt op die van Philip Bloemendal (1918-1999), de man die veertig jaar lang het Polygoon bioscoopjournaal van commentaar voorzag, plakt er het daarbij horende riedeltje achter et voila! Rest nog ‘slechts’ de tekst, die zo dicht mogelijk bij de jaren vijftig moet liggen. Dan krijg je – ik citeer – dit:  Stap uit nevens uw vertrekhal en laat uw automobiel zorgeloos achter.

Had nou even in de boeken van Gerard Reve gegrasduind. Die maakte immers van archaïsch taalgebruik een ongeëvenaarde kunst. Sterker nog, hij zou voor ‘Vertrekhal’ een equivalent verzonnen hebben, dat zeer oud zou hebben geklonken, zoals Verrekijk voor de tv. Maar ‘nevens’? Ik denk niet dat dit vergeten woordje bij De Taalstaat van Frits Spits/Nelleke Noordervliet in aanmerking zou komen voor adoptie. En ‘automobiel’. Was het de bedoeling, terug te grijpen naar eind negentiende eeuw? Zeker sinds mijn jeugd – en dat is verdomd lang geleden – was het al ‘auto’. En, o ja, om, hoewel nogal dieronvriendelijk, nog wat zout op een slak te leggen, zorgeloos kán, maar onbezorgd was net even beter geweest.

Kortom, het klinkt in die reclamespot allemaal erg geforceerd, waardoor dat briljante idee in het niets verdwijnt.

Nu we het toch over automobiel hebben. Dat woord stamt dus af van het Franse automobile en betekent letterlijk ‘zelfbeweger’ (in tegenstelling tot de door paarden getrokken carosse). Zelfrijdende auto is dus eigenlijk een pleonasme.

donderdag 29 september 2016

Redactioneel ochtendoverleg

Voorzitter: ‘Goeiemorgen, allemaal. De krant van heden. Wat is minder, wat kan beter?’

Redacteur A: ‘Nou, zullen we het eerst maar eens over pagina 1 hebben, de opening?’
Voorzitter: ‘Spreek vrijuit. Ik vrees dat we aan de taal- en tikfouten vandaag niet toekomen.’
Redacteur A: ‘Dat die raket uit Rusland kwam, hoorde ik gistermiddag om 1 uur al via de NOS op Radio 1.’

Redacteur B: ‘Precies. En daarna is het in de journaals, in Een Vandaag en Nieuwsuur, om maar ‘n paar tv-rubrieken te noemen, tot moes gekauwd. Om van de social media nog maar te zwijgen. Ik vond trouwens dat RTL4 Nieuws het NOS Journaal weer verpletterend versloeg met het uitdiepen van deze affaire, maar…’

Voorzitter: ‘…Dat terzijde, wil je zeggen. Kom eens met het alternatief.’

A en B, tegelijk: ‘Die ontkenning van Rusland, natuurlijk!’

Redacteur C: ‘Willen we als papieren krant nog enige overlevingskans hebben, dan moeten we voorkomen dat de lezer pagina 1 direct omslaat, omdat hij er geen nieuws op vindt. Bovendien, hoe belangrijk het MH17-verhaal ook is, het is ons weer niet gelukt, te openen met een regionale aandachttrekker. Bevestiging van ons bestaansrecht toch?’

Voorzitter: ‘Hebben we wat dat betreft vandaag een kans laten liggen?’

C: ‘Nou en of. De ruzie rond de bouw van het HOV busstation bij Winkelcentrum Woensel, waardoor die al weken stilligt.’

A: ‘Je vindt dat teasertje onder “En verder” niks? Het verwijst naar een pittige opening van het regiokatern.’

Voorzitter: ‘Had je daarmee de krant willen openen?’

C: ‘Waarom niet? Van mij had de aanhef van MH17 best ergens onderin pagina 1 gemogen. Dat had de krant niet incompleet gemaakt. En we hadden onze regionale identiteit benadrukt. Daar ontbreekt het bij ons veel te vaak aan, met al die in Rotterdam gemaakte pagina’s binnen- en buitenland plus trivialiteiten, waarin regelmatig naar deze krant wordt verwezen; gestampte pot.’

Voorzitter: ‘Dat is helaas onvermijdelijk – zonder De Persgroep waren we er allang niet meer geweest.  Jullie hebben ons stof tot nadenken gegeven. Bedankt. Zijn er verder nog opmerkingen of vragen?’


‘Zo niet, dan wens ik jullie allen een prettige dag.’

vrijdag 23 september 2016

Het private leuren begint weer

Let op, binnenkort begint het private leuren weer: zorgverzekeraars die je via etherreclame en direct mail met zogenaamd aantrekkelijke aanbiedingen, ik noem het voorspiegelingen, proberen over te halen om over te stappen. Maanden gaat dat weer duren. En bleef het daar maar bij. Er zijn namelijk meer kapers op de kust. ‘Wat betaalt u voor uw energie? Is dat wel in orde? Bent u een dief van uw eigen portemonnee?’

Nou de dieven weet ik elders. In de Tweede Kamer bij voorbeeld, waar fracties als D66 deze week niet beter wisten te doen dan de roep van Roemer om het aantoonbaar schadelijke eigen risico af te schaffen, belachelijk maken.

Afhankelijk van de contractdatum – bij veel mensen is dat in de herfst – kun je van  de energieleverancier voorstellen tot verlenging verwachten. In mijn geval is die datum 31 oktober. Rijkelijk op tijd ontving ik deze week van Nuon een pakket papieren met een omvang waar een notariële acte niks bij is. Om een waas voor de ogen van te krijgen.

Gelukkig kan ik dit soort stukken, inclusief de productvoorwaarden en – god betere – de aanvullende voorwaarden lezen, wat helaas lang niet van iedereen kan worden gezegd. Moeten die soms een juridisch adviseur of zo in de arm nemen en zie je dat gebeuren?

Nuon biedt bij een variabele prijs twee mogelijkheden.
1. ‘Blijven Loont’ = Ons advies, wat wil zeggen, direct 10% korting. Die korting wordt jaarlijks met 5% verhoogd tot het niveau van 25% is bereikt en die korting hou je dan zolang je bij Nuon blijft. De korting geldt niet voor vaste leveringskosten, wat dat ook wezen mag, overheidskosten, btw en netbeheerkosten.

2. De ‘Actieprijs’. Je contract wordt gewoon verlengd en je krijgt geen korting. Waarom dit actieprijs wordt genoemd, is niet duidelijk, want er verandert immers niets.
Nuon weet natuurlijk alles over mij, dus ze kan me, afgaand op mijn meest recente jaarverbruik, voorrekenen hoeveel optie 1 (Blijven Loont) me het komend jaar in mijn voordeel scheelt: € 15,98.

En voor de verdere toekomst? Da’s natuurlijk afwachten, waarbij je er vanuit kunt gaan dat de energieprijzen dalen. Daarover kan Nuon natuurlijk niets zeggen en daaromtrent zwijgt ze dan ook.
Kortom, ik weet het nog niet. Vorig jaar ontving ik van Nuon een brief met het volgende opschrift: € 300,—terug op uw rekening omdat we u graag als klant verwelkomen. Het bedrijf noemde dat letterlijk een welkomstscadeau.

Wat dat betreft ben ik nog steeds niet verwelkomd.

dinsdag 13 september 2016

Cappuccino is een gok

Cappuccino, wellicht de meest populaire koffie van het moment, is doorgaans een gok. Is het bestanddeel koffie sterk genoeg? En, hoe staat het met de melkschuimkop? Heel vaak houdt het niet over, vind ik. In Oirschot heb ik onlangs zo’n bak teruggegeven. De serveerster erkende dat ‘er een foutje was gemaakt’ en bracht een nieuwe versie, die evenwel geen haar beter was.
Misschien ben je nog het beste uit bij ‘de Italiaan’, maar hoe Italiaans is die? Collega Sante Brun – Italiaanse roots – kan zich daar soms genadeloos over uitlaten.

Het magazine Misset Horeca publiceert jaarlijks een ‘koffie-ranglijst’. Die over 2015 is zojuist verschenen. Brabant komt er niet slecht uit. Weliswaar staat De Blonde Pater in Nijmegen (hoewel bijna Brabant) op nummer 1, maar derde in de rij is Pollevie in Den Bosch. Verder zie ik op 6 Hugo Oosterhout, in de gelijknamige plaats, en Nagelkerke in Oudenbosch op 8.  Verder 15. Block62, Breda, 16. Coffeelovers Van Piere, Eindhoven, 22. Gianottenmutsaers, Tilburg, 25. H32, Oss, 28. De Vrijheid, Oosterhout, 30. Café Coretto, Oss, 36. alweer Oosterhout: Landgoed Bergvliet, 37. Stout, Aarle-Rixtel, 45. ‘t Elfde Gebod, Tilburg, 56. De (H)eerlijkheid, Schijndel, 62. Bakkerij Royal, Den Bosch en 85. Sam Sam, Breda.

Nu ik toch bezig ben, uitkijken is het ook met gerechten die op de menukaart staan vermeld als maaltijdsalade. De prijzen variëren dan van  iets minder dan ‘n tientje tot veertien euro. Ik heb daarmee in Best de afgelopen weken twee keer m’n neus gestoten: vulling van niks en/of ontbreken van dressing.

Criterium, waarmee een eetgelegenheid bij mij staat of valt: als je bij voorbeeld een glas wijn bestelt en een gratis glas kraanwater ter begeleiding wordt dan geweigerd, dan heeft zo’n  tent bij mij afgedaan. Hohoreca, ik dacht dat we daarover in Nederland waren uitgediscussieerd.

zaterdag 10 september 2016

Ja, weg ermee!

Al  55 jaar worstelen Eindhoven en directe omgeving, met de vraag, hoe de bestuurlijke organisatie aan te passen aan de sociaal-economische werkelijkheid. Een worsteling zonder end dus. Het begon in de jaren zestig van de vorige eeuw met de vanuit de stad bekeken logische correctie van de grenzen, zoals de annexatie van de wijk Tivoli, die als een wormvormig aanhangsel van Geldrop het  stadsdeel Stratum binnendrong. In omringende gemeenten als Veldhoven en Best waren de reacties op de annexatiedrang van Eindhoven als was men door een adder gebeten. Er ontstond een nieuw woord: Annexionist, een en andermaal gebruikt door het oppositionele Bestse raadslid Ad van Geffen later, misschien wel bij wijze van beloning, gepromoveerd tot wethouder.

De oplossing leek aanvankelijk gelegen in de oprichting van het Samenwerkingsorgaan Agglomeratie Eindhoven. Het werkte voor een aantal jaren, maar onder meer uit een oogpunt van democratie (getrapte verkiezingen!) schoot het in duurzaamheid (om dit modewoord te gebruiken) toch weer tekort. Dat manco gold voor zijn opvolger Samenwerkingsorgaan Regio Eindhoven (SRE) wellicht in versterkte mate. Bovendien was het te duur en dat heeft tijdens de recente economische crisis ongetwijfeld een rol gespeeld bij zijn tamelijk geruisloze verdwijning.

Intussen is er, onder invloed van de zojuist afgetreden burgemeester  van Eindhoven, Rob van Gijzel, en de pretenties van 040 als metropool en trekker van Brainport, stevig gehamerd op de doorslaggevende economische betekenis van de stad  in  het algemeen. Daarbij doet Eindhoven natuurlijk niet onder voor de zogenaamde Grote Vier. Dit is een gedachte, die de opvolger van Van Gijzel, John Jorritsma – als oud-directeur van de Brabantse Ontwikkelings Maatschappij bepaald geen geparachuteerde vreemde eend in de bijt – kennelijk ook als wapenspreuk heeft gekozen.

Nu eindelijk spijkers met koppen? De provincie Noord-Brabant, althans de betrokken portefeuillehouder/gedeputeerde, omarmt volgens een krantenverslag, kritiekloos de uitkomst van een onderzoek van een Commissie Demmers naar de toekomst van de momenteel vrijwel onbestuurbaar gebleken randgemeente Nuenen: samenvoegen met Son en Breugel en toewerken naar een situatie, waarin Eindhoven de volledige zeggenschap krijgt over zaken als wonen, werken, infrastructuur, kortom alles wat er toe doet. De randgemeenten rest de lantaarnpalen, als ge begrijpt wat ik bedoel. Het gaat in dit rapport  over veel meer dan Nuenen en Son. En wel op een zodanige manier, dat ik alleen maar kan concluderen: weg ermee!

Ik ben dus buitengewoon gelukkig met het commentaar van Chris Paulussen, vandaag, in het Eindhovens Dagblad, met als openingskop van de krant: ‘Geen gesol met de democratie!’ Een commentaar als echt hoofdartikel op de voorpagina. Terug van weggeweest. Een mooi handvat voor het ongetwijfeld op handen zijnde regionale debat, waarin de gedachten van de opeenvolgende Eindhovense burgemeesters helemaal niet onder behoeven te sneeuwen.

Vincent van Gogh Terminal

Het idee is afkomstig van de Commissaris des Konings, Wim van den Donk: noem het nieuwe station van Breda naar Vincent van Gogh. Vincent van Gogh Terminal. Zoiets. Alsjeblief zeg.

De wereldberoemde schilder zou heel wat met Breda hebben gehad. Ik citeer BN/DeStem: ‘Opa vestigde zich als dominee van de Grote Kerk in Breda, vader werd predikant in Zundert en later in Etten, oom Cent rentenierde in Princenhage. Het is maar een greep van wat de Van Goghs hadden met Breda en de regio.’ Onvermeld is dat de uitdrager Couvreur ooit met een handkar vol tekeningen van Vincent door de stad sjouwde.

Het wemelt in Brabant van de steden en dorpen die ‘iets met Van Gogh’ hadden. Ik raad de Stichting Cultuurbehoud Breda, die zich actueel met het naamgevingsidee bezig houdt, op te schieten met de uitwerking, anders kaapt wie dan ook het voor haar neus weg.

Terminal. Dat woord is afgeleid van terminus, eindpunt. Ja laten we onderhand eens ‘n punt zetten achter die Van Gogh-gekte en eerst eens de NS achter de broek zitten, opdat die HSL-lijn Amsterdam-Antwerpen met zijtak naar het nieuwe Bredase station (dat daarop is ontworpen) een feit wordt. De Brabants-Zeeuwse Werkgeversvereniging (BZW) heeft daar terecht dezer dagen op aangedrongen.

Breda moet maar niet volstaan met, zoals burgemeester Depla zei, apetrots (daar is het woord weer) te zijn op z’n station.

vrijdag 9 september 2016

Hart voor de patiënt? Ik begin zelf een ziekenhuis

Patiënt met hartritmestoornissen, één van de 800.000, heeft zich na een wachttijd van ‘n half jaar volgens het verstrekte boekje grondig voorbereid op een ingreep. Vanaf een bepaalde tijd niet meer eten en drinken, medicijnengebruik aanpassen. De mentale voorbereiding maar even buiten beschouwing gelaten. Dan komt om kwart over acht ‘s morgens vanuit het Eindhovense Catharinaziekenhuis, ‘hartcentrum van Nederland’, een allesbehalve bevrijdend telefoontje: ‘Teveel bedpersoneel heeft zich ziek gemeld.’ Weer verschuiven. Zeker een maand, want ‘dokter D. is hier niet zo vaak.’

Ziekmeldingen op de mildste nazomervrijdag van het jaar, met vooruitzicht op een nòg zomerser weekeinde. Ah! Is er nog controle aan huis? Zou me niet verwonderen, als ook daarop is bezuinigd. En, er wordt tegenwoordig toch zo veel met oproepkrachten gewerkt? Mag 'ziekte' voor een ziekenhuis een aanleiding zijn, om het hele dagprogramma op z'n kop te zetten? Wat? Te elimineren!

De dochter van de patiënt – de familieapp werkt razendsnel – roept: ‘Ik wil jou wel komen verzorgen,’ maar dat is natuurlijk galgenhumor. En de patiënt-zelf plant met een lankmoedigheid die aan blijmoedigheid grenst een aangename dagbesteding, ter compensatie. 

Maar weet de bestuursvoorzitter, de ceo, of hoe die ongetwijfeld fors betaalde bonzen ook mogen heten, van de gestroomlijnde gang van zaken in het gedurende enkele jaren grondig verbouwde en met dat hartcentrum uitgebreide hospitaal? Wie is hier anders verantwoordelijk?

Hartcentrum van Nederland, het is de patiënten/bezoekers tijdens de bouw ingehamerd met snorkende reclamefoto’s op de bouwschuttingen. Weten die bobo’s veel, hoe moeilijk het is, dit soort pretenties waar te maken. Ze zagen nog niet eens dat in de nieuw entreehal een vervelende trap was geconcipieerd, die na voltooiing van alarmlichtjes moest worden voorzien.

Ik begin zelf een ziekenhuis. Zonder koosnaampje als ‘t Cathrien.

donderdag 8 september 2016

Werkklimaat ten kantore

De gemeente Utrechtse Heuvelrug wil zeventien ambtenaren, ouder dan 62 jaar, door jongeren vervangen, omdat ze ‘de moderne tijd’ niet aankunnen. Online werken, computeren, je kent dat wel. Ben benieuwd of de gemeenteraad deze vlieger van B en W op laat gaan. Sinds enige tijd ben ik allergisch voor ‘leeftijdsdingetjes’, sinds mij iets dergelijks voor de voeten is gegooid.
Intussen promoveert ene Atze Boerstra aan de TU/e op het werkklimaat (letterlijk) ten kantore. Mensen kunnen kunnen ziek worden van de airco, als ze die niet zelf kunnen regelen – beschikken ze wel over een ‘eigen’ thermostaat, dan daalt het ziekteverzuim dramatisch.

Het ‘rijk geïillustreerde’ krantenartikel hierover vertelt dit verhaal wel drie keer. Tegenwoordig krijgen journalisten tevoren opgegeven, hoeveel tekens hun stuk moet tellen, vandaar. Wat ‘n geluk dat ik ‘boven de leeftijd' ben.

Toch, anderzijds: over temperatuur en deszelfs regeling kun je een flinke boom op zetten. Tijdens een recente hittegolf heb ik meermalen op het punt gestaan, bezorgd naar onze onderburen, die lieve Jeanne en Jaap, van wie de laatste al een eind in de tachtig is, te roepen: drinken jullie wel genoeg? Hier ten huize is de afspraak gemaakt, dat over temperatuur niet wordt gediscussieerd. Het door promovendus Boerstra gesignaleerde verschil in perceptie terzake tussen man en vrouw, is namelijk evident.

Van een gevecht over al dan niet aanzetten van de airco in de auto is dus allerminst sprake. Ook niet over het neerlaten en weer opdraaien van de zonneluifels. Geven en nemen hè? Ook wat betreft het regelen van de lichtinval sec.

Ik heb in de jaren zestig nog de bouw en ingebruikneming meegemaakt van het krantenpaleis (zo noemde men dat toen) aan de Wal in Eindhoven – intussen alweer vervangen door een ander kantoor. Airco was toen nog geen algemeen goed, welk gemis zich danig liet gevoelen toen wij daar eenmaal onze inktslavenarbeid zaten te verrichten: op typemachines, wel te verstaan. Maar het begrip ergonomie had toen toch al wel ingang gevonden, dus bezorgde de baas ons na verloop van tijd een aantal individueel bedienbare aircokasten, die in de bovenlichten van de ramen werden gemonteerd. Gevolg: discussies. Aan of uit? Als het aan mij lag, ja, maar ik had een oudere collega, die er absoluut niet tegen kon: Sjef B. Daar eddet al. Het was in de tijd dat het gezegde de ronde deed: ‘Bij het ED is iedereen chef, behalve Sjef B.’

Wil je het weten? Ik was chef, maar als het op de temperatuur aankwam, was ik Sjef ter wille. Laat staan dat vervanging door een jongere werd overwogen. CHU-kamerlid freule Wttewaal van Stoetwegen (wie herinnert zich nog deze markante dame?) zou geroepen hebben: Gekkenwerk!

'Ze is wel moslim gebleven'

Ooit las ik in een verklarend woordenboek, ik meen zelfs dat het Van Dale was, dat de inwoners van Oirschot door het leven gingen met de scheldnaam barbaren. Hadden de Bestenaren, immers in de negentiende eeuw van Oirschot afgescheiden, daar de hand in? Zou best kunnen. Zeer kan heel oud worden. Dat Oirschot het er, na publicatie van dit gegeven, niet bij liet zitten, laat zich raden. Al hadden ze daar toen nog geen Shopping Sunday. Maar stigmatisering is van alle tijden en animositeit tussen aan elkaar grenzende dorpen evenzeer.

Toen de hoofdredacteur van een regionale krant in de  jaren zestig van de vorige eeuw op het idee kwam, plaatselijk nieuws onder een grafisch weergegeven vaste plaatsnaam te zetten en Heeze-Leende onder één noemer ving, waren de poppen aan het dansen. (Nochtans horen de dorpen bij elkaar, immers ze behoorden in het feodale tijdperk tot een heerlijkheid van die naam; intussen vormen ze trouwens één gemeente.)

De tijd dat je in de krant las ‘Bestenaar hakt met bijl in op echtgenote’ of, ter diskwalificatie van oud MP en kamerlid Pieter Sjoerds Gerbrandy, ‘Friese snorrebaard zat er naast’, is voorbij, hoort dat althans te zijn. Ook regionale media emanciperen al zou je dat niet altijd zeggen.

Enkele voorbeelden uit de recente berichtgeving: ‘Pool valt 3-jarige peuter lastig.’ en ‘Pool knoeit met tachograaf.’ Die Polen toch, ga je dan denken. Of niet soms? Ik inderdaad niet. Ik kom uit het Bredase en het zijn de Polen die dat stuk West-Brabant in 1944 hebben bevrijd. Zoiets vergeet je nooit meer.

In Werkendam is een 26-jarige vrouw aangehouden, die een aanslag namens IS zou hebben voorbereid bij de Efteling. ‘Stoerdoenerij,’ volgens haar advocaat. Ze heeft IS inmiddels afgezworen, maar ‘is wel moslim gebleven’. Daar zal de islamitische gemeenschap in Nederland blij mee zijn.

(Gesproken column Omroep Best, 14.09.16, 18:10 uur.)

woensdag 7 september 2016

Blijmakertje voor Eindhoven

Rob van Gijzel heeft Eindhoven en zichzelf bij zijn afscheid als burgemeester een cadeautje gegund. In het interview dat hij het Eindhovens Dagblad bij deze gelegenheid toestond, verklapte hij dat de regering op Prinsjesdag een onderzoek naar een nieuwe verdeelsleutel van de jaarlijkse uitkeringen uit het Gemeentefonds bekend zal maken, waarbij meer rekening zal worden gehouden met de waarde van de gemeenten (steden) voor de Nederlandse economie.

Ongetwijfeld een opsteker. Maar veel meer dan een blijmakertje is het niet, al krijgt de Brabantse motor ‘fors meer’. De openingskop van het ED, Klinkende munt uit Den Haag, lijkt me dus lichtelijk overdreven.

Van Gijzel, die dankzij zijn tot in Den Haag reikend netwerk de exclusiviteit van RTL4 wat betreft het jaar-in-jaar-uit lekken uit de rijksbegroting doorbreekt, rekent de krant voor dat Eindhoven ‘een stevige verhoging’ van het bedrag per inwoner wacht met € 1,53 tot € 26,53.

Wacht even met al te uitbundig juichen, want onder anderen  ‘concurrent’ Rotterdam vangt sinds jaar en dag (dus nog zonder de aangekondigde herberekening) de lieve som van 140 euro per inwoner. Laten we hopen dat het blijmakertje achteraf geen zoethoudertje blijkt.

Van Gijzel heeft veel gedaan om erkenning te krijgen voor het substantieel aandeel van zijn stad in de BV Nederland. Maar voordat een einde is gemaakt aan de heersende wanverhoudingen, zal er nog heel wat water door Dommel en Maas moeten vloeien.

Het kan Eindhoven hoopvol stemmen dat Van Gijzel’s opvolger, John Jorritsma, geïnterviewd door Omroep Brabant, onomwonden heeft vastgesteld dat er in dit land, als het over de steden gaat, niet langer gesproken moet worden van ‘de grote vier’, maar van ‘de grote vijf’.

dinsdag 6 september 2016

Geen kip, eh...haan die er naar kraait

Het gaat voornamelijk over geld en macht (macht is geld en geld is macht). Wat dat betreft zijn we nog geen steek opgeschoten sinds de middeleeuwen. Dus stellen we de vraag: wie betaalt de miljoenenschade die vanmorgen is ontstaan door het kantelen van een vrachtauto met naar verluidt 3000 kippen (waarvan 2000 het leven lieten) nabij knooppunt De Hocht (A2/N2, A67) bij Eindhoven.

Dit ongeluk en z’n gevolgen beheerste het nationale radionieuws tijdens de ochtendspits, want passage van de Eindhovense randweg vanuit het zuiden was vrijwel onmogelijk en met vertraging van het verkeer tot anderhalf uur tussen Turnhout en Venlo diende men ‘ernstig rekening te houden.’

Het is al weer vijf jaar geleden dat de toenmalige verkeersofficier van justitie, Koos Spee, pleitte voor een vijfjaarlijkse bijscholing van automobilisten. Ik verbond daar toen de opmerking aan, dat vrachtautochauffeurs daarvoor als eersten in de rij moesten gaan staan. Sindsdien is het alleen maar erger geworden, niet in het minst door  de ‘synchronisatie’ van het whatsappen en de cruise control. Vrachtauto’s als veroorzakers van verkeersinfarcten behoren meer dan ooit tot de orde van de dag. Maar over dat idee van Spee is natuurlijk nooit meer iets vernomen.

De berichtgeving over het kippendrama op en rond De Hocht is uiterst voorspelbaar. Om half tien – de verwachting was half negen – was de boel opgeruimd en kwam het verkeer langzaam weer op gang. Ik geef geen verslag, ik verklaar me hierbij tot ‘ervaringsdeskundige’ à la de mensen die de nabije status van de Oranje-selectie inschatten. Het komt immers telkens op hetzelfde neer. En de maatschappelijke/economische schade zal ook nu buiten beeld blijven.

zaterdag 3 september 2016

BN-ers tot alles bereid, zelfs ons vervelen

Op de voorpagina van de krant zag ik aangekondigd dat BN-ers Suske-en-Wiskes gaan schrijven. Voor het goede doel. BN-ers zijn overal voor te porren als het maar nog meer aandacht oplevert. Het wachten is op lui die er niet voor terugschrikken, een Shakespearedrama te concipiëren. Ik geef toe, de vergelijking is nogal bizar, maar intussen draait de geestelijke vader van Sus en Wis zich te Antwerpen om in zijn graf.

Het sterretje Halina Reijn heeft inmiddels emmers nationale stront over zich heen gekregen, wegens haar column in de AD/R Nieuwsmedia over het aangestaard (nagestaard, meldde een krantenkop achteraf, maar dat is iets totaal anders) door zeekoeien op de lopende band van Schiphol. Zelfs
premier(-kandidaat) Rutte deed er zijn zegje over, maar dan in zalvende zin: ga er als  BN-er ontspannen mee om. En dat met de van hem bekende, betoverende lach – een praktisch itempje in de inmiddels losgebarsten verkiezingsstrijd.

Toen AD/R Nieuwsmedia, onderdeel van De Persgroep, dit voorjaar een aantal nieuwe columnisten aankondigde, naast gevestigde schrijvers als Tommy Wieringa en Marjan Bloem, leidde dat – niet alleen bij mij – tot wenkbrauwgefrons. Want het accent lag weer eens flink op een hoog BN-gehalte, op mensen van wie het nog maar de vraag was of ze wel konden schrijven, zonder het voortdurend te hebben over de pot en de ketel in eigen huis en tuin.


Ik moet zeggen, een aantal van hen (inderdaad, niet van hun) is me best meegevallen. Zelfs Paul de Leeuw, door vakschrijver Jos Kessels met mijn instemming doorgaans nader aangeduid als ‘de bolle’, blijkt als verteller van ditjes en datjes min of meer een openbaring. En zo kan ik er nog wel enkelen noemen. Maar zo’n louter op uiterlijk en bekend zijn geselecteerde Halina Reijn kon me van meet af aan gestolen worden.

Etaleer je gerust met in de taxfree shop aangeschafte peperdure kleren in de vertrekhal van Schiphol maar verveel ons niet langer met je armzalige gedachtenkronkels.