donderdag 31 januari 2013

Lakeien

Heb nergens nog enige kritiek gezien op het onvoorwaardelijke lakei-gedrag van de traditionele Nederlandse media op de nakende abdicatie van Hare Majesteit en de de daarop volgende inhuldiging van de nieuwe Koning der Nederlanden. Behalve in het volgens de inmiddels 70 jaar zeer de monarchie getrouwe dagblad Trouw (dat niet voor niets die naam draagt).

Columnist Sylvain Ephimenco, hier geciteerd, hekelt wat hij noemt deze serviliteit en bevestigt daarmee inherent mijn opmerking op hhBest over de algemene bewondering voor de scheidende vorstin, ‘zelfs uit onverwachte hoek’. Niet dat ik die bewondering persoonlijk niet deel, maar dat neemt niet weg dat ik ook een op z’n zachtst gezegd relativerende  benadering als die van Sante Brun heel goed kan volgen.

De gratis krant Metro weigerde deze week een column van Luuk Koelman, omdat daarin de moederrol van Beatrix en haar zorgen om de comateuze toestand van Friso wordt benadrukt. Maar, hoewel ik dit verhaal niet echt geweldig vind, is er niets mee aan de hand.

Opvallend was ook, het 8-uur Journaal van de NOS, woensdagavond. Daarin werd prinses Máxima aangesproken op haar toekomstige positie van koningin, aan de zijde van Willem Alexander. De prinses reageerde ‘een beetje dom’ met de opmerking, dat zij het eervol vond, haar schoonmoeder op te volgen.

De NOS had volgens mij de keuze tussen twee mogelijkheden: de opmerking niet uitzenden of dat wel te doen, maar dan met het corrigerend commentaar dat haar eigen royalty-verslaggeefster @Kysia Hekster wèl op Twitter plaatste en dat door NRC Handelsblad werd overgenomen: ‘Prinses Maxima volgt haar schoonmoeder natuurlijk niet op maar zo formuleerde ze het wel. "enorme eer schoonmoeder op te volgen"’.’

Met nogal wat anderen hoop ik de komende (drie!) maanden op een wat genuanceerder berichtgeving op wat in staatsrechtelijke zin komen gaat. Eén t.v.-zender zonder royalty, zoals een Trouw-lezer (alweer) voorstelde, lijkt me ook geen gek idee.

dinsdag 29 januari 2013

Afstand

Om 17:05 uur, maandagmiddag meldden de Nederlandse dagbladen op internet dat koningin Beatrix een toespraak op radio en tv zou houden. Op hetzelfde moment wist iedereen in Nederland èn België, waar de kranten op dit soort dingen vaak nog sneller reageren dan de onze, dat HM zou aftreden. Bijna tegelijkertijd  citeerde onder anderen De Telegraaf ‘hofkringen’, die de abdicatie bevestigden. Vanaf dat moment was er geen ander nieuws meer. Ook niet op Twitter.

Na de toespraken van de koningin en de minister president, waren we volledig op de hoogte: Troonswisseling 30 april, Máxima koningin en geen prinses gemalin - droom bewaarheid, hoewel ‘Koningin der Nederlanden’, zoals het ED denkt, lijkt iets teveel van het goede - eerste Koningsdag 27 april 2014, verjaardag van W.A.  Nog slechts één punt van verwarring: koning Willem Alexander of Willem IV? De historische traditie wil natuurlijk het laatste en bovendien neemt dat definitief afstand van het begrip pils.

En toen de reacties. Een respectabel aantal onderdanen had het zien aankomen – ‘Ik zei gisteren nog tegen manlief, Beatrix wordt 75 dus…’ De veel gemaakte vergelijking met het Britse vorstenhuis, waarbij prins Charles telkens weer wordt afgeschilderd als een armzalige stakker. ‘Dat heeft Beatrix haar zoon willen besparen.’ Op de BBC hoor je daar geen woord over. Correspondent Anna Holligan bericht sober: ‘Her abdication is bound to raise interest in the UK, where Queen Elizabeth II is 86 and recently celebrated her Diamond Jubilee.’

Wat zou de grootste verdienste zijn van koningin Beatrix? Dat ze iedereen, maar dan ook echt iedereen voor zich heeft ingenomen. Ook PVV-leider en monarchie-criticus Wilders, zo bleek uit zijn reactie. Iemand vroeg zich op Twitter af: bestaat het Republikeins Genootschap nog? De kranten hadden natuurlijk een bijlage ‘voor het geval dat’ klaar liggen. Aanvankelijk zag het er naar uit dat dagblad De Limburger die vanwege een staking van grafici ongebruikt moest laten liggen, maar de drukkers streken uit respect voor Haar over hun hart.

Het Eindhovens Dagblad opent met een gevoelig stuk van beroepscynicus en anti autoritair columnist Jos Kessels, waarin die de toekomstige koningin moeder (over die toekomstige titulatuur hebben we het nog niet gehad) beschrijft als de wijze oma bij wie je ‘met liefde en plezier op een warme zondagmiddag op bezoek zou gaan om met een sigaret en een glas wijn het leven te bespreken’.

Ik zei toch al, iedereen, maar dan ook echt iedereen.

maandag 28 januari 2013

Ongehoorzaam

Van Eindhovens burgemeester Rob van Gijzel heb ik al eens eerder opgemerkt, dat hij er soms beter het zwijgen toe kan doen. Zijn uitspraken lijken mij meestal te veel ‘voor de Bühne’. Al was die Bühne zondag wel erg klein, gezien het handjevol mensen dat was komen opdagen voor de demonstratie tegen ‘uitgaansgeweld’ (overigens een betere aanduiding dan ‘zinloos geweld’, omdat zinvol geweld niet bestaat). Van Gijzel vond deze keer uit dat het de ouders van de geweldplegers in Turnhout ‘zou sieren’, als zij zouden meewerken aan de versnelde uitlevering van hun zonen.

Weet de Eindhovense burgervader dan nog niet, dat ouders tegenwoordig nog stommer zijn dan hun kroost? En die ouders in Turnhout zouden wel eens kunnen behoren tot de categorie die van mening is dat hun kinderen niet gehoorzaam behoeven te zijn maar, integendeel, in de eerste plaats zelfstandig en assertief. Ik zuig hier niks uit m’n duim. Vorige week stond de uitslag van een onderzoek in dagblad Trouw, die dit als de algemeen heersende opvatting bevestigde. Stom? Ja, vooral omdat die ouders wèl gehoorzaamheid eisen van andermans kinderen.

Dus de kinderen die ik vanmorgen weer in het pikkedonker onverlicht naar school zag fietsen zijn niet uw kinderen hoor, maar die van de buren. Overigens, ouders noch zonen daar in Turnhout schijnen te beseffen dat de onwilligheid om naar Nederland te gaan hen straks door de rechter wel eens extra zwaar zou kunnen worden aangerekend. Om van de vanavond opnieuw met schandaalbeelden op stang te jagen samenleving nog maar te zwijgen.

Wat mij ook een iets te vlotte prater lijkt, dat is het CDA-kamerlid Omtzigt. Dat heeft ‘ontdekt’ dat minister Opstelten van justitie vorig jaar eregast is geweest op een fundraisingsdinner van de VVD in Roermond, terwijl hij al zou hebben geweten van de verdenking van partijgenoot Jos van Rey van corruptie. Als één categorie politici maar beter terughoudend kan zijn over vermeende smetten op partijen in Limburg dan is het toch wel die van de ‘ouwe jongens krentenbrood’. Van het CDA dus. Al is het alleen maar om te vermijden dat er hard terug gemept wordt.

donderdag 24 januari 2013

Hoeveel mag inspraak kosten?

Hoeveel mag inspraak kosten? Om maar met de deur in huis te vallen: veel. Ik behoor tot de generatie die in de jaren zestig de anti-autoritairen een handje geholpen heeft bij het openbreken van  de besluitprocessen van de overheid.

Het ging daarbij niet in de laatste plaats om openbaarheid. Ik moet daar onmiddellijk aan toevoegen, dat die toenemende openheid ons als journalisten later wel is opgebroken. Ik heb bij vergaderingen gezeten, waarvan ik me afvroeg: wil ik dit allemaal wel horen? Politici gingen de openbaarheid gebruiken om zichzelf te promoten.

Maar laten we het er maar op houden, dat openbaarheid een groot goed is, zeker als-ie wordt afgedwongen met behulp van de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB).

En inspraak via beroepsmogelijkheden, bezwaarprocedures en de daarmee verbonden hoorzittingen hebben de ‘boven ons gestelden’ al voor menig blunder behoed. Daarnaast heb je inspraakorganen als daar zijn (scrabblewoord) medezeggenschapscommissies, ondernemingsraden en varianten daarvan. Niet dat ze allemaal tanden hebben die ze kunnen laten zien, maar toch…

De vraag was eigenlijk, wat mag dat allemaal kosten? Die is actueel, omdat de overheid zich gedwongen ziet, op alle fronten te bezuinigen. Er zijn gemeenten die daarom zelfs hebben afgezien van hun nieuwjaarsreceptie. De burger mocht voor 70 miljoen de lucht in schieten, maar dat glaasje bubbels kon er niet meer af.

Ik lees nu in het ED dat de Ondernemingsraad (OR) van de gemeente Best met het dagelijks bestuur in de clinch ligt over zijn financiering en overweegt daarover naar de rechter te stappen. B en W willen een korting van 40% op de jaarlijkse kosten van 339.000 euro (tot 195.000 euro), maar de OR wil de bezuiniging beperken tot 20%, wat, even uitrekenen, zou neer komen op een resterend kostenbedrag voor de gemeente van 270.000 euro. Over de besteding van het benodigde geld verneem ik niet meer dan dat het gaat over ‘een aantal zaken, zoals het aantal bijeenkomsten voor intern overleg’. Daar kan ik niks mee.

Het gaat hier over zodanig hoge bedragen die op de gemeentebegroting (andermaal onze centen) drukken dat ik in het kader van de ‘openbaarheid van bestuur’ mag vragen om meer transparantie. Dit in de verwachting dat de rechter dit tezijnertijd ook zal eisen. Inspraak mag veel kosten, maar in deze tijd kan het gauw te veel zijn.

dinsdag 22 januari 2013

Leraren

Leraren twitteren en bloggen erop los, ze filmen hun lessen, die de leerlingen dan online via YouTube kunnen bekijken. Wat zijn we bij de tijd. Toch? Of niet? Dan! De Metro staat er vol van. En het ED opent vandaag  met het bericht dat de Fontys toekomstige leraren basisonderwijs verplicht tot lessen techniek, creativiteit en ondernemerschap. Bijscholing van leraren groepen 7 en 8 aanbevolen.

We leven hier in Brainport weet je wel?

Vraagje: Hoe staat het met rekenen en taal? Toch die blogs eens gaan bekijken. Als ik er bij kan.

Was het maar een kwestie van vestzak-broekzak

De vastgoed-conjunctuur zou de totstandkoming van een culturele hotspot in Best wel eens lelijk dwars kunnen zitten.

Om deze concentratie van de bibliotheek, het educatief centrum De Wig en de muziek- en dansfaciliteit Pulz in het gebouw van de Rabobank aan de Raadhuisstraat mogelijk te maken, moet de opbrengst van de (twee) vrij komende gebouwen kunnen worden ingezet, zo bleek maandagavond tijdens de vergadering van de Raadscommissie Inwoners en Samenleving.

De gemeenteraad heeft onlangs opdracht gegeven tot een hernieuwd onderzoek naar de mogelijkheden tot het realiseren van die door de drie instellingen voorgestelde hotspot.

De pijn zit niet in het als nogal bureaucratisch over komende standpunt van Burgemeester en Wethouders dat de opbrengst van die panden in de pot Algemene Reserve van de gemeente moet worden gestort. De raad kan immers – naar verwachting eind mei – besluiten, dat geld alsnog aan de hotspot te besteden. Een kwestie van vestzak-broekzak dus.

Maar wie heeft er bij de huidige stand van de vastgoedmarkt, mede bepaald door het overschot aan bedrijfsruimten en kantoren belangstelling voor die vrij komende panden en hoeveel wenst men daarvoor op tafel te leggen?

De crisis blijft ook de gemeente Best in haar ontwikkeling dwarsbomen. Jammer maar helaas.

zaterdag 19 januari 2013

De Popie Jopie van de sport spreekt weer

Ach gut, de Popie Jopie van de sport zegt er het zijne weer van: ‘Mart Smeets niet verrast door Armstrong’, aldus website DeOndernemer Laat ik nou altijd al gedacht hebben dat Smeets volledig op de hoogte was.

Dus: ‘Presentator Mart Smeets is niet verrast door wat Lance Armstrong in het interview met Oprah Winfrey heeft gezegd. “Binnen 3 minuten wist je alles en was de angel uit het gesprek. Ik dacht, nu gaan we de diepte in over hoe, wat, wie. Maar dat is precies de omerta (geheimhoudingsplicht) in de wielrenwereld. Die staat nog steeds. Wielrenners praten alleen over zichzelf en nooit over anderen. Dat doet hij dus ook niet.''’

En wielerverslaggevers, vallen die ook onder onder de omerta? Wat ‘n dieventaal trouwens. Ik beveel Smeets consorten lezing aan van een artikel van Knack-redacteur Walter Pauli, waaraan Luc Blyaert van de Belgische Raad voor de Journalistiek op LinkedIn terecht de conclusie verbindt dat ‘wielerjournalisten nu toch wel hun geloofwaardigheid helemaal hebben verloren’. Tijd voor een nieuwe generatie, meent Blyaert zelfs.

Dus Smeets, nu echt met pensioen, man.

Meer over de ‘kwaliteiten’ van de heer Smeets.

vrijdag 18 januari 2013

LiBra, nee BraLi Orkest

Er is gebeurd, wat gedurende minstens een halve eeuw ondenkbaar was, maar nood breekt wet: Het Brabants Orkest (HBO) en het Limburgs Symfonie Orkest (LSO) zijn gefuseerd.

Hoe het nu zit met de vestigingsplaats is me ontgaan. Hoe het zij, het lijkt mij een onderwerp om (opnieuw) oneindig over de kissebissen. Maar nee, er blijken toch belangrijker kwesties op tafel te liggen: Hoe gaan we heten? Daar zijn ze in elk geval nog niet uit.

Zuid-Nederlands Orkest? Afgekeurd.

Orkest van het Zuiden? Nog erger.

Wat nog wel eens wil helpen in dit soort gevallen is, jawel, een prijsvraag. En als je dan een gratis seizoensabonnement inzet, garandeert dat betrokken deelnemers, hoewel je hebt mensen die aan álle prijsvragen meedoen.

Laat ik es proberen, een voorzetje te doen. LiBra Orkest? Nee dat ruikt te veel naar goedkope textiel. Bovendien dat vinden de Brabanders niet goed, want zet Limburg teveel voorop. BraLi dan? Klinkt weer te branieachtig en ontlokt aan de Limburgers hetzelfde bezwaar als dat van Brabant tegen LiBra.

Welke naam je ook kiest, achteraf blijkt het toch weer minder geslaagd. Kijk maar naar de concertzaal in Eindhoven. Heeft zowat vijftien jaar Muziekcentrum geheten en moest toen opeens Muziekgebouw worden, terwijl dat meer een naam is van 125 jaar geleden.

Deelnemers aan de prijsvraag adviseer ik, zich te onthouden van frivoliteiten, want klassieke muziek is nog steeds een (naar mijn smaak te) deftige aangelegenheid, van dames en heren in zwarte kledij. Daar past niet zoiets als De Veulpoepers bij.

Brabanders kunnen hun idee inzenden via nieuwenaam@brabantsorkest.nl Limburgers natuurlijk ook, maar die zullen het Limburgse mailadres prefereren.

En als het maar niet Orkest Zonder Grenzen is, want die naam is al geclaimd.

woensdag 16 januari 2013

Wie z’n gat verbrandt…

De Nederlandse gemeenten zitten nog niet aan de grond, maar dreigen doet het wel.

In de euforie van de jaren negentig van de vorige eeuw (die van de Vastgoedfraude weet-je-wel) leden ze aan ernstige landhonger. Het was een wedloop tussen gemeenten en projectontwikkelaars, van wie de laatsten trouwens niet zelden aan het langste eind trokken.

Een glashelder beeld heb ik daar niet van, maar er was vaak ook sprake van ‘nog net geen vastgoedfraude’, namelijk in die gevallen dat er tussen gehaaide ondernemers of grondeigenaren en ambtenaren dealtjes werden gesloten. En ik weet zeker dat er in die tijd ook leuke perceeltjes in nieuwe Bestse wijken bij voorkeur aan ambtenaren zijn toegewezen. Onder het motto ‘voor wat hoort wat’. Die leuke locaties zijn later, bebouwd en wel, weer voor booming prijzen overgedaan, waarna het spel elders opnieuw kon beginnen.

En nu zitten we dus met de brokken. Je ziet het onder meer terug in de kwestie buurtschap Aarle, waar de gemeente Best in 2006 16.000 m2 grond kocht met een na-oorlogse boerderij plus stallen voor 8,5 ton. Je kunt rustig zeggen dat ze daar nu mee in de maag zit, niet in het minst omdat de gemiddelde Bestenaar (zo kan men uit een door het Bewonersoverleg gehouden enquête afleiden) verkaveling van dat perceel niet ziet zitten. Verkoop met behoud van de agrarische bestemming is de andere optie, maar wie gaat daar vandaag de dag nog 8,5 ton voor neertellen?

Intussen heeft de gemeente al voor 30 miljoen op de door haar gekochte gronden moeten afschrijven en ziet ze zich gedwongen, de woningbouw verder te temporiseren. Wat nu te doen met ‘oude afspraken’ met projectontwikkelaars? Daarover staat vandaag in het Eindhovens Dagblad dat die niet zomaar kunnen worden opgezegd. O nee? Waarom zouden deze handelaren bij de verdeling van de crisispijn de dans ontspringen? Wie z’n gat verbrandt moet op de blaren zitten en verbrand zijn we allemaal door tientallen jaren op z’n zachtst gezegd op te grote voet te leven.

(Gesproken column Omroep Best, 16.01.13.)

maandag 14 januari 2013

Papieren media snappen nog weinig van ICT

De papieren en andere conventionele media hebben nog steeds weinig kaas gegeten van ICT en internet. De vraag is, of het ooit wat wordt tussen die fossielen en de nieuwe informatietechnieken.

Neem nou het verschijnsel RSS: Really Simple Syndication, door Wikipedia vertaald in: eenvoudige gelijktijdige publicatie. Nou, vooruit, het valt ook niet zo gemakkelijk in het Nederlands samen te vatten. Misschien is dat ook wel de oorzaak dat RSS bij de gemiddelde internetter na jaren nog niet echt is aangeslagen, terwijl het toch zo’n efficiënt middel is, om een groot aantal door jezelf uit te kiezen websites dagelijks op de voet te volgen, zonder dat het nodig is, die sites daarvoor een voor een op te roepen.

Eerst maar eens het zoveelste misverstand, dat vandaag door de Wegener kranten wordt geventileerd. In een artikel is sprake van RSS als ‘een softwareprogramma dat zorgt voor updates van websites’.

Dat is RSS helemaal niet. Wat dan wel? Het is een protocol, waarvan de code, de zogenaamde feed,  door eigenaren van websites beschikbaar wordt gesteld en die de gebruiker naar zijn harde schijf kan kopiëren, om hem vervolgens in een reader te plaatsen. Start je die reader dan toont die met een enkele regel en in de marge vaak ook minstens een samenvatting van nieuwe berichten die op genoemde website zijn verschenen.  Het lijkt ingewikkeld, maar dat is het helemaal niet.

rssiconHoe herken je RSS-feeds? Door een icoontje als hiernaast afgebeeld. Dit icoontje is nog actief ook. Klik je er met de rechter muisknop op, dan krijg je onder meer de optie ‘Linkadres kopiëren’. Doe je dat dan gaat de vereiste code naar het klembord van je intern geheugen. En nu zou de reader in actie moeten worden gebracht.

Er zijn tal van mogelijkheden, onder meer van Google, maar ik gebruik al jaren het programma Feedreader van een Letse softwareontwikkelaar, dat je hier gratis kunt downloaden. Eenmaal geïnstalleerd, moet je Feedreader dus met feeds ‘vullen’. Als eerste kun je dus het linkadres dat inmiddels op je klembord staat (http://http//www.hhbest.nl/index.php/feed/)  naar Feedreader overbrengen. Je kunt, als in Verkenner, mappen aanmaken, bv Kranten, Downloads, Nieuwssites etc., waarin je die feeds kunt ordenen.
feedreader

Stukje Feedreader


Feedreader is zeer gebruiksvriendelijk en update zijn ‘inhoud’ automatisch bij opstarten (wat ik dus consequent gelijk met de
computer laat doen) waardoor je onmiddellijk een overzicht krijgt van wat het internet, jouw internet, ‘vandaag’ allemaal te bieden heeft.

Je kunt feedlijsten naar hartenlust importeren en exporteren, bv van en naar je smartphone of tablet.

Kortom einde van de chaos en van het  ruige internetbos, waardoor je de bomen niet meer ziet.

zaterdag 12 januari 2013

Ouwe Taaie

In de nachtelijke radiorubriek Woord, waarin voornamelijk interviews uit de archieven van de VPRO worden uitgezonden, hoorde ik Wim Noordhoek praten met de afvallig-calvinistische molenaarszoon Piet Vroon uit Gorinchem. Vroon (1939-1998) had rond 1950 elfhonderd gulden nodig om in Utrecht psychologie te gaan studeren, maar zijn vader zei: in geen elfhonderd jaar. Dus ging Piet aan het werk om zijn studiegeld bijeen te sparen. Hij werd een spraakmakende psycholoog met tegendraadse opvattingen, die hij placht te ventileren onder meer in een column in de Volkskrant.

Ik las hem graag, dus schrok me wezenloos toen zijn dood werd aangezegd. Zijn vrouw moet het, doelend op een ongezonde levenswijze, over een langzame zelfmoord hebben gehad.

Het interview verliep aan de hand van geluiden: een stoomlocomotief, het krassen van schaatsen etc. waarop Vroon laat ik zeggen autobiografisch reageerde. Als generatiegenoot voelde ik me zeer aangesproken. Niet in het minst toen ook het schone lied Ouwe Taaie van Eddy Christiani voorbij kwam. Ik citeer maar even:

Er was eens een cowboy
Vol levensvreugd en vuur
Hij had er aan centen geen gebrek
Hij leefde voor vrouwen
Voor drank en avontuur
En de zon die scheen hem in zijn nek

Ouwe Taaie
Yippie yippie yee hee hee
Ouwe Taaie
Yippie yippie yee
Ouwe Taaie
Yippie yippie yee hee hee
En de zon die scheen hem in zijn nek

Ongelofelijk maar waar, je kunt van deze topper hier een ringtone ophalen. Tegen betaling trouwens en ik betwijfel of je ermee kunt scoren, want het is echt een ouwetje, door de heer Christiani, ongeacht verplicht lidmaatschap van de Cultuurkamer, in het oorlogsjaar 1943  geproduceerd. Vanwege het ‘verdachte’ woord cowboy werd het door de Duitsers verboden, wat in zekere zin weer voor Christiani pleit. Dus werd het een straatlied, dat Vroon en ondergetekende nog hebben meegeblèèrd. Al dan niet geparafraseerd: ‘Ouwe taaie, laat je broek maar waaien…’

Is het alleen maar nostalgie, die mij hier naar terug doet grijpen? Nee, want als het er op aan komt, hebben wij hier te maken met een serieus cultuur-historisch gegeven. Gedurende vijf jaren heeft Nederland het wat betreft het ‘lichte zanggenre’ moeten doen met de (niet Engelstalige) ouwetjes uit de jaren dertig: ‘Twee ogen zou blauw – ik met de dienstmeid en  jij met mijn vrouw’ en enkele creaties à la ‘Ouwe Taaie’, waaronder ‘Ei ei, meisjelief je bent van mij.’

En, o ja, mijn zus die toen tegen de twintig was, kon dromerig voor zich uitkijken bij: ‘Het was ‘n zomernachtsdroom en ‘n walsmelodie – Akkoorden zo mooi als in volmaakte harmonie.’

Nee, daar heb ik geen ringtone van kunnen vinden.

dinsdag 8 januari 2013

Eindhovense tonprater

Jos Kessels pleegt hem te typeren als de sheriff van Eindhoven en ik moet zeggen, dat spreekt me steeds meer aan. Hoewel, in deze fase van het nieuwe jaar zou je ook aan tonprater kunnen denken: burgemeester Rob van Gijzel. Nauwelijks zijn we – om Wim Kan te parafraseren – zo waardig mogelijk over de drempel geschreden, of daarmee is ook de belabberde economische situatie volgens Van Gijzel in zijn nieuwjaarstoespraak ten goede gekeerd, althans dat dreigt in 2014 (!) te gebeuren. Samengevat, volgens het Eindhovens Dagblad van heden: ‘Van Gijzel waarschuwt voor oververhitting van economie.’ Toemaar.
Wat beoogt Van Gijzel met deze op niets gebaseerde uitspraak? Ik heb op Eindhoven.nl op de link naar de volledige speech geklikt, maar dat leverde een zogenaamde 404-melding op: ‘Pagina niet gevonden.’ Laten we dus maar op de krant vertrouwen.  Wel, Wij Waarschuwen Den Haag Voor Het Laatst. Eindhovens burgemeester heeft namelijk ook in zijn glazen bol gezien, dat zijn regio het een en ander te kort komt, waardoor zij niet in staat zal zijn de de door hem voorziene booming business te verwerken. Kortom, het kabinet moet voor ‘een pakket maatregelen zorgen dat de arbeidsmarkt voor een lange periode verzekert van voldoende gekwalificeerd personeel’. En verder is versterking van de Brabantse infrastructuur natuurlijk van eminent belang.
Het is prima als regionale bestuurders voor hun gewest op komen, maar dan moeten ze hun pleidooien niet verpakken in een portie baarlijke nonsens, waardoor ze de verdenking op zich laden, eerder uit te zijn op hun eigen promotie dan op die van hun gewest. Enig optimisme is na alle recente negatieve voorspellingen niet onwelkom, maar dit heeft mij teveel weg van een fopspeen.

maandag 7 januari 2013

Begonnen

Vandaag is het oudejaar eigenlijk pas weggegooid en zijn we aan 2013 begonnen. Je zag het vanmorgen onmiddellijk aan de ‘binnenspits’ – al die mannetjes in hun rijdende kooien die de 12 kilometer naar het werk hobbelen, in het pikdonker over de parkeerplaats rond het winkelcentrum Heivelden racen om toch maar sneller van A naar niet Beter te komen.

Je zag het ook aan de gigantische stapels oud papier langs de stoeprand, aan de uitpuilende glascontainers. Twee mannen met het dynamische symbool van de gemeente Best op de rugpanden van hun oranje hesjes staan te filosoferen bij de oversteekplaats, de pionnen vast uitgezet (binnenfile). Gaat er na máánden eindelijk iets gebeuren aan de verzakkingen rond dit zebrapad, die bij de minste regen dwingen tot fierljeppen? Ik voel me nalatig, want had natuurlijk de klachtentelefoon moeten gebruiken. Heeft nu iemand anders gedaan, weten de mannen. Maar, verzakkingen? Aan de overkant ook? Ja daar ook. Toch nog nuttig werk gedaan.

De aan de apotheek gelieerde DA-drogist heeft het veld geruimd en de apotheek belooft ons een ‘totaal nieuw concept’ in verband waarmee de helverlichte winkelruimte met rood-witte linten is afgebakend en de medicijnen worden overhandigd aan een geïmproviseerde balie. De apotheker – vroeger zeiden ze apothekeres – zit nagenoeg in het openbaar, als in een etalage,  te vergaderen met haar assistentes.

De winkel, waarin de speelgoed-speciaalzaak het niet redde, staat te huur. Een gedegen aanwijzing dat de vestiging van een Kruidvat in dat pand  een gerucht blijft.

Ik vraag aan Dick van de Readshop of hij toevallig nog een Trouw heeft van afgelopen vrijdag, want dat bevat een schitterende bijlage over het onderwerp ‘Stilte’. Helaas, zegt hij, ik denk dat die krant nergens in Best meer te krijgen is. Er is geen vraag naar. Schande. Komt waarschijnlijk door het christelijke sausje dat haar aankleeft. Maar haar visie op de wereld is veel breder. Trouw adverteerde ooit met ‘Misschien wel de beste krant van Nederland’. Achteraf klink dat bescheiden, want ze is de beste krant. Vind ik.

Dan maar volstaan met twee lege wijndozen van De Plus. Voor het oud papier van 2013.

zondag 6 januari 2013

Ouderwets en archaïsch

Annemarie OsterIk heb niets met Anne Marie Oster (actrice, of misschien moet ik performer zeggen, en schrijfster; dit voor de jongeren onder ons). Maar als ik een typering van haar lees in de Wegener kranten, voel ik me opeens verwant – of jaloers, vul dat maar in, als ik me nader heb verklaard.
Er staat (cursiveringen van mij): ‘Ze heeft een lage, warme stem met een ouderwets duidelijke dictie en timbre. (…) Haar woordkeuze is zorgvuldig en speelt, een tikje archaïsch.’ Stop.
Oster heeft dus alles wat hedendaagse acteurs en
(nieuws)presentatoren niet hebben en waarom ik die niet pruim. Maar ja, ze is van 1942 en ik van 1934.
Gelukkig voelt ze zich niet afgeschreven. En ik ook niet. Ondanks de diskwalificatie die in de typering door de journalist ligt besloten.

Zie ook: Weggelopen van Nederlandse film

zaterdag 5 januari 2013

Strovuurtje

De politie heeft in de zaak van de gemeentehuisbrand in Waalre een man opgepakt, verhoord en weer vrij gelaten. Dat laatste hangt samen met het feit dat elk bewijs tegen de man ontbreekt om hem langer vast te houden, respectievelijk aan de rechter commissaris voor te geleiden. Hij is dus niet gepakt.

Punt.

knipsel_waalreOf niet? De recherche moet natuurlijk iets doen om haar gezicht te redden. Dus: ‘de man blijft wel verdacht van betrokkenheid bij de brandstichting’ ook al komt-ie niet uit het Waalrese
woonwagenkamp.

Elk lichtje dat er pinkt boven de ruïnes van het Waalrese gemeentehuis is er een en moet natuurlijk in de media. Maar is zo’n lichtpuntje als hier vermeld voldoende, om het weer eens lekker op het beeldscherm te laten fikken en met het bericht de krant te openen? En voor de burgemeester van Waalre om tegenover de krant ‘opgetogen’ te reageren? Een burgemeester die in de clinch ligt met het woonwagenkamp, dat ‘de politie nog steeds in het vizier heeft’, aldus de ‘aanvullende informatie’, waarvoor twee verslaggevers tekenden, in het Eindhovens Dagblad.

Zo  lijkt dit stapje in het al meer dan een half jaar durende onderzoek in Waalre een strovuurtje, dat even snel uitgaat als het is ontstaan.

vrijdag 4 januari 2013

Heer, geef ons een romantische paus

Heer geef ons een romantische paus. Zo een als Joannes XIII, die een echte herder was en die dus nooit d’n os en d’n ezel uit de stal van Bethlehem  zou hebben gejaagd, maar die bleef geloven dat deze dieren het Kindje met hun asem verwarmden. Het mag gerust weer een Duitse paus zijn, als het maar geen bleke, boeken schrijvende kamergeleerde is die pretendeert alles van Jezus te weten, maar verder weinig meer te berde weet te brengen dan ‘ophouden met vechten’ en zich ingraaft in de wetenschap.
'Pauselijke prullenmand' 3 KoningenGeloof en wetenschap zijn water en vuur. Je gelooft of je weet (zeker) zo is het altijd geweest.

<- Pauselijke prullenmand. Tekening Ben van Kempen.

En het voordeel van het geloof was, dat men daarin, enkele uitzonderingen daargelaten, zo ver kon gaan als men zelf wilde. Menige paus heeft dat in praktijk gebracht, bij voorbeeld door zijn kudde voor te houden, dat Jezus uit een maagd is geboren – het feit dat ook de heer Ratzinger nog aan dat laatste vasthoudt, bewijst dat hij hybride is, wankelend tussen geloof en wetenschap.
Zondag (6 januari) is het weer Driekoningen. Dit is wat de paus ervan ‘weet’:
‘Toen Jezus geboren was in Bethlehem in Judea, tijdens de regering van Herodes, kwamen er magiërs uit het Oosten in Jeruzalem aan.  Ze vroegen: ‘Waar is de pasgeboren koning van de Joden? Wij hebben namelijk zijn ster zien opgaan en zijn gekomen om hem eer te bewijzen.’ (Mattheüs 2,1-2).
Daar heeft men dus later drie koningen van gemaakt: Caspar, Melchior en Balthazar De laatste was zwart en daar heeft goddank nog niemand tegen geprotesteerd. En, mijnheer Ratzinger, hun relikwieën bevinden zich in uw Duitsland, in een schrijn in de Dom van Keulen! Prachtig toch? Da’s pas geloven. Moeten die koningen nu ook al in uw prullenmand?
Als wij de kerststal opzetten, dan plaatsten wij die drie koningen er ‘n eindje vandaan en elke dag die verstreek tussen Kerstmis en 6 januari mochten de beeldjes, de geschenken, goud wierook en myrrhe in de handjes, ‘n paar centimeter dichterbij komen.
Zo eenvoudig was dus ons geloof en zo romantisch. Daardoor kon het ook zo lang overeind blijven.

Meer over Joannes XXIII, ofwel Angelo Roncalli op InfoNu.nl

woensdag 2 januari 2013

Journalist claimt alleenrecht op nieuws brengen

Jan Kees Emmer, adjunct hoofdredacteur van De Telegraaf, vindt dat nieuws brengen geen 'publieke taak' meer is. Jan Kees zei dat op nieuwjaarsdag in het Radio 1-programma Nieuwjaarsreceptie.

Die Jan Kees.

'Iedereen kan tegenwoordig een nieuwswebsite beginnen,' zo  motiveerde hij zijn bewering, met de toevoeging dat de publieke omroep met belastinggeld wordt betaald.

Aha, een journalist die het recht op het brengen van nieuws reserveert voor bepaalde media, zijn eigen 120-jarige krant natuurlijk in het bijzonder. Die vergeet dus voor het gemak dat journalistiek een vrij beroep is en het publiceren van teksten van welke aard en in welke vorm dan ook ('behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet') even vrij. Vandaar dat 'iedereen tegenwoordig een website kan beginnen,' Jan Kees.

En nu aan het echte werk

Nu weten we waarom Jos Kessels, een hekel hebbend aan het woord columnist en zich het liefst stukjesschrijver noemend, zich altijd in de verleden tijd uitdrukt. Op de desbetreffende vraag van een lezer van zijn Eindhovens Dagblad, zei hij: ‘Op die manier neem ik al schrijvend afstand van het stukje. Zo’n stukje is maar voor een dag, daarom bundel ik ze ook niet en bewaar ze evenmin. Ik ben geen schrijver, ik ben een verzamelaar, een man van de verleden tijd.’

Aanstellerij? Welnee, het is waar. Als leverancier van een dagelijks stukje heeft Kessels aan deze geestesgesteldheid een en andermaal uiting gegeven. Maar hij is wel een schrijver en als hij van zijn werk afstand neemt (wat zijn goed recht is) dan zullen anderen het wel bewaren en koesteren. Al is het dan maar in knipselvorm.

Kessels is vorige maand 60 jaar geworden en voor het zover was, moet menigeen, insider of niet, gedacht hebben: betrekt uitgever Wegener hem in de sanering, of hoedt hij zich ervoor – cliché – de kip met de gouden eieren te slachten. Want ik weet zeker dat heel wat mensen het ED kopen om Kessels. Integendeel dus. Het liefst had de krant zelfs zijn stukjes in een mooi boekje willen vatten, maar zie hierboven hij heeft dat geweigerd. Het compromis was een door hem gevuld katern van twaalf pagina’s, inclusief mooi beeldmateriaal, in de oudejaarskrant. Dat leg ik dan maar ergens neer, in de verwachting het bij tijd van leven ‘ooit’ weer eens terug te vinden en het dan zeker te herlezen.

Inmiddels voltooide het ED zijn honderdste jaargang en deed zijn  abonnees (die zich graag ‘lid’ noemen) een boekwerkje cadeau. Onderwerp: niet deszelfs geschiedenis want die is jaren geleden als eens door een oud-redacteur te boek gesteld, maar een terugblik op het verspreidingsgebied Zuidoost Brabant, aan de hand van interviews, beschouwingen en anekdotes. Om dat boek, Van hooi tot hightech, te waarderen moet je een lezer zijn. Het probleem van deze tijd is immers, dat de gemiddelde mens niet meer zo in is voor lappen tekst. Ik overdrijf niet, als ik zeg dat ik er de moeite voor genomen heb en ik mag gelukkig concluderen dat het over het algemeen geen verloren moeite was. Vooral de verhalen, waarin ‘de gewone mens’ zijn/haar hart mocht luchten, spraken mij aan. Daarom vond ik het jammer dat de gewone Philipswerker schittert door afwezigheid, terwijl de betekenis van het concern dat hier zijn bakermat had, zeker in toekomstperspectief, wel goed uit de verf komt.

Summa summarum: het ED en zijn redacteuren hebben zich(zelf), ook door dit honderdste jaar heen, nu wel genoeg geëtaleerd. Meer dan voor elk ander jaar geldt voor 2013: en nu aan het echte werk.

dinsdag 1 januari 2013

Onschuldig dorpje

Is er al minstens een week weer ‘n hoop gedoe over het al dan niet afschaffen van particulier vuurwerk, krijgt zo’n onschuldig Fries dorpje met nog geen 250 inwoners dat zich verzamelt rond zijn traditioneel vreugdevuur het te verduren. Raard.

Hoe komt het nou dat die vrouw uit het nabije Dokkum, volgens het laatste bericht in de Leeuwarder Courant zonder dat er drank in het spel is ‘van de weg raakt’ en op een groep mensen inrijdt, met zeventien gewonden als gevolg, van wie één levensgevaarlijk? ‘Verblind door de vlammen’?

Op Radio 1 heette het in de vroege morgen dat er mensen op de weg stonden. De LC verneemt van een inwoner dat er vooraf wel discussie is geweest over de mate van (on)veiligheid van de plek. Maar het alternatief zou de dorpskom zijn geweest en dat werd in verband met het risico van overslaan in elk geval als gevaarlijk beschouwd.

Zuur. Wordt het vuurwerk in den lande tot voldoening van politie en hulpdiensten min of meer uitgeblust, gebeurt er zoiets.