donderdag 27 oktober 2011

Blijft CDA zichzelf gedogen?

Toch benieuwd, wat het partijcongres van het CDA, zaterdag in Utrecht, gaat opleveren. Hoewel ik in de agenda, noch de tot 13 oktober (sluitingsdatum) ingediende ontwerp-resoluties iets bespeur dat kan worden beschouwd als een krikkel punt, in relatie tot de beruchte gedoogconstructie waarop het kabinet Rutte steunt.

Het neemt niet weg, dat de situatie voor de christen democraten kritiek is. Niet alleen gezien de dramatische stand van de peilingen, maar ook door het einde verhaal van CDA-minister Leers over de zogenaamd uitgeprocedeerde asielzoeker Mauro Manuel. Alleen de PVV en een minderheid van de Nederlandse bevolking staan hierbij te juichen. Leers en het CDA krijgen een koekje van eigen deeg door de strot geduwd en dat speelt de tegenstanders van de kabinetsdeelname in de kaart. Het is al eerder gezegd: de PVV heeft Leers en het CDA in de tang.

Vanmiddag is er een overleg van de Kamercommissie Immigratie en Asiel met de minister, waarbij naar verluidt een poging zal worden gedaan, aan het wet-is-wet-verhaal van Leers te tornen. Of, meer concreet, de wettelijke regeltjes zodanig te veranderen dat Mauro – en onvermijdelijk jongeren in vergelijkbare situaties – kunnen blijven. Het is twijfelachtig of moties van deze strekking het zullen halen, zodat de discussiestof voor het CDA-congres straks voor het oprapen ligt.

Andermaal eens zien, hoe sterk de D in de naam van de partij is.

Zie ook: Frontaal Naakt

maandag 24 oktober 2011

Busje komt zo….mooi niet

Er is ‘n hoop te doen over de plannen van de gemeente Eindhoven, de gratis bus met de stadspas voor onder anderen 65-plussers, ook uit sommige randgemeenten, waaronder Best, met ingang van 1 januari 2013 af te schaffen. Bezuiniging.

Jos Kessels schreef er bij voorbeeld vorige week in het ED een uiterst venijnig stukje over, waarbij vooral Eindhovens burgemeester, Rob van Gijzel, er van langs kreeg. Als bestuurder die het als het over de besteding van overheidsgelden (onze centen) gaat, zichzelf vooral niet vergeet.

Ik ben zo’n 65-plusser en was blij met die stadspas, die ik dan ook voor 2012 zal proberen te verlengen. Ik gebruikte de kaart voornamelijk voor controlebezoek aan het Catharinaziekenhuis, waarmee ik voldeed aan de doelverwachting van Eindhoven – de bus in plaats van de auto.

Was, gebruikte, voldeed. Verleden tijd dan? Hoewel ik dus die pasverlenging zal aanvragen, betwijfel ik toch
of-ie mij nog veel nut zal bewijzen. En wel hierom:

Vorige week vrijdag stond ik aan de Raadhuisstraat in Best op lijn 145 te wachten, die volgens verschillende displays om 14:56 uur voorbij zou komen. Niet dus. Te voet (2 km) naar huis. Gezond, dat wel. Maar je zult daar maar met je bagage staan voor Eindhoven Airport.

Het gebruik van de 145 is sowieso onaantrekkelijker geworden, sinds de frequentie in december 2010 van een half uur is teruggebracht tot een uur. Goed OV staat of valt met haar frequentie. Als ik om half elf in ‘t ziekenhuis moet zijn, zou ik de bus van 9:56 uur in de Bestse wijk Heivelden moeten nemen. Anderhalf uur inclusief wachten.  Dat is me te gortig.

En dan laat ik nog buiten beschouwing, dat de chauffeurs van Hermes/Connexxion de onhebbelijke gewoonte hebben, niet bij de haltes te wachten tot het aangegeven tijdstip van vertrek. Zodat je voor alle veiligheid 10 minuten voor dat tijdstip aanwezig moet zijn.

Busje komt zo…mooi niet.

zondag 23 oktober 2011

Dorpswapens

Ja, je leest het goed, er staat dorpswapens. Het gaat over heraldische symbolen die dat in feite niet kúnnen zijn, omdat dorpen, die geen zelfstandige gemeenten zijn, geen wapen kunnen hebben. Zomin als stadswijken, ook al waren ze ooit een (deel van) een dorp. Vraag het anders aan den Hoogen Raad van Adel. Die heeft in 1819, toen Best zich los maakte van Oirschot, trouwens een nogal scheve schaats gereden door de kersverse gemeente een wapen te gunnen met het niet-heraldische symbool van een heilige (Odulphus, op z’n Brabants Dulfke) in toog en superplie met een appel in de hand, maar dat laatste doet weer minder ter zake. Terecht doet Best nauwelijks meer iets met dat wapen. Niet sexy genoeg, zal ik het maar eigentijds zeggen.

wapen_ginneken c.a.Dus, waar een wethouder van een stad als Breda zich al niet druk om kan maken. Die wethouder, Wilbert Wilems, wil dat het stadsdeel Ginneken – tot en met 1942 deel uitmakend van de gemeente Ginneken en Bavel – afstand doet van het aloude wapen, met het rooster waarop de heilige Laurentius is gebraden (‘Draai me nu maar om, ik ben aan een kant gaar’), een koebeest op een stuk gras, dat verwijst naar de agrarische roots en drie zilveren Andreaskruisen op keel dat sinds 1744 (!) de ligging van het voormalige Ginnekense rechtsgebied in de Baronie van Breda symboliseert.

wapen_ulvenhoutWaarom, Wilbert? Omdat er verwarring kan ontstaan met de dorpen Ulvenhout en Bavel, die respectievelijk het Laurentiusrooster en de koei als herkenningstekens hanteren. Voor de goede orde: het wapen van Ginneken en Bavel is indertijd overgenomen door de gemeente Nieuw Ginneken, waartoe zowel Ulvenhout en Bavel behoorden. Aan die toestand is in 1997 weer een einde gekomen, toen Breda delen van Bavel en Ulvenhout inlijfde, terwijl wat restjes werden toegeschoven aan een nieuw gevormde gemeente Alphen-Chaam. Ik wil er niet al te zeer over uitwijden, maar laatstgenoemde gemeente maakt zich onsterfelijk belachelijk met een wapen waarin twee alpen en een kam voorkomen. Wellicht uit een erfenis van de oude gemeenten  Chaam en Alphen-Riel, maar toch…

Wapen_BavelOm af te ronden: Ik begrijp ‘het probleem’ van de Bredase wethouder niet. Ulvenhout (ook een Laurentiusparochie) heeft om wat voor reden dan ook de koe ingeruild voor een leeuw en Bavel houdt de koe in ere. Beide dorpen plegen met de andrieskruisen verre van verraad aan hun roots.

Ik zou zeggen, beste Wilbert, wethouder van erfgoed, láát ze toch. Verwarring is een waandenkbeeld En pak vooral ‘t Ginneken niet z’n historisch symbool af. Dat heeft het met zijn ijver voor het behoud van z’n karakter niet verdiend.

En wie strijdt om een koe, geeft er een toe. Dat ook nog eens.

BN/De Stem, 17.11.11: Einde gedoe

maandag 17 oktober 2011

Wat? WIJ zijn gehackt!

Schreef ik in het weekeinde over de suggesties van het AV-bedrijf Symantec-Norton dat hhBest op het virtuele inbrekerspad zou zijn, nu kan ik zeggen dat – omgekeerd – wij zijn gehackt.

Iemand of wat heeft op de ‘hoofdpagina’ van deze site een vervelend script weten te smokkelen (vraag me niet hoe, want dat is vragen naar de onbekende weg). Symantec meende dat zodanig te interpreteren, dat ze mijn gebruikers waarschuwde voor een aanval van hhBest.nl De gratis virusscanner AVG van Grisoft gedroeg zich correcter door te melden, dat zij een vervelend script had geblokkeerd, waarna de gebruiker gewoon verder kon naar de site. Je kreeg pas weer met de waarschuwing te maken, als je de computer had uitgezet en opnieuw gestart.

Dat alles behoort nu tot het verleden,door herinstallatie van WordPress.

Heb je als gebruiker van hhBest niks gemerkt? Oei, update je virusscanner resp. je malware detector. Maar geloof niet alles letterlijk wat ze zeggen.

zaterdag 15 oktober 2011

Ben ik ook een hacker?

Ben ik ook een hacker? Volgens het zich graag als gerenommeerd beschouwende anti-virusbedrijf Symantec-Norton wel. Een gebruiker van mijn website hhBest.nl (wie durft nog?) die zijn beveiliging hoog heeft ingesteld, kreeg namelijk van zijn scanprogramma (Symanterc dus) het bericht dat  'een inbraakpoging van www.hhbest.nl (was) geblokkeerd'. Toemaar.

Paniek natuurlijk. Tenslotte is het hacken aan de orde van de dag en signaleerde Brenno de Winter donderdag nog, dat van de website van de gemeente Gilze-Rijen 645 wachtwoorden waren gekaapt. De gebruiker vroeg mij dan ook, hem van de maillist te schrappen. Hij had geen zin in problemen, voegde hij eraan toe. Uiteraard voldeed ik aan dat verzoek, maar wel met de opmerking dat ik het jammer vond dat hij Symantec meer vertrouwde dan mij, plus het aanbod, hem de adressen verstrekken van uitstekende (gratis) virusscanners en bestrijders van malware, die niet van dit soort rare dingen doen.

Verder heb ik mij vrijdag in de vooravond met de volgende mail tot Symantec-Norton gewend:

Mag ik van u vernemen, hoe u erbij komt, een van mijn adressanten (mailadres) de volgende waarschuwing te zenden:

(Schermafbeelding)

Bij deze verzoek ik u, uw mening over mijn brave WordPress-website nader te onderbouwen, eventueel te herzien en betrokkene daarvan in kennis te stellen.
Afhankelijk van uw reacties, behoud ik mij het recht voor over uw werkwijze - waarbij u achter mijn rug om opereert - te berichten aan een of meer gerenommeerde Nederlandse 'securitysites'.
Ik kan u mededelen dat ik betrokkene alvast enkele betere antivirus- en -malwareprogramma's heb aanbevolen.

Hoewel een anti-virusbedrijf geacht wordt, zeven dagen per week te functioneren, mocht ik tot zaterdag 10:30 nog geen reactie van Symantec ontvangen.

Overigens snap ik ook wel, dat het alarm van een ‘hoog afgestelde’ virusscanner zonder fysieke tussenkomst van de makers op de computer van een gebruiker op van alles wat verdacht is met rigoureuze maatregelen kan reageren. Het zou me bij voorbeeld niet verbazen als de boosdoener moet worden gezocht in een verouderd audioprogramma. De link van hhBest leidde immers naar een pagina met een verwijzing naar een mediabestand.

Enfin, men is gewaarschuwd/gerustgesteld – Doorhalen wat niet van toepassing is.

donderdag 13 oktober 2011

Licht in de duisternis

Het is of je een muntstuk in een automaat gooit, zo voorspelbaar is het wat er uit komt. Liefhebbers van eigenwijze, moderne – niet eens abstracte - kunst  ijveren voor het behoud ervan en de ironisch bedoelde commentaren barsten los. De kunst wordt niet als zodanig herkend en erkend, men weigert zelfs bij voorbaat er naar te gaan kijken, maar als de marktwaarde in geld ter sprake komt, is de beer helemaal los.

Dit soort kunst kan zelfs regelrechte agressie oproepen, wat volgens mij bewijst dat het gehate object ‘iets heeft te zeggen’. In 1986 maakte een man zich uit het museumpubliek los en sneed met een stanleymes drie keer horizontaal in het werk Who’s afraid of Red, Yellow and Blue III van de Amerikaanse abstract expressionist Barnett Newman. Barbarij, zegt de een. Net goed, reageert de ander. Hier komen we natuurlijk nooit uit.

Zij, die de kunst er niet in zien, zullen ook geen verschil waarnemen tussen de installatie Wood Circle van Richard Long in het Van Abbemuseum en het folkloristisch aandoende initiatief in het Eindhovense stadsdeel Tongelre tot de aanleg van een (tijdelijke) verticale moestuin. Jammer voor hen, want ze missen iets.

Richard Long is gespecialiseerd in cirkels. Wood Circle (zeven meter in doorsnee) is gevormd uit 840 zorgvuldig door hem bijeen gezochte boomtakken. Ze zijn niet zomaar op de grond gekwakt, maar in een, laat ik zeggen tot de verbeelding sprekend patroon gelegd. Ten eerste: kom maar eens op het idee. Ten tweede: Voer het dan ook maar eens zó uit, dat mensen bereid zijn, er voor stil te staan en er stil van te worden.

Terug naar de automaat. Invoer: de mededeling dat het kunstwerk door de erfgenamen van de bruikleen-geefster te koop is gezet, waarbij het Van Abbe het voorkeursrecht heeft bij een ‘vriendenprijs’ van 160.000 euro. Een prima prijs, zegt veilinghuis Sotheby’s, wijzend op de bedragen die elders ter wereld voor werken van Long zijn neergeteld. Uitvoer: het eerste en waarschijnlijk niet het laatste ingezonden stuk onder het kopje Takkenboel in het Eindhovens Dagblad, waarin genoemde 160.000 euro alvast aan de zorg en het onderwijs worden toegedacht. En ED-columnist Jos Kessels, die – kunstliefhebber maar allesbehalve Van Abbevriend – is uitgedaagd er ‘zijn licht over te laten  schijnen’ en aankondigt met lucifers onderweg te zijn.

Maar wie brengt werkelijk licht in deze duisternis, respectievelijk slaagt er in verduisterde geesten te verlichten? Helaas, ik zei het al: hier komen we niet uit. Bij kunst is het altijd zo geweest: ze is zoveel waard als de gek er voor geeft. De uitdrager Couvreur, duwde rond 1900 een kar vol tekeningen van Vincent van Gogh door het centrum van Breda. Was 82,5 miljoen dollar voor een Van Gogh (‘Portret van Dr. Gachet’, 1990) verhoudingsgewijs niet even goed gekkenwerk?

Lees ook Alles Hollands populair van Jan van de Ven.

woensdag 12 oktober 2011

Wiegel solliciteert bij PvdA

Hans Wiegel, oud-minister en VVD-prominent in betrekkelijke ruste, solliciteert naar een adviseurschap bij de op sterven na dood zijnde PvdA.

Anders dan zo valt zijn column in De Pers vandaag niet te interpreteren. En passent etaleert de zelfbenoemde staatsman zijn persoonlijke wapenfeiten, zoals het destijds ‘uitschakelen’ van VVD-concurrent DS70 ‘op haar rechterflank’.

Naar aanleiding van de recente incidenten binnen de voormalig socialistisch gevederde partij, verstrekt Wiegel alvast een voorschot: ‘De partijvoorzitter in de Eerste Kamer moeten een drie-eenheid met de aanvoerder in de Tweede Kamer zijn. Een falanx.’

‘De PvdA moet weer terug naar haar roots', zo luidt het understatement van de VVD-er, maar hij weet dat wel te nuanceren: ‘Haar sociaal-democratisch fundament weer opbouwen en eigentijds vertalen.’ En hij noemt daarbij vijf hoofdpunten, intussen afrekenend met de ‘reacties van de PvdA op de harakiri van voorzitter Ploumen’. Die zijn ‘van een grote knulligheid’.

Wiegel noemt ook het roepen om de komst van Lodewijk Asscher (Amsterdams wethouder, voor wie hij bewondering zegt te hebben) naar Den Haag ‘ontijdig en beschadigend’.

En dan besluit hij: ‘Misschien moet de PvdA achter de schermen maar eens een goede adviseur van buiten aantrekken.’

Het is duidelijk: Hans Wiegel laat er met zijn betoog geen twijfel over bestaan dat hij die adviseur zou kunnen zijn.

dinsdag 11 oktober 2011

‘Ongehoord, niet te geloven, verschrikkelijk’

Wanneer zou enig medium het aandurven, soberder te berichten, over zo’n drama als de dood van de tienjarige Jennefer in Rotterdam?

Natuurlijk is het ‘ongehoord, niet te geloven en verschrikkelijk’ wat er is gebeurd, maar, met alle respect voor de gevoelens van ‘de buurt’, zijn de reacties niet ál te voorspelbaar, inclusief de inrichting van een ‘gedenktafel’ op school en de psychologische opvang van kinderen?

Waarom moet de berichtgeving ontaarden in ‘n soort wedstrijd in het ‘t als eerste voorop staan met microfoon en camera, waardoor de nieuwsconsument in 24 uur tijd, tien keer hetzelfde van dat voorspelbare door de strot krijgt geduwd? Als je dat allemaal gehad hebt, glijdt de krant in de bus met als openingskop: Buurt geschokt door dood Jennefer, waaronder opnieuw de mededeling: Veel mensen waren geëmotioneerd.

Waarom? De vraag stellen is haar beantwoorden. Commercie, concurrentie, angst.

Ik begon dit stukje met: Wanneer zou enig medium het aandurven, soberder te berichten etc. Hierop is het antwoord: Vandaag! Het gratis dagblad De Pers durft er over te zwijgen. Soberder kan niet. Het valt me trouwens steeds vaker op dat die krant zelden bericht over dingen die ik allang weet.

Gangsta’s dissen met je app

Maandagavond zat ik met mijn tablet op schoot – dat is kort door de bocht gezegd een minicomputer – naar het debat over onze monarchie te kijken en hoorde domineeszoon en  opiniemaker Geert Mak zich ‘principieel republikein’ verklaren, maar met de toevoeging dat over een eventuele afschaffing van de monarchie eerst nog wel twintig jaar zou kunnen worden nagedacht. Als bijdrage aan de discussie, die zich synchroon op Twitter voltrok, tikte ik in: ‘Mak wil eerst nog een lintje.’

Vervolgens werd mijn aandacht getrokken door een tweet van de politie, waarin een sensationeel initiatief op het gebied van de internet-communicatie tussen haar en de burgers van de gemeenten Best, Oirschot en Son en Breugel (kortweg BOS) werd aangekondigd. Het gaat om een zogenaamde app voor mobieltjes en tablets, waarmee je, eventueel met foto, onmiddellijk iets verdachts bij de afdeling BOS van de politie Zuid-Oost-Brabant kunt melden. Omgekeerd, kan de politie natuurlijk ook die burgers met hun elektronische speeltjes inseinen en alarmeren. Minstens een landelijke primeur, begrijp ik en staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie was dan ook aanwezig bij de presentatie van het project in het Bestse gemeentehuis. Burgemeester Kortmann zou bij deze gelegenheid de gedenkwaardige woorden hebben gesproken: ‘Vetcool en chill om de gangsta’s te dissen met je app’.

App is een afkorting van het begrip applicatie, wat letterlijk toevoeging betekent, een miniprogramma, dat je in dit geval gratis met je telefoon of tablet kunt downloaden. De app PolitieBOS is ontwikkeld door een bedrijf dat zich (ook best wel cool) Applsap-zonder-e noemt. Het behoort tot een Vennootschap Onder Firma (VOF) genaamd Vers Geperst! Dat bedrijf heb ik dinsdagmorgen maar eens gemaild, omdat de mededeling van de politie, dat de app op onder meer Android Market was te downloaden, niet bleek te kloppen.

Geen nood trouwens, want er zijn voldoende mogelijkheden om met de politie via het web te communiceren. Ik wees al op Twitter. De afdelingschef van Politie BOS, Peter van Dalen, heeft zelfs een eigen weblog inclusief mailformulier, waarmee je hem rechtstreeks kunt aanspreken. De laatste bijdrage van Peter aan zijn weblog is overigens van 18 juli. Zeker te druk.

Wat volgens mij bij dit alles een kardinale vraag is: kan je de politie ook aanspreken over eigen fouten en misdragingen? Jazeker, via Twitter, zo heb ik persoonlijk ervaren met de politie Eindhoven. Maar het kan wel zijn, dat de beantwoording op een cruciaal moment stopt.

Op 27 september schreef ik in twee opeenvolgende twitterberichten het volgende naar de Eindhovense politie: Verzoek om opsporing @PolitieEhv Kleine pol.auto zonder zw.licht of sirene, rijdt op Boschdijk over strook rechtsaf rechtuit door rood. Tijdstip: 27/9 ca. 11:30 op Boschdijk binnen de ring.

Op 28 september krijg ik zowaar een reactie: We proberen de bestuurder te achterhalen, om die te vragen naar de reden van dit gedrag. Maar daar is het wel bij gebleven. Op een ongeveer een week later door mij geplaatste vraag, of het onderzoek nog wat heeft opgeleverd, kwam geen antwoord meer.

Ik wens politie en justitie verder veel succes bij de communicatie met de burger op het internet. Ik blijf van mijn kant doen wat ik kan. Ondertussen drink ik een glaasje appelsap.

(Deze column verschijnt in gesproken vorm op Omroep Best, op woensdag 12 oktober, ca. 18:10 uur.)

dinsdag 4 oktober 2011

Kijk- en luistergeld

In de VPRO Gids staat een interview met een man die vroeger bij de mensen thuis controleerde of ze hun kijk- en luistergeld wel hadden betaald. Dat kan nu. Ik herinner mij, ooit eens bij de betrokken rijksdienst te hebben gevraagd, of ik  'n keer met zo'n man mee mocht voor een verhaal. Niet dus. Kwestie van privacy. Toen al.

luistergeldIn de jaren vijftig, toen het alleen nog om kijkgeld ging, haalde men periodiek een radiozegel <- bij het postkantoor; die zegels werden op een kaart geplakt, die 'in de nabijheid van het radiotoestel' diende te worden bewaard.

Wij hadden thuis een kleine netradio, een zogenaamd universeeltje. Mijn ouders waren er tegen gekant, dat ding aan te zetten, bij wijze van achtergrond.  'Net of er in de hoek van de kamer een vent staat te kletsen, naar wie niet wordt geluisterd.'  Ze waren trouwens ook buitengewoon terughoudend in het kiezen van entertainment als de Bonte Dinsdagavondtrein (AVRO) en Negen heit de klok, al was die van de KRO. Wam Heskes, als  'de gewone man', die er  'het zijne' van zei, kon er nog net mee door en natuurlijk had ook pater Henri de Greeve met zijn toelichting op de moralistische teksten ('Roddelen is een rattenplaag') van de Bond Zonder Naam een min of meer willig oor. Geen hoorspelseries als Paul Vlaanderen of Sprong in het heelal. Daar konden wij op het schoolplein niet over meepraten. Ik kan me trouwens niet herinneren of ik me daardoor misdeeld voelde.

Mijn vader was op een middag alleen thuis, toen de controleur van de luisterbijdrage aanbelde en zich met zijn permanente toestemming tot huiszoeking legitimeerde. Wat nu?

'Die radio is kapot,' zei de oude heer en demonstreerde dat door aan de knoppen te draaien. Zo dood als een pier.

'Dan houdt het op,' concludeerde de controleur 'en wens ik u verder goede middag.'

Onze verbazing over deze move van onze vader, die zo a-technisch was dat-ie nog geen schroevendraaier kon vasthouden, nam een einde toen hij ons de oplossing  onthulde:

'Ik had voor alle zekerheid de stekker eruit getrokken.'

Bokbier

Als de blaadjes vallen, probeert de commercie ons wijs te maken, dat het tijd is voor bokbier, een donker bier van lage gisting, 6 à 8%, met een caramelachtige smaak (brrr), uitgevonden ergens in Nedersaksen. Het wordt verkocht van oktober tot februari. En dan moet er weer iets anders gepromoot worden, want vanaf de vastentijd tot in mei heb je het zogenaamde lentebok.

Café De Paternoster aan de Bossche Markt, (een paternoster, letterlijk onze vader, is de Brabantse benaming voor rozenkrans, een gebedssnoer) voelde het aan zijn stand verplicht, het nieuwe bokbier te laten keuren – nog net niet wijden – door niemand minder dan de Bossche bisschop Hurkmans. Die is daar ingetuind, mitsgaders nog iemand met een priesterboordje, zo zie ik op een foto in de krant. Pater Noster kwam er ene vatten. Volledigheidshalve: Hurkmans liet zich het bier ‘goed smaken’.

Conclusie, zowel ‘de Kerk’ als ‘de media’ zijn er opgesprongen als een bok op de haverkist. Ze hebben het allebei nodig, moet je maar denken. Vanwege de dorst naar positieve aandacht. Met De Paternoster en de brouwer als lachende derden.