dinsdag 28 juli 2015

Lisa, blijf ons volgen, het smullen gaat verder

Als je de tv opbelt of mailt dat je regelmatig grote onderbroeken wast en die dan buiten te drogen hangt, komt de tv om dat te filmen. Bijkomend voordeel: de heer des huizes deelt in, wat heet, sappig  Peellands, gaandeweg mee dat hij nóóit de was doet. Ja ophangen doet-ie nog wel. Geen kunst aan, met die knijpertjes. Einde item.

Soms gaat er ‘n hoop sociale-media-geweld aan vooraf, zoals in het geval Lisa, het meisje van dertien met het uiterlijk van een 20-jarige, dat heimelijk de ‘ouderlijke’ camping verliet en dagen later in min of meer verholen gezelschap van een 41-jarige (!) man in een streekbus werd aangetroffen. ‘Ben jij Lisa?’ - ‘Nee.’ -  ‘Ga toch maar mee.’

Eind goed al goed? Dat zou ik toch maar eens even afwachten.
De reguliere media krijgen het via de asociale media voornoemd, in het bijzonder Facebook, allemaal op een presenteerblaadje aangeboden. Daar gooit iedereen zijn – elders zo fel geclaimde en verdedigde – privacy voor de wolven.

Zo kan het gebeuren dat je in de journaals – op één avond naar het lijkt eindeloos herhaald – de ouders van Lisa gezellig op de bank ziet zitten, vrolijk het land in blikkend met de woorden: ‘Een pak van ons hart. Ze is terecht. Iedereen hartelijk bedankt.’

Ik denk dus dat die vrolijkheid niet terecht is, althans op z’n minst voorbarig. Want het belangrijkste weten de ouders noch wij: wat is er de afgelopen dagen met Lisa gebeurd? De politie probeert daar achter te komen en ik vind het ronduit verbazingwekkend dat de ouders daar kennelijk niet over in spanning zitten.


De media nemen alvast een voorproefje op wat volgt, door nogal hypocriet het geijkte verhaal te brengen over ‘ouders die hun kinderen met media moeten leren omgaan’. Zo van: ‘morgen meer. Blijf ons volgen, het smullen gaat verder’.

dinsdag 21 juli 2015

Muggen, het moes nie magge

Vele jaren geleden was ik tijdens een vakantie aan de Neusiedlersee, in Neder Oostenrijk. Drie kenmerken (wie er meer over wil weten, raadplege bij voorbeeld neusiedlersee.nl): het meer is een geliefd weekenduitje voor de inwoners van Wenen, die zich bijzonder hoffelijk gedragen ten opzichte van anderen. Toen ik onder de stranddouche ging staan, was een hunner zo vriendelijk, die spontaan met de daarvoor bestemde trekker in werking te stellen en te houden. Ze maken er verrukkelijke wijn, die helaas niet geschikt is voor export (kan niet tegen vervoer) en, ten derde, het stikt er van de muggen.

Wat dus het meest in mijn herinnering is blijven hangen, is de avond met Wein,  Weib und Gesang, gevolgd door een nachtelijke jacht op het muggengespuis. Men kan zich voorstellen dat het een tamelijk ingewikkelde combinatie is.

Muggen, het moes nie magge. Maar ze gedijen het best bij de combinatie van zomerwarmte en stilstaand water. In het Peeldorp Griendtsveen weten ze daar alles van sinds men in die omgeving bezig is met zogenaamd natuurherstel, inclusief het verhogen van de grondwaterstand. Men wil het oorspronkelijke hoogveen terug, meldt het Eindhovens Dagblad, dat bijkans een halve voorpagina wijdt aan het muggenprobleem dat hiervan het gevolg zou zijn. De dorpsraad is zodoende in het geweer gekomen, acht de overheid aansprakelijk voor de muggenplaag en sluit zelfs ‘een gang naar de rechter’ niet uit. Maar of het zal lukken, de magistraat te overtuigen van oorzaak en gevolg, daar twijfelt de dorpsraad zelf ook wel ‘n beetje aan, evenals de boswachter ter plaatse: ‘Het is nu eenmaal een goed jaar voor de muggen.’


Ik denk dat de rechter zal zeggen: koop maar een goeie vliegenmepper. Pats!

dinsdag 14 juli 2015

De truc is: blijven lachen

Ik geef toe, het kan soms moeilijk zijn, maar probeer bij het nieuws dat over je heen wordt gestort te blijven lachen. Anders is het niet vol te houden, toch?

Neem nou zo’n geval als dat van de rekenfout van 12 miljoen bij de exploitatie van de Internationale School in Eindhoven. Aan negatieve bedragen werd een rente-opbrengst toegekend. ‘Hoe verder in de min hoe hoger het rentebedrag dat geplust werd,’ schrijft het ED vandaag op de voorpagina. De lach die aan de kop valt te ontlenen, mag gerust sardonisch genoemd worden. Ik citeer: Financieel adviesbureau rekent niet goed; accountant ziet fout niet.

Hou op, ik houd het niet meer.

Het volgende is niet om te lachen, dus ik meld het vrijblijvend. Via via verneem ik namelijk dat de oudste inwoonster van Best (99) noodgedwongen in het ziekenhuis ligt, omdat er geen plaats voor haar is in de zorgsector. Wee het gebeente van de bestuurder die straks, al dan niet behangen met een ambtsketting, met een taart met honderd kaarsjes op haar verjaardag verschijnt.

Blijf lachen. Ook bij de leegstand van een fraai, nog geen tien jaar oud schoolgebouw in de wijk Heivelden, waarop als een schone belofte het reclamebord van een particuliere kinderopvang is aangebracht. Hoeveel rekenfouten zijn, respectievelijk worden hier gemaakt en door wie? Niet door de ouders in Heuveleind en Heivelden in elk geval, want die zijn wat de vrouwelijke helft betreft zo langzamerhand in de menopauze (schreef ik daat bijna memopauze) beland.


Laat ik het hier maar bij laten, het is tenslotte komkommertijd, al kun je dat aan de gezichten van de Grieken niet zien. De enige in dit circus die nog reden heeft tot lachen is Jeroen Dijsselbloem over zijn verlengde baantje.