dinsdag 17 augustus 2010

Statuur

Volgens Gerrit Braks, die ik altijd heb gemogen
omdat-ie als Minister van Landbouw duidelijk toegaf ‘boer met de boeren’ te zijn, moet je binnen het CDA over enige statuur kunnen  beschikken, om kritisch te staan tegenover de onderhandelingen met de privépartij van Geert Wilders. Tegen de Wegener kranten zei hij: ‘Van Agt heeft een bijzonder statuur. We kennen hem als iemand die graag zijn stem laat horen. Ik begrijp zijn zorgen. Meer moeite heb ik met critici die zich nu heel voornaam voordoen, maar in werkelijkheid weinig hebben betekend voor de partij.’

Een koei van een denkfout. Braks verliest uit het oog dat in een situatie als deze, als het over ‘statuur’ gaat, het al dan niet prominente lidmaatschap van het CDA het moet afleggen tegen n’importe welke CDA-kiezer. Het CDA doet er trouwens na de dramatische verkiezingsnederlaag in juni goed aan, ook ernstig rekening te houden met de potentiële kiezer.

zondag 15 augustus 2010

‘Niks aangenaam’

Er is dit weekeinde ‘n hoop herrie over vermeende misdragingen van cadetten op wat tegenwoordig heet de Nederlandse Defensie Academie, uiteraard in de wandeling NLDA. Welke gek is trouwens op het idee gekomen, de naam van deze al meer dan 125 jaar in het kasteel van Breda gevestigde  instelling van hoger onderwijs te veranderen? Was Koninklijke Militaire Academie bezijden de waarheid of zoiets? Nou, ik – en daarin ben ik niet de enige, zo begrijp ik uit BN-De Stem – blijf gewoon KMA zeggen, in Breda houden ze het, neem ik aan, in de straat op  ‘t Akkedemie. 
Ik herinner me een verhaal van mijn vader over ‘n volkstype, wiens zoontje van z’n moeder horrelvoeten had geërfd. De man, Janus Jongbloed geheten, verklaarde met dodelijke ernst: ´ ‘t Is dat-ie zulke ongelukkige voetjes eet, maar anders was-ie allang kerdet op ‘t akkedemie geweest!´ Dat jong zat trouwens nog op de toenmalige lagere school.

Terzake: De Telegraaf meldt onder de pet gehouden seksuele misdragingen op de KMA en BN-De Stem gaat daar op haar website, bij voorlopig ontbreken van de papieren krant, op in.  Voorzitter Jan Kleian van de militaire vakbond ACOM laat in eigentijdse taal weten dat hij het wangedrag aan de grote klok hangt, omdat hij ‘het beu is om mensen naar de klote te zien gaan.’

Nou ja. Onderzoek! Ook al omdat een, weer eens niet bij naam genoemde, woordvoerster van de KMA op het verhaal heel wat heeft af te dingen. Ze bevestigt tegenover BN-DS een geval van aanranding van een cadet door medecadetten maar dat zou ruim negen jaar geleden zijn gebeurd. Een ander incident dateert van bijna vijf jaar geleden. Daarnaast zou er inderdaad recent sprake zijn van racistische bejegeningen van een Turkse cadet. Maar ‘wangedrag wordt niet getolereerd. Daar zijn binnen de academie strenge afspraken over.’

Terug naar het verleden. In de jaren vijftig had ik een neef op de KMA, die thuis kwam met voor die tijd ‘schokkende’ verhalen over daar toegepaste ontgroeningspraktijken. Zo was er een nieuwkomer, die ertoe werd gedwongen, in z’n nakie op een tafel ‘n dansje te maken. Neef: ‘Stond-ie daar met z’n handen voor z’n piemel te dribbelen, al roepende Niks aangenaam, niks aangenaam’.

Nooit meer iets over gehoord. Van een militaire vakbond was toen nog geen sprake, geloof ik. En wellicht zijn toen die ‘strenge afspraken’ wel gemaakt.

woensdag 11 augustus 2010

Computerfabrikant doet of klant imbeciel is

Sommige computerfabrikanten denken, dat de klant-koper imbeciel is. Deze stelling durf ik wel aan en wel hierom:

Hoe lang is het geleden dat ik m'n eerste pc kocht? Vijf en twintig jaar? Zou best kunnen. Met een Windows-cd erbij, want dat besturingssysteempje moest je zelf installeren. Heeft mijn zoon toen gedaan. 'Ik hoef alleen maar te kunnen tekstverwerken', had ik gezegd en daar herinnert-ie me nog wel eens aan. (Intussen ben ik 'm in computerologie wel zo ongeveer de baas, hij heeft andere prioriteiten.) Internet was nog niet aan de orde.

In de loop der jaren zijn, zogezegd, heel wat pc's en laptops door m'n handen gegaan en heb ik ook menigeen het web op geholpen. Met informatie uit computerbladen en de laatste jaren steeds vaker van gespecialiseerde websites en forums.

Om de vier of vijf jaar moest er wel weer vervangen worden; de laatste jaren gaat dat – afgezien van de opeenvolging van besturingssystemen – ietsje trager. Het meest spectaculair vind ik de toename van de opslagmogelijkheden, plaatselijk en op het web. Van megabytes naar gigabytes naar terabytes. En vergeet de processoren en werkgeheugens niet: snel, sneller snelst.

De computer zoals je die je tegenwoordig uit de winkel meekrijgt, is in die zin ook een ander ding dan die van pakweg twintig jaar geleden, dat het besturingssysteem is voorgeïnstalleerd. Je krijgt geen 'Windows-cd/dvd' meer mee. Daar heeft Microsoft een einde aan gemaakt, want dat leidde natuurlijk te gemakkelijk tot illegale copieën. Er wordt van je verwacht, dat je bij ingebruikneming van je nieuwe machine zelf 'n stuk of drie opstartbare, zogenaamde recovery-dvd's maakt, waarmee je de pc in de oorspronkelijke staat kunt terugbrengen. Het wordt je als het ware aangeboden na voor het eerst starten en het enige wat je hoeft te doen is de onbeschreven dvd's klaar leggen en na uitvoering met een speciale schrijfstift van aanduidingen voorzien. Goed opbergen bij de papieren en klaar is kees.

Wat de onnozele koper niet direct ziet, is dat de fabrikant de harde schijf in twee delen geeft gepartitioneerd. Op de eerste partitie (C:) staan Windows en de programma's. Op de tweede (bv F:), die voor de gebruiker is verborgen (!) staat alvast een complete backup, als het goed is dezelfde als die op de recovery-dvd's wordt gezet.

acer_aspire Arme gebruiker, als-ie onervaren is. Dat zeg ik, na 'n weekje aanklooien met een <- Acer Aspire-laptop, voorzien van een 64 bits versie (op zich heel goed) van Windows 7.

Om te beginnen, vind ik het – en ik sta hierin niet alleen, gezien de programmaatjes die op het internet te krijgen zijn om daar iets tegen te doen – onaanvaardbaar dat de fabrikant, in dit geval Acer dus, allerlei applicaties toevoegt waarop de koper helemaal niet zit te wachten. Probeerversies van virusscanners, waarvoor na een maand uiteraard betaald moet worden en allerlei opdringerige programmaatjes, waarvan het nut onduidelijk is. Het zijn vaak evenzeer fuiken, die elders een kassa moeten doen rinkelen en kunnen dus zonder pardon als malware worden bestempeld. Als de leverancier van de computer dat al niet vindt, dan mag de klant dat toch zeker wel denken? Gelukkig zijn er gereedschappen als het gratis, onovertroffen Ccleaner van Piriform, dat tegenwoordig ook de mogelijkheid biedt programma's grondig te verwijderen, inclusief aanpassing van het Windows-register (een centraal onderdeel van het besturingssysteem).

In mijn situatie was er echter één applicatie, MyWinlocker, dat zich niet met Ccleaner en ook niet met een ander daarin gespecialiseerd programma liet verwijderen. Er bleef een restje staan, met als gevolg dat de computer bij het opstarten bleef melden: 'Ik kan dit onderdeel niet uitvoeren vanwege het ontbreken van een bestand'. Het bleek met geen mogelijkheid uit te schakelen. Dat kun je natuurlijk niet hebben, zodat ik maar besloot de fabrieksbackup terug te zetten, hoewel ik dan ook weer helemaal terug bij Af zou zijn. Dat betekende dus starten vanaf de nieuw gemaakte dvd ('s). Het venster dat ik toen kreeg (de zogenaamde interface van de firma Acer) bevatte evenwel niet de optie om de backup op de dvd aan te spreken. Het gevolg was, dat de backup op de harde schijf (die op de 'verborgen' partitie) werd teruggezet. Resultaat: de Engelse versie van Windows 7, terwijl ik natuurlijk een computer met de Nederlandse versie had gekocht. Op de website van Acer gezocht naar de manier om de gemaakte dvd's toch te benaderen. Die was er. Ik moest bij het starten twee knoppen tegelijkertijd indrukken en dan zou ik een venster krijgen, waarin ik voor de dvd's kon kiezen. Niet dus.

Acer benaderd via de Benelux-website. Een onmogelijk karwei, omdat bepaalde functies van die site, zoals het aangeven van de aankoopdatum, niet functioneerden en er allerlei boodschappen kwamen die, kort gezegd, nergens op sloegen. Toch lukte het me uiteindelijk, een webmail naar Acer te versturen. Daarop kwam een antwoord, waaruit bleek dat de helpdesk die mail niet goed had gelezen en waaraan ik dus helemaal niks had. Op de website zag ik vervolgens dat men de case als 'gesloten' beschouwde. Zo, daar zijn we weer van af. In een later stadium heb ik Acer nog telefonisch, à 40 cent per minuut, benaderd met als resultaat dat mij hopelijk binnen veertien (!) dagen goede aanspreekbare (?) dvd's worden toegestuurd.

Een splinternieuwe laptop en die dan twee weken niet kunnen gebruiken. Dat vond Levensmaatje voor wie het apparaat bestemd was, niet om te pruimen. Er is ook nog zo iemand als de leverancier van deze Acer en dat is de computerwinkel Paradigit in Eindhoven. Daar hebben ze, evenals trouwens bij andere computerketens, de policy, dat je voor garantie en reparaties bij de fabrikant moet zijn. Echter, ze zijn niet te beroerd om eens even 'naar een probleem te kijken', zeker als ik ze uitdaag met de opmerking dat ze toch geen 'dozenschuiver' zijn. Trouwens de leverancier kan zich volgens het Burgerlijk Wetboek ook niet helemáál aan zijn verantwoordelijkheid onttrekken. We kwamen tot de volgende afspraak: Ze zullen de fabrieksinstellingen, waarvan zij-zelf ook een schijf hebben, terugzetten en de zaak testen. Als ik gelijk heb met die ongewenste Engelse versie, dan hoef ik niks te betalen. Anders kost het mij 36 euro.

Binnen enkele uren kreeg ik een telefoontje: 'U hebt gelijk. Kom 'm maar halen. Maar wat de backup betreft bent u aangewezen op de door Acer beloofde nieuwe dvd's.'

Als ik terug ben in de winkel zeg ik: 'Jullie snappen natuurlijk wel, dat ik mooi een image van de beginsituatie op dvd laat maken door Acronis' True Image. Dan weet ik wat ik heb.

Het antwoord was: 'Zeker, zo doen wij het ook!'

Het grappige is, dat ik gisteren de oude Windows XP-laptop van Levensmaatje gereed heb gemaakt voor een nieuwe gebruiker, met zo'n image van maart 2005. Het aan-uit-knopje is wat wankel (reparatie zou te duur zijn), maar wellicht houdt-ie het nog wel even uit. Loopt althans weer als een tierelier.

En die Acer Apire? Daar is op zich verder niks mis mee.

maandag 2 augustus 2010

Bijbelvast maar ongelovig

Of de riante erfenis naar neef Klaas ‘t Hart zou gaan, wilde JelleBC weten. Nee, nee, eerder naar de zonen van m’n zuster, reageerde de kinderloze Maarten, die het onderwerp zelf maar matig interessant leek te vinden. Liever houdt hij een lofzang op de bijbel (‘Het mooiste boek’) en legt hij uit, hoe het komt dat hij desondanks van z’n gereformeerde geloof af is en Klaas - nagenoeg zelfde bouwjaar, ook en nog steeds Maassluis - niet. ‘Ik heb van jongsaf veel gelezen.’

We kregen zondagavond tijdens de tweede aflevering de bevestiging dat Jelle Brandt Corstius in zekere zin de ideale zomergastheer is. Er zijn er die vinden, dat daar scherpte, alertheid en dossierkennis voor nodig is. Waarom? Ik denk juist dat zijn kracht schuilt in de onbevangenheid, waarmee JBC zichzelf min of meer op de achtergrond plaatst en zijn gast in de schijnwerpers,

Niet het idee, iets van de mens Maarten ‘t Hart gemist te hebben. Hij heeft absoluut niet de neiging welk onderwerp dan ook uit de weg te gaan. Menigmaal is hij zelfs onstuitbaar. En opmerkelijk, hoe de door hem aangedragen, vaak zeer oude film- en tvbeelden, aansluiten bij zijn leven.  Niet in het minst dat van de gedragsbioloog. Onder meer twintig jaar lang de voortplantingsactiviteiten van het stekelbaarsje bestudeerd. Saai? Allerminst, zoals blijkt uit een in het Leidense lab van ‘t Hart opgenomen filmfragment van Bert Haanstra. En wellicht nog meer door het hilarische BBC-filmpje over drie honden als kroegtijgers.

Voor Maarten is muziek een onoplosbaar mysterie, maar hij wist, met onder meer een meesterlijke analyse door Bernstein van de Symphonie Fantastique van Berlioz aan te tonen, hoe muziek, naast lezen en schrijven, zijn tweede hartstocht kon worden.

Niets gemist. Dus ook niet de oprechte woede en vooral de ongerustheid die de schrijver verwoordde over de gerechtelijke dwalingen in de zaak Lucia de B. Hij mag best trots zijn op het gegeven dat een artikel van zijn hand in NRC mede aanleiding is geweest tot herziening van het proces. Mevrouw de Berk heeft hem althans te kennen gegeven dat zij in de gevangenis van Nieuwersluis na verschijnen van dat artikel anders  werd behandeld.

Ik heb het gevoel tot Zomergasten bekeerd te zijn.

Zie ook: Het klikte tussen vader en zoon