woensdag 30 januari 2019

Eerst leren, dan digitaliseren

Verschillende verhalen in het ED in de geest van ‘dring dat internet toch niet zo op’. Eén zelfs van een gepensioneerde ICT-er (geroutineerde computeraar) die heeft geprobeerd zogenaamde digibeten, onder wie ouderen, met de computer op gang te helpen. Het viel niet mee. En toch blijven de overheid en andere instanties, waaronder de banken, maar doorgaan met dat opdringen. Tenzij de politiek dat tegenhoudt – en gelukkig ziet dat er naar uit – verdwijnt eerlang het contante geld.

Intussen verloopt die digitalisering allesbehalve gladjes; hoe groter de organisatie, hoe vaker de storingen en het disfunctioneren. Zie onder meer de Belastingdienst en de Rabobank.

Waar ik me in dit verband mateloos aan erger is de voorkeur die de digit-bevorderaars aan de dag leggen voor aan telefoontjes en tablets gelieerde besturingssystemen als Android en Mac OS (Apple), vergetend dat veel mensen nog volledig georiënteerd zijn  – áls ze dat zijn  -  op de laptop of de pc, die op z’n best zijn uitgerust met Windows 10.

De gemeente Best  op haar website: Heeft u de Fixi-app al gedownload?  ‘Hiermee kunt u op een eenvoudige en snelle manier een melding maken. Van bijvoorbeeld een kapotte lantaarnpaal of een losse stoeptegel. Op www.gemeentebest.nl/melding-maken staan de links naar de apps die u gratis kunt downloaden.’ Troostprijs: ‘Op deze pagina op onze website kunt u ook nog gewoon een melding maken. Het melden via de Fixi-app is dus niet verplicht, wel gemakkelijk!’. Dat laatste bestrijd ik dan weer.

Ik vind dat Best, wellicht gestimuleerd door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, al te gretig in zee is gegaan met de app-maker Decos Information Solutions. Met mijn Android-tablet contact gemaakt hebbend met Google Play, waar Fixi beschikbaar is gesteld, springt onmiddellijk deze boodschap in het oog: ‘Deze app is mogelijk niet geoptimaliseerd voor je apparaat,’ gevolgd door het fatale: ‘Je apparaat is niet compatibel met deze versie.’

Dag Fixi. Ramp? Welnee, want een gebruiker laat  weten: ‘Deze app pleegt een te grote aanslag op het geheugen van je apparaat.’ Ook dat nog.

En de zogenaamde rating (beoordeling door gebruikers) is genadeloos: Vijf sterren 8, vier sterren 2, drie 6, twee 17 en één ster 50. Dat zijn dus alleen maar de mensen die de moeite hebben genomen hun mening over Fixi te geven.

maandag 28 januari 2019

Energietransitie werpt z’n schaduw vooruit

De energietransitie werpt z’n schaduw vooruit. Niet in het minst bij het Midden- en Kleinbedrijf. Vrijdag wordt het pompstation, inclusief recent vernieuwde wasstraat en mini-super van de familie Van Kemenade in het centrum van Best van zijn Shell-elementen ontdaan. Eigenaar Peter (53) verhuurt het pand aan de Franse oliemaatschappij Total.

‘Wat moet ik anders,’ zegt Peter, die bevestigt dat het wel degelijk met ‘de lange termijn’ te maken heeft. De voortschrijdende elektrificatie. ‘Tegen dat zich allemaal heeft ontwikkeld, ben ik zeventig.’

Een kwestie van vooruitzien dus. De actuele situatiie vraagt helemaal niet om verandering. De Van Kemenades hebben in de loop van tientallen jaren een prachtige zaak opgebouwd, die loopt als een tierelier. Vader Harrie, al een eind in de tachtig, komt er nog vrijwel dagelijks en houdt zich fit met nog wat kleine karweitjes. Het is er altijd brandschoon, al klinkt dat voor een pompstation een beetje raar. Het familiebedrijf straalt de charme uit die een enthousiaste exploitatie met zich meebrengt en de vaste klanten zeggen de eigenaar dan ook als om strijd, dat ze het verdwijnen ervan heel jammer vinden.

Eens kijken, hoe concurrerend Total zich gaat opstellen, want de binding aan een sympathieke zaak is straks  wijlen.

vrijdag 18 januari 2019

Ikke, ikke

KRO-NCRV laat haar tv-programma’s de laatste tijd vooraf gaan door het aanbevelingszinnetje Laten we wat meer naar elkaar omkijken. Blijkbaar nodig.

In de krant staat vandaag een interview met een tv-maker. Ik lees doorgaans dat soort stukken niet, maar deze keer werd mijn aandacht getrokken door een prominent weergegeven opmerking van die man: ‘Nederland is in de war. We luisteren niet meer naar elkaar.’

Ikke, ikke. Een veelgehoorde klacht, vooral als het gaat over verkeersdeelnemers onder elkaar.
Om bij dat verkeer te blijven, je maakt dat ikke-ikke bijna dagelijks mee. De wielrenner, die voetgangers op een buitenweg tegemoet komt en roept ‘Van de weg af.’ Mensen die midden op de rijweg in een woonwijk staan te buurten en geweldig misbaar maken als je met je claxon voorzichtig aangeeft dat je er aan komt. Naast elkaar fietsende vrouwen die op een pad door de wijk naar bejaarde wandelaars roepen: ‘Achter mekaar lopen.’

‘Laten we wat meer naar elkaar omkijken.’ Er bestaat een toneelstuk van John Osborne, getiteld Omzien in wrok. Doe ik niet hoor. Loop of rij gewoon door.

PS. Of de duvel ermee speelt, draait Radio 4 vanmiddag Elgars Land of Hope and Glory. Maar ja, da's een andere soort chaos.

woensdag 16 januari 2019

Burgemeestersportretten als automatisme

Niet voor het eerst constateer ik dat het laten schilderen van burgemeestersportretten in Best een automatisme is, waaraan de gemeenteraad helemaal niet te pas komt en waarvan de kosten listig zijn verborgen in een totaalpost. In dat laatste is het gemeentebestuur een ware meester, getuige de geringe doorzichtigheid van de kosten van wethouderswisselingen in 2017-‘18.

Het Eindhovens Dagblad meldt vandaag prominent in zijn regiokatern dat de onlangs vertrokken en omstreden burgemeester Anton van Aert nu ook zijn conterfeitsel heeft gekregen.
Het maakt de verantwoordelijke  bestuurders allemaal niets uit. Of de burgemeester slechts enkele jaren waarnemer was (Kortmann), hij/zij onder vage motieven met de stille trom naar elders hopte (Demmers) of vertrekt na met de raad in de clinch te zijn geraakt wegens  niet voldoen aan de gemeentewet.

Benieuwd, welk raadslid zich nu weer geroepen voelt in het weekblad Groeiend Best te verklaren,  ‘de burger recht in de ogen te kunnen kijken’.

dinsdag 15 januari 2019

Duiding is iets anders dan duidelijkheid

‘Hoe het ongeluk is kunnen gebeuren is nog niet duidelijk.’ Hoe vaak zullen we dat nog moeten horen of lezen. En daarna lees of hoor je er nooit meer iets over. Of het zou over de chaos moeten gaan bij Luik, waar een Nederlandse trucker een ‘geel hesje’ doodreed en de politie de verkeerde man oppakte. ‘Blunder!’

Je kunt er de wekker op zetten, de filemeldingen in de ochtendspits waarbij ongelukken terloops en routinematig als oorzaak worden genoemd. Vanmorgen: ‘auto over de kop bij Oudenrijn.’ Aangezien files met tijdverlies van een half uur of langer miljoenen schade opleveren, wil ik details horen, is het niet direct dan toch achteraf. Hetzelfde geldt voor al die kapotte vrachtauto’s die volledige wegafsluitingen tot gevolg hebben. Van wie zijn die? Roemenen? Polen? Ik zit hier niet te stigmatiseren, want die buitenlandse chauffeurs – vaak voor een habbekrats ingehuurd door Nederlandse ondernemingen – zijn de laatste tijd regelmatig negatief in het nieuws. Hoe is de staat van onderhoud van die stilgevallen vrachtauto’s?

Het is lang geleden dat een verkeersongeluk verslaggevers en fotografen deden uitrukken; daar valt natuurlijk niet meer aan de beginnen. Het (incomplete) politiebericht, vaak ook al op Twitter geplaatst, moet volstaan. Maar daar betaal ik de krant niet voor. De dagbladjournalistiek denkt bij de hedendaagse snelle omloop van het nieuws via elektronische media dat het accent op duiding moet liggen. Maar dat is iets anders dan primaire duidelijkheid. Ontbreekt die, dan prijzen de reguliere media zich uit de markt.

zondag 13 januari 2019

Die testers kunnen me nog meer vertellen

Levensmaatje roept vanachter haar laptop: ‘MAKRO heeft volgens de ANWB Kampioen de Nationale Tanktest gewonnen.’

Voor alle duidelijkheid: de pompen van de MAKRO behoren tot de categorie wit, wat wil zeggen dat de kwaliteit van de merkloze brandstof wisselt, naar gelang de onderhandelingen met de raffinaderijen uitpakken. De aanprijzingen via de geluidsinstallatie in de groothandel, die allang geen groothandel meer is, bevatten dan ook geen mededelingen over kwaliteit; wel gaat het steeds over ‘onze superlage prijzen’.

De testers kunnen me nog meer vertellen. Die opvatting koester ik al veel langer dan sinds de roemloze neergang van de jaarlijkse oliebollentest van het AD. En van het lukraak tanken bij witte pompen ben ik genezen.

Hoezo? Moderne auto’s, zeg maar (oei!) de millennials, zitten vol elektronica, wat tevens inhoudt dat je bij het geringste foutje een alarmerende melding krijgt, die je naar de garage doet reppen. Olie niet OK? Piep!

Los van die elektronische boodschappen, kun je een mankement natuurlijk ook wel eens fysiek vaststellen. Zo had ik eens last van een stotterede benzinemotor, als je begrijpt wat ik bedoel. In de garage werd met de computer vastgesteld dat er sprake was van vervuiling. Of ik maar even een afspraak wilde maken voor een schoonmaakbeurt ad 1200 euro. Mooi niet.

Via via kreeg ik een gepensioneerde automonteur aan de lijn en het eerste wat die vroeg was: waar tank je? Dat gestotter hield onmiddellijk op, toen ik op zijn advies bij een willekeurige pomp een flesje schoonmaakspul voor in de tank had gekocht. En verder? Uitsluitend merkbenzine. ‘Want die moderne auto’s zijn hypergevoelig.’

Nooit meer last.