dinsdag 22 september 2020

In het huis van de gehangene...

Leuk incident tijdens de Bestse raadsvergadering, de eerste na de vakantie, met toepassing van de 1,5 meter in de aula van het Heerbeeck College. Helemaal kloppen doet het niet, verwijzing naar het vergeten spreekwoord in het huis van de gehangene praat men niet over de strop, maar het spijt me, ik moet er steeds aan denken.

Er is namelijk één ding waarover in Best nooit, maar dan echt nóóit mag worden gesproken: een mogelijk verlies van de gemeentelijke zelfstandigheid. Hoewel, verlies... herindeling kan ook in harmonie verlopen, zie Schijndel, Sint-Oedenrode en Veghel, sinds kort samen onderweg als Meierijstad. Afschuwelijke megalomane naam trouwens voor een combinatie die Groen met een hoofdletter schrijft.

Terug naar Best. In de raad was voor de zoveelste keer de herhuisvesting van de gemeente, haar diensten en min of meer verwante instellingen aan de orde. Nieuwbouw, verbouw, verhuizing enz. enz. 'Als het Dorpsplein maar in ere wordt gehouden.' Zo ongeveer. En toen was het D66-er Peet van de Loo die op de lange termijn durfde te denken. Waarom niet vijftig jaar, vroeg ze zich af en als de zelfstandigheid van de gemeente dan in het geding komt?

Léon Kennis (Best Open) reageerde als door een wesp gestoken. Hoe durfde ze haar stokpaardje weer te berijden – een idee dat Van de Loo natuurlijk verre van zich wierp. Ze wilde de mogelijke realiteit niet uit de weg gaan, repliceerde ze.

Moet je eerst met pensioen zijn, wil je het taboe van een op den duur onvermijdelijke, verdere herindeling van gemeenten in deze streek doorbreken? Ik denk in dit verband aan oud-wethouder Jan van Beerendonk die, enkele jaren geleden alweer, pleitte voor een Groot Eindhoven met deelgemeenten. Maar misschien nog meer aan oud-burgemeester (van Oirschot) G. Speetjens, die minder lang geleden een gedegen artikel in het Eindhovens Dagblad schreef over de onontkoombaarheid van herindeling. Het gevolg was natuurlijk een oorverdovende stilte.

Wijsheid, ook in deze, komt met de jaren. Intussen mag je de tijd best 'n beetje vooruit zijn.



maandag 21 september 2020

Heimwee naar die goeie ouwe Nokia

Had ik ‘m maar niet aan het chemisch afval meegegeven, die goeie ouwe Nokia, toen-ie het niet meer deed. Want ze worden nog steeds op internet, al dan niet  gereviseerd, aangeboden. Sindsdien gebruik ik smartphone-afdankertjes van Levensmaatje, vrijwel uitsluitend voor per sms toegestuurde inlogcodes. Niks internet, daar heb ik gebruiksvriendelijker apparatuur voor. En Prepaid. Nou, dat laatste heb ik de afgelopen maanden geweten.

Ja, ik weet dat prepaid in een kwade reuk staat, want anoniem. Telefoontjes worden aan drugsezels meegegeven, met de opdracht het ding na één keer gebruik in de Dommel of de Mark te laten verdwijnen. Zulke dingen zeg maar.

Dit voorjaar meldde provider KPN onverwacht, dat mijn saldo niet langer toereikend was. Kan gebeuren. Ik maakte 20 euro over, maar enkele maanden later kwam de boodschap opnieuw. Hè? Wat krijgen we nou? Vooruitlopend op de te starten discussie met KPN, toch maar weer 20 euro aan mijn saldo toegevoegd. Daarna kwam dat saldo evenwel niet meer hoger uit dan 13 euro. Je kunt dat met een Windows-laptop niet controleren, wel met een app op een tablet. Dat heeft met de anonimiteit van prepaid te maken.

De Klantenservice op de website van KPN biedt maar beperkte mogelijkheden tot het uiteenzetten van je problemen, dus zette ik per reguliere post een brief op poten. Wacht even…daarvoor ben ik nog aan het coronaloket van de KPN-winkel in Woensel geweest, maar daar ‘konden ze me niet helpen’. Kwamen ze niet verder dan de mededeling dat ik voor die 40 euro (bij elkaar) beter een abonnement had kunnen kopen.

Intussen denkend aan cybercriminaliteit, in die hoek vinden ze immers steeds weer wat anders uit, kreeg ik binnen redelijke tijd toch een keurig antwoord van de Backoffice Medewerker Complexe Mutaties bij het Center of Expertise van KPN. Beltegoed kan ook op de achtergrond dienen voor dataverbruik. Als je dat niet wilt, kun je dat op je telefoon instellen. Dataverbruik vindt bij voorbeeld plaats als er geen WiFi in de buurt is. Tja, nieuwe vragen rijzen, want a) ik heb Wifi niet aan staan en b) ik gebruik de telefoon in principe alleen thuis in de buurt van mijn eigen WiFi. Bovendien staat het ding in de regel uit. Maar alla, ik kreeg ‘uit coulance’ mijn 40 euro terug en hoop nu maar dat ik mijn telefoontje goed heb ingesteld. 

Waarom precies die heimwee naar de ouwe Nokia? Die had helemaal geen internet, laat staan dat er sprake was van ‘dataverbruik op de achtergrond’.

donderdag 10 september 2020

Geduld

Dezer dagen had ik, op een herkenbaar punt in een natuurgebied, een afspraak. Maar de persoon in kwestie kwam niet opdagen. Voor zo'n geval houd ik het principe aan: een kwartier. Mijn vergeefs wachten werd beloond met volmaakte stilte. Ik herinner me alleen nog maar een ruisende vogelslag. (In deze tijd van het jaar is het gekwinkeleer verstomd.)

Geduld! Laten we het daar eens over hebben in deze tijd van naar het lijkt eindeloos wachten op de ontwikkelingen. Is het een vergeten begrip? Ik wil verwijzingen naar het verleden zoveel mogelijk vermijden, dus volsta met het motto dat ik ooit hanteerde: 'het leven bestaat uit wachten'. Hoe jonger je bent, hoe sterker je dat ervaart.

Het is altijd de ander die er z'n gemak van neemt. Vorige week was ik, in verband met een lekke tub, bij een bandenfirma. Terwijl ik, uiteraard op 1,5 meter afstand, mijn beurt afwachtte, stond een andere klant lekker met de baliemedewerker te oreren. Over z'n winterbanden, die hij wel zou afschrijven als ze versleten waren. 'Want dan blijf ik thuis' (Doe ikzelf altijd, heb geen winterbanden.) 'Behalve als ik onverwacht toch naar de kleinkinderen moet.' Enz, enz. De bandenman confereerde rustig mee. Geduld met de klant is cruciaal. Toen ik dacht dat mijn voorganger klaar was, had-ie toch nog iets: 'Doen jullie ook iets met accu's?' Nee, zei de medewerker, waarop de klant diens interesse probeerde te wekken met zijn visie op het accuwezen in het algemeen.

Vergeten is dit spreekwoord: 'Geduld is een schone zaak'. En geeft het mensdom veel vermaak, voegden wij er dan aan toe. Google eens even op het woord 'geduld' en je komt dat gezegde in veelvoud tegen. Tamelijk mager en weinig zeggend, vind ik. Is er dan niets beters over te bedenken? Jelle Hermus van de website soChicken ('broeden op een leuker leven') vindt van wel. Hij citeert maar liefst vijftien schrijvers en denkers over geduld en leidt die in met: 'Wie leeft met geduld ervaart weinig stress, behoudt een lange termijn visie op de toekomst en laat zich dus minder snel meevoeren met de toestanden van alledag. Geduld stelt je in staat mooie doelen te bereiken, goed met mensen om te gaan en met een groter gevoel van bevrediging door het leven te gaan.'

Het leven bestaat nog steeds uit wachten. Uiteindelijk op de dood, zei hij eerder realistisch dan somber.

Patiënt, je weet ongetwijfeld waar dat van is afgeleid. Patience, het Franse woord voor geduld. Misschien dacht je aan dat solo kaartspel. Toch warm, want het kenmerk daarvan schijnt geduldbeoefening te zijn.

vrijdag 4 september 2020

Openstaande vragen rond ontsnapte nertsen

Toch zijn er rond de nertsenfarm in Best en de in diverse wijken loslopende have nog wat onbeantwoorde vragen. Ik vind dat de gemeente zich er iets te gemakkelijk afmaakt met verwijzingen naar een wekelijks onderzoek naar mogelijke besmetting met het coronavirus in de fokkerij door de Voedsel- en Warenautoriteit, en naar de Veiligheidsregio Zuid-Oost Brabant. Tegen het levend vangen van de diertjes door de jagersvereniging heb ik, gezien de situatie rond dat virus in Brabant, ook mijn bedenkingen.

De gemeente zegt, op vragen van hhBest.nl dat het wel vaker voorkomt dat nertsen uitbreken. Nooit iets van gemerkt. En wellicht dat dat in het verleden ook helemaal niet zo'n groot probleem was.

Wat me vooral bevreemdt, is dat niemand, ook de burgemeester van Best als verantwoordelijke in deze niet, melding van de loslopende nertsen heeft gedaan bij de politie. Een andere niet onbelangrijke vraag is immers, wie of wat is de oorzaak van deze toch niet onbetekenende 'ontsnapping', waarbij in minstens één geval een tam konijn is doodgebeten. Slordigheid bij de nertsenhouderij? Dierenactivisme?

Ik ben ook benieuwd of de gemeenteraad deze keer eens wakker wordt.

woensdag 2 september 2020

Tour de Francuh

Het is wel  'n jaar of vijftien geleden, dat mijn toen nog in leven zijnde broer Ed, die in Frankrijk woonde, mij attent maakte op veranderingen in de uitspraak van het Frans, ten opzichte van wat wij thuis en op school hadden geleerd. 'Je hoort op de radio bij voorbeeld bonjourE, in plaats van 'gewoon' bonjour. Et voilà, wij betraden een Bureau de Tourisme in de Elzas, en werden verwelkomd met bonjoure. (de spellingchecker pruttelt, want schrijftaal is dit natuurlijk niet). 

Het zijn uiteraard de jongeren die de taal fonetisch veranderen. En denk maar niet dat het bij bonjour(e) blijft. Tot mijn verrassing - nee, geen verbazing - hoorde ik op Radio 1 (NL) de al enigszins vertrouwd klinkende Française opeens in een aankondiging zeggen: Radio Tour de Francuh. Voorheen werd de uitgangs-e van France nooit uitgesproken. Ook niet door Charles de Gaulle op de tv met zijn Vive la France. Misschien draait die z'n lange lijf wel om in z'n graf.

Mijn vader, die als troubadour optrad met de luit, maakte in de jaren dertig van de vorige eeuw eens 'n tournee langs de Bretonse kust, waarbij hij toen zeer bekende chansons van onder anderen Theodore Botrel ten gehore bracht. Na afloop kwam er een man naar hem toe, die zei: 'Ik heb slechts aan de uitspraak van één woord gemerkt dat u geen Fransman bent.'

Dat was toen.