donderdag 25 september 2008

Kwaliteit

Columnist Frits Abrahams licht het vanavond zelf uit zijn krant, NRC Handelsblad, maar doet er taalkundig niks mee. Terwijl er toch flink wat werk aan de winkel is, wat dat betreft. Lees maar even mee:

‘Voor wie meer spaargeld hebt, is het verstandiger dit te verspreiden over verschillende banken.’

Ging het nu alleen nog maar om dat hebt (waar heeft is bedoeld), dan had ik het laten rusten, maar verstandiger? Dan wat? Ik neem aan dat verstandig volstaat. En dan dat verspreiden. Ik ken dat woord niet anders dan in de betekenis van, zoals Van Dale het omschrijft, ‘in verschillende richtingen verplaatsen’. De Dikke rept niet – behalve bij van verspreiden afgeleide woorden/samenstellingen - van het in omloop brengen van bij voorbeeld tijdschriften, wat het WikiWoordenboek wel doet. Wat had er dan in de kwaliteitskrant moeten staan? Spreiden.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Eindhoven bijna onbestuurbaar

Bijna werd Eindhoven onbestuurbaar, constateert een analist van het Eindhovens Dagblad (ED) over het interpellatiedebat aangaande het dossier Parktheater dat uiteindelijk niet doorging en vervangen werd door een surogaatdebat, waarmee niemand iets is opgeschoten.

Al gaandeweg stelde ik dinsdagavond online vast, terecht niet naar de publieke tribune te zijn gegaan, want om in zo’n chaos van tijdens (zeven!) schorsingen onderling kissebissende raadsleden te gaan zitten, daar hebben we de verslaggevers van de regionale krant voor. Die trouwens nauwgezet op de website van het ED live verslag deden. Was dat laatste wel in de papieren krant aangekondigd?

Gelukkig werd er deze keer niet onder ede gewerkt, want dan had je wellicht toestanden gekregen als in Oirschot, waar het gemeentebestuur eveneens diep in de penarie zit omdat ze de ambtenaren niet onder controle heeft en waar bij een onderzoek door een raadscommissie onder ede elkaar tegensprekende verklaringen zijn afgelegd. Dit even terzijde.

Kenmerkend in de Eindhovense affaire is het individuele en collectieve geheugenverlies. Een verantwoordelijke wethouder, die zegt ´zich niet te kunnen herinneren´ of er bij de bespreking van een concept-rapport is ingezoomd op een voor een collega nadelige en vervolgens geschrapte passage. Niemand die zich dat kan herinneren.

En de wethouder om wie het draait, mevrouw Mittendorff, maar zwijgen. Die zal blij zijn dat het hele zaakje met een onderzoekje van de gemeentelijke rekenkamer op de lange baan is geschoven. Er is sprake van dat zij voortijdig om privéredenen opstapt, dus àls het onderzoekje leidt tot een vervolg, leest zij een en ander wel in de krant.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 23 september 2008

AH-manager

Ik had ooit een collega met een leidende functie, die sterk was in onliners als deze: 'Een goed (kranten)verhaal is nooit te lang.' Gaat in de tegenwoordige tijd niet meer op, want journalisten krijgen nu de opdracht een stukje van een bepaalde lengte in een sjabloon te persen.
de Volkskrant heeft vandaag een verhaal over Harry Piekema uit Driebergen. Dat is de acteur die sinds enkele jaren furore maakt als de ietwat narrige manager van een AH-filiaal in de STER-reclame. Het is geen interview en er staan ook geen foto's bij van de echte Harry Piekema. Dat komt door het illusie-cordon dat de afdeling publiciteit van Albert Heijn rond hem heeft gelegd. Zoals wel vaker voorkomt in dit soort situaties, is het een portret, samengesteld uit informatie vergaard bij derden, bij buren, vrienden en magen, zeg maar.
Het artikel is door twee mensen geschreven. Link, want dan krijg je gauw dat ieder er wat van z’n ideeën in kwijt wil. Ik heb het dan ook niet uitgelezen. Te lang. Niet strak genoeg. Herhalend.
Het grappige is, dat er ook een versie van dat verhaal staat in DAG, het gratis dagblaadje dat je als ‘n soort kunstarm van de Volkskrant zou kunnen beschouwen. 'n Stuk korter, die versie. Ik heb het nog even kruislings gelezen en de conclusie mag luiden: Een goed verhaal is nooit te lang, maar een korter verhaal hoeft daarom nog niet slecht te zijn.

Foto: Harry op de website van AH.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Met de billen bloot aub

Vanmiddag houdt de Eindhovense gemeenteraad een interpellatiedebat. Dat is een vermoedelijk uitlopend vragenuur, waarbij het vragen stellen voornamelijk een kwestie van aan de tand voelen is. In dit geval nadrukkelijk van het college van Burgemeester en Wethouders.
Waar gaat het over?
Rond het nieuwe Parktheater in Eindhoven heeft zich de afgelopen jaren een financieel debacle ontwikkeld. Dat heeft al tot veel deining in de Eindhovense politiek geleid. En zoals dat gaat in dit soort gevallen, er wordt een schuldige gezocht. Omdat het erg moeilijk is, dat met eigen mensen te doen – er zijn immers (hoofdrol)spelers uit eigen gelederen bij betrokken - is daarvoor een extern bureau ingeschakeld, Ernst & Young. En nu komt het: met het rapport dat E&Y onlangs heeft uitgebracht is iets mis. Het Eindhovens Dagblad (ED) heeft de hand kunnen leggen op het voorontwerp van dit rapport en daar blijkt meer in te staan dan in de definitieve versie. Het concept rept namelijk van een tekort schietende rol van de cultuurwethouder Marriët Mittendorf (CDA) in de Parktheater-affaire en uitgerekend die passage ontbreekt in het officiële rapport.

Natuurlijk heeft het ED geprobeerd, deze zaak verder uit te zoeken, maar zoals te verwachten viel is iedere betrokkene vervolgens dichtgeklapt. Vervelend toch, dat lekken.

Maar nu komt er dan toch dat interpellatie-debat en daarbij zouden Burgemeester en Wethouders met de billen bloot moeten. Want, wie allemaal hebben indertijd dat concept van E&Y gelezen en wie heeft bewerkstelligd dat die passage over Marriët – volgens het ED toch al geen ster in het communiceren met de gemeenteraad – werd geschrapt? Er zijn trouwens meer wethouders, die reden hebben zich onbehaaglijk te voelen: SP-wethouder Hans-Martin Don (financiën), die politiek verantwoordelijk zou zijn voor het rapport, en mogelijk ook Erik van Merriënboer (PvdA), die gaat over het vastgoed van de gemeente, waaronder dus het Parktheater.

Intussen heeft de kersverse burgemeester van Eindhoven, de PvdA-er Rob van Gijzel, een op het eerste gezicht interessante move gemaakt, aan de vooravond van het interpellatiedebat. Hij heeft de gemeenteraad voorgesteld (opnieuw) een extern bureau in te schakelen, dat de totstandkoming van het rapport van E&Y moet onderzoeken. De ene externe instantie die de andere controleert. Zoiets.
Terecht heeft het ED daar vanmorgen in een commentaar over opgemerkt, dat de gemeenteraad dit idee terzijde moet schuiven en zijn geloofwaardigheid moet bewijzen door zelf de onderste steen boven te halen.

Dat Eindhovens Dagblad heeft met deze affaire trouwens ’n paar fraaie scoops, waarmee het zijn rol in de bewaking van de regionale democratie helemaal waar maakt.

Vervolg: Eindhoven bijna onbestuurbaar

De foto van Marriët Mittendorf staat op Eindhoven.nl


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 21 september 2008

De mens en het mens

'Ik ken geen enkel mens dat niet hypocriet is.'
Deze kop staat boven een interview in de nrc, een verhaal dat bij nader inzien er een uit duizenden is, en verder geen citaat waard.
Maar de kop maakt mij blij dat ik Brabander ben, want daardoor ken ik het onderscheid beter tussen 'de mens' en 'het mens'. 'De mens', is dus het menselijk wezen, onverschillig of het een man dan wel een vrouw is.In Brabant wordt daarmee de (mannelijke) echtgenoot aangeduid. (M'nne mens, de contente mens) Het mens is een vrouw (frommes = vrouwmens). Er is dus een groot verschil tussen een onuitstaanbare mens en een onuitstaanbaar mens. En de kop in de nrc had moeten luiden: 'Ik ken geen enkele mens die niet hypocriet is', ongeacht hetgeen de geïnterviewde heeft gezegd.


Foto: De Contente Mens van Eersel


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Rechts-reactionair en populistisch geleuter

Dat het rechts-reactionaire denken in dit land weer de overhand krijgt - Sante Brun signaleerde het onlangs al - blijkt weer eens uit een discussie in de nrc van afgelopen zaterdag.
Het VVD-kamerlid Helma Neppérus gaat daarbij tekeer tegen elke cent die de activiteiten van milieuorganisaties ons 'aan belastinggeld kost'. Het gaat daarbij over het bestrijden van activiteiten die volgens Neppérus op democratische wijze zijn genomen. Over de kwaliteit van die democratie hoor je de politica niet. Bovendien verliest ze uit het oog dat de procedures die door de milieubeweging tegen van die zijde kwalijk geachte activiteiten worden ondernomen, deel uit maken van het mede door haar bepaalde, wettelijke democratisch proces. Inclusief de financiering van een en ander door de overheid. Dat is een door de burger verworven recht. Als dat mevrouw Neppérus bij nader inzien niet zint, moet ze proberen dat langs democratische weg te veranderen. Ze verkeert als kamerlid in een zodanige positie, dat ze het niet bij rechts-reactionair en populistisch geleuter in de krant hoeft te laten.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 19 september 2008

Randstedelijke kif

Raymond van den Bogaard maakt zich vandaag in het Cultureel Supplement van de randstedelijke krant NRC-Handelsblad flink boos op cultuurminister Plasterk: Ofschoon die zelf tot de PvdA behoort, is de hand van de christen-democraten in het kabinet in het cultuurbeleid zwaar aanwezig, meent hij. En waar blijkt dat uit volgens Van den Bogaard? 'Meer restauratie van kerken, meer aandacht voor amateurkunst en vooral die uitgesproken voorkeur voor de provincie boven de Randstad.' Van den Bogaard vindt dat Plasterk zich al te gevoelig heeft getoond voor 'de lobby der provinciale CDA-gedeputeerden'.
Meer dan randstedelijke kif kan ik hier niet uit distilleren. Aan de restauratie van kerken - doorgaans cultuurhistorische waardevolle bouwwerken, al dan niet nog in gebruik voor welke eredienst dan ook - is niets expliciet christelijks en amateurkunst wordt in de Randstad even goed bedreven als in de zogenaamde provincie, waarvan je je in dit volgebouwde landje trouwens kunt afvragen of ze nog wel van de Randstad kan worden onderscheiden.
Op één punt kan ik Van den Bogaard gelijk geven: de lobby van belanghebbenden, die toevallig buiten de Randstad zitten heeft goed gewerkt. Dat mag wel eens 'n keer gezien de ontelbare gevallen waarin de de beide Hollanden en Utrecht door de Haagse kliek worden voorgetrokken.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 18 september 2008

GAt

‘Het leven is geen jaarmarkt, waar ge uw vader en uw moeder uit te zoeken hebt als was ’t ongeregeld goed’ . Ik citeer hier de jood Nathan in het toneelstuk De Vuurwolf van Henri t’Sas.
Het gaat hier om het jood zijn van N. ‘Ik ben als héél klein joodje geboren,’ zegt hij. ‘Groter durfde ik niet ter wereld te komen. Maar ik ben helaas gaan groeien. Neem het me kwalijk! En nou ben ik ’n ouwe jood met haar op m’n tanden. Maar dat hebben zij er op gezaaid,’ besluit Nathan, doelend op de christenbende die hem het leven zuur maakt.

Je krijgt van je ouders (vroeger zei men: van God via je ouders) het leven en de naam. Aan de achternaam valt niks te veranderen, tenzij onder bepaalde voorwaarden en ten koste van het een en ander. Je voornaam gelukkig wel. Ik ken heel wat mensen die ontevreden waren met de roepnaam, die hun door hun ouders was gegeven en die doodleuk een andere kozen. Tja, je zult ‘van voren’ maar Geit heten, zoals ik dezer dagen in de krant las. (Nog erger wordt het, als je ook nog op een geit lijkt.)

Ik vind mijn achternaam (t’Sas) niet echt mooi en tamelijk ingewikkeld. Anderen, vaak mensen van boven de rivieren, zijn geneigd er Van voor te zetten en die '(apostrofe) achter de t wordt doorgaans eigenmachtig naar voren verplaatst. Mijn grootvader Guillaume Antoine, naar wie ik ben genoemd, viel daar al over in een brief aan een zoon in Indië anno 1877. In hartje Breda is een winkelgalerij naar mijn oom Frans (die daar gedurende meer dan een halve eeuw een broodfabriek had) genoemd, maar wel – ‘om praktische redenen’ – t’Sas

Computers weten absoluut geen weg met die apostrophe. Sinds jaar en dag krijg ik giro-bescheiden met de spelling t-Sas, enzovoorts.
Ik vond mijn naam met voorletters van meet af aan minder geschikt om ter ondertekening te gebruiken, omdat je (hardop) Gat Sas zou kunnen lezen en schreef dus altijd mijn voornaam voluit. Nadat ik mijn te vroeg overleden jeugdvriend André van der P. eens schertsenderwijs op dat ‘gat’ had gewezen. maakte die daar meteen geestig gebruik van, toen ik met hem op stap was op mijn nieuwe fiets: ‘Let op Gat Sas, hij rijdt op een Locomotief’. (Dat was indertijd een bekend Nederlands fietsenmerk, waarop ook wielercoryfeeën als Wout Wagtmans en Wim van Est reden.)

Hoe kom ik er toe, hierover nu te schrijven? Omdat OnsBrabantNet, het bedrijf dat in Best een glasvezelnet aanlegt, mij, op grond van door mij verschafte personalia, een internetadres geeft toegewezen: gatsas@onsbrabantnet.nl Wat een geluk, dat ik extra mailaccounts naar eigen goeddunken kan aanmaken. Omdat ik een website heb ondergebracht bij een hostprovider hoef ik trouwens geen adreswijzigingen te sturen, want mijn ‘deftige’ mailadres blijft gewoon guido@hhbest.nl

Zie ook: Rijkman


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Gaten in de kerkramen

In de ramen van de kerk van Puivert (denk bij het uitspreken van deze naam even niet aan Kluivert) zitten gaten. Alsof iemand met een katapult aan de gang is geweest.

Puivert is een katharendorp (komt ons woord ketter vandaan) in de Pyreneeën. Het heeft een kasteel dat vooral beroemd is omdat het in de middeleeuwen een trefpunt was van minstrelen en troubadours, wat nog steeds te zien is aan versieringen van het interieur.
De Mairie van Puivert.








Aan de ingangen van het dorp staan kruisvormige borden, waarop is aangegeven dat de Messe ’s zaterdags om 17 uur is. Nou, vergeet het maar. Ook in Puivert is merkbaar dat weliswaar 60% van de Fransen zegt gelovig te zijn, maar dat slechts 4% met enige regelmaat naar de kerk gaat. (Recente informatie van Volkskrant-correspondent Ariejan Korteweg.) De uitdrukking 'Leven als God in Frankrijk' is aldaar dan ook volslagen onbekend. Een Hollands misverstand.

Nochtans is op vrijdagmiddag een vrouw bezig de hemel te verdienen met het dweilen van het Puivertse kerkportaal en even later treffen wij haar poetsend aan rond het altaar, waarvoor twee met knalrood velours beklede knielstoelen zijn geplaatst. Ah, ’n mariage! Klopt ook met de kerkelijk-statististische gegevens: de religiositeit beperkt zich tot doop, communie, trouw, rouw en kerst. Zóveel verschil met de actuele situatie in Nederland is er ook weer niet, zij het dat de ontkerkelijking ginds al veel eerder is begonnen dan bij ons. Als we op een zondagmorgen door Frankrijk rijden, is het in sommige dorpen al om half tien een drukte van belang. Kerkgang? Nee, brocantes oftewel vlooienmarkten. Het uitzenden van een hoogmis is de taak van de radiozender France Culture.
Milou is allang dood en begraven en haar restaurant is vervangen door een Pizzeria.


De ietwat blikkerige klokslag van de Puivertse kerk doet mij denken aan de legendarische koster van mijn geboortedorp (over wie zelfs ’n boekje is geschreven, getiteld Grinneken in Ginneken). Nadat de Duitsers in 1943 de klokken uit de kerktoren hadden gehaald (om ze om te smeden tot hulzen en kogels), sleepte die koster zo'n lange gietijzeren zuurstoffles naar boven en plaatste die onder de klokhamer. Dat geluid.

Terug naar Puivert, waar de luiken van opvallend veel huizen de hele dag gesloten blijven en waar bakker Pascal bij het afrekenen zegt: Il manque une centime, wat betekent dat men er doodvalt op één ten onzent allang afgeschafte eurocent.

Op zaterdagmorgen, tegen elven, formeert zich een lange stoet auto’s, die zich in allerlei toonaarden toeterend richting kerk begeeft. De bruiloft. En de klok luidt. Een uur later voltrekt zich alles in omgekeerde volgorde, richting de zaal van de traiteur, waar het feest onmiddellijk aanvang neemt. Het bruidspaar wordt gefotografeerd op het strandje van het recreatiemeer, waarover op verschillende borden elkaar min of meer tegensprekende mededelingen worden gedaan: 1. Verboden te zwemmen. 2. Waterkwaliteit uitstekend. Voor alle duidelijkheid: het meertje is onder de regionale bevolking uiterst populair als zwemplaats.

Het bruidspaar heeft trouwens pech, want deze zaterdag is een echte regendag. Als het feest ’s avonds zijn hoogtepunt nadert en de buien even pauzeren, haast men zich een vuurwerk à la Quatorze Juillet af te steken. En uiteindelijk krijgen we de bevestiging dat de tijd in dit Pyreneese dorp inderdaad 50 jaar heeft stilgestaan, als de bruiloftsgangers een drinklied aanheffen:

Mes amis de la table ronde,
Goûtons voir si le vin est bon.


Ik herinner me dit liedje uit mijn padvinderstijd, toen we natuurlijk niet het couplet vergaten, waarin ‘een vrouw op onze schoot’ plaats nam:

J'en boirai cinq a six bouteilles,
une femme sur mes genoux.


Zo kennen we Frankrijk weer, het land waar zelfs God zich altijd geweldig thuis heeft gevoeld.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 17 september 2008

DDD

Dit was dan de zomer van DDD. Meer dan ooit.
Dans, Drank en Drugs.
Genieten! Super! Cool! En verder, we zien wel. Waar ’t schip strandt. Dat laatste had ik eigenlijk moeten inslikken, maar alla. Komt wellicht door de berichten van het strand van Bloemendaal, waar de bewusteloos geraakte feestgangers bij bosjes door ambulances werden afgevoerd. Vraagje: Wie betaalt dat?
Dit was ook de zomer van het zero tolerance-beleid. Eufemisme voor niets gedogen. Nou ja, valt wel mee.
Het begon in juni op Ekkerswijer in Best met Extrema. Tot verbazing van menigeen stond de maandag daarop een foto in de krant, waarop je een mannelijke veiligheidsfiguur een meisjeslijf zag aftasten. Raar toch?
Nou, daar wordt laat ik zeggen verschillend over gedacht. Op het dancefestival Mysterie Land zegt een 29-jarige feestganger, volgens de Volkskrant ’n joint draaiend: ‘Ik moet even ontspannen, man. Shit, dat fouilleren bij de ingang was echt niet relaxed. Ik hoopte dat een jong chickie me zou controleren, maar het was een dikke ouwe vrouw.’
Een bezoeker van Extrema haalt minachtend z’n neus op over dat zogenaamde zero tolereance-beleid van de politie Zuid-Oost-Brabant. ‘Ze nemen van tevoren in wat ze willen. En dat door het andere geslacht fouilleren, waar jij over valt? Je denkt toch niet dat ze die meiden in hun kruis tasten? Ze kloppen even luchtig langs de pijpen van hun spijkerbroek. Doet me trouwens denken aan die mop over die Turk die een broek wilde kopen. Vraagt het winkelmeisje: ‘Strakke pijpen?’ Zegt die knul: ‘Ja, maar eerst broek passen.’
Volgens de Extremaganger stelt het allemaal niks voor. De algemene opvatting is: geen feest zonder drank en drugs. Dus worden de wegen gevonden om dat te bereiken.
Blijven we toch mooi met de gevolgen zitten. De gratis krant DAG, min of meer een verlengstuk van de Volkskrant komt de eer toe, dat ze daar als eerste eens wat meer aandacht aan besteedde. Over de Rotterdamse Danceparade schreef DAG onder meer: Vorig jaar werden er 63 feestgangers op de spoedeisende hulp binnengebracht. Reden genoeg voor het Erasmus Medisch Centrum om te vinden dat wie voortaan door overmatig drank- en drugsgebruik opgenomen moet worden, zelf voor de kosten mag opdraaien. Als ze zoveel drugs kopen, dan kunnen ze ook het ziekenhuis betalen, schijnt een dj te hebben gezegd.
De jongeren op de Danceparade konden zich hier best in vinden. Dat is dan mooi meegenomen.
Misschien is all in een goed idee DDD + nazorg. Zet wellicht meer zoden aan de dijk dan een gedogen van 0, dat praktisch toch niet uitvoerbaar is.

Deze column, heden uitgesproken voor Radio Best, maakt deel uit van de 82e aflevering van Podcasterij BestWest. Daarin tevens stevige kritiek op het podcastbeleid van de Publieke Omroep. Warm aanbevolen. Niet de radiopodcasts, maar de aflevering van BestWest, te bereiken via hhbest.nl


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 16 september 2008

Campers

De campers zijn in opmars.
En daarmee verdwijnt het echte kamperen, ook al pretenderen campereigenaren dat af en toe wild te doen. Wild kamperen met de camper betekent echter, het zich gratis installeren op een stuk asfalt dat gemeenten – met name in Frankrijk – in toenemende mate hiervoor reserveren. Een opstelplaats met afvalputje. Achtergrond: zo pikken tout commerces tenminste ’n graantje mee van de passanten.
Nederlanders waren altijd fervente caravanners, in tegenstelling tot bij voorbeeld de Belgen en de Fransen. Zeker de laatsten hebben de caravan als recreatiemiddel eigenlijk overgeslagen. Maar in de kampeerauto, met alles d’rop en d’ran, daar zien ze wel wat in. Laat ik het zo zeggen: de campings raken er langzamerhand van vergeven. Er zijn ware mastodonten bij, van ’n meter of twaalf lang met wel zes ramen aan elke zijkant. Bastions, met hooguit een elektrisch bedienbare zonnenluifel om buiten te zitten, maar voornamelijk gemaakt voor individualisme en introvertie. voor zover je daarvan kunt spreken met de boord-tv, waarvoor de beelden worden binnengehaald met de draaibare schotel op het dak. Om zeven uur ’s avonds gaan ze naar binnen.

Campers zijn op de wegen nog trager dan auto’s met caravans; ze worden, ook in de bergen, tevens gebruikt voor het maken van dagtochtjes, waarbij het rechts houden in haarspeldbochten niet altijd even secuur in acht wordt genomen – ik ben me zodoende ’n keer kapot geschrokken.

Kortom, het wordt er op de campings niet gezelliger op op. En het stinkt er ook veel vaker naar diesel. Naar het periodiek meten van de uitstoot wordt in Frankrijk kennelijk met de pet gegooid.
Foto's, van boven naar beneden:
Campers op een parkeerplaats langs de A75 (tussen Middellandse Zee en Atlantische Oceaan);
Een camping in de Pyreneeën, ‘vergeven’ van de campers;
‘Wild’ kamperen op 'n stukje asfalt in een dorp.




(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 15 september 2008

Grote Drie

In de jaren zestig van de vorige eeuw was er in de showwereld - of moeten we toch maar cabaretwereld zeggen - sprake van De Grote Drie. Dat waren dan Toon Hermans, Wim Sonneveld en Wim Kan. Minstens twee van deze mannen kan de artistieke 'onsterfelijkheid' worden toegedicht. Moeten we dat ook denken van de Grote Drie, die volgens Mediajournaal.nl door de TROS worden ingezet voor het nieuwe weekendamusement? Het zijn - hou je vast - André van Duin, Frans Bauer en Jan Smit. Nou ja, het zijn er in elk geval drie.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl