zaterdag 28 juni 2008

O ja, die Asus EEE

In onderstaand stukje over die vroege laptops van Sante Brun en ondergetekende, had ik eigenlijk ook nog even moeten ingaan op de Asus EEE, die sinds 'n maand of twee in mijn bezit is en die onder meer tijdens vakantie in Frankrijk zijn werk uitstekend heeft gedaan.
Op de specificaties van die EEE ga ik verder niet in. Daar is overal al eindeloos over geschreven en gepraat en heel wat informatiever dan in dat lifestylemagazine waar Sante uit citeerde.
Er zat dus het besturingssysteem Linux op. Nou daar heb ik nog nooit goed mee uit de voeten gekund, dus ook in dit geval niet. Weg ermee. Van mijn broer kreeg ik op mijn verjaardag een externe dvd-brander en die kwam nu geweldig van pas. Tot mijn verrassing accepteerde Microsoft (productactivering) de installatie van XP Pro zonder meer. Maar ja, de EEE heeft een harde schijf (flash geheugen) van slechts 4 Gigabytes en dat is voor dit besturingssysteem aan de krappe kant. Ik heb nu van die 4 Gig nog nauwelijks 1 over, dus zoek naar mogelijkheden om dat Windows nog iets verder te strippen. Probeer bij voorbeeld Moviemaker er maar eens af te gooien. Dat gaat zomaar niet. Zet trouwens qua ruimtewinst niet echt zoden aan de dijk. Gelukkig heeft die EEE een sleuf voor een SD-kaartje, wat in mijn geval neerkomt op een extra schijf van 4 Gig. Een verdubbeling! Daar zet ik dus zo mogelijk alle extra programma's op. Ook de standaardmap Mijn Documenten kan je daarheen verplaatsen.
Ja, en dan is er natuurlijk ook nog zoiets als het werkgeheugen. Dat bedraagt maar 512 MB, zodat XP nog net kan opstarten en werken. Je bent dus voor 300 euro klaar, maar niet echt als je geen genoegen wenst te nemen met Linux. Bij Asus, via de website gevraagd, waar een geheugenkaartje van 1 Gig voor een EEE aan moet voldoen. Per omgaand antwoord gekregen. Met die formule op het web gaan zoeken. Uiteindelijk terecht gekomen bij Paradigit. EU 19,99, da's redelijk. Voor alle zekerheid bij de helpdesk daar nog even de comptabiliteit gecontroleerd. Antwoord: Ja!
Vraag aan de toonbank in Eindhoven: Zou de Technische Dienst hem er ook in wil zetten? Antwoord: Het valt te proberen.
In eerste instantie zegt die TD, dat ik daarvoor 9 euro moet betalen, aangezien de EEE niet bij P. is gekocht. (Die zit of zat daar volgens mij niet eens in het assortiment.) Vervolgens kijkt de TD naar de EEE als naar een opgegeven kankerpatiënt. 'Doen we niet, veel te moeilijk.' Ik blij dat ik vriend Joop heb, die om zulke dingen moet lachen.
Bij P. krijg je bij elke aankoop een kaartje, waarmee je via haar website kunt meedoen aan een wekelijkse loterij naar teruggave van het aankoopbedrag. Altijd proberen. Je moet dan wel enkele vragen beantwoorden als: Hoe vind je onze service? Dat mondde bij mij dus uit bij 'Slecht'. Elk jaar weer wint P. in de eigen branche de prijs voor de beste winkelketen en weet dat natuurlijk nadrukkelijk te afficheren. Altijd al met gemengde gevoelens bekeken en nu zeker.

Akoestisch modem

Sante Brun heeft vandaag - naar aanleiding van het fenomeen Asus eee - een gedenk-
waardig stukje
over gedenkwaardige belevenissen met een vroege laptop. Dat was een simpel tekstverwerkertje, met een los akoestisch modem. Het maakt bij mij ook het een en ander los, want ik herinner mij de Olivetti met smal zwart-wit lcd-schermpje, waarop je tekst in vier of vijf regels tegelijk te lezen was (veel scrollen), welke tekst je vervolgens per telefoon naar de krant kon 'doorpiepen'. Na de invoering van het 'geïntegreerd tekstverwerkend systeem' op de krant (het nieuwe gereedschap over het gebruik waarvan ik nog door het personeelsblad van de VNU ben geïnterviewd) waren deze mobiele computertjes opnieuw een hele verbetering. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was ik nog provincieredacteur en ik denk met genoegen terug aan de mogelijkheid, je nieuws in de perskamer van het provinciehuis in hapklare brokken te verwerken en te verzenden, zodat je na afloop van staten- of commmissievergaderingen meteen naar huis kon, in plaats van nog eens uren op de krant te moeten zitten.
Meer over mijn Asus EEE

vrijdag 27 juni 2008

Zwarte humor

Ga ervan uit dat dit zwarte humor is in DePers van heden.

Elektrische auto

Dagblad DePers meldt vandaag enthousiast op de voorpagina dat de elektrische auto er aan komt en weet tevens dat het stroombedrijf Essent een voortrekkersrol wenst te spelen bij de opzet van een landelijk netwerk van oplaadpunten. Al eerder ergens gehoord, behalve dan dat Essent hierover met verschillende gemeenten in gesprek zou zijn.
Kernvraag: Zijn we er met die stopcontacten?
Echt niet.
Stel dat een miljoen automobilisten besluit, 's avonds, tijdens het voetbalkijken, de accu's even op te laden. Ik ben geen technicus, maar mijn gezond boerenverstand zegt mij dat de bestaande Nederlandse elektriciteitscentrales dat niet aankunnen. En importeren van stroom lijkt me ook niet direct een optie, aangezien in laten we zeggen Duitsland op dat moment 5 miljoen autobezitters bezig zijn met hetzelfde. Videos van de Chevy Volt

donderdag 26 juni 2008

Waarom de bananen krom zijn


Als een kind in mijn tijd naar het waarom van iets vroeg, werd er vaak geantwoord: 'Waarom, waarom zijn de bananen krom.'
Het antwoord op de kindervraag en op die over de bananen bleef natuurlijk uit. Wie had gedacht dat ik op mijn leeftijd toch nog de relevante informatie kreeg over de bananen. Zijn ze recht, dan hebben ze groeistoornissen, hoorde ik vanmorgen een woordvoerder van LTO Nederland op Radio 1 zeggen. Het ging weer eens over de Europese regels aangaande de eisen waaraan groenten en fruit moeten voldoen. Ik schreef daar al eerder over. Europa zou Europa niet zijn en de lidstaten niet de lidstaten als daar nu niet hevig over gekibbeld werd. De groenteboeren vinden dat de 36 of 40 regels (zelfs over het precieze aantal lopen de meningen uiteen) moeten blijven. Ze zoeken het maar uit. Ik heb afgeleerd naar het waarom te vragen.

zondag 22 juni 2008

Vol


Dat Nederland vol is, hoef ik niemand meer te vertellen. Toch moet je je dat altijd weer realiseren, als je bij voorbeeld op een zomerse zondagmiddag op stap gaat. Zoals vanmiddag naar Oisterwijk, waar het ook de laatste dag was van een omvangrijke beeldententoonstelling op de Lind. Het was daar voetje voor voetje. Kunst voor het volk. Hoewel, er waren sculpturen bij, waarvoor je eventueel bereid moest zijn 10.000tot 20.000 euro's neer te tellen. Ik heb nergens een rood stickertje van 'verkocht' gezien.
Terrasje pikken? Weet je wat de nieuwste methode is van voordringen? Gewoon zeggen dat je binnen hebt gereserveerd! Mijn enige verweer was: Mevrouw, dit geloof ik niet, maar gaat u vooral lekker zitten. Wij reden tot even buiten het dorp en vonden er een heerlijk rustig terras.
En over vol gesproken, ik hoor, dat het Oerolfestival (Oerol betekent overal) op Terschelling 55.000 bezoekers heeft getrokken. Zo'n waddeneiland kan best wat hebben, is mijn persoonlijke ervaring, maar zóveel? Eén voordeel: ze kwamen niet per auto.

donderdag 19 juni 2008

Anton Pieck


Noem de naam Anton Pieck en de standaard-reactie is: Efteling. Niet: Kunstenaar. Als ontwerper van nostalgische kalenders, koektrommels en geboorte-, kerst- en nieuwjaarskaarten, zelfs als illustrator van onder meer de Sprookjes van Grimm, is hij nagenoeg vergeten.
Pieck (1895-1987) geniet in de kunstenaarswereld geen erkenning. Hij geldt als een ambachtelijk voortreffelijke tekenaar, die De Goeie Ouwe Tijd idealiseerde en in woord en daad afstand nam van wezenlijk kunst is: onderzoekend en vernieuwend.
Ik weet nog dat ik Anton Pieck als adolescent mateloos bewonderde en de tekenleraar op het lyceum om zijn mening vroeg. Dat leidde tot een desillusie. De docent zei: 'Anton Pieck kan geen figuren tekenen.' Ik moet er aan toevoegen dat hij zijn oordeel baseerde op Piecks oeuvre tot en met de jaren veertig van de vorige eeuw. Van de Efteling was nog geen sprake. Wat ik destijds op school 'voor zoete koek opnam' (dat was in die tijd vanzelfsprekend, het leraarsgezag was onaantastbaar) zou ik nu zeker niet meer aanvaarden. Anton Pieck was, althans in zijn latere werk, heel goed in menselijke figuren en zeker in karikaturen. Wat twee jaar geleden nog niet voor mogelijk werd gehouden, zelfs vorig jaar nog met hoongelach van de hand gewezen, gaat nu opeens door: een overzichtstentoonstelling van Piecks werk in het Museum De Hallen in Haarlem. Ik las daarover een verhaal in de Volkskrant. Bij dat verhaal stonden enkele repro's van Piecks werk, waarvan één voor hem zeer typerende prent: een marktplein in de sneeuw, gezien door een raam van een gothisch gebouw. De structuur van de eikenhouten planken op de voorgrond vind ik ook typisch voor de tekenaar; het enige wat ik mis is het dalende spinnetje, maar misschien bewijst-ie hiermee dat-ie toch niet de kitschfabrikant is, waarvoor hij tientallen jaren is gehouden. Maar de echte reden dat ik het plaatje even op het copieerapparaat heb gelegd is te zien rechts van de pinacle, iets boven het midden. Pieck tekende daar een rijtuig met een paard in draf. Dat vind ik dus gek. Ik had daar op z'n hoogst een arreslee verwacht, maar in geen geval een paard dat sneller gaat dan stapvoets zwoegend door de sneeuw.

woensdag 18 juni 2008

Waarom zijn de komkommers niet krom?


Het is nog wel geen komkommertijd, maar de omstandigheden willen dat de vraag zich aandient: Waarom zijn de komkommers niet krom? Dat komt door Europa! Ongelofelijk maar waar. Zo ver gaat de bemoeizucht, de bureaucratie en de regelgeving op dat niveau, dat ‘de komkommers goed ontwikkeld moeten zijn’ (tot daaraan toe, zou ik zeggen, maar...) ‘goed gevormd en vrijwel recht’. Zijn we er? Welnee, volgens de rubriek Goed Nieuws van het gratis dagblad DAG, geldt volgens de EU voor komkommers ‘een maximum hoogte van de kromming van 10 mm per 10 cm lengte’. Hij moet verder ‘een kleur vertonen’ (snuif de ambtelijke taal) ‘die kenmerkend is voor de variëteit’ en – jawel – ‘vrij zijn van gebreken, met inbegrip van alle afwijkingen in vorm, in het bijzonder afwijkingen die te wijten zijn aan de ontwikkeling van zaden’.

Waarom valt dit eigenlijk onder goed nieuws?
Omdat het één van de 26 van de 40 als pietluttig bestempelde verordeningen is die worden worden afgeschaft! En waarom vind ik dit extra goed nieuws? Omdat deze vrucht van bezinning een uitvloeisel is van het actuele voedseltekort. DAG citeert een woordvoerder van de Europese Commissie: ‘De prijzen voor groenten en fruit zijn zo gestegen dat het geen enkele zin heeft om goed voedsel uit de winkels te houden’. Met andere woorden, laat krom wat krom is, het smaakt en voedt er niet minder om.

Dit staat dus allemaal in de krant, terwijl een consortium, waar onder anderen het stroombedrijf Essent in zit, sensationeel zit te doen over het autorijden op elektriceit. Over een jaar of wat rijdt tien procent geruisloos zonder CO2-uitstoot 350 kilometer op één lading enzovoorts. Had dat niet eerder gekund? Nee, olie zat, heeft men tot voor kort gedacht.

Ik zou zeggen, of het lukt of niet, blijf er maar veel over roepen, dan gaan die oliebaronnen zich achter de oren krabben en keldert de prijs.

zondag 15 juni 2008

Heldring

heldringIn de NRC staat een paginagroot interview met J.L. Heldring, columnist bij die krant sinds 1960, toen nog Nieuwe Rotterdamsche Courant. Heldring mag gelden als een equivalent voor conservatisme. Het is lang geleden dat ik hem regelmatig las. Ontboezemingen als: 'Wie op vakantie gaat, is op z'n minst van huis uit rooms-katholiek.' Ik weet nog dat ik daar op reageerde met: 'Ik zou zeggen, komt waarschijnlijk uit Zuid-Nederland.'

Mr. Jerôme Louis Heldring is 90 jaar. Vandaar wellicht dat de NRC het tijd vond, hem te interviewen, al is hij allerminst van plan met zijn rubriek Dezer Dagen te stoppen. Of zijn hilarische uitspraken als deze wellicht toch een voorbode? Op de ietwat provocerende vraag Hebt u genoten van de film Fitna?:
'Niet gezien. Daar ben ik te oud voor. Ik ga haast nooit meer uit, zit niet in de bioscoop en kijk op tv ook niet meer naar al die praatprogramma's. Die worden bovendien vaak uitgezonden op een uur dat ik al in bed lig. Dat eindeloze gepraat, daar heb ik geen geduld voor. En ik vind ook niet dat iemand van mij kan eisen dat ik op mijn leeftijd wel allemaal bekijk. Het zou misschien kunnen dat als de hoofdredactie dit leest, ze zeggen: we moeten maar gauw een eind maken aan die rubriek van Heldring. Maar ja, dat moet dan maar.'

Het maakt me wel nieuwsgierig naar de 'hedendaagse onderwerpen' van Heldring, die het ondanks alles niet onwaarschijnlijk acht dat hij 'achter de typemachine verandert in een droogkloot'.

Laat 'm vooral zitten, NRC, al is het alleen maar om je te onderscheiden van de Volkskrant, die vermeende droogkloten als Jan Blokker ongegeneerd de zak geeft. Is de Vk gestraft dan? En of, Blokker heeft mede bijgedragen aan het succes van de verfrissende nrc.next.

zaterdag 14 juni 2008

Amateur-persfotografie


Op Nu Foto.nl kan iedereen foto's plaatsen, met de kans dat ze ook nog eens door de media worden gekocht. Nu.nl verdient daar dik aan en de fotograaf krijgt ook wat. Hij/zij is sowieso zijn/haar rechten op de foto kwijt. Burgerjournalistiek heet dat. Eens temeer blijkt dat fotojournalistiek een vak is. Neem nou deze prent van een botsing bij het knooppunt Leender-
heide. Als je niet wist dat er sprake was van een botsing, zou je zeggen, hier staan auto's op een wat rare manier stil. En hulpverleners en betrokkenen nemen het er, in afwachting van de politie, even van op de vangrail. De lengte van de file is onderhand interessanter dan de botsing.
Tweede voorbeeld

vrijdag 13 juni 2008

Automatisering


Ja, de automatisering dringt ook meer en meer door tot het brave dorp Best (nou ja, brááf?) tot welks inwoners ik me inmiddels 31 jaar mag rekenen. De ontdigibetisering houdt daarmee enigszins gelijke tred. Zachies an, dan breekt 't lijntje niet. Ik was vanmiddag even in wat heet Bestwijzer, een luxe in een eigentijds grootstedelijk pand geïnstalleerd sociaal centrum zal ik maar zeggen. Daar huist alles wat in Best maar enigszins met het welzijn van de inwoners te maken heeft bij elkaar. De deuren zwaaien daar automatisch naar binnen toe open. (Uitkijken als je naar buiten gaat.) Je bereikt een centrale hal waar toepasselijk gedecoreerde blokken staan, waarop infomateriaal is uitgestald. Om een indruk te geven: de voorkant van het blok 'Gezondheidszorg' is versierd met een onnoemelijke hoeveelheid kleurrijke pillen, waarvan ik zeker weet dat het consumeren van een honderdste deel onherroepelijk tot de dood zal leiden. Gelukkig is het maar een foto. Er is een leestafel, er zijn comfortabele fauteuils - een schitterend strak interieur met, ja, ook een balie. De eerste keer dat ik daar was, ontbrak achter die balie elk teken van leven. De enige menselijke wezens die ik er aantrof, waren goed in broekpakken geklede vrouwen die zonder op of om te kijken met koffiebekertjes e.d. in vlijtige pas de hal passeerden.
Mijn oog viel op het met een bakstenen motief versierd blok, betrekking hebbend op bouwen en wonen. Daarop een computerscherm met toetsenbord en muis. Waarachtig, hier kun je zomaar (staande) internetten.
Maar vanmiddag was ik er dus weer. Ik had mijn laptop bij me, want ik was van plan te onderzoeken, of Bestwijzer ook met een zogenaamde hotspot is uitgerust. Dat is kort gezegd, de mogelijkheid om met je eigen computer draadloos het internet op te gaan. Ik weet niet of u het al weet, maar er zijn groepen werknemers die in plaats van naar kantoor, naar een of ander punt (meestal een brasserie) gaan, hun laptop openklappen en beginnen te werken. Dat is gewoon een groeiende cultuur. Iets tussen het thuiswerken en werken bij de baas in. Weer anderen (monteurs, bankiers, verzekeringsmensen, dienstverleners in het algemeen) kunnen, onderweg zijnde, behoefte hebben aan contact met het bedrijfsnetwerk, of met andere infobronnen op het web, waarbij zij de mogelijkheid moeten hebben, iets naar hun eigen computer te downloaden of iets te verzenden. Journalisten van het Twentse regionale dagblad De Stentor hebben onlangs live in korte zinnetjes via het sociale netwerk Twitter een voetbalwedstrijd verslagen. Dit is nog maar het begin. Ik kan me voorstellen dat het eerlang ook gaat gebeuren bij belangrijke gemeenteraadsvergaderingen. Waarom niet?
Dus toen ik in die hal van Bestwijzer twee receptionisten, althans functionarissen, achter de balie waarnam, heb ik dit onderwerp aangesneden. Nou, dat was maar raar. De computer die daar staat is alleen maar voor 'informatie' en al het andere dat ik zou willen, dat is absoluut niet een vorm van service, waarvoor Bestwijzer in het leven is geroepen. Punt.
Ok. Dan zou ik graag hier nog wat foto's willen maken, zei ik. Nadat ik had uitgelegd waar het voor was (voor een internetsite, dus), keek de vrouwelijke baliemedewerkster naar haar mannelijke collega, al dan niet haar baas, maar vrouwen kijken nog steeds naar mannen, als ze het niet zo direct weten. En die zei: 'Da's goed, maar ik wil niet op de foto.' Waarop de dame in kwestie: 'Ik ook niet'. Daardoor lijkt het op bijgaande foto, of het bij Bestwijzer, een dynamische, open instelling die het contact tussen burger en maatschappelijke instellingen wil bevorderen, een dooie boel is.
Nee, dan de plaatselijke bibliotheek. Daar hebben ze uitgerekend gisteren een automatische uitgifte en inname van boeken in gebruik genomen. Het werkt perfect, dankzij de hulp van de biebvrouwen. Alleen, als iemand een boek terugbrengt, dan signaleert de computer natuurlijk onmiddellijk de heraanwezigheid van dat boek. En als het dan nog niet op z'n plaats is gezet, dan heb je echt hoofd, hart en hand nodig om het te pakken te krijgen.
Overigens is de bibliotheek de aangewezen plek voor een (gratis) hotspot. Je kunt daar nu al wel het internet op, maar alleen via een onbeveiligd netwerk en dat is niet legaal.
(Zie hhBest.nl)
Deze column lees ik op 18 juni 18:10 uur in iets gewijzigde vorm voor op Radio Best. FM 106.2 Mhz, kabel 87.5 Mhz.

donderdag 12 juni 2008

Memento


Het Eindhovens Dagblad, officieel orgaan van PSV, meldt heden dat de club zich zorgen maakt over het geleidelijk aan terugtreden (in baar geld) van hoofdsponsor Philips. Ja, sinds dat in Amsterdam zit, is het natuurlijk totaal vergeten dat PSV Philips Sportvereeniging betekent. Komt allemaal door die melkboerzoon uit Leeuwarden, Cor Boonstra (waar hangt die trouwens tegenwoordig uit?).
Philips steekt vanaf dit jaar tot en met 2011 nog ongeveer 22 miljoen euro in de Eindhovense voetbalclub. Ter vergelijking: Concurrent Ajax ontvangt in dezelfde periode vele miljoenen meer van de nieuwe hoofdsponsor Aegon, meldt het EeDee veelbetekenend: ‘De Amsterdammers kunnen de komende vier jaar een bijdrage van minimaal 41,5 miljoen euro van de verzekeraar tegemoet zien. In de drie jaar daarna ligt er voor Ajax nog eens minstens dertig miljoen klaar.’
Jaja, de tijden veranderen. En daarmee neemt het gevoel van onbehagen toe. Ik zal mij nader verklaren. Dat Aegon is een conglomeraat van verzekeringmaatschappijen, de letter A in die naam is wat is overgebleven van de Algemeene Friesche Levensverzekering Maatschappij, voortgekomen uit het Leeuwarder begrafenisfonds Memento Mori van 1844 en in 1938 gefuseerd met de Groot Noordhollandsche van 1845. Ik heb van die Algemeene Friesche nog eens ’n levensverzekeringspolis gehad, met aandeel in de winst! Ja rood zijn in Friesland lang gebleven, zal ik maar zeggen. Maar in 1968 kwam de OLVEH erbij (waardoor de naam verandere in AGO) en in 1983 volgde Ennia en ontstond Aegon, dat zijn bekendheid niet in de laatste plaats dankt aan het sponsoren van de schaatssport. Vandaar ook, dat ik bij het zien van die ijsmutsen altijd weer aan de goeie, ouwe, sociale Algemeene Friesche moet denken.

Het grote verschil tussen die AF en Aegon is, dat het aandeel in de winst niet meer naar de klanten gaat, maar naar de voetbal. Dat vergeef ik ze nooit, al heb ik er gelukkig verder niks meer mee te maken.

En PSV en Philips? Ze vechten het onder mekaar maar uit.

Hoe erg het was (is)


Zou men wellicht kunnen denken, dat ik wat overdreven heb met mijn verhalen over het slechte weer in Frankrijk sinds maart (!), lees nevenstaand berichtje eens, gescheurd uit het Eindhovens Dagblad van heden.
Gistermiddag hoorde levensmaatje dit bericht over de radio. Het NOS-tv-journaal zweeg er in alle talen over. En dat, nu veel mensen weer op het punt staan, op vakantie te gaan naar Frankrijk. Ik heb in de Provence kampeerders ontmoet, die zich geen raad wisten door de aanhoudende regen.

woensdag 11 juni 2008

Gokspel rond NRC en Volkskrant

De meest treurige geschiedenis van mismanagement en geldschraperij in het eerste decennium van deze eeuw was misschien wel de tijdelijke overname van het dagbladen- en boekenconcern PCM door partikuliere Britse durfkapitalisten, opererend onder de naam Apax. Hoe treurig moet eigenlijk formeel nog worden vastgesteld (daarvoor is de Ondernemerskamer een onderzoek gestart), maar twee onafhankelijke journalisten die de hele geschiedenis in een boek uit de doeken doen, hanteren er een sprekende vergelijking voor: het balletje-balletje-spel. Lees meer over dit boek op de Mediapagina van hhBest.nl.

dinsdag 10 juni 2008

Regen als apotheose

Ik kan me geen verblijf in Frankrijk herinneren, dat het zo veel, zo vaak en zo langdurig regende. Hier in de Haute Provence weten ze ook niet wat hen overkomt. De eerste week van juni is bijna voorbij en is niet meer dan een voortzetting van de regenrijke maanden april en mei. Een Duitser met een kampeerbusje maakt een ronde over de camping en ik zie hem even later in de reception, waar hij probeert duidelijk te maken dat hij het terrein te drassig vindt. Hij spreekt geen Frans en ik help hem de vrienden van de campingvrouw die op de tent passen, dat duidelijk te maken. Schade! De bazin die terugkeert van een ritje naar het naburige departement Var, zegt: Waar is het niet nat? Daar regende het nog veel harder.
We besluiten, een dag eerder dan gepland morgen richting huis te gaan. Doorgaans doen we er 2,5 dag over, maar dat is afhankelijk van het weer. We overnachten op de kleine camping communale van Chilly le Vignoble (Jura) op het grindcircuit, wel te verstaan, want het gras is te nat. Als we aankomen regent het en als we de volgende morgen om 7 uur vertrekken regent het nog. Het douchewater is lauw. Als het ter hoogte van Nancy eindelijk ophoudt te regenen, heeft het dat 24 uur gedaan. De afspraak is, alleen nog in de Ardennen te overnachten als de temperatuur minstens 20 graden is. Het is 12 à 15 en we gebruiken een goede late lunch in Bastogne, waar je de auto met caravan gemakkelijk kunt parkeren op een asfaltvlakte in het centrum.
Een 'Vakantie' om snel te vergeten.
Over het slaapdorp Chilly le Vignoble (foto) bij Lons le Saunier schreef ik enkele jaren geleden een impressie op hhBest.nl

Kerstverlichting

De neonreclame van de Casino supermarché in Castellane (spreek uit Kestellaan) gloeit op in de grauwe mist, als een feestverlichting op kerstavond. Het weekeinde (31 mei-1 juni) was qua weer veelbelovend. Nederlanders op camping La Provence aan een bocht van de weg naar Digne (45 staanplaatsen) zaten voor hun caravan koffie te drinken en zeiden dat ze in vier weken vier mooie dagen hadden gehad. Klopt wel ongeveer met onze ervaringen. Zondagavond draaide de wind en kondigde een buurvrouw een hogedrukgebied aan. Geloof nooit je buurvrouw. Het regende de hele nacht en vanmorgen (2 juni) regende het nog - en niet zo zuinig.
Vrijdags waren we naar de kust gereden met het voornemen, door te gaan naar Italië. Overnacht op een dure onaantrekkelijke doorgangscamping in Briot, tussen Cannes en Nice. De campingbaas (73) of zijn assistent, een halve zool met een uilenbril, beging de brutaliteit, ongevraagd een felgele sticker op onze voorruit te plakken. Tijdens een onrustige nacht teruggekomen op het Italiëplan. Geen zin in de Italiaanse Rivièra, te weinig bekend. Geen kaarten, geen gidsen bij ons. Zodoende Castellane. Vertrouwd terrein voor ons. Aardig stadje aan de Route Napoleon, met goede restaurants. We reden regelrecht naar de intieme familiecamping, die we pakweg 'n jaar of vijf geleden al eens hadden geïnspecteerd, toen we in Sint André Les Alpes stonden. Het is inmiddels half elf en droog. Levensmaatje kijkt naar buiten en zegt: Het wordt heel mooi weer. Vanmiddag lunchen in de stad en eens kijken naar de internetmogelijkheden aldaar. Niet dus. Het adres Rue Nationale 9, dat op het mededelingbord van de camping staat, bestaat niet meer, althans niet als accespoint en de kastelein van Café L'Etape, ons bereidwillig aangewezen, is naar eigen zeggen een digibeet, dus weet ook niks van een inlogcode. De campingvrouw beloofde nader onderzoek, maar dat is inmiddels alweer 24 uur geleden.
Op dit moment ontlaadt zich weer een fors onweder - hadden na een zonnige ochtend en een maaltijd van tonijn, courgettes en fromage frais nog net de tijd, de boel buiten op te ruimen en even in bed te kruipen.
Vanmorgen (dinsdag 3 juni) de Col d'Allos - bekend van de Tour de France - gedaan. Ongeveer 100 km uit en thuis, via Saint André. Smal weggetje naar boven. Wie heeft er ook weer voorrang? Stijgend verkeer. Als levensmaatje 'm knijpt, zingt ze een liedje en/of neemt een slokje water. Bij travaux met circulation alternée (stoplicht), duurde het wat langer omdat een betonwapening voor herstel van een stuk weggespoelde weg vanaf een vrachtauto op de exacte plaats moest worden neergelaten. Gaat een Nederlandse camper de file voorbij en voorop staan. Volgende keer gewoon je beurt afwachten, lul, roepen we onhoorbaar voor de inzittenden.
Op een terrasje buiten de muren van het middeleeuwse vestingstadje Colmars Les Alpes, waar een p'tit marché wordt gehouden en de plaatselijke bevolking zich verzamelt (vooral retraité's, oudere mannen, staan daar te lullen), nemen we een p'tit café. Iemand leest breeduit La Provence, die als openingskop heeft: 'Vrachtautochauffeurs en taxibestuurders gaan olieraffinaderijen blokkeren.' Kun je die krant hier ergens kopen? Het is als met het weerbericht. Wij kunnen de Wereldomroep meer vertellen dan zij ons. (De foto toont een aquaduct in de bergen, dat regenwater versneld afvoert.)

Het wordt lichter, m'n Roosje

Forcalquier

Forcalquier, in de Haute Provence, stadje tegen en op een berg geplakt, met een Mariakapel + carillon op de top. Tot voor 'n jaar of vijf zijn we er regelmatig geweest op de parkachtige stadscamping, die rond die tijd ook is geprivatiseerd. Ze maakt nu deel uit van een of andere recreatieketen, die ook reclame maakt voor haar 'natuurcampings'. Sinds de overname is er veel opgeknapt, inclusief de bouw van een zwembad.
Het stadje is 'best wel' monumentaal en we zijn benieuwd, of er wellicht weer wat historische panden zijn opgeknapt. Er zijn ook enkele goede restaurantjes en op maandag is er een zeer, grote, beroemde marché. F. ligt niet ver van Sisteron, waarvan de citadel onderdak bood aan Napoleon bij zijn mars van Elba naar Parijs (Route Napoleon). Van daaruit kun je van de thuisreis naar het noorden een feest maken, mits het weer de rit door de Alpen toestaat. Daar ziet het op dit moment niet naar uit, want Frankrijk zit 'onder de depressies'.
O ja, Forcalquier heeft een zogenaamd geclassificeerd kerkhof, dat wil zeggen, zeer fraai aangelegd met cypressenlanen etc. Daar gaan we 's avonds wel eens wandelen. Een alternatief is een rit omhoog naar de Priorij Ganagobie, een klooster in de bergen, met uitzicht op de rivier de Durance in de diepte. In de krant La Provence staat trouwens, dat de Durance al delen van campings blank heeft gezet.
De camping heeft wel internet, maar geen draadloos access. Beheerster Christelle is een aardige meid, maar nogal digibetisch. Er wordt ons gevraagd een 'review' op te sturem. Nou, dat zullen we doen en vragen om wifi. Het zwembad is trouwens verwarmd, ontdekt levensmaatje, dus dat is alweer een pre.
Het heeft de hele middag en avond geregend. Levensmaatje noemt de bodemgesteldheid 'sappig'. De Stadse Boerin in Oirschot door mij ook wel Superwijf genoemd, sms't (niet voor het eerst) dat we maar beter de wijk kunnen nemen naar Italië, ik zie mijn half-Italiaanse vriend Sante Brun, die z´n neus sowieso ophaalt voor Frankrijk, al grijnzen. We doen waar we eigenlijk geen zin in hebben en rijden de hele dag door de regen naar de côte tot het plaatsje Biot, tussen Antibe en Nice. Nemen daar een doorgangscamping met verkeersgeruis als achtergrond muziek en zijn benieuwd wat de dag van morgen zal brengen. Het liefst gingen we weer noordwaarts, richting Castellane, maar het zal toch wel de autoweg naar de Italiaanse Rivièra worden. Het is wel opgeklaard en we hebben dan ook buiten gegeten.
O ja, het is gebleven bij een wandeling door Forcalquier, waarvan de helft onder de paraplu. De klokken van de kerk zwijgen, kennelijk in verband met de bouwkundige staat van de torens.