Ulicoten

Brabants Dagblad (website) heden:
De nationale recherche heeft drie mannen (33, 43 en 59) uit Tilburg gearresteerd toen ze een drugslaboratorium ontdekte in Ulicoten vlak bij de grens met België.
Ulicoten. Het laatste dorpje in Nederland dat zijn onschuld heeft verloren.
Kent u Ulicoten? Hoogst twijfelachtig, ik bedoel dat u het kent. Het is een zogenaamd kerkdorp van Baarle-Nassau en ligt vlak bij waar de rijksgrens 'n soort teen vormt in België. Een teen die wijst richting Meerle, tegenwoordig gemeente Hoogstraten. Als je het grensweggetje vanuit Ulicoten berijdt, kom je langs het Merkske, zijriviertje van de Mark als ik het goed heb, en de kern van een liefelijk grensoverschrijdend Brabants landschap. Eigenlijk moet ik hier niet over schrijven, want dat zou volkaantrekkend kunnen werken en dat is niet goed voor de rust in dat gebiedje, buiten de grensbewoners hoogstens bekend bij een enkele hengelaar.
Maar Ulicoten. Niet moeilijk om die naam zogenaamd komisch te verbasteren, dus dat laat ik aan de fantasie van de lezer over.
In mijn adolescentietijd was ik, afkomstig uit de contreien van Breda, één keer in Ulicoten. Op een doordeweekse winterdag ging ik met vrienden het café tegenover de kerk binnen. M'n kop eraf als dat geen Kerkzicht heette. In dat café was de kachel niet aan. Het binnenvallende noorderlicht maakte het daar nóg killer. Tegen de tapkast (zo werd de bar toen nog genoemd) stond een fiets.
We gingen zitten. De deur naar de huiskamer van de uitbater ging open. De kasteleinse. Ze ging achter de tapkast staan, wreef zich de armen en merkte volledigheidshalve op: 't Is zo maar kouw-ee?
Dit is dus mijn herinnering aan Ulicoten, toen het nog 'n onschuldig dorp was.
Update, 25.10.11
’Inbraak in horecagelegenheid’