vrijdag 30 april 2010

Kippen, gloeilampen en honden

Wat hebben kippen met gloeilampen te maken? Het zou kunnen, dat de kuikens daarmee zijn uitgebroed. Maar verder is het een kwestie van appels en peren vergelijken.

Toch maakt Ruud van Heugten, de Brabantse CDA-gedeputeerde Ruimtelijke Ordening, die vergelijking als hem door het Eindhovens Dagblad wordt gevraagd of Brabant wel 5,4 miljoen varkens en bijna 26 miljoen kippen nodig heeft. Stekelig – aldus het ED – antwoordt Van Heugten: ‘We hebben ons toch ook nooit afgevraagd of we miljoenen Philips-gloeilampen nodig hebben, net zo min als het Westland zich afvraagt of er zoveel bloembollen nodig zijn.’

Afgezien van het feit, dat we voor bloembollen niet in het Westland moeten zijn, tekent de gesignaleerde stekeligheid de plaats die gedeputeerde Van Heugten inneemt in het debat over intensieve veehouderij en megastallen in zijn provincie. Als gecaramboleerd tussen de boeren (ZLTO) aan de ene kant en de politiek (door maatschappelijke onrust opgejaagde Provinciale Staten) aan de andere kant. En dat in verkiezingstijd, waarin die boeren dreigen zich van het CDA af te wenden.

Zie, hoe hij nu olie op de golven probeert te gooien als het gaat over de vrees voor het overslaan van dierziekten op mensen: ‘Een op de drie gezinnen heeft een hond als huisdier. Wat gaat daar niet een dreiging van uit? Volgens mij moet de discussie over de megastallen los staan van de dierziekten.’

Is de gemiddelde hond in Brabant soms een grommende, ongemuilkorfde pitbull of zo? En is de discussie over de megastallen niet juist aangewakkerd door de bedreiging van de gezondheid van mens en dier? Ruud van Heugten gelooft zichzelf niet.

donderdag 29 april 2010

Chaotische tolerantie

In berichten van het Eindhovens Dagblad over probleemjongeren in het stadsdeel Woensel is de laatste tijd voortdurend sprake van (half)criminelen. Wat zijn dat? Jongeren die zich schuldig maken aan zogenaamde kleine criminaliteit, jarenlang een begrip voor…ja voor wat eigenlijk? Iets is crimineel, of zeg toch maar gewoon misdadig, of niet.

In het gepraat en geschrijf over jonge etterbakken die het openbare leven met hun asogedrag in de meest uiteenlopende vormen verzieken, klinkt voortdurend de machteloosheid door -- winkeliers die het ‘kots- en kotsbeu’ zijn – een radeloosheid die door de oppositie in de plaatselijke besturen wordt aangegrepen om het ‘falend beleid’ eens lekker aan de kaak te stellen. Niet dat die oppositie dan wèl de oplossing aandraagt, want neem nou de CDA-fractie in de Eindhovense gemeenteraad: burgemeester Van Gijzel zou zich ‘sterk moeten maken’ voor een heropvoedingsinternaat met verplichte 24 uurs-opvang, meldt het ED.

Je sterk maken, hoe doe je dat als burgemeester in dit geval? Dit is trouwens een, al was het alleen maar om financiële redenen, onhaalbaar plan. En opvoeden, is dat niet  in de eerste plaats een taak van de ouders binnen het gezin, volgens datzelfde CDA de hoeksteen van de samenleving?

Opiniemaker Wim de Bie stelde onlangs vast, dat 1,3 miljoen Nederlanders niet eens in staat zijn tot begrijpend lezen en voor hun informatievoorziening zo ongeveer blijven hangen bij de infotainment van SBS6.  Kan je nagaan, wat er gebeurt als die Nederlanders zich gaan vermenigvuldigen en voor een opvoedingstaak komen te staan, als ze die al niet hebben.

Een staking van de schoonmakers leidt op Koninginnedag in Den Haag tot een onoverzienbare berg rotzooi. In Eindhoven is een draaiboek gemaakt, dat bij stipte uitvoering er toe moet leiden dat de stad zaterdagmorgen om 10 uur weer spic en span is. Beginnen we weer van voren af aan.

Niemand die het heeft over de oorzaak van de rotzooi: de acceptatie van het ongelimiteerd op straat gooien van de resten van het snelle consumentisme – zoals ook al dagelijks gebeurt op de  snoeproute tussen het winkelcentrum Eckart en de Onderwijsboulevard aan de Sterrenlaan in Eindhoven. Merkwaardig: daar wordt nu wel stevig ingegrepen, zo meldt de Woenselse correspondent van het ED: wie er wordt betrapt kan binnenkort een boete van 90 euro tegemoet zien. Benieuwd, of het lukt met die handhaving.

Maar op Koninginnedag zijn we in elk geval tolerant. Dan genieten we van onze oranje gekleurde vrijheid.

Probeer maar eens orde te scheppen in deze beleidschaos, zonder zo maar wat te roepen in de richting van de burgemeester.

zondag 25 april 2010

Een vrije reiziger

Tachtig is-ie, op z’n minst. Dat kon je zien toen-ie, gebogen, als krom gewerkt, het station verliet. In de trein, meende ik eerst, als in een flits Wim de Bie te zien, maar bij nadere beschouwing was het dus een oude man met een schrandere blik. Een vrije reiziger.

Tuk op ‘n praatje. Nou…’n praatje. Zeg maar gerust dat-ie niet was te stuiten. ‘Ik heb es, met m’n vrij-reizen-kaart, héél Nederland in een dag gedaan,’ deelde hij mee. ‘s Morgens vroeg met een taxi naar Maastricht en vervolgens dus met de trein naar Den Bosch, Middelburg, Den Haag, Haarlem, Lelystad, Leeuwarden…’ Zeventien uur had-ie er over gedaan. Poehpoeh.

‘n Ondernemend menneke dus. ‘n Menneke uit Rooi, wat de regionale aanduiding is voor Sint-Oedenrode. De ondernemingszin had er al vroeg in gezeten. ‘In mijn tijd,’ zei hij, ‘moesten we op zondag twee keer naar de kerk. ‘s Morgens naar de mis en ‘s middags naar ‘t lof.’ Voor de kleinkinderen van ‘t menneke, als ze bestaan, want hij lijkt eerder de eeuwige vrijgezel: het lof was een gebeds- en zangdienst, waarin tevens, aan de hand van het kralensnoer de rozenkrans,  het rozenhoedje werd gebeden, vijf maal het Onze Vader en vijf maal tien ‘weesgegroetjes’ ter ere van de maagd Maria.  Mits, vlot gebeden, deed men dat in tien minuten.  Het lof was goed voor ‘n half uur, dus dat viel wel mee (De zondagsmis duurde ‘n uur, inclusief preek.)

Op ‘n zondagmiddag, vertelde de  man, hadden hij en z’n maat toch de voorkeur gegeven aan ‘n  voetbalwedstrijd. ‘Daarvoor moest ik wel eerder de deur uit. Dus vroeg m’n moeder: Wa gade vruug? Waarop ik maar zoiets mompelde dat ik met m’n maat had afgesproken. Maar de wedstrijd duurde natuurlijk ook veel langer dan het lof, dus toen ik thuis kwam, wilde moeder weten waarom ik zo laat was. Nog even wat gebuurt, zei ik. Vroeg ons moeder: En wie was de scheidsrechter?’

vrijdag 23 april 2010

Dieventaal

Het is begrijpelijk dat ik op mijn leeftijd niet alles meer snap. Wil je op de hoogte blijven dan moet je aan het arbeidsproces deelnemen, anders verandert alles buiten je om. En dat gaat sneller dan het licht. Je kunt natuurlijk de personeelsadvertenties uitpluizen, maar ik heb eigenlijk wel wat gezelligers te doen.  Zo ben ik ook opgehouden, te vragen wat mijn kinderen in hun beroepsleven allemaal uitspoken. Het zijn functies met vage, engelstalige namen of aanduidingen, waarmee je als het moet alle kanten uit kunt.  Desnoods letterlijk naar China. Accountmanager? Het zal wel. Je moet toch wat, als je bedrijfskunde hebt gestudeerd?

Mijn wantrouwen tegenover het creëren van ‘nieuwe’ begrippen en functies is niet van vandaag of gisteren. Dertig jaar geleden al poogde ik mij als journalist te verzetten tegen de invoering (door ambtenaren) van de benaming van logistiek centrum voor iets wat natuurlijk gewoon een grootschalig expeditiecentrum was. Ik vertaalde dat dus voor de krantenlezer. Vond het allemaal gewichtigdoenerij,  een methode om mensen ‘in te pakken’. Immers, wie wil de schijn op zich laden, dat-ie iets niet snapt? Ik geloof dat het de Brabantse socioloog Paul Kuypers was,  die hiervoor het woord dieventaal uitvond. (Zó nutteloos was de sociologie nou ook weer niet.)

Demissionair premier Jan Peter Balkenende, tevens lijsttrekker van het CDA,  bracht gisteren een werkbezoek aan Brabant Stad.  ‘n soort samenwerkingsplatform van de Brabantse stedenrij en de provincie. Een strategisch moment, dat werkbezoek, althans voor Balkenende, die volgens het Eindhovens Dagblad meende , op een verzoek uit het Brabantse te moeten reageren met: ‘De nieuwe regering zal dit nader bestuderen.’  Daar heb ik nou oprecht bewondering voor: zoveel zelfverzekerdheid, vermengd met doodddoenerij. Erger is natuurlijk, dat de Commissaris der Koningin en de burgemeesters van de grootste Brabantse steden, zich voor dit onderdeel van Balkenende’s campagne leenden. Gelukkig is het allemaal heel doorzichtig. De kiezer wordt doorgaans dommer gedacht dan-ie is.

Overigens werd de lezer/kiezer door het bericht in het ED over dit gekeuvel het bos in gestuurd door het gegoochel met het begrip High Tech Automative. Een hoogst ernstige zaak, neem dat van mij aan, want er staat: ‘Fontys Hogescholen heeft het kabinet een bijdrage gevraagd van dertien miljoen euro voor de Automotive Campus in Helmond. Fontys draagt zelf 23 miljoen bij.’

Het blijkt om een opleiding te gaan, waarvan de inhoud, ook niet via de website htacampus.nl voor een gewone man als ik onmogelijk valt te achterhalen, en niet alleen omdat men meent op die site alras over te moeten schakelen op het Engels. Wat een wonder dat een demissionaire minister-president niet verder komt dan de belofte tot ‘nadere studie’  Hij snapt het kennelijk al evenmin, zelfs al opent de webpagina met de wereldschokkende mededeling: ‘Helmond groeit uit tot de auto-hoofdstad van West-Europa’

We zullen zien.

woensdag 21 april 2010

Pauselijke censuur

In een boekje over het jaar 1934 dat mij eens cadeau is gedaan (ik ben van dat bouwjaar, evenals trouwens Sophia Loren en Brigitte Bardot) las ik het volgende:

‘De autowereld wordt in 1934 ook in opschudding gebracht. Het machtige Vaticaan vindt het namelijk nodig, een advertentie te verbieden. De toorn treft een advertentie van Fiat voor het Ballila-model. Daarin is een jongedame te zien, gekleed in een rok die naar de mening van de paus te veel been laat zien. Ik heb hevig gegoogeld naar de prent die de toenmalige paus zo opwond, maar kwam niet verder dan het uiterst verantwoorde, zelfs chique plaatje dat ik hiernaast heb gezet. Het staat zo ongeveer duizendvoudig op het web.

‘Het machtige Vaticaan.’ Reikte die arm toen nog zo ver in de Italiaanse wereld? Nog eens wat anders dan die van een emeritus pastoor in Oss, die anno 2010 de liedjes van een ex-priester uit de misboekjes schrapt omdat die man ‘een ketter’ is, althans zijn eigen godsdienst maakt.  (Een kwalificatie die de bisschop in Den Bosch trouwens voor rekening van de pastoor laat, zonder zich er echt van de distanciëren – dat dan weer niet.)

De paus en Fiat. Niet voor het eerst dat die twee bij elkaar worden gebracht. Ik herinner mij een mopje uit mijn jeugd, waarin Henry Ford in Rome op audiëntie ging, teneinde de Heilige Vader te bewegen, ook zijn naam in het Pater Noster (= Onze Vader) op te nemen: Daarin staat immer de zinsnede ‘Fiat voluntas Tua’ (Uw wil geschiede).

‘t Is er niet van gekomen, zo zal men begrijpen. Maar wat mij meer dwars zit is dat onvindbare, gelaakte blote vrouwenbeen.

maandag 19 april 2010

‘t Is er uit voor je het weet

Een Britse burgemeester heeft publiekelijk haar excuses aangeboden, nadat ze bij wijze van grap illegale immigranten met sperma had vergeleken. De burgemeester had het mopje op haar Facebookpagina op het internet gezet: ‘Illegale immigranten zijn zoals sperma: miljoenen van hen komen binnen, maar slechts één werkt.’

Tja. ‘t Is er uit voor je het weet. En daarmee bedoel ik niet het sperma, maar een ‘losse’ opmerking op het internet. Of het nu via Facebook, Twitter of een ander sociaal netwerk is. Ik denk niet in de eerste plaats aan een weblog, want daarbij wordt doorgaans toch water beter nagedacht, alvorens op de publiceerknop te drukken.

Vorige week viel ik (ander voorbeeld) over een tweet (=twitterbericht) van de Volkskrantcolumniste Sylvia Witteman. Ze had naar mijn idee op Twitter ‘inhumaan’ gereageerd op de vrijspraak van Lucia de Berk. Boos hierover zijnde, maakte ik laatdunkende opmerkingen over Witteman als stukjesschrijfster en haar medium (‘magazientje’), waarop zij weer reageerde als door een wesp gestoken. Zo van ‘Ik schrijf al 20 jaar’. Ergens terecht natuurlijk, alleen, vinden we niet dat in een column – en daarin had ik mijn kritiek vervat – weer wat meer mag dan plompverloren in een zinnetje van ternauwenood 140 tekens op Twitter? Met het risico, ook op deze plaats zo nu en dan een uitglijder te maken. Is mij echt ook wel overkomen. Maar wie z’n nek niet durft uit te steken, maakt niks klaar.

Laten we het er op houden dat we al doende blijven leren. Dat geldt voor die Britse burgemeester, voor Witteman en voor mij.

Eh…ik vindt die Britse vergelijking,  reëel of niet,  eigenlijk wel geestig. Hopenlijk, neemt men het mij niet kwalijk dat ik dit hier opschrijf.

zaterdag 17 april 2010

Astoerisme

astoerisme Astoerisme, wat is dat? Dat zijn mensen, die op de website van Eindhoven Airport zagen dat vluchten van en naar Antalya zaterdagmorgen vertraagd waren en die voor alle zekerheid maar gepakt en gezakt van huis vertrokken. Op de foto rechtsboven zie je zo’n groepje, dat op vervoer terug naar huis wacht.

Astoerisme, dat kunnen ook mensen zijn, die uit nieuwsgierigheid bij voorbeeld de bus pakken om te zien hoe het er op de luchthaven uit ziet als er geen vuiltje aan de lucht is (foto linksboven). En bij wijze van recreatie een cappucino pakken voor op het lege, maar zonnige terras dat uitzicht biedt op het platform met vier onbeweeglijke vliegtuigen.

Heeft dat restaurant nog wàt te doen. Dat kunnen de taxichauffeurs niet zeggen. Wel weer die van de Hermesbussen, die trouw hun rondjes rijden.

Eindhoven Airport heeft een heus OV-station, dus is het erg raar, dat bus 145, komend van station NS Best, richting Eindhoven daar niet stopt, maar honderd meter verderop aan de Luchthavenweg. Zonder routing en voorzieningen (zoals oversteekplaatsen) voor voetgangers. In omgekeerde richting doet de 145 het OV-station wèl aan.

Doe d’r wat aan.

donderdag 15 april 2010

Onherstelbaar beschadigd

Er zullen weinig mensen zijn, die zullen ontkennen dat Lucia de Berk door gerechtelijke dwaling onherstelbaar is beschadigd. Ondanks excuses, ondanks te verwachten schadevergoeding, ondanks een aardig en openhartig gesprek op de avond van de vrijlating bij Pauw & Witteman. (Voor het eerst miste ik trouwens de laatste, hoewel ik vond dat Jeroen Pauw de zaak op een integere manier aanpakte.)

Even dacht ik, straks zegt Femke Halsema, die Lucia lief zat aan te kijken: ‘Kom bij mij werken als mijn secretaresse.’  Want ja, begin na zo’n kwellende, zesjarige reeks ervaringen maar eens opnieuw.

Maar intussen zijn er nog altijd betweters, die over zoiets onvoorstelbaar rare opmerkingen weten te maken, vooral op dat vermaledijde internet, waar reageren is verworden tot reaguren en waar men meent, zich ongestraft van alles te kunnen permitteren.

Zij was niet de enige, want op de radio waren vergelijkbare uitlatingen te horen, maar de via Volkskrantmagazientje omhoog gevallen stukjesschrijfster Sylvia Witteman meende toch nog de volgende tweet (=twitterbericht) de wereld in te moeten sturen:

‘Tóch zou ik Lucia de B. niet op mijn kinderen laten passen. Nou, op de jongste misschien nog wél.’

Vijftien mensen vonden dit kennelijk onvoorwaardelijk leuk en herplaatsten in de volgende achttien uren deze tweet.

Ik niet. Ik reageerde op Twitter met:

Ik vind dit een even onbenullige als kwalijke opmerking.

Denk maar niet dat S. Witteman met een verweer kwam, een excuus, of iets wat daar op leek.  Bèèè je gek, ‘ik ben schrijfster en columniste en vertegenwoordig het gesundes Folksempfinden’ .

dinsdag 13 april 2010

Verkeersellende in de bebouwde kom

Op de fiets vanuit een 30 km-zone een ontsluitingsweg (50 km) naderende, werd ik eventjes gesneden door een met een noodgang van rechts komende auto, bestuurd door een vrouw. Die nam de linkerbocht zal ik maar zeggen. Van schrik stak ik mijn hand op. De vrouw reed achter mij een inrit in en toeterde mij nog even na. Zo van, barst jij maar.

veilig_verkeersactie

Veilig-verkeersactie van schoolkinderen in Best.

Volgens een belegen flauwiteit kunnen vrouwen niet rijden. Ik heb  nooit  meegedaan aan dat soort borrelpraat. Maar het valt  wel op, dat het vaak vrouwen zijn die, de blik op oneindig, als rouwdouwers tekeer gaan in de bebouwde kom. Ik klets niet uit m’n nek. Ik constateer dit na veelvuldig lopen en fietsen door woonwijken in Best. Het mens dat mij schoffeerde woont kennelijk ook nog eens in zo’n 30 km-zone. Theorietje: veel vrouwen gebruiken de (tweede) auto voor boodschappen en het naar school brengen van de kinderen. Rijden dus relatief vaker door de bebouwde kom dan (werkende) mannen.

De voorzitter van de wijkraad van het Bredase stadsdeel (voormalig dorp) Ginneken weet op basis van een onderzoek dat de oorzaak van de verkeersdrukte vooral in de eigen wijk ligt, zo lees ik op de website Breda Vandaag. ‘Wij vermoedden het al jaren dat negentig procent van het verkeer, bestemmingsverkeer is. Nu is dat bevestigd,’ zegt hij.

Veel bewoners  hebben volgens die voorzitter meer dan twee auto’s. ‘Ze gaan er de kinderen mee ophalen en ze gaan boodschappen doen. We willen de mensen aansporen om te toch meer de fiets te pakken. Dat zou al veel schelen.’

Hoort u ‘t eens van ‘n ander.

Camiel Eurlings, als demissionair minister van verkeer actiever dan ooit, wil op de valreep nog ten strijde trekken tegen te hard rijden in woonwijken, zo lees ik vandaag in de Volkskrant. Er komt een televisiecampagne.

Volgens de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV) vallen op 50 km-wegen jaarlijks 201 doden en belanden 3975 mensen in het ziekenhuis. Door te hard rijden van automobilisten (15 km boven de toegestane limiet)  zouden 10 mensen het loodje leggen en 200 voetgangers en fietsers in het ziekenhuis belanden. Dat wordt eufemistisch omschreven als ‘even niet op de snelheid letten’. Ik ben eerder geneigd te denken aan structureel wangedrag. Waarom is ‘sportief rijden’ altijd te hard rijden en is het nooit een kunst, je hersens te laten werken en jezelf beheerst verkeersgedrag eigen te maken?

Een botsing met 50 km per uur staat gelijk aan de val van een derde verdieping. Goed om te weten.

Hoe anders?

Verkiezingsslogans blijven slogans. In Best hanteerden zowel CDA als D66 het begrip Anders. En ze wonnen. De vraag is, of ze niet gewonnen zouden hebben, als ze het anders hadden gedaan, als je begrijpt wat ik bedoel.

Winnen met Anders is vrágen om moeilijkheden. Maar heel even was Leo Bisschops maandagavond in de gemeenteraad  ‘de gesjeesde wethouder’ van de vorige coalitie. Al gauw ontpopte hij zich als de man met natuurlijk een enorm pakket dossierkennis. Genoeg althans om in staat te zijn, de vloer aan te vegen met het coalitieprogramma van CDA, D66 en de vanwege de betrouwbare rechtsigheid binnengelaten Dritte im Bunde, de VVD. Alwéér de VVD, kun je in Best zeggen. Staat altijd klaar. Is in elke coalitie in te passen.

Vuile politiek? ‘n Beetje wel. De andere partijen verweten met name het CDA, dat het een afspraak tot openbare behandeling van een startnotitie na de verkiezingen had geschonden. Ja of nee? Geef dat nou es toe, zei Bisschops. Nou, zei nieuwbakken CDA-fractievoorzitter Gaston Slagers, dat was gewoon een kwestie van interpretatie onzerzijds.

De waarheid alstublieft! Nou, die is heel eenvoudig: De partij van Bisschops, Best Open, en de PvdA kregen een koekje van eigen deeg. Want vier jaar geleden werd het CDA voor het eerst in de plaatselijke geschiedenis, met het grootste gemak, buiten de onderhandelingsdeur gezet. Zijn ervaren wethouder Gondrie kon op wachtgeld. Dat is vragen om wraak, of niet? Maar zeg dat dan gewoon.

Blijft nog steeds de vraag: Hoe anders gaat Best geregeerd worden? Die werd natuurlijk door Bisschops in een lang betoog terecht gesteld, want de nieuwe coalitie volgt behoedzaam de piketpaaltjes, die door haar voorganger zijn geslagen,  nog even niet gehinderd door concrete duiding van onvermijdelijke bezuinigingsmaatregelen. Het ging er hard genoeg tegenaan, om de zelfs als raadslid debuterende Gaston Slagers naar eigen gevoel te dwingen, een schorsing van de vergadering aan te vragen. Het gesouffleer van de naast hem zittende kandidaat-wethouder Gondrie begon wat teveel op te vallen.

Daarna kwam het hoge woord er uit: Dit programma is slechts richting gevend. Wij streven naar een sluitende begroting voor 2011.

Best Open stemde tegen de voorgedragen wethouders en onthoudt dus haar steun aan het nieuwe college. Het oude vuur bij de ook bij haar oprichting ‘anders’ willende partij is weer helemaal terug.

(Gesproken column, Omroep Best, 14.04.10, 18:10 uur.)

maandag 12 april 2010

Overstap?

liesbeth_van_tongeren_GL Nogal opmerkelijk, die overstap van Greenpeace-directeur Liesbeth van Tongeren naar de (concept-)kandidatenlijst
van GroenLinks voor de Tweede Kamer. Nog opmerkelijker zelfs, dan die andere GL-kandidatuur van een manager van de Bank Van Lanschot. Of is het bij Van Tongeren geen overstap?

Wat Greenpeace typeert is immers de, vaak originele, buitenparlementaire actie. Niks parlement, macht corrumpeert weet je wel? 

Terecht stelde de Volkskrant Van Tongeren de vraag, of het arsenaal van een milieuactivist niet heel wat breder is dan van een kamerlid en of ze dat niet zou missen. Komt ze met een verhaal dat ze in Australië heeft gewoond, directeur van een sociale dienst is geweest.... enfin, 'je moet telkens bedenken wat je rol is'. Inderdaad je bedenkt toch wat.

Een ding is zeker, het gezinsleven maakt het haar niet langer moeilijk. Toen ze twee jaar geleden al eens werd gepolst voor het kamerlidmaatschap, zei ze nee omdat haar zoon nog twaalf was. Die is intussen kennelijk beter in staat,  zich zonder mama te redden.

vrijdag 9 april 2010

Debureaucratisering

Moet nog uitzoeken, welke politieke partijen iets willen doen tegen de bureaucratie die ons kwelt. Zal mede bepalend zijn voor mijn keuze straks.

Intussen: goed dat er de regionale krant is, die, dicht op de mensen, de sterkste staaltjes van bureaucratie boven water haalt en weet te bereiken dat de overheid(sinstantie) die het aangaat door de knieën gaat, al zal ze het zeker niet zo beschreven willen hebben. Want prestige dat is me ook wat in dit land. 

Krachtig voorbeeld: de verkeerschaos rond de nieuwe Randweg van Eindhoven, als gevolg van een tekort schietende bewegwijzering.

Tussen afslag Valkenswaard en knooppunt Leenderheide ontbreekt een bord, dat het verkeer duidelijk moet maken, welke rijstrook het moet nemen om van de A2 op de N2 (de plaatselijke weg richting stad) te komen. Er staat in de berm een bord EINDHOVEN en daarmee basta – zoek het zelf maar uit.

Rijkswaterstaat was, tot ergernis van o.a. brievenschrijvers in het Eindhovens Dagblad niet van plan nog een vinger naar die bewegwijzering uit te steken. Maar het ED liet het er gelukkig niet bij zitten en nam dezer dagen alles nog eens goed in ogenschouw, wat een openingsverhaal opleverde: Randweg is voor velen een puzzel.

Hoogtepunt van dat verhaal is een beschrijving van de onnoemelijke chaos, die ontstond op een viaduct over de A67 bij Eersel, door (buitenlandse) vrachtauto’s die daar probeerden te keren. Wat is namelijk het gevolg van de door de dames en heren wegbeheerders uitgezette route-aanduidingen? Dat men min of meer gedwongen is, vanaf knooppunt De Hogt  die A67 richting Antwerpen te nemen en 18 kilometer om te rijden, teneinde weer op het goede spoor te komen.

Rijkswaterstaat is dus eindelijk overtuigd van de wantoestand, als ik het ED goed begrepen hebt. Ze gaat binnenkort in overleg met de landelijke coördinator van verkeer en waterstaat en scheepvaart, die de spelregels voor bewegwijzering heeft opgesteld. We moeten dit voorlopig opvatten als: er gebeurt tenminste iets, want de afloop is nog allerminst zeker:  ‘De richtlijnen zijn heel streng en er zijn heel zwaarwegende argumenten nodig om ervan af te wijken.’

De stompzinnigheid van alles vind ik eigenlijk, dat je – op Europees niveau, dat ook nog - richtlijnen opstelt voor situaties die stuk voor stuk uniek zijn.  Althans niet de mogelijkheid open houdt, soepel en zonder bureaucratische rompslomp met die richtlijnen om te springen.

O ja, ze noemen het nog spelregels ook. Hoe dan ook, doe d’r wat aan.

dinsdag 6 april 2010

Niet in het openbaar zoenen ajb

Lieve kinderen en kleinkinderen,

Bedankt voor jullie gezellige mail. Fijn dat het jullie zo goed bevalt in Doebai, met zon, zand en zee en dat alles zo prima verzorgd is. Wel even  anders dan een (nog) winters aandoend Kazachstan.

Even ‘n vraagje: Hebben jullie het trouwboekje wel bij je? En kunnen ze dat daar lezen en begrijpen? Want sex buiten het huwelijk is daar ten strengste verboden. De oliesheiks in dat landje kunnen dan wel van de royaal aanwezige escorts gebruik maken, maar ze hebben gespecialiseerde politie, die er in de eerste plaats op let, dat er niet in het openbaar gezoend wordt. En als die niet in de buurt is, dan kan er best een (jaloerse?) vrouw zijn die je in zo’n geval aangeeft, omdat je haar kinderen op verkeerde gedachten brengt.

Nog niks van gemerkt? Kijk dan af en toe op het internet naar onze krantensites; dan vind je vast wel het bericht over die twee Britten, die zondag in hoger beroep tot een maand cel zijn veroordeeld, wegens een kuise kus op de wang in een restaurant. Na afloop zullen ze het land uit worden gezet, wat ze vast wel heel erg zullen vinden vanwege…zon zand en zee.

O ja, dit is nog niet alles: vorige maand werd een Indiaas stel veroordeeld tot drie maanden gevangenis omdat ze ‘hitsige’ sms-jes hadden uitgewisseld.

En die sheiks? Die gaan vrijuit, net als bij ons de stoute paters en pastoors.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Maar laat je hierdoor de pret niet bederven – alleen, kijk ‘n beetje uit.

Liefs,

Opa.

PS
ik stuur jullie zelfs de link naar deze brief maar niet op. Je leest dit nog wel eens, als je eenmaal veilig weer thuis bent.

maandag 5 april 2010

Politieke pornohype


Het rumoer rond het pornogebruik van de tot levenslang veroordeelde seriemoordenaar H. in de zwaar bewaakte inrichting in Vught heeft weer alles van een politieke hype. PvdA en VVD roepen Hirsch Ballin ter verantwoording, want 'dit kan toch niet, zeker geen kinderporno'. Peter R. de Vries kan zich weer in de handen wrijven. Hij kwam zondagavond met 'onthullingen' op SBS6, aan de hand van een door hem geëntameerde correspondentie tussen H. en diens letterlijk ouwe gabber, een fraudeur, die in Thailand op z'n twijfelachtige lauweren rust.

Allemaal onzin? Volgens de advocaar van H. grotendeels wel. Hij zegt dat porno kijken in de inrichtingen 'normaal' is maar ontkent de aanwezigheid van kinderporno in de cel van H. En inderdaad uit bovengenoemde correspondentie blijkt allerminst dat H. over kinderporno beschikt. Dat zou hij wel willen, blijkt uit een van zijn op een typemachine vervaardigde brieven, waarin hij zijn armzalige sexleven van tegenwoordig omschrijft met 'handwerk' en zijn maat vraagt om filmpjes, liefst van tienermeiden.

Teruggebracht tot de ware proporties, gaat het dus om de vraag of gedetineerden pornobeelden mogen bekijken. Met andere woorden, behoort sex in de gevangenis tot de basisbehoeften? Zo ja, mag een crimineel, zelfs een zware jongen als H., die behoeften niet hebben en moet hij los van zijn detentie bekeken, extra worden gestraft door hem de 'stimulerende middelen' te onthouden?

Hier zonder meer ja op zeggen, is al te simplistisch.



(Terug)naar hhBest.nl

Verboden uitgaven

‘n Soort semi-opening van NRC Handelsblad (anders kan ik het niet uitdrukken) zaterdag:

Schoolbesturen in het basisonderwijs hebben in 2006 en 2007 respectievelijk 28 miljoen euro en 32,2 miljoen euro besteed aan huisvesting. Van dit bedrag was zestig procent afkomstig uit de rijksbijdrage. Dat is sinds 1 augustus 2006 verboden. De rijksbijdrage is bedoeld voor docenten en lesmateriaal. De helft van het geld ging op aan behuizing van de besturen, een kwart aan nieuwe schoolgebouwen en een kwart aan onderhoud. Minister Rouvoet (Onderwijs, CU) gaat „per geval bekijken waar sprake is van onrechtmatig uitgegeven rijksbekostiging”.

Misschien kan Rouvoet de hem resterende  tijd van demissionaire bewindsman beter gebruiken en de aanpak van deze vermeende misstand overlaten aan D66, dat immers in zijn verkiezingsprogramma enige spectaculaire douceurtjes voor het onderwijs heeft opgenomen. Hoe efficiënter hoe beter.

Waar moeten we trouwens aan denken bij ‘behuizing van de besturen van basisonderwijs’? Dure gebouwen, volgestouwd met design als vrucht van schaalvergroting en concentraties?

zaterdag 3 april 2010

Uitschrijven

Er zijn mensen, die een email naar het bisdom sturen en dan denken dat ze ervan af zijn. Makkelijk toch, die email?

Of ze vragen hoe dat het moet, dat uitschrijven als ‘lid’ (in protestantse kring spreekt men van lidmaat) van de rooms-katholieke kerk.

Je moet bij de parochie zijn, zo vernemen ze van bisdommelijke zijde. ‘Ontdopen’ kan niet, je blijft er daardoor toch altijd ‘n beetje bij horen.’    Waardoor? Door het gedoopt zijn, natuurlijk. Eens gedoopt, altijd gedoopt. Er is geen sacrament van het Ontdoopsel of zoiets. Of je nou nog voor de kerk getrouwd bent en of je nog wel eens in de kerk komt, doet er niet toe.

Wil je er af dan zetten ze in dat parochieel doopregister een kruisje achter je naam. Alsof je dood bent. Waarschijnlijk zien ze het zo nog ook. Bij de 550e uitgeschrevene zijn ze (wie? waar?)  maar gestopt met tellen, het was toch niet meer bij te benen.

Ik geef eerlijk gezegd geen cent om de kerkelijke statistieken die hier uit voortvloeien. Een kruisje achter je naam, ja daag. Wil je echt niet meer meegeteld worden, dan zul je naar het gemeentehuis moeten. Daar kun je achter het lemma godsdienst ‘r.-k.’  laten vervangen door wat je wilt, zeg maar in principe door ‘geen’.

Het is met dat uitschrijven, net als bij het boven water komen van die sexuele misdrijven,  een kwestie van ‘eindelijk de waarheid’. Immers, het praktiserend katholicisme is in pakweg 50-jaar versmolten tot een gelegenheidsgodsdienst, goed voor de sfeer met Kerst zonder mis of hooguit die nachtmis en bij een bruiloft. R.-k. kerken worden soms zelfs gebruikt voor een door vrienden en familie zelf  in elkaar geflanste begrafenisdienst.  Een dienst zonder geloof.

En jij, t’Sas, hoe zit dat met jou?

Ik heb me meer dan 30 jaar geleden al laten uitschrijven, op het gemeentehuis. In die tijd keken de ambtenaren daarbij nog kwaad.