maandag 25 februari 2013

Dag Atje

Atje Deelstra is (het klinkt raar, dat weet ik) eigenlijk nooit helemaal uit mijn gedachten weggeweest. Dat komt omdat ze verbonden is aan mijn debuut als journalist in Friesland, januari 1956 (elfstedenwinter, trouwens). De eerste kortebaanwedstrijd voor vrouwen, die ik meemaakte. In Oldeboorn (Âldeboarn), dat dorpje met z'n ranke scheve torentje. Daar ontdekte ik dat Pisa eigenlijk niks bijzonders is; de Oldehove in Leeuwarden staat trouwens ook flink uit het lood.
atjedeelstra1956Atje was toen 17 en moest het opnemen tegen Martha Wierenga, de kortebaan-coryfee van dat moment. Wie - krap, krap, krap, meer lopen dan schaatsen - die 100 meter won, kan ik afleiden uit een foto uit mijn archief: Martha en zij werd in dat jaar ook Nederlands kampioen in Veenhoop.

Deze foto maakte ik van Atje in 1956.

Dat Atje Deelstra, die later trouwde met een zekere Keulen, in Irnsum (Jirnsum), dorpje aan de rijksstraatweg naar Zwolle, woonde zat nog in mijn geheugen. En dat werd helemaal opgefrist door dorpsgenoot Jappie Hallema, evenals Atje erelid van de 150-jarige ijsclub ter plaatse. Hij zei tegen het Friesch Dagblad: 'Het was 'n heel aardige, gewone vrouw. Vriendelijk voor iedereen. Ik moest altijd even binnen komen voor een bakje koffie.'

Verder spittend in mijn 6x6-archief vond ik dus (inmiddels 28 april) de foto van de kortebaanwedstrijd van Atje tegen Martha Wieringa, in 1956 in Âldeboarn. Martha (voorgrond) zal winnen, dat is duidelijk, hoewel zij reed op Friese schaatsen en Atje al op Noren. Hier is-ie dan:


 

 

 

 

 

 

 


Van Martha Wierenga hebben we, in tegenstelling tot Atje  nadien niets meer vernomen.

Dus ik volsta verder met: Dag Atje.

donderdag 21 februari 2013

Computerleed 2

Eigenlijk is dit een consumentenverhaal. In het eerste deel ervan vertelde ik over de aanschaf van een Acer Aspire laptop en de aanloopproblemen waar ik tegenaan liep.

Wees gerust, ik ben nu bij de kern van het verhaal. Het scherm had enige pixelschade, waarschijnlijk niet genoeg om de leverancier hierop aan te spreken. Dat was dan ook niet de reden waarom we van deze laptop (twee dagen oud) af wilden. Ook niet het rare gedrag van Windows 8 (zie Computerleed 1).  Maar de dvd-speler werkte niet naar behoren. De fabrikant had een back-up-programma, zoals eerder beschreven toegevoegd. Dat programma, Acer Back-up, heeft ook een voorziening waarmee je een opstart-dvd kunt maken, voor het geval dat je niet meer via de harde schijf kunt opstarten en je de reservekopie van bij voorbeeld een externe harde schijf wil terugzetten. De eerste keer lukte het maken van die opstart-dvd niet (veeg teken), later wel. Maar tussendoor liet de dvd-speler zich helemaal niet benaderen. We vreesden dus alweer een kapot moederbord.

De policy van leverancier MAKRO met computers is, dan je dan in eerste instantie de fabrikant moet benaderen. 900-nummer, à 10 cent per minuut. Gelukkig geen ‘wachtenden voor u’. De helpdesk-mevrouw die ik te spreken kreeg toverde echter pareltjes op mijn voorhoofd met de stelling, dat Acer geen computers terugneemt. Ze wilden ‘m wel ophalen, maar dan zonder accessoires, als de accu en voedingsadapter. Veeg teken (2). De mevrouw leek als een computer geprogrammeerd en dat betekende onder meer: discussie is zinloos. Bij voorbeeld niet over de bewering van de helpdesk dat je met Windows 8 helemaal geen kopie van de harde schijf kon maken, terwijl (zie boven) Acer nota bene zelf zo’n back-up-programma op de laptop had gezet.

Op naar MAKRO, die we nog nooit op klantonvriendelijkheid hebben kunnen betrappen. Eind goed al goed. We troffen daar aan de ‘retourbalie’ een mevrouw, die zei zich altijd te verplaatsen in de mensen aan de andere kant van de toonbank. Zij snapte dus ook well, dat je een laptop van twee dagen oud, die niet werkt, niet wil houden en dat je ervoor past, een vervangend exemplaar van zelfde merk en type mee te nemen. Alle geld terug.

Intussen hebben we een mooi alternatief in bestelling.

Computerleed 1

De laptop van Levensmaatje, een Acer Aspire, gaf reeds na 2 1/5 jaar de geest. (De normale afschrijvingstermijn ligt tussen de 3 en 4 jaar.). Moederbord, meer dan de harde schijf (een Toshiba!), de ziel van het apparaat was naar de filistijnen. Ik vermoei je niet verder. Dan moet je bij een laptop niet aan vervanging of reparatie denken. Op naar de milieustraat.
moederbordHoewel een zich ‘hoog opgeleid’ noemende it-er in Best bedenkelijk keek bij het noemen van het merk


<- Een moederbord.
Acer, gingen we toch in op een aantrekkelijke winstpakker van de MAKRO, ons tegen herhaling van problemen indekkend door garantie-verlenging met twee jaar. Opnieuw een Acer Aspire dus, nu voorzien van Windows 8.

En toen begon de ellende. Ik voorzie, dat dit verhaal wel eens uit twee delen zou kunnen gaan bestaan, want er valt nogal wat te vertellen. Om te beginnen, het zal wel even duren voordat ik – die me een ervaren computergebruiker mag noemen – een fan wordt van dat nieuwe besturingssysteem (OS). Uit de literatuur op internet weet ik dat het een kwestie van wennen is, dat je vertrouwde eigenschappen van het stabiele Windows 7 tot op zekere hoogte weer kunt gebruiken en dat Windows 8  het uiteindelijk een stabiel OS is, met een reeks voordelen ten opzichte van zijn voorgangers. Nochtans zijn er gebruikers, die uiteindelijk besluiten Windows 8 te downgraden naar 7.

Het eerste wat me van deze computer opviel was, dat de fabrikant geen aparte partitie (bij voorbeeld D) op de harde schijf  had gemaakt, waarop een kopie van de systeempartitie (C). Dat heeft kennelijk met Windows 8 te maken. In het verre verleden, kreeg je bij de computer cd’s (of dvd’s) waarmee je Windows opnieuw kon installeren. Later bood de fabrikant (ook Acer) de mogelijkheid, zelf herstel-dvd’s aan te maken, voor het geval dat. Er zijn echter tal van mogelijkheden, om een image (afspiegeling) van de C te maken. Ik deed dat altijd, als ik de nieuwe computer helemaal naar m‘n zin had ingericht. Zijn er onoverkomelijke problemen, dan zet je die image gewoon terug en werkt de computer weer als nieuw. Meestal.

Om dit eerste deel van het verhaal af te ronden: Die vlieger ging in dit geval niet op. Het meesterlijke backupprogramma Acronis True Image liet zich wel installeren, maar verklaarde vervolgens moeite te hebben met het type….harde schijf. De hardware dus.

Computerleed 2

zondag 17 februari 2013

Nazaat

Oranje-TorenstraTijdens de uitzending van een aflevering van de NTR-serie Verborgen verleden is betrokkene, de acteur Waldemar Torenstra, (niet, althans niet duidelijk, de kijkers) een document voorgehouden, waaruit zou zijn af te leiden dat de man een rechtstreekse afstammeling zou zijn van de Vader des Vaderlands, Willem van Oranje.

Als dat waar zou zijn, dan zou Torenstra méér zijn dan Beatrix en haar omgeving, want die stammen namelijk af van  de Friese Nassaus. Het geslacht Willem van Nassau, Prins van Oranje, is uitgestorven. Torenstra, mogelijk een bastaard, dat komt meer voor, zou overigens, zo leek mij tijdens de uitzending, best een aardige koning kunnen zijn. Aardiger dan die houten klaas die er nu aan komt.

zaterdag 16 februari 2013

Het selectieve mediawinkelen van Jorritsma

jorritsmaAnne Marie Jorritsma, ooit minister van verkeer  en waterstaat, in welke functie ze niet veel klaar maakte, wachtte – dat moet nu alweer ‘n jaar of zeven geleden zijn - tot er 'iets anders leuks voorbijkwam' en werd toen burgemeester van Almere. Met in het verder verschiet natuurlijk de post Amsterdam, maar dat laatste is uiteindelijk niet gelukt. Te scheve schaatserig, te publiceitsgeil, uitblinkend in ijdelheid bovendien. Draagt de protserige ambtsketen van Almere te pas  en te onpas, desnoods op wat veel weg heeft van een carnavalspak.

Met de media heeft Jorritsma een haat-liefde-verhouding; publiciteit moet in haar kraam te pas komen, anders maar liever niet. Hoewel, als ze bij voorbeeld door Pauw en Witteman wordt gevraagd (niet zo gauw vanwege Almere natuurlijk, maar ze is ook nog voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten) dan staat ze onmiddellijk in de startblokken..

Verschil moet er wezen, dus van tv-zendgemachtigde PowNed (spreek uit poont) moet Jorritsma niks hebben. Die hebben haar blijkbaar ‘n keer op de van hen bekende manier geschoffeerd. Nu is het natuurlijk haar goed recht, ergens nee tegen te zeggen, zou ik ook doen als het me uitkwam. Maar in het geval Poont gaat Annemarie net even te ver. Ze heeft de zender namelijk uitgesloten van door haar te geven persconferenties. De journalistenbond NVJ heeft inmiddels al te kennen gegeven, dat Almere’s burgemeester daarmee tornt aan de grondwettelijke rechten van de Poont-journalisten. En zo is het maar net. Ik ben geen bewonderaar van dat televisiekanaal en deszelfs jakhalzen, maar als het daarover gaat weet ik er nog wel ‘n paar. ‘n Beetje bestuurder of politicus moet daar tegen bestand zijn. ‘t Hoort er nou eenmaal bij.

Ik merk dat ik er eigenlijk alweer teveel woorden aan vuil maak, maar ik wil toch nog even kwijt dat nog nooit een burgemeester of welke gezagsdrager dan ook een zaak met uitsluiting van journalisten heeft gewonnen. En ik spreek uit eigen ervaring.

dinsdag 12 februari 2013

Zijn opvolger moet zelf een god zijn

De teneur van de commentaren op het ‘voortijdig’ aftreden van Benedictus XVI (‘in een dode taal’ schrijft Sante Brun, en inderdaad, wie weet nog in-intuïtief dat XVI zestien betekent?) was uiterst voorspelbaar: Niet meer van deze tijd – zelfs nog maar nauwelijks in staat om met een fenomeen als Twitter om te gaan, voor eeuwig ongelukkig met de gelijkgeslachtelijke liefde, te wereldvreemd om de corruptie in zijn burelen te doorzien, enzovoorts enzovoorts.

Hij voelde zijn lichamelijke krachten met de dag afnemen, zei Ratzinger, maar – neem daar vooral acte van – hij kon er geestelijk niet meer tegen op. Ondanks zijn dagelijks gebed tot de Heilige Geest.

Een rooms-katholieke intellectueel in geestelijke nood. Zoals zovelen onder zijn gelijken. Want niks Plaatsbekleder van Christus, niks onfeilbaarheid. Maar een sterfelijke mens die het niet meer aan kan. De degeneratie, de onophoudelijke spot, de onzekerheid, wat hij zelf moet hebben onderkend als de zonde van de wanhoop. Er zat niets anders op dan een kluizenaarsbestaan zolang het hem gegeven zal zijn. Dat en niets anders kan zijn redenering zijn.

Zijn opvolger moet zelf een god zijn.

vrijdag 8 februari 2013

Bel anders even de Nieuwe Revue

BM_advocaten
Pagina op de website van Moszkowicz Advocaten, die op goed nieuws wacht.

Bram Moszkowicz, de Bekende Amsterdamse advocaat met de Limburgse tongval, zit dik in de penarie. Dat weet ik mede dankzij  de Volkskrant die ik ‘n weekje – en als ik ze  meer personalia afsta, nóg ‘n week – gratis op mijn tablet krijg.  En de Volkskrant heeft het weer van het plaatselijke dagblad Het Parool, dat Bram M. interviewde. ‘Als ik de staat van de advocatuur in het geding heb gebracht, probeer ik dat recht te zetten,’ zei M. in juridische taal, want met ‘geding’ bedoelde hij natuurlijk diskrediet.
Wat wil je, als je door je confrères bent uitgekotst en niemand meer iets van je wil weten.  Je kunt dan nog zo´n trots kantoor hebben aan Herengracht, wat heb je daar aan als niemand er meer binnen wenst te stappen om zich civiel- of bestuursrechtelijk dan wel strafrechtelijk te laten ondersteunen. Zelfs niet, nu Bram M. het van zijn dak schreeuwt dat hij zijn leven aan het beteren is. Hij zal contante betalingen voortaan melden, hij laat zich eindelijk bijscholen en dat soort dingen doen of nalaten, waarin hij in het recente verleden in gebreke is geweest. En dat akkevietje met de Belastingen lijkt ook zowat opgelost, met behulp van een hypothecaire lening van 2,6 miljoen op dat voorheen gouden dak.
En zo kijkt Bram met spanning uit naar het hoger beroep tegen de door de tuchtraad opgelegde straffen, want ‘mijn inkomsten zijn meer dan gehalveerd’. Eventueel ‘zal ik op mijn 52e een andere baan moeten zoeken, ik heb werkelijk geen idee waar’.
Maar nee toch? Is het niet, om  door wat voor oorzaak dan ook, eens BN-er, altijd BN-er, zo niet in het goede dan in het kwade? Bel anders de Nieuwe Revue even, man, daar nemen ze het laagste schorem aan als columnist, dan toch zeker een media-persoonlijkheid als gij. Of anders PowNed. Dan kun je in één moeite Paul de Leeuw en Eva Jinek bashen die je ook al het leven zuur maken.
Ik zie met spanning uit naar de invulling van die lege bladzijde Actualiteiten, die met dat wijze uiltje, op de website van Moszkowicz Advocaten.

woensdag 6 februari 2013

TV boven TK

VVD-prominent en oud-Kamervoorzitter Frans Weisglas twitterde gisteravond: ‘niet te geloven:@sybrandbuma CDA heeft #Europa debat TweedeKamer verlaten om nr. #PenW te gaan.wat een dedain voor de Kamer en het kabinet’.

Het aantal reacties was beperkt, dus die kan ik hier nog wel even weergeven: 1. De agora van onze democratie niet langer op het Binnenhof maar bij de Westergasfabriek? #PenW, 2. Maar dáár hoeft @sybrandbuma zich aan de tafel van PenW vermoedelijk niet over te verantwoorden...

Maar retweeten (herplaatsen) is ook een reactie. Liefst 122 mensen, waaronder ondergetekende, deden zulks en dat betekent dat zowel Buma als Pauw en Witteman dat allemaal op hun bordje kregen. Niet op les moments suprêmes natuurlijk, want daarvoor hadden ze het te druk met zichzelf.

PenW valt deze keer natuurlijk niks te verwijten. Je zult het als programmamakers maar zover geschopt hebben dat je de Tweede Kamer overneemt. Maar de dames en heren politici, Van Haersma Buma voorop, hebben zichzelf hiermee wel definitief afgebrand.

Trouwens, is het verboden, aan de tafel van PenW op je mobieltje te kijken? Toch jammer. En, wat nog meer valt te betreuren, ook van de zijde van de collega’s-Kamerleden bleef het ijzig stil.

dinsdag 5 februari 2013

Eindelijk goed bezig

infrarood_in_treinJe zag het Jantina Woudstra, projectleider van de NS, enthousiast op  NOS op 3 (jongerenkanaal!) demonstreren: een app. waarmee je met je smartphone kunt nagaan, waar nog ergens plek is in de trein. Een proef met infrarood sensoren op het traject Roosendaal-Zwolle ten koste van twee miljoen euro.

Niet vragen hoeveel straks de volledige dekking van het spoorwegnet gaat kosten. Immers eindelijk goed bezig. Of niet? Niet flauw zijn, geen appels met peren vergelijken en vragen naar de prioriteiten bij NS/ProRail. Een goed lopende Fyra of alternatief, het onderhoud van de rails.

Tenslotte heeft elke projectleider zijn eigen ding. Het wordt natuurlijk een daverend succes als de infrarood-sensoren constateren dat er nergens meer een plaats beschikbaar is, zodat je weet dat je gewoon moet blijven duwen, willekeurig welk balkon.

Trouwens, ik zou wel eens een kostenspecificatie willen zien van zo’n project. Twee miljoen, alleen nog maar voor een proef.

vrijdag 1 februari 2013

Iedereen verdient glasvezel

(Update 13.02.13)

In Spoordonk, kerkdorp van de gemeente Oirschot, waar onder de inwoners een grote eensgezindheid heerst, opteert men voor glasvezel voor iedereen, dus ook voor de mensen in het buitengebied.

Of dat gaat lukken gaat van de gemeente Oirschot afhangen. Die zou over dit heikele onderwerp moeten onderhandelen met Reggefiber, de firma die de supersnelle kabel aanlegt. Rechtstreeks valt voor het zogenaamde X-gebied (gebied waar een kruis doorheen is gezet?) van Reggefiber niets te verwachten. Dat hebben de ervaringen in onder meer Best  en Baarle-Nassau uitgewezen.

Best was een van de eerste gemeenten in Brabant (zelfs Nederland), die van glasvezel werd voorzien. Maar al direct in het beginstadium heeft de gemeente de kans laten lopen om met de investeerder tot een akkoord te komen. En toen Reggefiber vorig jaar verder ging met de aanleg in Best, werd al snel duidelijk dat het buitengebied opnieuw naar glasvezel kon fluiten. Misschien kan de gemeente Reggefiber alsnog eens aanspreken, vanwege de staat waarin ze de trottoirs in het Bestse centrum heeft achtergelaten. Kabeltrekkers zijn geen stratenmakers. Mogelijk ligt hier wat wisselgeld. In Best blijkt trouwens een nog door de gemeenteraad te behandelen motie te bestaan over glasvezel in het buitengebied. Voor de inhoud ervan verwijst de gemeente naar haar website, in het bijzonder naar wat zij noemt 'Archief vergaderingen'. Dat archief gaat echter niet verder dan 4 februari. Zoeken met 'glasvezel' op die website levert ook niets op. Hierop heb ik het spoorzoeken maar gestaakt.


Volgens het verslag in het Eindhovens Dagblad van een bijeenkomst over het onderwerp in Spoordonk, zou de voorziening in het buitengebied ‘wel 10.000 per aansluiting’ kosten. Dat zou dus hoofdelijk moeten worden omgeslagen in heel Oirschot. Op zich niks bijzonders, want dat is bij de onrendabele aansluitingen van onder meer gas en elektra toch ook gebeurd? De Oirschotse wethouder Jan Verhoeven kan dan in Spoordonk wel hebben gezegd, dat-ie z’n best zal doen, de mensen daar hebben recht op iets concreters. Vroeg of laat zal het toch moeten gebeuren, dus nietsdoen is afschuiven op het nageslacht.