Fusie gemeenten? Op gelijke basis graag

De gemeenten Best en Oirschot praten over een mogelijke fusie. Het initiatief komt van Oirschot, dat daarvoor eerst het advies van een uiteraard niet voor niks werkend extern bureau moest inwinnen. Jammer, want twee doorgewinterde ex-bestuurders uit de streek hebben al veel eerder voor een samengaan gepleit.

'De deur staat altijd open,' zo reageerde in eerste instantie een woordvoerder van Best tegenover het Eindhovens Dagblad. Toen ik iemand met deze uitspraak confronteerde, zei die: 'Macht!'

Oirschot heeft, inclusief de kerkdorpen van De Beerzen en Spoordonk, 19.000 inwoners, Best 31.000. De noodzaak tot herindeling is dus voor Oirschot evident; Best zal er op termijn (zo niet nu al) ook aan moeten geloven. De uitvoering van nogal wat taken is anders financieel niet meer te behappen. En met intergemeentelijke samenwerking zonder meer lukt dat ook niet, om van het ondemocratisch gehalte van dit soort verbanden nog maar te zwijgen.

Tot 1819 waren het toen nog zuiver agrarische Naastenbest en Verrenbest een onderdeel van het in aanzien belangrijke Oirschot, dat bij voorbeeld een dingbank had. Dat is uit de monumentaliteit van het dorp nog te zien. Dat er sprake was van een zekere onderlinge animositeit, ligt voor de hand, maar de tijden zijn veranderd. Het is te hopen dat de onderhandelingen die nu aan de orde zijn, op gelijke basis zullen plaatsvinden. In het belang van beide gemeenten.

'Grensoverschrijdend' bestond niet eens

 Imitatiegedrag. Wie denkt dat niet als er weer eens 'n pistool of mes wordt geatrokken, een school wordt binnengeslopen of daarmee wordt gedreigd? Het doet er niet toe, via welk medium het tot je komt, dit even om niet weer de social media de schuld te geven, al zijn die giftig genoeg. Ze worden door reguliere media trouwens regelmatig als bron gebruikt. Het lijkt niet gemakkelijk oorspronkelijk te denken. Zie bij voorbeeld de me too-rage en het voortdurend gegil over grensoverschrijdend gedrag, wat bij mij nogal eens wantrouwen oproept. Zo van, wat zou er eigenlijk achter zitten? Tactiek van tegenstrevers? Wraak uit machteloosheid?

Het is verleidelijk, namen van mensen uit mijn verleden te noemen. Ze zijn immers allemaal dood. Maar toch maar niet. Ik had ooit een hoofdredacteur die met een zijwaartse hoofdbeweging te kennen gaf dat ik na een gesprek kon ophoepelen . Diezelfde man had gewoonte, eindredacteuren

tijdens de avonddienst op te bellen, waarbij duidelijk waarneembaar was dat hij al de nodige whisky's tot zich had genomen. Een van die redacteuren, een uiterst beminnelijke (en helaas veel te vroeg gestorven) man, beëindigde eens het telefoongesprek met de woorden: 'Mijnheer, op deze toon wens ik niet met u te converseren'. Dezelfde hoofdredacteur kreeg van een redactiechef luidkeels, in ieders bijzijn, toegevoegd: 'Haal je schoolgeld terug.' Aan de carrière van die baas kwam een voortijdig einde, nadat hij een plaatselijke autoriteit zwaar onder invloed had opgebeld.

Wie was hier grensoverschrijdend? Het woord bestond niet eens.

Wascultuur

Er is vanuit Friesland een actie gaande tot de herinvoering van het washandje. 'n Soort envelop van badstof die tot in de tweede helft van de vorige eeuw deel uitmaakte van de wascultuur. Het komt er op neer, dat minder douchen en wassen aan de wastafel water- en energiebesparend is. Bovendien is vaak douchen minder goed voor je huid.

Het washandje – typisch Nederlands trouwens – heeft mij nooit verlaten. Dat heeft te maken met het verschijnsel jeugdpuistjes, waar ik dus ooit last van had. Pieter van der Meer de Walcheren, een huisvriend, adviseerde mij toen: vermijd het gebruik van zeep voor je gezicht. Het hielp en tot op heden heb ik consequent mijn dagelijks wasritueel (ook onder de douche) geopend met dat washandje en geen aanleiding gevonden daar iets aan te veranderen.

Levensmaatje zorgt regelmatig voor vervanging en gebruikt er zelf tegenwoordig ook (weer) een. Het verdwijnen van het wasattribuut verbaast mij enigszins; het schijnt te maken te hebben met het verschijnsel vloeibare zeep. Het zal duidelijk zijn, dat ik de Friese actie van harte ondersteun: douche minder en was je regelmatig met een washand.

'Pestkoppengedrag'

 Nu er weer een hittegolf aankomt (afwachten, momenteel staat er nog een fris windje) krijgt de klimaatdiscussie weer een boost, zoals dat tegenwoordig in Nederland heet. De vraag die daarbij opnieuw opduikt is: wie is er verantwoordelijk, de overheid of de burger. 'Beiden', reageerde een deskundige in eerste instantie diplomatiek in het radioprogramma Vroeg van BNN-Vara. Gelukkig nuanceerde hij dat met de boodschap dat wij allen moeten doen wat we kunnen.

Het massale vliegen nu eens buiten beschouwing gelaten (Eindhoven Airport signaleerde weer meer vluchten dan verwacht), de particuliere sector is toch wel in de weer als het gaat over wat ik maar 'verandering van levenswijze' zal noemen, want daar gaat het in feite om. Zo verbiedt het universiteitsziekenhuis van Gent zijn personeel dat op niet meer dan drie kilometer afstand woont voortaan met de auto naar het werk te komen. Weliswaar niet in de eerste plaats vanwege de klimaatkwestie, maar gezien het tekort aan parkeerplaatsen. Patiënten eerst. Terzijde: het Catharinaziekenhuis in Eindhoven biedt zijn personeel het comfort van een eigen parkeergarage. De gemiddelde Belg gaat bij wijze van spreken met de auto naar de wc en wie naar de verkeersmeldingen luistert, weet dat het fileprobleem daar minstens zo erg zo niet erger is dan in NL.

Nederlandse steden zijn bezig, zichzelf autoluw te maken. Dat lijdt soms tot felle debatten, zo blijkt uit De Gelderlander van heden, als het gaat over meer betaald parkeren en steeds meer wegen met een maximum snelheid van 30 km/u. Zeer tegen de zin van de Vroemmpartij, waarvan de leider het in de gemeenteraad had over 'pestkoppengedrag'.

Er valt van schade en schande nog veel te leren.

Vormen van onbenulligheid

Antwerp is kampioen, voor het eerst in 65 jaar, als ik het goed heb gehoord op Radio1.be. Op het nippertje gewonnen van Genk, waarbij ik de neiging heb eraan toe te voegen of all places, maar dat is natuurlijk een geweldige miskleun. Club Brugge schijnt er ook iets mee te maken te hebben, maar dat is mijnerzijds waarschijnlijk het toppunt van voetbal-onbenulligheid, Niettemin kan ik me voorstellen dat Antwerpen op z'n kop staat. Je zult maar bijna een driekwart eeuw op zoiets moeten wachten.

Het blijft GROOT nieuws, ook voor het Nederlandse wereldje. Gevolg: radio-interview met trainer Mark van Bommel, zij het in de geest van 'wat ging er door je heen'. Billen knijpen op het bankje, je hoorde het aankomen.

De reguliere media zijn onmisbaar, wil ik maar zeggen en niet alleen voor verontrustend nieuws als 'Nederlander vreest ramp maar is er slecht op voorbereid'. Een vette kop in het Eindhovens Dagblad kan niet anders dan mijn aandacht trekken: 'Nederlandse rechters zijn helemáál niet soft'. De Belgische ook niet? Eerste gedachte bij de aldaar te min geachte veroordeling van rijkeluisstudentjes die al ontgroenend een jongen de dood in hebben gejaagd.

De uitspraak over ons rechtssysteem is van de Eindhovense advocaat Leonie van der Grinten, die met een boek misverstanden als bovenstaande uit de weg wil ruimen. Doet denken aan een uitspraak van wijlen buitenland-commentator Jehan Kuypers, die op de vraag 'wanneer komt er een boek' antwoordde: 'Nooit, want iedereen schrijft tegenwoordig al 'n boek.' In een interview zegt de advocaat onder meer: 'Het klopt dat iemand die tien jaar is opgesloten, tien jaar lang geen delicten kan plegen. Althans niet zelf. Hij kan wel via lijntjes naar buiten delicten láten plegen.'

Ik weet nu al dat ik dat boek niet zal lezen, hoewel gelukkig het woord topcrimineel deze keer niet in het verhaal voorkomt.