Met mijn ondeskundig oog – hoewel, hoeveel deskundigheid is daar voor nodig – zat ik zondagmiddag voor de tv om MiniMaxi Nederlands Wereldkampioen te zien worden. Niet om dat later aan mijn kleinkinderen te kunnen vertellen, want die doen dat natuurlijk aan de húnne. Ze hadden trouwens een afvaardiging hutje mutje op de Oranje tribune (hup Corona) in Abu Dhabi zitten.
Na 'n tijdje zag het er niet best uit: maar liefst elf seconden achterstand op aartsrivaal Hamilton en de verslaggevers opperden al somber dat de champagne wel onder de kurk zou blijven. Ik keerde dus maar terug naar een boeiend artikel in de weekendbijlage van de krant over de roemruchte Raymond Westerling, die tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd in de jaren veertig, naar verluidt met goedkeuring van de Nederlandse regering standrechtelijke executies heeft toegepast op al dan niet vermeende terroristen in Zuid Celebes. Andere koek
Totdat ik via het scherm attent werd gemaakt op enig tumult. Er verscheen een tekst 'Incident' en we zagen een personenauto die de hele racende meute in bedwang hield. Sorry, maar ik snapte er niks van (toch een kwestie van ondeskundigheid?), toen ik zag en hoorde dat Max zijn concurrent toch weer op de hielen zat. Hoe was dit mogelijk? Een gecrashte deelnemer op de baan en iets met de banden van Hamilton, maar dat hoorde ik weer achteraf.
Wat iedereen in Nederland voorspelde (maar dat gebeurt bij voetbal ook altijd) werd deze keer bewaarheid. Max werd wereldkampioen en ik heb uit de commentaren begrepen dat dit van Grote Betekenis is, niet alleen voor de autoracerij maar voor de Nederlandse sport in het algemeen.
Niet één maar meer voorspellingen komen uit. Verstappen, die op 17-jarige leeftijd in zijn sport debuteerde, was van meet af aan al een grote belofte. Zo stellig werd dat verkondigd dat ik me, toegegeven, daarover wel eens relativerende opmerkingen heb veroorloofd. Hoe precies, dat is me zoals gezegd ontgaan, maar hij heeft het 'm gelapt.