zondag 30 december 2012

Vertel eens wat leuks

NOS Journaal Radio 1 vanmorgen om half tien:

In de Staatsliedenbuurt in Amsterdam zijn twee mensen neergeschoten, waarbij één  is gedood.

In het Zuidwesten van Pakistan zijn 19 mensen gedood bij een aanslag op een bus uit India.

De Indiase studente die door zes mannen, waaronder de chauffeur in een bus is verkracht en mishandeld, is gecremeerd.

In New York is een vrouw, die een man  ‘uit haat tegen moslims en hindoes’ voor de metro duwde gearresteerd en aangeklaagd voor moord.

In een natuurpark in het oosten van India zijn vijf wilde olifanten door een trein gedood.

Weer: regen, stormachtig, koud

Hoe krijgt zo’n nieuwslezer het allemaal uit z’n strot. Vertel eens wat leuks.

donderdag 27 december 2012

Snelzeiker

Een Amsterdamse VVD-wethouder is het toch gelukt, tijdens de kerstdagen, waarin politici (met uitzondering van Wilders) en andere luxe paarden als overbetaalde tv-presentatoren genieten van het zelfbedachte nieuwsvacuüm, de media te halen. Hij pleitte, niet als eerste trouwens, voor afschaffing van  tweede kerstdag. Ook nog eens goed voor de economie, voegde hij eraan toe.

Gauw vergeten, want ook als slechts eerste kerstdag en nieuwjaarsdag als officiële rijk zondagen overblijven, zullen wij kans zien onze gezellige wintervakantiedagen aan elkaar te knopen.

Ik ben oud genoeg om me de derde kerstdag nog te herinneren, Die bestond trouwens al in de tijd van Bach, want hij schreef er zijn derde kerstcantate voor. Mijn moeder spotte ermee: op naar de 27e kerstdag.

Is die wethouder een snelzeiker? Nou nee, dat woord betekent iets heel anders. Dat heb ik tijdens een familiaal kerstdiner vernomen van de moeder  van de man van de dochter van Levensmaatje. Waar je het tijdens zo’n diner al niet over kunt hebben.

Het zit zo: Ooit droegen de vrouwen onder hun rokken geen broek. Voor het doen van een plas hurkten ze gewoon op de akker of langs de kant van de weg. Toen kwam de snelzeiker: een broek zonder kruis. Die moet tot het eind van de negentiende eeuw in gebruik zijn geweest. Vervolgens een broek met strikskes aan de zijkant, wist de moeder van etc. We zijn dan aangeland in de tijd van de directoire, de volwaardige roze damesonderbroek, de voorganger van het slipje.

Het begrip snelzeiker was voor mij volkomen nieuw. Het komt ook niet voor in de mij ter beschikking staande naslagwerken, ook niet in het beroemde Brabantse spreekwoordenboek van  Mandos. Maar het staat wel op het internet, namelijk in het Vlaams Woordenboek. Daar lees ik: snelzeiker (de ~ (m.), ~s) damesonderbroek met open kruis, maar meer bepaald in de tijd van mijn overgrootmoeder, dus géén sexy lingerie! En: Als mijn bomma vroeger moest plassen, dan kon ze zich gewoon neerzetten waar ze wilde omdat ze niks anders dan snelzeikers droeg.

Je zou het niet zeggen en eerder denken aan ‘schoonmoeder’ (bonne mama), maar bomma betekent oma. Zo zijn we vanzelf weer bij de moeder van etc..

zondag 23 december 2012

Jacq Geukers

Jacq Geukers, burgemeester van Helmond van 1966 tot 1986 is zaterdagnacht op 91-jarige leeftijd overleden.
Een aimabele man, die in de tweede helft van de jaren vijftig van secretaris van de Sint-Adelbertsvereniging (club van katholieke intellectuelen) ‘promoveerde’ tot de tweede roomse burgemeester van Bolsward.
Jacq Geukers, Jacq Geukers in zijn werkkamer in het stadhuis van Bolsward.


Ik zie hem en zijn gezin op de dag van zijn installatie nog voor me, op het bordes van het schitterende renaissancistische stadhuis, terwijl hij zijn zoontje op de balustrade zette.
Mr. Geukers was een goed spreker, bovendien cultureel geïnteresseerd en Bolsward, waar bij voorbeeld altijd de literaire prijs, genoemd naar de Friese dichter Gysbert Japicx, werd uitgereikt, was een kolfje naar zijn hand.
Ik was verbonden aan een katholieke dagbladcombinatie, dus moest wel veel met hem en Bolsward te maken hebben. Het wereldje was klein. Op het laatst zat ik zelfs even samen met Geukers’ echtgenote in het bestuur van het provinciale Friese Wit-Gele Kruis.
Ik was pas getrouwd, woonde op een bovenhuisje aan een Leeuwarder gracht en kwam op vrijdag vaak burgemeesters tegen die dan naar het provinciehuis trokken om de belangen van hun gemeente te bepleiten. Zo ook Geukers, die bij zo’n gelegenheid eens bij ons friet kwam eten.
In 1961 ging ik uit Friesland weg, Geukers vertrok (als ik het goed heb)  ‘n jaar of vijf later naar Helmond en bleef daar twintig jaar, wat erg lang is voor een burgemeester.

zaterdag 22 december 2012

Händel

gf_handelHet beeld van de reus (ook fysiek) Georg Friedrich Händel. ofwel George Frederic Handel, want de in het Duitse Halle geboren componist maakte naam in Engeland, staat mij altijd voor ogen als ik zijn muziek hoor. Liever: er een bad in neem.

Z’n muziek wordt beschouwd als het hoogtepunt van de barok, maar denk dan niet aan zoetsappig gefriemel – hij liet voor zijn oratorium The Messiah gerust twee clavecimbels, een orgel(tje), en het nodige koper aanrukken. Voor de hoogtepunten als het Halleluja, waarin ik als jongenssopraan in het kerkkoor nog heb mogen meezingen…o, nostalgie.

Op dat Halleluja zit bij een uitvoering van De Messias altijd iedereen te wachten en vrijdag, bij een uitvoering van de Nederlandse Bachvereniging onder leiding van de inspirerende Jos van Veldhoven (vooral bekend van de Mattheus in Naarden) ontlokte het koor daarmee een ovatie aan het stampvolle Muziekgebouw in Eindhoven.

Het was een geweldige uitvoering, terecht in het ED bejubeld door Marjolein Sengers. Alleen, zij zat kennelijk op een plaats, waar de solisten beter te horen waren – boven, op niveau 2, vonden wij hen, op een enkele uitzondering na, qua volume tekort schieten.  De concertmeester van het vlekkeloos musicerende orkest heeft trouwens, zo bleek in haar solo-passages,  een toon, waarvoor ik maar één woord heb: fluweel. Heel belangrijk in sommige delen, evenals de kwaliteiten van de cello’s en contrabassen.

Handels muziek verveelt geen moment en maakt hem onsterfelijk. Dat hier gemiddeld alleen maar 50-plussers op af komen… Daarna de Eindhovense Markt met stappende twintigers oplopen, werkt tamelijk ontnuchterend.

PS: de flashmob rond het Alleluja, enkele jaren geleden ‘georganiseerd’ in een winkelcentrum, bezorgt mij nog steeds kippenvel (video).

vrijdag 21 december 2012

Raadsleden gedeeltelijk drooggelegd

Raadsleden van de Friese gemeente Achtkarspelen mogen na afloop van raadsvergaderingen niet langer dan een uur nazitten en moeten hun drankgebruik daarbij minderen. De gemeenteraad hoopt zodoende te voorkomen dat de leden hun mond voorbijpraten tegenover journalisten. Onlangs publiceerde een plaatselijke krant nieuws over de voordracht van een nieuwe burgemeester. Sommige raadsleden zouden dat ondanks hun geheimhoudingsplicht hebben gelekt.

Onder invloed? Dat zal wel, moet de gemeenteraad hebben gedacht. Volgens mij is het tevens een teken dat de journalistieke ethiek in Noord-Oost Friesland achteruit holt. Of wellicht nooit iets heeft voorgesteld. Ik heb het hier niet over de achtenswaardige Friese dagbladen.

In mijn tijd (daar is-ie weer) kwam het ook wel voor dat wij als raadsverslaggevers na een al dan niet saaie vergadering met ‘de politiek’ en ambtenaren een borrel pakten. Kon zelfs een stevige borrel zijn. Op het autorijden daarna werd nog niet zo sterk gelet. Daarover wellicht later meer, zei hij met een blos van schaamte. Maar je moest als journalist wel je plaats weten, vond ik. Even niet ‘in functie’ zijn. Een gemeentesecretaris met een behoorlijke achtergrond (hij doceerde gemeenteadministratie in Tilburg) en bovendien van een kansrijke partij in Brabant, vroeg mij eens tijdens zo’n drinkgelag met dikke tong: zou ik een goeie gedeputeerde (van de provincie) zijn? Ik antwoordde: bel mij daar morgenochtend over.

Hij belde niet.

donderdag 20 december 2012

Een hervormde Laurentiuskerk

In BN-De Stem lees ik dat de Nederlands Hervormde kerk aan de Duivelsbruglaan in Ginneken door de (burgerlijke) gemeente Breda is verheven tot trouwlocatie.

p.vetter_nedhervkerk_ginnekenTsjussusus, zouden de gebroeders Temmens zeggen. Laurentiuskerk, noemt de krant haar en dat is formeel juist, maar het klinkt mij vreemd in de oren en ik zal dat uitleggen. Ik heb zowat twintig jaar tegenover  die protestantse kerk van middeleeuwse oorsprong gewoond en een flinke portie van haar lief en leed meegemaakt. Inclusief een bombardement in 1944, waarbij enkele beeldschone gebrandschilderde ramen verloren gingen.


<- Toren ‘Laurenskerkje’ Ginneken, met op de voorgrond de kosterij, litho van P.Vetter, waarvan een ingekleurde versie in het bezit is van mijn familie. Deze repro vond ik in het Brabant Archief.
Ik herinner mij op zondagmorgen het luiden van de klok, waarbij mijn oudste broer Han meezong: Men-sen kom toch naar de ‘ker-ek’. Dan zag je de gemeenteleden over het kerkplein fietsen, dat wil zeggen hun hoofden boven de kerkmuur voorbijschieten, om dan opeens weg te duiken. Een grappig gezicht.

Maar het bleef natuurlijk een pottestrantse kerk en in principe kwam je daar als rooms jongetje niet. Wij hadden immers de ´echte´ Laurentiuskerk uit ca. 1900, waarop wij bijzonder trots waren en waarvan wij geloofden dat ze tijdens het bombardement door de Voorzienigheid was gespaard.

Wij daarentegen hadden een granaat in het keldergat gekregen. Bovendien had een reusachtige tak van een van de kastanjereuzen op het kerkplein ons huis beschadigd. Ik hoor mijn moeder nog vertellen van het bezoek van het kerkenraadslid, houtvester Tutein Nolthenius, die zei: ‘Juridisch gezien, heeft u nergens recht op, maar menselijkerwijs gesproken…’ Enfin, een goed christenmens.

Ik was gek op klokken en uurwerken en toen de door de Duitsers geroofde klok van de – inmiddels herstelde – kerk was vervangen, heb ik die nog menigmaal geluid. Het was in de tijd dat katholieken en protestanten met elkaar gingen overleggen (de oecumene). Dominee Van den Bosch (bekend van zijn dagsluiting op tv) leidde onze pastoor Eduard Doens rond door de eens roomse kerk en zei: ‘Ja, en weet u dat ik hier ‘s zondags op het graf van een kanunnik sta te preken?’
'Zo…’ reageerde Doens, ‘en wat zegt de kanunnik daar wel van?”

(Ad Jansen, ooit woonachtig in dezelfde straat als ik en sedert decennia een ijverige geschiedschrijver van Ginneken, voegde onlangs een boekje over de Duivelsbrug en de Duivelsbruglaan toe aan zijn oeuvre. Daarin wordt natuurlijk ook de geschiedenis van de kerk uitvoerig beschreven. Het boek is uitgegeven door Van Kemenade in Ginneken.)

woensdag 19 december 2012

Een al te revolutionair idee

De Karel Vermeeren Stichting (genoemd naar een bekende Eindhovense schilder en schrijver) lanceert via zijn woordvoerder Peter Nagelkerke een idee om een groot aantal culturele initiatieven in onze technostad te redden. Ik lees dat vandaag in het Eindhovens Dagblad.

Revolutionair omdat het lijkt op het kalt stellen van de gevestigde orde, meer in het bijzonder de gemeenteraad, die immers het laatste woord heeft als het gaat om de subsidiëring van culturele instellingen. Jammer dat het ED voor haar coverstory de heer Nagelkerke daarop niet verder heeft ondervraagd, want nu zit ik met die moeilijk door iets anders te vervangen interpretatie van het voorstel.

Niemand zal ontkennen dat ook in Eindhoven heel wat culturele instellingen het koud om het hart slaat, bij de gedachte wat hen de toekomst zal brengen. Met lede ogen moest de cultuur minnende burger aanzien hoe onder meer een Museum Kempenland, gehuisvest in de Steentjeskerk (wellicht binnenkort een commerciële showroom) en kunstcentrum De Krabbendans de nek werd omgedraaid. Nagelkerke/ED verzuimen ook niet het echec te vermelden, van het Zuidelijk Toneel dat enkele jaren geleden om ‘cultuurklimatologische redenen’ de wijk nam naar Tilburg. Tal van andere initiatieven  die het zouden kunnen rechtvaardigen, Eindhoven eerlang tot Culturele Hoofdstad van Europa te verklaren verkeren in een fatale mate van onzekerheid. Wat zijn culturele taken en verplichtingen betreft dreigt de stad zich volledig uit te kleden. Daarbij ook haar  verantwoordelijkheid jegens een dichtbevolkte regio vergetend.

Nagelkerke c.s. meent de oplossing te hebben gevonden in een culturele raad, die ‘een officiële status en autonome zeggenschap’ zou moeten krijgen. Dat noem ik dus revolutionair en daarvan zou ik verder willen zeggen: steek het maar in je broek. Geen autonoom gemeentebestuur en dat is dat van Eindhoven nog steeds, zal zich dit stukje soevereiniteit willen laten ontnemen. Hoe had u dat trouwens gehad willen hebben? Alweer zo’n ondemocratische stichting, die vroeg of laat zal aankloppen, omdat ze de befaamde kar met een door een maximum aan overhead belaste begroting niet meer kan trekken?

Ik dacht dat de (inmiddels derde) economische crisis vooral vroeg om een sanering van al die geldverslindende ‘structuren’.

Gewoon afserveren dat idee en de verantwoordelijkheid laten bij waar hij thuishoort: de Eindhovense gemeenteraad. Laat die maar eens met de billen bloot gaan en zich op genoemde verantwoordelijkheden bezinnen. Met dezelfde dodelijke ernst als waarmee destijds het financieel wankelende PSV tegemoet werd getreden. Vals hè? Ja vals.

Bestelauto’s en de ‘moraal’

beschadigde_bestelautoDe meeste slachtoffers van vracht- en bestelauto’s vallen op 50- en 80 km/uur-wegen, meldt een pasverschenen onderzoeksrapport van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid, kortweg SWOV. (Googlen op die afkorting is niet aan te bevelen, aangezien je daarbij kunt uitkomen bij South West Ohio Volkswagen of bij de Stichting Welzijn Ouderen Vianen, maar dit natuurlijk terzijde.)

Die risicograad van de smalle wegen, al dan niet binnen de bebouwde kom, geldt uiteraard ook voor andere verkeersmiddelen, voegt de echte, inmiddels vijftigjarige SWOV er volledigheidshalve aan toe. Het is ook niet de voornaamste conclusie uit het onderzoek. Wel is dat het gegeven, dat bij bestelauto’s het vaakst de fietser de pineut is, wat de SWOV in verband brengt met de frequente aanwezigheid van dit soort voertuigen binnen de bebouwde kom.

Gaandeweg, bij lezing van het rapport, groeit  mijn respect voor de onderzoekers, want het is hun ook niet ontgaan dat het gedrag van de bestuurders in de afgelopen tien jaren is veranderd. Zij noemen daarbij ‘een hoge taakbelasting onder meer door een toenemend gebruik van verschillende systemen die bedoeld zijn om de veiligheid te verhogen, zoals spiegels en camera’s’. Ik constateer op mijn beurt dat sommige veiligheidsmaatregelen ook wel eens averechts werken.

En dan is er het gegeven, dat mij deed besluiten, dit stukje te schrijven: ‘Een hoge taakbelasting wordt ook veroorzaakt door deadlines die vanuit de klant of de werkgever worden opgelegd, waardoor het belangrijker wordt gevonden om op tijd een pakket af te leveren dan om dat veilig te doen.’ Het effect van deze mentaliteit, die volgens mij ook meer ‘psychologische achtergronden’ heeft in de trant van ‘schiet op, ik ben aan het werk en jouw autogebruik is luxe’, is namelijk dagelijks waarneembaar. Bij bestelauto’s die onverantwoord voorrang nemen en die kleven op 50- en 30 km-wegen. En die bij een voor afremming bedoelde versmalling fietsers snijden.

Wat je ook aan technische voorzieningen bedenkt, het loopt vast op ‘de moraal’.

maandag 17 december 2012

Ze kunnen me de bultrug op

In de loop van het weekeinde welde het in me op: wanneer is dat nou onderhand eens afgelopen met die bultrug op het wad? En waarachtig, mijn wens ging van de ene minuut op de andere in vervulling. Johannes, zoals-ie inmiddels was gedoopt, gaf de geest.

Wat was er dan mis met die massale aandacht voor de zieltogende walvis? Kort samengevat: laat de natuur toch gewoon z’n werk doen.

Wat hier gebeurde was de complete hysterie, compleet in die zin dat de zelfbenoemde redders met even veel agressie werden benaderd als scheidsrechters, grensrechters, politiemensen, ambulancepersoneel, treinconducteurs, buschauffeurs en andere openbare dienstverleners.

Zo’n Lenie ‘t Hart bovendien, die maar niet kan scheiden van de aandacht die zij een leven lang heeft weten te trekken met haar zeehondjesgedoe, smijt dan nog even olie op het vuur door haar super deskundigheid tegenover het zogenaamde amateurisme van de beroepsredders te stellen. En ze krijgt de media nog achter zich ook. Want ja, het is Lenie hè? En Lenie mag dan onder biologen omstreden zijn, ze is niet alleen een BN-er, ze is ook nog geliefd, om wat ze voor die huilhondjes met hun smartelijke ogen doet.

Ze kunnen me de bultrug op, allemaal.

Waren er geen andere zaken om ons over op te winden? Ik dacht van wel. Al was het alleen nog maar het feit dat je het professionele oorlogstuig, waarmee in de VS ‘even’ 26 mensen zijn gedood, voor minder dan de prijs van een I-pad kunt aanschaffen.

vrijdag 14 december 2012

Nogmaals: nieuws is koopwaar

Ik roep dit al 25 jaar of langer: Nieuws is koopwaar. Zij die nieuws op het internet aanbieden, zijn daar definitief achter. De nieuwssites van de Belgische kranten – nu completer dan compleet – verdwijnen in 2013 achter een betaalmuur. Er is sprake van ‘een kleine vergoeding’.

demorgenbeHoofdredacteur Yves Desmet van De Morgen, ligt een en ander vandaag toe: ‘Stukken die verklaren, duiden, inzicht bieden, u iets bijleren en helpen bij de opinievorming, vragen een expertise die niet gratis komt.’

Hmm, behalve als professionele journalisten op ideële gronden, dus pro deo werken. Maar ik geef toe, dat zijn er niet zo heel veel. Journalistiek blijft gelukkig een vrij beroep.

De kop boven Desmets artikel, Journalistiek kan niet gratis zijn, klopt derhalve niet.

Ga ik artikelen van De Morgen kopen? Zeker, als de koopwaar het waard blijft.

donderdag 13 december 2012

Het Fyragevoel

Het Fyragevoel is een raar gevoel. Het wordt bepaald door gekissebis tussen Nederland en België, door frustraties bij forensen en andere woonwerkers over gedwongen geboemel tussen Roosendaal en Antwerpen, door missers in de nieuwe dienstregeling van deze vervanger van de Beneluxtrein Amsterdam-Brussel.fyra Last but not least wordt de Fyra de eerste week van haar functioneren regelmatig ‘opgeheven’, eenvoudigweg omdat ze met haar defecten blijft staan waar ze staat. Enfin, vandaag worden NS en ProRail daarover bij de NMBS op het matje geroepen. Daar komt het op neer. En vandaag gaat ook de Tweede Kamer zich ermee bemoeien.

Daarnaast is er de eeuwigdurende verwarring. Eerst wilde België niet meewerken aan een Fyrastop in Breda, waarvoor nota bene een aftakking van de HSL is gemaakt en het station wordt herbouwd naar internationale maatstaven. Vervolgens kwam het verheugende bericht, dat de tussenstop alsnog in april 2013 een feit wordt.

Denk maar niet dat, als dit allemaal doorgaat en de Fyra het eindelijk doet, iedereen tevreden is. Den Haag pikt het namelijk niet dat de Fyra daar niet stopt en het zijn treinverbinding met Brussel kwijt is geraakt. Het wil (laten) onderzoeken of een treinverbinding met Brussel Zuid, met tussenstops in Delft, Dordrecht en Mechelen, commercieel haalbaar is. Toemaar.

Het ontbreekt er nog maar aan dat Den Bosch laat onderzoeken of de spoorlijn door de Langstraat in ere kan worden hersteld, Tilburg, de spoorverbinding met Turnhout en Eindhoven die met Hasselt.

Zo te zien valt er voorlopig niks te fyren.

woensdag 12 december 2012

Nederlands Dagblad mag 'kut' schrappen

Opvallende ontwikkeling in krantenland:  het gereformeerde Nederlands Dagblad neemt per 1 januari wat het noemt 'het reguliere nieuws' af van de Volkskrant. Op deze manier springt de Vk in het gat dat ontstaat door het verdwijnen van de Gemeenschappelijke Persdienst (GPD}, die sinds jaar en dag fungeerde als toeleveringsbedrijf voor onder meer een groot aantal regionale dagbladen. De GPD legt het loodje doordat de grootste afnemer, Wegener Nieuwsmedia (met onder meer De Gelderlander en de Brabantse dagbladen) heeft gekozen voor een eigen persdienst.

Van het Nederlands Dagblad en de Volkskrant kan men zeggen bien étonné de se trouver ensemble, de totaal verschillende achtergronden van deze kranten in aanmerking genomen. Vandaar dat het vanmiddag op Radio 1 ging over de vraag, hoe vrij het ND zou zijn, met de Vk-kopij om te gaan. De hoofdredactie van de gereformeerde krant, die zich van het Reformatorisch Dagblad hoofdzakelijk onderscheidt door op zondag de website wèl bij te werken, liet eerst weten, daarover nog in gesprek te zijn, maar bevestigde uiteindelijk dat het natuurlijk het recht heeft, volgens haar onwelgevoeglijke woorden te schrappen. Deinst de Volkskrant niet terug voor drieletterwoorden, het Nederlands Dagblad mag dus gerust  'kut' uit een artikel schrappen.

Er bestaat een mooie uitdrukking voor kopij die 'gevaarloos' kan worden uitgewisseld: onaandoenlijk. De praktijk moet uitwijzen, in hoeverre dit leidt tot gelijkschakeling. Het Nederlands Dagblad pretendeert in elk geval, genoeg 'eigenheid' te bewaren om zijn bestaansrecht overeind te houden.

vrijdag 7 december 2012

Dit is nou ‘n sneeuwjacht

Vannacht had het Max-programma Nachtzuster  een sneeuwlijn. Wanneer het zou beginnen en hoe laat.

Nou, Vlissingen, meldde om 5 uur een vrachtautochauffeur die op het punt stond, thuis achter de gebreide broek te kruipen.

Hoera! Laat nu de kerst maar komen. Sneeuw is in dit land nog steeds niet gewoon. Maar reken erop dat zulks bezig is te veranderen. ‘Sneeuw is bevroren regen,’ meldde mijn vader hardvochtig toen ik ‘n jaar of zes was en ik weigerde dat te geloven, want had ik niet samen met m’n broertje gezongen: Engelkes schudt de bedjes op en láát de plumkes vliegen? En regen, veel regen zal ons deel zijn, al dan niet in bevroren vorm. Mijn dochter in de Auvergne kijkt jaloers via een webcam naar een witte Haarlemmer Markt en bereidt zich voor op een portie…ijzel en regen.

Intussen gaat het ook hier in Oost-Brabant gestadig door. Alles is wit, maar ik kijk uit op een tweekapper, waarvan de eigenaren ooit moeite zullen hebben met het verkrijgen van het bij verkoop tegenwoordig verplichte energielabel. Een groot deel van het pannendak wil namelijk maar niet wit worden.avercamp
Net als bij voetbal, zijn wij allen weerkundigen. Zo hoorde ik in voornoemd nachtradioprogramma een beller in dodelijke ernst beweren, dat-ie als volgt aan de lucht kon zien dat het zou gaan sneeuwen. ‘De wolken zijn dan namelijk niet grijs maar wit.’ Schilders als Avercamp (1585-1634) hebben het blijkbaar niet goed gezien.

Volgende vraag, ditmaal gesteld door een radiopresentator aan een weerkundige: ‘Wat is een sneeuwjacht?’ Het antwoord heb ik niet afgewacht, maar ben naar buiten gelopen om mijn kennis daaromtrent te verifiëren. Bij door de wind opgejaagde sneeuw krijg je namelijk wit gestreepte boomstammen. En verdomd, de eiken langs de Heuveleindseweg waren aan één kant helemaal wit.

Tenslotte wil ik nog iets zeggen wat sommigen misschien zal ergeren. Het is namelijk een verwijzing naar een mogelijke Elfstedentocht. Deze keer gaat de sneeuw de (strenge) vorst vooraf. Dat is gunstig. Andersom kan fataal zijn. Hoewel, lag er gisteren al geen vliesje op de Friese wateren? Zo kan ik nog úren doorlullen.

Zie ook: Winter in de kunst op HistoriekNet

donderdag 6 december 2012

Heden ik, morgen gij

De Wegener kranten vandaag in een twee pagina’s beslaand artikel over de actuele positie van de dagbladen:

‘Nieuws is is nu anytime, anywhere te volgen. En in de meeste gevallen gratis, dankzij de gretige digitale plundering van nieuws uit betaalde kranten.’

Dit is grotendeels onwaar en een regelrechte schoffering van integere internetjournalisten, veelal (ook door Wegener) ontslagen mensen, zoals door haar toedoen per 1 januari de redacteuren van de Gemeenschappelijke Persdienst (GPD), die zich gedwongen zien hun beroep als ZZP-er voort te zetten.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Laat de schrijvers van dit verhaal en hun verantwoordelijke hoofdredacteuren zich realiseren dat voor hen het aloude ‘Heden ik morgen gij’ geldt.

Kent iemand trouwens een dagbladjournalist, die het consequent vermeldt als hij zijn ‘nieuws’ aan het web ontleent? Stiekem om ‘n hoekje kijken, daar zijn ze goed in.

Ja, ik ben echt kwaad.