donderdag 28 juli 2022

Beetje dimmen

 Vanmorgen zag ik een krantenkop bij een foto van brandende rotzooi op de auwoweg Gaan de boeren nu te ver? Ja, stoot ze vooral niet voor het hoofd. Heb trouwens al heel vroeg geleerd, dat je lezers geen vragen moet voorleggen, maar antwoorden. Over te ver gaan gesproken, leg ook de jongeren niks in de weg. Dat heeft kennelijk ook de Belgische bestuursrechter gedacht toen hij of zij het bevel van een burgemeester in de Ardennen tot voortijdig vertrek van een scoutinggroep naast zich neerlegde. Motief: klachten van omwonenden over geluidsoverlast tot diep in de nacht en vervuiling (schijten in de bosjes). Vroeger was niet alles beter, maar het gedachtegoed van Baden Powell is wel heel ver weg.

'De opvoeding eindigt bij de voordeur,' stelde een nachtpresentator van BNN-VARA, wiens breinontwikkeling kennelijk was voltooid, vast. Als er al sprake is van opvoeding, uiteraard, maar dat laatste is toevoeging mijnerzijds.

Zojuist een aangenaam telefoongesprek beëindigd met een van mijn zonen. Die heeft met de moeder van zijn dochter afgesproken, dat er binnenkort een hartig gesprek over laten we zeggen 'de levensstijl' zal plaatsvinden. Die meid werd onlangs 21 en mocht een tuinfeest geven en over de vraag wat zij zou aantrekken is – laten we het simpel houden – pittig gediscussieerd, Pluspunt: die kleindochter heeft een vriend en die jongen is vorig weekeinde weggelopen van het gore studentengedrag aangaande vrouwen in Amsterdam.

Zoon en ik verschillen best wel eens van mening, zeker als het over politiek gaat, maar hierover waren we het eens: vrouwen zouden eens moeten nadenken over hoe zij (on)uitgedost 'feestelijk uitgaan'. Het heeft veel weg van wat een Brabantse vriend eens constateerde: 'Ge kekt dwars deur d'r ziel'. Snappen ze niet wat dat met die geladen puberjongens doet?

Dim anders maar wat met je Me Too.

maandag 18 juli 2022

Buurmannen

 We hebben elkaar nooit aan elkaar voorgesteld. Dachten aanvankelijk zelfs dat het broers waren. En toch kenden we elkaar goed. De twee overbuurmannen en wij. We kwamen elkaar regelmatig tegen tijdens de ochtendwandeling en altijd viel er wel eens wat leuks uit te wisselen.

Overbuurman 1 woont aan het ene uiteinde van het appartementsgebouw, overbuurman 2 aan de andere kant, kwam ik na ‘n tijdje te weten. Zo gaat dat tegenwoordig in de gemiddelde woonwijk, als je niet zomaar aan elkaar voorbijloopt. ‘Hallo, alles goed?’ en de nieuwbouw van een kapitale villa besprekend: ‘Het mag wa kosse,’ want het zijn echte Brabanders.

De vraag ‘hoe is ‘t’ leidde ‘n halfjaartje geleden tot een betrokken gezicht van overbuurman 2: ‘Hij is ziek.’ Ik aarzel om de gegeven details weer te geven, want ik kom uit een tijd dat je dat niet zomaar aan de openbaarheid prijs gaf. Hersentumor. Dat zag er, ondanks behandeling in het ziekenhuis, weinig hoopvol uit. En het ging ook niet vooruit met buurman 1; zijn maat liet diens hond alleen uit. De laatste weken miste ik ook nog deze trouwe vrienden, zodat ik piekerde ‘n keer bij buurman 2 aan te bellen.

Vanmorgen kwam de mededeling toen we hem weer eens ontmoetten: buurman 1 is vorige week op 72-jarige leeftijd overleden en al gecremeerd. ‘Het was zo’n leuke man,’ zei ik. ‘Altijd vrolijk’ reageerde buurman 2. ‘We hebben voor hij overleed nog samen ‘n fleske leeggemaakt.’

Toch heb ik bij dit verlies het gevoel, op een of andere manier tekort te zijn geschoten. Vaarwel, buurman 1 en sterkte buurman 2.

donderdag 14 juli 2022

Nogal wat mis in Brabant

Het gaat niet goed in Brabant en geld(gebrek) speelt een cruciale rol. Maarten van Rossem zei onlangs in zijn podcast, dat hij Brabant 'maar een zootje' vindt, in vergelijking met Zeeland. De argumentatie liet hij achterwege, maar wie de laatste weken het Eindhovens Dagblad volgt, komt er wel achter wat er allemaal mis is.

Om te beginnen toch weer een uitbreiding van een varkensstal in Reusel met enkele duizenden knorrebeesten. Dan in Nuenen de slepende kwestie rond plannen voor 'distributiedozen' op een bedrijventerrein, waartegen omwonenden en omliggende gemeenten fel protesteren. Zo vreest Geldrop een onaanvaardbare toename van vrachtverkeer. De gemeente Nuenen c.a. Is, aldus de krant, niet bij machte de reeds verleende vergunning in te trekken; het zou haar op een schadeclaim van miljoenen komen te staan.

En dan Heeze, met Oisterwijk concurrerend als Parel van Brabant. Daar bevindt zich, tegenover de ingang van het kasteel, een hotel met een roemruchte geschiedenis. Als Hotel Barendsma, herbergde het in de eerste helft van de vorige eeuw menige kunstschilder die met zijn werk betaalde. Schildersdorp dus à la Laren  Die schilderijen hangen er al lang niet meer, want intussen is het karakteristieke hotel al enkele keren van eigenaren gewisseld en de nieuwste bezitter heeft 'grootse plannen' voor nieuwbouw. Iets te groots voor Heeze vindt menigeen en bovendien zou het bestaande pand de monumentstatus verdienen.

Pogingen, die kwalificatie aan het hotel te hechten zijn mislukt en de gemeente zit met een gelijkwaardig probleem als dat van Nuenen: de herbouwvergunning kan niet worden teruggedraaid, zonder dat een forse boeteclaim volgt. Dus bouwen maar? Dat kan nog wel even duren want een stichting Houd Heeze-Leende Mooi onder aanvoering van S. baron van Tuyll van Serooskerken zegt: 'We gaan proberen het gedrocht zo lang mogelijk tegen te houden.'

Er is nog veel werk aan de winkel in Brabant. 

maandag 11 juli 2022

Dan maar wegblijven? Ammenooitniet

 Blijf daar voortaan maar weg; laat ze de moord stikken. Vrouwen, liefhebbers van de Grand Prix in Oostenrijk ('Zet 'm op Max') hebben het geweten: de macho's aldaar, of zij die daar maar al te graag voor doorgaan, hebben hun uitje naar de autorace vergald met hun hufterig vrouwonvriendelijk (wat? vrouwbelagend) gedrag. Gefluit, kontenknijperij van  vooral Nederlanders, ach waarom zou ik het allemaal opsommen? Kijk maar op de social media en of lees de krant.

De organisatie haast zich, het 'onaanvaardbaar' uit te spreken, maar daar kopen die vrouwen niks voor. Politici en instanties als de KNVB zijn daar ook sterk in, maar klootzakken blijven klootzakken. Ja, ook vaders in aanwezigheid van hun kinderen.

Wegblijven dames? Ammenooitniet. Doe, net als zij, waar je zin in hebt. Staat helemaal los van mijn voorkeuren. En aanpakken die schoften. Hoe? Laat de zielige mannenwereld met z'n overschot aan testosteron dat zelf maar uitzoeken. Maar wel effectief graag.

zaterdag 9 juli 2022

Grimlach en glimlach

 Onlangs kreeg ik een mail van iemand die vroeg of ik iets zag in advertenties op mijn website hhBest.nl. Blijkbaar had hij een zodanig bezoek aan die site vastgesteld (veel meer dan het aantal volgers op mijn Twitteraccount) dat hij zulks de moeite waard vond. Mijn antwoord was nee, onder het motief: behoud van strikte onafhankelijkheid.

Ik moet overigens toegeven, dat het met die onafhanjelijkheid in mijn tijd van dagbladjournalist ook best wel meeviel. Als ik naar het oordeel van een burgemeester wat al te kritisch was, piekerde de hoofdredacteur er niet over, op diens verzoek in te gaan om een andere verslaggever. Is trouwens bij mijn weten maar één keer gebeurd.

De toenmalige burgemeester van Geldrop, Frans van Lanschot, verwelkomde mij eens als interviewer met de woorden 'want jij bent een fatsoenlijke vent'. Collega Piet de Bont kreeg het eens aan de stok met de burgemeester van de toenmalige gemeente Maarheeze, Rob van Schaik, die hem vervolgens de raadsstukken (toen nog op papier) onthield. Dat zat die burgemeester niet glad, want de redacteur van de concurrerende krant zorgde ervoor dat Piet daarvan de kopieën kreeg. Journalistieke solidariteit. De burgemeester koos eieren voor zijn geld en stuurde hem in december een kaartje met de tekst Kerstvrede. (Later zijn De Bont  en Van Schaik in Sterksel met de boerinnen gaan dansen. Ja, dat waren nog eens tijden.)

Ik mag dan een kritisch journalist zijn, wars van structurele reclame op mijn site, ik behoud me wel het recht voor, me ook positief uit te laten over ondernemingen en hun helpdesks als ze daar aanleiding toe geven. Dit gebeurt trouwens ook wel op de 'sociale media'.

Dan eerst maar wat negatief gezeur. De helpdesk van Microsoft NL. In weerwil van snorkende kreten op haar website in de geest van Wij helpen u graag, gaf men compleet niet thuis, nadat ik op allerlei manieren (telefonisch en online) om hulp vroeg bij een inlogprobleem op mijn Windows 10. Microsoft werkt trouwens niet gratis. Je betaalt bij telefonisch contact 90 eurocent per minuut, met aan maximum van 45 euro. Daar heb ik op zich geen bezwaar tegen: heb immers een met de laptop meegeleverde versie van het besturingssysteem. Dus niet apart bij M. gekocht.

Er zodoende niet uit komend, ging ik naar de vestiging van mijn leverancier CoolBlue in Eindhoven. Daar was het kosteloos zo gepiept. De glimlach waarmee ze adverteren bestaat. Het enige probleem dat in Eindhoven speelt, is het tekort aan parkeerruimte, maar ja dat is in grotere Nederlandse gemeenten structureel.