vrijdag 31 januari 2014

Ei ij

In het radioprogramma Nachtzuster hoorde ik een taalkundige uitleggen, waarom je Zeeuw schrijft en niet Zeew. Idem leeuw – leew. Het was een kwestie van taalontwikkeling doorheen de eeuwen (eewen) legde hij uit. De v komt uit de u voort. En de ij (de lange) uit de Griekse ypsilon. Gooi het maar in m’n pet. Zo ongeveer dacht presentator Astrid de Jong, die nimmer iets voor zoete koek slikt, er duidelijk ook over.

Interessanter vond ik het eveneens besproken onderscheid tussen de (korte) ei en de (lange) ij. De taalkundige deed de schokkende mededeling, dat iemand van Van Dale tijdens een discussie had geroepen dat ze dat ze ‘die eruit zouden gooien’. Wat er precies van kant zou worden gemaakt, de lange of de korte ij/ei bleef in het midden.

Die meneer van de geldmachine  Van Dale kan me nog meer vertellen. Ik heb al jaren het gevoel dat ze daar wel heel snel zijn met het verheffen van allerlei verbasteringen en grove fouten tot gangbaar dus aanvaard Nederlands. In de praktijk komt dat neer op taalverarming.

Dus, een meid blijft gewoon een jonge vrouw en een mijt een piepklein diertje met acht poten, terwijl ook het onderschijt, sorry onderscheid tussen een hooimijt en een meid in een hooiberg in stand dient te blijven.

vrijdag 24 januari 2014

Gekaapt? Niet dus

gekaaptMijn website hhBest.nl is gekaapt.

Dit <- krijg je als je inlogt. Hetzelfde gebeurt, als je probeert in te loggen op de website van de hostprovider Vevida.com.

Er wordt natuurlijk aan gewerkt.

De provider twitterde later: ‘Door een foutieve configuratie werd u naar de verkeerde server gestuurd. Van kaping was hier geen sprake. Excuses voor de overlast.’

Ja, configuratie. Ik verwijt mijn provider niets. Maar wat er gebeurde was wel heel erg vreemd en ik heb dit in mijn langjarige computer- en internetpraktijk nog nooit meegemaakt. Stel, je tikt in het adresvenster van je browser (internetbladeraar als Microsofts Internetexplorer of Google’s Chrome) een willekeurig adres in en je krijgt iets heel anders dan verwacht. Dat kán toch niet, zou je zeggen. Maar het gebeurt.

Dan controleert de hostprovider tijdens een telefoontje de boel en zegt: ‘Bij mij is er niets aan de hand. Het ligt waarschijnlijk aan jouw computer.’ En op Twitter reageert de provider natuurlijk navenant, want ‘iedereen’ kan het daar volgen en da’s niet leuk voor de bekwame en terecht trotse dienstverlener met 35.000 klanten in binnen- en buitenland. Het toverwoord is dan ‘configuratie’.

Toch heeft de provider gelijk, dat bleek toen ik de site opriep op een andere computer.

Ik heb vele jaren geleden eens ‘n aandoening aan een knie gehad. Daarvan zei de orthopeed na verloop van tijd: ‘Er blijft iets onbegrepens over.’ Die opmerking is ook hier volledig van toepassing. Die orthopeed heeft mij afdoende geholpen. Hier is het vanzelf goed gekomen. 

Ik zou zeggen, doet je computer gek, probeer dan eerst eens of een herstart helpt.

PS: Nog later kreeg ik wel degelijk een klacht uit Knegsel. Zo blijven we aan ‘t configureren.

donderdag 23 januari 2014

Is online winkelen wel zo leuk? Niet altijd

De originele winkel op de hoek gaat op de fles, weg gezelligheid. Allemaal vanwege het gemak en het – vooral vermeende – voordeel. We komen nog eens van een kouwe kermis thuis.

avgEn is online winkelen wel zo leuk? Mwah. Om maar eens ‘n aspect te noemen, deugt het naar jouw oordeel niet wat je koopt, dan kun je in de winkel stampij maken en je geld terugeisen. Online gaat dat zo maar niet – je mag blij zijn, als je antwoord krijgt op je gemailde klacht en uiteindelijk, als je de ultieme eis stelt, blijft dat antwoord uit. En de uitgiftebalie dan, vaak gevestigd op een of andere bedrijventerrein? Die jongens en meisjes daar zijn dozenschuivers zonder enige bevoegdheid. ‘Jammer maar helaas,’ meneer.

En dan die agressieve, knipperende reclame op je scherm, vaak vergezeld van ‘waarschuwingen’ dat als je niet doet wat ze zeggen, je morgen je computer of smartphone in de vuilnisbak kunt gooien.

Ik heb een wrange ervaring met nota bene een alom gerespecteerd anti-virusbedrijf. Nee, niet met Norton, dat ik trouwens ook een behoorlijk irritante firma vind, waarvan de vaak voorgeïnstalleerde software speciale gereedschappen (tools) nodig heeft wil het zich laten verwijderen. Sommige pc-fabrikanten hebben er sowieso ‘n handje van, het meegeleverde besturingssysteem (ik heb alleen ervaring met Windows en Android) uit te breiden met allerlei rommel, waarom je niet hebt gevraagd. Vroeger kreeg je het ‘kale’ besturingssysteem er op cd’s bij, voor het geval er iets mis is. Tegenwoordig moet je de computer na aankoop zelf de nodige herstelmedia laten maken, wat betekent dat je bij een calamiteit de fabrieksinstallatie plus rotzooi terugkrijgt. Er zit niets anders op, dan je computer naar eigen wensen en inzichten softwarematig te verbouwen. Tweaken heet dat. (Zoiets heeft natuurlijk niet iedereen in de vingers.) Daarna maak je met een apart aan te schaffen programma een systeembackup,  die er voor zorgt dat je alleen in het uiterste geval, zoals de vervanging van de harde schijf, hoeft terug te vallen op bovengenoemde herstelschijven van de fabrikant. Daarna kun je, als het goed is, daar de meest recente ‘eigen’ backup overheen zetten, waarna alles weer werkt zoals het behoort.

Recentelijk heb ik die truc moeten toepassen, nadat ik door mijn achtenswaardige virusscanner AVG in de maling was genomen. Van AVG gebruikte ik al jaren de gratis versie, maar vanwege de toenemende onveiligheid op het web, stapte ik vorig jaar over op een betaald exemplaar. Circa 40 euro voor één jaar. Nu heeft die betaalde versie enkele leuke extraatjes, zoals een schoonmaakprogramma waarmee je een trager wordende computer bij de kladden kunt pakken.

Alles gaat goed (wat van AVG verwacht kan worden) totdat de softwaremaker mij verleidde, een probeerversie-voor- één-dag van ‘n  ‘interessante’ uitbreiding van dat schoonmaaktooltje te downloaden. Hoogst interessant, inderdaad, maar m.i. niet nog eens 30 euro voor een jaar waard. Dus Nu kopen? Toch maar niet.

Je raadt het al: de klok viel niet terug te draaien. Dus besloot ik tot de update van AVG 2013 naar 2014, met gebruikmaking van mijn gekochte licentiecode. Geen probleem, behalve dat het leuke schoonmaakprogramma van de oude versie in 2014 niet meer blijkt te bestaan, tenzij je betaalt.

Daar heb ik dus op de hierboven geschetste manier korte metten mee gemaakt. Aan een klantenservice ben ik, door schade en schande wijs, maar niet meer begonnen.

dinsdag 21 januari 2014

Le jour de gloire

Was dat nu een jour de gloire voor François Hollande? Ik denk het niet, hij had zo te zien en te horen wel wat anders aan z’n hoofd. Ik ben verrast door de foto van Freek van den Bergh van Hollandse Hoogte die vandaag in de Wegener kranten staat.

Hollande bij de koning en de koningin van Nederland in de ontvangstsalon van Paleis Noordeinde. Wat een stijve bedoening in dat achttiende-eeuwse interieur. Niet dat iets anders viel te verwachten. Wellicht draagt de vloek van die drie strakke, glazen design-bijzettafeltjes daar nog aan bij.

De enige die, als steeds, flink wat gloire uitstraalt is Máxima. Al klinkt het paradoxaal, ze valt uit de toon want Willem Alexander, in het midden, zit  daar gewoon Willem Alexander te wezen. En rechts de Président de la Republique Française met opgetrokken broekspijpen, strak voor zich uitkijkend, de handpalmen gestrekt op de dijen. 

Nee, geen jour de gloire. Een fotomoment. Een bourgeois met zijn ups en downs.

De plaat lijkt geflitst, dat zie je aan de reflectie in de daardoor onherkenbare schilderstukken en aan het volledig platgeslagen louis-quinze-interieur. Nee, die enorme vleugeldeuren zullen nooit open gaan onder de aankondiging: ‘Le Roi!’

Gauw weer naar huis, al is het daar waarschijnlijk ook saai en leeg.

woensdag 15 januari 2014

Over dominees, pastoors en kanunniken

A.L. Snijders schrijft in zijn column in de vpro gids: ‘De levende, delicate verhouding van katholieken en protestanten mag niet verdwijnen, het is de kern van onze volksaard.’

Mooi gezegd, maar bezijden de realiteit, want achterhaald door de ontwikkelingen in christelijk Nederland. Ja, de tijd is voorbij dat kinderen, toen nog geen kids genoemd riepen: ‘Protestante bokken schijten in hun rokken’. En dat zo’n kind, dat loten probeerde te verkopen. de deur voor zijn neus werd dichtgeslagen met de woorden: ‘Is dat katholiek? Nee!’

De opmerking deed me ook denken aan het begin van de oecumene en in het bijzonder de toenadering tussen beide groepen christenen zoals die zich manifesteerde in mijn geboortedorp Ginneken.

We hadden daar de Nederlands Hervormde gemeente, sinds
‘s mensenheugenis gebruik makende van de middeleeuwse, dus ooit roomse Sint-Laurentiuskerk. Predikant was daar dominee Van den Bosch, die in de jaren zestig landelijk bekend werd als dagsluiter ‘dominee Van den Bosch uit Ginneken’ op de zwart-wit-tv. Een vooruitstrevende man, die in zijn jonge jaren goed lag bij de vrouwen (wat niet per se wil zeggen dat hij ook veel bij de vrouwen lag) en die de liturgische kleuren bij de roomsen afkeek. Blijkbaar vond hij het tot dan in zijn kerk maar een kale boel en gelijk had-ie.

Pastoor van de Ginnekense Laurentiusparochie was toen de legendarische Eduard Doens, een robuuste Zeeuws-Vlaamse boerenzoon, die met zijn excentrieke preken het kerkvolk nogal eens in beroering wist te brengen. Die pastoor ging dus eens bij zijn protestantse broeder-in-de-Heer op bezoek en werd door Van den Bosch in de oude, toen pas van oorlogsschade herstelde kerk rondgeleid.

‘En dan te weten,’ aldus de dominee enigszins provocerend, ‘dat ik hier elke zondag op het graf van een kanunnik sta te preken.’

‘Zozo,’ reageerde pastoor Doens, met de voor hem karakteristiek, zuinigjes getuite lippen, ‘en wat vindt de kanunnik daar wel van?’

Ook in Best zijn katholieken en protestanten gaan samenwerken. Zo startten de hervormden in de jaren zestig een oud-papier-ophaaldienst ten bate van de bouw van een pastorie bij hun kerkje aan de Julianaweg: Aktie Bouw Pastorie, kortweg ABP. Toen Hans Bolscher bouwpastoor werd van de Avondmaalkerk, werd het ABP+A, wat natuurlijk een ruimhartige geste van de protestanten was. ABP+A, zo heet de actie nog steeds, maar Bolscher is vertrokken en de Avondmaalkerk bestaat ook al jaren niet meer. Klopt het dat daar nu ‘t Tejaterke in zit? Waar de opbrengst van het papier nu naar toe gaat, blijft in het vage. Ik zag trouwens dat het initiatief tegenwoordig AWBP+A heet, maar waar die W voor staat is mij niet bekend.

Dominee Van den Bosch uit Ginneken wisselde op tv zijn stichtelijke praatje af met dat van bisschop Bekkers, afhankelijk van de zendgemachtigde die aan de beurt was, ncrv of kro. Al zouden ze het willen, over zoiets valt tegenwoordig niet meer te bakkeleien, want de dagsluiting is uit de tijd en de twee omroepen zijn verenigd tot één.

Jammer voor A.L.Snijders, maar de romantiek is er af.

(Gesproken column Omroep Best, 15.01.14)

dinsdag 14 januari 2014

Rechtsgevoel

Goed dat het ED een onderwerp niet te gauw loslaat. De krant heeft nu de rechtbank geïnterpelleerd over de uitleg die moet worden gegeven aan de uitspraak van de bestuursrechter over de maximum snelheid op de A270, die door de provincie daarna ten onrechte op 130 km/u zou worden gehandhaafd. En wat blijkt? De provincie hoeft geen haast te maken met het terugdraaien van de snelheidsverhoging. Ze ‘voldoet aan de regels’.

Ik bespaar mijn lezers de buitengewoon ingewikkelde details. Glashelder is, wat deze informatie doet met het rechtsgevoel van de burger, zoals verwoord door de onafhankelijke jurist die eerder over deze zaak door de krant was geraadpleegd: ‘Gelijk hebben is kennelijk wat anders dan gelijk krijgen,’ zei hij tegen het ED.. En: ‘Kernzaak is dat toen de provincie zich neerlegde bij het vonnis, ze dezelfde middag nog een nieuw verkeersbesluit had kunnen nemen.’

Een omwonende/bezwaarmaker plaatst naar aanleiding van de interpretatie door ‘een woordvoerder’ van de rechtbank vraagtekens bij het functioneren van de rechtspraak in dit land.

Het provinciaal bestuur van Noord-Brabant staat hier ongetwijfeld grijnzend bij te kijken, maar of het daarmee de harten wint van de gemiddelde burger valt te betwijfelen.

zaterdag 11 januari 2014

Provincie op glad ijs

De winter mag dan nog even op zich laten wachten, toch rijdt de Provincie Noord-Brabant een scheve schaats. In november honoreerde de bestuursrechter in Den Bosch de bezwaren van de gemeente Nuenen en omwonenden tegen de verhoging van de maximum snelheid op de A270 (Eindhoven-Helmond) tot 130 km/u. De provincie moest teruggaan naar een vorig besluit over de maximum snelheid: 100 km. En wat doen de dames en heren in het Bossche Broek? Ze lappen die gerechtelijke uitspraak aan hun laars.

Hoewel het gezonde boerenverstand zegt, dat de Brabantse bestuurders hiermee elk rechtsgevoel tarten, heeft het Eindhovens Dagblad ‘een jurist’ in de arm genomen, van wie we overigens niet meer te weten komen dan dat hij P. Dorn heet. Nou, en deze meneer bevestigt dat de provincie zich onverwijld aan de uitspraak van de rechter moet houden en de snelheidsborden langs de Helmondweg moet vervangen.

Tekenend voor deze tijd is, dat in dit soort gevallen altijd ‘een woordvoerder’ van de provincie, waarmee dan een ‘communicatieadviseur’ wordt bedoeld, de heikele taak heeft de hersenkronkels van het bestuur uit de doeken te doen. Mensen als de o zo gedreven wegengedeputeerde Ruud  van Heugten blijven daarbij achter de schermen. Maar zij zijn en blijven wel verantwoordelijk.

Aldus trekkend aan de touwtjes, moet Van Heugten een geweldige brainwave hebben beleefd. Hij liet de ‘woordvoerder’ beweren dat de provincie helemaal niet verantwoordelijk is voor de snelheid op de A270. (Tussenvraag: heeft hij of een woordvoerder dat ook voor de rechter gezegd?). Het besluit tot invoering van 130 km op de autosnelwegen is immers door verkeersminister Schultz van Haegen genomen, zo luidt de toelichting. Nou, zo zit het dus niet. Mevrouw Schultz heeft alles te zeggen over de rijkswegen, maar niets over de provinciale snelwegen.

De provincie Noord-Brabant bevindt zich inderdaad op glad ijs.

vrijdag 10 januari 2014

Plagiaat in soorten en maten

Mede dankzij Sante Brun  weten we al wat zelfplagiaat is, maar over de vraag, wanneer er sprake is van plagiaat ontstaat altijd veel discussie. Neem het geval Erik of het klein insectenboek van Godfried Bomans. Een betweter verkondigde onlangs dat de ooit zo gevierde schrijver/entertainer Alice in Wonderland had geplagieerd, maar Theodor Holman riep terecht dat je plagiaat niet moet verwarren met epigonisme (min of meer nadoen). Om deze passage af te maken: een andere Twitteraar liet weten 'Erik' beter te vinden dan 'Alice'.

De Amsterdamse professor poneerde in publikaties stellingen, die hij eerder in wetenschappelijke publikaties had geformuleerd, maar gaf dat niet aan en dat mag blijkbaar niet. Ze zoeken het maar uit.

Ik heb wel eens een verhaal van  mijn vader  overgeschreven, maar dat was geen plagiaat. Dat zit zo: Onlangs vond ik een pagina uit De Kermisgids, officieel orgaan van de Bond van Kermisbedrijfhouders BOVAK. Aan de advertenties op de achterkant was te zien dat  het ging om een nummer van dat tijdschrift uit 1950. Nu was mijn vader in die periode ziek en opgenomen. Toch moest er brood op de plank komen, dus haalde mijn moeder de leggers van De Nieuwe Eeuw voor de dag, waarin haar man in de eerste helft van de vorige eeuw meer dan duizend verhalen had geschreven. Ook over de kermis. Daar zat wel iets bij waarmee wij  'De Kermisgids' zouden kunnen gerieven en zoiets leverde dan wel   25 piek op, of zo.

Op verzoek van mijn moeder, nam ik, zestien jaar, plaats aan de schrijftafel van mijn vader om het verhaal De Varkensvanger op zijn Erica kofferschrijfmachine over te typen. Zodoende heb ik althans het handwerk met twee vingers geleerd. Aan het tienvingersysteem ben ik nooit toegekomen, maar dankzij de praktijk op onder meer een telex van de PTT typ ik wel bijna blindelings. Ik geef toe, met plagiaat heeft dit allemaal niks te maken. Wel met exploitatie.