vrijdag 27 februari 2009

Zondagsrust

Twee Supermarkten in Best denken erover, het voorbeeld van collega's in de Randstad te volgen en op zondag 'n paar uur open te gaan. Het Grote Geld lokt weer eens. Wie de plannenmakers zijn wil de gemeente niet zeggen, aldus het ED. Zozo, nog geheimzinnig doen ook.

Van alles wat er in die overvolle opgewonden Randstad gebeurt, is er niet zo veel dat navolging verdient, vind ik. Best is een dorp en het gemeentebestuur heeft een en andermaal betoogd dat dat zo moet blijven. Hoort daar niet de zondagsrust bij? Wie is er nou eigenlijk gediend met het op deze manier doorbreken van die rust? Zij die nimmer rust in hun kont hebben en elke gelegenheid aangrijpen om de auto te pakken zeker. Laat ze hun weekendboodschappen maar mooi op zaterdag doen. Tijd zat.

Je hoeft niet in een god te geloven, om prijs te stellen op één dag in de week, waarin het even pauze is van het gejaag en gejakker.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Revalidatie

De benedenbuurman, die met het Legotreintje, revalideert momenteel van zijn beenblessure met de hometrainer (homotrainer schreef ooit de Reuselse correspondent). Een gezoem alsof heel de buurt van stroom moet worden voorzien. Niets ontgaat ons, niets wordt ons bespaard. Straks komt de houseowner for checking furnitures etc. Schotse buurvrouw zegt, dat het pand dan wel te koop kan staan, maar dat huur over een jaar wellicht nog best mogelijk is. Es kijken of de eigenares tzt een goed aanbod doet, want we hebben immers een alternatief.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 26 februari 2009

Nog even Cartagena

Cartagena. Makkelijk qua verkeer als je het 'n beetje kent. Vrij parkeren bij een overheidsgebouw vlakbij de haven, al proberen junks er een graantje van mee te pikken door je - geheel overbodig - een lege plek te wijzen. Gewoon nee knikken en gebaren. Wij leggen trouwens tegenwoordig een briefje op het dashboard met Nothing to match in this car, no value, no navigator.
Ooit moet dit een levendige handelshaven zijn geweest, maar wat er is afgemeerd behoort tot de categorie plezierjachten. De passagierende zeelieden die je er nog tegen komt, zijn in brons gegoten. Pure nostalgie.
Na getild te zijn door een meid van een haventerras, want zelfs in Barcelona kost een fles streekbier natuurlijk geen 3 euro en we zijn ook niet bij de Nederlandse hohoreca, hadden we ons afscheidsetentje bij Restorante Cafeteria Teatromano, Plaza Ayutamiento 1. De eigenaar kwam ons met uitgestoken hand tegemoet, want we waren er de derde keer. Kwaliteit in verstrekt voedsel en dranken plus onberispelijke bediening loont automatisch. Er zijn te weinig horecanen die dat benul hebben. Teatromano, aan de voet van romeins amphitheater en romaanse kathedraal wel. Bovendien heeft het een propere, eigentijdse uitstraling met zijn gedecoreerde pui en z'n alluminium terrasmeubilair. 's Middags om half vier daar in de nog milde voorjaarszon zitten is een waar genoegen. Daar zijn we voor gekomen. 'n Simpel driegangenmenu van salade visgerechten, profiterolles of huisgemaakte pudding, maar wel tot in de puntjes verzorgd. Inclusief koffie, rosé die nog eens wordt bijgeschonken en een digestif voor 11 euro pp.
Leuk om aan terug te denken. Morgen pakken en zonnen en zaterdagmorgen vroeg: en route.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Spaans

Jos Kessels gebruikt vandaag in het ED de uitdrukking 'Spaans gepeperd gekrakeel'. Wat zou dat zijn? Een luidruchtige ruzie, begrijp ik. Natuurlijk hebben Spanjaarden ook wel eens ruzie, vanzelfsprekend ontaardt dat soms in gekrakeel. Maar wordt daar dan peper overheen gestrooid of zo? Nou nee, het is gewoon een leuke metafoor van Kessels.

Wat zou er allemaal typisch Spaans kunnen zijn? Ik zou er het een en ander van moeten weten, na twee maanden verblijf aan de Costa Calida, met trips de binnenlanden in. Een poging:

Spanjaarden hebben inderdaad schelle stemmen. Als je ze niet kunt verstaan, klinken die alleen maar harder.
In Spanje staan niet overal glasbakken. Soms worden de flessen en potten dus gewoon bij het restafval geflikkerd.
Spanjaarden gebruiken gebleekte koffiefilters.
Een lekkere biefstuk (van de haas) is in Spanje moeilijk te krijgen.
In Spanje worden de palmen niet gesnoeid maar gepeld (van de brede zijscheuten ontdaan).
Spanjaarden roken als ketters, ook in hun restaurants.
Spanjaarden gooien hun peuken, verpakkingen en tapas-afval 'gewoon' op de grond.
Spanjaarden huren of kopen bij voorkeur de recreatie-appartementen gelijkvloers. Dan hebben ze meer ruimte om met de familiie buiten te zitten. De Britten (die in sommige gemeenten 20% van de bevolking uit maken) zitten boven, de Spanjaarden beneden.
Spanjaarden zijn over het algemeen vriendelijker tegenover vreemden dan bij voorbeeld de Fransen. Ook in de steden.
Spanjaarden gedragen zich doorgaans zeer gedisciplineerd in het verkeer. Ik heb in twee maanden minder rare capriolen van automobilisten gezien dan in Nederland in één dag.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 25 februari 2009

Ik, Claudius was hier

Bij een laatste wandeling naar Isla Plana (niet voor eeuwig want we hebben voor 2010 zo goed als bijgetekend) de semaforen - vervallen historische seinen voor de schippers - vastgelegd. De clou was, volgens zwager H., die niet alleen veel van plantjes en vogels weet, dat de twee seinen in elkaars verlengde bepalend waren voor de te volgen richting. Het systeem wordt nog steeds toegepast, weet ik van mijn vaartochten over het Volkerak met vriend J. Natuurlijk wisten de vissers, zegt H., dat het hier vlakbij de kust gruwelijki diep, dus hartstikke gevaarlijk is.
Isla Plana betekent plat eiland en eindelijk ben ik er achter. Voor de havenmond ligt inderdaad een eilandje. De kust hier is al twee eeuwen voor onze jaartelling meer dan bezocht door de Romeinen - de Isla Plananen ;-) tonen ons trots de opgegraven funderingen van hun bouwsels. Ze hebben houten steigers op het haventerrein aangelegd, waardoor je die resten goed kunt bekijken. ´Ik, Claudius, was hier.´

Koffie op het haventerras. Nederlanders afgeluisterd, die verkondigden dat dit de koudste winter sinds jaren was. De maatstaven zijn 1. het al dan niet open zetten van de deuren (nauwelijks dus, dit jaar) en 2. het al dan niet stoken, 's avonds (wel dus). Een en ander is eigenlijk al bij aankomst door de huisbazin bevestigd. Die heeft in januari 2008 in het privézwembadje gezwommen. Daar is nu, bijna maart, nog steeds geen sprake van.Aan de Costa Calida is men wat voorzichtiger met hoogbouw. De verpletterende schaal van Alicante en Benidorm zul je hier niet aantreffen. Toch legt men in de heuvels bij Isla Plana een recreatiestad aan om u tegen te zeggen. Ieder z´n eigen stek, parkeerplaats, zonnedak en uitzicht op de Mediterraneo. Rustieke ronde vormen, waar de Spanjaarden zo van houden. Moderne verkeersinfrastructuur; tweebaans ontsluitingsweg; rotondes. Geen idee, hoe goed dit project in crisistijd nog loopt. Gesloten rolluiken. Opeenstapeling van stilte. Een in de wind rimpelend zwembad, een lege zonneweide en ongebruikte parkeerplaatsen. Spookstad. De laatste bouwvakkers mogen waarschijnlijk blij zijn dat ze nog niet naar huis zijn gestuurd.

Zie het complete fotoalbum van dit project.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 23 februari 2009

'Vergissingsbombardementen'

Een historicus zet vraagtekens bij de aanduiding 'vergissingsbombardement' voor de Amerikaanse aanval op Nijmegen op 22 februari 1944, waarbij 800 doden en duizenden gewonden vielen, terwijl de historische binnenstad aan diggelen ging. De term vergissingsbombardement is trouwens altijd al omstreden geweest.
Prentbriefkaart van Hotel Duivelsbrug, het latere Bad Wörishofen in Ginneken.
De herdenking en de publiciteit die dit met zich meebrengt rijt onvermijdelijk oude wonden open. En niet alleen in Nijmegen! Als de dag van gisteren herinner ik mij een zogenaamd 'vergissingsbombardement', dat ik op 13 oktober 1944 als 10-jarige meemaakte op het dorp Ginneken, waarbij een verpleeginrichting voor reumapatiënten, Bad Wörishofen genoemd, werd vernield en 27 doden vielen te betreuren. De historische (hervormde) Laurentiuskerk werd zwaar in het middenschip getroffen; schitterende gebrandschilderde ramen van Adam en Eva in het Paradijs gingen verloren.

Op de website Ginneken-Dorp valt het een en ander over de oorlogsramp te lezen. Ook daar worden weer vraagtekens gezet, terwijl ik op mijn beurt de neiging heb vraagtekens bij die vraagtekens te plaatsen.

Er is namelijk op die website sprake van een villa Mariëndal aan de Duivelsbruglaan, schuin tegenover Bad Wörishofen, waar de Duitse generale staf zou hebben gezeten. Dat Mariëndal (voor de oorlog en ook daarna nog even jeugdherberg) diende inderdaad als onderkomen voor Duitse militairen. Ik heb er na de bevrijding nog in gespeeld en de erotische wandschilderingen op de zolder bewonderd. Maar de generale staf had zich bij mijn weten gevestigd in de 'villa van Eras', enkele panden verwijderd van Bad Wörishofen aan dezelfde zijde van de laan. De bommen zijn 'gewoon' honderd meter uit de koers gevallen.

En die kerk dan, die pal aan het terrein van Mariëndal grenst? Op het kerkplein ervoor, beschut door reusachtige kastanjebomen, stonden (ik weet niet helemaal zeker op dat moment nog) radiowagens van de Wehrmacht. Alles bij elkaar denk ik dat Ginneken de dupe werd van een mislukte strategie. En alle verhalen over verzetsmensen die in lichte regenjassen ten behoeve van verkenningsfoto's voor het verkeerde pand zouden hebben gestaan, lijken mij onttrokken aan de dikke duimen van spraakzame Ginnekenaren. Nu wás er nartuurlijk wel wat te bespreken. Zoals het bevel van de hevig panikerende Duitsers na het bombardement, bij het invallen van de duisternis, het zoeken naar slachtoffers te staken.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Er is sprake van beginnend strandleven

Die wilde camperaars onderzoeken La Azohía net zo lang tot ze weer een gaatje hebben gevonden, waar ze denken op z'n minst 'n tijdje te mogen staan. En ze vermenigvuldigen zich als konijnen. Ik denk dat ze mekaar opbellen. Gratis! En, o ja, er is hier sprake van een aarzelend beginnend strandleven. De zon schijnt volop en er worden deze week temperaturen (in de schaduw, wel te verstaan) verwacht van meer dan 20 graden.
Vanmorgen op een terras tussen de palmen aan zee bier van de streek gedronken (lekker bitter) met mannen uit de streek. Dit na terugkomst van de Torre San Elena, waar je nooit raakt uitgekeken over de baai van Azohia (nog eens opzoeken, hoe die eigenlijk heet).
Was jaloers op Levensmaatje, want die had haar Canon Ixus 60 bij zich en kon foto's maken van vissers die hun sleepnetten (dat leid ik af uit de zware ijzeren staven, waaraan ze werden vastgeknoopt) aan het klaar maken waren op de havenpier. Het ouwe menneke in het midden was kennelijk de baas.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Carnaval

'n Jaar of dertig geleden,in de eigenwijze spellingstijd, werd Karnaval geschreven. Sommige winkeliers hebben hun reclameborden, wat dat betreft gemakshalve en kosten besparend nog steeds niet aangepast. Die spelling was natuurlijk volkomen in strijd met het wezen van het feest, waarvan de naam het woord vlees (carne) inhoudt: 'Afscheid van het vlees' op vastenavond, de vooravond van de veertigdaagse vasten. Maar er is wel meer in strijd met het wezen van carnaval.

Dezer dagen had ik via dit weblog en email een korte discussie met BB over de presentatietechniek van dagbladen online. Ik vind dat de kranten het reproduceren van hun pagina's moeten vergeten en op computerschermen afgestemde webversies moeten maken. BB is best tevreden over met name de printversies van de krantenpresentaties, maar uiteindelijk presenteerde hij toch (een plaatje van) drie beeldschermen naast elkaar als ultieme oplossing. De spijker op z'n kop, natuurlijk. Hij besloot met 'Alaaf!', een carnavalsgroet, die vooral in Zuidoost Brabant in zwang is. (Oeteldonk moet er niks van hebben en het bijna Zeeuwse Krabbengat nog minder.) Ik moest daardoor denken aan mijn goede vriend en collega Toon K., met wie ik eens een telefoongesprek had over een kwestie die ons beiden bezig hield. Totdat Bredanaar Toon opeens zei: 'Hé Guido, 't is morgen carnaval hé?' daarmee de hele zaak tot zijn onnozele relativiteit terugbrengend.
BB herinnerde mij dus aan carnaval, dat ten onzent in volle gang is. Wij merken dat hier aan de Costa Calida vooral doordat er praktisch geen familie online komt, waarmee wij uitgebreid plegen te chatten en te webcammen. Is er dan in Spanje niks te doen? Dat is toch een land van roomse tradities? Ik denk dat je daarvoor in de wat grotere steden moet zijn. Las erover in Round Town News. La Azohia heeft nog net 'n kerk(je) en 'n kroeg. In Isla Plana, waar we af en toe langs het strand naar toe wandelen had de cafébaas zondag een geluidsinstallatie op zijn terras gezet en draaide 'n soort Kinderen voor kinderen, waarop de verklede kleintjes onder leiding van een clown een rondedans maakten. De ouders en grootouders zagen het met welgevallen aan. En dat was dus carnaval 2009 in Isla Plana.

We wandelen straks maar weer eens de andere kant op: naar de Torre San Elena (voormalige observatiepost tegen zeerovers). We verwachten niet 'n als piraat verklede carnavalsvierder tegen te komen.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zaterdag 21 februari 2009

Zwaktebod

Ons werd vroeger op de lagere school (die hoger was dan de basisschool) geleerd, dat vloeken niet in de eerste plaats een vorm van god lasteren was, al mochten er mensen zijn die er zo over dachten, maar gewoon een teken van onderbeschaving. Punt uit. Je taal diende daarvan verschoond te blijven, zei de meester. Onder vloeken werden ook uitdrukkingen verstaan als verdomme. Dit heette opvoeding.

Tegenwoordig gaan dit soort redeneringen natuurlijki niet meer op. Onder het mom van Vrijheid Van Meningsuiting moet alles magge. Hoe brutaler hoe liever. Opvoeding speelt geen rol.

Zo kun je als redacteur van de Volkskrant met 'n hoop pretenties en poeha schrijven over wat je als topkrant (in mijn ogen is dat een onaangenaam woord, want afgeleid van het angelsaksische topman) vandaag de dag allemaal wordt aangedaan en je daarbij qua taalgebruik zodanig laten gaan dat je je betoog in levende lijve onderuit haalt.

Neem zo'n Bert Wagendorp, een door menigeen en mij hogelijk gewaardeerde redacteur/columnist. Bij hem gaat het zo:Die zit. Ja? Voor mij is het een zwaktebod. Wagendorp werd naar aanleiding van dit stuk trouwens op Twitter 'een babyboomer zonder benul van internet' genoemd.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 19 februari 2009

Oudste stad

Ja zeg, gaan we daar over ruzie maken. Wat is de oudste stad van Nederland? Twee geweldige ego's tegenover mekaar: Thom de Graaf, burgemeester van Nijmegen en zijn collega van Maastricht, Gert Leers. 'Ruim voor de Romeinse tijd was er op het grondgebied van Nijmegen sprake van prehistorische nederzettingen,' meent De Graaf volgens De Gelderlander. Leers haalt daar z´n neus voor op: 'In Nijmegen was wel eerder bewoning, maar dat was slechts een militair kampement. Maastricht was veel eerder een stad dan Nijmegen.' Gaan we daar eerst eens over stoeien, wat is een stad? Een verzameling huizen rond een kerk, met een stuk perkament, gezegeld door een of andere aartsbisschop (vóór de scheiding van Kerk en Staat) of hertog, waarop staat: 'Stad!' Vanuit dit gegeven is het een waarheid als een koe dat bij voorbeeld Den Haag - ook al woont daar 'een graaf wiens zoon Jantje heet' - nog steeds een dorp is.
De Graaf (niet die van Den Haag dus) noemt het allemaal een kwestie van citymarketing. Eh....watte? Ten opzichte van welke doelgroep? Nederlanders? Sorry, geen interesse. Europeanen? Maar dan is het pleit beslecht. Dan is Tongeren, in Belgisch Limburg de oudste stad. Daar heeft Ambiorix nog rondgestruind. Z'n standbeeld staat er op de Markt. Rot toch op met je pest-Valkhofje.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 18 februari 2009

Uit het tuincentrum

Even een foto om te bewijzen dat we hier aan de Costa Calida zitten te profiteren van een hoge druk-gebied bij de Azoren. Op de voorgrond een fonteintje uit Tuincentrum Coppelmans
;-) Onder het pijltje ons appartement.
Het is meer dan een voornemen, een tweemaandelijks verblijf hier in 2010 te herhalen. De vraag is nog welke stek ons dan ten deel zal vallen. 't liefst hier in La Azohía.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 17 februari 2009

Krimp

Puur Bests Belang, de plaatselijke politieke partij die de afgelopen drie jaren de coalitie van PvdA, VVD en Best Open heeft gesteund, ruikt de verkiezingen van 2010, overziet het werk en constateert dat het niet goed was. Dus is ze eruit gestapt. Ik verwacht niet dat het veel uitmaakt. Waarmee ik vooral bedoel dat ik niet verwacht dat het vele praten in de plaatselijke politiek nu eindelijk plaats zal maken voor daden.

Toegegeven, het zit de bestuurders niet mee. Want we hebben te maken met krimp en dat is sinds de Tweede Wereldoorlog in Nederland niet voorgekomen. Je kunt rustig zeggen dat bestuurders, politici en ambtenaren de afgelopen halve eeuw van de groei hebben geleefd. Zo lang bestaat hier inmiddels ook een weekblad, dat niet voor niks Groeiend Best heet. Maar, dan valt het niet mee als de boel opeens begint te krimpen en het er naar uit ziet, dat we nog wel 'n tijdje met dat verschijnsel zullen blijven zitten.

Een concreet gevolg van de economische krimp en van verminderde bevolkingsgroei is, dat allerlei voornemens en plannen op losse schroeven komen te staan. Neem nu het ambitieuze centrumplan. Dat is eigenlijk opgezet met de verwachting dat Best uiterlijk 2020 de 42000 inwoners zou bereiken. Nou, dat kunnen we dus wel schudden. Hoe het in de praktijk uitvalt is moeilijk te voorspellen. De plannen zullen dus moeten worden bijgesteld, en wel naar beneden. De vraag is, of dat zo heel erg is. Men zal zich opnieuw moeten afvragen - met de uitkomst van eerdere onderzoeken in de hand - waar het in het centrum van Best aan mankeert en welke maatregelen daartegen op redelijke termijn financieel haalbaar zijn. Terug naar Af, daar komt het op neer. Een en ander vraagt wel bestuurskracht, dus laten we hopen dat die in Best opgebracht kan worden, desnoods ná de volgende verkiezingen.

Wat zouden nu de ernstigste knelpunten van het bestaande centrum van Best kunnen zijn? Als je het mij vraagt: het verkeer. En daarmee stel ik de vraag aan de orde: Maak je die Hoofdstraat nou echt autoluw of niet? Heb je genoeg politieke moed om drastisch in te grijpen? Wat er het laatste halfjaar infrastructureel met de Hoofdstraat is gebeurd, houdt niet echt over. Van de triomfantelijke aankondiging door wethouder Veraart, dat overtreders van de maximum snelheid van 30 km per uur onmiddellijk zullen worden gepakt, is in de praktijk niets terecht gekomen. Wat betreft de alternatieve verbindingsas tussen station en centrum over het terrein van het Tapijtcentrum, heeft het gemeentebestuur het hoofd in de schoot gelegd. Het is in dit land sinds de toepassing van de democratie nooit zo geweest dat partikuliere belangen konden zegevieren boven het algemeen belang. Nu in Best kennelijk wel.

Omwonenden zijn enthousiast over de binnenkort te starten reconstructie van de Nieuwstraat. Maar als die op dezelfde halfwassen manier gebeurt als de ombouw van de Hoofdstraat, vrees ik het ergste. En dat is nog erger dan krimp.

Dit is de gesproken column voor Omroep Best, woensdag 18 februari, 18:10 uur.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

De onmisbaarheid van internet(2)

Linkerscherm: een krantenpagina online.
Dit is een tweede blog over 'de onmisbaarheid van het internet'.
Je zou het bijna vergeten, maar het internet speelt natuurlijk ook een vooraanstaande rol bij het uitstippelen van reisroutes, het voorbereiden van bezoeken aan steden en het kiezen en reserveren van overnachtingen. We hebben zelfs een hotel getroffen dat alléén korting gaf, als je tevoren via internet reserveerde. Mogelijk zou dan wel om een creditkaartnummer zijn gevraagd en dat vind ik altijd een krikkel punt. Microsoft waarschuwt er in haar chatprogramma regelmatig voor.

Een onlineprogramma, Newsgator geheten (o.a. Google biedt die mogelijkheid ook) , verzamelt op de achtergrond de aanpassingen van allelei tevoren geselecteerde websites en weblogs, plus de nieuwste podcasts van onder meer Nederlandse radio-omroepen en -zenders. Uitzendingen als Casa Luna van de NCRV, Kunststof van de NPS en OBA-Live (verschillende zendgemachtigden op Radio 5, waarvan ik vroeger het bestaan niet eens kende) en BNR die dan later via mp3-spelers, desnoods in bed kunnen worden beluisterd. Ik ben ook al bijna twee jaar een fan van de hoorspelserie Bommel. De omroepen pakken dat podcasten heel verschillend aan. Onuitstaanbaar is bij voorbeeld het 'meenemen' van reclame en belegen verkeersinformatie door de VPRO. Ook heb ik eens 'n aflevering van het ICT-programma TROS Radio Online gedwonload, die geheel uit het verslag van het internationale schaatsen bestond. Vergeten de automaat uit te zetten.

Informatie verkrijg ik en verstrek ik verder via Twitter, een vorm van webcommunicatie, qua beknoptheid vergelijkbaar met SMS, die een stormachtige ontwikkeling doormaakt en waarvan we zodoende nog veel zullen horen. Met andere woorden, het is niet alleen gekwetter van onder anderen minister Maxime Verhagen dat daar klinkt. ;-)

Rest nog de praktijk van het kranten lezen via het web.

Laat ik zeggen, het is een keurige noodoplossing. Het is meer kennis nemen van de inhoud dan echt lezen, want er gaat niets boven een papieren krant, die je op tafel kunt uitspreiden, of rustig doorbladerend, in een gemakkelijke stoel tot je kunt nemen. Technisch wil er met die online-edities nog wel eens wat fout gaan. Het gemakkelijkst laten zich vanaf het beeldscherm nog de zogenaamde tekstversies lezen (de krantenkolommen, omgezet in eenvoudige platte tekst over de door jou zelf te bepalen vensterbreedte), tenzij er zoiets gebeurt als met deze tekst uit NRC Handelsblad:
Telewerkenzekerisvoorhip.hoogopgeleiden.Is het een nieuweBovendienhy- leent pe ofdewerkengroeiendewe straksdienstensectorallemaal thuis?zich beter voor Het kabinet,telewerkbijvoorbeelddan landbouwbijofmondeindustrie. Wie welvan ministereensDonnerrustig(Socialeeen stukZakenmoetenschrijven,Werk- weet het gelegenheid,maarCDA)alintedegoed:uitzendingop kantoorvanblijft Bui- de telefoon tenhof op 18

Oeps. Maar in negen van de tien gevallen gaat het goed. In het algemeen zou ik over dagbladen online willen zeggen: Stap af van het 'reproduceren' van de originele krantenpagina's en maak speciale op beeldschermen toegesneden versies voor het web. Zo moeilijk kan dat, gezien de brede ervaring die de kranten al met gewone webpagina's hebben opgedaan, niet zijn. En anders zou minister Plasterk daar nog een subsidie tegenaan kunnen gooien.

Doe je ook nog wat anders in Spanje? Ik kan maar het beste naar mijn weblog http://manieren.blogspot.com, de maanden januari en februari 2009, verwijzen. Dat deed ik ook als me al chattend 'hoe gaat het ermee' werd gevraagd. Er is meer tussen hemel en aarde dan computers en internet.

Nu toch maar even een SMS-je naar vrienden en magen sturen om onze virtuele afwezigheid te verklaren. Gelukkig kan ik schrijven zonder internetverbinding. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.

Deel 1 van 'De onmisbaarheid van het internet' gaat over onder meer de entertainment-functie.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

De onmisbaarheid van internet(1)

Dit is een eerste blog over 'de onmisbaarheid van het internet'.
Terwijl ik dit zit te tikken ervaar ik de onmisbaarheid van Internet. Sommigen zullen dit als een vorm van verslaving zien, het zij zo.
De server is down, zoals dat heet en het ziet er niet naar uit dat de Spaanse provider Telefonica (monopolist?) daar in het weekeinde nog veel aan zal doen. Mij ontbreken trouwens de mogelijkheden om die provider te benaderen. De huisbazin zou dat doen, heeft ze beloofd.

Bij vertrek voor langere tijd naar dit buitenland, had ik een breedband-internetaccount bedongen. Ik ben nu eenmaal journalist-publicist-schrijver, mitsgaders semi-professioneel fotograaf en zit sinds jaar en dag op het puntje van mijn stoel als het gaat om ontwikkelingen op het gebied van de Informatie- en Computertechnologie (ITC).

Ik had de nodige voorbereidingen getroffen om een website en een weblog te kunnen onderhouden en online-abonnementen op drie Nederlandse dagbladen geregeld. Dat is anderhalve maand goed gegaan, met een laptop per ethernetkabel aangesloten op de router en een tweede, zo'n miniding (eee) van Asus waarvoor ik, ten behoeve van wat meer comfort, een apart beeldscherm had meegesjouwd, op het draadloos netwerk. Een Engelse buurman kon ook inloggen op dat netwerk. Hij had daarvoor betaald, zei hij, toen een en ander even frustreerde, doordat ik na aankomst op oudjaarsdag met de apparatuur aan het rommelen was. 'Sorry, I'm busy, I hope, you get your connection back soon.' En zo geschiedde, waarna wij door die buurman op de koffie werden genodigd. Het werkte allemaal zo goed, dat ik ook mijn maandelijkse gesproken column voor de plaatselijke radio kon emailen (Ook tevoren geoefend met de ontvangende persoon, natuurlijk.)

Dat internet is dus een wezenlijk bestanddeel van ons leven, wat al blijkt als ik 's morgens ternauwernood de slaap uit de ogen heb gewreven en tijdens het koffie zetten NOS Journaal op Radio 1 door de keuken laat galmen. TV-Journaal zou ook kunnen, maar ik kijk thuis al nooit overdag (behalve bij Tour de France of Elfstedentocht) en met de NPS heb ik sowieso een webtechnisch appeltje te schillen. Het NOS Journaal kibbelt met het facilitair bedrijf over de volstrekt gebrekkige manier, waarop dat 'de meest recente journaaluitzendingen' online zet. Waardoor het kan gebeuren dat je om kwart over acht 's avonds ongevraagd het Jeugdjournaal krijgt voorgeschoteld, in plaats van Sacha de Boer of Philip Freriks.

Vanzelfsprekend is er Windows' Live Messenger voor textuele, auditieve en visuele communicatie (webcams) met het thuisfront, in de ruimste zin van het woord. 'Het is hier klotewweer, ' komt bij ons uiteraard over als een understatement (al laten we dat zelden merken), want we zijn er zelfs van op de hoogte dat nabij het Terbregseplein een vrachtauto in een sneeuwstorm is gekanteld. Had u dat al met Radio Nederland Wereldomroep? Laat me niet lachen.Ik ken nog steeds geen oubolliger zender, hooguit te gebruiken met die achterlijke korte golf als er geen internet bij de hand is. Ik heb daar de afgelopen dagen maar één goeie opmerking gehoord, naar aanleiding van een Pauw en Witteman, waarin dat nonnetje Maria van der Hoeven reageerde op 3,5 procent krimp van de economie: 'Nou weten we nóg niks'. Had ik het al over internetbankieren? Toch handig, als je bij voorbeeld je creditcardschuld wil vereffenen, teneinde (hoge) renteheffing te voorkomen.

Entertainment: Downloaden van muziek en films doe ik vrijwel niet; ookYouTube is aan mij niet echt besteed. Behoort toch 'n beetje tot de zelfkant van het web. Maar voor Levensmaatje is er Stepbridge, een onlineprogramma, waarmee je met partners en partijen van over de gehele wereld aan een bridgetafel kunt plaats nemen, om je naar een hogere klasse op te werken en vervolgens weer een degradatie op te lopen - alles officieel, onder toezicht van de Nederlandse Bridge Bond. 'Weet je met wie ik nu weer heb zitten bridgen? Met WW!' -' Verrek, leeft die nog? Volgens mij heeft die flink geërfd van z'n vader.'

Naar deel 2 van 'De onmisbaarheid van het internet', waarin ik onder meer betoog dat de kranten zich zouden moeten bezinnen op het 'reproduceren' van hun papieren edities op het web.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 16 februari 2009

Mazarrón groeide (nog even?) door ondanks recessie

Treedt op dit moment overal stagnatie op, ook qua ontwikkeling van de bevolking, dat gold in elk geval tot 1 januari niet voor de Spaanse kustgemeente Mazarrón, met zijn uit de kluiten gewassen havenwijk Puerto de Mazarrón gelegen aan de Costa Cálida, provincie Murzia. Maandelijks ging het inwonertal vorig jaar met sprongen vooruit. De burgemeester van Mazarrón, Francisco Blaya, drukte zich tegenover het tweewekelijks verschijnende, gratis Engelstalige blad Costa Cálida Reporter als volgt uit: 'Mazarrón heeft de laatste tien jaar een spectaculaire demografische groei doorgemaakt en heeft zich ontwikkeld van een dorp tot een cosmopolitische stad, waarin de buitenlanders, meest Britten, uitstekend zijn geïntegreerd.' Over de leeftijd van de immigranten liet de burgemeester zich niet uit.

Effectief is sprake van een verdubbeling van het aantal inwoners sinds 2000. Maar het is wel, net als met de 'meest recente gegevens' van het Sociaal Cultureel Planbureau in Nederland, ze zijn nooit recent genoeg. Volgens een zegsvrouw in de onroerend goed-markt, is sinds kort vanaf de Spaanse costa's een uittocht van onder anderen Britten op gang gekomen, wier pensioenen niet toereikend blijken om de stijgende kosten op te vangen. Ze zijn gedwongen te repatriëren.

Mazarrón, waartoe onder meer de strandplaatsjes Isla Plana en Azohía behoren, telde eind januari 36.436 inwoners, dat is maar liefst 1285 meer dan in november 2008. Het is gewoon de populariteit van de 35 km kustlijn en het landschap onder buitenlanders, die hen ertoe brengt zich in deze regio te vestigen, weet CC Reporter. Er wonen momenteel liefst 80 nationaliteiten, waaronder ca 7000 Britten (bijna 20% van de bevolking!) en verder Duitsers, Belgen, Bulgaren, Italianen, Polen, Portugezen en Roemenen. Nederlanders worden niet genoemd. Mogelijk worden ze hier op een hoop gegooid met de Belgen.

Wat CC Reporter ook niet vermeldt is, dat momenteel in Mazarrón en omgeving ontelbare villa's en andere verblijven te koop staan. Wat ik verder mis, zijn gegevens over de leeftijdsopbouw (er vestigen zich hier stellig geen recent ontslagenen) en het peil van de met een eventuele vergrijzing verband houdende zorg, inclusief de meertaligheid van artsen en verpleegkundigen. Want met dat laatste zou het in 'internationaal Spanje' treurig zijn gesteld. Wel is er in hetzelfde krantje sprake van een nieuw gezondheidscentrum in Mazarrón dat nog voor de zomer zou openen. Ook kreeg Mazarrón een hartbewakingscentrum, waaraan een Britse charitatieve instelling heeft bijgedragen.

Meer over (Puerto de) Mazarrón

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 13 februari 2009

Uitzicht gereserveerd voor Jezus

Vanaf de Boulevard van Puerto de Mazarrón kun je een tamelijk stijl oplopende kaap zien, met op het einde daarvan een lichtbaken of kleine vuurtoren. Het havenhoofd. We waren er al een paar keer in de buurt geweest, onder meer met Driekoningen, maar nimmer was ons enige aanduiding opgevallen, hoe daar op de punt te komen. Het uitzicht zou er naar alle kanten toe weergaloos moeten zijn. Vooral die naar de haven, de stad en het strand. Al improviserend zijn we tot het (afgesloten) terrein van het vuurbaken geraakt. En groot was de teleurstelling.Waarschijnlijk in de tijd dat Puerto de Mazarrón toeristisch nog minder betekende, heeft men daar lukraak allerlei gebouwen neer gezet, die het uitzicht richting stad nagenoeg blokkeren. Soms armelijke appartementsgebouwen en een cafeteria (open van juni tot en met september).
In 1948 is nog een stukje hoger een wit Christusbeeld met gespreide armen geplaatst en vanaf het daar aanwezige platform, met speciaal hutje voor devotiekaarsen, kun je nog redelijk tussen de gebouwen doorkijken en vaststellen hoe mooi, interessant en

Gemeente bleef tot 1 januari groeien als kool. Kentering in zicht?

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Mussels en mussen

De mussen doen wat wij doen, Noord-West-Europa de rug toekeren en de warmte zoeken in het zuiden. Dus zien we ze hier aan de Costa Cálida in ontelbare aantallen. Brutaler dan ooit. Eters op het terras hebben hun kont niet gekeerd of ze komen kijken, of er nog wat valt op te pikken.Je kunt hier voor 8,5 euro al een driegangenmenu krijgen, inclusief glas wijn, en vaak ook nog koffie. Maar gisteren wilden we het wat feestelijker hebben, vanwege de verjaardag van Levensmaatje. De jarige koos geroosterde groenten als voorgerecht en ondergetekende 'mosselen (mussels) in knoflook'. Mussels? Het bleken weekdiertjes van de soort, waarvan je aan de Noordzee de doorgaans lege schelpen raapt. Ze werden opgediend in letterlijk kokende olie. Lekker, maar qua hoeveelheid wel erg bescheiden.

Gelukkig kwam er daarna een royale entrecôte, zij het dat de daarbij bestelde pepersaus niet naar peper smaakte. En de tong van Levensmaatje bleek een sliptongetje. Tja. Misschien kun je het toch maar beter bij dat menuutje houden, want we rekenden, inclusief wijn en koffie, 47 euro af. Moet je trouwens in Nederland niet om komen. Het verschil is nog steeds hohohoreca daar en hahahoreca hier.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

woensdag 11 februari 2009

Milieuburgemeesters

Sinds kort hebben we niet alleen een minister van milieu (u weet dat ze in Parijs denken dat je dan minister van de hoeren bent), maar ook een milieuburgemeester. Wat zeg ik? Europees gezien zijn het er zelfs 350. In de provincie Noord-Brabant doet men het wat kalmer aan, want hier is slechts één burgemeeser die maandag naar Brussel reisde om daar mede namens vier anderen (dat wel) een convenant te tekenen tegen, hou je vast, de opwarming van de aarde. Het Eindhovens Dagblad vertelde het in geuren en kleuren.

En wie is de joker die hielp de Brabantse CO2-uitstoot alvast wat te beperken, door mede namens de collega's van Eindhoven, Helmond, Breda, Den Bosch en Tilburg per dienstauto naar Brussel te karren? Precies, men raadt het al, Fons Jacobs van Helmond. Dat is die man, die onlangs naar de politie stapte omdat-ie dacht dat-ie door een amonymicus op de website van het ED werd bedreigd. Ik vroeg me toen af, of de politie niet wat anders te doen had, want er zijn volgens mij langzamerhand teveel mensen die enig gewicht proberen te ontlenen aan het feit dat een of andere gefrustreerde malloot op het internet met veel taal- en tikfouten laat weten dat hun kop eraf moet.

Fons begaf zich dus namens Brabant Stad naar Brussel om te beloven dat de steden voornoemd voor 2020 de uitstoot van CO2 met minstens twintig procent zullen verminderen ten opzichte van 2007. En da's nog niet alles, zei hij tegen de krant, de steden zullen zich ook richten op de terugdringing van fijnstof. Ik vraag me af: 'richten op', wat houdt dat precies in oftewel, wat is die per dienstauto naar Brussel vervoerde handtekening van Fonske eigenlijk waard? Ik begrijp, dat een belofte van Eindhoven, rond 2040 (ja, echt waar, al in 2040) energieneutraal te zijn, helemaal inclusief is. Dat wordt een gevecht, niet tegen, maar mét windmolens.

Wanneer houden we eens op met dit soort flauwekul? Gemeenten zijn helemaal niet in staat, energieverbruik en CO2-uitstoot en/of die van fijnstof te reguleren. Laat staan dat burgemeesters daar vat op hebben. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand in Brabant woont, die enig belang heeft bij- of geïnteresseerd is in dit soort loze symboliek.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Anti rook-graffiti

Spanjaarden zijn nog straffe rokers. Op straat, in de auto en in de horeca, dus ook thuis.Ze ontberen hier kennelijk een fanatieke minister als Ab Klink. Maar een anti rook-lobby is er wel. En die gebruikt kwistig het medium graffiti (trouwens toch buitensporig veel toegepast in Spanje). Overal in Granada zag ik dezer dagen bijgaand anagram. Een Spanjaard die een beetje Engels kan (tamelijk zeldzaam) heeft het voor me vertaald: 'Roken is dodelijk'. In Granada trouwens geen teksten (op bussen) gezien die het godsbestaan in twijfel trekken.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 10 februari 2009

Een zekere grandeur


Hoe groot zou Granada nu zijn? 240.500 meldt een 5 jaar oude reisgids. Hoe bepalend is zo'n inwonertal eigenlijk? In tegenstelling tot Valencia, dat veel groter is, kun je bij Granada spreken van een zekere grandeur. Ondanks de hondenpoep, bij voorkeur gedeponeerd op het midden van de trottoirs. 's Morgens wordt er weliswaar geklopt, geveegd en gezogen, met zware machines en oorbeschermers, maar op de trappen van de bovenstad heeft niemand daar wat aan.

Echter, de huizen, de gevels, de paleizen. Karel V heeft er tenslotte ook gewoond, in een 16e eeuws gedeelte van het Alhambra. Hier hebben de roomse koningen de Moren een lesje geleerd. Er is zelfs een boulevard naar hen genoemd. Karel resideerde kort of lang in een renaissancepaleis dat me, met zijn 'kussengevels' met ringen voor het vasbinden van paarden en z'n zuilengalerijen sterk doet denken aan het Palazzo de Medici Ricardi in Florence. Alleen mis ik hier het authentieke interieur.Er zijn er, die hier een verslag verwachten van ons bezoek aan Alhambra. Ik zal dat dezer dagen overlaten aan foto's in een speciaal Granada-album. De gang erheen en het er binnen geraken ging, ondanks de voorbereidingen, toch weer met de nodige stress gepaard. Eerst te voet de verkeerde route genomen (er staan nauwelijks aanwijzingen). Een half uur klimmen! Vervolgens als het ware opgejaagd door een hostess. 'Rennen, anders is je gereserveerde tijd verstreken.' Vervolgens toch weer geholpen door dat meisje, nadat de creditcard-automaten onwillig deden.
Alhambra? Mooi, mooi, mooi, niet in het minst al dat stenen kantwerk dat zich in waterpartijen weerspiegelt.
En over grandeur gesproken: De ochtend afgesloten met een glas witte wijn in brasserie Via Colon. Rococo-interieur, met een reusachtig beeld van een aartsengel achter de bar. Of het origineel is of namaak, kan me eigenlijk weinig schelen. Een sfeer als deze tref je eigenlijk alleen aan in steden als Wenen en Budapest.
Grandeur of vergane glorie? Die ouwe mensen in kleren van midden vorige eeuw (bontjassen) en vrouwen met afzichtelijke fascistoïde zonnebrillen, moet je er maar bij nemen. Zelf zijn we tenslotte ook al oud. En blij dat we toch nog Granada hebben gezien.

Meer foto's Granada

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

maandag 9 februari 2009

Granada

In Spanje kun je nog lekker bollen op de autosnelwegen, autovia's geheten. Zoals wij vandaag door diverse sierra's en natuurparken naar Granada. Driehonderd kilometer vanaf de Costa Cálida.

Qua temperatuur scheelt het wel even, wat je aan de fruitbomen kunt zien. Niks bloesem, zoals tussen Mazarrón en Lorca. Een eerste verkenning van Granada verloopt aanvankelijk wat gebrekkig, omdat het stadsplan in de reisgids wel heel erg summier is. En turismo is geen toeristenbureau, maar een winkel of warenhuis-afdeling, waar souvenirs worden verkocht.
Maar na de visschotel als lunch, 2,50 euro pp betaald voor de kathedraal en die met open monden van bewondering bezichtigd.Het is een van de weinige kerken in Europa die alle kenmerken van de renaissance heeft: romaanse en grieks-romeinse motieven en een woud van dorische zuilen met rijk bewerkte kapitelen. Verder is het een en al goud wat er blinkt. Twee orgels met elk twee reusachtige fronten domineren het middenschip. Alles kraakhelder, als nieuw, wat de entree-heffing verklaart. Er zijn trouwens nog steeds restaurateurs aan het werk.

Bij een wandeling door de nauwe straatjes van de oude kashba, op een Sint-Joriskapel gestuit, waarin een non, geheel in het wit, als bruid van Christus, voor het uitgestalde Sacrament des Altaars, geknield in gebed was. Roerloos als een wassen beeld.

Morgen: Alhambra.



(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 8 februari 2009

Foetsie

Het moet vrijdag gebeurd zijn. Donderdag stond het er nog vol campers, die daar volgens zeggen van de eigenaren op die zandvlakte in Azohía werden gedoogd. Niet dus. De politie of de Guardia Civil heeft ze weggestuurd en er is een verbodsbord geplaatst. Tot tevredenheid, neem ik aan, van de omwonenden. De lezer van dit blog die om nadere info vroeg over eventuele sanitaire voorzieningen, is bij deze ook ingelicht.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zaterdag 7 februari 2009

Huwelijk

Nou dacht ik toch heel wat te weten over - nou niet de bijbel, dan ga ik bij de eerste de beste al dan niet voormalige protestant onderuit - over de rooms-kerkelijke kalender. Maria Boodschap: 25 maart. De engel Gabriel komt de Maagd Maria negen maanden voor Christus' geboorte vertellen dat 'zij heeft ontvangen van de H. Geest'.

Lees ik nu van de correspondent in Rome van de NRC over een pasgetrouwde Spaans echtpaar, in vol bruidsornaat op audiëntie bij de misschien wel meest omstreden paus van de laatste halve eeuw: 'De wereldwijde commotie rondom een bisschop die het bestaan van de Holocaust ontkende, kan hun feest niet verpesten. „Het was fantastisch. We hebben de Heilige Vader verteld dat we op 23 januari zijn getrouwd, de dag waarop de heilige maagd Maria Jozef huwde”,'citeert de verslaggever de bruidegom. (Cursivering van mij, tSs).

Intrigerende vraag: Wanneer vond die huwelijkssluiting plaats. Op 23 januari van het jaar 0, of een jaar, een maand na de eerste Kerstmis? Ik denk het laatste, aangezien de maagd verbaasd op de woorden van de engel reageerde met: 'Hoe zal dit gebeuren, aangezien ik geen man heb'.

Foto: De annunciatie (boodschap aan Maria) in een Amsterdamse gevelsteen.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Smurrie op het strand

Smurrie op het strand van Isla Plana. Golven die, naarmate ze de kiezelkust naderen koffie-achtig van kleur worden en een glinsterend bruin goedje achter laten.

Er loopt van La Azohía naar Isla een breed wandelpad langs de zee. Uitstekend geregeld, met zitbanken, een houten railing, een helling en trappen waar kennelijk nodig. Het pad voert langs de beruchte plastic tomatenkassen, maar dan kijk je maar de andere kant uit, naar de zee.

Vlak voor Isla dus die smurrie. We lopen, na het maken van foto's maar even door tot het haventje, waar zich een beschut terras bevindt. Zelf even je consumptie gaan halen aan de bar. Het hangt daar vol lawaaierige, drinkende dorpelingen. Uitsluitend mannen. Volgende keer nemen we weer caffee solo, de royale espresso die hier wordt geschonken, want de 'gewone' koffie is slappe wats, zoals Levensmaatje altijd zegt. Nu ik dit tik, denk ik: inderdaad koffiedrab, daar lijkt de smurrie op het strand op. Op de terugweg heb ik het spul tussen duim en wijsvinger onderzocht. De soep wordt niet zo heet...eh de koffie wordt niet zo slap gedronken als ze wordt geserveerd...eh het valt wel mee met die vervuiling. Het heeft iets weg van bladaarde of turf. Organisch dus.

Alles bij mekaar een aardige tijdspassering, die wandeling. De volgende keer koppelen we het aan een lunch in Isla Plana.

Foto Isla Plana, gezien vanaf het voetpad langs de zee

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Rotonde

Gek, hoe één zinnetje in een krant je herinneringen in het geweer kan brengen. Zoals: 'Ze verongelukten op de rotonde van Heerenveen.'
Die rotonde is een van de eerste in Nederland die ik heb gekend. Ja, er was ook zo'n ding in Venlo, waarvan bekend was dat het verkeer er altoos voorrang had (ver voordat dat overal werd ingevoerd, behalve tot op heden in het eigenwijze Brabantse dorp Best). Dat hield verband met de vele Duitsers die daar in Venlo langs kwamen, geloof ik.
Maar ik dwaal af. De Heerenveense rotonde dus. Min of meer een sensatie. Je kwam er langs als je van Leeuwarden richting Zwolle reed.

Voor sommige mensen was die rotonde als verschijnsel een complete verrassing. Voor wijlen Gerard van Wageningen bij voorbeeld, een letterlijk aristocratische redacteur van Het Vrije Volk, tevens beheerder van het familiekasteeltje Poptaslot te Marssum.

Gerard was in de jaren vijftig van de vorige eeuw een van de eersten bij het HVV in Leeuwarden die een eigen autootje had. Zelf gefinancierd uiteraard. De rest van de redactie was nog aangewezen op een bakfiets, geloof ik. Concurrent Leeuwarder Courant pronkte inmiddels met een Citroën DS! En het zou nog zeker vijf jaren duren voordat op de redacties van de Brabantse kranten de auto z'n intrede deed.

Onze rooie jonker - nou ja, ik weet eigenlijk niet zeker of hij die adellijke titel wel had of voerde, maar hij zag er met zijn martiale snor zeker naar uit - maakte zijn status van sociaal voelend heerschap waar door iedere lifter mee te nemen. Zo ook twee dametjes, die ergens bij Joure naar hem hadden staan wuiven. Ze moesten naar Bolsward en ook dan passeer je de rotonde van Heerenveen.

Aangenaam koutend met zijn gezelschap chauffeerde Gerard op die rotonde af en...reed rechtdoor. De gevolgen laten zich raden, maar ik mag zeggen dat het allemaal relatief goed is afgelopen. Als Gerard van Wageningen later gewag maakte van zijn avontuurtje met de twee dametjes, zei hij: 'Opeens kwam er een rotonde op me af!' De rotonde van Heerenveen, vandaag weer eens opgedoken in een krantenstukje.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

vrijdag 6 februari 2009

B&B, echt waar

Dit zijn B&B, echt waar. Nee, geen Bed and Breakfast, maar Balkenende en Brown, die samen in Downingstreet 10 vanmorgen ontbeten en en passent over de economische crisis praatten. Eerst wilde ik de foto van Roel Rozenburg op pagina 1 van nrc, waarvan hier dus een fragment, niet geloven. Balkie is daar meer 'n look alike. Maar op de website van die krant staat een hele serie foto's van het bezoek, dat zichtbaar door de Nederlandse premier als een feestelijk gebeuren wordt beschouwd. En maar handen schudden voor het ene plaatje na het andere. Of Britten en Nederlanders er iets mee opschieten, blijf nog even afwachten.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Stroomstoringen

Zojuist weer even een korte stroomonderbreking gehad. 'De wind', zegt Levensmaatje en ze zou wel eens gelijk kunnen hebben. ('Ik heb altijd gelijk' ;-). Hij blaast behoorlijk, vanuit het zuid-oosten. De Middellandse Zee beukt op de kiezelkust. Bij de storm van 'n dag of tien geleden hadden we dit ook, waarmee we er, vergeleken met de Costa Blanca, genadig af kwamen. Het laagspanningsnet in Spanje is nog gedeeltelijk bovengronds. Begrijpelijk, want de bodemgesteldheid maakt het ondergronds maken duur. Alleen... als je ziet, hoe de zaken soms als met touwtjes aan elkaar zijn geknoopt (de foto is gemaakt in Lorca), dan denk je, ja wat wil je? Enkele seconden stroomuitval betekent voor ons voornamelijk, dat het adsl-modem/accesspoint van onze internetverbinding moet herstarten. Er zijn erger dingen.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Zorg dat je er in kunt

Gepland: Twee dagen (en nachten) in Granada. Niet te missen (natuurlijk): Alhambra. Wikipedia, waarvan ook het plaatje afkomstig is: 'Middeleeuws paleis en fort van de Moorse heersers van het Koninkrijk Granada in Andalusië.' Uit de tijd dus dat de moslimwereld niet voor het laatst trachtte zich meester te maken van het Westen.
Denk maar niet dat je daar zo maar binnen komt, als was het bij de fakir van de Efteling. Je moet op z'n laatst enkele dagen tevoren kaarten reserveren. Dat zou kunnen via een of andere bank in Puerto de Mazarrón. Niet dus. Bankemployé verwijst ons in bescheiden Engels naar de concurrent, La Caixa, enkele kilometers verderop. Daar geeft men ons een telefoonnummer (niet aan te raden met de mobiel, veel te duur) en het adres van een website http://www.servicaixa.com/, die gelukkig een Engelstalige versie heeft. Daar kun je alles naar wens regelen: soort bezoek (want er is een standaard- en een wat luxere uitgebreide visite mogelijk), datum, tijdstip van entree etc. Niks meer zonder internet tegenwoordig, en ook niet zonder creditcard. Als die niet van Spaanse herkomst is, lichten ze wel meteen je doopceel, voor je weet maar nooit wat je voor een bedrieger bent.

Eén probleempje resteert. We zijn hier in ons appartement aan de Costa Calida wat internet betreft volledig geoccupeerd - er wordt zelfs regelmatig auditief met het thuisfront gecommuniceerd - maar aan het van thuis meeslepen van een printer zijn we niet begonnen. Voor het afdrukken van de te ontvangen orderbevestiging verwees de Caixadame naar een filiaal in een (naar achteraf blijkt) onvindbaar gehucht. Aan de vraag of zij dan geen printer heeft, zijn we maar niet begonnen. Het was al moeilijk genoeg. Maar uiteindelijk hebben we geluk. Tegen dat we, gewapend met een geheugenstick waarop de email met de bevestiging van de transactie, naar een printer zullen gaan zoeken (een alternatief schijnt een naburige pizzeria te zijn!) komt de huisbazin aan de deur. En die heeft internet èn een printer. Kwestie van het mailtje forwarden en achter haar aanrijden naar haar kantoortje.
Achteraf best wel prettig geregeld. Teneinde onszelf te belonen, bakken we voor lunch een ei. Laat de bank maar met weekend gaan, doen wij ook en maandag Op Naar Granada.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

donderdag 5 februari 2009

Landschappelijk minpunt

Een landschappelijk minpunt aan de Costa Calida vormen de plastic tomatenkassen ter hoogte van Isla Plana. Een tamelijk doodse vlakte. Als je over de bergweg van Cartagena komt, is daar, speciaal voor een eerste blik op de Middellandse Zee een, wat de Fransen noemen, Belvedère gemaakt. Nou, de teleurstelling is zodanig dat ik maar van het maken van een foto af zag.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl
Posted by Picasa

woensdag 4 februari 2009

Vals

Sportverslaggever en tv-presentator Jack van Gelder wil musicalster worden. En de musicalmakers willen maar al te gretig toehappen. Want een Bekende Nederlander in die show, betekent niet alleen nieuw leven voor die BN-er (om van dat walgelijke geld maar te zwijgen) maar ook nieuw leven voor die show. Het is als bij periodieken als De Kampioen (ANWB), Rails (of heet dat blad niet meer zo?) van NS en allerhande voorlichtingskrantjes als vanEssent. Die kunnen niet meer buiten de columns van BN-ers, ongeacht de vraag of die BN-ers wel kunnen schrijven. Zo schijnt het ook allerminst een rol te spelen of de Jacks van Gelders wel kunnen zingen. Het publiek komt toch wel. Het publiek komt juist vanwege Jack. Het kiest immers ook voor een hufter als Gordon als het om het Europees songfestival gaat.

Wat vinden de professionele musicalsterren daar nou van? De de Volkskrant heeft dat gevraagd aan de musicalartiest Vera Mann. Oneerlijke concurrentie bevestigt die, al zal het wel niet zo'n vaart lopen dat zij werkloos wordt.

Het wachten is tot het moment dat het publiek in de gaten krijgt dat het bij de neus wordt genomen en wegblijft van krassende kraaien als Jack van Gelder. Dat kan lang duren, dat geef ik toe. Maar ooit is het BN-erschap zo vervelend geworden (voor anderen) dat het als verschijnsel ten onder gaat.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

(H)eerlijk duurt 't langst

Spreekwoorden kunnen dan wel vaak behoorlijk moraliserend zijn, het feit ligt er dat, toen ze nog op school werden onderwezen, iedereen wist waar-ie aan toe was, ook de directeur van de woningstichting, de bijstandtrekker, de bankdirecteur, de buspassagier, de senator en de hangjongere.
Hier zijn er 'n paar:
Eerlijk duurt 't langst.
De kruik gaat zolang te water tot ze barst.
Gestolen goed gedijt niet.
Wat ge niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook 'n ander niet.
Misschien is het grote vergeten wel begonnen, toen Annie M.G. Schmidt eerlijk veranderde in heerlijk.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Op de niet zo héél kale berg

Poortje in hekwerk ontdekt, om op de niet zo héél kale berg te komen. Goeie ochtendgymnastiek. Kijken waar je je voeten zet. Om er nog even aan te herinneren, die berg ligt achter ons resort en we kijken er via het keukenraam op uit. De berg lijkt onherbergzaam kaal, maar dat is inderdaad maar schijn. Want ze heeft een behoorlijk gevarieerde vegetatie. Heide-achtige plantjes en zelfs een bloeiende lavendelsoort. Ik hoop dat ik hiermee geen discussie oproep, zoals gisteren over 'wat voor bloesem is dit?'. Nou ja, eigenlijk is die interactie het leuke van een weblog. Binnenkort komt hier een zwager logeren, die verdomd veel verstand heeft van plantjes. Dan zullen we zien, wat de waarheid inhoudt. Het uitzicht vanaf de niet-zo-kale-berg is voorspelbaar maar fraai, toch? Let op het dakterras als massaproduct.
Ochtendwandeling ging langs de zee, waar we weer getracteerd werden op een gratis show, deze keer van 'n eenzame kanoër, die keer op keer de branding overwon.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

dinsdag 3 februari 2009

Bloesemrit naar Lorca

Eerst dachten we dat het olijfbomen waren die in bloei stonden, maar die dragen momenteel vrucht. Amandelbloesem? 't Zou kunnen. Zodoende werd de rit naar Lorca, ca. 60 km door de Sierra de la Almenara (max. 888 m) een feest. Slechts 'n enkel dorpje, Morata, dat zijn naam trots in kiezelsteentjes weergeeft op het talud voor het kerkje, en de ruïne, die overgebleven is van een boerengehucht, tegen dat je de laagvlakte van Lorca nadert. Bijna geen verkeer.Lorca, provinciestad van ca. 70.000 inwoners, binnendoor dus ongeveer 60 km vanaf de Costa Calida. Het castillo laten we voor wat het is, maar de zeventiende eeuwse huizen bewonderend, wenden we de steven intuïtief naar wat met een groots woord 'bovenstad' mag heten. Het zijn niet de rijksten die er wonen en tot minder rijken behoren doorgaans de immigranten, dezelfden die met tassen en horloges in de restaurants leuren. Toch is de infrastructuur daarboven enigszins opgeknapt, vooral de bestrating, de trappen en de hellingen (voorzien van nieuwe leuningen). Het uitzicht op de oude binnenstad mag er wezen. Slechts een met een paraplu spelend jongetje, een hond en een kat kruisen onze weg.
In de kerk is een dienst aan de gang. De achtergrond ontgaat ons. De priester is voortdurend aan het woord. Slechts enkele ouderen zitten en knielen, verspreid in de banken. We zien kans, zonder te storen, wat van het interieur te bekijken. Het meest valt een kapel van Cecilia op. De muziekheilige is gezeten aan een orgeltje. Net een theaterbeeld.
In een van de schaarse restaurantjes gebruiken we een prima lunch, een drie gangen-menu voor een prijs, waar je in Den Bosch hooguigt koffie met Bossche bollen voor krijgt. Haha, in plaats van hohoreca.

Fotoalbum Sierra de la Almenara

Fotoalbum Lorca

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

zondag 1 februari 2009

Niet voor gekomen

Hier zijn we dus niet voor gekomen. Zo wordt 1 februari 2009 een stom-
vervelende zondag.












(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl
Posted by Picasa

Rijk

Het Rijke Roomse Leven is een term, die is uitgevonden door dichter/schrijver Michel van der Plas. In de jaren zestig van de vorige eeuw overzag hij - zelf van roomskatholieke huize - in een aldus getiteld fotoboek het tijdperk van de zogeheten katholieke emancipatie, met de verschijnselen van triomfantalisme waarmee die gepaard ging.
Dat tijdperk strekte zich uit over meer dan een eeuw, want begon al bij het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland, in 1853. Het uitte zich onder meer in de massale bouw van neogotische kerken met een of meer hoge torens (Cuypers!), eigen periodieken (dagblad De Tijd, Katholieke Illustratie), kerkelijke liturgie en manifestaties met veel pracht en praal, triomfantelijke gezangen als 'Roomsen dat zijn wij, met ziel en harte'. Allemaal behoorlijk uitdagend, wat eigenlijk begrijpelijk was, gezien het voortdurende anti-papisme, waarin de Oranjevorsten (met uitzondering van Willem II, die in Tilburg een paleis had en bevriend was met een bisschop) voorop gingen.

Eigen onderwijs, tot en met een universiteit in Nijmegen, eigen ziekenhuizen die zelfs in uitgesproken protestantse streken zich een prominente rol veroverden. Schrijvers als Anton van Duinkerken droegen in de jaren dertig niet weinig bij aan het zelfbewustzijn van de roomsen. ´Ja meneer, daarom noem ik mij katholiek´, is een titel van hem, die me te binnen schiet. De historicus L.J. Rogier heeft het, veel eerder dan Van der Plas, indrukwekkend én geestig op een rij gezet in zijn boek ´Katholieke Herleving´.

Waarom schrijf ik eigenlijk dit stukje? Omdat er intussen mensen zijn, ook van katholieke origine, zelfs een uit Maastricht afkomstige minister, die geen benul hebben van wat de term Het Rijke Roomse Leven inhoudt. Over wie heb ik het dan? Over Maria van der Hoeven, oud-onderwijzeres en CDA-minister van Economische Zaken. Die lijkt te denken, dat wie het rijke roomse leven heeft meegemaakt, zélf rijk was. Ze zei althans tegen een verslaggever van de Wegener kranten: 'Het rijke roomse leven heb ik niet gekend. Mijn vader was metaalarbeider, mijn moeder winkelmeisje. Ik werd geboren in een tijd van woningnood. We woonden met drie generaties op een etagewoning en het katholieke geloof vormde de leidraad. Veel bidden. Zondags naar de kerk. Biechten voor Pasen en kerst.'

Gelukkig heb je die bagage niet nodig voor het ministerschap, anders zag het er uit.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl