Ze zijn er nog lang niet

Het is genieten geblazen bij die lekken uit de kabinetsinformatie, maar het belangrijkste wat daaruit te distilleren valt is dat ze er nog lang niet zijn. De boosheid over dat lekken kan ik wel begrijpen, maar op de een of andere manier is het toch een koekje van eigen deeg. Thorbecke zei het al: beslotenheid is duisternis, openbaarheid is licht. Of woorden van gelijke strekking, houd me ten goede. Al dat nietszeggende gesmiespel aan de buitendeur is vrágen om onthullende activiteiten, linksom of rechtsom.

Het verhaal over de bijscholing aangaande het Wilhelmus vanmorgen (andermaal op de voorpagina) is natuurlijk niet meer dan een pesterige speldenprik. Meer valt er kennelijk niet af te tappen. Helaas.

Wat er verder aan hangijzers is, heb ik niet echt paraat, maar één probleem dat zich deze week weer in zijn volle omvang aandient is dat van de migratie: de Armeense moeder die na negen jaar procederen op last van de rechter het land wordt uitgezet, terwijl zij haar twee in Nederland opgegroeide kinderen van respectievelijk twaalf en elf jaar in hun belang (?) op een schuiladres heeft ondergebracht.

ED-columnist Jos Kessels legt vanmorgen de vinger op de wonde: Staatssecretaris Klaas Dijkhoff mag dan de quiz De slimste mens hebben gewonnen, ‘maar als je zo slim bent, waarom dan niet de regels van het asielbeleid aanpassen en versoepelen? Waarom niet een wet aannemen zodat een gezin met kinderen na drie jaar niet meer uitgezet kan worden?’

Vandaag nog over onderhandelen, graag.

Met opgeheven hoofd

Het ziet er naar uit dat burgemeester Anton van Aert op 1 september 2018 met opgeheven hoofd Best zal verlaten, om weer volledig in zijn Boxtels huis te gaan wonen. Van Aert heeft genoeg in zijn mars, om niet al te lang op zijn wachtgeld te gaan teren. Ik weet niet of die wachtgeldregeling ook een bepaling heeft over ‘vrijwillig vertrek’, zo niet, doe er wat aan, wetgever.
De situatie die ophanden is verschilt voor honderd procent met die sinds het aantreden van Van Aert in 2012: meestentijds wonen in een Bests huurappartement, zonder inschrijving in het bevolkingsregister, en af en toe bij zijn kinderen in Boxtel.
De burgemeester maakte zijn komend aftreden donderdag bekend via een persbericht en een iets kortere versie daarvan aan de raad.
Nogal merkwaardig: tegelijkertijd verscheen op de website van de gemeente een aankondiging van een openbare raadsvergadering op 24 augustus, met als enig agendapunt Huisvesting burgemeester A. van Aert. Het document dat dan op tafel ligt, is het antwoord van de burgemeester op een aantal kritische vragen van de plaatsvervangend raadsvoorzitter, Paul Gondrie (CDA).
Deze uiteenzetting van ruim twee vel A4, geeft opheldering over de huisvesting van de burgemeester, in relatie tot de opvattingen van de gemeenteraad.

Van Aert vindt dat hij integer heeft gehandeld, waar het gaat om de interpretatie van artikel 71 van de Gemeentewet over de verplichting woonachtig te zijn in de gemeente waar hij zijn ambt uitoefent. De wet zwijgt namelijk over ingeschreven zijn in de Gemeentelijke Bevolkings Administatie (GBA).
De burgemeester meent – na raadpleging van bevoegde personen en instanties – volkomen te goedertrouw te hebben gehandeld. Hij toont ook aan – en dat geeft te denken over de politieke verhoudingen in Best – dat een essentieel deel van de raad, onder wie de voorzitter van de vertrouwenscommissie,  sinds de zomer van 2013 op de hoogte was van zijn woonsituatie. Genoemde voorzitter heeft hem toen gezegd: ‘Enkelen uiten de wens dat de burgemeester bij de GBA staat ingeschreven’. Later is er ook nog in het seniorenconvent (de fractievoorzitters) over gesproken. ‘Daar is mij alleen gevraagd om de wet te respecteren en dat heb ik naar mijn stellige overtuiging gedaan. Ik heb een en ander geïnterpreteerd als een stilzwijgende instemming, zij het misschien bij enkelen niet van harte. Ik verwijt mijzelf dat ik dit niet schriftelijk heb laten vastleggen,’ aldus burgemeester Van Aert.
Waar kan de komende raadsvergadering nog over gaan? Over de vraag, heeft burgemeester Van Aert al dan niet nog het vertrouwen van de gemeenteraad? Zo niet, dan ziet Best een op zich goed functionerende burgemeester nog eerder vertrekken dan gepland.

Fout of stout?

Een jonge vrachtautochauffeur in Oirschot, die een eigen transportonderneming heeft gestart en in Duitsland een unieke trailer met oplegger heeft gekocht, krijgt in Nederland de pin op de neus, omdat de oplegger 10 centimeter te lang is. Elders in Europa is dat geen enkel probleem, maar ook hier blijkt het weer eens aan harmonisatie van wetten te mankeren. Over zoiets kan ik me kwaad maken. Doe ik dat ook in het geval van  burgemeester Anton van Aert in Best, die sinds zijn benoeming in 2012 in strijd met de gemeentewet, weliswaar een appartement in zijn gemeente bewoont, maar zijn koophuis in het 10 km verderop gelegen Boxtel voor de fiscus als domicilie heeft aangehouden en niet in zijn ambtsgebied is ingeschreven?

De gemeenteraad van Best, die het ingezeten zijn van burgemeester Anton van Aert nadrukkelijk als voorwaarde heeft bedongen bij de voordracht in 2012, voelt zich bij de neus genomen en volgens het Eindhovens Dagblad staat daardoor een tweede ambtstermijn van Van Aert  op de tocht..

Fout of alleen maar stout? Afgaande op de tot dusver gevoerde discussie (Van Aert beroept zich op een staatsrechtgeleerde die een soepele toepassing van het desbetreffende wetsartikel voorstaat en op een niet met name genoemde belastinginspecteur) ben ik geneigd de burgemeester enige stoutichheid te verwijten. Toegegeven, het voor het lapje houden van de raad en de burgerij van Best is niet niks, maar daartegenover staat een meer dan onberispelijk functioneren. Het is dan ook niet voor niks dat de Bestse gemeenschap sterk verdeeld is over de vraag of Van Aert mag blijven of niet.

Ik denk dus dat de afloop, afgezien van juridische haarkloverij, zal worden bepaald door de wijze waarop de burgemeester uiteindelijk op het terechte verwijt aan zijn adres (het kiekeboe spelen) zal reageren.

Bij de gedachtenvorming over deze kwestie, lijkt het goed te bedenken, dat we in de 21e eeuw leven, in een tijd waarin tijd en plaats door de nieuwste communicatietechnieken nauwelijks meer een rol spelen. Van Aert is in Best aanwezig wanneer dat voor de hand ligt en onderscheidt zich door heel dicht bij de gewone burger te functioneren. In mijn ogen verdient hij een nieuwe kans, ook al was hij in sommiger ogen wellicht meer dan ‘een beetje stout’.

Met de tong in zijn voorwiel

Nog ‘n dag of drie te gaan, inclusief de champagnerit naar en door Parijs. Ben benieuwd naar de laatste vondsten van sportcolumnist Thijs Zonneveld (AD/r Nieuwsmedia). Sportpagina’s sla ik meestal over, ook de reguliere verslaggeving van de Tour want denk, terecht of niet,  al genoeg te weten. Maar de specifieke coloratuur van Zonneveld is niet om te versmaden. Een bloemlezing.

In de wallen onder z'n ogen kon je een buslading Japanse toeristen verstoppen.

Genoten  van iedere centimeter.

Met zijn tong in zijn voorwiel (geliefd, want herhaald).

Het peleton als een fles champagne.

Contador: zijn lichaam is versleten maar zijn ballen zijn nog steeds van staal.

Froom viel honderdmiljoenmiljard keer aan (ook geliefd).

Mollemalen.

Laurens ten Dam creëerde een kunstwerk van slijm in zijn baard.

Het was fantastisch, het was nondeju fan-tas-tisch.

De wind hapt in je wielen.

De ploegleider godverdegodvert in je oortje.

Het is als een emmer vol palingen die allemaal proberen boven te komen.

Je hartslag bonkt op standje pimpelpaars, het melkzuur komt uit je oren.

Zo’n columnist mag na een van die oersaaie vlakke etappes gerust de voor hem gereserveerde ruimte geheel vullen met zzzzzzzzzzzz.

Bavel

Tijdens de bevrijding van Breda eind oktober 1944 door de Eerste Poolse Pantserdivisie onder aanvoering van generaal Stanislaw Maczeck (iemand kwam onlangs op het onzalige idee, het naar hem genoemde museum een andere naam te geven – te zot voor woorden) heeft het dorp Bavel de klappen moeten opvangen. Breda kwam er praktisch ongeschonden uit te voorschijn (de verdienste van de latere ereburger Maczeck cs), maar in Bavel en omgeving brandden tientallen boerderijen af. plus het beroemde cafe/pension De Brouwers, gevestigd in een eeuwenoude hoeve. Een horecapand met de naam ‘Vanouds De Brouwers’ is het enige wat rest.

Ook het Klein Seminarie van het bisdom Breda ging er aan. Het mag overigens als symbool gelden voor de toen ontdekte waarde van oud papier, want via de actie Liefdewerk, onder leiding van de Ginnekense kapelaan C. Knipscheer, werd het herbouwd.

In een in 1985 door de Nieuw-Ginnekense heemkundekring Paulus van Daesdonck uitgegeven boek vol oral history (wat mooi dat men toen zóveel inwoners voor de bandrecorder hun verhaal over de jaren 1939-‘45 heeft kunnen laten doen – waardevol met het verstrijken der jaren, want de meesten zijn nu immers dood). las ik deze curieuze mededeling:

”Gauw allemaal de kelder in,” riep vader. Maar alles wat we aan eten hadden, lag in dat kleine keldertje, dus voor ons was er bijna geen plaats meer.

Ja, buitenuit. hadden ze het nog zo slecht niet wat het eten betreft. Hierbij herhaal ik de liefdevolle wijze waarop Pieta Koyen uit het nabije Molenschot in de oorlog ons wekelijks van de onontbeerlijke ‘bijvoeding’ heeft voorzien. Zie Dagboek van een moeder in oorlogstijd.

Terug naar Bavel. Dat is inmiddels een woondorp en wijk van Breda. In de nabijheid ligt de Bavelse Berg, gevormd door het vuilnis van de stad, maar als het goed is, binnen afzienbare tijd een ‘levendig’ recreatiegebied.

Destijds was pure landelijkheid karakterbepalend, zodat mijn vader, ‘n eind in de zeventig, placht te zeggen: ‘Als het nodig mocht worden, breng mij maar naar Bavel.’

Een ander licht op Wikipedia

Eerst even dit: ‘Een wiki is een verzameling hypertextdocumenten, inclusief de hiervoor benodigde software. Een wiki is een applicatie of computerprogramma, waarmee webdocumenten door meer redacteuren samen kunnen worden bewerkt. Bekende voorbeelden van wiki's zijn Wikipedia en Wikia. De term is afgeleid van het Hawaïaanse woord wiki, dat 'snel, vlug, beweeglijk' betekent.’ Dit is dus zo ongeveer het principe van de online-encyclopedie Wikipedia. Iedereen kan iets op Wikipedia zetten, waarna natuurlijk ‘moderatie’ (controle) volgt. Ik gebruik dit gratis medium bijna dagelijks, wat voor mij mede aanleiding was, onlangs een kleine donatie over te maken. Toch heb ik nu reden tot bedenkingen tegen de werkwijze van Wikipedia.

Die aanleiding is een boeiend artikel (opening van de krant) in het Eindhovens Dagblad (ED) van heden over een technicus bij DAF (Van Doorne’s Autofabriek) in de jaren ‘50-‘70. Deze man, ir. Hemmo Ludoph, was namelijk de uitvinder van de nog immer toegepaste metalen duwband, als vervanger voor de door Hub van Doorne bedachte rubberen Variiomatic. Alleen…de erkenning bleef uit. De duwband bleef in de hoofden van iedereen de vondst van Van Doorne himself. Tot vandaag.
UIteraard zat dat Ludoph niet lekker, maar hij was te bescheiden om wat dan ook te claimen. Zijn vinding was en bleef trouwens formeel eigendom van DAF. Daar moest iedereen op de ‘afdeling experimenten’ voor tekenen.

‘Mijn vader is weggepoetst,’ citeert het ED zoon Roeland Ludoph. En dan komt Wikipedia in beeld. In 2010 probeert Ludoph junior namelijk de scheef gegroeide waarheid aan te tonen via een artikel op Wikipedia. Nu zegt hij als terloops: ‘Het artikel werd niet geschikt geacht.’

Ik daag Wikipedia uit, deze zaak grondig uit te zoeken, eventueel op de beslissing aangaande het verhaal van junior terug te komen of desnoods terug te vallen op de prima journalistiek van het ED.

Burgemeestersbenoeming als regelrechte soap

De benoemingsprocedure van de burgemeester moet dringend op de schop. Dat weten we allang, maar betere illustratie dan de gang van zaken rond de ambtswisseling in Den Bosch is moeilijk denkbaar. Het is uitgelopen op een regelrechte soap, waarbij nogal wat mensen in verlegenheid zijn gebracht.

Op het cruciale moment is de voordracht van Jack Mikkers uit Veldhoven onder ‘aansturing’ van het Brabants Dagblad een dag vervroegd. Ook komen we via die krant te weten dat hij ‘tweede keus’ is, doordat de favoriete kandidaat, Jan Hamming uit Heusden, op het laatste moment voor Zaanstad koos. En zo eenvoudig switcht de politieke kleur van de burgemeester – sinds ‘s mensenheugenis KVP/CDA –  via de PvdA (Hamming) naar de VVD (Mikkers).  De vertrouwenscommissie uit de Bossche raad moet een vergiet zijn geweest.

De belangstelling voor de post Den Bosch was beschamend laag: 23 sollicitanten. Commissaris van de Koning Wim van de Donk zal niet direct amused zijn door de van hem geciteerde relativering ‘Het is Den Bosch maar.’ In de Brabantse stedenrij klinkt homerisch gelach.

Het staat allemaal zomaar in de krant. Ook de ‘sportiviteit’ van Rianne Donders, burgemeester van Roermond, die – in feite als kandidaat afgewezen – bereid is even ‘voor de vorm’ als tweede achter Mikkers op het lijstje te gaan staan. Tot overmaat van ramp ‘vergat’ een commissielid van de Bossche Volkspartij een belangrijke vergadering en ging met vakantie naar Gran Canaria.

Vindt voor de burgemeesters maar gauw eens ‘n democratisch en volledig openbaar protocol uit, want zo werkt het niet langer.

Steeds minder winkelcentrum

In de Belgische film Allez Eddy (2012) over het zoontje van een dorpsslager, dat stiekem meedoet aan een wielerwedstrijd ter gelegenheid van de opening van een supermarkt, zegt een klant tegen de in alle staten verkerende slager: ‘De wereld is aan het draaien en de mensen draaien mee.’
In Best begon het al jaren geleden, toen Willy de Groenteman werd weggepest door de Aldi. Navrant detail: een cassière van de super kwam in het voortraject bij de goedmoedige Willy iets wegen omdat haar weegschaal kapot was.

Elders in ons dorp is een winkelcentrum steeds minder winkelcentrum aan het worden, doordat de Plus geleidelijk aan zowat 75% van de oppervlakte in gebruik heeft genomen. Tot de laatsten der Mohikanen behoren nu een slijter, een kapper en een cafetaria. De rest is ketenwerk. Twee bloemisten legden achtereenvolgens het loodje ten opzichte van de goedkope boeketten in de emmers van de supermarkt aan de overkant. De laatste bloemenman oefent nu zijn stiel uit in de verwante super aan de andere kant van het  dorp. Precies Allez Eddy, waarin de slager eieren voor zijn geld kiest via samenwerking met wat heet de Magique. (Voor wie het weten wil: het zoontje wordt opgeleid tot profwielrenner.)

Het verhaal is, voor zover het Best betreft, nog niet helemaal uit. De uitbater van de goed lopende, redelijk zelfstandige Readshop is nu bedrijfsleider in het servicecenter van de super, waarin ook, behalve voor onder meer de bloemen, een hoekje voor lectuur is ingericht. Kleine troost: Dick (63) is gecertificeerd, zodat je nog steeds een boek bij hem kunt bestellen.  Hij zegt: ‘Wat moest ik anders? Ik had nog wel enkele jaren door kunnen gaan, maar daarna zou ik mijn winkel niet verkocht krijgen.’

De slijter? ‘Moeilijk, moeilijk,’ zegt hij. ‘Alles, behalve het gedistilleerd, is aan de overkant ook te koop. Maar we zijn allemaal schuldig. Als ik een flesje shampoo nodig heb, ga ik niet naar de drogist maar steek over naar de super.’ Toevoeging mijnerzijds: 7 dagen per week open hè? En druk. druk, ook op zondag.

Ja, de wereld  is aan het draaien en de mensen draaien mee. Of het een doorgedraaide wereld is, mag iedereen voor zichzelf uitmaken.

(Gesproken column Omroep Best, 12.07.17, 18:10 uur)

En Bredero sprak…

De spoorbrug over het Hollands Diep (Moerdijkbrug) gaat vanaf 25 juli achttien dagen op slot: een kilometer rails moet worden vervangen. Gelukkig is er nog de autobrug. Dat was in 1945, na de bevrijding van ook het noorden, wel anders.

Toen lagen beide bruggen half in het water. Wie daarvoor verantwoordelijk was, weet ik niet – het zullen wel weer de Duitsers zijn geweest, die de opmars van de geallieerden vanuit Brabant wilden verhinderen.

In de etalage van boekhandel Corona in de straat waar ik toen woonde, waren twee afbeeldingen te zien, die mij buitengewoon intrigeerden. Een gekleurde tekening van een broodmagere Nederlander met een vlaggetje op z’n hoed, die tegen een welgedane Engelse soldaat zegt: ‘Met het eten ging het wel, maar oh boy, die moffen.’ En daarnaast een ‘Delfts blauw’ tegeltje met de vernielde Moerdijkbrug plus de spreuk ‘Bredero sprak, het kan verkeren, zo moeten wij weer varen leren.’

Kort na de oorlog mocht ik met mijn moeder mee naar Rotterdam. Met de bellenbus (een vrachtauto met een bel bovenop de cabine) tot Lage Zwaluwe en daar wachten in het originele veerhuis. Zo een als Hier zet men koffie en over. Ik herinner mij ‘n gezellige boel.

Vele jaren later interviewde ik de bekende natuurkundige Hendrik Casimir, toen al met pensioen als directeur van Philips’ NatLab. Ook daar kwam de oorlog ter sprake. Casimir vertelde over een volle wachtkamer van Utrecht CS, waar tot ieders verrassing snert werd uitgedeeld. Doelend op de solidariteit en het gevoel voor (galgen)humor van het geknechte Nederlandse volk, zei hij: ‘Eigenlijk was het niet eens zo’n ongezellige tijd.’

Ja, als je terugkijkt…

Kampioen populist

Ralph Behouden, de nachtburgemeester van Breda, roept mensen op, een petitie te ondertekenen. Daarin protesteert hij tegen het feit dat het muziekfestival Breda Live 7 en 8 juli vanwege klagende omwonenden bijna niet doorging en nu een halfuur eerder moet stoppen. ,,Om niet alleen de klagers een stem te geven, heb ik deze petitie opgezet." Zo lees ik in BN-DeStem.

Ralph Behouden is kampioen populist. Dat is op zich niet zo erg, want dat is een nachtburgemeester per definitie. Maar als ‘denker’ staat-ie in z’n hemd. Want hij zegt dat hij niet alleen de klagers - over onnoemelijk lawaai en daaraan evenredige rotzooi – ‘een stem wil geven.’ Wie dan wel? De ‘liefhebbers’ van dit soort festivals die alles overstemmen? Voelen die zich in hun weekendvermaak bedreigd?

Benieuwd naar de tekst van de ‘petitie’ (equivalent van ‘verzoek’). Staat daarin dat Breda Live binnen de singels van de stad een eeuwig leven moet hebben en vooral niet mag ophouden tegen de tijd dat de binnenstadbewoners aan hun nachtrust toe zijn? Daarover maakt niemand zich zorgen, behalve de gedupeerden.

Zet vooral je petitie op Facebook, Ralph. Krijg je gegarandeerd respons. Kut-kut-kut-omwonenden, ik zie het al voor me.

Doorknokken

Dacht over de uitspraak van de taal in de auditieve media (radio èn tv) mijn ei al te hebben gelegd (Gekwek in de ruimte, 19-10-16), maar de vrede tussen presentatoren/zegspersonen en luisteraars is nog lang niet getekend.

Lezers van de vpro gids kregen er maar geen genoeg van. Hun klachten waren voor de redactie aanleiding tot een nader onderzoek, waarbij de leden werden uitgenodigd het een en ander online in te vullen. De mogelijkheid daartoe stond nog geen week open, maar dit terzijde.

Ik vond het resultaat, een artikel in de gids onder de kop Wat u zegt, nogal teleurstellend. Ten eerste omdat het zich nagenoeg beperkte tot rapportcijfers voor bekende tv-presentatoren, terwijl het, als het om verstaanbaarheid gaat, vooral aankomt op de radio. Tweedens bleek het inschakelen van taalkundigen (universitaire docenten) weer eens onvermijdelijk. En die kropen lekker hoog in hun ivoren toren met uitspraken als ‘Er gebeurt zoveel in de wereld, en dan maak je je druk over de r van de nieuwslezer. Ik kan dat niet begrijpen, al vind ik het wel fascinerend.’ (Dick Smakman, universitair docent taalverwerving en socioliguïstiek te Leiden). Fascinerend, jaja.

Concluderend, maakt Smakman het nog bonter: ‘Klagers zijn vooral mensen die zichzelf heel correct vinden.’ Om die bewering te versterken, citeert hij de Franse filosoof Pierre Bourdier: ‘Mensen die doorlopend met hun taal bezig zijn, doen dat om zichzelf qua identiteit op de kaart te zetten’ en – hou je vast – ‘wijzen op taalfouten is onderdrukking van de onderklasse.’

De tael is gansch het volk. Deze spreuk, in de negentiende eeuw het uitgangspunt van de Vlaamse Beweging, is ooit door een Nederlandse staatssecretaris van cultuur aangepast tot ‘Van gans het volk’. De bedoeling was duidelijk. Wie begaan is met het Nederlands en gevoelig voor afkalving en verbastering, heeft, laatdunkende opmerkingen ten spijt, het volste recht door te knokken.

Bubbledeck

Dit is natuurlijk een vraag die nergens op slaat: in wiens schoenen zou je liever staan, in die van Tom Dumoulin of in die van Jan Kempkens, directievoorzitter bouw en techniek van de BAM? Maar ja, dit zijn nu eenmaal de onderwerpen die het nieuws van het afgelopen weekeinde beheersten; De volkomen verdiende overwinning van hét wielertalent sinds Zoetemelk en de onbegrijpelijke ineenstorting van de bijna voltooide parkeergarage op Eindhoven Airport.

Ik ben geen bouwkundige, maar mag gelukkig op deze plek wel vrij lullen. Veel meer valt er op dit moment ook niet te doen, lees je het uitputtend relaas over de bouwcrash in het Eindhovens Dagblad. Een raadsel en dat zal het nog wel maanden blijven. Al is één ramptoerist er al uit. ‘Te weinig wapening in die onderste vloeren,’ citeert het ED hem.

De krant zag zwarte kunststofballen in de betonlagen en vernam dat het gaat om een zogenaamd bubbledeck dat zou bijdragen aan het licht houden van de constructie. Begin nou niet te joelen, want deze techniek wordt al twintig jaar tot volle tevredenheid toegepast. Oh.

Ligt het aan de computer? Wie weet. Ik heb eens in de archieven zitten snuffelen naar de bouwmethode die in de negentiende eeuw door de Helmondse firma Begemann werd toegepast op de ijzeren stationsoverkapping van het station NS in Den Bosch. (Toen dat station tegen het eind van de oorlog werd gebombardeerd, bleef niets overeind, behalve die overkapping.) Conclusie: alles werd twee tot drie keer zo sterk gemaakt als ‘de natte vinger’ bepaalde; voor alle zekerheid. Zelfs de ‘nagloeitijd’ van de klinknagels was in het bestek vastgelegd.

Zo deed meneer Gustav Eiffel het ook, bij zijn toren in Parijs en die staat er ook al 128 jaar.

Begin eens met jeugd serieus te nemen

Best krijgt kennelijk zijn deel  van de zelfkant van het internet. Een docent van het Heerbeeck College (mavo, havo, vwo) is geschorst wegens mogelijk onoirbaar cybergedrag tegenover leerlingen. Hiernaar loopt een politioneel onderzoek. De ouders zijn summier per email op de hoogte gesteld en verder zwijgen directie en lerarenkorps in alle talen, ook tegenover de media. Gevolg: de geruchten waaieren uit over het schoolplein, tot op straat. Aangezien de bron van ‘het nieuws’ zich gemakkelijk laat raden (de betrokken leerlingen) benadert het waarschijnlijk de waarheid. Dit  kan beter.

De panische reactie van het Heerbeeck, dat een uitstekende reputatie heeft opgebouwd in de regio, is begrijpelijk, maar enig doordenken zou wellicht tot meer openheid en minder onrust hebben geleid. Openheid, vooral naar de leerlingen toe. Ze zeggen onomwonden tegen de krant dat ze daar recht op hebben en ze hebben gelijk. Zijn trouwens beter op de hoogte van wat zich op het internet afspeelt dan hun ouders of opvoeders.

Begin onderhand eens met de jongeren serieus te nemen. Onlangs was ik bij een raadsvergadering in Best, waar vertegenwoordigers van de jeugdgemeenteraad hun zegje mochten doen over hun plan, prullenbakken te laten beschilderen, om het daarin deponeren van afval te bevorderen. Leuk! Dat vonden de echte raad en het publiek ook, vandaar een warm applaus. Helaas ging het volgende staaltje gemeenterecht  van de voorzitter in het geroezemoes verloren: ‘Het is het publiek in een raadsvergadering niet toegestaan, blijken van goed- of afkeuring te geven.’ Met andere woorden, deelname aan de politiek als jeugdraad is niet alleen maar leuk. Men zou de jonge woordvoerders ook kunnen vragen, of beschilderde prullenbakken echt zouden helpen tegen het wegslingeren van uit de super afkomstige blikjes en flesjes. Dan pas neem je hen serieus.

Het is deze plaatselijke omroep, die sterk onderhevig is aan vergrijzing, tot dusver niet gelukt, jongeren bij haar programmering en presentatie te betrekken. Het is zelfs de vraag, of deze categorie ooit wel eens naar Omroep Best kijkt of luistert. Vorige week stond over de drang naar vernieuwing bij deze omroep een opwekkend stukje in Groeiend Best. Laat het daarbij niet blijven. Een nieuwe kans voor het onderwijs, jongeren serieus te nemen. Make it cool dan komt het goed.

Gesproken column Omroep Best, 17.05.17,  18:10 uur

Kaaskoppen

Na de oliebollen, de haring en de friet, heeft het AD zich nu op de Nederlandse multinationals geworpen: wie is de beste; wie krijgt de Kaascup? Drie keer raaien. Philips!  Of wat daar van over is. Nieuws maken heet dat.

Was de concerntaal nu maar gehanteerd (cheesecup) dan had die de krant met aanhang tenminste nog de hoon van de Vlamingen  bespaard. Kaaskoppen is daar immers de goedmoedige scheldnaam voor Hollanders. (Ik haast mij altijd te verklaren dat ik van beneden de rivieren kom, dus geen Hollander ben.) Weten die Rotterdammers veel.

Het Eindhovens Dagblad  heeft, deel uitmakend van Persgroep NL, deze onzin maar te slikken, inclusief  het ‘gegeven’ dat het succes van ASML (nota bene een afsplitsing die op eigen kracht laat zien hoe het moet) op Philips afstraalt. Wijselijk meldt het ED de onderscheiding met een piepklein teasertje op pagina 1 – een verwijzing naar twee economiepagina’s binnenin.

Weet u het nog? Duizenden Philipswerknemers, voornamelijk in Eindhoven, van wie ik weet dat ze er soms na een veertigjarig dienstverband letterlijk onderdoor zijn gegaan, anders wel: Operatie Centurion, in de jaren negentig aangekondigd door de toenmalige bestuurder, Jan Timmer, alias ‘de slager’. Het begin van de ontmanteling van het door de naamgevers gestarte en spectaculair uitgebreide concern. Lees eventueel hier Centurion: brute change at Philips Electronics.

En toen kwam Cor Boonstra, de melkboerzoon (kaas!)  uit Leeuwarden, die vond dat het hoofdkantoor binnen de compacte stadstaat Nederland van Eindhoven naar Amsterdam moest. Oud-employees noemen hem onomwonden ‘een rotvent.’

‘Tijden veranderen,’ aldus de ingetrapte open deur van de directeur van Philips Benelux, fijntjes door een presentator van BNR Nieuwsradio op de recente geschiedenis gewezen.

Volgende onderwerp. De waarheid a.u.b.

Provincie Brabant vindt dancefestivals ‘cultuur’

De provincie Noord-Brabant heeft een nieuwe cultuurvorm ontdekt en vindt dat die financieel gesteund moet worden: de dancefestivals. Zo weet ik er nog wel ‘n paar: voetbal, o nee, da’s sport, carnaval, culinaire festijnen…

Gedeputeerde Henri Swinkels zei, zo lees ik in De Gelderlander: ‘Dance is een van de belangrijkste exportproducten van ons land, ook van Brabant.’ Aha, dat is het natuurlijk. De koning en zijn Máxima staan zeker al in de startblokken voor een promotiereis, met Swinkels en de Brabantse commissaris in hun gevolg. Handjes in de lucht. En ja, er moet ook weer eens iets op de kaart gezet worden. Zet er dan meteen ook maar een decibelteken bij.

De subsidie gaat naar Front of House, een club die vijf organisaties van dit soort festivals vertegenwoordigt. 45.000 euro krijgen ze, bij een bezoekersaantal van in totaal ongeveer 400.000 per jaar.   Dat is dus ongeveer € 0,11 per bezoeker.

Maar de kosten zijn natuurlijk ook niet om te onderschatten. Een dj van enig formaat – en Brabant heeft enkele ‘wereldberoemdheden’ – vangt al gauw € 150.000 voor ‘n paar uur draaien. Zo'n exorbitant bedrag kun je natuurlijk niet door 400.000 delen. De dancefestivals, zijn net als voetbal - vandaar mijn eerdere vergelijking - een doorgedraaide wereld.

(Vermeende) koninklijke bastaarden

Aan het begin van de vorige eeuw liep op het station van Tilburg een man rond, een bagageknecht, destijds witkiel genaamd, die – met baard en al – als twee druppels water leek op koning Willem III. Eén van de vele figuren, van wie werd gezegd – of gefluisterd – dat-ie een bastaard van de vorst zou zijn.

Een Bredanaar, geboren en getogen in de Ginnekenstraat, haalt in BN-DeStem herinneringen op aan diverse volkstypen die ooit zijn wereldje bevolkten. Onder wie Willemientje. Hierbij ging het dus volgens de scribent om een vrouw die het evenbeeld zou zijn geweest van koningin Wilhelmina, zoals bekend dochter van voornoemde koning en Emma van Waldeck Pyrmont. Hij noemt de vrouw, die regelmatig in de Ginnekenstraat verscheen met een ronde vogelkooi en soms getooid was met de nationale vlag, ‘van lotje getikt.’

Ik heb de vrouw, die aan de Baronielaan woonde, rond 1950 ook gekend. Dat zij een nakomeling van Willem III zou zijn geweest, heb ik haar nooit horen beweren; ik heb haar überhaupt nimmer iets horen zeggen. In mijn herinnering was het een statige dame, die regelmatig altijd met haar fiets aan de hand, door de straat waaraan ik woonde (de Duivelsbruglaan in Ginneken) bewandelde. Soms met een gebaar van 'opzij'. En over gelijkenis gesproken: wij dachten bij haar fysionomie eerder aan wijlen koningin Emma (toen nog alleen maar bekend van foto’s) dan aan Wilhelmina.

Mijn vader die in die tijd een rubriek Volkstypen in de krant had, heeft eens geprobeerd, een gesprekje met haar aan te knopen. Dat gebeurde op een bankje vlakbij de ingang van het Mastbosch. Ja, hoe gaat zoiets?
‘Mooi weer hè?’
‘Ja, mooi weer’, verwaardigde zich de dame te reageren. Ze stond op en verliet op de van haar bekende statige wijze de plaats des onheils.
(Googel desgewenst even op bastaarden.)

Doe iets aan die kleren

‘Sinds hij koning is draagt hij betere pakken.’ Josine Droogendijk, “mode-expert en royaltydeskundige”, vandaag in de Persgroep-kranten. Vindt je dat nou? Iedereen schijnt  het abrahamsinterview van Wilfried de Jong met Willem Alexander te roemen, maar niemand blijkt (voortdurend) afgeleid te zijn geweest door het wederom slecht zittende pak van de vorst. Wij wel.

Zorgzame Máxima (zijn woorden) doe er wat aan. Over smaak valt niet te twisten. Blauw wordt geacht goed te harmoniëren met rossig haar. Maar het was niet het stemmiger nassaublauw, dat door de outfit van De Jong meer werd benaderd. Die broek, pardon pantalon, vol plooien en rimpels, waar de kuiten – van achteren gezien – doorheen bolden.

‘Maar een dandy zal hij nooit worden,’ zegt Droogendijk met de voorzichtige mildheid van de lakei, er tot overmaat van ramp  aan toevoegend: ‘Toch is zijn kleding vaak leuker dan we denken.’ (Nou, ik zie wat ik zie.) ‘Zo droeg hij naar Burgers Zoo een stropdas met leeuwen en olifanten, daar is over nagedacht.’

Ik denk dat je echt mode-expert moet zijn, om tot zo’n analyse te komen.

Staatsloterij leurt erop los

Sante Brun wees er al op in een recente column: de kans dat je iets wint in de Staatsloterij is zoiets als 0,00009%. Zelf was ik daar al jaren geleden achter, toen ik mijn automatische deelname via mijn bankrekening opzegde. Af en toe had ik m’n inleg teruggekregen.

Het lijkt er op dat de ‘verzoeningsactie’ die de loterj nu is gestart, waarmee ‘spijtoptanten/gedupeerden’ kans zouden lopen op een van de hoofdprijzen ad € 1.000.000, nog wel wat deelnemers kan gebruiken. Oftewel de Staatsloterij is stevig bezig, voornoemde kans nog verder te verkleinen met een direct mail aan kennelijk alle oud-klanten. Dit alles onder het motto: ‘Sinds 1726 maken wij graag mensen blij.’

Nou nee, bedankt. Het persoonlijk referentienummer dat mij is toegezonden gaat regelrecht naar de prullenbak. ‘Heeft u nog vragen?’ Nee hoor, meneer Onkenhout, directeur.

Nieuwe wethouder als partij-politieke gok

Op 8 mei, minder dan een jaar voor de plaatselijke verkiezingen, beslist de gemeenteraad van Best over de benoeming van een nieuwe PvdA-wethouder als opvolger van de vertrokken bestuurder Bert van Drunen. Er is volop reden, nieuwsgierig te zijn naar de overwegingen die daarbij een rol zullen spelen.

Enerzijds valt de enorme belangstelling voor de post (maar liefst 13 gegadigden) te verklaren. Nu kán het nog. Anderzijds kun je je ook afvragen, waar beginnen die sociaal democraten aan, gezien de wankele positie waarin de PvdA landelijk verkeert. Inderdaad, een dramatisch zetelverlies op nationaal niveau hoeft nog niet te betekenen dat de partij straks ook in Best zal worden gedecimeerd. Toch leert de ervaring dat de gezindheid van de kiezer jegens een landelijke partij wel degelijk ook tot uitdrukking kan komen bij regionale verkiezingen. Met andere woorden, een terugkeer in 2018  van de PvdA in een Bestse coalitie is verre van zeker.

De kandidaat die nu door de fractie naar voren is geschoven, de 49-jarige Annegien Wijnands, een door de wol geverfde, regionaal bestuurder, zit daar niet mee, integendeel, zij ziet enthousiast uit naar de baan.

Is de benoeming van een nieuwe wethouder, koud tien maanden voor de raadsverkiezing, met aftrek van pakweg twee maanden vakantie-reces, in het belang van de gemeente Best? Kunnen de taken van de voorganger, zoals nu al het geval is, niet door de overige drie (!) wethouders in goed overleg in die korte periode worden waargenomen? Behoort het doorfunctioneren van de coalitie, met gedoogsteun van de PvdA niet tot de mogelijkheden? Allemaal vragen, die de gemeenteraad straks in zijn beslissing zou kunnen meenemen.

Er zijn ook financiële consequenties voor de gemeente, al zijn die op dit moment nog niet te overzien. Vertrokken wethouders hebben in principe recht op wachtgeld. Wie daar meer over wil weten, kan terecht op de website van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG)

Vooralsnog lijkt de voordracht van de Bestse PvdA op een partij-politieke gok, die niet in het belang is van de gemeente. Recht is niet altijd terecht.

Eindhoven Airport panacee voor Brainport?

We hadden de Groningers nog wel gewaarschuwd (zoals een Elsevier-commentator in de vorige eeuw: 'Wij waarschuwen China voor het laatst'):  reken niet teveel op Hans Alders als rijkscoördinator van de schadeafwikkeling gaswinning. Nu zijn ze er daar achter. Alders wil toch periodiek met de NAM overleggen, terwijl de gaswinner zich juist had teruggetrokken van die schade-afhandeling. In het Eindhovense kunnen ze er ook over meepraten, sinds Alders zogenaamd tot een akkoord kwam met de omwonenden over de groei van Airport. Nou ja, misschien was het geen akkoord, het maakt ook niks uit.

Het 'zie-je-wel-effect' dendert immers door. Brainport heeft zich tot de fracties in de Tweede Kamer gewend met de mededeling dat het vliegveld na 2019 toch moet doorgroeien boven de 43.000 'vliegbewegingen' per jaar die nu tot dan zijn afgesproken. De ontwikkeling van  Brainport zou dat vereisen. Zijn ze trouwens bij de Kamer momenteel wel aan het goeie kantoor? Het komt me voor dat het vliegverkeer in Nederland te maken heeft met de klimaatkwestie, die angel in de lopende formatie-onderhandelingen over een nieuw te vormen kabinet.

De directeur van Eindhoven Airport, Joost Meijs, is het natuurlijk gloeiend eens met Brainport. 'Als dat verder wil groeien, is groei van het vliegverkeer noodzakelijk,' zo citeert hem het Eindhovens Dagblad. Volgt de vos die de passie preekt: 'De vraag is wel hoeveel vluchten maatschappelijk wenselijk zijn.'

De voorzitter van het bewonersoverleg lijkt zich gematigd op te stellen. Hij zegt tegen de krant: 'We zijn niet per definitie tegen groei, als de huidige openingstijden maar volstaan.' Begrijpt deze meneer niet, dat het een (nachtvluchten) het logisch gevolg zou zijn van het ander?   Dan spreekt me het informele protest van een inwoner van het kerkdorp Acht (toenemende overlast) meer aan. Hij ziet het verband tussen Airport en Brainport niet zo. Pleit voor verbetering van alternatief openbaar vervoer, zoals aansluiting op het Europese netwerk van hsl's, de railverbindingen dus met Brussel en Düsseldorf. Het bedrijfsleven zit niet te wachten op uitbreiding van een vakantievliegveld, zegt hij. Natuurlijk is dit natte-vinger-werk, maar dat is de redenering van Brainport/Airport ook. Het 'zakelijk belang' zou eerst nog eens grondig moeten worden onderzocht.

Let op, dit is nog maar het begin. Ooit voegde men eraan toe: we gaan door met de strijd. Over het resultaat ben ik niet al te optimistisch. Eén ding: houd Alders deze keer toch maar buiten de deur.

(Gesproken column Omroep Best, 12.04.17.)

Ouderen krijgen schuld van files

Het kwam gisteravond zomaar even voorbij op RTL4 Nieuws: 'de toename van het aantal files is mede te wijten aan het groeiend aantal ouderen in het verkeer. Vooral in Brabant is dat het geval.' Zoiets moet je sowieso controleren, dus Uitzending Gemist van RTL4 Nieuws (19:30 uur). Niks, nope, nada. Geschrapt? Lijkt me dan terecht. Over de bron van het bericht heb ik trouwens ook niets opgevangen. Nepnieuws.

Waar vindt je de ultieme info over de nieuwste onderzoeken? De website van de al tientallen jaren bestaande en gezaghebbende Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid (SWOV).

Daar lees ik dit:

'Uit microsimulatie-onderzoek komt wel naar voren dat een toename van het aandeel ouderen op invoegstroken en weefvakken van snelwegen plaatselijk tot een minder vlotte verkeersafwikkeling kan leiden wanneer er druk verkeer en veel vrachtautoverkeer is. De algemene conclusie dat vergrijzing tot minder congestie in de ochtendspits (het staat er!) zal leiden, moet dus wel genuanceerd worden met de constatering dat op sommige wegen en tijdstippen een toekomstig groter aandeel ouderen tot een minder vlotte verkeersafwikkeling kan leiden.'

Op 19 november 2016 schreef ik op deze plaats onder meer: Wat me de laatste tijd opvalt, is het consequent - in dien mogelijk - vermelden van de oorzaak van files. In pakweg tachtig procent van de gevallen is dat...een ongeluk. Ik hoef gelukkig zelden tijdens de spits op pad, maar als het dan een keer gebeurt, krijg ik het gevoel in een soort wild-west te zijn beland; wedstrijdjes in rijstrook wisselen en snijden. Bellend en append. Tijdig gewaarschuwd door de flitscontroledienst van BNR Nieuwsradio, waaraan als het aan mij zou liggen onmiddellijk een einde zou moeten worden gemaakt. En verder, jullie doen maar als mijn verzekeringspremie maar niet omhoog gaat.'

En ja, die verzekeringspremie gaat met 5% omhoog 'vanwege de toename van het aantal ongevallen'. Ik heb met mijn tussenpersoon even overlegd. Hij ontried mij het annuleren van mijn casco-verzekering, op grond van de leeftijd van onze auto, 6 jaar. 'Bekijk het per jaar,' was zijn advies. De verzekering is afgestemd op een maximum kilometrage van 20.000 per jaar. Er staat echter 67.000 op de teller. 'Even kijken, want de volgende trede is 12.000,' zei de tussenpersoon en: 'Helaas, dat scheelt niks. En een andere verzekering is gezien uw leeftijd ook geen optie. Leeftijdsdiscriminatie.' Hij zei het.

Zijn we terug bij het begin.

Parels bij de vleet in Brabant

Stadspromotie. 'Breda moet meer doen met de erenaam Parel van het Zuiden', aldus burgemeester Paul Depla, volgens BN-DeStem*). 'Het verhaal van Breda mag van mij wel wat exotischer worden, zodat we als stad nóg aantrekkelijker worden voor toeristen.'
Paul zou als oud-Eindhovenaar moeten weten, dat het begrip 'parel' in deze context, een versleten en door menig dorp zelfbedachte 'eretitel' is. VVV-retoriek. Heeze, 'Parel van Brabant', heeft  een weekblad van die naam en er is zelfs een café dat zo heet. Ik meen dat  Oisterwijk, wellicht de eerste echt  'toeristische gemeente' in Brabant, zich rond 1900 deze onderscheiding heeft opgeplakt. Het mag allemaal, die promotie, maar bedenk eens iets anders, teneinde de lachlust van de doelgroep te temperen.

Het Breda's Mannenkoor luidde vorig jaar de opening van het nieuwe station (dat van die vallende bakstenen) op de vroege morgen in met het volkslied: Temidden van de paarse heide (is die er nog?), waar samen stromen Mark en Aa, daar ligt, geroemd door alle tijden, onz' eigen stad, ons fier Breda. Als schoolkinderen, verplicht dit lied uit volle borst ten gehore te brengen, wisten we, de toorn van de onderwijzer riskerend, eraan toe te voegen: 'En moeder de pap is aangebrand en w'ebben geen lepels bij de hand.' Kinderen voelen blijkbaar haarfijn aan, dat eigen roem stinkt.

Breda was trouwens altijd al 'het Haagje van het Zuiden'. Nog waar ook, gezien het grote aantal rijksambtenaren dat zich er  voor WO2 vestigde om van zijn pensioen te genieten. Maar ook daarin was Breda niet uniek, immers Heerenveen werd het 'Friese Haagje' genoemd, in verband met het nabijgelegen Oranjewoud, ooit buitenverblijf van de gelijknamige familie.

Overigens, niks ten nadele van Breda. Daar ben ik veel te chauvinistisch voor. En burgemeester Depla mag wat mij betreft 'voor een exotischer uitstraling van de stad' best zestig bananenbomen planten in het Mastbos, als dat maar Mastbosch blijft.

Maar wacht es even, dit laatste - en eigenlijk het hele krantenverhaal - is natuurlijk 'n 1 april-grap.
------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Oppassen met grappen' https://t.co/aRUS485cw5 via @Topics_NL

— hhBest (@ecluse) 1 april 2017

Behartenswaardig stukje in het Eindhovens Dagblad. Het ED doet al 70 jaar niet meer aan aprilgrappen. In 1947 verloor het 1500 abonnees na een aankondiging op de voorpagina over een 'atoomnevel' die de stad bedreigde.
------------------------------------------------------------------------------------------------------

*) Het uitgangspunt van deze column is een best geslaagde 1 april-grap van de krant. Depla is dus niet echt geciteerd. De redenering over stads- en dorpspromotie heb ik toch maar gehandhaafd.

Onverdraagzaamheid

De veiling van devotionalia en andere onderdelen van een kerkinventaris waarover ik het eerder had, heeft nog een andere context dan als zinnebeeld van de ontkerkelijking. De beelden, de kruisen, de offerblokken, de collectezakken  ('De armen gegeven is Gode geleend') de sjerp van de ordebewaarder (suisse, 'Eerbied in Gods Huis'), ze kunnen volgens sommigen 'aardige accenten' vormen in het moderne interieur. Je komt die dingen zelfs tegen in café's en - zoals we ook hoorden - in het toilet.

Overigens gaat het hier nooit over religieuze kunst, hooguit om gebruiksvoorwerpen plus voorstellingen en beelden, afkomstig van onder meer het massa-atelier van de Cuypersen in Roermond

Toen er zo'n verkoop aan de orde was, sprak ik erover met de eigenaar van een Brabantse B&B. Of dat iets voor hem was? Ik moet er niet dan denken, zo luidde zijn antwoord. Geen religieuze symbolen in mijn zaak; die moet volstrekte neutraliteit uitstralen. Ik heb wat dat betreft mijn ervaringen. NB: een kruisbeeld in openbare ruimten was in katholieke landsdelen ooit normaal.

De ervaringen van de B&B-uitbater slaan op het verblijf van streng gereformeerden uit Zeeland. Bij die gelegenheid gebeurde het dat Somalische kennissen van de B&B-houder buiten een - Praise the Lord - religieus getinte dans uitvoerden. De Mannen Broeders gingen zo ongeveer door het lint, met de woorden 'Moet je die zwarte apen daar zien dansen.'

Het toppunt van onderlinge christelijke onverdraagzaamheid die de immigranten nog ver afhoudt van hun integratie.

'Ontkerkelijking' kent grenzen

De veiling van een deel van de inventaris van de Augustijner Paterskerk in Eindhoven - die met het Christusbeeld op de spits - was tekenend voor het verschijnsel dat ontkerkelijking heet. Wat dat betreft was de kop in het Eindhovens Dagblad boven het verslag van die massaal bezochte verkoop alles zeggend: Een offerblok voor op de wc.

Ik weet zeker dat er mensen zijn, voornamelijk met grijze haren, die dit als pijnlijk hebben ervaren. Toch kent die ontkerkelijking z'n grenzen. Ook als het gaat om het behoud en 'levend' houden van het materieel erfgoed.

Vorige week was ik bij de uitvaart van een familielid, dat in de tweede helft van de vorige eeuw nog kerkmeester was van de Sint-Bonifatiuskerk in Leeuwarden, een schepping van Pierre Cuypers en beeldbepalend voor de stad. De kerk is tegenwoordig eigendom van een stichting en de r.-k. gemeenschappen van Leeuwarden e.o. zijn verenigd in de Titus Brandsma Parochie, genoemd naar Friesland's eigen zalige martelaar (sinds 1985). Wat een schitterende website heeft die parochie trouwens.

De Bonifatiuskerk is ook inwendig nog volledig intact, wat wil zeggen dat de 'versobering' in relatie tot het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) aan haar voorbij is gegaan. Dit in tegenstelling tot bij voorbeeld de Ginnekense Laurentiuskerk van Pierre's zoon Joseph Cuypers. Ik ben geneigd, daarvoor de verklaring gedeeltelijk te zoeken in een toch iets sterkere trouw van de katholieken in het noorden. Tot ver in de vorige eeuw sprak men in dit landsdeel van diaspora, wat in het r.-k. geloof zoiets wil zeggen als 'randgebied'; de saamhorigheid in het geloof ter onderscheid van 'andersdenkenden' was aanwijsbaar. Bij voorbeeld in de naam van wijlen het eigen dagblad Ons Noorden.

Volgens Goethe gaat in Nederland alles trager. Nou wat de katholieken in het noorden betreft nog ietsje langzamer. Pas in 1956 herleefde het bisdom Groningen als afsplitsing van het aartsbisdom Utrecht.

De ontkerkelijking mag dan in mijn theorie z'n grenzen hebben, de veranderingen gaan natuurlijk wel door. De voorganger (overigens oorspronkelijk een protestants-christelijk begrip) bij de begrafenisplechtigheid in de Bonifatiuskerk was een vrouwelijke pastor, wat overeenkomstig het nog steeds geldende r.-k. kerkelijk recht betekent dat geen 'echte' eucharistieviering mocht plaatsvinden; wel een communie-uitreiking. En de veranderingen, zo blijkt, houden tevens in: een nijpend tekort aan priesters, ook in het bisdom Groningen-Leeuwarden.

Kijk ook even op hhBest -  Friesland

Een dag op het spoor

De begrafenis van een letterlijk ver familielid voerde mij per spoor naar Leeuwarden. Met de NS heb ik geen slechte ervaringen, wat ongetwijfeld te maken heeft met de luxe dat ik de spits kan mijden. Ik reisde voor het eerst sinds de invoering van de nieuwe dienstregeling (december 2016). Dat heb ik geweten.

Het begon ermee dat ik de website 9292 (het totale ov) gebruikte voor mijn reisplanning; had beter die van de NS kunnen nemen, heb ik inmiddels geleerd. De planner wilde dat ik eerst vanuit Best met de Sprinter naar Eindhoven zou gaan om aldaar op de Intercity naar Utrecht te stappen. Aangezien dat een stukje tegen de draad in is, heb ik net zo lang gewinkeld tot ik de mij vertrouwde mogelijkheid had van de Sprinter naar Den Bosch. Maar goed ook, zei een (toevallige) medereizigster, want als die Sprinter naar Eindhoven te laat is, ben je in de aap gelogeerd.

Echter, de Sprinter naar Den Bosch was meer dan een kwartier vertraagd. Daarbij werden we, ding dong ding, door een omroepster tot driemaal toe op het verkeerde been gezet met de mededeling: 'De Sprinter naar 's-Hertogenbosch arriveert over enkele minuten.' Nou ja, de planning in de war. Er rijden vanuit Den Bosch heel wat Intercity's naar Utrecht, dus namen we die met eindbestemming Schiphol.

Op Utrecht Centraal was ik aangewezen op de Intercity naar Groningen, wat betekende voor de derde keer overstappen, in Zwolle. Enfin, ik was op de gewenste tijd in Leeuwarden, maar heb deze reis in vele jaren comfortabeler meegemaakt. Intussen ook nog 'n paar keer 'internet in de trein' geprobeerd. Dat hield niet over en een andere medereiziger verklaarde dan ook, die faciliteit altijd maar te laten voor wat ze is. Je ziet in de trein heel wat mensen appen en zo, maar dat blijkt overwegend gamen muziek luisteren, filmpje kijken en tekst verwerken.

De terugreis, waarbij het tijdstip van vertrek uiteraard werd bepaald door het verloop van de uitvaart en de nazit. Om 17:08 uur ging er een trein naar Schiphol via, Lelystad en Almere. Overstappen in Zwolle, voor Utrecht Centraal. Kaartjescontrole. De conducteur keek bedenkelijk. 'U hebt in Leeuwarden ingecheckt bij Arriva en u reist met de NS.' Raar, want de incheckpoortjes van beide concessionarissen zijn duidelijk gemerkt. 'U moet nu in Zwolle bij Arriva uitchecken en inschecken bij de NS,'  liet de controleur weten. Zo gezegd zo gedaan. Echter, het Arrivapoortje meldt: 'U kunt hier niet uitchecken.'  Toen maar uit en in gedaan bij de NS. Toch nog even online kijken bij Mijn OV-chipkaart, wat er nu eigenlijk is gebeurd.

Richting Den Bosch (bent u er nog?) ging de trein in de buurt van Culemborg kilometerslang rijden met het tempo (snelheid kun je dat niet noemen) van wijlen de stoomtrein. De machinist, deze keer gelukkig verstaanbaar, verklaarde: 'We rijden een gematigd tempo om veiligheidsredenen.' Na enkele minuten klonk het: 'We rijden langzaam vanwege een slecht baanvak!'

In Den Bosch moesten we 'n minuut of vijf wachten. De splinternieuwe Sprinter richting Eindhoven was gesloten, terwijl zich al enkele reizigers binnen bevonden. 'De trein moet worden geset,' deelde de eveneens buitengesloten conducteur mee.

In Boxtel wacht de Sprinter vijf minuten. 'Dat doet-ie altijd, heen en terug,' deelt een reisgenoot berustend mee. Als klap op de vuurpijl, bericht de machinist, nadat die vijf minuten alweer zijn overschreden: 'We wachten nu op het passeren van een Intercity.' Dit is echt onverklaarbaar, want de sporen op het traject Boxtel-Eindhoven zijn meer dan 15 jaar geleden juist - van twee naar vier - verdubbeld, om dit soort stremmingen te voorkomen.

Om kwart voor negen, na een reis van 3 1/2 uur was ik in Best. In de vorige eeuw deed ik Leeuwarden-Eindhoven per auto, zonder snelwegen, in vier uur. Het is de bedoeling van de NS, met ingang van 2018 intercity's tussen Eindhoven en Amsterdam om de tien minuten te laten rijden. Ik ben benieuwd, hoe ze dat klaar spelen.

Toch nog even iets positiefs. Wie de al dan niet sociale media volgt, krijgt de indruk dat de gemiddelde Nederlander een hork is.  Dat valt best mee. In het volle Stilte-compartiment was het inderdaad heel rustig en voor de rest heb ik heel wat hoffelijkheid ontmoet.

---

PS Ben inderdaad in Leeuwarden bij Arriva ingecheckt en in Zwolle bij NS (enige mogelijkheid) uitgecheckt. Het heeft geen financiële gevolgen. Ik gebruikte een zogenaamde 'vrij reizen dag' van de NS.

Ongelijkheid overal

Mannen en vrouwen zijn gelijk maar niet altijd, zei ik tegen een vriendin op bezoek. Het ging over het feit dat medicijnen worden getest op mannen, maar dat ook vrouwen ze moeten gebruiken en dat gaat niet goed. 'Mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig,' corrigeerde de vriendin en ze had een punt.

Boeiende uitzending van De Nieuws BV vanmiddag op Radio 1: het nagenoeg ontbreken van meesters op de basisschool, terwijl meisjes en jongens zo totaal verschillend reageren op onderwijs. Wat een wonder, die kennelijke afwezigheid van animo bij mannen om voor de klas te gaan staan. Op Twitter las ik een klacht van een Belgische basisschool-leraar. Hij was geronseld voor z'n functie, maar  heeft spijt, want beurt maandelijks maar 879 euro. In Nederland is het niet veel beter,

Razend benieuwd, wat D66, in welke positie dan ook in de nieuwe politieke situatie, waar maakt van haar dikke woorden over onderwijsverbeteringen. Als daarbij maar niet louter naar het hoger onderwijs wordt gekeken. Salarisnivellering is wel het minste.

De klok terugdraaien is natuurlijk niet aan de orde, maar je zou haast gaan terugverlangen naar de jongens- en de meisjesschool. Die situatie was overigens 'typisch rooms', want niet in de  laatste plaats gemotiveerd door de wens, de sexen uiteen te houden, respectievelijk het voortijdig seksen te voorkomen. Vergelijking: het gescheiden zwemmen in het zuiden. Het is rond 1960 allemaal omgegooid en niemand die dat betreurt. Het gemengd onderwijs is nog goedkoper ook. Laat men dat gegeven meenemen bij een nieuwe reorganisatie, waarvan wel duidelijk is dat die onontkoombaar is..

Rood op de goede plek

Het is verkiezingsavond, als u dat nog niet mocht weten. Nochtans aarzel ik, over dit onderwerp te beginnen, want, zegt een vergeten spreekwoord overdaad schaadt. Ik zal daarom maar beginnen met 'iets leuks', namelijk een cartoon van Joep Bertrams die zogezegd in het oog sprong, toen ik vanmorgen mijn Twitter-account opende. De grap zat voor mij niet zozeer in de tekening als wel in de tekst die Bertrams er boven had geplaatst: Wel op de juiste plek rood maken! Die maakte bij mij een herinnering los.

Ik was destijds aanhanger van Joop den Uyl. We zaten in een rijtjeshuis aan een t-kruising van woonstraten in Best en hadden 'ome Joop' meer dan levensgroot op een biljet voor het raam hangen. We hielden gewoon van die man. Mag dat? Nou, onze toenmalige huisarts - overigens een onvergetelijk iemand - vond het maar niks. Was het toen nog KVP of reeds CDA? Ik ben het even kwijt. Maar essentieel voor dit verhaaltje is, dat de christen democraten toen een soort taxidienst organiseerden, waarmee bejaarden, nonnekes en slecht ter been zijnden naar het stembureau werden vervoerd.  Drie keer raaien welk stemadvies ze mee kregen. Maar echt nodig was dat natuurlijk niet. Zonder tien pagina's 'verkiezingsnieuws' in de krant en zonder avondvullende tv-debatten.

Bij de ingang van het stemlokaal, tevens uitgang, kwam ik 'n paar van die nonnekes tegen en ik kon het niet laten: 'En, heddem goed rood gemaakt?' Een exit poll noemen ze dat tegenwoordig. U zult er vanavond nog tot vervelens toe van horen.
'Ja,' grinnikte de zuster, 'en op de goeie plek.'

Hier past het cliché 'dat waren nog eens tijden', al zullen velen hun neus ophalen voor de toenmalige verkiezingspraktijk. Want, kijk nou eens. In Amsterdam-Noord begon het kiezen door jongeren vannacht om 0:00 uur met met een stemfeest. Mocht van minister Plasterk. En in Zevenhuizen, fusiegemeente Zuidplas, is een drive-in-stemlokaal. Mag ook van de minister, zij het dat de kiezer nog wel de auto uit moet naar het hokje. Als jullie het niet geloven, je kunt er nog heen; je mag immers overal stemmen, als je je identiteitsbewijs maar niet vergeet. De opvolger van Plasterk mag straks al dan niet goedkeuren dat je er voortaan een hamburger bij krijgt. En dat zou de Partij voor de Dieren dan niet tegen kunnen houden.

(Gesproken column Omroep Best, 15.03.17, 18:10 uur.)

Diplomatieke soap

In de tijd van de Vietnam-demonstraties wilden de deelnemers de toenmalige Amerikaanse president Lyndon Johnson (destijds vice-president en in het vliegtuig beëdigd op de dag van de moord op Kennedy) bejegenen als moordenaar. Dat kon natuurlijk niet, immers 'belediging van een bevriend staatshoofd' dus strafbaar. Het werd dus 'Johnson molenaar'. Iedereen wist toen ook wel wat er bedoeld werd.

Wat is belangrijker, interessanter, intrigerender? Belediging van een staatshoofd een regering of van de staat-zelve. Ik zie geen verschil. Bestaat er in Turkije een soortgelijke rechtsregel? Lijkt me twijfelachtig, gezien de staat van rechteloosheid waarin de bevolking daar zich bevindt. Je mag er niet eens nee denken, laat staan zeggen.

De gedroomde dictator Erdogan - je vraagt je af of er nog wel een grondwetswijziging nodig is om van de droom werkelijkheid te maken - eigent zich het recht toe, Nederland een fascistenstaat en bananenrepubliek te noemen en excuses te eisen voor het dwarsbomen van ministers die hier zijn politiek wilden komen preken. We zijn trouwens geen republiek, maar nog steeds een constitutionele monarchie, maar ook dat is hier niet van essentieel belang. Hoogstens lijkt het interessant, op het verdwenen verschijnsel van de absolute monarchie te wijzen, omdat het onophoudelijk streven van de heer Erdogan daarmee grote gelijkenis vertoont.

Het gevolg van Erdogans scheldkanonnades is een excuuseis per kerende post. Inmiddels van harte ondersteund door onder anderen Angela Merkel, wat niet niks is. Intussen is dit wel diplomatie van een weergaloos soapgehalte, of liever non-diplomatie.

Maar wat had het duo Rutte-Koenders anders moeten doen? Stel dat de Nederlandse regering het grove geschut van de Turkse president in lankmoedigheid over zich heen had laten gaan. Dat Mark Rutte de veel gesmade lach niet zou zijn vergaan.  Het huis zou hier - zeker zo vlak voor de verkiezingen - te klein zijn geweest. Er is gesuggereerd, dat Rutte en zijn VVD bij de verkiezingen wel garen zullen spinnen bij deze zaak. Zou kunnen, maar ik  wil er wel bij zeggen dat ik me geen kabinet kan voorstellen dat anders zou hebben gehandeld.

Telwerk

Tops en Tromp, die een boek schreven over ondermijnende criminaliteit (De achterkant van Nederland) zijn aan een tweede deel toe. Niet alleen vanwege de recente ontdekkingen van een weergaloos omvangrijk drugslab in Leende en van een al even mega foute sigarettenfabriek in een boerenschuur in Oirschot.

Alarmerende openingskop van het Eindhovens Dagblad vandaag: 'Criminelen stelen enorm veel stroom.' Nieuws? Niet echt, maar wel voor het eerst gekwantificeerd.

Het verloopt zo: Hennepboeven stelen jaarlijks honderden miljoenen kilowattuur stroom. (Inleiding)

Vervolgens:

Criminelen stelen jaarlijks voor zo'n 200 miljoen euro aan elektriciteit, een miljard kilowattuur.

En verder:

Enexis, het bedrijf dat het stroomnet in vrijwel heel Brabant, Limburg en het noordoosten van het land beheert, schat de diefstal in 2016 landelijk op 330 miljoen kWh.

Landelijk, dus inclusief andere netbeheerders, neem ik aan.

Ooit werd van De Telegraaf strijk en zet gezegd dat die krant niet kon tellen. Nou, vandaag de dag heb ik over het telwerk van het ED ook zo m'n twijfels.

De jeugd van toen en tegenwoordig

Dat idee van CDA-er Buma, maatschappelijke dienstplicht, waar doet dat toch aan denken? Precies, partijgenoot Lubbers die trouwens in 1993 nog een stapje verder ging met zijn strafkampen voor criminele jongeren. Gewoon doodgebloed, dat idee, hoewel salonsocialist Kok er later nog op is teruggekomen.

Hou er toch over op. De jeugd van tegenwoordig is gelijk aan die van toen. Het was in de jaren vijftig (!) van de vorige eeuw dat mijn vader een sneeuwbal in z'n nek kreeg. Toen-ie zich omdraaide stond daar 'n knul die treiterig riep: 'Ja dat doe ik!'

Pubers moeten zich laten gelden, vooral de jongens. en uiteraard in het negatieve. Testosteron hè? Met normaal doen valt geen stoer imago op te bouwen. Met een blikje cola light ook niet, afgezien van het demonstratief, na het nuttigen van de inhoud, aan de kant van de weg flikkeren. Een helaas te vroeg overleden vriend van ons was in de tijd van Lubbers onderwijzer in Tilburg Noord. Hij kreeg van een moeder de vraag: 'Mister, zou 't helpen as ik hem 'n brommer gaf.' Nee, er helpt ook geen actie prullenbakken versieren, zoals momenteel in Best, tegen. Zomin als strafzorg. Zie je de motivatie al?

Trouwens, maatschappelijke dienstplicht? Het zal wel weer tegen de Rechten van de Mens zijn. Opvoeding? Zou kunnen. Vooralsnog zie ik meer in voorbehoedsmiddelen met als alternatief een cursus ouderschap. Eerst kind af zijn - kan lang duren - dan pas verwekken en baren. Het lijkt het presidentschap van Amerika wel.

Mottenballen

Het Lagerhuis, een succesvol discussieprogramma op tv van de VARA (1997-2005), wordt ter gelegenheid van de naderende verkiezingen voor één keer nog eens uit de kast gehaald. Niet voor 't eerst trouwens, want in 2010 werd het ook bij verkiezingen nog eens ingezet. Terecht vinden sommigen dat het programma weer voor onbepaalde tijd nieuw leven zou moeten worden ingeblazen. Het heeft bewezen, tot aardige confrontaties te kunnen leiden tussen politiek en burger. Als daar ooit behoefte aan bestond, dan is dat nu wel.

Tot de voorstanders van die heropleving behoort, zo hoorde ik haar zeggen in haar wekelijkse column voor BNR (radio) de schrijfster Marianne Zwagerman. Alleen, ze gleed volgens mij onderuit met de constatering dat voor de komende gelegenheidsuitzending(en) presentator Paul Witteman (70) uit de mottenballen is gehaald - niet in het midden latend dat ze dat maar niks vond.

Sinds hij vertrok bij het toen nog zo geheten Pauw en Witteman, presenteert Witteman onder meer op zondagavond op een charmante manier het naar hem genoemde Podium, waarin klassieke muziek, mede door de 'versieringen' van pianist/cabaretier Mike Bodde en trendwatcher Floris Kortie, voor de gemiddelde kijker een delicatesse wordt. Voor Paul Witteman geldt dus het still going strong, wat volgens de Cambridge-dictionary staat voor still be successful after having existed for a long time. Het staat nog te bezien of dat over 'n jaar of twintig van de immer triomfantelijk-arrogante Marianne Zwagerman kan worden gezegd.

Mottenballen? Als je dat nou van de inmiddels 93-jarige, in het openbaar in z'n broek plassende dictator Mugabe zou zeggen. Volgens een mededeling van Bram Vermeulen op Radio 1, zou de echtgenote van de Zimbabwaanse president  bereid zijn, tzt diens lijk, bij gebrek aan een alternatief, voor het presidentschap, kandidaat te stellen.

Dorpspompklets als nationale rel

Zover is de Nederlandse journalistiek nu al gezonken, dat kletspraat rond de dorpspomp - het kan ook de leugenbank zijn - is verheven tot een nationale kwestie. Sinds de regionale kranten digitaal overal bereikbaar zijn, is bij voorbeeld het Radio 1 Journaal er 's morgens al als de kippen bij om die ongesubsidieerde media leeg te roven. Hoeveel van het radionieuws komt van eigen verslaggevers? Als dat tien procent is, geloof ik het onmiddellijk.

Een typisch geval is de zogenaamde lootjeskwestie bij de amateur-vv Bladella - voor de duidelijkheid, in de Kempen, ten zuiden van Eindhoven.

SBS6' Hart van Nederland, gespecialiseerd in straatinterviews (" 't Is toch wat") en badderende olifantjes springt erop, de rest inclusief het NOS Journaal volgt als onderdanige hondjes. Effe wat anders, een digestief  voor die over elkaar heen buitelende torentjeskandidaten.

Een  dorpsruzie als die rond het honderdjarige Bladella (z'n Twitteraccount beperkt zich nagenoeg tot de visuele weergave van de wekelijkse opstelling zodat je daar niet moet zijn voor scheldpartijen en bedreigingen, waar wel zeg ik lekker niet) ooit hooguit 'n kadertje waard op de streekpagina, wordt nu tot tweemaal in één week toe de opening van de krant waardig geacht. 'Lees verder op pagina 3' voor de volgende vette kop.

Ben je nu niet zelf bezig? Helemaal niet. Ik zou niet durven, gezien het overheersende nietes-welles, kenmerkend voor dit soort ruzies. Zo'n voetballersmoeder die zegt: 'Ik heb m'n statement gemaakt.' Dan weten we toch al genoeg?

Los het daar in Bladel toch snel even op. Wees blij met het vv-bestuur en al die vrijwilligers, of doe het zelf beter.

Gekte kent geen grenzen

Sommigen zeggen, de wereld is gek geworden, anderen, alles staat op z'n kop. Seksuele voorlichting aan de hand van de bloemetjes en de bijtjes is uit de tijd, maar dat neemt het belang van de bijen voor de agrarische bevruchting natuurlijk niet weg. In plaats van de oorzaak van de massale bijensterfte weg te nemen, gaan we nu drones de lucht insturen om hun werk over te nemen.

Laat ik ter beschrijving van de actuele gekte afdalen naar het plaatselijke. Iemand bij de gemeente Best heeft het in z'n hoofd gehaald, het winkelcentrum De Boterhoek tot woonerf te verklaren.

Wat houdt dat in? Fietsen, ooit verboden in dit voetgangersgebied van weleer, wordt niet langer gedoogd (bij gebrek aan handhaving), maar officieel toegestaan. Brommen ook. En auto's mogen er stapvoets rijden, al wordt dat door het straatmeubilair niet aangemoedigd. Kwaadwillenden zijn niettemin uitgenodigd even een ramkraakje te plegen. Niet door mij, haast ik me te zeggen voordat ik een proces wegens aanzetten tot een misdrijf aan m'n broek krijg. Maar denk niet dat de Boterhoek misdaadvrij is: herinner je de brandstichting in een restaurant, enkele jaren geleden.

Vorig jaar is er in Best onnodig lang gedelibereerd over de vraag of een deel van de Hoofdstraat al dan niet autoluw moest worden gemaakt. Er werden zelfs enquêtes over gehouden, teneinde aan de weet te komen wat iedereen allang wist: weg met die auto's.

En nu, in een vloek en een zucht wordt een qua profiel daarvoor volstrekt ongeschikt winkelgebied als De Boterhoek tot woonerf verklaard. Gebrom in de gemeenteraad, waar een lid meedeelde al door een fietser te zijn aangereden. Is hiermee de kous af? Ik denk het niet. Sterker, ik denk wèl dat er eindelijk een oplossing moet komen voor de massa geparkeerde fietsen bij de Albert Heijn, waarmee dit deel van de objectvrije stroken voor de winkels wordt bezet. AH met z'n dichtgeplakte etalageruiten hoort in zo'n als 'gezellig' bedoeld, intiem winkelcentrum niet thuis. Ook dat weet iedereen.

En voor alle zekerheid, want de gekte kent geen grenzen, kom me niet aan met 130 km-borden, want ik hoorde iemand op de radio zeggen dat de VVD met die borden haar geurgrens afbakent, zoals honden dat al plassend doen.

Honden blaffen, karavaan trekt verderr

Boosaardigen zouden kunnen zeggen dat Eindhoven in het dossier herindeling van Zuid-Oost Brabant zich opstelt als een wolf in schaapskleren, maar volgens mij is dat soort taal intussen wel achterhaald. Iemand suggereerde dat de gemeente in de toekomst wel eens Eindhoven c.a. (cum annexis) zou kunnen gaan heten, maar in een zogenaamde commissie notitie van B en W (zie je wel, dat burgemeester Jorritsma in zijn nieuwjaarsrede niet louter voor zichzelf sprak) komt het woord annexatie niet voor. Fusie is het woord voor wat natuurlijk op hetzelfde neerkomt.

De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder. Hoe weet je dat? Het provinciaal bestuur van Noord-Brabant heeft de randgemeenten Nuenen en Son en Breugel in december schriftelijk gevraagd om voor 1 juli 2017 te laten weten hoe zij denken over een eventuele fusie. Eindhoven heeft, als mogelijk andere fusiepartner van Nuenen, tegelijkertijd het verzoek gekregen, mee te denken. Interessante vraag aan Eindhoven: 'Wat heeft u te te bieden aan de kernen van een fusiepartner bij een eventuele fusie?' Dit gaat over de handhaving van de eigenheid van de dorpen. En daarbij natuurlijk over meer dan over de stadsburgemeester die tijdens de Nationale Voorleesdagen afdaalt naar de basisschool van het kerkdorp Acht om daar acte de présence te geven (historisch). En ook over meer dan het al dan niet voortzetten van het ophalen van oud papier voor een goed doel door een plaatselijke particuliere instantie (ook historisch, namelijk een lopende kwestie tussen Breda en het al eeuwen geleden geannexeerde Prinsenbeek).

Ter zake. Niks wolf in schaapskleren. In hun 'commissie notitie' bedrijven B en W van Eindhoven diplomatie, waarin 'zorgvuldigheid' en 'transparantie' sleutelbegrippen zijn. Voorop staat dat de beslissing over fusering ligt bij de gemeenteraden van de randgemeenten, nu nog slechts Nuenen en Son-Breugel. Meer dan terloops komt de regionale intergemeentelijke samenwerking aan de orde, waarover Eindhoven opmerkt dat die 'noodzakelijk blijft'. Toevallig zijn die samenwerkingsvormen momenteel onderwerp van evaluatie en eveneens toevallig komen de resultaten van dat onderzoek vóór 1 juli ter beschikking van de gemeenteraden. Het ligt voor de hand dat rond de zomervakantie veel duidelijk wordt over de door de karavaan te volgen route. Of die louter langs de wegen van samenwerking zal blijven lopen, staat op z'n zachtst gezegd te bezien.
Want, zegt Eindhoven, de bestuurlijke slagkracht van de Mainportregio moet wel voorop staan, dus 'op lange termijn voorzien wij een substantiële afname van het aantal gemeenten' en 'als een andere gemeente in het stedelijk gebied besluit tot bestuurlijke fusie, dan is aansluiting bij Eindhoven voor de hand liggend.' Verderop noemt het college de 'kernwaarden' waarnaar de provincie vraagt en waarvan het college zegt dat ze nu al uitgangspunt vormen voor zijn handelen.

Ik pik uit die opsomming van kernwaarden (een lijst van negen punten):
- Aansluiten bij de behoeften en identiteiten van gemeenschappen en inwoners, op niveau van wijk, buurt en dorp, stadsdeel, stad, stedelijk gebied en regio.
- Maatschappelijk draagvlak.
- Herkenbaarheid en aanspreekbaarheid van de overheid als het gaat over dingen die de inwoners rechtstreeks raken.
- Transparantie.
- Rechtstreeks kiezen van vertegenwoordigers.
- Zo min mogelijk bestuurlijke en ambtelijke drukte.

Werk aan de winkel voor de randgemeenten.

Als de fusie met Nuenen doorgaat, krijgt de stad er op de kaart een puist bij en met Son en Breugel nóg een. Historisch gezien niks bijzonders, want rond 1920 annexeerde het 'nestje' Eindhoven  Woensel, Gestel, Stratum en Tongelre. Op de kaart zag er dat uit als een spin, door de tussenliggende groene zones. Die zijn inmiddels met bebouwing nagenoeg opgevuld.

PHPD

Aan het slot van een consult vroeg ik mijn huisarts: Wat is PHPD. Ze kwam zonder aarzelen  met een latijnse term die ik vergat op te schrijven, al te happig om mijn kennis hieromtrent te ventileren. Toch maar eens gegoocheld op definition. Een reeks verklaringen verscheen op het scherm.

Post Hallucinogen Perceptual Disorder
Peak Hour Peak Direction (traffic)
Public Health Promotion Division (Thailand)
Palos Heights Police Department (Illinois)

De mijne is er niet bij. Ze komt van een dame op leeftijd, wat volgens mij een eufemisme is voor oude vrouw, Gevraagd naar haar welbevinden, antwoordde zij: 'Och, PHPD, Pijntje Hier Pijntje Daar.' Geweldig, Weer eens wat anders dan still going strong of andere gemeenplaatsen.

Ik was bij de dokter in verband met PHPD. Na enige fysieke testen, waarvoor ik niets hoefde uit te trekken, verklaarde ze met grote stelligheid: 'Het is niet het hart. Hou de boel maar goed warm.'

Wees dus gerust, PHPD gaat geen leven leiden als een aandoening, die het nationale zorgapparaat in werking stelt, gelijk Alle Dagen Heel Druk (ADHD).

Vooralsnog zijn er belangrijker prioriteiten, zoals de erkenning van de ernst van het Q-koortsprobleem.

Minder boeiend

In de Waddenzee wordt een proef genomen met virtuele boeien, zo lees ik in de Leeuwarder Courant. ? De boeien zullen zichtbaar zijn op digitale kaarten. Ze worden niet echt uit gezet.

De digitale techniek staat voor niets, maar zo zien we weer wat stoffering van de zee verdwijnen. Boeien, al dan niet voorzien van een knipperlicht, zijn niet alleen nuttig, maar ze vormen, al dobberend, ook zoiets als karakteristiek zeemeubilair dat ook de eenvoudige bootpassagier naast zeehonden en  vogels een welkome afleiding biedt. Ik wil maar zeggen, het wordt er door die digitalisering en automatisering niet gezelliger op. Maar ok, dat wisten we al.

Of het nog gebeurt weet ik  niet, maar in mijn tijd werden vaarroutes op de Waddenzee soms gemarkeerd met simpele boompjes van het vasteland. Die routes willen nog wel eens 'verschuiven', zodat het wel zo praktisch was. Mogelijk heb ik het ergens al eens verteld - dat heb je met ouwe mensen - maar we hebben er, als journalisten, collectief varend naar een waddeneiland, wel eens een collega mee bij de neus genomen. "'t Is toch wat met dat milieu tegenwoordig, moet je zien er groeien nu ook al boompjes in de zee."

Daags erna stond er op de voorpagina van des collega's krant, ik meen dat het Het Vrije Volk was: "Milieuvervuiling leidt tot boomgroei op zee".

Gelukkig zijn er nog vuurtorens.

Iets meer dan een hapje en een drankje

Altijd respect en bewondering voor mensen die, desnoods tegen de draad in, initiatieven nemen. Ziet de bank er niets in - en wanneer ziet de bank er wèl iets in? - dan maar via het nieuwste tovermiddel crowdfunding. Nog mooier is het als zo'n startende ondernemer de intentie heeft, mensen die niet of moeilijk aan de bak komen, 'n eind tegemoet te komen. Zo'n geval doet zich nu voor in het Bestse buitengebied. Maar helaas, er zijn toch wel enkele vraagtekens bij te plaatsen.

De voormalige Bossche horeca-ondernemer Liesbeth van der Velden wil, als het kan nog dit voorjaar, aan de Heuveleindseweg in Best een ontmoetingsplek voor jong en oud creëren. 'Buutvrij: een hapje, een drankje en een werkplek,' zo meldt de nieuwe Bestse correspondent vandaag in het ED. Iets om van op te veren? Ja, maar niet zonder bedenkingen. De enthousiaste ondernemer is trouwens de eerste om haar opvatting over het realiteitsgehalte van haar project enigszins te temperen.

De Heuveleindseweg vormt min of meer de grens van de wijken Heivelden en Heuveleind met de groene buffer tussen Best en Oirschot. Ze loopt van de Oirschotseweg naar het Wilhelminakanaal. Het is agrarisch gebied, maar qua bedrijvigheid is er weinig meer te vinden dan een boomkwekerij (waarvan Van der Velden een loods op het oog heeft), het weiland van een slager, een manege en een nertsenfarm. Er staan enkele monumentale boerderijen, waarvan één met erf en boomgaard die herinneren aan het kamertjeslandschap van Best voor de ruilverkaveling. Bij de uitmonding op de Oirschotseweg bevindt zich een dierenkliniek met parkeerterrein.  De rest is gespreide woonbebouwing. Ook staat er sinds ongeveer 'n kwarteeuw een door de buurt piekfijn onderhouden Mariakapel - een rustpunt voor wandelaars en fietsers.

Het gaat hier om een 'uitloopgebied', waar bewoners van genoemde wijken wandelen, joggen en hun honden uitlaten. Betrekkelijk rustig, afgezien van wat plaatselijk autoverkeer. Ik bedoel te zeggen: laat dit zo blijven. Het plan van Liesbeth mikt op jong en oud, die daar dus terecht zouden kunnen voor een 'hapje en een drankje'. Er zouden ook een winkel moeten komen en moestuinen. Zelfs workshops behoren tot de gedroomde mogelijkheden. Parkeermogelijkheden te over!

Ja, het bestemmingsplan moet worden aangepast en ja, de gemeente Best is hiermee bezig. Ik hoop op zorgvuldige behandeling, minstens zo zorgvuldig (?) als die van de recreatie-ondernemer in De Vleut, die na jaren gedogen het veld moet ruimen.

Zie ook: Rustig en kleinschalig

Wie het beter weet mag het zeggen

Het had zijn maidenspeech kunnen zijn, de nieuwjaarstoespraak van John Jorritsma, nog maar enkele maanden burgemeester van Eindhoven, maar het doet er weinig toe: het was een toespraak die de regio Zuid-Oost Brabant op haar grondvesten deed schudden. Jorritsma vindt dat op het punt van het ‘plaatselijk bestuur’ nu eindelijk maar eens spijkers met koppen moeten worden geslagen. Hij opteert voor een grootscheepse herindeling van 21 gemeenten, inclusief zijn stad plus Helmond,  tot drie of hooguit vier.

Wie het beter weet mag het zeggen. Deze zin impliceert dat ik na meer dan een halve eeuw delibereren, touwtrekken en mislukt experimenteren met samenwerking geen houdbaar alternatief zou kunnen bedenken. Jorritsma gaf het zelf al in wat tactvoller bewoordingen aan: de tijd van het verdedigen van het gemoedelijke eigen nestje, het verwijtend wijzen naar grote buur Eindhoven als annexionist (een in de Bestse gemeenteraad uitgevonden woord) is voorbij.

Ja, Eindhoven wil groter, dat is een aspect van Jorritsma’s verhaal: met Best, Veldhoven, Son en Breugel, Nuenen, Oirschot, Waalre en Geldrop naar een Mainport van dik 400.000 inwoners, om nationaal beter een vuist te kunnen maken. Wat dat betreft sluit de nieuwe burgemeester zich volledig aan bij de meermaals door zijn voorganger Rob van Gijzel  verkondigde opvatting dat  de toekomst potentieel aan de steden is. En dan niet alleen aan die ‘grote vier’ ten noorden van de rivieren.

Natuurlijk heeft Eindhoven (het is ondenkbaar dat de burgemeester zijn college van B en W voor een fait accompli heeft gesteld) geen panklaar gerecht geserveerd. Het gaat om een principe waaraan vanzelfsprekend nog hevig gesleuteld moet worden. Enkele voorbeelden. Geldrop vormt momenteel een moeizame combinatie met Mierlo, waarbij men zich zou kunnen afvragen, of aansluiting van dat dorp bij de voorgestelde gemeente Helmond-Peel niet meer voor de hand zou liggen. Oirschot, qua bebouwde kom 4 km verwijderd van Best, caramboleert al jaren tussen de stadsregio en de  Kempen. Letterlijk aan één kant logisch, want zijn grondgebied in de voormalige gemeente Oost- West- en Middelbeers heeft meer affectie met het landelijke, nog steeds sterk agrarische gebied aan de zuidwestelijke kant ervan.

In de Brabantse herindelingsgeschiedenis is deze situatie niet uniek. Breda annexeerde destijds wel van de gemeente Nieuw Ginneken de dorpen Bavel en Ulvenhout, maar liet het landelijk gebied aan de nieuwe gemeente Alphen-Chaam.

De Kempische gemeente Eersel heeft het realistische besluit genomen, van vervanging van de vertrekkende burgemeester af te zien; ze koos voor een plaatsvervanger. Oirschot, dat tot zijn ergernis onlangs alvast met een door Eindhoven opgelegd besluit werd geconfronteerd, namelijk het autovrij maken van de Eindhovense, respectievelijk Oirschotse Dijk, kijkt wat de opvolging van de burgemeester betreft liever de kat uit de boom en zet zijn aandeel in de benoemingsprocedure van een nieuwe burgervader door. ‘Hogerhand’ moet het nu maar zeggen.

Hogerhand (provincie en rijk) zal sowieso met belangstelling afwachten, hoe Zuid-Oost Brabant op Jorritsma’s knuppel in het hoenderhok gaat reageren, om uiteindelijk de kippen naar de gewenste stek te dirigeren.

Knielen op een bed van kijkcijfers

Özcan Akyol maakt zich in zijn column in de Persgroep-kranten behoorlijk druk over de onophoudelijke bezwaren tegen de exorbitante salarissen van npo-presentatoren als Pauw en Van Nieuwkerk (VARA). Hij vindt dat 'kwaliteit beloond moet worden', wat iedereen met hem eens is, die per 1 januari er maandelijks één cappucino bij krijgt.

Akyol hanteert het tot op de draad versleten argument dat die elkaar regelmatig een veer in de kont stekende 'talenten' anders de wijk nemen naar de commerciëlen. Waar kennen we dat van? Precies van de ceo's en topmannen (afschuwelijke uit de VS overgewaaide kwalificatie), die anders hun heil in het buitenland zouden zoeken. Laat ze toch gaan. Niemand is onmisbaar. Integendeel, er zijn heel wat van die schrapers die we liever kwijt zijn dan rijk.

Want is die zogenaamde vlucht naar de commerciëlen nou zo erg? Om te beginnen scheelt dat 'n hoop belastinggeld. Alsof de publieke omroep zich op buitengewone manier onderscheidt van de louter via reclame gefinancierde zenders. Integendeel, de programmering valt te omschrijven als een regelrechte knieval voor de massasmaak en de daarmee verbonden kijkcijfers, waarbij Nederland gemakshalve aan de lopende band wordt gelijkgeschakeld met Holland, bij mijn weten niet meer dan twee volgepakte provincies in het westen.

Op oudejaarsavond bedacht een of andere malloot het format 'het nationale afteluur', of zoiets. Iemand twitterde naar mijn hart: wat is dat nu weer voor flauwekul? Elke poging, zich te spiegelen aan een toonaangevend publiek net als het Vlaamse Canvas ontbreekt. Laat ik es wat zeggen: ik vind RTL Nieuws qua diepgang, kritisch onderzoek en presentatie meer dan een klasse beter dan het NOS Journaal. Word trouwens horendol van die kluwen instanties met afgekorte namen als npo, ntr en nos, om nog maar te zwijgen van die al dan niet samengeklitte zendgemachtigden, van wie de vpro wellicht als enige wat eigengereidheid kan worden toegeschreven.

O ja, Akyol. Stel je gerust man, er ligt ook voor jou een al dan niet betaald baantje klaar, al is het maar als tafelheer, bij de commerciëlen.

Het eerste kletsverhaal

Nauwelijks is 2017 van start gegaan, of het eerste kletsverhaal heeft ons weer bereikt. Via het AD en de regionale kranten van De Persgroep, ijverig en al even kritiekloos overgenomen door radiojournaals. Daarbij is het onderscheid tussen wat heet lager en hoger opgeleiden voor het gemak vanuit 2016 overgenomen. Het gaat over 'bezorgde bedrijfsartsen', die bij wijze van mosterd na de maaltijd (het is immers politiek allang beslist) verzet aantekenen tegen het opschuiven van de pensioenleeftijd.

Lager opgeleiden, dat zijn mensen die volgens de afgeschafte r.-k. vasten- en onthoudingswet 'zware lichamelijke arbeid' verrichten. Voor alle duidelijkheid, die mensen hoefden niet te vasten, zomin als opgroeiende kinderen.

De redenering van de bedrijfsartsen luidt, dat die mensen 'voortijdig versleten' zijn.

Eerst maar eens dat onderscheid tussen hoger en lager opgeleiden. Dat is overgenomen van snelle verzekeringsjongens die gebruik, of zeg maar misbruik maken van de hang naar status bij de dommen. Alleen jij mag bij ons je zekerheid halen, zoiets.

Wie is hoger opgeleid? Moet je  daar academisch voor gevormd zijn? Stelt bij voorbeeld het certificaat van een verwarmingsmonteur, gekwalificeerd voor de beveiliging tegen koolmonoxidevergiftiging niets voor? Is ambachtelijk vakmanschap - waaraan god betere het - schreeuwend behoefte is, niks waard? Gloeiender misverstand is niet denkbaar.

En dan de zwaarte van het werk. Eigenlijk zou ik de arbeidswet en aanverwante regels en bepalingen eens moeten uitvlooien. Er is nauwelijks meer arbeid aan te wijzen, waarvoor geen veiligheids- en gezondheid handhavende voorwaarden gelden. Een glazenwasser mag niet eens meer een ladder tegen een gevel zetten; de hoogwerker moet desnoods maar worden gehuurd. Het vak opperman, die stenen de steiger op sjouwde, is uitgestorven: de bouwlift doet het werk. Machines en robots nemen steeds meer uit handen.

Ernst Jurgens, bestuurder van de vereniging van bedrijfsartsen NVAB, moet zelf al nattigheid hebben gevoeld, toen hij zijn argument van versleten lijven aanvulde met 'de levensstijl' van de werknemers, die 's avonds voor de tv hangen, ongezond eten en niet naar de sportschool gaan.' Als het waar zou zijn wat hij over de zwaarte van het werk beweert, is het ook nog eens naar de sportschool gaan volstrekt overbodig. Integendeel: zak 's avonds maar eens lekker onderuit, je hebt het verdiend.

Het verhaal van Jurgens is trouwens niet nieuw. Een 'gezondheidseconoom' aan de Erasmus Universiteit beval vorig jaar al omscholing aan voor metselaars, timmerlieden, postsorteerders, bakkers en verplegers. Hoe zo? Moeten die 'hoger opgeleid' worden tot bij voorbeed ICT-er, om vervolgens last te krijgen van rug, schouders en andere rsi-verschijnselen? En wie gaat er dan metselen, timmeren en verplegen? 

Vader Habt

In West-Brabant, waar ik vandaan kom, hadden ze - hoe het nu is weet ik niet - altijd nogal moeite met het uitspreken van de h. Het gevolg was dat die h ook wel eens werd gebruikt, waar die niet te pas kwam. Vandaar het volgende, nu wat oubollig klinkende versje:

’n Ondje in ’n okske
En ’n andje vol ooi 
Ap zee ’t ondje 
En h h h hop was ‘t ooi

Vader Abt kon zodoende ook wel eens ontaarden in Vader Habt. Op de door mij bezochte lagere school zorgde zo'n tobber met de h voor heel wat hilariteit in de klas.

Zijn er nog abten? Hier en daar, ja. Vooral in België. Sommige abdijen voorzien zich, sinds het verdwijnen van de landbouw, in hun onderhoud door de exploitatie van een eet- en drinkgelegenheid. Bij de Norbertijner abdij van Postel, vlak over de grens, ten zuiden van Eindhoven, is dat al meer dan een halve eeuw het geval. Daar werd in 1961 naast het poortgebouw een rustieke gasthof (overigens een restaurant zonder bedden) gevestigd en in pacht gegeven aan leken. Volgens de menukaart, ‘om aan de eeuwenoude traditie van het toerisme een vervolg te geven’. Het herbergen van reizigers/vreemdelingen is inderdaad in menige kloosterregel vervat, maar toerisme? Dat vindt zijn oorsprong ergens rond 1900. En wat Postel betreft zou dat nog wel 50 jaar op zich laten wachten.

Gaat Vader Abt wel eens in dat restaurant happen? Het is hem niet aan te raden, of misschien toch wel om de effectiviteit van de verbouwde kloosterregel te toetsen. Het restaurant, genaamd De Beiaard, zit zomer en winter op vrije dagen stampvol. Levensmaatje zegt wel eens dat je uit dit soort toeristendingen weg moet blijven. Zeker als er weinig concurrentie is onder de hohoreca, zoals in Postel. De echte Brusselaar blijft trouwens ook verre van de Beenhouwerstraat, waar de restaurantjes zich aaneenrijgen.

Wat is er dan mis met De Beiaard? Het eten is er ronduit slecht, althans wat wij voorgeschoteld kregen: een zogenaamd vispannetje met enkele stukjes ongaar zeebanket in een smakeloos soepje. Saus kon je het niet noemen.. Het werd na commentaar weer even in de magnetron gezet, waardoor van de toch al minimale gratiné niets meer overbleef. De haché van haas (wij noemen zoiets hazenpeper) hield ook niet over; aan het kruiden van de saus was niets gedaan. De puree bestond uit kleffe meelballen. Schade, inclusief 1 huiswijn en 1 bier, tegen de 50 euro.

Zoals altijd in dit soort gevallen, mag de serveerster de klachten opvangen; de kok en de uitbater blijven achter de schermen.
Ik vroeg aan de serveerster: 'Hier komen zeker veel Hollanders van boven de rivieren.'
'Klopt.'
'Dat dacht ik al, die slikken alles.'
'Nou....'

Vader Habt ga daar 'ns appen.

Laat Youp maar 'lul' roepen.

 'Nou, het ging los op Twitter, dat medium van die zolderkamerterroristen, die tragische mannen die anoniem losgaan op Sylvana.' Youp van 't Hek in een interview van de Persgroep-kranten.

Gisteren werd Van 't Hek inderdaad op Twitter uitgemaakt voor lul. Dat was in een door een ander geretweet zinnetje. Even overwoog ik, te reageren in de geest van 'houd dit soort scheldtermen voor je', maar  zag er van af, want het is tenslotte ook het taalgebruik van de cabaretier/journalist. Koekje van eigen deeg. En ik volg de twitteraar in kwestie zelf niet.

In Van 't Hek's kwalificatie van Twitter herken ik eigenlijk niets. Dat komt doordat ik het type gebruiker, door hem omschreven, niet volg, indachtig mijn meermalen verkondigd adagium, 'Twitter dat ben je zelf.' Er wordt je - afgezien van advertenties - nauwelijks iets opgedrongen. Je volgt iemand, van wie je iets verwacht, je ontvolgt een Twitteraar met hetzelfde gemak. Anonimiteit is wat mij betreft geen aanbeveling.

Zelf is de kleinkunstenaar een fervent gebruiker van dit social medium met twee accounts. De eerste (sinds maart 2009) van @youpvanthek met bijna 658.000 volgers, waar de man met graagte complimenten in ontvangst neemt.  De tweede - meer propagandistisch, zo te zien -  van @YoupvantHek (hoofdletters, sinds oktober 2014) met 1122 volgers, En of dat allemaal nog niet genoeg is is er nog Youps eigen impresariaat-bv @hekwerk, Hoewel niet anoniem, geen van alle voor mij prikkelend genoeg om te volgen.

Van 't Hek mag daar zo vaak 'lul' roepen als-ie wil. Ik hoor 'm niet en wil hem ook niet horen, laat staan zien.

Microsoft stuurt klant het bos in

Eindelijk moest ik er aan geloven: Microsofts Windows 10. Mijn Toshiba laptop met Windows 7 was 5 jaar oud en vertoonde kuren - hoewel, werkt nog en heeft via de voedselbank in Best (ja, daar verdelen ze meer dan eten en drinken) ongetwijfeld een goeie bestemming gevonden. Ik heb nu een Asus met het besturingssysteem geïnstalleerd op een zogenaamde SSD-kaart (een opslagmedium zonder bewegende delen) plus, ook ingebouwd, een klassieke harde schijf voor de persoonlijke data. Cool en ook nog eens echt koel; ik vraag me zelfs af of er wel een ventilator in zit. Het ding  is razend snel en, ja, Windows 10 lijkt - nog steeds niks ten nadele gezegd van Windows 7 -  best wel een stabiel systeem. Maar ik houd mijn bezwaren tegen de tactiek van Microsoft.

Ik wil me nu maar tot één aspect beperken: het tweede beeldscherm van Iiyama, dat mij, via hdmi met de vorige laptop verbonden, jarenlang uitstekende diensten heeft bewezen. Dat wordt door Windows 10 niet herkend. Wat ik ook probeer, tot en met het opdiepen van de driver uit het Iiyama-archief, het lukt niet. Windows heeft ergens een optie 'oudere hardware', maar ook daarmee kom ik niet verder.

De fabrikant van mijn laptop adviseerde de hdmi-kabel te vervangen, maar ook dat hielp niet. Ik correspondeerde met  Menno Schoone, die de verschijning van elke nieuwe Windowsversie met een handboek begeleidt en die meldde: 'Ik heb een klein vermoeden dat Microsoft op die manier elke keer weer wat ondersteunde hardware van het lijstje schrapt. Als ze dat in één keer zouden doen dan geeft dat teveel klachten.' Als dat waar is, schande! En het is waar. IIyama, de fabrikant van het beeldscherm dus, velt het doodvonnis: 'Deze monitor is niet geschikt voor windows 10. En hij is meer dan 7 jaar oud.' Goh, en het is toch zo'n mooi, onbeschadigd flatscreen.'

Frans van Rosendaal van de voedselbank heeft misschien ook wel een bestemming voor deze monitor, maar niet voor gebruik met Windows 10 hè?

Ontkerst(en)ing

Wat weten wij van de islam en wat weten de moslims van het christendom? Over de wederzijdse kennis hoeven we ons geen enkele illusie te maken. De aanslag met een vrachtauto op een kerstmarkt in Berlijn (12 doden, is inmiddels het wrange saldo) is zo goed als zeker een aanslag op het christendom - of wordt de westerse wereld daaraan niet gelijk gesteld? In elk geval hebben wij hier een van het christendom afgeleide cultuur. Intussen barst het van de misverstanden.

De islamitische oorlog in de Parijse buitenwijken tegen vrouwen (ze worden uit café's geweerd en zelfs zonder meer naar huis gestuurd) is een op de Koran gebaseerde strijd en een poging, onze cultuur te elimineren. En, over misverstanden gesproken, de fatwah tegen zogenaamde kerstsymbolen op Java, waarover de onvolprezen Azië-correspondent Michel Maas vanmorgen via de radio berichtte, is in wezen geen islamitische verordening tegen het christendom, maar tegen de vercommercialiseerde vorm van wat ooit door de katholieke kerk als hoogfeest werd bestempeld. Kerstmis is intussen immers Kerst en dat feest heeft met de geboorte van Christus niets meer te maken. Het westen heeft zichzelf al ontkerstend. De kerstboom is een 'heidens symbool'. Vrede op Aarde werd Vreten op Aarde.

Het door de Islam uitgevaardigde 'verbod' in Indonesië op het dragen van kerstmutsen en imitatie-rendiergeweien door winkelpersoneel berust dus op een misverstand, of men zou, alweer, de 'ontaarde' westerse cultuur op het oog moeten hebben. Ik ben niet geneigd dat laatste aan te nemen.

De overheden weten er geen raad mee. De Duitse, de Franse zomin als de Indonesische. De politie in Jakarta volstaat met toekijken, als knokploegen in de winkels en warenhuizen de door hen gewenste orde komen handhaven. Waar een zich voor herkansing gecandideerde minister president in Nederland, inderdaad Rutte, goed in is, is het zich haasten met buurland Duitsland te condoleren, al voor het exacte aantal slachtoffers bekend is. Hier koopt niemand wat voor.

Narrig dictee

Een alinea uit het Groot Dictee der Nederlandse Taal 2016, ontleend aan de website van de ntr.:

Geen kladderadatsch, maar wat een gebakkelei over het Engels als academische voertaal en de virulente impact daarvan op de landstaal. Hier faalt elke conciliatie middels getoost met krambamboeli. Complicerende factor: de impardonnabele dociliteit van de Taalunie, toch gesubsidieerd om het Nederlands te protegeren, niet te abhorreren.

Vorig jaar reageerde Sante Brun op het dictee van Bart Chabot: 'eindelijk een normaal verhaal.' Dat kan van het gewrocht van A.F.Th (zeg maar Adrie) van der Heijden niet worden gezegd. Wat een narrigheid weer, die met een test van de taalvaardigheid van Nederlanders en Vlamingen niets te maken heeft. Hoeveel heeft hij hier zelf voor moeten opzoeken? Zomin als in 2015 spijt het mij, het gebeuren te hebben gelaten voor wat het was.

Nog minder betreur ik het, het zoveelste optreden van de niet van het scherm te branden Philip Freriks te hebben gemist.

Je kleedt je niet alleen voor jezelf

In het vakantiehotel op Lanzarote hing een papier, waarop het management liet weten dat zwemkleding en blote voeten bij het diner niet op prijs werden gesteld. Ik zal je een beschrijving van wat er door de dag zo allemaal voorbijkwam besparen. Daar kan iedereen die wel eens, al dan niet  all inclusive, naar de subtropen is gevlogen, zich wel een voorstelling van maken. Maar aan de ruif van dat hotel viel wel een jonge moeder te signaleren in iets wat veel weg had van een babydoll, met inkepingen zodat ook haar slipje niet eens steelsgewijs kon worden bewonderd.

Dat je erg dik bent, valt je niet altijd te verwijten; obesitas is tegenwoordig, na de VS, ook in West-Europa een wijdverbreide ziekte. Maar bij de voorlichting van deze patiënten zou een kledingadvies geen overbodige luxe zijn. Of het kan je helemaal niks schelen, natuurlijk. Die indruk heb ik wel van de meesten.

'n Paar jaar geleden gaf Sante Brun eens 'n beschrijving van wat hij allemaal qua uitdossing zag bij een crematie. Vrijetijdskleding, waarin je bij wijze van spreken de auto wast. De nadrukkelijk geëxposeerde tattoo's daargelaten. Zoiets heet 'iemand de laatste eer bewijzen.' Niemand lijkt zich te realiseren dat je je niet alleen voor jezelf kleedt. Ik noem dat een doorgeschoten vorm van individualisme, dat je voor mijn part ook egoïsme kunt noemen.

Een redacteur van het ED ging, met dame, uit eten in een restaurant, waar men met handschoentjes aan bedient; geen eetcafé dus. Na enig wikken en wegen besloot hij zich behoorlijk te kleden, maar - in navolging van wijlen prins Claus - de stropdas, die wurgslang aldus de prins, achterwege te laten. Niks op aan te merken, zag ik op de bij het verhaal geplaatste foto. Die journalist vernam van de eigenaresse van dat restaurant, dat onlangs een jongen zijn oma trakteerde en met haar op een lunch verscheen in korte broek. Wat oma daarvan vond, is niet bekend. De restaurateur heeft het maar door de vingers gezien.

Ik zeg het toch maar: denk even na, voor je buitenshuis het kerstdiner gaat savoureren.

Het komt niet in de bus

Dat er sinds de invoering van de nieuwe dienstregeling voor het busvervoer in Zuid-Oost Brabant geen enkele van die vrijwel geluidloze en als een tram bellende bussen door Best rijdt, mag dan wel wat teleurstellen, verwonderlijk is dat niet. Die gestroomlijnde voertuigen zijn meer dan 18 meter lang, dus te groot in verhouding tot de OV-gezindheid van de gemiddelde Bestenaar. Die is laag, gezien het aantal lege bussen dat midden op de dag door ons stadje rijdt. En, weliswaar heeft het naamloze station NS Best (dat was voorheen ook al zo) een rechtstreekse verbinding met onder meer Eindhoven Airport: lijn 20, maar die is niet gesynchroniseerd met het spoor; de gemeente heeft haar acties ten behoeve van een aansluiting op het intercitynet opgegeven. Ik vertaal dit met: Best heeft zich weer eens een oor laten aannaaien.

De nieuwe dienstregeling van BRAVO bestuderend, vind ik niet dat we er op vooruit zijn gegaan, al hebben we nu wel een rechtstreekse verbinding met het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven. Mijn periodieke gang naar het Catharinaziekenhuis zal ik maar met de auto blijven doen, want neem ik lijn 20 in Heivelden, dan moet ik bij het station negen minuten wachten op mijn overstap naar lijn 3. En nu eens even kijken, of je na aankomst per Ryanair op Airport, ‘s avonds om half elf nog met de bus naar huis kunt. Vergeet dat maar, de laatste naar Best gaat om 19:23 uur.

Overigens, ik dacht dat de politiek ook in Brabant voorstander was van de vrije marktwerking, maar als het het gedoe van de provincie met het openbaar vervoer gadesla, ga ik daar ernstig aan twijfelen. Neem nou dat plan van de Duitse vervoerder Flixbus voor maar liefst zes lijnen door Brabant, die steden binnen en buiten de grenzen rechtstreeks zouden moeten verbinden. Da’s even iets anders dan de traditionele stads- en streekbus. Maar nee, zeggen ze volgens de krant in Den Bosch: dat willen we niet, want dat is concurrentie voor BRAVO. Een vergelijking van appels met peren, vind ik.

Mede, gezien het voorgaande, zou ik BRAVO maar veranderen in BRANIE.

(Gesproken column Omroep Best. 14.12.16, 18:10 uur.)