Ze zijn er nog lang niet

Het is genieten geblazen bij die lekken uit de kabinetsinformatie, maar het belangrijkste wat daaruit te distilleren valt is dat ze er nog lang niet zijn. De boosheid over dat lekken kan ik wel begrijpen, maar op de een of andere manier is het toch een koekje van eigen deeg. Thorbecke zei het al: beslotenheid is duisternis, openbaarheid is licht. Of woorden van gelijke strekking, houd me ten goede. Al dat nietszeggende gesmiespel aan de buitendeur is vrágen om onthullende activiteiten, linksom of rechtsom.

Het verhaal over de bijscholing aangaande het Wilhelmus vanmorgen (andermaal op de voorpagina) is natuurlijk niet meer dan een pesterige speldenprik. Meer valt er kennelijk niet af te tappen. Helaas.

Wat er verder aan hangijzers is, heb ik niet echt paraat, maar één probleem dat zich deze week weer in zijn volle omvang aandient is dat van de migratie: de Armeense moeder die na negen jaar procederen op last van de rechter het land wordt uitgezet, terwijl zij haar twee in Nederland opgegroeide kinderen van respectievelijk twaalf en elf jaar in hun belang (?) op een schuiladres heeft ondergebracht.

ED-columnist Jos Kessels legt vanmorgen de vinger op de wonde: Staatssecretaris Klaas Dijkhoff mag dan de quiz De slimste mens hebben gewonnen, ‘maar als je zo slim bent, waarom dan niet de regels van het asielbeleid aanpassen en versoepelen? Waarom niet een wet aannemen zodat een gezin met kinderen na drie jaar niet meer uitgezet kan worden?’

Vandaag nog over onderhandelen, graag.