Knielen op een bed van kijkcijfers

Özcan Akyol maakt zich in zijn column in de Persgroep-kranten behoorlijk druk over de onophoudelijke bezwaren tegen de exorbitante salarissen van npo-presentatoren als Pauw en Van Nieuwkerk (VARA). Hij vindt dat 'kwaliteit beloond moet worden', wat iedereen met hem eens is, die per 1 januari er maandelijks één cappucino bij krijgt.

Akyol hanteert het tot op de draad versleten argument dat die elkaar regelmatig een veer in de kont stekende 'talenten' anders de wijk nemen naar de commerciëlen. Waar kennen we dat van? Precies van de ceo's en topmannen (afschuwelijke uit de VS overgewaaide kwalificatie), die anders hun heil in het buitenland zouden zoeken. Laat ze toch gaan. Niemand is onmisbaar. Integendeel, er zijn heel wat van die schrapers die we liever kwijt zijn dan rijk.

Want is die zogenaamde vlucht naar de commerciëlen nou zo erg? Om te beginnen scheelt dat 'n hoop belastinggeld. Alsof de publieke omroep zich op buitengewone manier onderscheidt van de louter via reclame gefinancierde zenders. Integendeel, de programmering valt te omschrijven als een regelrechte knieval voor de massasmaak en de daarmee verbonden kijkcijfers, waarbij Nederland gemakshalve aan de lopende band wordt gelijkgeschakeld met Holland, bij mijn weten niet meer dan twee volgepakte provincies in het westen.

Op oudejaarsavond bedacht een of andere malloot het format 'het nationale afteluur', of zoiets. Iemand twitterde naar mijn hart: wat is dat nu weer voor flauwekul? Elke poging, zich te spiegelen aan een toonaangevend publiek net als het Vlaamse Canvas ontbreekt. Laat ik es wat zeggen: ik vind RTL Nieuws qua diepgang, kritisch onderzoek en presentatie meer dan een klasse beter dan het NOS Journaal. Word trouwens horendol van die kluwen instanties met afgekorte namen als npo, ntr en nos, om nog maar te zwijgen van die al dan niet samengeklitte zendgemachtigden, van wie de vpro wellicht als enige wat eigengereidheid kan worden toegeschreven.

O ja, Akyol. Stel je gerust man, er ligt ook voor jou een al dan niet betaald baantje klaar, al is het maar als tafelheer, bij de commerciëlen.