Debureaucratisering

Moet nog uitzoeken, welke politieke partijen iets willen doen tegen de bureaucratie die ons kwelt. Zal mede bepalend zijn voor mijn keuze straks.

Intussen: goed dat er de regionale krant is, die, dicht op de mensen, de sterkste staaltjes van bureaucratie boven water haalt en weet te bereiken dat de overheid(sinstantie) die het aangaat door de knieën gaat, al zal ze het zeker niet zo beschreven willen hebben. Want prestige dat is me ook wat in dit land. 

Krachtig voorbeeld: de verkeerschaos rond de nieuwe Randweg van Eindhoven, als gevolg van een tekort schietende bewegwijzering.

Tussen afslag Valkenswaard en knooppunt Leenderheide ontbreekt een bord, dat het verkeer duidelijk moet maken, welke rijstrook het moet nemen om van de A2 op de N2 (de plaatselijke weg richting stad) te komen. Er staat in de berm een bord EINDHOVEN en daarmee basta – zoek het zelf maar uit.

Rijkswaterstaat was, tot ergernis van o.a. brievenschrijvers in het Eindhovens Dagblad niet van plan nog een vinger naar die bewegwijzering uit te steken. Maar het ED liet het er gelukkig niet bij zitten en nam dezer dagen alles nog eens goed in ogenschouw, wat een openingsverhaal opleverde: Randweg is voor velen een puzzel.

Hoogtepunt van dat verhaal is een beschrijving van de onnoemelijke chaos, die ontstond op een viaduct over de A67 bij Eersel, door (buitenlandse) vrachtauto’s die daar probeerden te keren. Wat is namelijk het gevolg van de door de dames en heren wegbeheerders uitgezette route-aanduidingen? Dat men min of meer gedwongen is, vanaf knooppunt De Hogt  die A67 richting Antwerpen te nemen en 18 kilometer om te rijden, teneinde weer op het goede spoor te komen.

Rijkswaterstaat is dus eindelijk overtuigd van de wantoestand, als ik het ED goed begrepen hebt. Ze gaat binnenkort in overleg met de landelijke coördinator van verkeer en waterstaat en scheepvaart, die de spelregels voor bewegwijzering heeft opgesteld. We moeten dit voorlopig opvatten als: er gebeurt tenminste iets, want de afloop is nog allerminst zeker:  ‘De richtlijnen zijn heel streng en er zijn heel zwaarwegende argumenten nodig om ervan af te wijken.’

De stompzinnigheid van alles vind ik eigenlijk, dat je – op Europees niveau, dat ook nog - richtlijnen opstelt voor situaties die stuk voor stuk uniek zijn.  Althans niet de mogelijkheid open houdt, soepel en zonder bureaucratische rompslomp met die richtlijnen om te springen.

O ja, ze noemen het nog spelregels ook. Hoe dan ook, doe d’r wat aan.