Pauselijke censuur

In een boekje over het jaar 1934 dat mij eens cadeau is gedaan (ik ben van dat bouwjaar, evenals trouwens Sophia Loren en Brigitte Bardot) las ik het volgende:

‘De autowereld wordt in 1934 ook in opschudding gebracht. Het machtige Vaticaan vindt het namelijk nodig, een advertentie te verbieden. De toorn treft een advertentie van Fiat voor het Ballila-model. Daarin is een jongedame te zien, gekleed in een rok die naar de mening van de paus te veel been laat zien. Ik heb hevig gegoogeld naar de prent die de toenmalige paus zo opwond, maar kwam niet verder dan het uiterst verantwoorde, zelfs chique plaatje dat ik hiernaast heb gezet. Het staat zo ongeveer duizendvoudig op het web.

‘Het machtige Vaticaan.’ Reikte die arm toen nog zo ver in de Italiaanse wereld? Nog eens wat anders dan die van een emeritus pastoor in Oss, die anno 2010 de liedjes van een ex-priester uit de misboekjes schrapt omdat die man ‘een ketter’ is, althans zijn eigen godsdienst maakt.  (Een kwalificatie die de bisschop in Den Bosch trouwens voor rekening van de pastoor laat, zonder zich er echt van de distanciëren – dat dan weer niet.)

De paus en Fiat. Niet voor het eerst dat die twee bij elkaar worden gebracht. Ik herinner mij een mopje uit mijn jeugd, waarin Henry Ford in Rome op audiëntie ging, teneinde de Heilige Vader te bewegen, ook zijn naam in het Pater Noster (= Onze Vader) op te nemen: Daarin staat immer de zinsnede ‘Fiat voluntas Tua’ (Uw wil geschiede).

‘t Is er niet van gekomen, zo zal men begrijpen. Maar wat mij meer dwars zit is dat onvindbare, gelaakte blote vrouwenbeen.