Kerstverlichting

De neonreclame van de Casino supermarché in Castellane (spreek uit Kestellaan) gloeit op in de grauwe mist, als een feestverlichting op kerstavond. Het weekeinde (31 mei-1 juni) was qua weer veelbelovend. Nederlanders op camping La Provence aan een bocht van de weg naar Digne (45 staanplaatsen) zaten voor hun caravan koffie te drinken en zeiden dat ze in vier weken vier mooie dagen hadden gehad. Klopt wel ongeveer met onze ervaringen. Zondagavond draaide de wind en kondigde een buurvrouw een hogedrukgebied aan. Geloof nooit je buurvrouw. Het regende de hele nacht en vanmorgen (2 juni) regende het nog - en niet zo zuinig.
Vrijdags waren we naar de kust gereden met het voornemen, door te gaan naar Italië. Overnacht op een dure onaantrekkelijke doorgangscamping in Briot, tussen Cannes en Nice. De campingbaas (73) of zijn assistent, een halve zool met een uilenbril, beging de brutaliteit, ongevraagd een felgele sticker op onze voorruit te plakken. Tijdens een onrustige nacht teruggekomen op het Italiëplan. Geen zin in de Italiaanse Rivièra, te weinig bekend. Geen kaarten, geen gidsen bij ons. Zodoende Castellane. Vertrouwd terrein voor ons. Aardig stadje aan de Route Napoleon, met goede restaurants. We reden regelrecht naar de intieme familiecamping, die we pakweg 'n jaar of vijf geleden al eens hadden geïnspecteerd, toen we in Sint André Les Alpes stonden. Het is inmiddels half elf en droog. Levensmaatje kijkt naar buiten en zegt: Het wordt heel mooi weer. Vanmiddag lunchen in de stad en eens kijken naar de internetmogelijkheden aldaar. Niet dus. Het adres Rue Nationale 9, dat op het mededelingbord van de camping staat, bestaat niet meer, althans niet als accespoint en de kastelein van Café L'Etape, ons bereidwillig aangewezen, is naar eigen zeggen een digibeet, dus weet ook niks van een inlogcode. De campingvrouw beloofde nader onderzoek, maar dat is inmiddels alweer 24 uur geleden.
Op dit moment ontlaadt zich weer een fors onweder - hadden na een zonnige ochtend en een maaltijd van tonijn, courgettes en fromage frais nog net de tijd, de boel buiten op te ruimen en even in bed te kruipen.
Vanmorgen (dinsdag 3 juni) de Col d'Allos - bekend van de Tour de France - gedaan. Ongeveer 100 km uit en thuis, via Saint André. Smal weggetje naar boven. Wie heeft er ook weer voorrang? Stijgend verkeer. Als levensmaatje 'm knijpt, zingt ze een liedje en/of neemt een slokje water. Bij travaux met circulation alternée (stoplicht), duurde het wat langer omdat een betonwapening voor herstel van een stuk weggespoelde weg vanaf een vrachtauto op de exacte plaats moest worden neergelaten. Gaat een Nederlandse camper de file voorbij en voorop staan. Volgende keer gewoon je beurt afwachten, lul, roepen we onhoorbaar voor de inzittenden.
Op een terrasje buiten de muren van het middeleeuwse vestingstadje Colmars Les Alpes, waar een p'tit marché wordt gehouden en de plaatselijke bevolking zich verzamelt (vooral retraité's, oudere mannen, staan daar te lullen), nemen we een p'tit café. Iemand leest breeduit La Provence, die als openingskop heeft: 'Vrachtautochauffeurs en taxibestuurders gaan olieraffinaderijen blokkeren.' Kun je die krant hier ergens kopen? Het is als met het weerbericht. Wij kunnen de Wereldomroep meer vertellen dan zij ons. (De foto toont een aquaduct in de bergen, dat regenwater versneld afvoert.)

Het wordt lichter, m'n Roosje