Forcalquier

Forcalquier, in de Haute Provence, stadje tegen en op een berg geplakt, met een Mariakapel + carillon op de top. Tot voor 'n jaar of vijf zijn we er regelmatig geweest op de parkachtige stadscamping, die rond die tijd ook is geprivatiseerd. Ze maakt nu deel uit van een of andere recreatieketen, die ook reclame maakt voor haar 'natuurcampings'. Sinds de overname is er veel opgeknapt, inclusief de bouw van een zwembad.
Het stadje is 'best wel' monumentaal en we zijn benieuwd, of er wellicht weer wat historische panden zijn opgeknapt. Er zijn ook enkele goede restaurantjes en op maandag is er een zeer, grote, beroemde marché. F. ligt niet ver van Sisteron, waarvan de citadel onderdak bood aan Napoleon bij zijn mars van Elba naar Parijs (Route Napoleon). Van daaruit kun je van de thuisreis naar het noorden een feest maken, mits het weer de rit door de Alpen toestaat. Daar ziet het op dit moment niet naar uit, want Frankrijk zit 'onder de depressies'.
O ja, Forcalquier heeft een zogenaamd geclassificeerd kerkhof, dat wil zeggen, zeer fraai aangelegd met cypressenlanen etc. Daar gaan we 's avonds wel eens wandelen. Een alternatief is een rit omhoog naar de Priorij Ganagobie, een klooster in de bergen, met uitzicht op de rivier de Durance in de diepte. In de krant La Provence staat trouwens, dat de Durance al delen van campings blank heeft gezet.
De camping heeft wel internet, maar geen draadloos access. Beheerster Christelle is een aardige meid, maar nogal digibetisch. Er wordt ons gevraagd een 'review' op te sturem. Nou, dat zullen we doen en vragen om wifi. Het zwembad is trouwens verwarmd, ontdekt levensmaatje, dus dat is alweer een pre.
Het heeft de hele middag en avond geregend. Levensmaatje noemt de bodemgesteldheid 'sappig'. De Stadse Boerin in Oirschot door mij ook wel Superwijf genoemd, sms't (niet voor het eerst) dat we maar beter de wijk kunnen nemen naar Italië, ik zie mijn half-Italiaanse vriend Sante Brun, die z´n neus sowieso ophaalt voor Frankrijk, al grijnzen. We doen waar we eigenlijk geen zin in hebben en rijden de hele dag door de regen naar de côte tot het plaatsje Biot, tussen Antibe en Nice. Nemen daar een doorgangscamping met verkeersgeruis als achtergrond muziek en zijn benieuwd wat de dag van morgen zal brengen. Het liefst gingen we weer noordwaarts, richting Castellane, maar het zal toch wel de autoweg naar de Italiaanse Rivièra worden. Het is wel opgeklaard en we hebben dan ook buiten gegeten.
O ja, het is gebleven bij een wandeling door Forcalquier, waarvan de helft onder de paraplu. De klokken van de kerk zwijgen, kennelijk in verband met de bouwkundige staat van de torens.