Frans van der Mespel

Stilletjes is hij weggegaan, 79 jaar oud. Frans van der Mespel, bij actief leven sportredacteur van de toenmalige Brabant Pers (onder meer ED) en bij de lezer vooral bekend van zijn verslagen van de Tour de France, jaren achtereen. Ik kwam hem nog wel eens tegen, bij onze wandelingen door de Bestse wijk Heuveleind of in de Bibliotheek, waarvan hij trouwens 'n tijdje bestuurslid was. ‘n Vluchtig praatje, eigenlijk wel passend bij de tamelijk oppervlakkige relatie die we beroepsmatig hadden. En mijn Levensmaatje kende hem van de Bridgeclub.

Frans was een rustige man, bij het laconieke af. Soms kon hij je op het werk in de kantoortuin aan de Erica in Best (waar toen de vitale delen van de redacties zetelden) iets toeroepen want dan had hij weer een leuke mop. Het mooiste was dan, als hij teruggreep naar zijn ‘moedertaal’, het Rotterdams. Overigens was Frans volledig in Brabant geïntegreerd; in zijn overlijdensadvertentie wordt hij ons pap genoemd.

Meermalen heb ik overwogen, hem voor te stellen samen nog eens naar de live-verslagen van de Tour te kijken. Ik wilde wel eens weten hoe hij daar nu tegenaan keek. Het is er niet van gekomen. Ik had de indruk dat hij daar niet meer voor in was.


Stilletjes. Op de redactionele pagina’s van het ED mis ik een bericht over zijn overlijden. Verbazingwekkend is dat niet. Journalistiek is naar mijn mening een nederig vak. Je bent iemand, zolang je het uitoefent, daarna niet meer. Of je moet gespecialiseerd zijn in aandachttrekkerij. Zo iemand was Frans nu juist niet.

Word liever geen proefkonijjn

De Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) is volgens een radiobericht van plan, autobezitters niet langer per post te waarschuwen dat ze naar de APK-keuring moeten. Ook dit zal worden gedigitaliseerd, met andere woorden – begrijp ik – dat je op de website van die dienst een account moet aanmaken, zodat je die waarschuwing elektronisch kunt ontvangen. De Belastingdienst ging haar voor, met dit verschil dat je van de fiscus nog steeds papier in huis krijgt gestuurd, als je dat wil.

Allemaal goed en wel, negentig procent van de Nederlanders heeft wel een computer, in welke vorm dan ook, maar waar blijft de vrijheid dat ding te gebruiken voor zover men dat wil? En er blijft nog een flink aantal ingezetenen over dat geen computer, tablet of smartphone heeft en er ook nooit aan zal toekomen. Daar hoef je niet verstandelijk beperkt voor te zijn. Dus, RDW, bezint eer ge begint.

Zelf behoor ik, in weerwil van mijn vergevorderde leeftijd, niet tot de digibeten. Al in de jaren zeventig werd op de krant waar ik werkte het zogenaamd Geïntegreerd Informatieverwerkend Systeem ingevoerd. We werden allemaal aan een terminal gezet, een beeldscherm met toetsenbord, dat verbonden was met een gigantische computer; zichtbaar draaiende schijven in een stofvrije ruimte. Als een groen lampje aan het plafond brandde, dan was alles in orde; werd dat lampje rood dan moest je de tekst waarmee je bezig was als de wiedeweerga opslaan, anders was je wellicht uren werk kwijt. Dat rode lampje wilde nogal eens in de middagpauze aangaan en dan klonk door de redactiezaal: quick fit!

Die vroege introductie van de computer op de werkvloer heeft mij in zoverre geen windeieren gelegd, dat ik meer dan 25 jaar geleden helemaal in the mood was voor een eigen thuiscomputer. Al gauw maakte ik ook kennis met het internet, nog voordat er kant-en- klaar-vensters bestonden waarop je maar hoefde te klikken om te komen waar je in de wereld ook maar wezen moest. Laat staan dat er al sprake was van plaatjes of filmpjes op de computer. In een zwart venster moest je iets intikken, wat dan in witte of groene lettertjes zichtbaar werd. Nou ja, de stoomtrein in plaats van de hoge-snelheidstrein. Al doende leert men en zo heb ik me met hulp van vrienden en computerbladen door alle Windowsversies heen een redelijke vaardigheid op computergebied eigen gemaakt.

Er is nu aanleiding, iets van die vaardigheid en ervaring aan u mee te delen, namelijk de met veel bombarie door softwaregigant Microsoft aangekondigde mogelijkheid om je computer met Windows 7 of Windows 8.1 gratis op te waarderen naar de nieuwste versie, Windows 10. Begerig naar alles wat nieuw én gratis is, ben ik daar vrijwel direct op in gegaan. Eerste reden: ik vond mijn Windows 7 namelijk wat aan de trage kant en aangezien wij thuis een netwerkje met twee computers en nog wat andere draadloze apparaten hebben, leek het me verstandig, ook de tweede laptop, draaiend op Windows 8.1, te upgraden zoals dat heet. In dat laatste geval verliep alles, voor zover ik nu kan overzien, vlekkeloos. Maar de voormalige Windows 7-computer zit nu met van alles in de knoop.

Laat ik u niet met allerlei details vervelen. De voornaamste klacht is dat software waaraan ik sterk gehecht ben, zoals Adobe Photoshop Elements, niet meer functioneert, terwijl de laatste versie van dat programma zich in Mijn Windows 10 verslikt. Voor zover ik kan nagaan is Virusscanner Kapsersky de enige die tijdig op het nieuwe besturingssysteem van Microsoft is ingehaakt en nòg heeft Kaspersky 2015 problemen met het dagelijks updaten van de database met de virusdefinities. Tussen haakjes: Elke kloojo die een nieuwe aanval op computers bedenkt, wordt door Kaspersky zo gauw mogelijk in de nek gesprongen. Vandaar die dagelijkse update.


Kort en goed, Windows 10 is nog niet voldragen en de meeste software-ontwikkelaars zijn er nog niet genoeg op ingespeeld. Dus hebt u een goed draaiend toestel, laat dat dan voorlopig zo. Wordt liever geen proefkonijn. Gratis overstappen kan nog tot 29 juli 2016. Tegen die tijd zijn heel wat kinderziektes overwonnen.

(Radiocolumn Omroep Best, 12 augustus 2015)

Lisa, blijf ons volgen, het smullen gaat verder

Als je de tv opbelt of mailt dat je regelmatig grote onderbroeken wast en die dan buiten te drogen hangt, komt de tv om dat te filmen. Bijkomend voordeel: de heer des huizes deelt in, wat heet, sappig  Peellands, gaandeweg mee dat hij nóóit de was doet. Ja ophangen doet-ie nog wel. Geen kunst aan, met die knijpertjes. Einde item.

Soms gaat er ‘n hoop sociale-media-geweld aan vooraf, zoals in het geval Lisa, het meisje van dertien met het uiterlijk van een 20-jarige, dat heimelijk de ‘ouderlijke’ camping verliet en dagen later in min of meer verholen gezelschap van een 41-jarige (!) man in een streekbus werd aangetroffen. ‘Ben jij Lisa?’ - ‘Nee.’ -  ‘Ga toch maar mee.’

Eind goed al goed? Dat zou ik toch maar eens even afwachten.
De reguliere media krijgen het via de asociale media voornoemd, in het bijzonder Facebook, allemaal op een presenteerblaadje aangeboden. Daar gooit iedereen zijn – elders zo fel geclaimde en verdedigde – privacy voor de wolven.

Zo kan het gebeuren dat je in de journaals – op één avond naar het lijkt eindeloos herhaald – de ouders van Lisa gezellig op de bank ziet zitten, vrolijk het land in blikkend met de woorden: ‘Een pak van ons hart. Ze is terecht. Iedereen hartelijk bedankt.’

Ik denk dus dat die vrolijkheid niet terecht is, althans op z’n minst voorbarig. Want het belangrijkste weten de ouders noch wij: wat is er de afgelopen dagen met Lisa gebeurd? De politie probeert daar achter te komen en ik vind het ronduit verbazingwekkend dat de ouders daar kennelijk niet over in spanning zitten.


De media nemen alvast een voorproefje op wat volgt, door nogal hypocriet het geijkte verhaal te brengen over ‘ouders die hun kinderen met media moeten leren omgaan’. Zo van: ‘morgen meer. Blijf ons volgen, het smullen gaat verder’.

Muggen, het moes nie magge

Vele jaren geleden was ik tijdens een vakantie aan de Neusiedlersee, in Neder Oostenrijk. Drie kenmerken (wie er meer over wil weten, raadplege bij voorbeeld neusiedlersee.nl): het meer is een geliefd weekenduitje voor de inwoners van Wenen, die zich bijzonder hoffelijk gedragen ten opzichte van anderen. Toen ik onder de stranddouche ging staan, was een hunner zo vriendelijk, die spontaan met de daarvoor bestemde trekker in werking te stellen en te houden. Ze maken er verrukkelijke wijn, die helaas niet geschikt is voor export (kan niet tegen vervoer) en, ten derde, het stikt er van de muggen.

Wat dus het meest in mijn herinnering is blijven hangen, is de avond met Wein,  Weib und Gesang, gevolgd door een nachtelijke jacht op het muggengespuis. Men kan zich voorstellen dat het een tamelijk ingewikkelde combinatie is.

Muggen, het moes nie magge. Maar ze gedijen het best bij de combinatie van zomerwarmte en stilstaand water. In het Peeldorp Griendtsveen weten ze daar alles van sinds men in die omgeving bezig is met zogenaamd natuurherstel, inclusief het verhogen van de grondwaterstand. Men wil het oorspronkelijke hoogveen terug, meldt het Eindhovens Dagblad, dat bijkans een halve voorpagina wijdt aan het muggenprobleem dat hiervan het gevolg zou zijn. De dorpsraad is zodoende in het geweer gekomen, acht de overheid aansprakelijk voor de muggenplaag en sluit zelfs ‘een gang naar de rechter’ niet uit. Maar of het zal lukken, de magistraat te overtuigen van oorzaak en gevolg, daar twijfelt de dorpsraad zelf ook wel ‘n beetje aan, evenals de boswachter ter plaatse: ‘Het is nu eenmaal een goed jaar voor de muggen.’


Ik denk dat de rechter zal zeggen: koop maar een goeie vliegenmepper. Pats!

De truc is: blijven lachen

Ik geef toe, het kan soms moeilijk zijn, maar probeer bij het nieuws dat over je heen wordt gestort te blijven lachen. Anders is het niet vol te houden, toch?

Neem nou zo’n geval als dat van de rekenfout van 12 miljoen bij de exploitatie van de Internationale School in Eindhoven. Aan negatieve bedragen werd een rente-opbrengst toegekend. ‘Hoe verder in de min hoe hoger het rentebedrag dat geplust werd,’ schrijft het ED vandaag op de voorpagina. De lach die aan de kop valt te ontlenen, mag gerust sardonisch genoemd worden. Ik citeer: Financieel adviesbureau rekent niet goed; accountant ziet fout niet.

Hou op, ik houd het niet meer.

Het volgende is niet om te lachen, dus ik meld het vrijblijvend. Via via verneem ik namelijk dat de oudste inwoonster van Best (99) noodgedwongen in het ziekenhuis ligt, omdat er geen plaats voor haar is in de zorgsector. Wee het gebeente van de bestuurder die straks, al dan niet behangen met een ambtsketting, met een taart met honderd kaarsjes op haar verjaardag verschijnt.

Blijf lachen. Ook bij de leegstand van een fraai, nog geen tien jaar oud schoolgebouw in de wijk Heivelden, waarop als een schone belofte het reclamebord van een particuliere kinderopvang is aangebracht. Hoeveel rekenfouten zijn, respectievelijk worden hier gemaakt en door wie? Niet door de ouders in Heuveleind en Heivelden in elk geval, want die zijn wat de vrouwelijke helft betreft zo langzamerhand in de menopauze (schreef ik daat bijna memopauze) beland.


Laat ik het hier maar bij laten, het is tenslotte komkommertijd, al kun je dat aan de gezichten van de Grieken niet zien. De enige in dit circus die nog reden heeft tot lachen is Jeroen Dijsselbloem over zijn verlengde baantje.

Tunesië: dit kon niet goed gaan

Jaren geleden, ik zat nog in het arbeidsproces, maakte ik een veertiendaagse groepsreis naar Tunesië. De eerste en de laatste keer dat ik een Noord-Afrikaans land bezocht. Ver voor de daar begonnen Arabische Lente en de, naar men zegt, redelijk geslaagde democratisering.

Tunesië is een klein, mooi, afwisselend land, ooit een Franse kolonie, wat je vooral in de hoofdstad Tunis nog goed aan de gebouwen kunt zien. De reis was onderverdeeld in een week sightseeing en een week luieren, desgewenst aan het strand. Qua cultuur is er heel wat te beleven. Om te beginnen, voor ons was dat letterlijk zo, de resten van het door de Romeinen veroverde Carthago, vlakbij Tunis.
Ook de ruïnes van een door de Romeinen zelf gestichte stad zijn de moeite van een bezoek meer dan waard. Zó goed geconserveerd dat je denkt: dit is dus het beeld dat is overgebleven van de klassieke oudheid. Ik hoef nu niet meer de halve wereld af te reizen om daar kennis van te nemen. En ja, zelfs bij een bezoek aan het Forum Romanum in Rome en aan Pompeï kreeg ik een gevoel van herkenning, waarmee ik niet wil zeggen dat je de kans moet laten glippen om daar te gaan kijken.

Het toerisme is de levensader van Tunesië. De IS richt daarop zijn kalashnikovs, eerst in het nationaal museum, nu op het strand. Toch is er sprake van een geweldige paradox. Het toerisme is namelijk geen toereikende bron van werkgelegenheid bij de enorme aanwas van de bevolking. Een bezoek aan het land geeft je – net als het me later overkwam in Indonesië – een dubbel gevoel. Het verschil tussen arm en rijk is er zo zichtbaar. Al die jonge mannen in hun pijen die de ganse dag op de stoepen en trappen in steden en dorpen zitten te kijken; die – tot ergernis van de toeristen – op muurtjes langs het strand loeren naar de zo goed als blote zonaanbidders.


Dit kon niet lang meer goed gaan en dit ging ook mis. Tunesië is, met die tot op het bod gefrustreerden,  dé leverancier van IS-strijders geworden en het stelsel wordt dus ook van binnenuit aangevallen. Betekent dit het einde van het toerisme, waardoor het probleem alleen maar wordt vergroot? In de westerse landen heerst hierover heel wat twijfel: België geeft een negatief reisadvies voor Tunesië, onze minister van BuZa, Koenders, kwam nog niet verder dan: ‘kijk uit als je daar bent.’ Honderden vakantiegangers nemen terecht het zekere voor het onzekere, ze gaan voortijdig naar huis.

Jongmensch

In een, althans op Blendle, niet ondertekende column in BN-DeStem van heden, staat een anecdode over Drs. P. De columnist vermeldt een ontmoeting met de taalvirtuoos en dat gaat ongeveer zo: ‘Ik vertelde dat ik eveneens het Nederlandstalige lied trachtte te propageren door af en toe op het biljart van mijn stamcafé in Breda een smartlap te zingen. Polzer draaide zijn markante hoofd zijwaarts, keek me secondenlang met priemende ogen aan, zei: ‘Dat is een loflijk streven, jongmens’.

Het woord  is al zo lang in onbruik dat ik het jongmensch zou hebben gespeld. Het herinnert mij aan het vaak vertelde verhaal van de eerste ontmoeting van de mensen die mijn ouders zouden worden. Mijn vader was een poosje, niet bepaald tot zijn voldoening, ‘reiziger in suikerwaren’. Het was tegen het einde van de negentiende eeuw. In de trein kwam hij tegenover een meisje te zitten dat onderweg was naar een pensionaat in Zaventhem en het klikte. Nadien werd hij ten huize van mijn toekomstige moeder aangeduid als ‘het jongmensch uit de trein’.

Dat jongmensch kon overigens niet de goedkeuring wegdragen van de pa van het meisje, als haar eventuele huwelijkspartner. Dus moest hij van alles verzinnen, om haar ‘in het geheim’ te ontmoeten. Daarbij moet men in aanmerking nemen dat ‘nette burgermeisjes’ in die tijd niet met goed fatsoen onbegeleid over straat konden. Op zekere dag heeft mijn vader daar het volgende op gevonden.


Weer eens op terugreis naar zijn woonplaats Breda, zei hij tegen zijn collega’s handelsreizigers: ‘Straks wordt ik op het station afgehaald door twee knappe meiden.’ Het werd, geloof ik, zelfs een weddenschap. Bij een  tussenstop, verstuurde hij snel een telegram naar het huisadres van zijn geliefde met de mededeling: ‘Arriveer om 3 uur op station. Tante Marie.’ Zodoende werd zijn meisje, vergezeld door een vriendin, met de paardentram naar het Bredase station gestuurd en daar zagen zij, uiteraard tot hun verrassing, niet tante Marie, maar het jongmensch uit de trein stappen.

Een gezegend putdeksel

Het vernieuwde centrum van Best is voorzien van ‘unieke’ putdeksels in het wegdek, waarop volgens het plaatselijke h.a.h.-blad Groeiend Best de heilige Odulphus is afgebeeld. Terwijl ik dacht, wat is dat nu weer voor gekkigheid, plaatste het blad de toevoeging dat het er net zo uit zag als de afbeelding op de stoep van het gemeentehuis.

Het gaat dus heel simpel om het nauwelijks meer voor publiciteitsdoeleinden gebruikte gemeentewapen uit de negentiende eeuw, waarin inderdaad de plaatselijke heilige is afgebeeld. Tot zover niks aan de hand.

De putdeksels in Best dragen overal elders de letters tbs, wat bij mij stelselmatig de gedachte oproept aan ‘afvalputje van de maatschappij’, maar dat terzijde. En het verhaal zou hiermee over en uit zijn, ware het niet dat het ‘eerste’ nieuwe putdeksel in de Hoofdstraat afgelopen zondag is gezegend door de pastoor in vol ceremonieel gewaad (cappa), in aanwezigheid van de burgemeester en een wethouder, met zo te zien als enige getuigen drie diakenen of acolieten in superplie. En de fotograaf, natuurlijk.

De pastoor profaniseerde het gezegende symbool door het een ‘teken van verbondenheid in ons dorp’ enz. te noemen en burgemeester Anton van Aert voegde eraan toe ‘dat het Best toch anders maakt dan veel andere gemeenten’.


Tja. Hiermee is het religieuze karakter van deze intieme bijeenkomst in de openlucht wel enigszins gerelativeerd, maar het zal duidelijk zijn dat de annexatie van het beeldmerk-initiatief door het r.-k. volksdeel mij toch niet echt lekker zit. Zware woorden als ‘scheiding van kerk en staat’, wil ik niet gebruiken, maar als men het over onderlinge verbondenheid heeft, dient men zich toch te realiseren dat we ook in Best te maken hebben met een multiculturele samenleving, die noopt tot voorzichtigheid met het oppeppen van autochtone religieuze tradities.

Losse flodders

Ik begin een beetje genoeg te krijgen van de losse flodders van wethouder Marc van Schuppen. Voor de duidelijkheid: een losse flodder lanceren is schieten, maar niet met scherp.
Vorige week meende Van Schuppen ter versterking van zijn imago de krant weer eens een scoop te bezorgen met de onverhoedse mededeling dat er ruimte is voor een extra supermarkt in Best. En waar had de bestuurder die winkel dan wel gerealiseerd willen zien? In de nog te bouwen woonwijk Aarle, ten noorden van de Oirschotseweg.

Nu moet ik zeggen dat als het over bebouwing in Aarle gaat, bij mij de stekels altijd recht overeind gaan staan. Het gaat hier om een van de nog redelijk gave buurtschappen in Best, uiteraard van agrarische oorsprong, waar elke ruimtelijke ingreep al gauw een aantasting betekent van het cultuur-historische landschap.

En ja, er is voor Aarle een nieuw bestemmingsplan in voorbereiding. Op de gemeentelijke website valt daarover te lezen: ‘Het doel is om in Aarle een ontspannen groenstedelijke woonomgeving te creëren, die gebaseerd is op de huidige kwaliteiten van het gebied (‘rijk wonen’). Het moet een locatie worden waarin bewoners elke dag kunnen kiezen voor de rust van het buitengebied of de dynamiek van de stedelijke voorzieningen.’ De bekende snorkende taal van wie iets te verkopen heeft.

De door de gemeente aangegeven globale grenzen van het plan zijn: de Ringweg, Sint Antoniusweg, Kapelweg, Aarleseweg, Mosselaarweg en Broekstraat. Let goed op: globale grenzen, dus de hemel weet hoe dicht de nieuwe woonwijk op het historisch hart met brink en kapel van Aarle komt te liggen. Volgens mij nu al te dicht, waardoor de beloofde ‘rust van het buitengebied’ wel heel erg betrekkelijk wordt. Over losse flodders gesproken.

En daar moet dan volgens de heer Van Schuppen ook een super komen, ‘want veel bewoners van Best West doen nu hun boodschappen in Oirschot’. Waar haalt de wethouder deze wijsheid vandaan? Volgens een onderzoek Brabantse Netwerken uit oktober 2014, geëntameerd door de provincie Noord-Brabant, is juist het omgekeerde het geval! En waar zouden die Oirschottenaren dan nu winkelen? Ik doe een gooi: in winkelcentrum Heivelden, pal tegenover Aarle.

Zondag twitterde Bests burgemeester Anton van Aert op grond van mededelingen op de website Compendium van de Leefomgeving, waarin onder meer het CBS participeert: ‘Leegstand winkels 2005 – 2015,  leegstand in Best valt mee: zo'n 4 %. Buurgemeenten hoger.’  Mooi, maar is het niet verstandiger naar de trend te kijken, bij voorbeeld de verwachting over tien jaar? Daarover zeiden de adviesbureaus Roots en Analyzus onlangs: in Best 17,4 % minder winkels.


Het wordt tijd dat bestuurders leren, zich niet zo snel rijk te rekenen.

(Gesproken column Omroep Best, 17.06.15)

Overheid goed in dwarszitten kleine zelfstandige

Dat de overheid zich specialiseert in het dwarszitten van de kleine zelfstandige, weten we intussen wel, al was het alleen maar door het gehakketak over de positie van de ZZP-ers. Is dat laatste een kwestie van rijksbeleid, ook de plaatselijke overheid kan het de kleine man – zelfs als je bij voorbeeld een huisarts zo kunt noemen – knap lastig maken.

Zo meldt het Brabants Dagblad de moeilijkheden die dokter Broeders aan de Ringbaan Noord in Tilburg ondervindt, omdat een bordje met vermelding van zijn praktijk 'van de openbare weg zichtbaar is en als een reclame-uiting moet worden beschouwd'. Dat bordje hangt er al 30 jaar, maar nu vindt de gemeente opeens dat daar 500 euro voor moet worden betaald. De dokter natuurlijk kwaad en de Landelijke Huisartsenvereniging kan hem helemaal volgen. De belastingrechter heeft zich inmiddels over de kwestie uitgesproken, maar zoals dat gaat in het gerechtswezen, er worden nauwgezet juridische regels toegepast, dus vindt de rechter dat dokter Broeders moet dokken.

Toch makkelijk die telefoontjes, waarmee ambtelijke dienstkloppers zo'n gevalletje vanuit hun auto op de openbare weg kunnen spotten. Zo krijgen ze hun salaris wel bij mekaar.

In de binnenstad van Leeuwarden signaleert de Leeuwarder Courant een nog veel krasser geval. Daar zit een slager, die zijn hele winkel in canvas heeft verpakt, omdat-ie te laat was met het aanvragen van een vergunning om 'reclame op zijn gevel, zijn raam en op straat' te mogen voeren. Daardoor hing hem een dwangsom van 2500 euro boven het hoofd. Die vergunning is nu alsnog aangevraagd en de slager is uiteraard benieuwd hoe lang hij zijn klanten nog in een ingepakte winkel moet ontvangen.

Verkeersellende meestal gevolg woest rijgedrag

Ze krijgen het er bij mij niet in, dat al die verkeersellende – infarct is daarbij een ‘geliefd’ woord – altijd te wijten is aan de kwaliteit, de breedte, het profiel van de weg.

Onlangs ging het over de bomen langs de 80 km-wegen, waar meer dan 80 procent van de verkeersongevallen gebeuren. Zijn zij de oorzaak? Natuurlijk niet, het is de weggebruiker die geen rekening met die bomen houdt.

De A67 tussen Venlo en Eindhoven, moet natuurlijk onmiddellijk van extra rijstroken worden voorzien, want de breedte van die weg staat in geen enkele verhouding tot de vrachtwagenfiles die zich daar op voortbewegen. De fratsen waartoe de ‘burger’ autobestuurder hierdoor wordt geprikkeld even terzijde latend, bij het rijgedrag van de gemiddelde (buitenlandse?) vrachtautochauffeur valt op z’n zachtst gezegd wel een vraagteken te zetten. Inclusief de factor leuk elektronisch speelgoed.

Op de Antwerpse Ring van hetzelfde laken een pak en dat geldt ook voor de aanloop daar naartoe, de E19, ofwel de A16 tussen Breda en de Belgische grens. Chaotische toestanden.

De rotzooi op de A67 is nog even gebruikt om de noodzaak van voltooiing van de Eindhovense wegenruit ‘aan te tonen’, maar het zal duidelijk zijn dat de tegenstanders van nieuw asfalt in het Dommeldal daar niet zijn ingetrapt. En gelukkig ook niet de politiek, zodat de hiervoor gereserveerde miljoenen kunnen worden aangewend voor de verbetering van de A67.


En verder denk ik, het kan lastig zijn maar doe vooral normaal.

Mietje Bel

Iedereen mag rustig blijven bellen, whatsappen en z’n favoriete muziekjes (met koptelefoon op) beluisteren op de fiets, vindt verkeersminister Melanie Schultz. Mietje Bel. Want het is ‘toch niet te handhaven’. Wat een k*targument.

Het wachten is op een rechter die bij ernstige accidenten (een omaatje wordt in d’r kruis gefietst, een automobilist, in conflict met een fietser altijd nat, botst in een 30 km-zone) vast stelt dat de bellende knul of meid ‘het verkeer ernstig in gevaar heeft gebracht’ Artikel 5 Wegenverkeerswet 1994, juridische taal, die die iedere Nederlander geacht wordt te begrijpen: Het is een ieder verboden zich zodanig te gedragen dat gevaar op de weg wordt (kan worden) veroorzaakt of dat het verkeer op de weg wordt (kan worden) gehinderd. 

Schaf nu meteen ook maar de verplichting tot het voeren van een deugdelijke verlichting af. Immers, is niet te handhaven…eh…wordt toch niet aangepakt. En blijf maar lekker door rood fietsen. Is toch niet te handhaven, lees: politieduo in blauwgestreept autootje kijkt ‘toevallig’ de andere kant uit.

Het ‘liberale’ standpunt van Mietje Bel is de kroon op het populisme.

Garen op de klos

Volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG), overwegen de leden – de gemeenten dus – BOA’s (Bijzondere Opsporingsambtenaren) in te zetten, teneinde boetes te incasseren voor kleine verkeersovertredingen, zoals het rijden door rood licht (wat je maar klein noemt) en het zonder licht fietsen in het donker. De politie zou daar niet aan toekomen.

Het mes snijdt natuurlijk aan twee kanten: de gemeenten kunnen in de huidige omstandigheden wel wat extra inkomsten gebruiken. Garen op de klos.

Laat ik nou al ‘n tijdje rondlopen met het voornemen, de plaatselijke afdeling van Veilig Verkeer te benaderen met de vraag of ze nog wel wat meer doet dan flauwekul-spandoeken ophangen met teksten als ‘De scholen zijn weer begonnen’. Drijfveer: het zonder meer tekort schieten van de politie, die desgevraagd flauwekul-argumenten aanvoert voor het niet-controleren of helemaal niet reageert op de melding van wantoestanden.


Benieuwd wat Best doet, want daar is het fietsgedrag van scholieren geheid een probleem.

Busvervoer op de helling

Op de opiniepagina van het Eindhovens Dagblad van dinsdag 12 mei staat een in meer dan één opzicht behartenswaardig stuk. Interessant in de eerste plaats omdat het mogelijk is gebleken dat de raadsfracties in de regio Eindhoven-Helmond van een landelijke politieke partij – D66 – in staat zijn gebleken, elkaar te vinden in het toekomstgericht denken over een belangrijk onderwerp, namelijk het busvervoer.

De buslijnen in de regio staan momenteel, althans behoren dat te zijn, in het middelpunt van de belangstelling, nu de provincie binnenkort dit onderdeel van het openbaar vervoer in Zuidoost Brabant opnieuw gaat aanbesteden, aan de hand van een door haar samengesteld eisenpakket. De nieuwe dienstregelingen zullen pas in december 2016 van kracht worden, dus er is nog tijd, aan die eisen te sleutelen.

Gestuurd door de actuele situatie – lege bussen, mede als gevolg van dienstregelingen die slecht aansluiten op de behoeften van de inwoners, veranderingen in (lees: bezuinigingen op) het vervoer van scholieren, vernieuwing van de wegenstructuur en bedrijfseconomische ontwikkelingen – zijn de dames en heren politici eindelijk eens gaan nadenken. En het resultaat van dit brainstormen mag er best wezen.

'Busvervoer in de regio moet 'n stuk innovatiever' staat boven het artikel. Daarvoor moet de aanbesteding van dat vervoer worden aangegrepen om een reeks proeven – hier duikt het blijkbaar onvermijdelijke woord pilot op – te nemen met zogenaamd vraaggestuurd vervoer. Ik citeer de 
D66-ers: 'Slimme opties moeten voor een optimale invulling zorgen voor bij voorbeeld woon-werkverkeer, ziekenhuisbezoek en recreatie.'

De raadsfracties denken bij voorbeeld voor de westkant van Eindhoven aan een buslijn Best-Eindhoven Airport – Veldhoven. Volgens hen een ideale lijn om samen met bedrijven als ASML, Philips Healthcare, Eindhoven Airport, de nieuwe bedrijven op Brainport Innovatie Campus, Máxima Medisch Centrum en Legerplaats Oirschot naar behoeftes aan openbaar vervoer te kijken.

Andere suggesties zijn ontleend aan de praktijk in regio's als Boston en Helsinki, waar men gebruik maakt van kleinere bussen, functionerend naar via smartphones aangegeven reizigersbehoeften. De nieuwe zorgtaken van de gemeenten zouden ook uitgangspunt kunnen zijn voor het in het leven roepen van doelgroepenvervoer. Het staat of valt allemaal met het al dan niet bereid zijn van de nieuwe vervoerder samen te werken met het bedrijfsleven en met diverse instellingen, teneinde nieuwe vormen te ontwikkelen. Hier liggen dan de maatstaven die volgens D66 bij de aanbesteding van het nieuwe busvervoer een rol zouden moeten spelen.

Een goed doordacht discussiestuk, lijkt mij, dat poogt een einde te maken aan het ondoorzichtige gewinkel van busmaatschappijen, ook in de loop van de concessieperiode, met lijnen in stad en buitengebied. Ik mis maar één, volgens mij onverbrekelijk, verband: dat met het opereren van het spoor. Ik denk dat men bij innovaties van het busvervoer niet om de NS en haar visie op de toekomst heen kan. Moet er echt, naast Best, een voorstadstation Acht komen voor een snellere reizigersverbinding met Airport? Is het, zeker als je het idee van D66 volgt voor een 'westlijn' van Best via de luchthaven naar Veldhoven, niet voor de hand liggend dat dan ook de intercity's weer in Best stoppen?

Als het over de bediening door de NS van Brabant gaat, is er voor de regionale overheden nog heel wat werk aan de winkel.

(Gesproken column, Omroep Best, 13.05.2015, 18:10 uur)

Fuck wie dan ook

Met de kreet Fuck de koning, die momenteel trendy is onder meer in de sociale media, ben ik gauw klaar. Het is een variant op een grof statement, overgewaaid uit de VS en niet alleen aldaar te pas en te onpas in gebruik. Straattaal. Net als Kutmarokkanen.

Maar goed, of niet, het is een ten onzent weer eens opgedoken politieke verklaring van republikeins gezinden die niet gericht is tegen de persoon van Willem Alexander en/of koningin Máxima, maar tegen het systeem van de monarchie.  Mag dus. Vrije meningsuiting, desgevraagd volmondig erkend in de zin van ‘ze doen maar’ door W.A. himself. Vervolging is derhalve ongrondwettig, behalve natuurlijk als het gaat om zoiets als het bekladden van het Paleis op de Dam.

Fuck. Zo weet ik er nog wel ´n paar. Als deze trend doorzet dan krijgen we vroeg of laat fuck de gemeenteraad. Hoe kom ik erop? Nou, er zijn bij voorbeeld best wel redenen te bedenken, de Bestse volksvertegenwoordiging de oren te wassen. Al is het alleen maar om haar kennelijke onvermogen naar de burger te luisteren.

Een nieuwe correspondent van het Eindhovens Dagblad wandelde dezer dagen door de in reconstructie verkerende Hoofdstraat, zag dat het tot dusver goed gaat, maar stelde een tegenstrijdigheid vast tussen het nieuwe, vooral voetgangersvriendelijke profiel van die straat en het autoverkeer. Onrustig en zelfs gevaarlijk. De krant peilde ook wat meningen. Dat veel publiek voorstander is van het verwijderen van de auto, is eigenlijk geen nieuws. Maar ik was toch wel verrast dat ook aan de Hoofdstraat gevestigde ondernemers die mening zijn toegedaan.

De krant kreeg van de gemeente te horen dat handhaving van het autoverkeer in dit deel van het centrum overeenkomstig de wens van de raad is. Als dit waar is, dan zou die  raad slecht naar de burger luisteren. Maar het is slechts gedeeltelijk waar. Snuffelen op de website van de gemeente levert weinig meer op dan dat de gemeente vooralsnog in heeft gekozen voor een ‘autoluwe’ Hoofdstraat. Ik kan dat nuanceren door vast te stellen dat een meerderheid van die raad er zo over denkt, maar dat er wel degelijk leden zijn die de auto daar helemaal weg willen hebben.

De tijd zal leren, of de raad uiteindelijk tot de conclusie zal komen dat de keuze voor een ‘autoluwe’ Hoofdstraat een farce is, omdat hiermee de bereidheid van de automobilist, een straatje om te rijden, wordt overschat.

In een interview met wethouder Marc van Schuppen over de herontwikkeling van het Bestse centrum in Groeiend Best, dat zich vooral onderscheidde door een overmatige hoeveelheid gebakken lucht, las ik iets over bebouwing van het Raadhuisplein aan de kant van de Hoofdstraat, waarbij voorzien is in een….ondergrondse parkeergarage. Als die maar geen publieke functie krijgt, want daarmee zou – fuck -  het paard al helemaal achter de wagen worden gespannen.

Mediaoverzicht en gemakzucht van de radio

Waar ik eigenlijk een bloedhekel aan heb, is het zogenaamde mediaoverzicht van Radio 1. Makkelijk, zo mis je als nieuwsmedium nooit iets, suggereer je compleetheid. De kranten vinden het wel mooi. Het zijn immers aandachttrekkers. Maar als luisteraar voel ik me gepiepeld.

Degene die de kranten doorneemt, online denk ik zo (kan ik intussen ook) lijkt wel het meisje voor halve dagen, om het maar eens ouwerwets uit te drukken; het gebeurt op een nogal slordige onprofessionele manier. De interesse lijkt ver weg.

Soms is er sprake van regelrechte uitglijers, als van een nogal opzienbarend bericht, dat schreeuwt om uitdieping, rats boem even de inleiding de ether in wordt geslingerd, waarbij de luisteraar aan zijn lot wordt overgelaten.

Een sterk voorbeeld lijkt mij de opening van De Telegraaf van 4 mei: ‘Dodelijk gif in vliegtuig’. Volgens dat bericht is er nu hard bewijs dat de luchtverversing in vliegtuigen de gezondheid van personeel bedreigt en zelfs een dodelijke uitwerking kan hebben. Een en ander blijkt uit onderzoeken van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam.


Let wel, het is in  de krant een redelijk compleet bericht, maar het wordt op de radio zo maar even luchtig geciteerd, met als afsluiting ‘risico van doodziek te worden en zelfs te sterven’. Ik vind dat dat niet kan, dat je de luisteraar niet op zo’n manier het bos instuurt onder het motto ‘léés die krant maar’.

Fopspeen voor Groningen

Hans Alders is baas geworden van een nieuwe rijksdienst: Nationaal Coördinator Groningen. Max van den Berg – commissaris van de koning – blij. Peter den Oudsten, – burgemeester van de stad Groningen – blij. De laatste liet zelfs enthousiast weten, dat er met de aanstelling van Alders wat betreft de aanpak van het gasbevingsprobleem ‘nu écht iets op gang komt’. Wat een naïviteit.

Ze zouden daar in het noorden toch eigenlijk beter moeten weten. Banenverzamelaar Alders was immers eerder CdK in het Groningse en heeft zich verder ontwikkeld tot specialist in het zoet houden van ongeruste burgers aan vergadertafels die naar hem zijn genoemd: de Alderstafels, waaraan wordt gebrainstormd over onder meer  het zogenaamd in toom houden van Eindhoven Airport en andere vliegvelden. Ook heeft hij sinds vorig jaar een vinger in de pap bij ProRail, de afsplitsing van de NS die ons de afgelopen tien jaar alleen maar ellende heeft gebracht. Daar is sinds zijn aantreden niks in veranderd en dat valt van zijn toedoen ook niet te verwachten.

Alders heeft zich gespecialiseerd in de o zo vlotte, vooral nietszeggende babbel, waarmee inderdaad critici van het overheidsbeleid worden zoet gehouden en vervolgens het bos in gestuurd.

Hans Alders is een fopspeen, niet uitgevonden maar wel uit het schap gehaald door gasminister Henk Kamp.

Gebroken Ruit

Een liberaal-sociale coalitie, kan dat? Je zou zeggen, ja, kijk maar naar het kabinet Rutte 2. Alleen, het is algemeen bekend dat je het woord sociaal maar beter tussen aanhalingstekens kunt zetten; 'n soort eufemisme voor 'socialistisch'. Het blijft sowieso ook taalkundig een rare constructie want het suggereert terecht of niet dat liberaal gelijk staat met asociaal.
In Noord-Brabant dreigt nu, godbetert, ook al zo'n combinatie, namelijk van VVD en D66 (liberaal), SP en PvdA (in elk geval niet asociaal).

En het CDA, sinds 's mensenheugenis de leverancier van de Brabantse bestuurders? Wegwezen!
Met dit gegeven worstelt informateur en VVD-er Gerrit Jan Swinkels, in zijn woonplaats Best vooral  bekend als ex-wethouder (16 jaar!), ondernemer en 'paardenman'.

Het CDA had voor de statenverkiezingen nog wel zo handig vermeden zijn eigen glazen in te gooien door de omstreden promotor van de wegenruit om Eindhoven, zijn gedeputeerde Ruud van Heugten, uit de wind te houden en een vrijwel onbekende mevrouw tot lijsttrekker te benoemen. Overigens zonder uitsluiting van de mogelijkheid tot terugkeer van immer voor de Ruit voort lobbyende Van Heugten in het dagelijks bestuur van de provincie. Om de beeldspraak af te maken: de nieuwe politieke constellatie leidt, als ze doorgaat, tot een Gebroken Ruit. Het Eindhovens Dagblad heeft de naakte waarheid boven tafel gehaald, nadat de provincie de netjes geklede feiten in een persbericht op Koningsdag had verspreid.

De VVD, met 10 zetels, net even groter dan het CDA (9), was tot dusver medestander van deze coalitiegenoot als het gaat over de aanleg van een autoweg door het rustieke Dommeldal. Maar de derde partij in het oude college, SP (nu even groot als het CDA), wil op deze voet niet verder samenwerken. Vandaar.

De christen democraten meesmuilen dat de VVD 'over links' gaat, maar ik denk dat het bij deze liberalen vooral duidelijk is dat je er iets niet door kunt drukken, als je daar geen meerderheid in Provinciale Staten voor hebt. Want ook de andere beoogde partners, D66 (7) en PvdA (4) zijn  tegen de Ruit.

Vaagtaal en belabberde inspraak-planning

Een woord dat al enkele jaren rondzweeft is vaagtaal. Er is inmiddels zelfs een website die de strijd heeft aangebonden tegen dit fenomeen, dat je trouwens op verschillende manieren kunt interpreteren. In het bijzonder de overheid (lees ambtenarij) en de politiek krijgt het verwijt, zich regelmatig van vaagtaal te bedienen, aldus de burger het bos insturend. Helaas blijft het niet alleen bij vaagtaal, maar in Best blijkt de gemeente er ook geen been in te zien, inspraakavonden (in dit geval over het OV) drie dagen tevoren aan te kondigen.


Sorry, maar ik moest aan vaagtaal denken toen ik in de krant een stukje las, waarin stond dat de gemeente Best afstand neemt van een idee van buurgemeente Oirschot tot het opzetten van wat heet ‘een gezamenllijke backoffice’.  Gelukkig wordt het nog ‘n beetje uitgelegd: ‘Best sluit de deur als het gaat om vergaande samenwerking.’ En dan blijkt het vooral te gaan om de overwegende oriëntatie van Oirschot op de Kempen, in plaats van op wat heet Eindhoven Brainport. Alsof het een het ander uitsluit.

Kijk trouwens eens naar het nieuwe, nog lege Oirschotse bedrijventerrein Westfields, dat tegen het Beatrixkanaal aan ligt. Dat kun je rustig als gelieerd beschouwen aan Brainport. Zo is er ‘n hoop gedoe (geweest?) over parkeren aldaar voor gebruikers van Eindhoven Airport. Overigens bevindt dat gebied zich in een verre uithoek van de gemeente Oirschot en ligt het aanzienlijk dichter bij de bebouwde kom van Best. Die dorpskommen – ik wees er al meermalen op – liggen trouwens ‘netto’ slechts 4 kilometer van elkaar.

Om historisch enigszins verklaarbare redenen, die deels kunnen worden verklaard uit dorps chauvinisme (Best was ooit een  onderdeel van OIrschot) staan deze gemeenten met de ruggen naar elkaar toe. En dat, terwijl hun sociaal-economische binding ook al niet valt te verwaarlozen, zo bleek vorige herfst uit een onderzoek.

Kortom, ik koop niks voor dit soort draaierige vaagtaal, deze gezochte stok om ‘n hond te slaan. Overdreven? Nee, denk als gemeentebestuur (=raad) gewoon eens beter na, met voorbijgaan aan antiquarische gevoeligheden en meer oog voor de realiteit van 2015.

Nu ik toch weer eens over Best bezig ben: ik mag blijkbaar niet eens ‘n midweekje elders vertoeven of er gebeurt iets dat ik niet had willen missen. Op haar informatiepagina van dinsdag 21 april nodigt de gemeente haar inwoners uit, mee te denken over het openbaar busvervoer vanaf 2017, tijdens een bijeenkomst, drie dagen later, vrijdag 24 april dus, wordt gehouden. Graag uiterlijk donderdag laten weten of je komt! Dit kan toch niet? Alsof dat busvervoer geen zorgvuldig inspraak-planning waard is. Terwijl er sinds december 2013 van alles mis is met bij voorbeeld lijn 145, waarvan de bussen leeg rijden tussen Station NS Best en Airport. Een zinloze routing, sinds de NS definitief heeft afgezien van het hier laten stoppen van intercity’s.


Eveneens sinds 2013 heeft Hermes/Connexxion de dienst van 144/145 rond het middaguur drastisch ingekrompen, zodat het geen zin meer heeft in de late ochtend busreizen vanuit Best naar het Catharinaziekenhuis te plannen. Denk niet dat ik dit voor ‘t eerst signaleer, maar de enige reactie die ik van gemeentelijke zijde tot dusver heb vernomen is: ‘ja die bussen zijn wel altijd leeg.’

Cultus

‘Nog negentig minuten billen knijpen’, kopt het ED vanmorgen. Hou dat maar eens vol. Het hoort bij de door de krant hevig aangestuurde PSV-cultuur. Hoewel, cultuur? Het is eerder een cultus, want dat woord staat immers voor verering van een godheid, voorwerp of idool. Ja, ‘t Hearrenfean krijgt er, uit spelend, ‘n zware dobber aan. Hoewel het blijft voor Eindhovuh niet iets om zomaar cadeau te krijgen. Vandaar die billen. Wat ‘n taalcultuur trouwens. Nou ja, wie verwacht iets anders?

Voor mij persoonlijk is het weekeinde niet de favoriete periode om, zonder noodzaak, Eindhoven te bezoeken, laat staan op een dag als deze, waarover tevoren al flink ruzie is gemaakt en geflikflooid over het al dan niet weergeven van  het kampioensduel op grote beeldschermen. De gemeenteraad zette daarbij zijn beste beentje voor en de burgemeester is de kwaaie pier.


In Best zijn PSV-fans op het idee gekomen, van het onderstel van een afgedankte SRV-wagen net zo’n platte kar te maken als die waarop de gedroomde helden straks door de stad zullen worden gevoerd. Eén minpuntje. Die Bestenaren mogen niet op de route komen. Alweer burgemeester Rob, door Jos  Kessels consequent aangeduid als ‘de sheriff van Eindhoven’? Uit ‘n oogpunt van openbare orde, net als bij die schermen? Nee hoor, Rob gaat deze keer vrijuit. Dat is door PSV-zelve beslist, want zover strekken zich de armen van de cultus. Het gaat om veel meer dan balbezit.