Lisa, blijf ons volgen, het smullen gaat verder

Als je de tv opbelt of mailt dat je regelmatig grote onderbroeken wast en die dan buiten te drogen hangt, komt de tv om dat te filmen. Bijkomend voordeel: de heer des huizes deelt in, wat heet, sappig  Peellands, gaandeweg mee dat hij nóóit de was doet. Ja ophangen doet-ie nog wel. Geen kunst aan, met die knijpertjes. Einde item.

Soms gaat er ‘n hoop sociale-media-geweld aan vooraf, zoals in het geval Lisa, het meisje van dertien met het uiterlijk van een 20-jarige, dat heimelijk de ‘ouderlijke’ camping verliet en dagen later in min of meer verholen gezelschap van een 41-jarige (!) man in een streekbus werd aangetroffen. ‘Ben jij Lisa?’ - ‘Nee.’ -  ‘Ga toch maar mee.’

Eind goed al goed? Dat zou ik toch maar eens even afwachten.
De reguliere media krijgen het via de asociale media voornoemd, in het bijzonder Facebook, allemaal op een presenteerblaadje aangeboden. Daar gooit iedereen zijn – elders zo fel geclaimde en verdedigde – privacy voor de wolven.

Zo kan het gebeuren dat je in de journaals – op één avond naar het lijkt eindeloos herhaald – de ouders van Lisa gezellig op de bank ziet zitten, vrolijk het land in blikkend met de woorden: ‘Een pak van ons hart. Ze is terecht. Iedereen hartelijk bedankt.’

Ik denk dus dat die vrolijkheid niet terecht is, althans op z’n minst voorbarig. Want het belangrijkste weten de ouders noch wij: wat is er de afgelopen dagen met Lisa gebeurd? De politie probeert daar achter te komen en ik vind het ronduit verbazingwekkend dat de ouders daar kennelijk niet over in spanning zitten.


De media nemen alvast een voorproefje op wat volgt, door nogal hypocriet het geijkte verhaal te brengen over ‘ouders die hun kinderen met media moeten leren omgaan’. Zo van: ‘morgen meer. Blijf ons volgen, het smullen gaat verder’.