Frans van der Mespel

Stilletjes is hij weggegaan, 79 jaar oud. Frans van der Mespel, bij actief leven sportredacteur van de toenmalige Brabant Pers (onder meer ED) en bij de lezer vooral bekend van zijn verslagen van de Tour de France, jaren achtereen. Ik kwam hem nog wel eens tegen, bij onze wandelingen door de Bestse wijk Heuveleind of in de Bibliotheek, waarvan hij trouwens 'n tijdje bestuurslid was. ‘n Vluchtig praatje, eigenlijk wel passend bij de tamelijk oppervlakkige relatie die we beroepsmatig hadden. En mijn Levensmaatje kende hem van de Bridgeclub.

Frans was een rustige man, bij het laconieke af. Soms kon hij je op het werk in de kantoortuin aan de Erica in Best (waar toen de vitale delen van de redacties zetelden) iets toeroepen want dan had hij weer een leuke mop. Het mooiste was dan, als hij teruggreep naar zijn ‘moedertaal’, het Rotterdams. Overigens was Frans volledig in Brabant geïntegreerd; in zijn overlijdensadvertentie wordt hij ons pap genoemd.

Meermalen heb ik overwogen, hem voor te stellen samen nog eens naar de live-verslagen van de Tour te kijken. Ik wilde wel eens weten hoe hij daar nu tegenaan keek. Het is er niet van gekomen. Ik had de indruk dat hij daar niet meer voor in was.


Stilletjes. Op de redactionele pagina’s van het ED mis ik een bericht over zijn overlijden. Verbazingwekkend is dat niet. Journalistiek is naar mijn mening een nederig vak. Je bent iemand, zolang je het uitoefent, daarna niet meer. Of je moet gespecialiseerd zijn in aandachttrekkerij. Zo iemand was Frans nu juist niet.