dinsdag 31 juli 2012

Tentstokken!

We raken steeds verder verwijderd van de natuur. Dat is temeer lastig, omdat er met het klimaat iets aan de hand is, al zijn velen bang dat te erkennen. Enkele waarschijnlijk overbodige adviezen aan onze dochters.

Twee berichten die vandaag door de media circuleren. Ik begin maar met het ogenschijnlijk makkelijkste. In het buitengebied van Winterswijk heeft een koe, kennelijk met het doel haar kalf te beschermen, een boerin op de hoorns genomen. Denkend aan onze stadse boerin, zijnde een dochter die regelmatig persoonlijk een optocht van koeien langs haar gedigitaliseerde melkmachine ziet paraderen, kan ik alleen maar zeggen: blijf goed uitkijken, meid, dit in de volle overtuiging dat ze nimmer haar ogen ik haar zak heeft.

Ingewikkelder zit het bij de gevaren die dochter nummer twee, haar man en haar zonen zouden kunnen bedreigen op haar camping in de Ardennen, nu felle onweders aan de orde van de dag zijn. In de Wegener pers lees ik een verhaal onder de kop ‘Blijf bij bliksem weg van de tentstokken!’ (Het uitroepteken is inclusief.) Het is de samenvatting van het volgende advies: ‘Op je hurken met je voeten tegen elkaar op een droge mat in de tent of vouwwagen gaan zitten, zo ver mogelijk bij de tentstokken vandaan.’

‘Maar pa, waar haal ik die droge mat vandaan? De tent staat onder water.’

Nou jongens, dan maar de plee, de kantine, het campingbureau of de auto.

‘Bedankt pa, maar dat hadden we zelf al bedacht. Sterker nog, we zijn al onderweg naar huis.’

zondag 29 juli 2012

Automaat zet verstand en gevoel op zijspoor

Op de website Tweakers.net is met veel reserves gereageerd op het bericht dat General Motors (GM) werkt aan een systeem, dat nabije voetgangers en fietsers voor de automobilist signaleert.  Een automaat, zal ik maar zeggen, die verstand en gevoel op een zijspoor zet. Héél erg is dat nu ook weer niet, gezien het feit dat verstand en gevoel bij de man/vrouw achter het stuur dikwijls toch al afwezig lijkt.

Op internet zag ik een met ‘n mobiel gemaakt schokkerig filmpje van een automobilist, die bezig was zijn omgeving voortdurend voor kankeridioot uit te maken. Ik zou zeggen, let vooral goed op, wat u in het openbaar zegt: u wordt gefilmd.
General Motors voetgangersdetectieGM pretendeert te werken aan ‘meer veiligheid’, (dat doen trouwens meer fabrikanten teneinde meer auto’s te verkopen) maar bij het bericht over het signaleringssysteem heeft men een wel héél dom plaatje gezet: een met verkeerslichten beveiligde kruising, waarop een voetganger op het zebrapad ‘signalen’ uitzendt.

Maar ik begrijp dat ze er bij GM nog niet helemaal uit zijn. Gelukkig maar, want wil je volgens hun automatiseringssysteem echt veilig zijn, dan moet je als voetganger of fietser, op z’n minst een gsm of tablet bij je dragen. Het systeem werkt namelijk met wat heet WiFi Direct.

Ik hoop als overstekende voetganger nog dikwijls het hoffelijke gebaar van een autobestuurder te beantwoorden, want het moet gezegd, dat gebeurt gelukkig nog vaker dan je denkt.

vrijdag 27 juli 2012

Haven in Breda kan, maar zeezicht..?

Breda heeft sinds enige jaren weer z’n haven. In de jaren zestig van de vorige eeuw werd die, voornamelijk vanwege de onophoudelijke stank van wat daar allemaal op werd geloosd, gedempt. Onder het aldus ontstane plein, dat gezien de monumentale omgeving absoluut geen succes was, werd een parkeergarage aangelegd.

Zo gebeurde er onder het toenmalige KVP-bewind wel meer in het centrum van  Breda, dat je op z’n zachtst gezegd betreurenswaardig kunt noemen. Zoals forse doorbraken in de kleinschalige stad, ten behoeve van de doorstroming van het verkeer. Daarvoor werd gewoon, zoals dat heet, een monumentale kerk tegen de vlakte gegooid.

Maar inmiddels is het (schone) Markwater opnieuw tot de stad toegelaten en de haven, tussen de Tolbrug en het Spanjaardsgat in ere hersteld. Een geweldig succes, niet in het minst door de mogelijkheid, nieuwe horecaterrassen aan te leggen, waar dan ook naarstig gebruik van is gemaakt.

Naast die haven heeft Breda nu ook een… Café Zeezicht, nota bene in de smalle verbindingsstraat tussen de Grote Markt en de Ginnekenstraat, Ridderstraat geheten. Een grap natuurlijk, althans zo bedoeld. Hoewel, je weet maar nooit met die zeespiegel-stijging.

Ik kwam Zeezicht op het spoor door een berichtje op de website van BN De Stem. Een bierfestivalletje. Zover is deze Wegener krant al gezonken dat ze een redactioneel bericht plaatst, waar gewoon een advertentie had moeten staan. Met de bij Wegener gebruikelijke toevoeging ‘op dit artikel berust copyright’, dat wel. Dat staat er trouwens niet, er staat: ‘(…) rust copyright’ en dat is (alweer) geen goed Nederlands.

maandag 23 juli 2012

Valse romantiek

Arie Slob probeert kiezers in dunner bevolkte streken/dorpjes, onder meer in het noorden en in Zeeland voor zijn Christen Unie te winnen, door te pleiten voor de eenmansschool.Être et avoir (2002) Waarom zou het in de Auvergne wel kunnen, zoals de <- documentaire film Être et avoir uit 2002 ‘bewijst’ en bij ons niet?

Ik twijfel tussen verkiezingsretoriek en –romantiek, want hoe kun je nu de situatie (van tien jaar geleden) in een Franse plattelandsstreek vergelijken met die in ons land, waar tussen steden en verstedelijkte gebieden, nauwelijks nog van ‘plat land’ sprake is? Om van mentaliteitsverschil en volkskarakters nog maar te zwijgen.

In Être et avoir (Zijn en hebben) kijkt een oom in interlock – duidelijk een analfabeet - over de schouder van een huiswerk makend jongetje en zegt: ‘Volgens mij klopt er iets niet.’ Dat soort sfeer. En aan het eind van het schooljaar krijgt de meester van ieder kind, minstens een afscheidskusje. Daar zou de gemiddelde ouder in het Drentse dorpje anno nu toch, terecht of niet, panisch van worden?

Être etc. is een van mijn favoriete films van de afgelopen tien jaar, maar haar toepasselijk verklaren op ons ‘platteland’ is een vorm van valse romantiek.

Lekkere partij

'Van Gent hekelt fractiebestuur GroenLinks' kopt de NRC naar aanleiding van een zogenaamde scoop van de Volkskrant. Ineke van Gent, die met Jolande Sap en Tofik Dibi dat fractiebestuur vormt, hekelt dus ook zichzelf.

Sap haast zich om een en ander een storm in een glas water te noemen en ik heb de neiging haar te volgen. Immers, wat is nou de betekenis van zo'n trio, zeker als men het volgens een tweede tweet van Sap vorig jaar 'effectiever' vond, om alles wekelijks in de fractie te bespreken.

U weet natuurlijk nog dat Dibi eerder dit jaar als kandidaat lijsttrekker bakzeil haalde, nadat hij Sap als fractievoorzitter en machtswellusteling (je kunt maar ergens wellustig in zijn) had gedesavoueerd. Van Gent vindt het nu weer nodig om op die strijd om het lijsttrekkerschap terug te komen en de verkiezing van Sap met 84% van de stemmen  'afschuwelijk' te noemen.

Lekkere partij, waarin de al dan niet zelfbenoemde topmensen vechtend over straat rollen en duidelijk ieder voor zich uit is op een zo prominent mogelijk plekje in de Haagse zon. Mits die nog voor die partij wil schijnen, natuurlijk.

zondag 22 juli 2012

Van een onnoemelijke saaiheid

Jammer, jammer, het idee sprak me wel aan: het begin van de politionele acties in Indonesië (juli 1947, 65 jaar geleden) presenteren als tv anno 2012. Maar de ntr had er toch iets langer over moeten nadenken.

nederland-valt-aan-2-televisieIk denk dat het vooral aan de presentator – Maartje van Weegen – , de verslaggevers en commentatoren lag: stuk voor stuk ouwe knarren, soms niet los te denken van hun verleden, zoals de destijds nogal krampachtig en lakeierig opererende ex-directeur van de RVD, Eef Brouwers en een volstrekt ongeloofwaardige, want voortdurend glimlachende Fons van Westerloo als verslaggever statisch in gebatikt shirt gepositioneerd voor het ‘gouvernementeel’ paleis in Batavia.

Waar bleef de spanning, met name in de studio met Van Weegen in een saai mantelpak (neem ik aan, want ze kwam natuurlijk niet achter die desk vandaan). Die spanning had nog versterkt kunnen worden met de onzekerheid over wat er – ook politiek – aan de hand was. Nederland begaf zich toch, voor het eerst sinds 1945, weer op het oorlogspad, al gebruikte het daarvoor het eufemisme politiewerk? En de regering probeerde daarbij zoveel mogelijk onder de pet te houden, wat haar heden ten dage heel wat slechter af zou gaan dan toen.

De authentieke beelden, waarvan sommige in technicolor, konden helaas niet verhinderen dat het geheel van een onnoemelijke saaiheid was, die mij dan ook halverwege deed afhaken.

Jammer, nogmaals, omdat ik een bewonderaar ben voor de bedenker en onderzoeker Ad van Liempt. Volgende keer beter dan maar.

vrijdag 20 juli 2012

Om de bestuurbaarheid van Best

Leo Bisschops van oppositiepartij Best Open vindt dat het over de vakantie heen tillen van de onderhandelingen over een herformatie van het college van B en W niet kan. Uiteraard hebben we daarvoor de mening van de heer Bisschops, oud-wethouder in voor BO betere tijden, niet nodig: zo langzamerhand iedereen in Best, inclusief de door Bisschops zo hoog geachte burger, is die mening toegedaan. Hoe weet ik dat? Je hoeft daarvoor geen kroegloper te zijn. Ik kom regelmatig in de bieb, waar de leestafel soms meer praattafel is en ontmoet ook BB-ers (Bekende Bestenaren) in de ontvangstruimte van de plaatselijke omroep.

Natuurlijk heeft ook de aanvoerder van Best Open ‘de afgelopen tijd met stijgende verbazing het geruzie in de Bestse politiek gevolgd’, zoals hij tegen het ED zei. Wie niet. Maar voor Bisschops is het ook een kapstok om zijn frustraties de vrije loop te laten. Immers, hij is door ‘het restant’ van de coalitie na de afgang van de D66-wethouder, onmiddellijk aan de kant geschoven, als zijnde in het recente verleden ‘te fel in zijn oppositie’.

Dat laatste is natuurlijk een quatsch-argument en Best Open heeft wel degelijk een punt, als zij vindt dat er nu toch snel garen op de klos moet komen. Maar daarvoor moeten alle partijen in de Bestse raad proberen afstand te nemen van wat zij de laatste weken allemaal hebben gezegd en gedaan. Sans rancune jegens wie of wat dan ook. Een schone lei, waarbij ook kan horen dat de twee nog zittende wethouders van CDA en VVD inzien dat een herformatie, terwijl zij op hun post bleven, is mislukt.

Het is niet gebruikelijk dat de burgemeester, hoewel hij geacht wordt ‘boven de partijen’ te staan, zich met de vorming van het college bemoeit. Eigenlijk is dat best jammer, want wat Best op dit moment nodig heeft, is een onafhankelijke ‘formateur’, die partijen tot elkaar brengt. De commissaris van de koningin? Krijgt die ook eens iets zinnigs te doen, naast zijn ijveren voor Culturele Hoofdstad Brabant.

De Bestse raadspartijen moeten zich goed realiseren dat de bestuurbaarheid van de gemeente op het spel staat en hun verantwoordelijkheid nemen.

donderdag 19 juli 2012

Ambtsketen en nepotisme

De burgemeester van Waalre, de heer Henri de Wijkerslooth de Weerdesteijn, is ‘dolblij’: zijn ambtsketen is in de puinhoop van het verbrande gemeentehuis teruggevonden. ‘n Wonder dat-ie niet gesmolten is. Enfin, een geluk bij ‘n ongeluk.

De ambtsketen is het laatste ‘herkenningsteken’ dat de burgemeester nog rest. Ooit had hij, evenals de ministers en de commissarissen van de koningin, een ambtskostuum met steek.

Toevallig stuitte ik deze week, bij een onderzoekje naar toestanden in Maarheeze, op de Beeldbank van het Regionaal Historisch Centrum Eindhoven op een foto van wijlen burgemeester Rob van Schaik (1906-1982), die in 1936 aantrad en maar liefst 33 jaar aan het bewind is geweest. Van Schaik in vol ornaat dus. Ik mag ‘m niet zomaar gebruiken, die foto, dus kijk even op de website van het RHCe. Hij moet een van de laatste burgemeesters met ambtskostuum zijn geweest, want voor zover mij bekend raakte het dragen van zo’n apenpak (sorry) na de oorlog in onbruik.

Over Van Schaik kan ik nog wel wat meer vertellen. In zijn nadagen te Maarheeze werd hij door het Eindhovens Dagblad beschuldigd van nepotisme (onevenredige bevoordeling). Briesend van woede, gaf hij de gemeentesecretarie opdracht, het ED de raadsstukken niet meer toe te sturen. Maar blijkbaar had de burgemeester een verkeerde voorstelling van de verhoudingen tussen de in zijn gemeente concurrerende dagbladen: het ED en de Maas en Roerbode, editie Weert e.o. De boosdoener in de ogen van Van Schaik, de ook al legendarische verslaggever Piet de Bont, maakte op z’n gemak ‘n deal met zijn collega in Weert en kreeg copiëen van de Maarheezer stukken keurig toegestuurd. Dat heeft geen jaar hoeven duren. De eerstvolgende decembermaand stuurde Van Schaik Piet de Bont een kaart: ‘Kerstvrede!’

Daarna is het best wel goed gekomen tussen de burgemeester en de journalist, want ze zijn nog samen in het kerkdorp Sterksel ‘met de boerinnen gaan dansen’. Want die Van Schaik, dat was me er eentje. En Piet de Bont trouwens ook. Op hem kom ik nog wel eens terug.

(Meer over het burgemeesterlijk ambtskostuum van 1853.)

Actie tegen slecht weer

douchekopEen Actiecomité Stop het Slechte Weer (ASSW) houdt aanstaande zaterdag in Amsterdam een protestmars tegen 'De Bilt-terreur'.

Echt waar, al vatte ik het eerst op als een actie tegen de weergoden. Of minstens tegen één god, óf tegen het hemelwater (wie watert er eigenlijk?).

Niet slim van ASSW om expliciet de weermannen op de korrel te nemen. Zou ze het op god of de goden hebben gegooid, dan had ze kunnen rekenen op een forse deelname van onder anderen mensen uit de kringen van de Christen Unie en de EO. Die zouden dan zondag, als de zon per ongeluk gaat schijnen, kunnen roepen: ‘Zie je wel, Jezus redt. Als je maar gelooft.’

Temeer dit Vlaamse weerbericht: ‘We kunnen uitkijken naar een rustig en overwegend droog weekend met zonnige perioden. De middagtemperatuur schommelt zaterdag rond 18 graden, zondag wordt het ongeveer 20 graden.Tijdens de eerste helft van de volgende week is het zonnig bij een middagtemperatuur die oploopt naar zowat 25 graden.’

Over de tweede helft van de volgende week durven ze het nog niet te hebben. Misschien Piet Paulusma? Die voelt zich altijd als God in Friesland.

Ik las dat over die actie trouwens op de website van  de PZC. Er stond een advertentie bij voor waterontharders.

dinsdag 17 juli 2012

Niet zo’n beetje raar

Beetje raar is het wel, dat gedoe rond een eventuele kandidatuur van een PvdA-figuur voor het wethouderschap in Best. Nou ja, beetje…

Eerst zegt oud-wethouder Vic Kerkhoff, zeer onlangs van het toneel gestapt als raadslid, niet in te zijn voor de functie. En nu duikt hij opeens weer op als ‘onafhankelijk kandidaat’ (uiteraard na eerst buiten zijn partij om zijn kansen te hebben gepeild). Onafhankelijk? Wat is dat nou weer? Kerkhoff heeft het afgelopen weekeinde peentjes zitten zweten over het opereren van ‘zijn PvdA’ en heeft uiteindelijk besloten, na een halve eeuw zijn lidmaatschap op te zeggen. Het valt me nog mee, dat dat niet ‘met pijn in het hart’ is gebeurd, Of toch wel?

De ruzie in het plaatselijke neo-socialistische kamp is moeilijk te doorgronden. In één adem vernemen we uit het ED dat PvdA-fractievoorzitter Marja van Leeuwen ‘niet meer wil meedoen’ met de coalitiebesprekingen, dat zij inmiddels een nieuwe baan heeft aanvaard en definitief van een wethouderskandidatuur afziet’. Volgens Kerkhoff zit de pijn bij de PvdA in het niet volgen van de democratische regels. Het afhaken van de fractie zou in strijd zijn met wat met de leden is afgesproken.

Ik moet zeggen, dat ik onderhand niet meer weet wat democratie is en wat niet. Eerder sprak ik op deze plek al mijn verbazing uit over de voortdurende bemoeienis van de voorzitter van de CDA-afdeling met de ‘formatie’. Wil ik consequent zijn, dan moet ik de de zogenaamde inspraak van de PvdA-leden even raar vinden. In de Gemeentewet staat, als ik het wel heb, nog steeds dat de leden van de raad hun besluiten nemen ‘zonder last of ruggenspraak’. Eens in de vier jaren mag de burger te kennen geven wat-ie daarvan vindt. Niet bij wijze van tussendoortje.

Niet zo’n beetje raar dus, dit gedoe in Best. Maar eigenlijk wisten we dat al eerder.

maandag 16 juli 2012

Vestzak-broekzak

Als het inmiddels niet zo ‘gewoon’ was, zou het ‘bizar’ worden genoemd. De vier miljoensdeal die het met hangen en wurgen door de gemeente Eindhoven overeind gehouden PSV dit weekeinde sloot met Heerenveen over de rechtsbuiten Luciano Narsingh. Daarbij troeft de club Ajax af, dat op de valreep 3,5 miljoen bood, zo meldt het Eindhovens Dagblad triomfantelijk, uiteraard op pagina 1.

Ach, wie maakt zich daar in deze crisistijd zorgen over? In dezelfde krant, op pagina 12, wordt alarm geslagen over het voornemen van de Eindhovense bibliotheek, ‘vanwege de bezuinigingen’, haar unieke, omvangrijke collectie bladmuziek af te stoten. Denk daar niet te licht over: de CDA-fractie in de gemeenteraad meent te weten dat deze  collectie een nationale functie vervult. Reserveringsverzoeken voor stukken uit deze muziekbibliotheek komen uit het hele land. Het CDA maakt zich dus ‘grote zorgen’ over dit naderende onheil. Een schrale troost, temeer daar dat CDA overal zelf bij is. Krokodillentranen.

Kom me nu weer niet aan met het verhaal dat je geen appels met peren moet vergelijken. Je kunt immers elke euro maar één keer uit geven. Uit vestzak of broekzak.

zaterdag 14 juli 2012

Wat kan Mart dat nou schelen?

De Wegener pers wijdde deze week twee tabloid-pagina’s aan een biografie van Mart Smeets. Elfde Gebod: noem nooit een straatnaam naar een nog levende persoon. Twaalfde Gebod: Schrijf nooit een biografie van een mens in leven. Die is altijd incompleet. De mens èn de biografie.

Het heeft allemaal met geld te maken, net als het geval Marco Kroon, die commandantje werd in Oirschot en op verzoek van zijn advocaat officieel werd ingehuldigd. Eens BN-er, altijd BN-er.

Zo ook Mart. Brengt het wat op? Nee? Dan gaat het niet door. De vpro gids vroeg hem onlangs zijn medewerking voor een artikel over Jean Nelissen, alias De Neel, de aan lager wal geraakte en inmiddels verscheiden sportverslaggever, die met zijn onafscheidelijk stompje sigaar in de mond, ‘n tijdje heeft meegewerkt aan Smeets’ Avondetappe. Nee dus. Geen belang bij. Stel je voor zeg, hij heeft immers nog altijd een boekske in de pen en dan laat je toch zeker ‘t achterste van je tong niet zien.

pantaloneOch, het kan deze Pantalone –> van de wielerjournalistiek helemaal niks schelen wat men van hem vindt. Hij mag alles zeggen en doen, om te blijven balanceren tussen bewondering en haat. Het gaat er namelijk niet om, wat er over je wordt gezegd, als er maar over je wordt geluld.

Oogst van een week Avondetappe:

- Carla Bruni is volgens S. ‘de vrouw van de gewezen eh..eerste minister van Frankrijk’.

- Een helikopter van de Tour scheert over een maïsveld, zoals helikopters dat kunnen. S. vindt echter dat daar aardappelen groeien. Een variant op het verkopen van knollen voor citroenen.

- O ja, en dan heeft Mart ook nog herinneringen aan Brigitte Bordeaux. Als die maar appellation controlée is.

Avondetappe. Nog één week te gaan en daarna duikt Smeets als gepensioneerd presentator op bij Omroep Max, neem ik aan. Maar die laatste week zit ik op het puntje van m’n stoel voor de nieuwste enormiteiten en vormen van kontenlikkerij van S. Zoals bij eregast Van Agt, die een leven lang een wielerhobby heeft gesimuleerd. Heb ik uit de eerste hand, namelijk van hem-zelf. Off the record kan niet eeuwig duren, want dat leidt maar tot geschiedvervalsing.

Ik blijf dus nog even naar het Waterloo van Smeets kijken, Om er eventueel hier verslag van te doen. Leedvermaak is namelijk een van mijn onaangename karaktertrekken, vooral als het BN-ers betreft.

vrijdag 13 juli 2012

Design

Het zit Eindhoven als designstad niet mee. Komt trouwens slecht uit met al die pretenties om in 2018 Culturele Hoofdstad te worden. Over de ruzies in de top van de Designacademie zal ik het verder maar niet hebben; het volgen van de berichtgeving daarover in de krant beschouw ik als pure tijdsverspilling.

Ach, was het maar simpel Lampengat gebleven. Hoewel, de 275 designlantaarntjes langs de Tilburgseweg doen het al sinds hun plaatsing in 2008 niet of niet goed. Zelfs hydrokorrels – ideetje aannemer – tegen het vocht helpen niet. Rust er een vloek op, omdat niet Philips, maar de Franse firma Thorn Lighting die paaltjes leverde?

Feit is dat design steeds vaker ondergeschikt lijkt aan functionaliteit. Deze week benaderde ik tijdens een van de vele regenbuien waarmee wij deze zomer worden gezegend, zo’n design-buswachthokje, oftewel abri. Dat hokje heeft twee vierkante designstoeltjes. Meer voor de sier dan om plaats te bieden aan een aantal reizigers, evenredig aan de grootte van het wachthuisje. Er zijn ook wel designzitbanken in de omgeving van die bushalte, maar die waren natuurlijk nat, al was het wel een goed idee van de designers die banken samen te stellen uit dunne spijlen, waardoor ze snel drogen.

Ik ging in het hokje staan. De twee stoeltjes waren bezet door een leuk meisje en een leuke jongen. Het duurde misschien een halve minuut en toen zei het meisje: ‘meneer, ga hier maar zitten’ en ze kroop gezellig op het andere stoeltje naast wat misschien haar vriendje was.

‘Ja,’ zei die jongen, ‘hier had gemakkelijk een bank kunnen staan.’

Er was trouwens geen designmobieltje te bekennen. Ik zei het al: een leuk stel.

donderdag 12 juli 2012

Uilenbril

Nelleke van der Krogt blijft week na week de kijkcijferige winnaar op primetime met haar programma Kunst & Kitsch, meldt Mediacourant.nl op gezag van de Stichting KijkOnderzoek: woensdagavond maar liefst 1,6 miljoen aan de buis gekluisterden.

Ik kijk wel eens naar ‘Tussen Kunst en Kitsch’ (zoals het programma echt heet) van de AVRO, maar uitgerekend niet vanwege Nelleke vd K, die de laatste tijd nóg meer kijkers hoopt te trekken met een enorme uilenbril. De reden dat ik kijk, is meestal om de tijd te doden tussen programma’s die enigszins kijkbaar zijn en die dan niet zijn. Terwijl ik me te moe voel om nog te lezen.

Die mevrouw vd K. en K. is feitelijk niet de presentator, dat zijn de kunsthistorici en bekwame veilingmeesters. Zij analyseren en waarderen de door mensen uit alle windstreken aangedragen voorwerpen en kunstwerken, terwijl vd K. er af en toe opmerkingen tussen plaatst, die absoluut niets ter zake doen, erger nog, alleen maar afleiden òf te snel leiden naar wat in dit land de hamvraag is: Wat is het waard?!

En zie, die steeds weer terugkerende vraag is het die volgens mij de nieuwsgierigheid wekt en de kijklust opvoert. Immers, heb ik ook niet zoiets aan de muur hangen of op zolder liggen?

Kijkcijferonderzoek heeft iets dwingends richting de programmamakers en frustreert daardoor de kwaliteit van het t.v.-aanbod. In dit geval leidt het ook nog eens tot eer jegens iemand die de eer niet toekomt.

Zou die uilenbril over vijftig jaar nog veel waard zijn?

woensdag 11 juli 2012

Wafels

Pas op bij het bestellen van wafels. Trouwens ook met ‘warme appeltaart’, kan uit magnetron komen, dus pap zijn. Maar dit terzijde.

Brusselse wafels dus. Ik ken in Nederland en België enkele adressen, waar die voortreffelijk, want knapperig, in volmaakt verse staat worden geserveerd.

Als ik zeg, pas op, dan bedoel ik dat je altijd moet eisen dat die wafels vers gebakken zijn. Laatst vroeg ik naar de mate van versheid op een terras in Herentals. De ober zei eerlijk: nee meneer. Niet vers gebakken. Dus lamaar.

In Heeze beloofde men vers. Maar het bleken uiteindelijk opgewarmde deegsels van de Aldi of de Lidl.

- Dit heb ik dus uitdrukkelijk niet besteld, zei ik tegen de serveerster.

- Ja, ze zijn twee uren geleden gebakken, loog de vriendelijke meid, maar – loyaal – u mag het teruggeven. Wat ik besloot niet te doen. Bij het afrekenen gaf ze ter genoegdoening 1 euro teveel terug.

Het komt nog eens goed met onze horeca. Ooit.

zaterdag 7 juli 2012

Werkdruk

Enkele CDA-bewindslieden zeggen dat het idee van Marc Rutte destijds, verder te gaan met 12 in plaats van 16 ministers en 8 in plaats van 12 staatssecretaris een miskleun was. De werkdruk zou volgens onder anderen Minister Hillen (Defensie) en staatssecretaris Bleker (landbouw) te hoog zijn. Blijkbaar lopen deze mensen op hun tandvlees, wat overigens niet aan ze is te merken. Al zijn Hillen en Bleker de mannen die momenteel zo ongeveer het meeste verzet tegenover zich vinden (Q-koorts, JSF, tankaffaire). Ja, daar kun je behoorlijk moe van worden.

Maar zijn de beweringen van deze hele en halve excellenties voldoende, om het bij de volgende kabinetsformatie over een andere boeg te gooien? En wordt het aantal ambtenaren misschien ook opgevoerd in plaats van verminderd vanwege ‘de werkdruk’?

Laten we het er op houden, dat een formatie niet gebaseerd moet zijn op losse beweringen, laat staan natte-vingerwerk.

Desnoods maar weer een ‘onafhankelijk onderzoek’.

donderdag 5 juli 2012

Omgaan met de dood

De omgang met sterven en dood is de laatste jaren aan verandering onderhevig. Mensen komen er door de sterkte en de frequentie waarmee de media hen met de harde werkelijkheid confronteren, dagelijks mee in aanraking. Mede daardoor zijn sterven en dood uit de taboesfeer geraakt en heeft het besef post gevat dat ‘de dood bij het leven hoort’.

De secularisatie van dat leven, die met zich meebrengt dat de overwegende rol van het geloof bij het afscheid is afgezwakt, zo niet verdwenen, heeft geleid tot nieuwe vormen, waarvan het vervangen van de begrafenis door de crematie met een geheel vernieuwde cultus wellicht de belangrijkste uiting is. Daarnaast zijn er andere methodes van stervensbegeleiding ontstaan zoals die van het hospice voor terminale patiënten die graag ‘thuis’ willen sterven, maar daar niet over de naar hedendaagse maatstaven onontbeerlijke faciliteiten kunnen beschikken.

Geen stad of dorp van enige omvang, of men streeft er naar de inrichting van zo’n hospice. En dan kunnen er moeilijkheden rijzen, problemen die voortvloeien uit het feit dat niet van iedereen kan worden geëist dat hij zich onmiddellijk thuis voelt in de nieuwe benadering van sterven en dood. Vooral van mensen, die in de tradities van weleer oud zijn geworden en voor wie het allemaal wel erg snel is gegaan, voor wie de klok nog luidt, kan het moeilijk zijn, dag in dag uit met de praktijk van een hospice te maken te krijgen.

Zo’n probleem speelt momenteel in Best, waar men een hospice wil vestigen in een appartementencomplex, dat ‘aanleunt’ tegen het zorgcentrum De Kanidas. Daar wonen mensen van zeventig, tachtig jaar die zich nog redelijk fit voelen en niet in de laatste plaats voor hun appartementje hebben gekozen omdat zij veel verwachtten van het onderling sociaal verkeer  - niet in de veronderstelling dat daar ook een ruimte zou zijn, die op stervensbegeleiding is toegespitst. Het is hun al voldoende dat zij letterlijk het uitzicht hebben op het kerkhof.

In het licht van het voorgaande (het geringer vermogen tot aanpassing aan het heden) kan ik me de bezwaren van die bewoners voorstellen en begrijp ik ook dat zij desnoods tot het uiterste (de rechter) willen  gaan, om de plannen van de initiërende stichting te torpederen. Maar zover is het nog niet. Het al dan niet doorgaan van de hospice is puur afhankelijk van de vraag, of het gemeentelijk bestemmingsplan dit toestaat. In eerste instantie is dat niet het geval, maar B en W van Best zijn bereid, de noodzakelijke wijziging van dat plan te bevorderen. Wat hier opvalt, is de kille, bureaucratische benadering van het geval door het college. De wethouder van ruimtelijke ordening, de CDA-er Paul Gondrie zei volgens het Eindhovens Dagblad: ‘We kijken puur naar de regels en op grond daarvan vinden wij dat het kan.’

Ja, ik begrijp best dat het gemeentebestuur formeel niet anders kan dan de wens van de hospice-stichting honoreren, maar dan is er toch sprake van ‘heel vervelende regeltjes’. Misschien moet de stichting Bijna Thuis Huis Best toch nog eens bij zichzelf te rade gaan. Doet ze dat niet, dan wens ik de protesterende bewoners ‘n heel goeie advocaat toe.

woensdag 4 juli 2012

Droeg ED bij aan de chaos?

ed_chaos_408x312

Brandje op de bovenste verdieping van De Bijenkorf in Eindhoven. Geen paniek in het warenhuis, maar wel ‘chaos’ buiten, op het 18 Septemberplein,  waar de brandweer moeite had met de incorrecte plaatsing van de kramen op de weekmarkt. Bovendien, zo meldt het Eindhovens Dagblad was het publiek ongehoorzaam door onder de afzettingslinten door te duiken. Maar was datzelfde ED ook niet, al was het maar een beetje, schuldig aan wat het zo gretig in zijn krantenopening een chaos noemt?

Dat zit zo. De dagbladen van Wegener, waartoe het ED behoort, zijn in toenemende mate multimediaal bezig. Met behulp van apps voor de Ipad en Android-toestellen. Interactiviteit is zo’n beetje het toverwoord. De lezer van de papieren of de elektronische krant wordt gestimuleerd met woord en beeld te reageren. Zo stimuleert het ED sinds enkele weken het gebruik van  de (vooralsnog Engelstalige) app Scoopshot. Met smartphone of tablet te maken foto’s kunnen gevraagd of ongevraagd naar de krant worden gestuurd, met een kans op plaatsing op de website en zelfs in de papieren krant. Daarbij geldt voor wat hoort wat, al zijn het doorgaans bedragjes, die in geen enkele verhouding staan tot wat professionele fotojournalisten voor hun werk rekenen. Het laat zich raden, hoe de desbetreffende sectie van de NVJ tegenover dit soort initiatieven staat. Regelrechte broodroof. Niet dat zulks de firma Wegener iets kan schelen, want  in de krantenwereld geldt momenteel het adagium ‘ieder voor zich en god voor ons allen’. En wat kan het redactionele personeel anders doen dan de aanwijzingen met het zweepje van de broodheer volgen? Met de papieren krant sec kan men immers de laatste tijd voor- noch achteruit.

Sorry dat ik zoveel woorden nodig heb, om de kern van mijn betoog in te leiden, maar we leven nu eenmaal in een bar ingewikkelde wereld. Dus, om kort te gaan: Het ED plaatste gisteren op Scoopshot de volgende ‘opdracht’: Maak met je telefoontje een foto van de brand in de Bijenkorf. Toen ik dat zag, dacht ik direct, wat zullen de hulpdiensten, van wie terecht wordt verwacht dat ze de professionele journalistiek zoveel mogelijk ruimte geven, daarvan vinden? Kijk, en daar lees je dus niets van in het ED, waar melding wordt gemaakt van mensen die bevelen van politie en brandweer negeren.

Was het in de praktijk zo erg als bovenstaande regelen suggereren? Dat valt wel mee, denk ik. Scoopshot leverde zegge en schrijve één op de website geplaatst op afstand genomen fotootje op van de rook boven het centrum van Eindhoven. Het experiment met de app is kennelijk nog in de startfase. Wel werden het ED nog twee als bruikbaar beschouwde plaatjes per email toegezonden en nam de krant (wederom alleen op de website) een foto over van Twitter. De overgrote meerderheid van de dertig (!) foto’s die op de ED-site staan, zijn van de eigen fotograaf Bert Jansen. Geen enkele foto haalt de zilveren camera, maar ja, zó spectaculair of fotogeniek waren de brand en de ‘chaos’ nu ook weer niet.

dinsdag 3 juli 2012

Telegram

Koningin Beatrix heeft ‘de nationale ruimte-knuffelbeer’ (dixit BNR), André Kuipers, die herstellende is in Houston, een telegram gestuurd.

Ik wist niet dat dat nog kon, telegraferen. Was het trouwens een gelukstelegram, zo een met bloemetjes en andere franje? Daar zullen ze in de VS wel nooit van hebben gehoord. Leek me nogal ‘Hollands’.

Het is een gelukwens, gesteld in de pluralis majestatis-vorm ‘Wij Beatrix, Koningin der Nederlanden’, al staat er deze aanhef natuurlijk niet bij. Hoewel, alles is in de anachronistische wereld van onze monarchie nog mogelijk.

Op de Twitter-felicitatie van Willem Alexander, was al kritiek. Zo stijfjes.

Beatrix laat noteren: ‘Wij hebben groot respect voor Uw prestatie en voelen ons geïnspireerd door Uw positieve uitstraling en communicatieve vaardigheden’.

‘Geïnspireerd door uw positieve uitstraling.’ Uw staat er trouwens, volgens mij was er in telegrammen nooit onderscheid tussen hoofdletters en kleine letters. Ik verdenk doorgeefloket RVD van deze weergave. Maar vrij vertaald staat er: In tegenstelling tot je commandant kwam je lachend terug op aarde.

En ‘communicatieve vaardigheden’: Je belde onmiddellijk je vrouw en je wuifde zo vriendelijk naar mij en naar de andere mensen in het land.

Maar toegegeven, dat is allemaal veel te uitvoerig voor een telegram. En te weinig majesteitelijk. Anderzijds, de telegramstijl van weleer was het ook weer niet. Dan had er in minder woorden (minder kosten) gestaan: 'Gefeliciteerd Respect voor prestatie. Zijn geïnspireerd door uw persoonlijkheid.’

maandag 2 juli 2012

Lommelingen?

Ik meen dat ik het onderwerp al eens eerder behandeld heb, maar dat kan me niet schelen. Kwestie van een nieuwe invalshoek kiezen, denk ik dan maar. Jos Kessels schrijft volgens mij vandaag ook niet voor het eerst over z’n zweetvoeten.

In dat ED van Kessels staat op pagina 3 de kop: Lommelnaren gewond na val met luchtballon. De krant ontleent het bericht aan ‘de Belgische krant Het Belang van Limburg’. Toch makkelijk die gratis websites van de Vlaamse kranten, waarop alles veel breder uit de doeken wordt gedaan dan op onze krantensites. ‘Lees meer in het ED van maandag.’

Maar het gaat mij om de aanduiding Lommelnaren, voor twaalf inwoners van het grensplaatsje Lommel, die als gevolg van een windvlaag met de mand van een luchtballon zijn gekanteld en ‘door elkaar zijn geschud’. Ooit had ik een hoofdredacteur, of eigenlijk was het  een –redacteurtje, dat dan woedend het redactielokaal placht binnen te zeilen met de woorden: ‘Meneer, die mensen zijn niet naar, dus zijn het Lommelaren.’ Daar dienden wij in het vervolg rekening mee te houden. Zoals ook met het feit dat een auto niet in een sloot kon belanden, noch er in terecht komen. Immers een sloot is geen ‘land’. En terecht? Natuurlijk is dat niet terecht. Enzovoorts. Dat hoofdredacteurtje kon dan met zijn voetjes stampen en roepen: ‘Dit is geen verzoek, dit is een bevel!’. Dat waren nog eens (autoritaire) tijden. Wat ‘n geluk dat we toen nog niet elk k*tberichtje van onze naam voorzagen.

De aanduiding van de ‘inwoners van’ is naar plaatselijk gebruik. Laat dat voor eens en voor altijd gezegd zijn. Zo bestaan Budelnaren niet, wel Bulanders. Evenmin kan er sprake zijn van Bruggenaren, wel van Bruggelingen. Maar Lommelingen? Nee, dat willen we die lammelingen, pardon, inwoners van Lommel toch niet aandoen.

In veel gevallen blijft het dus een ‘nare kwestie’, hoewel, kan die n toch niet beter worden weggelaten na een medeklinker? Eerselaar klinkt best goed. En een inwoner van Vessem dan? Vessemer! Enfin, zoek het maar uit.