dinsdag 25 september 2012

Katerig

De voorzitter van de fractie Best Open in de gemeenteraad van Best, tevens oud-wethouder, Leo Bisschops, zit met een katerig gevoel. Dat zou hij tegen het Eindhovens Dagblad hebben gezegd, naar aanleiding van het mislukken van de herformatie van het college van B en W. Drie maanden duurt nu al de bestuurscrisis in deze gemeente.
Katerig. Dat woord bestaat niet, volgens mijn Van Dale, waarvan ik moet bekennen dat het ‘n al wat oudere druk is. Ga je googlen, dan kom je het wèl tegen in de betekenis van katterig. Zo zie je maar weer, als je maar lang genoeg wacht, wordt kindertaal (doordeweeks in plaats van door de week; vernoemen naar, in plaats van noemen naar) vanzelf officiële taal.
Als ik een betekenis van katerig zou moeten bedenken, dan zou ik eerder in de richting gaan van de bronst, gepaard gaande met nachtelijk gejank, waartegen een emmer water nog wel eens wil helpen. De heer Bisschops is een integer mens, dus pas ik ervoor, hem te betichten van een zekere geilheid, nu blijkt dat de formatie-onderhandelingen zijn afgesprongen op de taakverdeling. Begrijpelijkerwijs keek Leo daarbij met meer dan normale belangstelling naar ‘een brede sociale portefeuille’. Dat was en is zogezegd zijn ding.
Maar er was sprake  van ‘oud zeer’, zoals de aanvallen in het verleden van de oppositieleider op de huidige portefeuillehouder, de CDA-er Theo Reijnders en kennelijk is het niet gelukt daarover schoon schip te maken.
Dus toch een emmer koud water voor Bischops én voor Best, dat maar niet van zijn crisis af komt.

maandag 24 september 2012

De schuldvraag

In het Mediaforum, subrubriek van NCRV’s Lunch op Radio 1, moest het wel gaan over de schuldvraag rond de rellen in Haren.

haren_krawalleJammer dat alweer enkele fossielen van de oude media, met name Frank Kuitenbrouwer (NRC) en Max van Weezel (VN), het hier voor het zeggen kregen, want ze zaten er volgens mij voorspelbaar naast toen ze de op het nieuws verlekkerde kranten, de radio en de televisie (op tijd in Haren opgestelde satellietzenders) aanwezen als dé hoofdschuldigen bij het ‘aantrekken’ van wat nu opeens gelegenheidshooligans heten.

Ik zit liever op de golflengte van (internet)journalist Henk Blanken, die in de Wegener kranten terecht vaststelde dat jongeren kranten lezen noch tv kijken, laat staan iets met radio hebben. In de visie van Blanken waren het de social media als Facebook en Twitter, die in dit geval als instrumenten voor de opjutterij fungeerden.

Ik denk dat we nog lang niet uitgepraat zijn over zaken als het zelfreinigend vermogen en de daarmee verbonden verantwoordelijkheden van deze razendsnel en vrij toegankelijke webapplicaties en hun gebruikers. Beperking of censuur zijn daarbij niet aan de orde. De communicatietechnieken zijn immers al zo ver in hun ontwikkeling dat kwaadwillenden altijd een kanaal zullen blijven vinden, om hun snode plannen te verwezenlijken.

Zinvoller lijkt een degelijke evaluatie van de manier waarop diverse overheden op de nadering  van de Harense Krawalle hebben gereageerd. Constateringen achteraf, als die van ‘Veiligheidsminister’ Opstelten: ‘Volstrekt onacceptabel’, zijn tot op de draad versleten en op z’n zachtst gezegd lachwekkend.

zaterdag 22 september 2012

Klantgericht

Voor de klantgerichtheid van sommige grote winkelketens kan niet genoeg bewondering worden opgebracht.

Hoe die klant wordt uitgenodigd, zichzelf bij de neus te nemen.

Het zogenaamd psychologische trucje van het net even naar onderen prijzen van artikelen (5,99 euro, natuurlijk aan de kassa afgerond naar boven) zal wel onuitroeibaar zijn – een consument met enig verstand heeft daar trouwens geen moeite mee, ze doen maar.

Maar wat hand over hand toeneemt, laat ik mij vertellen want ik pleeg mij doorgaans niet in dit soort details te verdiepen, is het regelrecht geknoei met kledingmaten. Het gaat hier om de gefrustreerde enigszins mollige tante die juichend de winkel uitloopt omdat ze nog maatje 40 kan hebben.

Ooit overwogen, dat de verkopende instantie de sticker 44 wel eens vervangen kan hebben door 40?

Ech waar, het gebeurt aan de lopende band. Goed voor de economie, moet je maar denken.

Bisdomblad

ed_bisdomblad_326x473Bestaat in het Oost-Brabantse het Bisdomblad nog? De Sint-Jansklokken? Mogelijk alleen nog in digitale vorm of zoiets.

Geen nood, het Eindhovens Dagblad, voorziet. Alsof  het r.-k. dagblad De Tijd, ongeacht zijn kwaliteit destijds de pastoorskrant genoemd, uit de doden is opgestaan.

Het ED opent heden met een ‘open brief’ van een huisarts aan bisschop Hurkmans over de actuele perikelen in zijn diocees. Niet zonder ironie, met de archaïsche aanhef Hoogwaardige excellentie monseigneur. Let op het ontbreken van de komma achter ‘excellentie’, een aanspreektitel die binnen de
r.-k. Kerk trouwens alleen een kardinaal toekomt.

Een artikel, dat op de opiniepagina niet mis zou hebben gestaan, maar waaraan naar mijn idee, het merendeel van de ED-lezers geen behoefte heeft.

Is dit nieuwe journalistiek? Moeten daarvoor het nieuws, de minstens zo sterk het tijdsgewricht tekenende Facebook-rellen, naar de onderkant van de voorpagina worden gedrukt?

Iemand in mijn omgeving, geen journalist zijnde, vroeg: ‘Wie bepaalt zoiets?’

In mijn geheugen tastend, opperde ik: ‘De eindredacteur, in overleg met de hoofdredactie, neem ik aan.’

Die hoofdredacteur heeft dus heel wat uit te leggen.

vrijdag 21 september 2012

Economen zijn gek

Dat het niet goed gaat met de economen, weten we al sinds 2008. De meesten lijken gek of zijn het. Gek van het niet weten en van het weten dat ze het niet weten.

Wat moet je dan als gek? Iets buitengewoons verzinnen, zodat journalisten en presentatoren gek genoeg zijn om je voor de microfoon, met of zonder camera te halen.

Om met laatstgenoemde categorie te beginnen, ik heb Humberto Tan, tegenwoordig presentator van het ochtendprogramma van BNR, tamelijk hoog. Geestig en adrem, niet voor enig karretje te spannen of in de luren te leggen. Maar vanmorgen viel hij me toch vies tegen.

Want hoe kun je nou een econoom serieus nemen, die alleen al zijn schoolgeld moet terughalen wegens onvoldoende taalkennis, annex –gevoel en die bovendien de meest baarlijke nonsens staat te verkondigen? En dat deed Tan, zonder een spoor van kritiek.

Hoe de man heet, is  - de radio is een vluchtig medium – me ontgaan; de websites van BNR bieden me ook geen uitsluitsel, maar alla, wat doet de identiteit er in dit geval eigenlijk toe.

Dit was dus de bewering ter adstructie van de door hem en Tan kennelijk als pakkend beschouwde onliner Beter beunhaas dan angsthaas: De hard werkende (om 7 uur opstaande) bankier annex geldwolf is beter voor de economie dan de integere functionaris, die gewoon zijn plicht doet.

Klompen zijn uit de mode, maar was dat niet zo, dan was er bij mij een gebroken. Interviewer Tan had nog wel de tegenwoordigheid van geest, deze econoom te vragen, wat zijn collega’s daar wel van dachten. ‘Die zijn het intuïtief met mij eens,’ wist de ander met zekerheid.

Moet ik verder nog iets uitleggen, hoewel dat primair de taak van onze wetenschapper zou zijn? Ja, het gebruik, of liever misbruik van het woord beunhaas in deze context. Want een beun is iemand, die voor een habbekrats een karwei redelijk tot slecht uitvoert, dat bij de vakman scheppen met geld kost.

Dit onderdeel van des econooms minireferaat was het, dat mij deed afvragen: is hij nou gek, of ben ik het?

En vooralsnog waag ik het, ‘t laatste uit te sluiten.

woensdag 19 september 2012

Klasse 1

André SpoorDe op 82-jarige leeftijd overleden André Spoor, vanaf 1970 bijna dertien jaar hoofdredacteur van NRC Handelsblad, was er een van klasse 1. Lees de necrologie maar op de website van die krant.

Wat me in zijn levensschets niet in de laatste plaats opviel, waren zijn correspondentschappen voor wat toen het samenwerkingsverband Grote Provinciale Dagbladen (GPD) heette. Zo was Spoor van 1964 tot ‘68 in Washington gestationeerd, in een tijd dat de grote Nederlandse kranten nog slechts losse medewerkers in de Verenigde Staten hadden. Het siert NRC, dat ze niet nalaat dit laatste te vermelden.

GPD, zo heet nu haar opvolger, de Gemeenschappelijke Persdienst, die op 1 januari 2013 ophoudt te bestaan, als gevolg van afhaken als deelnemer door Wegener.

Zo symboliseert de dood van Spoor meer dan één verlies voor de Nederlandse dagbladjournalistiek.

dinsdag 18 september 2012

KrantHout

Dit is toch wel het toppunt van innovatie en een fraai staaltje van ‘duurzaamheidspraktijk’: KrantHout. De Eindhovense onderneming Vij5 lijkt hiermee op wereldniveau successen te gaan boeken.

KrantHout is een product dat, simpel gezegd, ontstaat door het samenpersen en verlijmen van oude kranten. Het resultaat is verbluffend sterk en fraai genoeg om  bij voorbeeld het chique notenhout te vervangen in een pretentieuze bolide. Peugeot_Onyx_V8Peugeot heeft er het oog op laten vallen en presenteert deze maand op de Autosalon in Parijs de Onyx V8 conceptcar, waarin het nieuwe product is verwerkt. Natuurlijk is alle krantenpapier geschikt, maar in het Eindhovense is men er niet vies van, elkaar het balletje toe te spelen. Vandaar dat het Eindhovens Dagblad vandaag met trots weet te melden, dat je straks in de nieuwe Peugeot het oog kunt laten vallen op ‘n soort reïncarnatie van dat ED.  kranthout2Niet helemaal overtuigd? Op de website van Vij5 ziet het product er zo –> uit.
Peugeot kan trouwens wat gedegen innovatie, gezien haar penibele positie op de markt, goed gebruiken. Maar of Margotje binnenkort in haar Peugeotje (met dank aan Wim S.) van krantenpapier zal rijden, staat nog te bezien. Die conceptcar lijkt eerder te preluderen op een verdere verhoging van de maximum snelheid tot minstens 200 km per uur en dát perspectief ligt nu juist wat minder voor de hand.

zondag 16 september 2012

Een herboren inspector Morse

Endeavour_300x169Met verbluffend herkenbare psychische gelijkenis, is de Britse acteur Shaun Evans zaterdagavond op het Vlaamse Canvas verschenen als de startende rechercheur Morse. Een reïncarnatie.

Nog altijd treurende om de in 2002 te vroeg overleden John Thaw, die als de oude Morse nimmer zijn voornaam prijs gaf, en niet echt onder de indruk van diens opvolger Lewis, vond ik het aantreden van Evans als de jonge Endeavour Morse beslist een verrassing. Ook in praktische zin.

Die intellectuele achtergrond, contrasterend met zijn directe omgeving, die onvoorwaardelijke liefde voor het belcanto, die in de eerste aflevering van vier een heel speciale dimensie krijgt in de confrontatie met een zangeres in verschillende gedaanten, de knipoog naar de Jag van de oude Morse, dat Oxford van de jaren zestig, alles weer met Britse precisie gereconstrueerd… Adembenemend mooi.

Moge ook deze Morse in het vak vergrijzen.

vrijdag 14 september 2012

Het gaat tegenwoordig zo snel

bushalte_tijdsaanduiding_236x473Leuk. Dat woord wordt zóveel gebruikt, dat het aan inflatie onderhevig is. Ik ben een oude man, dus gebruik zo vaak als het kan het ouderwetse woord vermakelijk.

Dus: reizen met het OV kan zeer vermakelijk zijn. Gezellig mag ook, hoewel ook dat woord begint te slijten. Nog erger: gezellie. Hoe is het eigenlijk verder gegaan met die reacties op Twitter onder de tag #ergwoord? Ik neem me al weken voor daar weer eens te gaan kijken.

Zomaar een voorvalletje met lijn 145 Eindhoven-station – Eindhoven Airport via station Best. Terwijl ik comfortabel op de voorste stoel tegenover de robuust, maar trefzeker rijdende bestuurder zit, nadert de bus halte Nazarethstraat in Best. Daar staat een bejaard stel op het bordje met de dienstregeling te turen. De bus stopt, de chauffeur wacht, zonder de deur open te doen. De oudjes blijven puzzelen. De chauffeur rijdt aan. ‘Hoho, wij willen mee.’ Gelach.

Chauffeur: ‘Wete gullie wel waar ge naar toe moet?’

‘Ja, naar Airport, eh, nee naar de MAKRO', zegt oma.

‘Volgende keer wel beter opletten, hé?’

‘Ja, maar het gaat tegenwoordig zo snel allemaal.’

De chauffeur wacht netjes tot de oudjes zijn gezeten. Daar zijn ze bij de Hermes-busdienst heel correct in.

donderdag 13 september 2012

Beloften die in de weg zitten

Toen de Onbekende Nederlander mevrouw Van Lieshout dinsdagvond tijdens het slotdebat aan de lijsttrekkers vroeg, ieder één belofte te noemen, die ze na de verkiezingen zouden nakomen, zwegen de sprekers stil. Ook de potentiële grote winnaars.

Ik probeerde, tegen beter weten in, want ondanks de afwezigheid van interactieve tv, de heer Samsom te herinneren aan zijn herhaaldelijke verklaring, de door Rutte I aangekondigde btw-verhoging op de  boodschappen, ons dagelijks brood, terug te zullen draaien. Hij hoorde het natuurlijk niet. En dát kon hij mevrouw Van Lieshout, vermoedelijk niet luisterende naar de naam Ingrid, niet beloven.

Ik wil hiermee maar zeggen dat nog heel wat kwesties het bereiken van overeenstemming tussen de VVD en de PvdA over een gezamenlijke regering, eventueel met aanvulling door D66 en/of CDA, in de weg zitten. Om nog maar een krikkel puntje te noemen: de hypotheekrente-aftrek, waaraan het VVD-stemmend legioen even niet heeft gedacht, maar waaraan Rutte c.s. onwrikbaar vast houdt. Of juist wel, met dienovereenkomstige kokerblik.

Wie doet hoeveel water in de wijn?

Papieren gespartel

Wat oude media, met name de kranten, niet zouden moeten doen als ze het over nieuwe ontwikkelingen op hun marktterrein hebben, is, zich neerbuigend uitlaten over internetjournalistiek. Zoals vandaag gebeurt in de Wegener pers:

‘(…) niet alleen nieuwsartikeltjes die gratis op internet staan, maar ook alle diepgravende interviews en doorwrochte analyses van de kwaliteitspers’.

De in deze zinsnede gevatte diskwalificerende constatering (gratis ‘nieuwsartikeltjes’)  is bezijden de waarheid. De redenering kan alleen maar worden opgevat als het panikeren van een papieren medium, dat als het over ‘gratis nieuwsartikeltjes’ op het web gaat, op z’n minst kan worden betrapt op stiekem om ‘n hoekje kijken en daar, comfortabel aan het beeldscherm, de broodnodige inspiratie aan ontlenen.

De Wegener scribent is de zoveelste kranten-fossiel, dat niet in staat blijkt, de technische vernieuwingen in medialand te verwerken.

Papieren gespartel.

maandag 10 september 2012

Ja, hou eens op met die peilingen

Ja, goed idee, hou nu maar eens op met die peilingen. Het is mooi geweest en op deze manier draait het nog uit op een belediging van de kiezer; immers ze zijn virtueel al begonnen met de kabinetsformatie zonder dat die op een geldige manier zijn/haar zegje heeft kunnen doen. Dit is van de zijde van de peilers vrágen om moeilijkheden. Ik wens ze dan ook het échec toe van een verkiezingsuitslag, woensdagavond, die hen compleet in hun hemd zet, want significant afwijkend van hun voorspellingen.

Komt het voorstel tot het verbieden van die peilingen, in een bepaald stadium vóór de verkiezingsdatum (zoals in Frankrijk al praktijk is) soms uit verdachte hoek? Je zou het bijna gaan denken doordat het Emile Roemer van de SP is, die de kat de bel aan heeft gebonden. Je kunt immers moeilijk beweren dat de man baat heeft gevonden bij al dat gepeil.

Korte tijd aangewezen op de radio voor de broodnodige nieuwsvoorziening (de wifi op de boerencamping liet het even afweten) moest ik het doen met de reactie van PvdA’s Samson. Teugen natuurlijk, maar naar zijn zeggen niet omdat hij profiteert van het al vaker vastgestelde verschijnsel dat de al dan niet zwevende kiezer gaarne meelift op de bagagedrager van de winnende partij. Nee, zegt Samsom, de vrijheid van meningsuiting is hier in het geding. Waar heb ik dat smoesje vaker gehoord?

Intussen ben ik bijgepraat door de zaterdagkrant die de buurman voor me heeft bewaard: het argument komt helemaal niet uit de koker van de naar het schijnt zo succesvolle lijsttrekker in gerepareerd rood verenpak. Roemer heeft de meningsvrijheid  zelf al geopperd als mogelijk breekpunt. Wat hij heeft gedaan is niet meer dan het hyperige fenomeen ter discussie stellen. Dat is – zie hierboven – allesbehalve een oneerbaar voorstel, laat staan dat Roemer zich hiermee  als ‘potentiële verliezer’ verdacht zou maken.

Is het geen ‘ongeschreven wet’, dat je op verkiezingsdag geen reclame meer maakt bij de ingang van het stembureau? Is dat soms ook een beperking van de vrijheid van meningsuiting? Laat het maar gauw woensdagavond worden. Dan kunnen de winnaars en (nipte) verliezers net als in 2010 weer in de achterkamertjes gaan konkelefoezen. Helaas, dat dan weer wel, heeft het kiezersvolk dat maar te gedogen.

We spreken elkaar nader.

zaterdag 8 september 2012

Puisterig

ED afgelopen week: ‘Op het braakliggende terrein Hoofdstraat 6-8 in het centrum van Best wordt straks 't Koetshuys gebouwd met twee winkels, tien riante appartementen en een parkeergarage met autolift. Het terrein wordt wel 'een lelijke puist' in de mooie Hoofdstraat genoemd.’

Wie noemt die plek aan de Hoofdstraat zo? Nooit gehoord. En als het dan toch over lelijke puisten gaat, dan weet ik er nog wel ‘n paar. Wat anders te denken van de leegstaande bedrijfspanden en min of meer monumentale, maar onbewoonde woonhuizen, omringd door hoog opschietend onkruid tegenover Prinsenhof/Tapijtcentrum?

Een en ander geeft te denken, dat er in het centrum van Best nog heel wat te doen staat.

En, Koetshuys? Van mij mag het gewoon Koetshuis heten.