Wie brandschoon is werpe de eerste steen

‘Wij betalen de rekening voor wat er in het verleden in de wielersport is gebeurd,’ moet Raborenner Robert Gesink als commentaar hebben gegeven op het zich terugtrekken van de bank als sponsor.

Gesink heeft gelijk, als het waar is dat zijn generatie wèl zuiver op de graad is. Eerst zien en dan geloven. Als ik het goed begrijp is het juist de uitzichtloosheid op dit punt, die de hoofdsponsor heeft doen besluiten, na 17 jaar als zodanig te hebben geschitterd, definitief af te haken. Men wenst zich niet langer met  deze vergiftigde manier van sportbeoefening te encanailleren.

Het sympathieke van de wielrennerij vond ik altijd, de wijze waarop ´de mannen´ zich voor een schamel loontje uit de naad werkten, zichtbaar voor iedereen zwoegden op genadeloze berghellingen en even onbarmhartige, glibberige kasseistroken. Met het onweerlegbare bewijs, dat Lance Armstrong (-> tv-beeld NOS) en trawanten ons jarenlang een rad voor de ogen hebben gedraaid, zijn we vanuit een heldencircus op een kouwe kermis beland.

Overigens kan niet genoeg worden benadrukt, dat moeilijk een ´topsport´ kan worden gevonden, waarvan het vast staat dat die voor honderd procent brandschoon is. Ga toch fietsen. Zodra het om het grote geld gaat, is er plaats voor een gepast wantrouwen. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.