De columnist Theodor Holman heeft eens de inhoud van giertonnen over zich heen gekregen, omdat hij de overigens tamelijk antieke scheldterm christenhonden had gebruikt. Ik raad geïnteresseerde masochisten aan, eens op vrijdagavond naar het Human-radioprogramma OBA Live op Radio 5 te luisteren. Daar zit een rubriek Ketter en Geest in, gepresenteerd door Max Pam, dat helemaal is gebaseerd op 'rare capriolen' van gelovige mensen. Grappig en zouteloos door elkaar. Het doel - geloof alleen in het leven voor de dood - heiligt de middelen.
Bij de EO kreeg de cabaretier Hans Teeuwen (roomse roots) de gunst van de tolerantie, omdat hij werkelijk grappig is in zijn rol van imbeciel die allerlei gegevens uit de bijbel dooreenhaspelt.
Katholieken, zeker die in het 'Bourgondische' zuiden, hebben nooit echt moeite gehad met wat relativerende humor, over wat er in de kerk gebeurde. Uit mijn jeugd herinner ik me het mopje over de drie T' s: Turgel, Taltaar en Touwhoer op de preekstoel. Historisch is het voorval met de pastoor die boos uitriep: 'Je kunt slapen bij wie je wil, maar niet bij mij.'
In de jaren zestig van de vorige eeuw trok Fons Jansen met zijn programma De Lachende Kerk de laatste meer naar orthodoxie neigende, want in de diaspora boven de rivieren levende katholieken over de streep. Hoewel, hij ontlokte aan hen aanvankelijk eerder besmuikte oh's dan onbevangen geschater. Sindsdien kon alles.
Had Jezus gevoel voor humor? Nergens blijkt van niet. En hij veranderde volgens het Nieuwe Testament wel water in wijn. Dat wijst op een grote vindingrijkheid.
In de Brabantse kranten stond deze week een 'zorgelijk' interview met bisschop Hurkmans van Den Bosch. Ik begrijp er andermaal uit dat de rooms-katholieke Kerk wel weer eens aan iets grappigs toe is.
(Gesproken column Omroep Best 24.10.12)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten