Vlaamse en mosselse twisten

Als variant op de Hoekse en Kabeljouwse Twisten (wel zowat 500 jaar geleden hoor) zou je de ruzie tussen Nederland en België, pardon Vlaanderen over de gemankeerde uitdieping van de Westerschelde (zie in dit verband ook zeker de politieke prent van Marijn, zoals die vandaag in onder meer het Eindhovens Dagblad staat),Vlaamse en Mosselse Twisten kunnen noemen.
Het Vlaamse parlementslid Annick de Ridder heeft immers de wens uitgesproken, dat de Antwerpse restaurants de Zeeuwse mosselen ‘n tijdje gaan boycotten. De Ridder is des duivels, zoals blijkt uit een opiniestuk (*.pdf) dat ze samen met federale volksvertegenwoordiger en partijgenoot Ludo van Campenhout heeft geschreven: ‘Vlaanderen kan niet samen met Nederland de organisatie van het WK voetbal in 2018 nastreven en toelaten dat diezelfde partner haar in een ander dossier het mes in de rug steekt,’ zo staat er in geharnaste taal.

Of de Antwerpse restaurants het idee tot boycot van de Zeeuwse mossel, metterdaad zullen uitvoeren, staat nog te bezien, gezien de verknochtheid van de Vlamingen aan deze zeevrucht, waarvan vanuit Zeeland dan ook de beste en grootste exemplaren worden geïmporteerd. Bovendien rijden de Sinjoren met plezier naar Frituur Stas in Tongeren, waar de beste mosselvariaties van België worden geserveerd. Ik kan het weten, want ik kom daar ook al meer dan dertig jaar.

(De foto zag ik staan bij een interessant artikel op BrusselBlogt over Binnenwippers in de Beenhouwersstraat. Dat zijn mensen, die voorbijgangers in een van de achttien (!) restaurants proberen te lokken.  Voor de gemiddelde toerist: Dat zogenaamde gratis drankje is alléén voor jou, niet voor je partner en eventuele andere leden van je gezelschap. Brusselaars hebben zodoende een bloedhekel aan de Beenhouwersstraat gekregen.)