Straks was de chocolademelk ook nog fout

Ochgottegot, het is maandagmorgen, de websites van de kranten hebben in het weekeinde keurig de politieberichten-online bijgehouden, maar nauwelijks meer uitgevoerd. Het prot.-chr. Friesch Dagblad deed helemaal niks, want dat heiligt nog steeds. Heel wat consequenter dan Trouw, dat altijd net doet of er 's zondags geen sport wordt bedreven, maar er wel over bericht onder de titel 'Sport op maandag'.

Nee dan de Volkskrant. Die knalt er vanmorgen tegenaan: 'Bernhard genoemd als onderkoning Indonesië', nieuws, zo belegen als Oud Amsterdam pretendeert te zijn, want uit en te na door deze en gene, onder wie Oranje-historicus Cees Fasseur, uitgemolken.

Het is onder anderen journaleur Jort Kelder, wiens voornaamste verdienste het is dat het hem met zijn nieuwste hype is gelukt, DWDD, Netwerk èn P&W voor z'n karretje te spannen. Hoewel... gaat het bij Pauw en Witteman nog wel door? Die houden niet van zaken die al door de concurrent zijn uitgeveterd.

Vanmiddag geven Kelder en historicus (!) Harry Veenendaal een persconferentie over hun boek ZKH. Hoog spel aan het hof van Zijne Koninklijke Hoogheid in - jawel - Hotel Des Indes. Dan krijgen we misschien ook te horen, waarom dat boek in eigen beheer verschijnt.

Natuurlijk komt er 'n soort van aap uit een mouw. De bronnen waaruit het duo heeft geput kunnen dan algemeen bekend zijn, zoals de dagboeken van 'de voormalige journalist, kamerheer en secretaris van de hofhouding Gerrie van Maasdijk' (niks horen, zien en zwijgen), maar 'Ik kom op basis van hetzelfde materiaal tot een heel andere conclusie dan Fasseur', onthult co-auteur Veenendaal tegenover de Volkskrant. 'Je kunt niet uitsluiten,' dat Bernhard een coup heeft willen plegen in de nieuwe republiek Indonesië om daar de scepter te gaan zwaaien.

Niet uitsluiten? Dat wisten we dus allang, zo dat het niet waarschijnlijk is dat de Oranjes het met dit verhaal opnieuw moeilijk zullen krijgen.

Op naar de volgende zeepbel. Misschien heeft die wel met foute chocolademelk te maken bij de kerstvieringen van Juul op Soestdijk.

Zo makkelijk is columneren

Vanmorgen zat ik een ‘opiniestuk’ van Max Pam in de Volkskrant te lezen. Laat ik het maar een column noemen. Het ging, tot het moment dat mijn lezen stokte, over Wereldoorlog 2, Hitler en zijn trawanten.  De leespauze ontstond bij nevenstaande passage.  De mededelingen die Pam daar doet worden gekenmerkt door drie woorden/zinsneden: ‘Bij mijn weten’ - ‘schijnt’ - ‘maar dat denk ik er bij’.

Zo makkelijk is nu columnisme, in vergelijking met serieus te nemen journalistiek. Je keutelt maar lekker verder, iets ‘denkende dat’, ‘aannemende’ of ‘veronderstellende’.

Doe je dat zelf dan ook wel eens? Ja hoor. Het is heel leuk om te doen. En ik ben dan toch aan het columneren? Van die ‘moeilijke journalistiek’  ben ik op dat moment ontslagen.

Autostekker

Dat is nou iets, waar ik niks van snap. Duitse ingenieurs hebben een 'intelligente zevenpolige stekker voor het opladen van elektrische auto's' ontwikkeld, die ze aan de International Electrotechnical Commission hebben getoond. Die commissie heeft doorslaggevende zeggenschap over het eventueel tot wereldstandaard verheffen van die stekker.

De kern van het niet snappen is die 'intelligentie', want waarom zou je die stekker (officieel spreekt men trouwens van 'steker') tot standaard maken, als een gewone tweepolige stekker, zoals die nu door NUON voor auto's wordt gebruikt en die het dus ook doet met 'n gewoon tweepolig stopcontact (officieel: contactdoos), niet het primaat geven?

Misschien zorgt die ingenieuze Duitse stekker er wel voor dat het opladen automatisch stopt als de accu vol is. Hoewel dat al een eigenschap is van veel opladers.

Mijn wantrouwen, dat trouwens voor de zogenaamde comptabiliteit van veel elektronische apparaten en accessoires geldt, wordt nog versterkt door het bestaan van al een andere 7-polige stekker, namelijk die voor wat oudere caravans. Wie 'n beetje bij de tijd is heeft er een met dertien polen. Ik kom er niet uit, voornamelijk door de onvolledigheid van zo'n bericht in de wetenschapsrubriek van een krant.

Pedagogisch gezeik over kinderprikje

Kan er in dit land nou nooit eens normaal worden gedaan over doodnormale dingen, zoals een inenting tegen een goedaardige, althans nauwelijks kwaadaardige griep? Waarom zie je op bij voorbeeld Vlaamse media helemaal niks over dit verschijnsel terwijl daar toch ook honderdduizenden kinderen zijn opgeroepen.

Pedagogisch gezeik, ook van ouders, die wel door het mediagedruis zullen zijn opgezweept. Zoals vanmorgen op Radio 1 een vader: ‘Ik heb toch maar een dagje vrij gehouden. Want wij hebben er twee en dan hebben ze er ieder een om door getroost te worden.’

En Sinterklaas in de RAI als balsem op het wondje is de lieverdjes ook al onthouden. NRC:  ‘De organisatie van het mega-prikken in de RAI heeft nog even overwogen, Sinterklaas uit te nodigen, maar de pedagogen bij de GGD hadden dat afgeraden. We wilden  niet dat de kinderen de Sint zouden gaan associëren met zoiets vervelends als een vaccinatie.’

Nooit Afrikaanse kleintjes met hongeroedeem en ‘afzichtelijke zweren’ behandeld zien worden in een geïmproviseerde kliniek? Die piepen niet eens, die kijken je alleen maar met grote ogen aan.

Best Oost

Als er nog hersens aanwezig zijn in de Bestse gemeenteraad – en er is vooralsnog geen reden daaraan te twijfelen – dan hoop ik
dat-ie die gebruikt.

Dat hersengebruik is momenteel vooral nodig als het gaat over beslissingen over het gedeelte van Best ten oosten van de A2.

Je vindt daar de restanten van een oud bedrijventerrein, de aanzet tot wat je een woonwijkje zou kunnen noemen en verder is het meest kenmerkende dat daar de oude Sint-Oedenrodeseweg en de Sonseweg samen komen. Over die Sonseweg heb ik wel eens gewaagd op te merken dat die niet dient te eindigen in een steeg.

Laat ik het zo zeggen: het concept voor een  hoofdpijndossier, het zoveelste in Best, lijkt aanwezig. Ten eerste is daar het feit dat de Sonseweg met domkoppige hardnekkigheid pleegt te worden aangeduid als sluipweg, terwijl het de hoogste tijd is, te erkennen dat het een belangrijke invalsweg is.  Ten tweede schijnt de raad (ik ben er niet bij geweest) ooit te hebben uitgesproken, dat er in het gebied dat ik nu maar Best Oost zal noemen, verder geen woningen mogen worden gebouwd. Terwijl er tussen de Sonseweg en de tunnelbak van de A2 nog wel wat grond ligt die met dat doel  ‘ter opvulling’ zou kunnen worden gebruikt. Ik ben zelfs geneigd, te zeggen: daar liever dan aan de westkant over de Aarleseweg heen bouwen, een optie die nog steeds als een zwaard van damocles boven de karakteristieke buurtschap Aarle (sinds 1300 zoveel) hangt.

Best Oost staat  opnieuw in de schijnwerpers, nu Burgemeester en Wethouders – mits goedkeuring van de raad – de Rabobank in de gelegenheid zouden willen stellen, ter plaatse twee ‘gebouwen van drie lagen’ (formulering Eindhovens Dagblad)  neer te zetten ten dienste van een ‘advies- en bestuurscentrum’. Het ED meldt verder onder meer dat de bank de gebouwen aanvankelijk aan de andere kant van de A2, bij de Willem de Zwijgerweg, had gedacht maar dat dit na maanden studie op ‘grote onzekerheden’ zou zijn gestuit.

Grote onzekerheden. Nou, dat levert de optie Best Oost even goed op, lijkt mij. Want, wat doen we bij voorbeeld met de ontsluiting? De Rabobank zal deze centrale voorziening toch niet willen realiseren zonder de zekerheid dat ze van alle kanten gemakkelijk bereikbaar zal zijn. Dat wil zeggen, niet alleen vanaf de A2 via de woonstraten die deel uit maken van de oude rijksweg.

Realiseert met name de gemeente zich dat de zogenaamde sluip-Sonseweg bij verwezenlijking van het plan nu echt opgewaardeerd zal moeten worden tot invalsweg, aangegeven bij de aansluiting op de A50, waar op de borden nu – volstrekt irreëel – alleen ‘Son en Breugel’ staat vermeld? En dat het ter wering van het doorgaand verkeer in het centrum (Nieuwstraat-Hoofdstraat) onvermijdelijk is dat die Sonseweg wordt kortgesloten met de nieuwe Sint-Oedenrodeseweg door de Vleut, respectievelijk de ringweg langs Best West?

B en W zijn klaarblijkelijk van plan, de kwestie op het bordje van de raad te leggen. Nou, die zij dan veel wijsheid toegewenst.

Zie ook: Eenrichtingsverkeer

Terug naar de natuur

Vandaag een stukje geschiedenis. Het was in de jaren zestig van de vorige eeuw, dat er in ons land, het eerst in het zuiden, concentraties van regionale dagbladen werden doorgevoerd. Ik moet uitkijken dat ik de lezer/luisteraar niet ga vermoeien met uitgebreide sociologische verhandelingen, dus laten we het wat aanleiding en oorzaak betreft maar op economische wetten houden.

In Den Bosch zat de drukkers- en uitgeversfamilie Teulings, die onder meer de Provinciale Noordbrabantsche Courant Het Huisgezin (de naam alleen al) bezat en met geïllustreerde bladen en boeken voor het r.-k onderwijs veel geld verdiende. De Bossche krant werd om te beginnen het Brabants Dagblad en vervolgens keken de Teulingsen met begerige ogen naar 'n enigszins noodlijdend krantje, Oost-Brabant geheten, dat in Eindhoven, Helmond en omgeving verscheen. Het concurreerde met het Eindhovens Dagblad en de Helmondse Courant.

De strategie was overduidelijk. Teulings kocht Oost-Brabant op om daarmee te proberen de hele Zuidoostbrabantse krantenmarkt te veroveren. De Eindhovense editie kreeg de spetterend geachte titel van Nieuwe Eindhovense Krant en die in Helmond werd Helmonds Dagblad. Met argusogen keek het oude ED naar wat er gebeurde: Teulings pompte bergen geld in Oost-Brabant, trok gekwalificeerde journalisten aan en bouwde op de hoek van de Wal en de Grote Berg in Eindhoven een representatief, eigentijds krantenpaleis, uiteraard voorzien van nieuwe rotatiepersen. Het ED kon kiezen: zich door Teulings laten wegdrukken (wat overigens niet zó eenvoudig was, want de krant was en bleef voorlopig in Eindhoven veruit het populairst en meest gelezen) of zich zonder meer overgeven. Op dat laatste kwam het uiteindelijk neer. De eigenaresse van het ED, de oude mevrouw Mignot* (van de sigarettenfabriek), vond dat ze van Teulingsen een aardig prijsje kreeg en deed de krant aan hen over. De redacteuren voelden zich verhandeld als een zak aardappelen. De abonnees van het ED trouwens ook.

Om een lang verhaal wat korter te maken, de Bossche uitgevers hadden de smaak te pakken, zagen het succes van hun strategie en planden die ook maar voor Het Nieuwsblad van het Zuiden in Tilburg, eigendom van de textielbaronnen aldaar. Die hebben, ziende wat er in Eindhoven was gebeurd, vrijwel onmiddellijk eieren voor hun geld gekozen. Waarna Teulings, die intussen ook de Helmondse Courant had ingelijfd, de hele Midden- en Oost-Brabantse dagbladsector in handen had.

Die vier dagbladen (of eigenlijk vijf, als je Oost-Brabant meetelt) hadden elk een eigen drukkerij en dat zou op den duur natuurlijk niet efficiënt zijn. Dus besloot Teulings precies in het midden van de stedendriehoek, op de hei in Best een nieuwe drukfabriek te bouwen en de oude drukkerijen te ontmantelen. Dit had tevens tot gevolg dat de redacties van de kranten ook grotendeels op dat bedrijventerrein moesten gaan zitten. Later, in de jaren tachtig, maakten nieuwe communicatie- en transmissietechnieken het mogelijk die redacties weer te decentraliseren, een proces dat 'terug naar de natuur' werd genoemd. En nu kom ik eindelijk bij de aanleiding van dit stukje: bij Wegener Nieuwsdruk in Best zijn de technische problemen de laatste weken zo hoog opgelopen, dat het Eindhovens Dagblad zich genoodzaakt zag, de krant voorlopig vanaf vandaag op drie plaatsen buiten Best te laten drukken. Dus technisch gezien, is het nu ook op een haar na 'terug naar de natuur'.

(Als gesproken column, 18 november 2009 op Omroep Best.)

*Artikel van Hans van Melis, over Eugene Mignot (1882-1962), een van de oprichters van het Eindhovens Dagblad op sigarenfabrieken.nl

Democratie uit onverwachte hoek

Het half en half verenigde Europa krijgt dezer dagen een lesje in democratie uit totaal onverwachte hoek: Polen.

Volgens een verhaal in de Volkskrant van heden wil Warschau niet dat de eerste president (eigenlijk voorzitter) van de Europese Unie na geheime telefoontjes en achter gesloten deuren door de Europese regeringsleiders wordt benoemd. Nee heren, onder wie eventueeel meneer Balkenende en meneer Van Rompuy, eerst open kaart spelen, of je het wilt of niet. En dan bij de EU-premiers met de billen bloot.

Als de lidstaten dit plan slikken, waar ik persoonlijk hun 'democratisch gehalte' niet hoog genoeg voor schat, dus niet zo hoog als die van de Poolse mentaliteit, dan kan de zittende Zweedse voorzitter zijn plan om het varkentje nog tijdens zijn bewind even te wassen, wel schudden.

Nog deze week zou hierover de nodige duidelijkheid moeten ontstaan. Fraaie uitdaging van een ex-oostblokland, dat overigens wel de aanloop nam naar de gisteren herdachte afbraak van de Berlijnse muur.



(Terug)naar hhBest.nl

Prikje

Moest opeens denken aan mijn oudste dochter (inmiddels 51), met wie we in 1961 bij wijze van vakantie in een pensionnetje zaten op Ameland. Gingen we de duinen in, zij met haar blote voetjes door het rulle zand: 'Zit prikje in!' (Helmgras).

 Kinderen en prikken. Vooral vaccinale prikken. Liever niet. Wat had je anders gedacht? Het blijkt andermaal uit een ANP-bericht van heden, dat het Jeugdjournaal citeert. 'Een kwart van de jongens en meisjes wil liever geen prik omdat ze er bang voor zijn. Een kleinere groep denkt dat de inenting toch niet helpt.'

Hoe noemen ze dit ook weer? De overlegcultuur.

Jaja. Driekwart van de jongens en meisjes wil liever niet naar de tandarts, omdat ze bang voor hem/haar zijn.

Maandag maakt de Gezondheidsraad bekend of de deskundigen vinden dat jonge kinderen moeten worden ingeënt. Ik ga ervan uit, dat die deskundigen zich niet laten leiden door het feit dat kinderen een prikje vervelend vinden.

Maar laat voorlopig de ouders, eventueel in samenspraak met hun vertrouwde huisarts, maar beslissen, los van de vraag wat die hysterie zaaiende, deskundige BN-ers ervan vinden.

De Oorlog van Rob Trip

Na twee afleveringen weet ik het zeker, dat mijn verwachtingen bij zijn vertrek van Radio 1 zijn bewaarheid: Rob Trip is geknipt om zo'n documentairereeks als De Oorlog bij de NPS te presenteren. De remake van Lou de Jong maar dan anders. Totaal anders natuurlijk, want Trip hoeft natuurlijk niet met bloed te tekenen, zoals zijn voorganger dacht te moeten doen.

Als ervaringsdeskundige (ik was 6 toen WO2 uitbrak) zie ik tot mijn verrassing het ene nimmer eerder geziene al dan niet bewegende en al dan niet polychrome beeld (de eerste kleurenfilms!) aan mijn oog voorbij trekken. Daarentegen geven de dagboeknotities van doodgewone Nederlanders mij een gevoel van herkenning. Wat een naïeviteit trouwens, in die beginjaren. Ook de meerzijdige benadering met commentaren van Duitse kant voegt veel toe.

Trip werkt volgens de formule van Geert Mak. Gaat hier en nu naar de historische lokaties. Vertelt rustig en ingehouden. Stelt kalmpjes de collaboratie van ambtenaren en politie tegenover de vastberadenheid van bij voorbeeld sommige burgemeesters aan de orde. Hij maakt me razend nieuwsgierig naar de woelige jaren die volgen, als de ware aard van het nazigeboefte zich zal manifesteren. De Jong verviel daardoor in een soort razernij. Hoe afstandelijk zal Trip dan nog kunnen reageren?


(Terug)naar hhBest.nl

Silbertanne

Zolang de kwestie Boere door de media rondzingt, moest ik denken aan een slachtoffer van zijn moordpartijen in 1943, in Breda.

Ik was 9 jaar en mijn oudste zus was assistente in <-- apotheek Heidema, net buiten de singel bij de Wilhelminabrug (die toen ongetwijfeld niet zo mocht heten). Ik geloof dat die apotheek er nog steeds is: een karakteristiek negentiende eeuws pand met een ronde hoektoren en een souterrain; de winkel enigszins op niveau, van buitenaf bereikbaar via een trapje.  Ervoor was een bushalte en als ik daar voorbij kwam, kon ik mijn witgejaste zus al pillen draaiend of poeders malend in een vijzel, aan het werk zien.

Haar baas heette Bicknese. Ik heb het verhaal natuurlijk van horen zeggen, weet niet eens of mijn zus er getuige van was. Maar op die dag in 1943 komen twee ss-ers de apotheek binnnen en vragen: ‘Bent u Bicknese?’  Op het bevestigend antwoord van de apotheker achter de toonbank schoot een hunner hem van dichtbij drie kogels door de borst.  De ander maakte ‘het karwei af’ zoals dat heet.

Het verhaal, zonder veel details en ook zonder de namen van de daders maakte op mij als kleine jongen natuurlijk een onuitwisbare indruk. Vooral ook, omdat de zonen van Bicknese wraak zworen.

Gaandeweg de berichtgeving over Boere, vroeg ik me af of Bicknese tot de slachtoffers behoorde van de wraakoefening Silbertanne. Maar, terwijl er vijftig onschuldige Nederlanders bij die geheime operatie van de Duitsers en de SS werden vermoord, ging het in de kranten en op de radio bijna  uitsluitend over Teun de Groot uit Voorschoten, wiens zoon in Aken tot de mede-aanklagers behoort. Tot nrc.next gisteren meldde dat Boere en consorten ook de moordenaars zijn van Bicknese. De tekst daarover komt vrijwel overeen met wat ik er destijds als kind over heb opgevangen. Inclusief de wraak-intentie. De twee zoons van Bicknese zijn ook als Nebenkläger aan de zaak toegevoegd, al zullen ze het proces niet bijwonen.

Voor mij is hiermee iets afgerond. Helaas geldt dat nog steeds niet voor de nabestaanden van Boere’s slachtoffers.

Telefoontje

Het zou gebeurd kunnen zijn, men zegt zelfs dat het is gebeurd. Maar helaas, het valt niet te checken. Het volgende verhaal aangaande het academisch ziekenuis Gasthuisberg Leuven vliegt als een razende over het internet.

Een telefoontje:
- Met Gasthuisberg, Leuven
- Ik zou graag met iemand spreken die me kan inlichten over de toestand van een patiënt die bij u verpleegd wordt.
- Hoe is de naam van de patiënt?
- Louis Peters.
- Een ogenblik alstublieft, ik verbind u door met de verpleging.
…
-  Met de wachtdienst, wat kan ik voor u doen?
-  Ik zou graag weten hoe het gesteld is met de gezondheidstoestand van  Louis Peters in kamer 302. 
- Een ogenblikje, ik verbind u door met de dokter van wacht.
…
- Met de dokter van wacht.
- Dag dokter, ik had graag geweten hoe het gaat met mijnheer Louis Peters, die al drie weken bij u verpleegd wordt in kamer 302.
-  Een ogenblikje, ik zal zijn dossier even raadplegen. Hier heb ik het. Hij heeft vandaag goed gegeten, zijn bloeddruk en zijn  hartslag zijn normaal, hij reageert goed op de voorgeschreven medicatie, en morgen  nemen we de hartmonitor weg.  Als alles zo nog 48 uur gunstig verder evolueert zal zijn  behandelende arts hem waarschijnlijk uit het ziekenhuis ontslaan voor het volgende weekend.
- Dat is fantastisch nieuws, ik ben ongelooflijk opgelucht.  Bedankt dokter, van harte bedankt.
-  Zo te horen bent u wel erg begaan met de patiënt. Dichte familie? 
-  Nee, nee dokter, ik ben Louis Peters zelf.  Ik bel u vanuit kamer 302.  Iedereen loopt hier mijn kamer in en uit maar niemand zegt verdomme iets.  Ik wou zelf ook eens weten hoe het met mij gesteld is!

Ik ga er van uit dat dit niet  gebeurd is. Was het wel zo, dan zijn bij dat ziekenhuis drie mensen in de fout gegaan op het punt van de privacyrechten van de patiënt: de telefonist, de wachtdienst en de dokter van wacht. En dat is dus hoogst onwaarschijnlijk.

Koe in het verdomhoekje

Ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van de Club van Rome, probeert het Planbureau voor de Leefomgeving (alweer een planbureau) ons het leven zuur te maken met de mededeling dat 'vleesconsumptie tot honger, verlies aan biodiversiteit en klimaatverandering leidt'. Jaja. Vanwege de koeienscheten zeker. Alsof die niet al miljoenen jaren aan het ruften zijn. Sommige van hun scheten, in Egypte met name, worden zelfs als heilig beschouwd.

Nou zó simpel ligt het natuurlijk ook weer niet. Het PBL legt – volgens een voorpublicatie in de Volkskrant van zaterdag – uit dat vleesconsumptie een te groot beslag legt op de wereldwijde landbouwgronden. En dan komt er een verhaal, dat 80% van die weiden wordt gebruikt om slechts 15% van van de caloriëen in ons voedsel te produceren. Vooral runderen zijn wat dat betreft inefficiënt.

De koei heeft het weer gedaan. Zag ik net zondagmiddag tot mijn visuele vreugde dat veehouder K. te Oirschot zijn 90 zwartbonte memmen nog eens even lekker door zijn grazige weiden liet dartelen, voordat de winter toeslaat; ondertussen met zijn nieuwe poepschraper (die straks ook sneeuwschuiver kan zijn) de stal uitvegend.

Gun die koeien toch hun eeuwenoude multifunctionaliteit van vlees- en zuivelfabriek. Tekort aan grond? Laat me niet lachen. In Frankrijk moet je tegenwoordig honderden kilometers rijden, naar Auvergne of zo, om weer eens een rund in de wei te zien. En dat charolaisvlees, dat is verdomde lekker. Mag ik daar, van dat planbureau maar 10 gram per dag van eten?

Ga toch gauw aan de pompoensoep, jullie.

Daar eddet al

Daar eddet al riep ons dienstmeisje uit Bavel, toen mijn broer op eerste kerstdag een in de boom hangend vuurpijltje aan stak. Ze had het van begin af aan niet begrepen op die kerstboom met kaarsjes. (In wezen had deze boerendochter natuurlijk volkomen gelijk, maar wij burgers waren in die tijd niet wijzer.)

Daar eddet al. Dat dacht ik ook toen ik vanmorgen voor de vierde keer kennis nam van de column van de Aaf-met-zwangerschapsverlof-vervanger in nrc.next. Ik moet bekennen dat ik een gevoel van triomf (of leedvermaak) niet kon onderdrukken, immers ik had het afgelopen vrijdag op deze plaats voorspeld: ’Het idee dat de vaste plek van Aaf bovenaan pagina 2 van de next, de komende maanden in bezit zal worden genomen door 'verschillende auteurs', doet mij eerlijk gezegd huiveren. Teveel mensen met een toetsenbord en een beeldscherm worden in staat geacht – of achten zichzelf in staat – tot het schrijven van columns. In de praktijk valt dat vaak vies tegen.’

Ik besloot 'verschillende auteurs' een redelijke kans te geven, maar met de beste wil van de wereld kan ik absoluut niets maken van (anderen beginnen dan over chocola, maar daar houd ik niet zo van, wel van chocola maar niet van de metafoor) de volgende zinnen in een column van mevrouw Renske de Greef:
1. ‘ Mijn culinair hoogtepunt valt in één woord te omschrijven (dok-teroetkermozzarellapizza), ik denk dat pannacotta Italiaans is voor ovenwant en ik reken magnetronpoffertjes tot een van de betere uitvindingen van de eenentwintigste eeuw.’ 2. ‘En naast het feit dat hij beroemd en vrij charmant is, ben ik bovendien een fraudeur.’

Ik heb daar een speciaal woord voor: waterstofsuperoxyde.

Columnist met zwangerschapsverlof

Aaf Brandt Corstius – zeg maar Aaf – columnist van nrc.next is vandaag met zwangerschapsverlof gegaan. Ze is thuis op de bank gaan liggen om lang en intensief na te denken over zoiets als babybehang, schrijft ze.

Onder sinds kort of al heel lang gevestigde columnisten als Jan Blokker, Bert Wagendorp en Sylvain Ephimenco zou een homerisch gelach kunnen opstijgen, ware het niet dat zij het er af en toe ook van nemen. Een columnist hoort  volgens mij niet met vakantie te gaan. Een bevriende journalist en stukjesschrijver zei eens tegen mij: Ik ga niet met vakantie, ik ben voor de binnenlandse meute 'afwezig', maar werk gewoon door. Aaf evenwel legt haar lezers gegronde, om niet te zeggen verontrustende, motieven voor om toch maar  van haar rechten gebruik te maken.

Zwangerschapsverlof is een verworvenheid van de tweede emancipatiegolf, die ik Aaf en al die anderen niet graag zou afnemen. (Ik zou het niet kunnen en niet durven.) Maar ik mag er toch wel 'n beetje bij glimlachen? Het idee dat de vaste plaats van Aaf bovenaan pagina 2 van de next, de komende maanden in bezit zal worden genomen door 'verschillende auteurs', doet mij eerlijk gezegd huiveren. Teveel mensen met een toetsenbord en een beeldscherm worden in staat geacht – of achten zichzelf in staat – tot het schrijven columns. In de praktijk valt dat vaak vies tegen.

Intussen bespeur ik bij mezelf – ik gaf het al min of meer aan - enige ongerustheid aangaande de fysieke en psychische toestand van Aaf. Ze deelt namelijk haar lezers mee: 'Ik verweek aan alle kanten. Ook in mijn hersenen. Zo kon ik gisteren tijdens het schrijven heel lang niet op het woord “vullen” komen.' Enzovoorts.

Is dit normaal? Kijk,  zwangerschap en de cultus die daar omheen is gegroeid kunnen tot de raarste situaties leiden, maar dit?

Ik moet opeens denken aan de gemeenteambtenaar die met zwangerschapsverlof ging en haar mailaccount zó instelde dat haar kliënteel daar telkens van op de hoogte werd gesteld als zij haar iets mailde. Ik heb haar voorlopig maar van de maillist gehaald, want ik kreeg het gevoel dat ik ook aan hersenverweking begon te lijden.

Verdere samenwerking Best-Oirschot onontkoombaar

De de Volkskrant heeft vandaag, met als aanleiding de gefrustreerde ambities van Tilburg (Miditheater, megashoppingcenter) een commentaar, waarin ze wijst op de noodzaak dat grote steden, met name in cultureel opzicht, niet met elkaar concurreren maar samenwerken. Nederland telde in 2008 158 theaters, met nog eens 40 in de planning, zo schrijft de Vk. Dat zijn er veel te veel, volgens Cees Langeveld, directeur Chassétheater in Breda en bijzonder hoogleraar in de economie van de podiumkunsten.

'Het is goed als lokale bestuurders ambitie tonen, maar niet ieder ambitieus plan verdient te worden uitgevoerd', aldus de krant.

Wat geldt voor (middel)grote steden, geldt volgens mij in niet mindere mate voor kleinere gemeenten. Dezer dagen bekeek ik een online-enquête van het verkiezingsstrijd gerede CDA in Best. Het te ambitieus gebleken centrumplan voor deze gemeente (er wordt een bevolkingsgroei tot hoogstens 34.000 verwacht in plaats van eerder 40.000), komt er niet expliciet in voor. Wel een onderdeel daarvan, namelijk vervanging van het niet eens zo oude gemeentehuis door een Huis van Bestuur en Cultuur, waarin bij voorbeeld de bibliotheek en een kunstenpodium zouden kunnen worden ondergebracht.

Doen of niet doen, is natuurlijk een interessante vraag, maar nog boeiender vind ik de suggestie van de Bestse
oppositiepartij, te kijken naar samenwerkingsmogelijkheden met aanpalende gemeenten, waarbij met name het
cultureel centrum annex theater De Enck (foto)  in Oirschot wordt genoemd.

Wie mijn onlinestukjes een beetje volgt, weet dat deze suggestie, evenals trouwens de visie van de Volkskrant in dit geval, mij uit het hart gegrepen is. De bebouwde kommen van Best en Oirschot liggen nauwelijks 4 kilometer meer van elkaar vandaan. De twee plaatsen kunnen dan wel een onderlinge animositeit hebben, die teruggaat tot de verzelfstandiging van Best in het begin van de negentiende eeuw (!) wie nu nog de vooral de laatste jaren sterk gegroeide sociaal-economische verwevenheid ontkent, steekt als de spreekwoordelijke struisvogel z'n kop in het zand. Verdergaande samenwerking van de twee gemeenten is dus onontkoombaar.

Huilend thuis op de bank

In het Eindhovense stadsdeel Gestel en omgeving zitten, op het moment van schrijven van dit stukje, twaalf gezinnen thuis huilend op de bank, omdat zoon- en broerlief al twee dagen door de politie wordt vastgehouden. Dit heb ik van de voorzitter van de voetbalvereniging Gestel, Herman Brugmans, die het tegenover het Eindhovens Dagblad heeft verklaard.

Sinds wijlen Rinus Michels (tevens van Happen naar Peijnenburg) meedeelde dat voetbal oorlog is – en dat is echt heel lang geleden – is die habitus van de sport der sporten geleidelijk aan afgedaald naar de laagste klassen van de amateurs. We kennen allemaal de verhalen van opgewonden standjes van ouders, die langs de lijn het zwetende zoontje toeschreeuwen dat-ie de ander verrot moet slaan.

Tja, theorie wordt zo vanzelf praktijk, Zo komt het ervan dat afgelopen zaterdag een 18-jarig voetballertje van de Bestse Wilhelmina Boys door het A1 team van Gestel het ziekenhuis in is geschopt. Ondanks de redelijke voorspelbaarheid van deze lynchpartij, kan ik me voorstellen dat de krant dit nieuws, gezien de voorpagina van maandag, nét even hoger aanslaat dan het primeurtje dat bierbrouwer Bavaria met een miljoenen kostend nieuw beeldmerk komt.

De Eindhovense politie schijnt even tijd nodig te hebben om uit te zoeken, wie wat heeft gedaan, vandaar de lange duur van de aanhouding van twaalf 16 tot 18-jarige Gestelaren. Ze zouden de Bestse speler zó te pakken hebben genomen, dat die ter observatie een nacht in het ziekenhuis heeft moeten doorbrengen.

Er zijn aanwijzingen, dat er bij de vv Gestel een belabberde mentaliteit heerst want er werden ook twee begeleiders aangehouden wegens bedreiging van een 50-jarige man uit Sint-Oedenrode, zodat ik des te minder begrip heb voor het gejank van de voorzitter, die zich tegenover de krant heeft uitgelaten in de geest van 'Er zal best iets gebeurd zijn, maar om dan die jongens in zes politieauto's af te voeren en twee nachten vast te houden...' enz. enz...

Ik zou zeggen, eigen schuld dikke bult en neem een voorbeeld aan je eigen jeugdvoorzitter, die tenminste het fatsoen kon opbrengen, Wilhelmina Boys excuses voor het gebeuren aan te bieden. Dat doe je niet, als er niet meer dan 'best wel iets' gebeurd is.

(Gesproken column Omroep Best, 14 oktober 2009. Elf  voetballers van Gestel zitten, tot woede van de ouders, nog steeds vast. Lees ook dit relativerend stuk van Marcel Van Bussel.)

Hoogwaardig en minderwaardig openbaar vervoer

De wethouder van verkeer en vervoer en oppositiepartij D66, ook in Best still growing neem ik aan, wedijveren om het kampioenschap inzake de bevordering van het openbaar vervoer.

Jaja, de verkiezingen naderen – dus zorg dat je erbij bent. Zo heeft de wethouder gezegd dat ook Best HOV moet krijgen. HOV staat voor Hoogwaardig Openbaar Vervoer. Dat is dus zoiets als de Phileasbus tussen Eindhoven en zijn Airport. Over vrije banen. Over die bus als vervoermiddel (op de foto links) zal ik het verder niet hebben. Gelukkig dat HOV dáár niet van afhankelijk is.

Eerlijk gezegd denk ik, als het over verkeer en vervoer in Best gaat, niet aan HOV als eerste prioriteit. ‘k Zal zeggen waarom niet. We hébben het al een frequente treinverbinding met Brabant Stad, om eens een wat verwaarloosd begrip te hanteren. Door de week stopt hier zelfs de intercity naar Schiphol. Verder zijn we de laatste jaren gezegend met twee buslijnen, waaronder een halfuurdienst op Eindhoven via Airport. Ze hebben daar, op het vliegveld bedoel ik, tegenwoordig zelfs een busstation, vlakbij de Aankomst- en Vertrekhallen, waar je niet alleen per automaat kaartjes kunt kopen maar ook bij mensen van vlees en bloed, die er bovendien klaar staan met informatie.

Andere prioriteiten? Is de informatie op het paneel aan de noordkant van het NS-station inmiddels opgewaardeerd? De laatste keer dat ik er naar keek, was het wat de ‘buitenrailse’ vervoersmogelijkheden betreft huilen met de pet op.

Ik lees in de krant dat spoorbeheerder ProRail de komende tien jaar 450 miljoen euro gaat investeren in het comfortabeler en toegankelijker maken van 250 treinstations. Is Best, hoewel dat een zo goed als nieuw station is,  daar ook bij? Hoeft hier niks te kosten. Immers, het Bestse station is zó ingericht dat de stoptreinen daar geacht worden stil te houden aan het eerste en het vierde spoor, dus aan de buitenkant. Dáár zijn voorzieningen voor veilig en comfortabel wachten, met zitbanken achter glazen wanden. Die voorzieningen ontbreken op het middenperron, langs spoor 2 en 3, eigenlijk bedoeld voor het laten langsrazen van doorgaande- en goederentreinen. Maar de lezer/luisteraar weet het natuurlijk al: ProRail laat de stoptreinen stilhouden langs dat voor de wachtende reiziger oncomfortabele middenperron. Als er dan zo’n doorgaande trein langs dendert, moet je je ergens aan vasthouden om niet weg te waaien. Dat is geen HOV, maar MOV, minderwaardig openbaar vervoer.

Het heeft allemaal te maken, met het dirigeren van de treinen over het spoor, waarvoor ProRail ook verantwoordelijk is, vernam ik ooit van NS Reizigers, of hoe die afdeling tegenwoordig ook mag heten.

Slechte regie dus, althans voor de reizigers, zeker als je in aanmerking neemt wat ons destijds bij de spoorbaanverdubbeling allemaal is beloofd. En wellicht een prioriteit voor de gemeente Best om daarover eens met ProRail in conclaaf te gaan.

Schiep God? Bijbel biedt keuze

Is er voor de christenen nog een uitweg, nu ene Ellen van Wolde in Nijmegen haar professoraat aanvaardde met de alleszins schokkende mededeling dat de eerste zin van de bijbel niet klopt. 'In den beginne schiep God de hemel en de aarde.' Verkeerd vertaald, zeg Van Wolde. God 'schiep' niet maar 'scheidde'. Daar is ze dus na duizenden jaren achter gekomen.

Wie nog niet van z'n geloof is afgevallen, doet dat nu. Tenzij de bijbel nog ergens een uitweg biedt. Volgens mij doet het Boek der Boeken dat, namelijk in het Nieuwe Testament, het even beroemde als beruchte (om zijn cryptische formulering) evangelie van Joannes.

Hij begon zijn verhaal - volgens de tekst die in mijn jeugd nog aan het einde van elke mis werd gelezen - aldus: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. Dat was in den beginne bij God. Alles is door Hem ontstaan, en zonder Hem is niets ontstaan van wat ontstaan is. In Hem was het leven en het leven was het licht van de menschen.’ (Ontleend aan het Volksmisboek van de Benedictijnen van Affligem - 1939)

Dit zou dus de sleutelzin moeten zijn: 'Alles is door Hem ontstaan, en zonder Hem is niets ontstaan van wat ontstaan is.'

Geloven of niet? Gewoon een kwestie van kiezen. Genesis of Joannes. Eigenlijk is dat altijd zo geweest. Als je er de draak mee wilt steken, met dat professorale betoog, doe het dan op de manier van Bert Wagendorp in de Vokskrant. Die schrijft: God mag wel oppassen, straks is hij nog een vrouw in een kokerrokje.

Bij mij verandert er niks. Ik geloof allang niet meer en ik heb geen behoefte weer opnieuw te gaan geloven.

Geen koning met macht, die af en toe beetje dom is

Is de vraag of het constitutioneel koningschap in Nederland niet moet worden omgezet in een ceremonieel geen schitterend onderwerp om tot inzet van de verkiezingen te maken?

Wie durft?

Balkenende (CDA) in elk geval niet. Die heeft naar hij zegt voor het leven gekozen voor de situatie zoals die nu is. Een situatie die meer en meer omstreden is, want volstrekt uit de tijd. Die bovendien onder druk staat door een adspirant koning, die alle kenmerken vertoont van een verwend kind en af en toe een beetje dom kan zijn.

Wie dan wel durft, staat nog te bezien, want zodra het debat 'n beetje serieus wordt - de hyperigheid (wat hetzelfde is als de hijgerigheid) van de media ontstijgt - begint in de volksvertegenwoordiging de draaikonterij. Alsof toch de vrees toeslaat voor het gemiste lintje op het daartoe geijkte moment. Vraag maar aan ex-D66-kamerlid Thom de Graaf, die ooit eens 'n béétje, heel voorzichtig heeft gedurfd.

Toch denk ik, dat de meerderheid van ons volk, die achter Oranje staat, het worst zal wezen of de Koning zijn (beperkte) politieke invloed behoudt, of in zijn functioneren wordt gereduceerd tot iemand met louter symbolische taken.
Hij kan immers gewoon staatshoofd blijven heten, namens de regering een troonrede blijven uitspreken en - wat waarschijnlijk als het belangrijkste wordt beschouwd - daartoe jaarlijks in de gouden koets voorrijden. En welke koningin dan ook kan desgewenst de trend in de hoedenmode blijven aangeven.

Het constitutionele koningschap is volkomen uit de tijd - Daar onvoorwaardelijk aan vasthouden dus hopeloos conservatief en onnodig opportunistisch. Ik heb van de MP daarvoor ook geen enkel argument gehoord dat werkelijk hout snijdt.

Wat zegt u? Wil WA anders niet? Maakt niks uit, als Máxima het maar goed vindt.


(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl

Hoogstraat

Er zijn van die - op het eerste gezicht doodgewone - foto's, waar ik uren naar kan kijken. Nou ja, úren… Omdat ze een verhaal vertellen. Zo'n foto staat vandaag in Trouw, katern deVerdieping en toont de Hoogstraat in Wageningen. Er staat bij: 'Al telt de gemeente slechts 36.000 inwoners,ze geldt als een bestuurlijk wespennest'. Ik zie het verband niet direct, maar alla, het gaat me meer om het bééld.

Hoogstraat. De hoofdstraat van wat overduidelijk een provinciestadje is. Rechts een Kruidvat en, nog net zichtbaar, het logo van de Etos. Links de ingang van een passage - tegenwoordig niks bijzonders voor een provincieplaats, Best heeft er ook een. Verder valt er qua winkels niet zoveel te onderscheiden. Zouden de winkeliers er nog boven wonen? Zo oogt het wel.

Er is de wat truttige, van regen glimmende, rode-klinkerbestrating van een voetgangersgebied; er is ook een rijtje bomen. Het is redelijk druk. Op de voorgrond 'n stuk of vijf heel jonge meidjes. Rechts, op de rug gezien, wat wij hier in Brabant 'n ouw wefke noemen, met een linnen tas of zak aan haar linkerschouder. Haar komt een soortgenoot tegemoet. Verderop onder meer een vrouw met een aangelijnd hondje. Flink wat geparkeerde fietsen.

Het lekkerste heb ik voor het laatst bewaard: Links, nog voor de meisjes uit, tamelijk dominant, een mooie vrouw, met lang kastanjebruin haar, origineel gekleed, hoog op de gelaarsde benen, komt ons in marstempo tegemoet.

't Is dat ik me niet in een wespennest wil steken, maar anders zou ik geneigd zijn voor dit straatmeubel naar de Hoogstraat in Wageningen te reizen.