Daar eddet al

Daar eddet al riep ons dienstmeisje uit Bavel, toen mijn broer op eerste kerstdag een in de boom hangend vuurpijltje aan stak. Ze had het van begin af aan niet begrepen op die kerstboom met kaarsjes. (In wezen had deze boerendochter natuurlijk volkomen gelijk, maar wij burgers waren in die tijd niet wijzer.)

Daar eddet al. Dat dacht ik ook toen ik vanmorgen voor de vierde keer kennis nam van de column van de Aaf-met-zwangerschapsverlof-vervanger in nrc.next. Ik moet bekennen dat ik een gevoel van triomf (of leedvermaak) niet kon onderdrukken, immers ik had het afgelopen vrijdag op deze plaats voorspeld: ’Het idee dat de vaste plek van Aaf bovenaan pagina 2 van de next, de komende maanden in bezit zal worden genomen door 'verschillende auteurs', doet mij eerlijk gezegd huiveren. Teveel mensen met een toetsenbord en een beeldscherm worden in staat geacht – of achten zichzelf in staat – tot het schrijven van columns. In de praktijk valt dat vaak vies tegen.’

Ik besloot 'verschillende auteurs' een redelijke kans te geven, maar met de beste wil van de wereld kan ik absoluut niets maken van (anderen beginnen dan over chocola, maar daar houd ik niet zo van, wel van chocola maar niet van de metafoor) de volgende zinnen in een column van mevrouw Renske de Greef:
1. ‘ Mijn culinair hoogtepunt valt in één woord te omschrijven (dok-teroetkermozzarellapizza), ik denk dat pannacotta Italiaans is voor ovenwant en ik reken magnetronpoffertjes tot een van de betere uitvindingen van de eenentwintigste eeuw.’ 2. ‘En naast het feit dat hij beroemd en vrij charmant is, ben ik bovendien een fraudeur.’

Ik heb daar een speciaal woord voor: waterstofsuperoxyde.