Vanmorgen zat ik een ‘opiniestuk’ van Max Pam in de Volkskrant te lezen. Laat ik het maar een column noemen. Het ging, tot het moment dat mijn lezen stokte, over Wereldoorlog 2, Hitler en zijn trawanten. De leespauze ontstond bij nevenstaande passage. De mededelingen die Pam daar doet worden gekenmerkt door drie woorden/zinsneden: ‘Bij mijn weten’ - ‘schijnt’ - ‘maar dat denk ik er bij’.
Zo makkelijk is nu columnisme, in vergelijking met serieus te nemen journalistiek. Je keutelt maar lekker verder, iets ‘denkende dat’, ‘aannemende’ of ‘veronderstellende’.
Doe je dat zelf dan ook wel eens? Ja hoor. Het is heel leuk om te doen. En ik ben dan toch aan het columneren? Van die ‘moeilijke journalistiek’ ben ik op dat moment ontslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten