Hoogstraat

Er zijn van die - op het eerste gezicht doodgewone - foto's, waar ik uren naar kan kijken. Nou ja, úren… Omdat ze een verhaal vertellen. Zo'n foto staat vandaag in Trouw, katern deVerdieping en toont de Hoogstraat in Wageningen. Er staat bij: 'Al telt de gemeente slechts 36.000 inwoners,ze geldt als een bestuurlijk wespennest'. Ik zie het verband niet direct, maar alla, het gaat me meer om het bééld.

Hoogstraat. De hoofdstraat van wat overduidelijk een provinciestadje is. Rechts een Kruidvat en, nog net zichtbaar, het logo van de Etos. Links de ingang van een passage - tegenwoordig niks bijzonders voor een provincieplaats, Best heeft er ook een. Verder valt er qua winkels niet zoveel te onderscheiden. Zouden de winkeliers er nog boven wonen? Zo oogt het wel.

Er is de wat truttige, van regen glimmende, rode-klinkerbestrating van een voetgangersgebied; er is ook een rijtje bomen. Het is redelijk druk. Op de voorgrond 'n stuk of vijf heel jonge meidjes. Rechts, op de rug gezien, wat wij hier in Brabant 'n ouw wefke noemen, met een linnen tas of zak aan haar linkerschouder. Haar komt een soortgenoot tegemoet. Verderop onder meer een vrouw met een aangelijnd hondje. Flink wat geparkeerde fietsen.

Het lekkerste heb ik voor het laatst bewaard: Links, nog voor de meisjes uit, tamelijk dominant, een mooie vrouw, met lang kastanjebruin haar, origineel gekleed, hoog op de gelaarsde benen, komt ons in marstempo tegemoet.

't Is dat ik me niet in een wespennest wil steken, maar anders zou ik geneigd zijn voor dit straatmeubel naar de Hoogstraat in Wageningen te reizen.