Carnaval heeft doodshemd aan

Met een van mijn hoofdredacteuren heb ik eens 'n korte discussie gehad over carnaval. Hij beweerde namelijk dat het feest in Eindhoven ouder was dan dat van Breda. Ik won met de opmerking dat de verovering van Breda door de troepen van Maurits op 4 maart 1590, die met het turfschip, mede te danken was aan het feit dat de Spaanse bezetting van het kasteel aldaar ondermaats was omdat de meeste soldaten in de stad aan het carnaval vieren waren. Eindhoven was toen nog 'n onbetekenend nest, om met Antoon Coolen te spreken. Zelfs de uitspraak van het woord carnaval (betekenis: afscheid van het vlees) in Oost-Brabant is niet authentiek met het accent op de eerste lettergreep, in plaats van op de laatste. Cárnaval in het oosten dateert, afgezien van Den Bosch, van na de Tweede Wereldoorlog, durf ik te beweren.

Volgens mij heeft het feest z'n doodshemd aan. Dat zal ik proberen uit te leggen. Carnaval is oorspronkelijk het feest van de gekte, van de drie (en niet vijf of meer) dagen dat je elkaar gemaskerd, al is het maar met een gordijntje (bestaat de dweil in Bergen op Zoom nog?) eens lekker de waarheid zegt. Ik geef toe, dát carnaval heb ik, nooit meegemaakt. Ik ga uit van de verhalen van mijn in Breda geboren vader. Die vertelde, hoe er in een gezin maanden werd gewerkt aan een linnen carnavalspak, van boven tot onder beplakt met postzegels. De drager liep de eerste prijs mis, doordat het pak scheurde toen hij zich op het bal in Concordia bukte om een eerzaam gevallen partner te helpen. Ooit hadden wij een logee uit de Achterhoek (de naam eindigde op ing) die niet wist wat hij met carnaval moest aantrekken. Mijn moeder, die overigens in Zuid-Holland was geboren (ze zei morgoggend in plaats van morgen vroeg) adviseerde hem: keer je colbert te binnenste buiten. Dat is het.

Dat het niet goed gaat met het hedendaagse carnaval, leid ik voornamelijk af uit een pagina in de krant, waarin met plaatjes en al het begrip lifestyle wordt toegepast op het feest: wat trek je aan en wat niet? Vinkjes en dodelijke kruisjes. Zelfs mijn geboren Eindhovense Levensmaatje knipperde verbaasd met de ogen.