Hermenieke

‘t Hermenieke van Bergeijk is een Brabants volksliedje, dat tot in het midden van de vorige eeuw in heel de provincie werd gezongen. Het begint zo:

't hèrmenieke van Bergeijk
dè spulde toch zo schon
èn ze hebben saam geklonken
ze hebben saam gedronken

refrein

van 't gerstebier van kyrië
‘t gerstebier van kyrië
't gerstebier van kyrië eleïson

Bron: volksliederarchrief

Wij zongen de tweede regel, om te rijmen: ‘dè spulde toch zo sheik’, wat een afgeleide van chic zou zijn.

Zoiets schiet in de herinnering, als je in de krant – BN-DeStem, – een geweldig verhaal leest over de geschiedenis van een dorpsharmonie, in casu de Chaamse harmonie Sint Cecilia. Een verhaal, dat bij voorbeeld in 1953, toen ik als leerling journalist aantrad bij het toenmalige Dagblad De Stem – Dagelijks in meer dan 40.000 gezinnen – niet geschreven mocht worden. Lees eventueel Onder de knoet van de bisschoppen en er wordt je meer duidelijk.

Kortom het gaat in die krant over een sensationele periode in de geschiedenis van de nu 125-jarige harmonie in Chaam. Over een pastoor die eind negentiende eeuw het muziekgezelschap (naar achteraf bleek tijdelijk) ophief, vanwege ‘wangedrag’ tijdens een uitstap naar het kunstzinnige, maar ook zondige Antwerpen. Eén van de leden dook zelfs pas na ‘n week weer op in Chaam,

Laat ik nou in 1953 als verslaggevertje de opdracht hebben gekregen tot het berichten over de viering van het 60-jarig bestaan van die harmonie. Dat duurde daar de hele dag in het café recht tegenover de kerk. Het zal tegen het middaguur geweest zijn, dat een wethouder van de gemeente Chaam strontzat op een stoel dat café werd binnen gedragen. En wat zij die beschonkene tegen de verslaggever?

‘Als ge dit in de krant zet, menneke, dan zal ik oe krijgen.’