Zorg of ik schiet

De oude man mag niet mopperen, al doet-ie dat toch regelmatig, maar daarvoor is het een oude man. Hij woont immers nog zelfstandig, in coöperatie met z’n vrouw, die trouwens ook niet meer van de jongsten is. Maar dezer dagen schoot hij toch in de stress, of misschien is paniek een beter woord.
‘De vrouw’ was de hort op met de dochters en toen het tevoren over het eten was gegaan, had hij gezegd: neem de tijd maar, ik trek wel ‘n blik snert open.

Hij houdt niet van dit soort uitdrukkingen maar dit was, zei hij, een kutblik. Zo een met ‘n trekring aan de bovenkant, waar geen beweging in was te krijgen. Dan maar de blikopener. (Later zei de buurvrouw: niet doen, daar is de bovenrand van zo’n blik niet geschikt voor.) De oude man heeft zich dus in de vingers gesneden. Niks bijzonders, zou Jos Kessels – een meester in associaties – zeggen, dat heb ik in m’n leven al zo vaak gedaan. Het was evenwel de linker duim: een diagonale jaap. Van het bloeden kan men zich makkelijk een voorstelling maken. Ochgottegot.

Met dotten keukenpapier om z’n hand, belde hij z’n vrouw. Haar mobieltje reageerde prompt, want dat lag thuis op de bank. Dan maar naar de goeie buur, die beter is dan de verre vriend. ‘Je moet naar de eerste hulp, want dat moet gehecht, ‘ riep die, ook al radeloos omdat zijn vrouw eveneens met de auto weg was.

‘t Is natuurlijk goed gekomen. De vrouw van de oude man kwam net aanrijden en in de noodhulppost van het ziekenhuis verzorgde een jonge arts de wond en bracht ‘even’ elf hechtingen aan. Met vrouw en dochter als getuigen.

En toen gebeurde het anno 2018 onvermijdelijke: ‘Zal ik even ‘n fotootje maken?’ Dochter had het bordje aan de muur achter haar, ‘niet ongevraagd fotograferen of filmen aub’ kennelijk niet gezien en de dokter sputterde niet tegen. Nu eens niet een bord restaurant-eten op de familieapp maar een nagenoeg dichtgenaaide duim.

Elk nadeel heb z’n voordeel. Het leverde de oude man steunbetuigingen op vanuit alle windstreken des lands en zelfs vanuit Californië en vanaf Cyprus. Allemaal trouw doorgegeven door zijn echtgenote, want zelf moet hij van What’sApp en Facebook niets hebben.

‘Hij mag inderdaad helemaal niet mopperen,’ verklaarde weer een andere buurman na het aanhoren van het verhaal. ‘Mijn vader is 98, woont nog zelfstandig, maar is aan het levensafscheid toe. Wij doen als kinderen ons best, maar hij heeft nu toch echt  zorg van buitenaf nodig. Om die te krijgen, zou hij met een geweer de straat op moeten.’