Code rood en zo

Over de sneeuw wilde ik het eigenlijk niet hebben. Daar heeft immers iedereen deze week al z’n zegje over gedaan. De euforie over het fenomeen is iets typisch van deze tijd. Het komt natuurlijk ook door de kleurencodes die nu door het KNMI aan het weer worden gegeven. Rood is rampzalig, hebben duizenden ondervonden, die de raad om thuis te blijven hebben gelaten voor wat ze was. Ik ken iemand die bij code rood 20 km met een oud autootje moest rijden naar een afspraak met het UWV in Tilburg. Maar met die instantie was geen land te bezeilen. Ze moest en ze zou! Ja, ik heb makkelijk praten als pensionado. Maar je kunt natuurlijk ook een snipperdag opnemen, zoals een schoonzoon van mij maandag deed.

Wij hebben eigenlijk stijf geluk gehad, want kwamen zaterdagmiddag per vliegmachien terug van Lissabon op Eindhoven Airport. Niks sneeuw en we stonden nog geen vijf minuten buiten of daar kwam buslijn 20 naar Best er al aan. Zette ons praktisch voor de deur af. Vliegen geeft me tegenwoordig altijd een schuldgevoel, vanwege de enorme hoeveelheid co2 die per passagier de lucht in wordt gestuurd; ik verschaf me dan het alibi door te zeggen: dat toestel vliegt toch al, of ik er nou in zit of niet. Struisvogelgedrag.

Over co2 en fijnstof gesproken, Eindhoven is van plan, de binnenstad totaal af te sluiten voor autoverkeer, om de Europese normen te halen. De blokkade van de Vestdijk is dus nog maar het begin. Mij zul je de noodzaak van deze maatregelen niet horen bestrijden, maar toch heb ik de indruk, dat we weer bezig zijn, het braafste jongetje van de klas te worden.

We waren, zoals gezegd in Lissabon. Vanuit de hotelkamer hadden we, tijdens de spits een perfect uitzicht op de Avenida Republica, praktisch tegen het centrum aan. Dat wil zeggen: onafzienbare rijen personenauto’s in beide richtingen. Stoppend en optrekkend, want het wemelt er van de verkeerslichten. En aan die parade kwam geen einde, want rond 1 december trekt volgens de receptionist van het hotel ‘heel Portugal’ naar de hoofdstad, voor onder meer een bezoek aan de met kermisattracties gelardeerde kerstmarkten.

In de havenstad Porto, 300 kilometer naar het noorden, waar we eerder verbleven, was het qua verkeer trouwens niet veel beter. Portugal heeft nog heel wat voor de kiezen, wil het even braaf zijn als Nederland.